opZ.
paden
FRANSE VERZETSHELDIN
TROUWDE MET VERRADER
Duur
telefoontje
Sport om
verzameling
potjes
kannetjes,
foto,s en
prenten)
op te
bouwen''''
„EXPOSITIETJES" IN EIGEN HUIS
Arrestatie
Leugens
Meer interesses
Persoonlijkheid
ACHTTIEN jaar was het Fran
se meisje Suzanne Waren-
ghem toen zij, na Frankrijks
val, zich inzette voor de bevrij
ding van haar land van de Duitse
overheersing. In het verzet leerde
zij een Engelsman kennen, Paul
Cole, wiens moed bij de Franse
verzetsleden spreekwoordelijk
was. Met deze „captain anglais"
trad Suzanne, op een stralende!
lentemorgen in 1942, in het huwe- j
lijk. De toekomst zag er, ondanks
de oorlog, zonnig uit. Tot Suzanne
in verwachting van èen baby
bemerkte, dat haar dappere echt
genoot een verachtelijk verrader
was
en vaasjes in hetzelfde materiaal,
maar verschillend van vorm of
kleur. Voorwerpen, die niet duur
zijn, maar die je op een rommel
markt of in een uitdragerij kunt
vinden.
„Ik zou iedere vrouw willen
aanraden om haar belangstelling
ook op andere onderwerpen te rich
ten dan op huishoudelijke en aan
verwante aangelegenheden alleen.
Het is zo verrukkelijk om, als de
kinderen de deur uit zijn, toch nog
iets te doen te hebben."
H. K.
HET is natuurlijk een onheb
belijke gewoonte, maar ik
kan nooit de verleiding
Weerstaan om, lopend langs hui-
?en waarvan de gordijnen zijn
opengetrokken en het licht naar
ouiten straalt, naar binnen te kij
ken en te fantaseren over de tafe
len die zich daar als in een stom
me film ontwikkelen. Natuurlijk
£an je verbeelding je daarbij vol
komen op een dwaalspoor bren-
§on. Het stel mensen, dat ogen-
Schijnlijk ruzieënd rond een tafel
kan heel goed in een vriend
schappelijke, zij het wat heftige
jhscussie gewikkeld zijn en het is
oost mogelijk dat de vrouw, die
®ehzaam in een kamer zit, net ge
acht heeft: „hè hè, iedereen de
oeur uit, eindelijk een rustig uur
tje".
Anni Apol speelt met kleuren
(„eigenlijk zou ik het liefst een
huis hebben met kamers op kleur,
in alle nuances van een kleur dus
passend bij de sfeer van de ka-
mer") en vormen. Een spel, waar
bij je geduld moet hebben. „De
sport is het opbouwen van een ver
zameling". Die sport richt zich niet
alleen op platen en foto's, maar
ook op, bijvoorbeeld, kleurige
flessen, of op wit glas, op potjes
ANNI APOL speelt met
VORMEN en KLEUREN
Suzannes activiteiten in het verzet be
paalden zich aanvankelijk tot het beschil
deren van Paryse muren met anti-
Duitse leuzen. Spoedig echter kreeg zij
gevaarlijker werk te doen: zij hielp
R.AJF.-mannen te ontsnappen. Tenslot
te wérd zij assistente van Cole.
De flat van Suzannes tante Jeanne
werd regelmatig bezocht door verzetsle
den. Een van hen was een wat oudere
professor, Holweck genaamd. Op een
dag hoorde Suzanne tot haar ontstel
tenis dat zowel Paul als de professor
gearresteerd en in een auto weggevoerd
waren. Maar de volgende dag at dook
Paul weer op. Hij vertelde hoe de pro
fessor er, ondanks zijn boeien in ge
slaagd was de chauffeur van de auto
te overmeesteren, zodat beiden kon
den ontsnappen. Een verhaal dat, zoals
later bleek in flagrante tegenspraak met
de waarheid stond.
onbezette gedeelte van Frankrijk, dat
onder controle van de Vichy-regering
stond. Op zekere morgen werden zij,
in een hotel te Lyon, gewekt, doordat
er op de deur werd gebonsd. Suzan
ne had nog maar net de tijd om
eet» geheim papier, dat Paul haar gaf,
in te slikken, voordat zij beiden door
de Vichy politie werden gearresteerd.
Summe maakte zich in haar cel niet
al te ongerust. Zij verwachtte door de
Vichymannen vriendelijk behandeld te
worden. De tweede maal, dat zij onder
vraagd werd, boog een rechercheur zich
plotseling naar voren en zei: „Suzanne,
waarom blijf je Paul Cole verdedigen?
Je zult toch wel weten, dat hij een ver
achtelijke verrader is. Bovendien was
hij van plan om zelfs Jou bij de Duit
sers aan te geven."
Suzanne dacht, dat dit een truc was
om haar aan het praten te krijgen. Tot
dat Paul Cole de kamer werd binnen
gebracht Van zijn fiere houding was
weinig over. Op het bevel neer te knie
len en Suzanne om vergeving te vragen,
viel hij prompt op zijn knieën. Zij hoor
de de man, met wie zij getrouwd was
en wiens kind zij verwachtte, snikken:
„Het is waarik ben een verrader. Al
les wat zij zeggen is waar".
We weten nu, dat de Vichy-politiechef,
die Paul en Suzanne gevangen nam, in
het geheim sympathiseerde met de geal
lieerden. Via zijn eigen kanalen was hij
er achter gekomen, dat Paul Cole een
verrader was en hij was vast besloten
hem de voet dwars te zetten.
Na de bruiloft beklaagde Suzanne
er zich over, dat haar echtgenoot haar
nooit meer een gevaarlijke opdracht
gaf. Cole stuurde haar toen naar Brus
sel, met een lang bericht in code,
dat zij daar moest posten. Daarna nam
hij haar mee op een tocht door het
Suzanne hoorde, dat een priester, lid
van haar verzetsgroep, door Paul was
verraden en in Duitsland gedood. Zij
ontdekte ook, dat Pauls verhaal over
zijn ontsnapping met professor Holweck,
op leugens was gebaseerd. Ook de pro
fessor behoorde tot Pauls slachtoffers.
En tenslotte hoorde zij, dat zowel zij
zelf als haar nog ongeboren kind de
volgende waren op Pauls lijst.
Het bleek ook, dat het adres op de
brief, die zij naar Brussel moest bren
gen, niet bestond. Het papier, dat Paul
haar gaf vóór hun arrestatie was be
doeld om haar in de val te lokken. Zij
had het moeten afleveren bij een huis
dat door de Duitse politie was bezet
En zo bleef Suzanne alleen en be
drogen achter in het zuiden van Frank
rijk. Haar baby Patrick stierf. Suzan
ne bleef werken voor de goede zaak.
Het lukte haar Engeland te bereiken,
waar zij tot parachutiste werd opgeleid.
Paul werd door de Gestapo bevrijd.
Aan het einde van de oorlog bleek dat
een zekere kapitein Mason, verblijvend
in de Franse zone van Duitsland nie
mand anders was dan Paul Cole. Hij
werd gearresteerd, maar slaagde erin
te ontsnappen. Eerst in januari 1946
werd hij gevonden. In een gevecht met
de Franse politie kwam hij om het leven.
In zijn boek „In trust and treason",
waarin hij Suzannes leven beschrijft, ver
telt Gordon Young, dat Cole een gede
serteerd sergeant was. Waarschijnlijk
is hij zijn verraad niet direct begon
nen, al besteedde hij geld van de groep
voor zichzelf en zijn vriendinnetjes. Na
een arrestatie door de Duitsers echter,
verraadde hij zijn vrienden, van wie
er zo'n vijftig de dood vonden.
Suzanne trouwde later met een Ameri
kaan en woont thans in Londen, met haar
man en twee zoons.
Toen de cellist Daniël Vandersall
van het New Yersey Symphonie Orkest
per ongeluk naar een verkeerd theater
reed besloot hij deze' vergissing even
vlug telefonisch aan het goede theater
door te geven. In een cel belde hij: op
en verzekerde, dat hij binnen de kortst
mogelijke tijd zou arriveren. In snelle
vaart en met gierende banden verdween
Vandersall om enkele minuten later op
dezelfde plaats met piepende remmen
weer halt te houden. In de haast had da
cellist zijn Stradivarius ter waarde van
200.000,- vergeten. Toch was hij nèt
even te laat, want zijn kostbare instru
ment bleek spoorloos verdwenen.
ANNI APOL
liefst kamers op kleur
Die voorwerpen etaleert zij in haar
huis. Zo heeft zij op een tafel een col
lectie kleine en grote, ronde en slanke
blauwe, witte en donker-oranje emaille
potjes en enige kannetjes gerangschikt.
Een andere keer vult zij een tafel met
allerlei voorwerpen van wit porselein.
Haar groene planten brengt ze samen in
één hoek van de kamer. Dan blijft er
voor de rest van hét vertrek meer rust
over. En je moet er natuurlijk ook voor
zorgen, dat Je voor zo'n tentoonstellinkje
geen plaats kiest, waar ze last veroor
zaakt".
Nog een manier, „waartegen ook de
netste huisvrouw geen bezwaar kan koe
steren", om „etaleerkunst" te bedrijven:
het maken vam een ondiepe kast van
hout, met vakjes van verschillende groot
te, die plat tegen de muur staat of hangt
In die vakjes stal je de voorwerpen uit,
die tot de verzameling behoren. De kast
wordt afgesloten met verschuifbare glas
platen. Amni Apol heeft zo'n kast met
schelpen in haar werkkamer' te Den Haag.
Het voordeel is ook, dat zo'n kast wei
nig ruimte inneemt.
Drie van haar vier kinderen twee
tweelingen hebben dezelfde interes
sen voor vorm en kleur als hun moeder.
Een van haar twee getrouwde dochters,
echtgenote van fotograaf en cineast Joan
v. d. Keuken, heeft een schilderopleiding
I achter de rug, de ander de kunstnij-
j verheidsschooL Haat zoon, die ook zij
jhet gedeeltelijk, deze laatste school heeft
i gevolgd, werkt op een reclamebureau en
I zijn vrouw maakt, evenals Anni Apol,
wandkleden. De belangstelling van de
derde dochter ligt in de uitgeverswereld.
I Anni Apol heeft nooit een „officiële"
i artistieke opleiding gehad. Mijn man,
die bouwkundige was, heeft me aan-
I gespoord om me in tekenen en schil
deren te bekwamen. In 1947 hield ik
mijn eerste tentoonstelling van colla-
ges."
Sen ander deel van dit nare karakter
tje richt zich op de aankleding van
et huis. Want na de aanschaf van strikt
^"udzakelijkc artikelen als tafels, stoelen
een schemerlamp komt een tweede
D,löiiskenbaar element naar voren: het
^cheppen van sfeer. Sfeer kun je niet ko-
6tl- sfeer kun je ook eigenlijk niet be-
Ust scheppen, sfeer is iets ongrijpbaars.
aar je kunt er toch wel voor zorgen,
a' Ie huis er niet uitziet, alsof het zé uit
etalage van een meubelzaak is ge-
staPt. Een huis, dat alleen maar netjes
tn efficiënt is Ingericht, waar nooit eens
boek of een krant rondslingert en
Waar, o gruwel, de meubels met hoezen
*'in bedekt, vind ik iets heel griezeligs.
Een huis is pas een huis als het per
soonlijkheid bezit, als het een gezicht
Peeft, het gezicht van zijn bewoners,
ornand die de kunst om dit te bereiken
arstaat. is mevrouw Anni Apol. Uit
inrichting van haar huis is af te le
en wat haar liefhebberijen zijn en ook
a' zb smaak en geduld heeft.
(e Apol, reclameleidster bij de Haag-
zji fj'ienkorf, stopt de dingen, waarvan
leeJs0 riiet weR in een kast. Zij eta-
'ielip Ze' z^ naaakt er complete exposi-
dfwiilj van: die niet altijd en eeuwig op
zii e oionts blijven staan, maar die
tfere ailM tot lèd verwisselt voor an-
k0„ j ls 'int voor mij gemakkelij
ker»" ntensen, die op een flat wo-
gror»; ^ecnt ze'."want ik heb een vrij
*ijn hJri f'a ln Amsterdam". Maar toch
gen t l een ook in kleinere wonin
gen te verwezenlijken.
kDhn, kUn ie hijvoorbeeld „schilderijen"
DboUWen doe,,, prenten en foto's op een
«s zachtboard te bevestigen, of op een
plakbord van vezelplaat. Iets, dat mis
schien niet gloednieuw is, maar toch een
apart accent krijgt door de manier,
waarop Anni Apol dit doet.
De mogelijkheden hierbij zijn legio.
Iemand die van toneel houdt, zou een
verzameling foto's van acteurs of van
scenes uit een toneelstuk op zo'n bord
kunnen rangschikken. Uw zoontje, en
thousiast supporter van een voetbalclub,
beschadigt met zijn helden niet langer
uw behang. Je kunt composities maken,
waarop vogels, vissen, honden of katten
het hoofdmotief vormen. Je kunt uitgaan
van een onderwerp, van een figuur of van
een kleur. En die kleur kun je afstemmen
op de kleuren in je kameir. Stel, dat je
zo'n schilderij wilt ophangen bij een
bankstel, waarvan groen de hoofdkleur
is. Het bord kan dan als overheersende
kleur groen hebben, in verschillende
nuances, óf als hoofdtint een kleur, die
goed bij groen past. En de lego plekjes
die naast de foto's of prenten op 't bord
overblijven, worden eveneens met pa
pier in de overheersende kleur, be
plakt
„Ik heb een prikwand, die bijna tot
aan het plafond reikt". (Vóór de wand
een verzameling kleurige Oosterse
poppen).
TWEE kroppen sla, twee (rode)
paprika's, een stukje ui, plm.
drie eetlepels azijn of citroensap,
een eetlepel slaolie, zout, peper, sui
ker, een mespunt kerrie, een hardge
kookt ei.
FERLIEFDE paartjes in Londen
hebben een nieuwe methode uit
gedacht om iedereen duidelijk
te laten zien, dat niet alleen hun har
ten, maar ook hun hoofden „gloeiend
aaneengesmeed" zijn. Zij gaan gezellig
samen naar de kapper en laten zich daar
een coiffure aanmeten, die in niets van
elkaar verschilt. Heeft (zie foto) John
een golfje rechts, dan duikt datzelfde
golfje ook bij Christine op. Ze hopen
die eensgezindheid in haardracht te
bewaren totdat ze getrouwd zijn.
„Daarna", aldus het jonge stel,
„wordt het misschien anders".
De sla schoonmaken, wassen en goed
laten uitlekken. De paprika's wassen,
van zaadlijst ontdoen en kleinsnijden.
Wat paprika voor garnering achter
houden. Een sausje maken van olie,
azijn, zout, peper, suiker, mespunt
kerrie en de kleingesneden ui. De stuk
jes paprika en de sla met de saus ver
mengen. De sla garneren met de ach
tergehouden stukjes paprika en het
I hardgekookt ei.
