BERG
DWSèn
Jongbloed
UIT I
DE I
KLEED- I
KAMERS I
in beroep
Feijenoords derde
treffer beslissend
voor DWS' ondergang
Hans Veinneker schittert
krijgt
ruimte
Fantasieloos aanvalsspel van Amsterdammers
life wmm'mm
Renault
rijden
van den
zie volgende pagina
llllllllllllillllllllllllllllllllllltiilM
Eenzijdig
zie volgende pagina
ïmMÊmm
Sportief
rijden
Hardebelt
A L I r
Redactie en administratie: Smedestraat 5, Haarlem, tel. 21544 en 21543 - Abonnements
prijs 9.65 per kwartaal, 3.25 per maand, 75 cent per week - Eindredactie van deze
sportkrant: Frans Nypels en Michel van Gils.
MAANDAG 15 FEBRUARI 1965
Zie laatste pagina
Eén van de vele spectaculaire reddin
gen van Eddie Pieters Graafland. Dirk
Hollander vuurt van dichtbij, uit een
pass van Temming akelig hard in.
Maar weer zal Feijenoord's captain de
Amsterdammers een illusie armer
maken.
Hans Venneker's moment van grote
glorie Gerard Bergholte is naar links
gezwenkt. Flinkevleugel, die slechts
oog had voor Coen Moulijn, greep niet
in, waardoor de Limburger voor kon
zetten. Tussen twee DWS-ers in kopt
Feijenoord's jeugdspeler het eerste
doelpunt in.
(door MICHEL VAN GILS)
ROTTERDAM. 15 febr'
waren gisteren mensen m het sta
dion, die zeiden: „Feijenoord was
een 'klasse beter". Nu willen wij
ons zeker niet aan zo'n gedurfde
uitspraak wagen, maar een onloo
chenbaar feit is toch, dat de sta
dionclub gisteren het beste van
het spel had. En de vraag dringt
zich dan naar voren, heeft het sur
plus aan techniek, waarop Feijen
oord ongetwijfeld kon bogen, de
doorslag in deze wedstrijd gege
ven? Ons antwoord luidt neen.
Het technisch overwicht, dat de
Rotterdammers etaleerden is een
belangrijke stap naar de zege
^3gn een stimulans tot steeds
beter spel geweest. Het feit echter
dat Feijenoord in dit titanendue
als overwinnaar tevoorschijn trad.
schrijven wij toe aan twee fac-
toren: a. het onrustige optreden
van DWS' verdediging, waardoor
Feijenoord onmiskenbaar de
ruimte kreeg en b. het onverstan
dige aanvalsspel van DWS, waar
door de beslist wankele defensie
van Feijenoord voor grote trage
dies bespaard bleef. Laten wij
beide punten apart bezien.
COEN MOULIJN
weer briljant
Sterk
Onhoudbaar
(door FRANS NYPELS)
ROTTERDAM, 15 febr. Het
lukte tenslotte sneller dan wij
verwacht hadden. Binnen twin
tig minuten had DWS de gevoe
lige deuk in z'n pantser gladge
streken. Coach Leslie Talbot én
aanvoerder Daan Schrijvers
toonden zich „plaatwerkers" van
allure. Talbot zó: „Wij komen te
rug. Wij kunnen dit stootje (de
nederlaag tegen Feijenoord) best
hebben".
Aanvoerder Daan Schrijvers op
deze manier: „Volgende week
winnen we weer. Door Wils
kracht Sterk, weet-je
Twee feiten
Kansen
(Van onze speciale verslaggever)
>'"w
■■mailt
▼OOR HAARLEM ft
OMSTREKEN
RIJKSSTRAAT
WEG 249
NIEUWE HAARIEMSCHE COURANT
Or
.ook als trapbekleding
Julianapark 3Q-32, Haarlen)
triomfator
(Van onze speciale verslaggever)
ROTTERDAM, 15 febr. De deur, die
de hal van het Feijenoord-stadion met de
katakomben verbindt sloeg open. Flar
den van de overwinningsroes, die heel
Rotterdam na de wedstrijd Feijenoord
DWS had bevangen drongen tot de Am
sterdamse kleedkamer door. Het gezicht
van de voorzitter van DWS, de heer Sol-
leveld, werd nog een tint bleker dan dat
het al was. Hulpzoekend keek hij rond.
Rondom zich heen zag hij alleen maar
terneergeslagen gezichten, lïergens vond
hij een blijde lach. Ten einde raad opende
hij de deur van de kleedkamer en stapte
de gang op. Geen woord wilde hjj over
de wedstrijd zeggen. Behalve: Het was
hopeloos, jongens. Ik praat er liever niet
meer over"
In de kleedkamer kwamen de tongen
los. Frans Geurtsen: „Ik heb drie, vier
van de meest fantastische kansen gehad
en ook Frits (Flinkevleugel) brak een
paar maal mooi door. Het lukte gewoon
niet. En bovendien hadden we de scheids
rechter tegen..."
Daan Schrijvers, Frits Flinkevleugel en
Feijenoord
Allereerst de onrust in DWS' defen
sie. Het was zelfs een buitenstaander
duidelijk, dat de verdediging van DWS
te lijden had onder het onzekere gevoel
Van een 'nvaller doelman. Het kon niet
anders of de veiligheid van de anders zo
betrouwbare Amsterdamse defensie
Werd door dit gevoel „van niet hele
maal gerust zijn" gesloopt. Er was nu
steeds die fractie van een seconde meer
tijd nodig om te kijken of „alles goed
zat", die Feijenoord een zekere mate
van vrijheid van handelen gaf. Er
kwam ruimte! En dat was belangrijk.
Feijenoords aanvallers kregen de kans
te plaatsen, te schieten èn te doelpun
ten.
Aanvol
i, vooral de begaafde Verme
nen Fn frieid zijn talenten te to-
punten kwal Twe' van de drie doel"
ook de fe" °p «aam, terwijl
een belangrijk de treffer voor
was. Toch kn,-,! aan hem te danken
alle voorwaart^" We niet zeSgen' dat
hebben van de 20 goed geprofiteerd
vaak was. Vooral"1^1"1 te"' die er toch
gen, hij was misschieTwi! 7*1 ons te"
veel van het fll" wel lastig, maar
waarvan te genieten v'ieim^!natiewe!'1)-'
toch niet. Ook Berghol!! degr<;e|? ,hlJ
maal op „temperatuur" sekoml v e"
na het eerste doelpunt
enthousiasme op te laaien, malr w^r"
kelijk „vlammend' was Pumrny no!t"
Moulijn speelde twee heel verschillen
de helften. Voor rust als werkeijjk
linksbuiten - werd hijbijna geheel aan
banden gelegd doorde Frits
"FlinkpvleuSGlj D3 cte hervatting ach-
ter rijnVoorhoede als spelverdeler^,
opererend was Coen grandioos Dat „te.
rughalen" van Moulijn was een knappe
tactische zet van trainer Willy Kment.
Hij maakte niet de fout Mouhjn ook m
de tweede helft een >'s*aCj Mouliin
Flinkevleugel te laten worden Moulijn
bewees in de tweede speelhelft, rustig
in de open ruimte opererend (dvv»
had dat nooit mogen toelaten), tot w
een verbluffend vernuftig spelletje j
in staat is. Coen „voedde" met zijn
schitterende passes de aanval als een
ware maestro. Hij toonde zich een
meester op het middenveld.
Dat middenveld was gisteren trou
wens bij Feijenoord in bijzonder sterke
handen. Het duo GrootHaak was vei
lig, flitsend en bekwaam. Deze beide
raspaardjes waren de onmisbare stu
wers (later ook Moulijn), zonder wie
de aanval nooit uit de verf was geko
men. Feijenoords achterste linie was
niet sterk. De keuze van Kerkum en
Libregts leek ons niet gelukkig. Beide
spelers hebben zeer zeker hun best ge
daan, maar zij waren toch „vreemde
eenden in de bijt", die de verdediging
noodzakelijkerwijs een „niet ingespeeld
karakter" gaven. Pieters Graafland
heeft dankzij zijn heldheftige maar vaak
zeer riskante optreden veel van de
foutjes, die de verdediging beging,
goedgemaakt. Graafland mag echter blij
zijn, dat middenvoor Geurtsen, die hij
een paar keer net even te vlug af was
(waren het anders doelpunten ge
weest?), zo veel ontzag heeft voor „lijf
en leden". Anders had Graafland zijn
spectaculaire acties misschien op trieste
wijze moeten bekopen.
.Hoe het ook zij, Feijenoords verdedi-
f«Sbl°nk niet uit. En toch hoefde zij
LÜ eenmaal te capituleren. Is hier
7^ jerklaring voor? Ja en hier komen
Toj-cSfiliaan ons tweede punt: het on-
nwQ mlge eenzijdige aanvalsspel van
DWS. Waarom konden Kraay en de an
dere verdedigers de aanval van DWS zo
gemakkelijk afweren? Waarom bleken de
levensgrote gaten die er soms vielen,
steeds weer te dichten bressen? Omdat
DWS slechts eén weg tot het doel kende
en die was door het centrum. De aanval
van de Amsterdammers hinkte op één
been en daar dankte Feijenoord de he
mel voor. Als DWS intelligenter en ge
lukkiger in zijn aanvalsspel was ge
weest, dan had Feijenoords veste het
misschien meer dan eenmaal begeven
De Rotterdammers hebben hun zege
weliswaar niet te danken aan deze tac
tische „duisternis" van de Amsterdam
mers, maar zij zagen door dit onbegrip
van hun rivaal wel voor een belangrijk
deel de weg naar succes geëffend.
dammers bestookte met een bier
flesje. Nadat Guus Haak en Feijen
oords aanvoerder Pieters Graafland
de gevaren bezworen hadden, kon de
wedstrijd pas goed beginnen. DWS
trok ten aanval. Een snelle combina
tie tussen linksbinnen Huub Lenz en
half speler Jos Vonhof strandde op
doelman Eddy Pieters Graafland van
Feijenoord, die de bal knap stopte.
Aan de andere kant van het veld was
invaller-doelman Leo Heeres niet zo
zeker van zijn zaak. Reeds in het be
gin van de wedstrijd liet hij herhaal
delijk ballen vallen en ook beoordeel
de hij vaak voorzetten totaal ver
keerd. Zoals in de tiende minuut toen
hij onder een lob van Feijenoords
half speler Liébregts door liep. Geluk
kig voor de Amsterdammer rolde de
bal naast. Toen nog welmaar in
de vijftiende minuut was het raak.
Bergholtz de rechtsbuiten van Feijen
oord dreef de bal op links op. Mou
lijn switchte naar binnen. Pummy
Bergholtz gaf een voorzet en Leo Hee
res verzuimde uit zijn doel te komen.
Hans Venneker stormde toe en kopte
de bal in de rechter bovenhoek; 10.
DWS incasseerde onbewogen deze
slag De Amsterdammers trokken ten
aanval en zij wisten zich kansen te
scheppen. Helaas echter niet te be
nutten. Tot drie maal kwam Frans
Geurtsen goalgetter nummer één van
de Amsterdammers vrij voor doel en
tot drie maal toe wist Feijenoords
doelman Eddy Pieters Graafland met
zeer gewaagde sprongen de ballen van
de schoen van de met nummer zeven
gemerkte, maar als middenvoor op
tredende speler te plukken.
Na de rUst strandden de simpel op
gezette aanvallen van DWS weer op
Feijenoords verdediging. Na zo'n aan
val trapte Pieters Graafland in de
tiende minuut ver naar voren. Piet
Kruiver ontving de bal en wipte de
bal over DWS' spil Daan Schrijvers
naar Hans Venneker toe. Feijenoords
linksbinnen aarzelde niet en trapte in
één vloeiende beweging de bal in de
linkerbenedenhoek. Onhoudbaar voor
doelman Heeres: 2I.
Nog was DWS niet verslagen. Met
verre trappen uit de achterhoede wist
het zijn voorhoede, meestal de ver
naar voren opgestelde Frans Geurtsen
te bereiken. Deze speler scheen deze
middag geen geluk te hebben. Op ver
rassende wijze wist hij zich soms aan
de dekking van de Rotterdamse spil
Hans Kraay te onttrekken, maar op
het laatste moment was er altijd wel
een voet of hand, die hem het scoren
belette. Bijvoorbeeld in de vijftiende
minuut van de tweede helft. Mei
Kraay stormde de Amsterdamse spits
DWS' defensie onzeker
door invaller-doelman
Door Wilskracht Sterk werd symbool.
Een teken van een welhaast bikkelhar
de, niet te breken mentale kracht. Een
aureool van glorie, dat DWS een enor
me faam bezorgde. Het scheen tenslotte
de basis voor een veilige prognose:
„DWS wint van Feijenoord". Maar
DWS verloor. Verloor het titanenduel,
de prestige slag tegen Feijenoord. DWS
verloor tevens een „brokje" mythe, een
„stukje" aureool. Dat laatste was op
zienbarend, omdat niemand aan de mo
gelijkheid had gedacht. Het is daarbij
het meest gevoelige verlies, dat zeker
niet mét woorden alleen valt goed te
maken. Feijenoord, de winnaar van gis
teren, is juist daar het sterkst spreken
de voorbeeld van
DWS' nederlaag wordt verklaard
met twee in het oog lopende feiten:
1. Doelmanfinvaller) Leo Heeres
schokte het vertrouwen van zijn
verdediging al vrij snel door zijn
onzeker optreden.
- DWS' aanvalslinie, gesublimeerd
in koningsschutter Frans Geurt
sen. werkte zéér primitief en zon
der enige fantasie. Zij had daarbij
weinig of geen geluk met stoten,
die wel door Feijenoords verdedi
ging sneden.
Binnen het kwartier kreeg DWS' ver
dediging, die Moulijn in de eerste helft
verlamde, met Daan Schrijvers en Frits
Flinkevleugel als de uitblinkers, de
eerste morele opdoffer te verwerken.
Een van vlakbij de cornervlag gelan
ceerde inzet van Bergholtz had Leo
Heeres in actie moeten brengen. Heeres
bleef staan. De bal zeilde op de krullen
van Venneker (10). Hierna bleek
Heeres wel betrouwbaar op hoge ballen,
maar als hij naar de grond moest bleef
zijn optreden onzeker en aarzelend. Het
gevolg was, dat, DWS iets terughouden
der speelde, angstiger ook. De derde
Rotterdamse treffer, de psychologisch
zó belangrijke „afmaker", had Heeres
eveneens kunnen voorkomen. Een schot
van Hans Venneker, die van DWS' ver
dediging vrij veel speelruimte kreeg
toegemeten, vormde de inleiding. De
bal vloog strak naar boven-, Heeres had
moeten stompen, maar hij deed dit niet.
De bal ketste tegen de onderkant van
de lat, sprong op vóór het hoofd van
Piet Kruiver: 31.
Toch had DWS deze fouten kunnen
neutraliseren. DWS' aanvalslinie heeft
namelijk legio schone kansen op doel
punten gehad. Vooral in de eerste tien
minuten én het laatste kwartier van
de eerste helft. Geurtsen (héél erg actief,
maar bijzonder weinig switchend met
Mosje Temming) kwam enkele keren
oog-in-oog met Pieters Graafland, ter
wijl het de pijlsnelle Frits Flinke
vleugel (briljante rushes) twee keer
overkwam. Fieters Graafland dook,
stoutmoedig daarbij alle risico's ne
mend, op de schoenen van beide spe
lers. Het zijn niettemin wapenfeiten,
die aantonen, dat DWS dicht bij een
treffer is geweest.
Wij zeiden het reeds dat DWS weinig
geluk had. Maar toch dekken deze
woorden niet het gemis aan pure Am
sterdamse doelpunten. DWS' aanvals-
lijn miste de intelligente passjes van
Huub Lenz, die nog steeds niet op zijn
oude peil is gekomen. Het miste tevens
de precisie van Vonhof, die, zij het m
mindere mate dan Lenz, evenmin de
„oude" was. Daar kwam n°ë dat
Hollander beneden de maat Neef, ge
ïntimideerd als hij was door het soms
wat rauwe" ingrijpen van de mentaal
zo sterke Kerkum. Geurtsen „hing" dus
in de lucht Hij moest ook nog oproeien
tegen zijn konstante „bewaker" Hans
Kraay, die hem zelden of nooit uit het
oog verloor. Het doelpunt dat DWS ten
slotte scoorde was een presentje van
Thijs Liebregts, die wat nonchalant op
Pieters Graafland terugspeelde. Kort
om, DWS miste raffinement in zijn
voorste linie. Dat bleek het sterkst in
de tweede helft, toen Feijenoord, even
aangeslagen door het misverstand in
zijn verdediging, onzeker werd. Alle
Amsterdamse aanvallen liepen echter
door het centrum, over Geurtsen. DWS'
vleugelspelers werden nauwelijks in het
spel betrokken. Terwijl juist toen
Feijenoords beslist niet zó hechte de
fensie opgerold had kunnen worden.
Maar die weg leidde niet door het mid
den, waar de sterke Kraay als een veld
heer optrad. Die weg, zo gaf Hollander
later schoorvoetend toe, lokte langs de
zijlijn. Gebrek aan fantasie en variatie
is DWS echter al eens eerder verweten.
ROTTERDAM, 15 febr Reeds in
de eerste minuut van de wedstrijd
FeijenoordDWS moest het spel on
derbroken worden, omdat een bijzon
der rancuneus toeschouwer de rechts
back Flinkevleugel van de Amster-
'llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lll"llll!!lllllin!llllllll!llllllllllllllllllll
Het derde doelpunt. Loeihard heeft
Hans Venneker van 20 meter afstand,
de lat geraakt. Piet Kruiver, die ove
rigens gisteren op alle fronten faalde,
verrichtte zijn enige wapenfeit, door
de terugspringende bal in het net te
jagen. De vreugde is groot.
