TOM POES en de vuursalamander Tomatensoep moet van (irato zlfn
B
PROBLEEM IN
AERDEMBERG
Alfredo
alle
innaai
mensen
HET VALSE HOOFD
HET VERWENSTE LAND
GRIEP
TTV
Pelsjagers van Rio Pecos
HET GROENE LUIPAARD
door
Marten
Toonder
r
Zeemonster
Veertig eeuwen oud
Slaj
oerige burgemeester
Hengelen
ASPIRINfi
9BAYER
WOENSDAG 10 FEBRUARI 1965
door OLAF J. DE LANDELL
5373 Van slapen kwam die nacht niet veel. Het vreemde
geklop hield pas op toen de morgen aanbrak zodat Joost
in vervallen toestand de ochtendpap opdiende.
Heer Bommel, die met enige boeken aan de ontbijttafel
zat, maakte echter een wakkere indruk
„Ik wil weten, wat er aan de hand is", sprak hij. „Men
kan niet ongestraft bij nacht en ontij het huis van een heer
bekloppen, zeg nu zelf Daarom heb ik enkele werken te
voorschijn gehaald, die mijn goede vader me heeft nage
laten. Kijk; „Geheimen van de Orient", „Verborgen krach
ten en voortekenen" en „Grote bezweringen". Meester
werken, Joost
„Zonder twijfel, heer Olivier", gaf de knecht lusteloos
toe. „Hier is uw havermout. Een weinig aangebrand, als
u mij toestaat".
„Luisterhernam heer Ollie. „Papus zegt, dat raar ge
klop in de nacht een waarschuwing is voor naderend on
heil. En volgens magister Fagelkrans loopt men gevaar te
lijden door diefstal of oneerlijkheid wanneer het geluid
uit de grond komt".
„Zeer betreurenswaardig", prevelde de ander. „Ik heb
het schaaltje hier neergezet. En dat van die klopgeest was
slechts een losse opmerking, die mij vannacht door ver
moeidheid werd ingegeven, met uw welnemen".
„Onzin", zei heer Bommel opstaande. „Ik weet genoeg
en ik heb mijn besluit genomen. Haal mijn geld uit de
kluis en breng het naar de bank, Joost. Een gewaarschuwd
heer telt voor twee
„Excuseer", prevelde de goede knecht, opschrikkend.
„Zou het morgen niet kunnen? Ik gevoel mij niet geheel
fris, als ik zo vrij mag zijn".
„Vandaagsprak heer Ollie streng; „Zo'n waarschu
wing liegt er niet om
k<m&joa/g ga/, cea/m jrj, (Dar tg
MUa/a/ga/ &êcZ
dezg mee/z
/S MET
v/m
De Wadders
CP flu reu
FCUUUT
F LUUUT
FLT
HcpppezeN!
Laatste raderboot
Laat grapje
I Her... p/er /S Af/ET,
oMoar /pr ea/JG beat.
Hppg /m zal eeaJ
ggua/tjg flu/re
- k Me MOED TE
SMO/ZFEAff...
N
VLAANDEREN
vrouwtje;
Kies bij griep ook voor uw
kind het betrouwbaarste
middel. Bayer maakt Kin
der-Aspirin. Het smaakt
goed en bovendien is de
verpakking beveiligd door
een vernuftige sluiting.
JOPÏNMAGtN
MOCO
Ik lachte hem eens toe en antwoordde: „Nou moet u zich niets laten ver
tellen door de dorpsmensen, meneer. Mevrouw Enbourg is waarschijnlijk een
beetje van streek geweest, omdat er natuurlijk wel eens iets ontdekt wordt
En u begrijpt, dat zolang de onschuld van meneer Henri niet bewezen is, de
hele zaak bijzonder pijnlijk voor haar is."
„Ja," knikte hij, en keek me vorsend aan. „Ja.
Ik zweeg voldaan over de prachtige verklaring die ik zomaar uit mijn
mouw had geschud. Per slot van rekening was ik toch wel een volbloed
schrijver, meende ik zo.
Het diner verliep heel stil, zonder gezelschap. Want madame Arlette bleek
zich al teruggetrokken te hebben. Ik zat alleen aan tafel; in februari kun je
nu eenmaal niet veel gasten verwachten in een dorpje dat zo achteraf ligt.
Ik voelde me trouwens niet bijster spraakzaam. Had een heleboel te
overdenken. Eigenlijk wist ik later niet eens meer, wat ik gegeten had.
En dat wil wat zeggen. Toen ik aan de pudding bezig was, kwam er een
telefoontje voor me, dat Terry me nog graag even zou willen spreken. Hij
ontbood me na het diner weer bij zich, en raadde me, in een klein koffertje
alles voor mijn vermomming mee te nemen. Dan zou ik als Terry van der
Linden minder opvallen. Daar moest ik hem gelijk in geven, en dus gehoor
zaamde ik zonder antwoord.
Hij verwelkomde me met de woorden: ,>Zeg, weet jij dat kapotte ballonnetje
nog, dat we in de prullemand hier vonden?"
Ik was het eerlijk gezegd vergeten, maar een blik op de bewuste prulle
mand rakelde mijn herinnering op. „Ja," gaf ik toe.
„We vonden in de prullemand een verscheurde das, somde Terry geduldig
op, want hij had natuurlijk toch al lang een trek van twijfel op mijn gezicht
gezien, „en een leeg lucifersdoosje, en een gebarsten ballonnetje.'
„En een reuze stuk papier en lange paktouwen, vulde ik aan.
„Loop naar de hel," zei Terry korzelig. „Weet je dat ballonnetje, ja of nee?"
„Ja, nou je 't zegt," bekende ik. „Het was een gebarsten ballonnetje."
„Jajaja," antwoordde hij. „Dus dat weet je nog, he.
„Natuurlijk," zei ik. „Waarom?"
„Nee, niks," ontweek hij. „Ik dacht, dat Arlette misschien wel
Ik kwakte mijn koffertje op het bed, dat er weer keurig uitzag, alsof
Terry er nooit op gelegen had, en vroeg: „Dacht je, dat ze t opgegeten had?
Wat is er met dat ding?"
„Och niks," ontweek hij weer. „Laat maar Han. Ik combineer enkele din
gen, zie je."
„Ja," treiterde ik, „dat móét ik wel zien!" Maakte het koffertje open en
begon me te veranderen. „Hoe wou je mij eigenlijk een detective-roman laten
schrijven," polste ik, „als je alle feiten voor je houdt?"
„Nou," zei Terry stomverwonderd, „je schrijft natuurlijk alles op, wat ik
vind en zeg gn j0t slot mijn conclusie, die dan meteen als oplossing is
bedoeld."
„Ja>' gaf ik toe. „Dat is zo wel ongeveer de methode.
toch erg mal van je, dat je me zo volkomen buiten alles houdt, otel nou
dat er vanavond iemand hier komt, en jou neerpaft. Dan hebben we hier geen
één gegeven meer over die moord, zoals jij die ziet Dan kan de justitie
weer opnieuw beginnen, en dan is mijn roman ook foetsjie."
„De justitie is al lang klaar," vertelde hij droogjes. „Die verdenkt immers
Henri
„Maar na dat verhoor van vanmiddag niet meer!" wierp ik tegen.
(WoicLi vervolgd)
,<^0. i
IN AUSTRALIË houdt zich een 25
meter lang zwart zeemonster schuil
met een soort slangekop, zo heeft de
Franse fotograaf Robert Le Serec
meegedeeld. Hij heeft daar sinds juni
van het vorig jaar toen hij en zijn ge
zin bij Mackay schipbreuk leden, ge
fotografeerd en gefilmd. Hij zei dat
hij foto's kan tonen om het bestaan
van een monster te bewijzen. Hij, zijn
vrouw en drie kinderen hadden het
monster gezien en waren het tot op
een meter of vijf genaderd. „Het dier
had een grote diepe wond in zijn li
chaam en bewoog zich niet", aldus de
fotograaf. „Daarom durfden wij het
water in te gaan om hem beter te kun
nen bekijken. Maar toen keerde hij
zich dreigend naar ons. Ik heb tien
jjaar op zee doorgebracht maar zoiets
heb ik nog nooit gezien", aldus de fo
tograaf.
AMERIKAANSE OUDHEIDKUN-
iDIGEN hebben ten zuiden van de
Iraakse hoofdstad Bagdad stenen ta
fels, waarop in spijkerschrift, inscrip
ties in dc Sumerische taal waren aan
gebracht gevonden. De ouderdom van
deze tafels wordt op tenminste 4000
jaar geschat, daar de inscripties da
teren uit de tijd voor 2600 voor .Chris
tus. De oudheidkundigen achten het
mogelijk dat de stenen tafels woorden
lijsten en schrijfoefeningen zijn van
het Sumerisch, die door jongere stu
denten van het ingewikkelde Sumeri
sche spijkerschrift van originele tek-
jsten zijn overgenomen. Op sommige
tafels zijn reeksen namen van goden,
plaatsen, beroepen en grondstoffen
vermeld, men die ook weLin heden
daagse leerboeken aantreft.
U>e/ec<ecuuseste me/zel,
/s /7cc&s /a/ o/eoe... jg z/et, dot
/-/Gr DCU/OaPSA/E/D /s OM £7/4Af DE
FOL/T/E TG W/CC*r/V OAfTSA/FPPeA/f,
GAS TSA/S LOTTE ZFL /M ME G/Z
LUGL /OLLEE/J U/T /ZED
OEA/...
EEA/ SCP/UL O/CE OA/CGS Te. £7F T MP)Af
P/EC/OEAf OM 7~<~ l/LUCMTEAt Ju
C.A7P7T OOM MET DA/S
Mee/
Agc-S 2e- Mg
ZP7C A//eMp)AID
SCpsc/lc?
M/Za/S oF
MUaJT
74. De Apache, die zich met de scheldnaam
van zijn stam hoorde aanroepen, pe staan, maar
was al gewond en werd gelijktijdig van meer kan
ten aangevallen. Old Firehand was eveneens door
vijanden omgeven en ook de ovengen hadden hun
handen zó vol, dat niemand er aan kon denken,
Winnetou te hulp te komen. Ik begreep, dat het
dwaasheid was langer tegenstand te bieden en
daarom brulde ik, Harry meetrekkend: „In het
water, mannen! In het water. Het volgend ogen
blik stortten wij ons in het riviertje. Mijn kreet
was, niettegenstaande het lawaai, toch verstaan en
wie er maar even kans toe zag, volgde mijn voor-
beeld.Het stroompje was-wel diep, maar zo smal,
dat een paar slagen ons aan de overkant brach
ten. Maar hier waren wij nog allesbehalve veilig.
Ik wilde Harry meenemen om in de richting van
de Mankizila te ontvluchten, toen Sam, druipend
van het water, ons voorbij snelde en in een an
dere richting, dan ik wilde inslaan, in de struiken
verdween. Dadelijk volgden wij hem, want het
doel van de door hem gekozen richting, leek dui
delijk. „Vader! Waar is Vader!" riep Harry ang
stig. „Ik moet naar hem 'toe. Ik mag hem niet
--alleen laten!"
DOT rs dJOT JE
A/OGMT Z/CP/ tA) DG
Mu/li/F/J oe smu/zf
Te SMU/Z pgaJ
HET S
Mce/l/jh
om re rce//-
tga/ fls -/e
TFa/OEaJ
W'kRO RA&OSTM?
EEN ADMINISTRATIEVE RECHT
BANK in Nice heeft bepaald dat de
burgemeester van Salice op Corsica,
'het bed moet verlaten als hij zijn
ambtelijke plichten wil vervullen. Op
18 mei van het vorig jaar bepaalde de
burgemeester bij decreet dat zijn
slaapkamer voortaan de burgemees
terskamer zou zijn. Hij nam de Fran
se driekleur en het zegel van de stad
mee naar de kamer. Zijn assistent
diende echter een klacht in toen de
burgemeester ook zijn secretaresse op
het „bureau" ontbood. De assistent is
getrouwd met de secretaresse.
Hondsdolheid
ONDER DE VOSSEN in het zui
den van Jutland in Denemarken
heerst hondsdolheid. De plaatselijke
jagers besloten derhalve de vossen uit
te roeien en er gingen niet minder dan
150 man op jacht. De buit: zegge en
schrijve één vos.
OM HEM TE HELPEN de tijd te
verdrijven, krijgt oud-premier Kroe-
sjof een stel gloednieuwe Japanse
hengels. Kroestsjof zou een groot deel
van zijn tijd doorbrengen met vissen
en jagen. Een inwoner van de Japan
se stad Hokkaido, die over de gebeur-
tennissen rondom Kroestsjof gelezen
had, heeft besloten de gewezen pre
mier 14 gloednieuwe, zelfgemaakte
hengels te schenken. Hij is zelf eert
verwoed visser.
Hij is van plan tegen het einde
van de maand naar Tokio te komen
en de hengels naar de Russische am
bassade te brengen, met het verzoek
het geschenk naar Kroestsjof door te
sturen. Hij zegt te hopen dat het ca
deau de Japans-Russische vriendschap
zal bevorderen.
ENGELANDS ENIG OVERGEBLE
VEN RADERBOOT, de in 1897 ge
bouwde „Consul", wordt uit de vaart
genomen. Het schi pzal een vaste lig
plaats krijgen op een rivier als onder
komen voor zeilers.
46. Het gezicht van Piet Loeris
klaarde zienderoog op, toen de bur
gemeester hem een huifkar aanbood
voor het vervoer van ons drietal naar
Parijs. „Is het een knappe wagen?"
vroeg hij: „Ik wil geen al te hoge
eisen stellen, maar we hebben deze
dame bij ons." „U hoeft zich nergens
ongerust over te maken," sprak de
burgemeester: „Ik zal het trouwens
nog mooier met u maken, want u
krijgt vanwege het gemeentebestuur
een koetsier mee, de beste van de
streek. Zegt u maar, hoe laat u ge
wekt wilt worden, dan zorg ik wel, dat
hij tijdig met z'n spannetje voor de
deur saat". „Dat is een fantastisch
aanbod, burgemeester," zei Sientje ge
roerd: „Hoewel, wat mij betreft, ik
had nog best een paar dagen hier
willen blijven. Het beviel me hier net
zo goed!" De burgemeester lachte ge
vleid en kneep Sientje eens in de
wang: „Een andere keer bent u allen
wederom mijn eregasten", zei hij.
„En dan hoop ik de?e lieve dame per
soonlijk de omstreken van deze ge
meente te laten zien.'' „Je haalt je
wat op je dak,' broer," grapte de de
tective: „Als ze eenmaal goed aan de
gang gaat, doet ze niets dan eten, die
assistente van me!" Een half uurtje
later werden ze door een raadhuisbo
de naar hun respectievelijke slaapver-,
trekken geleid. Piet Loeris had de
burgervader op het hart gedrukt, hen
niet later dan zes uur te wekken. Hoe-1
wel het lawaai op de markt geen ogen
blik afnam, lag de detective twee mi
nuten nadat hij in bed was gestapt
al in een diepe slaap. Maar ja, wie
zou niet moe zijfl na een zo enerve
rende dag
stremler
>r>.
GtZOUfJ'J? WOEM J'J je
EEN POLITIEMAN"' JE
-BENT EEN
PIRRRT:
NU KOMT HET.
DRRR STRflT MA
JOOR CHORTLEY-
EN DIT 15 Z'JW JFIC-HT,
H'JZRLONSVRN
ZEEROVERS BE"
SCHULDIGEN.
DOS IEMAND BRAWN B'J CIRRI
BEI? EN 0ZRT ZE flCHTEKNR,..?
DAT VERANDERT DE ZRRK VOLKOMEN,
MENEER. RRM
JOIST, MR-
JOOR CH0RTLEY,
MR. VLAANDEREN
HIER ZHL HET UITLEGGEN.
IK WI5T DRT
v v U HET ZOU BEGR'J-
wE cOLLEM
ZIEN.
PEU.MRJOOR
DE RUSSTSOHE AANKOPEN van
graan in Amerika hebben bijge
dragen tot. de val van Chtoetsijef, zo
wordt gezegd in een rapport dat een
subcommissie van het Amerikaanse
Huis van Afgevaardigden heeft uitge
bracht. Een grapje dat toentertijd de
ronde deed in Moskou zou kenmerkend
zijn voor de mening van Chroetsjefs
landgenoten over diens transactie. Het
luidde: „Hebt u gehoord dat Chroetsjef
de nobelprijs heeft gekregen omdat hij
erin geslaagd is graan in Rusland te
zaaien en het in Amerika te oogsten?
Advertentie
kinder
p. DAAR STAAT
metvruchtensmaak
ACHTER
