TOM POES en de vuursalamander
i
PROBLEEM IX
AERDEXRERG
dc
Bokiria IvaJt
HET VALSE HOOFD
'té
m
i
Het verwenste land
r
- b\W-
4 *t\i
Pelsjagers van Rio Pecos
r
maal
ALS U HET
het groene luipaard
1
Va
VRAAGT
koos ree ze llg-
door
Marten
toonder
m
het
fundament
van uw
vermogen
Salon voor uitvinders
Kinderen
Fooien
ZATERDAG 13 FEBRUARI 1965
door OLAF J. DE LANDELL
5376 Heer Bommel was snel naar bed gegaan en had de
dekens over de oren getrokken. Het hielp echter niet; de
klopgeluiden drongen door het warme textiel heen en
schenen steeds dichter bij te komen.
„N-niet d-doenstamelde hij klappertandend. „G-ga
w-weg bedoel ikIk ben al gewaarschuwd Mijn geld
is n-naar de b-bank gebracht, heus
Op dat moment ging het kloppen over in een gesmoord
gekraak; er bonkte iets en daarop werd het stil.
Heer Bommel bleef versteend zitten. Zelfs de moed om
naar boven te gaan en Joost te roepen ontbrak hem. Maar
toen de stilte aanhield ontspande hij langzaam en tenslotte
liet hij zich bevrijd achterover in de kussens zinken.
„Het heeft geholpen", mompelde hij de ogen sluitend.
„Men moet zo'n klopgeest even krachtig toespreken; dan
wordt hij vanzelf stil. Heel gewoon".
Met deze gedachte ging hij tevreden slapen, niet weten
de dat hij ongelijk had.
Want beneden hees de duistere figuur, die we gisteren
in de onderaardse gang hebben waargenomen, zich be
hoedzaam in het duistere vertrek.
„Dat heb je mooi stil gedaan, Hiep", sprak hij tot zich
zelf. „Niemand is wakker geworden en daar is de
brandkast
Hij zweeg plotseling en er verscheen een onthutste blik
in zijn gemaskerde ogen. Geen wonder. Zelfs voor een
ongeoefende was het duidelijk, dat de geopende safe leeg
was.
„Boeken", prevelde de schurk walgend. „Zou je dat nu
van die dikke Bommel denken Hij heeft boeken in zijn
kluis. Heb ik me daarvoor nu twee nachten lang uitge
sloofd Bah Het leven is hard voor een geschoolde vak
man
JF&oers&t v/e/EA/D.
no Wfoer je Aer goed
ecGA//... je Moe~r 1
«E OPp /JET PCaST/E-
JJooeD Atssy-
ee/zsa/ze zoon
Des pen!Eg? o/t
zijn ONCepapPELU-
ACE POUD/NG t<0T.
PEP OE/Z LOSSEN-
lOPNNEEP HE MET
z/jn t/eeacpTEuj-
Pe CEJDEP OENNIS
PES GEMPaU T.
(/0O&U/T, FFF-
SJtfZf fZooSTFg. ze.
MAP FC 7/
f-tn!
MRM. H Cf JMI
[p« Wedders j
■iLn Üi
PAUL
YLAANDEREN
73.
„Dat mag ik niet verraden," weerde hij af. „Ze is vreselijk ondeugend
geweest. Dat is alles."
„God, Terry," snauwde ik doodgeschrokken, „dat vertel je me allemaal nou,
om zo te zeggen op de valreep."
„Maak je niet druk," zei hij. „Je weet het tenminste. De politie knielt voor
me, en dus ook voor jou, zolang je een bril en 'n snor draagt. Kun je aan
zien, hoe betrekkelijk de roem is. Kom", en hij klopte me nederbuigend op de
schouder, „ga nou als 'n flinke jongen nog even naar het politie-bureau en
vraag voor mij die pluk watten, die we de eerste dag hebben mogen zien.
Ik moet die onderzoeken, en zie geen kans, hem in handen te krijgen, als ik
niet gebruik maak van hun ogenblikkelijke bewondering. En dan loop je
gezellig even door naar het hotel, en je kijkt, hoe het staat met de wacht
van Arlette. Als je zo vriendelijk bent als ik je altijd beschouwd heb, kom
je nog terug om me verslag uit te brengen, en dan ga je naar dat afspraakje.
Maar haast je, anders zou je daar te laat zijn."
Ik wandelde dus de deur uit en de trap af. Het begon al te wennen: ik
voelde me lang niet meer zo'n oplichter als de eerste maal, dat ik in Terry's
gedaante verschenen was.
Bij de buitendeur, geleund tegen een van de hardstenen pilaartjes met
kettingen, vond ik een agent. Hij schokte op, toen hij mij ontdekte, en zei:
„Goeienavond, meneer."
„Goeienavond," antwoordde ik, met inwendig het begin van een kippeborst.
We keken allebei even naar de lucht, die doodgewoon was, zonder wolken
en sterrenloos. Daarna knikte ik nog maar eens, en ging naar het politie
bureau.
Er heerste op straat een wonderlijk verkeer. De mensen wandelden in
groepen en troepen heen en weer, mompelend en zacht redenerend, met de
handen gesticulerend onder het matte licht van de lantaarns. Het leek bepaald
spookachtig, zo zacht als alles ging. Een paar mensen keken me aan met
betekenisvolle blikken, en groetten. En eenmaal hoorde ik iemand fluisteren:
„Dat is 'ml.
Ja, ik was Terry van der Linden.
Het politiebureau was ook goed bezet. Dat is te zeggen: voor de ramen.
Er waren vier agenten en een inspecteur: Menters. En het spijt me, te moeten
vaststellen, dat de laatste zich even goed beijverde, druk en gewichtig voorbij
de ramen te schrijden, als zijn vier onderdanen. Van buitenaf kreeg je de
indruk, dat er binnen ongelooflijke dingen gebeurden. De vensters toonden
telkens schimmen en wazige beelden van mannen in uniform, die iets tegen
het licht hielden, of samen beraadslaagden, of snel langs liepen, of druk
zaten te schrijven.
ja, daar voor die ramen kreeg ik pas een indruk, dat er wel iets geweldigs
op til moest zijn.
Mijn binnenkomen scheen een soort van clou te zijn. De aanwezigen schenen
in mijn verschijnen een inspiratie te vinden tot nog dapperder gezichten en
houdingen. Ze basten allen kortaf en militair: „Navond, meneer.
„Menters! zei ik, in Terry's stijl.
„Ja, meneer. Menters deed trots een stap naar voren.
(Wordt vervolgd)
(Advertentie)
Oude genever 3essenrood Citroen jenever
UET /S /JET ENIGE BE-
Ct/MS TE/Z UJEPec D JON
EaNTPElO'S ONSCHUCO.'...
ON CEL OUCJ/G E/ZUJIJ ZE
Sen Je fltceen/ te GEN-
Oe CP/NEES
O/Ja.' JU BE'
Gr/e/jp Nerf
De 3 P/7S PEE FT
Pecemppc. geen
lost pet Good
Ff ET DE CP/A/ceS
TE DeCEP/ DEZE
/S nj Ecu Ge-
ua c cj/TGescpp-
PECD/
PC ZPL. DE WE/NtC-
m
7J- - Uit een brede wond vlak bij ztfn slaap
stroomde het bloed, maar hij sloeg d c^t
°P- De beste paarden had hij meeg de
rest de prairie ingejaagd. „Dit bruin ik
voor onze aanvoerder meegebracht, rjf_ Jl1}
zijn verhaal. „Wat een prachtig p Old
Firehand uit. „Ik zou niet weten, welk Paard ik
liever had, dit hier of Swallow.»^™ne'°ou sPreekt
met de ziel van het paard en n
in zijn aderen. Winnetou zou Swa*n- Plot
seling suisde er een pijl door bleef in
Sams weitas steken. De kleine man schrok zich
een hoedje en brak in een stort an verwen
singen uit, maar wij begrepen, dat onze vervolgers,
versterkt met de juist verslagenen, aangekomen
waren. Snel trokken wij ons in de vesting terug.
Old Firehand scheen de toestand niet zo somber in
te zien, maar Winnetou hield er een andere mening
op na. Somber voor zich uit starend, zat hij op eni
ge afstand van de andere jagers, alleen bij zijn
paard. „Het oog van mijn broeder is donker en zijn
voorhoofd draagt de rimpels der zorg. Welke som
bere gedachten wonen in zijn hart?" vroeg ik mij
bij hem voegend. „Het opperhoofd der Apachen
ziet de dood door de ingang komen en het verderf
van de bergen neerdalen."
VAN 5 TOT 14 MAART zal te Brus
sel de internationale salon voor uit
vinders gehouden worden met 1.000
nieuwe uitvindingen, voorgesteld door
19 landen. Er worden 150.000 bezoe
kers uit 17 landen verwacht.
Wat er te zien zal zijn? Een toestel
dat op een bed of op een landauer kan
geplaatst worden, en dat mechanisch
een wiegende beweging weergeeft, om
kinderen in slaap te wiegen. Een hiel
tje voor damesschoenen, zodat deze
niet meer naar de schoenmaker hoe
ven te lopen, en zelf hun schoenen
zelfs op de straat kunnen herstel
len, en dit zonder dat er werktuigen
aan te pas komen. Een veiligheidsgor
del voor automobilisten, die automa
tisch opengaat ingeval de wagen vlam
vat Voor kantines: een machine waar
mede men 480 warme maaltijden per
uur kan opdienen, zonder dat er eni
ge handarbeid aan te pas komt. Een
toestel om de lucht te zuiveren, of zui
ver te houden, een draaibare schijf
voor televisieapparaat waarmede men
dit naar alle richtingen kan oriënte
ren, een automatische veiligheidsklep
voor butaangashouders om te beletten
dat deze ontploffen in geval van brand.
Een apparaat voor het technisch trai
nen van voetbalspelers. Voor ver
strooide lui een oliepeilapparaat voor
auto's, zonder dat de kap dient opge
licht te worden. En ten slotte voor
hartzieken, een volledig automatisch
verplaatsbaar apparaat, van Zwitser
se oorsprong voor het behandelen -van
bloedsomloopstoringen.
Schilderen
SALVADOR DALI heeft in New
York een schilderij gemaakt waar
voor hij bevelen kreeg van een reken
machine. Als model diende een film
actrice in bikini. Terwijl een schare
verslaggevers, fotografen en voorbij
gangers zijn verrichtingen gadesloe
gen ging de Spaanse schilder het doek
volgens aanwijzingen van de machine
met kwast en verf te lijf. Met woeste
gebaren bracht hij zijn model in „mo
leculaire" stijl in beeld, daarbij de
kleding van de omstanders niet ont
ziend.
Programmeurs hadden de rekenma
chine volgestopt met gegevens over de
film „Fantastic voyage", waarvoor 't
schilderstuk als trekpleister moet die
nen, en met bijzonderheden over
kunststijlen en schildertechnieken, ter
wijl ook de maten van de welgevorm
de actrice niet vergeten waren.
49-6
49. „Krijg je stijgbeugelhoest",
gromde Piet Loeris, t°en de door
Loewieke gemende huifkar met een
ontstellende vaart over de weg rol
de: „Dat kan toch wel een beetje
minder hard broer kerksenkuif".
„Dat's goed voor de paarden," glun-
derde het kleine koetsiertje terwijl
hij de zweep extra hard liet knal
len: „Als we daarstraks in Parijs
zijn, heb ik geen kind meer aan ze.
Dan kunnen ze uitrusten en dan ga
ik me vermoeien!" ..'t Is wél een
ouderwetse manier van reizen, me
neer Loeris!" lachte Sientje, die ken
nelijk plezier in de tocht had. Haar
patroon haalde de schouders op. „D'r
i is niets nieuws onder de zon, Sientje.
M'n ook Johan zei altijd: Lang voor
Laurensz Jans-zoo, Coster werden
er al snorren gedrukt. En zo is
het." „We schieten in ieder geval
op!" sprak inspecteur Parbleu: „Als
het zo doorgaat, zijn we binnen
een paar uur in Parijs." Daarna zwe
gen ze een hele tijd, want ze had
den al hun aandacht nodig om niet
uit de huifkar te rollen. Nou moet
gezegd worden, dat Loewieke een emi
nent vakman bleek te zijn. Tongklak-
kend en zweepknallend maande
hij de vier rossinanten tot steeds
groter spoed aan, en het resultaat
van al deze inspanningen werd spoe
dig genoeg zichtbaar, want voor ze
het wisten, rolden en hotsten ze de
voorsteden van Parijs binnen. „Prach
tig werk, broer, theemuts!" sprak
de detective waarderend, terwijl hij
Loewieke een bankbiljet in de zak
frommelde: „Ik vermoed, dat je dat
in Parijs best kunt gebruiken!"
„Dank u zeer", antwoordde de
koetsier: „Zal ik u hier maar afzet
ten?"
Lezers schrijven de krant
Zo af en toe lees ik „Wait kinderen
ervan zeggen", maar mij maakt men
niet wijs dat alleen kinderen het doen.
Als het waar is dat men daar 2,50
voor ontvangt, zullen heus pa of moe
het wel in elkander zetten. Wat doet men
al niet voor een beetje geld? Enfin; wij
betalen wel het abonnement, wat u!
Haarlem, Mej. M. v. Dam.
.Naschrift van de redactie: Wij rekenen
op de sportiviteit en de eerlijkheid van
de inzenders.
Gaarne zou ik mijn mening willen zeg
gen over de afschaffing van het fooien
stelsel voor de taxichauffeurs. Ik kan
het niet anders dan toejuichen, dat ze
van het fooienstelsel af willen. Maar zou
het niet net zo gaan als bij de kapsalons.
Daar is het verboden om fooien te ge
ven. Maar gaat U nu eens in de kapsa
lons kijken. Bij mijn kapper staat de
fooienpot weer op de kassa. Wat schieten
wij er dan uiteindelijk mee op, als eerst
alles duurder wordt om de fooien te we
ren en alles dan weer* bij het oude
wordt, behalve de prijzen. En het ligit
heus niet alleen bij de klanten, want als
ik b.v. 15 et terug moet hebben als
wisselgeld, staan ze net zo lang te treu
zelen tot dat je zal zeggen „Laat maar
zitten".
Rotterdam,
Mevr. S. Molenweg.
Advertentie
JA,Me. FRIEFRX 15 OP 3'JW ER
MEE-H'J HEEFT KOUGEVRT.
BURNEY 15 DUS
DE MEDEPLICHTIGE
VflN'FELIX WINTER.
IK. BEN BENIEUWD,
HOE 'FMFRI'
ZICH HIEEU1T
REDT!
BOVEN... EU DIENT
U ONS NIET RUU,
z"
FflIEFRX
ISDEUHRM,
WflBEDNDER
BUENEYLO-
GEEET IM'DE
DDLF.UU1.
DRflE
GRRN WE
HEEN
29^4
