TOM POES en de vuursalamander
PROBLEEM IN
AËRDENBERG
64
A redo
Msep/yA- t/&fr/sse/td
HET VALSE HOOFD
Pelsjagers van Pecos
3
HET VERWENSTE LAND
fl
m
EE
0
door
Marten
Toonder
BRONWATER
HET GROENE LUIPAARD
Griep...?
%h,
gezond
M
Juiste telefoonnummer
Vreemde vogel
WOENSDAG 24 FEBRUARI 1965
4
door OLAF J. DE LAN DELL
5385 Die morgen was de markies de Cantecler van „Zo!" riep hij uit. „Zeiden ze dat? Een bolle geld-
Barneveld vroeg opgestaan om een wandeling door de buidel op voeten hebben ze mij genoemd? Hou me vast,
winterse natuur te maken.
„Dunne sneeuw op zwarte grond", zo sprak hij on
der het voortstappen. „O reine, rode morgenstond, hoe
stil.
Op dat moment klonk er een luide stem uit de rich
ting van het bouwwerk, dat hij juist passeerde en
de edelman hield ontstemd de pas in.
„Fi done", mompelde hij. „Altijd hetzelfde. Men schrijdt
mijmerend door de verheven rust van de natuur,, maar
wanneer men in de buurt van Bommelstein komt wordt
men onthutst door plat geschreeuw."
Zo prevelend rondde hij de toren van het oude ge
bouw en hoef zijn lorgnon, om een koele blik op de rust-
verstooorder te kunnen werpen.
Het was heer Ollie en zelfs zonder oogglas was het
duidelijk, dat hij opgewonden was..
Tom Poes! Ik zal.
De markies liet een dun lachje horen, zodat de spre
ker zich verrast omdraaide.
„Frappant!" sprak de edelman. „De lieden waar u
over spreekt moeten over een scherp opmerkingsvermo
gen beóchikken".
„W-wat bedoelt u?" vroeg heer Bommel geschokt.
„Ik bedoel, dat ik het met hen eens ben", verklaar
de de heer de Cantecler, zich omdraaiend. „Uw rauw ge
tier heeft de stilte van deze uitgelezen ochtend ver
scheurd. Ge .hebt een ontkiemend gedicht in de knop
gesmoord, amice. Adieu!"
Na deze woorden hervatte hij zijn wandeling en heer
Ollie keek hem geheel ui' het veld geslagen na.
KARL MAY
Uou/q! Deze
op uaa au
au er utuca-
MWM, eetJ sre-
u/Ce oeofz... upa
oeze UFUT WA/
/ki uiers
Doeu/
Die Deu/z ueus
U/£t. tMTfZF)P-
PEM/...
r/aa/z.
/Com e/Ztu t eu
Uecur, pft-s Je
Da/zar.' eez /S
r/zoc/u/eus GeetJ
UuDe/ze oP(.os-
S//JG t/oo/z Je/..,
os A/e/ZM/sataureu!
/cc cc/z/JG eeu //juEt.
CF/JO H/G/2, F/QF/J/Gf
z/jaf
u/ar eeu
Óecace/J.'
Hoet/eu Nter
re z/j/j.'
N/er.'
KctM!
(/cue/
De Wedders
YLAANDEREN
Rillerig? Onprettig?
Pas dan op voor griep!
Neem direct 2 'ASPRO's.
'ASPRO' bevat alles om
een opkomende griep
snel en doeltreffend te
bestrijden.
5 t;:'?
'v' viv,
f» -/X5 A\vVvC
ii '1i ÈÊêÉtÊl'i'a'ti 'ri'V'fcilj
T*T1V\TAW/1A V, r\ i 1 A A 1 P..
MOCO
82
Henri van Doff zelf ontving ons trouwens zo prettig, dat ik dadelijk be
merkte, hoe n stuk beter hij was dan de vorige maal dat we hem gezien
hadden.
„Gaat u zitten," noodde hij hartelijk. En tegen Burgheem zei hu: „Wat
aardig, dat u bent meegekomen. Schiet de zaak al wat op?"
i Burgheem haalde glimlachend zijn schouders op. „We verliezen de moed
niet, Henri, antwoordde hij. „Zulke dingen gaan over het algemeen niet
I gauw, zie je
„Jaja," gaf de zieke toe. En nodigde nogmaals: „Gaat u zitten Moet ik
een verhoor ondergaan?"
I "D.at zouden we wel erg graag willen," bevestigde Terry. „Ik bedoel geen
officieel verhoor, meneer Van Doff. Maar we moeten u langzamerhand toch
eens een paar vragen stellen, om enkele punten met elkaar te kunnen ver
gelijken. Denkt u, dat u die al zoudt kunnen beantwoorden^"
„Met genoegen," zei Van Doff, „begint u maar."
„Het zullen uit de aard der zaak geen prettige vragen zijn," waarschuwde
i erry nog.
Maar de zieke wuifde met een slanke witte hand de bezwaren weg en
knikte hem vriendelijk toe. „Dat verwacht ook niemand," zei hij, niet'vrij
van humor.
„Wel begon Terry, „het is geloof ik een bekend feit, en ik heb het dus
als vaststaand aangenomen dat u niet buitengewoon goed met uw broer kon
opschieten.
kunnen zetter^"*1 ernsbg toe, „inderdaad. We hebben elkaar nooit goed
Terry knikte. „Achtte u uw broer in staat u na te gaan?" vroeg hij. Heeft
u ooit iets van dien aard bemerkt?"
„Och, Henri schouderschokte. „Eerlijk gezegd beschouwde ik mijn broer
fi ïfu j normaal, omdat ja, omdat hij wel eens zoiets deed
Ik heb dat wel eens bij toeval ontdekt, en snapte nooit, wat hij eraan had,
maar daar hij van zijn kinderjaren af een ziekelijke nieuwsgierigheid toonde
5ie was Juis,t ,zo ziekelijk, omdat hij dit gevoel altijd probeerde te
erbergen nam ik het niet au sérieux, en heb er nooit een woord met hem
over gesproken. Hij was nogal kwaaddenkend, ziet u
„Hoezo?" vroeg Terry.
„Nou.Van Doff leunde terug in zijn kussens, en dacht ingespannen na
J alhJd overtuigd, dat ik alles deed om hem onaangename
?fheb daf te bezorgem Dat ik om hem lachte, en hem bekletste bij anderen
narannJ? 1 feh°0I;d van anderen. En omdat het niet altijd dezelfde
nar. r +ar8n' "UJ vertelden, en deze het niet eens altijd met opzet
™i?a?\ ?,n' acht lk de feiten bewezen Hij zag en hoorde van
Sngen, hekTe?reffendemaar °pZettelÜke' beledigende en compromitterende
(Wordt vervolgd)
Advertentie
kU/M E/ZUt r, Z#U-
T&FIO! !L< 7.PL.
86. „Hou je mond! Wij zullen bij jou wel een
ander stukje huid afstropen." En nadat hij onze
boeien onderzocht had: „Junie hadden zeker niet
gedacht, dat er een weg over de bergen was, hè?
Deze knul wist wel beter." gij deze woorden haal
de hij een mes tevoorschijn en toonde het gevest,
waarin twee letters gesneden waren, aan Sam. „Fred
Owins? Wat hebben jullie met Fred gedaan!" „O,
niets bijzonders. Hij was nogal gewond aan de Bee-
fork. We hebben die wonden zo goed en zo lang
„behandeld", dat hij die overgang, die hij toe
vallig als enige kende, uitduidde. Maar hij had te
lang het geheim bewaard onder onze gedachtenop-
frissertjes, want hij ging even later dood." Je bent
f UF/UF/ A/Ff
CCOM. JUL
een smeerlap, Parranoh en we zullen je krijgen,,
als ik me niet vergis". „Parranoh zal jullie krij
gen, bedoel je. Ik weet al heel goed, wat we met
jullie gaan doen." „Ga je gang dan maar. Sam
Hawkins heeft zijn testament gemaakt en vermaakt
bij dezen zijn hoed aan Parranoh. Ha! ha! ha!".
De schurk gaf mijn kleine makker een venijnige
schop en liet ons in het donker alleen. Wij bleven
enige tijd stil liggen, maar toen wij ons veilig acht
ten, rolden wij naar elkaar toe, zodat wij eindelijk
na veel inspanning, naast elkaar kwamen te liggen.
Toen begon het vermoeiende tasten naar Sams
mes.
58. „Zru niet, Sientje!" sprak
Piet Loeris bestraffend tot z'n assi
stente: „Als jij zegt, dat je respect
hebt voor Hat Si Kee, schort er iets
aan dat parkeerterrein boven je ogen!
M'n oom Johan zei altijd: Je kunt
je eigen lam dresseren op een hond,
als die hond dat lam tenminste op
z'n rug wil hebben! En zo is het!"
„U spreekt raadseltaal, meneer Loe
ris!" kaatste zijn trouwe hulpje terug.
Niks raadseltaal! snauwde de speur
der: „Ik wil alleen maar zeggen, dat
een schurk een schurk blijft, ook al is
ie nóg zo knap!" Jammer genoeg
waren zè tijdens deze vinnige woor
denwisseling de hele Hat Si Kee ver
geten, en toen ze dat bemerkten, was
die dan ook in geen velden of wegen
meer te bekennen. „Je wordt bedankt,
Sientje!" wond de detective zich op:
„Sufferd, die ik ben, om me door jou
te laten afleiden. Nou zijn we dat
kleine potdeksel meteen kwijt. Als je
nog es wat weet." Maar zijn ontstem
ming was maar van korte duur, want
op datzelfde moment wenkte inspec
teur Parbleu hem naderbij te komen.
Er zit hier een geheime deur,"
fluisterde de Fransman. „Kijk maar
eens, hoe handig die weggewerkt is".
Hij duwde een aantal jurken, die
dicht op elkaar hingen, opzij en in
derdaad werd er nu door de opening,
die aldus ontstond, een deur zicht
baar. „Zal ik maar voorgaan?" vroeg
Sientje, die iets goed wilde maken.
Maar haar patroon schudde resoluut
het hoofd. Hij wrong zich door de
opening heen en draaide voorzichtig
aan de knop van de deur. Toen begon
hij te glimlachen
NOS NIETS, 1MB- MAAK ÉÉN DIMS
13 imz. DIE JACHT OP EEN
SCHAT IS ONZIN. HET IS EEN
KLEIN OPEN WEAK...
IK GA WEEE OIW-
LAAS.
mm mRB
pg m
„NEEMT U ME NIET KWALIJK»
ik heb het verkeerde nummer Se'
draaid". Deze zin hoort iedere tele-
foonbezitter bijna dagelijks, vaak oP
de meest ongelegen momenten. Het
draaien van een verkeerd nummer
brengt niet alleen veel ongemakken
voor beide partijen met zich mee,
maar kost bovendien veel geld. Een
Amerikaanse firma heeft daarom een
nieuw systeem ontworpen, waardoor
het bijna onmogelijk is geworden een
verkeerd nummer te draaien. Het is
een doosje dat aangesloten wordt op
de telefoon. Door een druk op de knop
wordt automatisch de kiesschijf in be
weging gesteld, die dan het juiste num
mer draait. Deze automatische kie
zer kan in het totaal 36 verschillen
de nummers bevatten. Op het doos
je staan 36 namen aangegeven zodat
men slechts een wijzertje tegenover de
naam hoeft in te stellen en vervolgens
op een knop moet drukken waarna 't
gewenste nummer automatisch wordt
gedraaid. Daarbij kan ieder nummer
uit dertien cijfers bestaan. Hoewel de
prijs tamelijk hoog is nl. 340 gul
den behoeft men in ieder geval
geen verkeerde nummers meer te
draaien.
Kinderarbeid
BIJNA DRIE VAN DE VIER JON
GEREN in West-Duitsland in de leef
tijd van veertien tot en met twintig
jaar zijn in het arbeidsproces opge
nomen. Volgens de statistiek van het
Duitse industrie-instituut werken zelfs
reejls veertien procent van de jonge-
luT met een leeftijd van veertien en
vijftien jaar. Hoe hoger de leeftijd,
des te groter wordt het aantal jeugdi
gen dat wefkt.
Zo werk in de leeftijdsgroep van
zestien en zeventien jaar reeds 74,8
procent, van zeventien tot achttien
jaar 81,6 procent. Door speciale rege
lingen van werktijden, lonen en vakan
ties ten behoeve van minderjarigen en
nu ook door een speciaal schoolgeld
voor financieel zwakke gezinnen pro
beert de Bondsregering de Duitse
jeugd weer langer te laten studeren
en zich beter te laten ontwikkelen.
Mammoetbiefstuk
EEN RUSSISCHE BIOLOOG heeft
het vlees van een eeuwenoude mam
moet gegeten, die in bevroren toe
stand door vissers was aangetroffei1.
Het dier was volmaakt geconserveerd-
De bioloog vond dat het manjmoet-
"lo'va emoolrto
dat het wel wat peziger .was.Er werd
niet vermeld hoe de bioloog het vlees
had toebereid.
IN DE PORTUGESE STAD COIM-
BRA is een vogel doodgeschoten die
om zijn poten een ring droeg met de
Holland.
Schuimend bier
TWEE UUR LANG heeft een Engel
se rechtbank tegen drie glazen bier
aangekeken. Het bier was geschomken
door advokaten voor een caféhouder,
die ervan werd beschuldigd in verbo
den tijd getapt te hebben. De aan
klager ging uit van de verklaringen
van politiemannen dat toen zij het
café betraden, er glazen bier stonden
met een mooie manchet (het witte
schuim dat op het bier drijft). De ca
féhouder betoogde dat de glazen voor
sluitingstijd waren gevuld. De politie
zei dat de manchetten 't dan onmoge
lijk zo lang hadden kunnen volhouden.
De rechter liet 't bier twee uur lang be
tijen. De advokaat van de caféhouder,
meende toen te constateren dat de
manchetten nog zo goed als nieuw wa
ren. De rechter was het er niet mee
eens, beboette de caféhouder met 300
gulden boete en beval het verschraal
de bier door het toilet te spoelen.
Steekpenningen
EEN RUSSISCHE LERAAR van
een vakopleidingsschool is wegens het
aannemen van een steekpenning ver
oordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf,
aldus is in een Russisch dagblad ge
meld. Hij ontving geld van de leerlin
gen als hij hun hogere cijfers gaf. Als
de leerlingen ergens tewerk werden ge
steld, ontving hij een deel van de in
komsten. Het dagblad zei dat hij de
leerlingen ook bedierf door hen aan
te moedigen op betaaldag een glaasje
of twee te gaan drinken.
Advertentie
UêA&OMtA cyO
una
