Honderd jaar geledens
IJmuiden
Mr. KOOT: tegen corruptie
Pierenbouw toen en nu
LATIJN als LEVENDE taal
Gekrakeel
Schaduwen
Hebt u dat
gelezen
mis
Zwijgplicht
Dagvaarding
26 FEBIMTAM 1965 2
fret Noordzeekanaal,
n°9 steeds uitgroeiend,
is de levensader voor
Amsterdam, en wacht
nu weer een nieuwe
ontwikkeling
en eeuw geleden:
V°or Amsterdam wordt
een nieuwe verbinding
met de zee gegraven,
dwars door „Holland
op z'n smalst'. Dé eer
ste sluis in aanbouw.
Als de ingenieurs van een
eeuw geleden hadden gewe
ten wat de ingenieurs van
nu weten, dan zou IJmuiden
nooit zijn ontstaan. Dan zou
Wijk aan Zee de junctie van
het huidige IJmuiden heb
ben - gekregen. Voor IJmui
den ligt namelijk in zee een
bijzonder hardnekkige zand
plaat, daarom ,,'t Harde" ge
heten. Bij de thans in uitvoe
ring zijnde verlenging van de
pieren heejt men met deze
drempel rekening gehouden.
Men heejt berekend, dat als
de pieren klaar zijn, juist ter
plaatse van 't Harde de
stroom zal gaan trekken. De
ingenieurs gaan dus de na
tuur dwingen zelj 't Harde aj
te slijpen en daar een stroom-
put te doen ontstaan, zodat
diepgaande schepen ook bij
laag water kunnen binnen
komen.
Wie het werk ter verlenging van de pierarmen in zee bij IJmuide'1
met de dag ziet gróeien, krijgt des te meer bewondering voor de mafl'
nen, die nu bijna een eeuw geleden met zoveel geringer hulpmiddel^
de eerste havenhoofden hébben gebouwd. Geen kraaneilanden, zoal3
er nu twee staan, waarop de kranen met hun machtige grijpers ton
nen aan gewicht versjouwen alsof het niets is, maar een eenvoudige
houten hijskraan. Geen waterloopkundig laboratorium, waar eers1
jarenlang proeven zijn genomen, maar niets anders dan de hards
praktijk en een onjuist uitgangspunt. Veronderstellend dat hier d®
capaciteiten van de Hollanders tekort zouden schieten, werd de
Engelsman Sir John Haksaw naar ons land gehaald. Hij immers wa*
de man, die ervaring had opgedaan met de havenhoofden van Dover,
Spithead en Plymouth. Hij zou het ook bij IJmuiden klaren. Maar
bij Dover en die andere plaatsen, bouwde hij op een rotsachtige bo
dem. In IJmuiden wachtte hem het verraderlijke zand. Het is een
lijdensweg geworden, die twaalf jaar heeft geduurd. Na negen maan
den was men er in geslaagd 50 meter pier te bouwen. Een zware
storm sloeg alles weg.
Dat was niet de enige ramp. Me, het oog op de branding voor de
Hollandse kust was het de bedoeling om zowel van de kust als vanuit
zee aan de noorderpier te bouwen. Van twee kanten dus opwerken
naar het midden toe. In volle zee was een werkstelling gebouwd. Die
zelfde storm sloeg ook de werkstelling weg, evenals 700 meter hulp
stelling.
Enorme inspanning en kapitalen zijn er mee gemoeid geweest,
voordat er langzamerhand schot in het werk begon te komen. In 1867
begonnen, zouden de pieren klaar moeten zijn als het Noordzeekanaal
gereed was. Het heeft een paar jaar langer geduurd. En de kosten
van de havenhoofden beliepen niet de geraamde f 15 miljoen maat
f 50 miljoen
Toch is dat werk, ondanks zijn tegenslagen en teleurstellingen, een
gigantisch karwei geweest, getuigend van een vooruitziende blik.
Want terwijl de in 1876 geopende sluis al na enige tientallen jaren
te klein was geworden, zodat een grotere moest komen, die op zijn
beurt in 1930 door 's werelds grootste schutsluis werd opgevolgd,
terwijl het Noordzeekanaal steeds breder en dieper moest worden om
de toenemende scheepvaart te kunnen verwerken, bleven de pieren
hun dienst doen. Pas nü is het nodig geworden de havenmond te ver
groten, de pieren te verlengen en de haveningangen te verbreden en
verdiepen. Meer dan driekwart eeuw konden de pieren, met zoveel
steeds toenemende scheepvaart enstèeds groter wordend»
Al jaren strijdt mr. Koot daar
tegen. „Ik wil door de gerechtsdie
naren de wet rigoureus zien toege
past en dat doen ze niet. Het is een
bende. In de politiek zie ik het
zelfde". Daarom heeft hij zijn par
dum is naar zijn mening m staat
om echt democratie mogelijk te
maken, om „de regering te sane
ren".
Mr. Koot zegt in zijn pamflet:
„Als u nu door ons een noodrem
heeft verkregen ook voor de ande
re treinen, dan kunt u, wat ons be
treft, weer rustig in KVP-, VVD-
en andere treintjes gaan rijden,
want wij zijn er helemaal niet op
uit om „nodig" te blijven".
Hij zegt: „Ik wil met u wedden
dat ik meer dan acht zetels krijg".
«5--
-<
Eerste spade in de grond voor het
"Wgsgsgj
Noordzee kanaal
BIJ de oude kerk in Velsen, op de
plaats waar Sint Willibrord een van
zijn vijf kerken heeft gesticht, lig
gen vijf vergeten graven van Engelse
en Schotse arbeiders. Op 1 november 1951
lagen er bloemen op deze, toen even
aan de vergetelheid ontrukte, graven
van mannen, die in een hun vreemd land
omgekomen waren bij het graven van
een kanaal, het Noordzeekanaal.
Die dag vierde Velsen het 75-jarig be
staan van heit Noordzeekanaal, werden
de graven herontdekt. Even maar. Mis
schien zal men nu weer even denken aan
deze mannen, nu het op 8 maart precies
een eeuw geleden zal zijn, dat de heer
J. Boelen, voorzitter van de Amsterdam-
sche Kanaalmaatschappij, in het duin van
de Breesaap onder Velsen, de eerste
spade in de grond stak.
Het Velsen van het midden van de ne
gentiende eeuw lag stil en verscholen
in Noordhollands duinrand, rijk aan sta
tige buitenplaatsen en een nooit volpre
zen natuurschoon, gelijk een schone, een
zeer schone slaapster in het bos, totdat
koning Willem III als een koninklijke
prins deze droomster tot een nieuw, tot
een veelzijdiger leven wekte
heeft zelfs in 1863 een bezoek aan Am
sterdam uitgesteld om daarmee zijn mis
noegen kenbaar te maken over de gerin
ge financiële deelneming van Amster
dam in dit voor de hoofdstad van levens
belang zijnde project. En toen dan einde
lijk de eerste spade in de grond ging,
op 600 meter van het strand, was het nog
slechts zes dagen vóór het vervallen van
een door Amsterdam aan zijn subsidie van
3 miljoen verbonden termijn. Het vor
stenhuis was toen gedompeld in rouw:
door 't overlijden van de Koningin-Moe
der, Anna Paulowna, kon van de zijde
van het vorstenhuis geen bewijs van
belangstelling bij het steken van de eer
ste spade worden gegeven.
Woensdag 8 maart 1865. Na de eerste
spade, gestoken door de heer J. Boelen,
gaat een honderdtal werklieden aan de
slag. In een tijjd. van nog beperkte
technische mogelijkheden hebben honder
den naamlozen het kanaal en de havens
als het ware met hun eigen handen ge
graven De doorgraving beitrof de 8 km
brede duinstrook, die het toen nog niet
ingepolderde IJ scheidde van de Noord
zee. Over werkmethoden en gebruikte
hulpmiddelen is niet veel bekend. Het
meeste is met kruiwagens en platte
schoppen gedaan. Pas later kwamen er
een paar stoomwerktuigen bij, een zand
zuiger en een transportband, die uit En
geland moesten worden gehaald.
De doorgraving vergde twee jaar.
Maar er moesten ook sluizen worden ge
bouwd, bij IJmuiden, welke naam toen
zelfs nog niet bestond, en de Oranje
sluizen bij Amsterdam, waarover weer
heel wat te doen is geweest. Het gekra
keel rond de Oranjesluizen hield het
werk lange tijd op, zodat het werksche
ma van 7 jaar uitliep tot IIV2 jaar.
Een waarlijk gigantisch werk vorm
de de bouw van de buitenhaven, de
bouw van de elk ruim 1.500 m lange
havenhoofden in open zee was voor die
tijd een ongeëvenaarde technische
prestatie. Enige keren werden grote de
len van het werk door storm vernield.
Maar in 1878 waren de pieren klaar.
De vooruitziende blik van toen blijkt
uit het feit ,dat men pas twee jaar ge
leden begonnen is aan een nu noodzake
lijk geworden vergroting van de bui-
tenhaven b'3 ^"Wilden, die dus meer
dan 80 jaaf "V Z1i" oorspronkelijke
vorm dienst heeft gedaan.
Zonder Noords ee^anaalzou Amsterdam
vorige eeuw «est™ «in, afgesneden
van de wereld, voor de gro
ter wordende N» ls dat ka
naal de levensade"n de hoofdstad,
jaarlijks passeren1 meer dan 30.000 sche
pen de sluizen vanUnratóen, en lopen
nog eens circa de bulten
de sluizen gelegen b|nj. van het Staats-
vissershavenbedrh» u- De thans in
gang zijnde vergr S van de haven
mond bij IJmuiden en de verbreding en
verdieping van ^oordzeekanaal
staan er borg v°° vj^'erdam voor
nagenoeg alle schep e'kbaar blijft.
En tegelijkertijd hee« «Ut kanaal geleid
tot een eigen Industriële ontwikkeling
van het IJmondgebied, Waardoor thans
een volledige economische ontsluitlng
van het Noordzeekanaalgebied voor de
deur staat.
En toch is het op 8 ntaar hon
derd jaar geleden, °e heer J. Boe
len zich voorover b°og de eerste spa
de in de grond te stek
HAERY Van KAAM
Er lagen vele schaduwen over die
woensdag 8 maart 1865. Er waren enor
me moeilijkheden geweest om voldoende
geld bij elkaar te krijgen. Er waren
strubbelingen geweest bij heft bezetten
van de bestuursplaatsen, waarbij een man
als notaris J. G. Jager, de ontwerper
van het plan, werd gepasseerd. De koning
heleboel juridische Jcoidcr, Hieruit volgt
dat ik nooit meer door„„_ T.del van een
kort geding een pr°cUr'f. dwingen
procureur te staan, w „_„?°r Zo'n kort
geding heb ik nu een P ureur nodig.
Het is een vicieuze C1J.KV- kunnen
dus rustig doorgaan naet un onwettige
praktijken".
(vervolg van pagina 1)
als zodanig optreden, ook als hij In
bepaalde zaak geen advocaat is".
„Weet u wat die advocaten nu
gen? Dat ze dat doen uit
heid voor het publiek. Geen
van, dat is om het gewin. Weet u
wat ik in de rechtszaal eens gezegd
heb? Ik heb gezegd: „Het is dezelfde
bezorgdheid, die een souteneur heeft
voor een prostituee'
Mr. Koot sprak deze boude woorden
vorig jaar In Den Haag. Hij zegt hier- „Ik voelde wel wat er aan de hand
over: „Er kwam een man bij me, die was. In de Tweede Kamer werd er na-
neer Pietersen praten. Ik geef u acht
dagen de tijd."
„Hij werd inderdaad gedagvaard en
er was geweldig veel belangstelling voor. advocaten? not
Maar viif das-en voor de zittiner stond g^00n zwijgplicht van dé advoca
tuur. Neem de tarieven. vo°r procureur
Maar vijf dagen voor de zitting stond
plotseling in de kranten, dat het uitge
steld zou worden. Ik wist er niks van.
Het kon niet. want uitstel wordt pas
tijdens de zitting zelf aangevraagd en
eventueel gegeven".
een van zijn zaken had verkocht. De
koper had niet meteen al het geld, dus
was bepaald zwart op wit, precies
zoals het hoort dat de koper het
gebruiksrecht van de goederen had, maar
dat mijn cliënt de eigendomsrechten zou
houden tot. de koopsom was betaald.
De reden hiervoor was dat de koper
weieens failliet zou kunnen gaan en
wat dan?
De man ging inderdaad failliet, maar
de spullen van mijn cliënt vielen na
tuurlijk buiten het faillissement. Doch al
het geld was in handen van de advo
caat van de failliete man. Deze advo
caat zei tegen mijn cliënt, dat hij geen
geld kreeg omdat hij dat als hono
rarium nam. Mijn cliënt vond dat ver
duistering. Ik ook".
Ik wilde deze advocaat daarom dag
vaarden in een civiele procedure. Daar
voor had ik een procureur nodig en ik
vroeg aan de deken van de Haagse ad
vocaten, mr. Nijgh, of hij procureur
wilde staan, terwijl ik als raadsman
voor mijn cliënt zou optreden. Hij wei
gerde. Ik besloot hem in een kort ge
ding te dagvaarden. Ik kwam bij de
president van de Haagse rechtbank, mr.
Witsen Elias, maar toen die hoorde dat
lk de deken van advocaten wilde dag
vaarden zei hij „Dat gaat niet. Wacht
maar, ik ga wel met hem praten". Ik
zei: „Als meneer Jansen meneer Pieter
sen dagvaardt, gaat u ook niet met me
melij k plotseling met razende snelheid
gewerkt aan een wetje, dat zei dat
ook bij een kort geding een procureur
nodig was. Dus als dat wetje aange
nomen zou zijn vóór het kort geding,
dan kon Koot de deken niet meer aan
vallen, want uiteraard zou geen enke
le advocaat procureur willen staan In
een zaak tegen deken Nijgh."
„Toen de dag daar was stond mr.
Nijgh bij de deur tegen alle mensen
van de pers te zeggen dat het niet door
ging, maar ik kwam er aan en hield
ze allemaal tegen.
„Namens mr. Nijgh werd door de als
procureur optredende advocaat mr. Ny
MET stomme verbazing heb
ik enkele weken geleden
kennis genomen van een
knots van een advertentie waar
in gedecreteerd werd: „vandaag
zijn moderne gordijnen ineens
geruit". Een revolutie, zo maar
met een onschuldige slagzin be
gonnen en geëindigd, want wie
durft straks nog z'n oude gordij
nen voor de ramen te hangen?
De kinderen zullen mam tot een
verschrikkelijk ouderwets wezen
bestempelen en paps een gierig
aard noemen, die liever een fles
zeer oude koopt dan 'n geruit
modern gordijn. Maar, beste le
zers, waar is het eind, als we
de slagzin van dat handige ad
vertentiebureau ook op andere
artikelen gaan toepassen?
Straks lezen we: „vandaag zijn
moderne horloges ineens zes
hoekig" of „van morgen af wor
den geen hoeden meer gedra
gen, maar alleen moderne Sher
lock Holmes-petten".
Vooruitstrevenden onder ons
zullen opmerken, dat er niets
nieuws onder de zon is. Twee
maal per jaar teistert de mode
ons als een dolle dictator. Korte
rokken tot de knie, nee boven
de knie. Rood is „uit" en blauw
is „in". Grote hoeden, piephoed-
jes, schepen van hoeden. Punt
schoenen, vlotte lopertjes, naald
hakken, alles plat. Vierkante da
mestassen, geen rits maar klep
pen met knopen, ronde tassen
als trommen, ongelooide leren
tassen te dragen tussen onder
en bovenjurk.
Voor de oorlog heeft een cho
coladefabrikant zich zeer inge
spannen om de werkloosheid te
doen verdwijnen. Zijn actie,
gesteund door pagina's adver
tenties in de kranten, kwam
daarop neer, dat we veel te lang
met onze spullen deden. Zijn
leer luidde: oude huizen afbre
ken en nieuwe bouwen, linnen
kast vernieuwen, weg met die
borstrokken en versleten over
hemden, maak geen meubelen
meer voor drie of meer genera
ties. Zijn veelbelovende toekomst
visie was: iedereen zal werk heb
ben, het geld zal rollen van
portemonnaie naar buidel en
welvaart brengen.
Deze man was zijn tijd ver
vooruit. Het geld rolt nu over
vloedig, óók naar de minister
van financiën. V hebt kunnen
lezen, dat deze heer ruim 2,2
miljard belastinggeld meer ont
ving dan voor 1964 gedacht was.
We spraken daar zj over tij
dens de maaltijd, tussen tartaar
en spikkelappel. „Zou jij, als je
2,2 miljard overhield meteen al
le gordijnen opruimen, omdat
ze geruit moeten zijn?" vroeg' ik
mijn gade. „Twee, twee tiende
miljard" stamelde ze, „dat is,
even kijken, hoeveel nullen, goe
ie hemel, dat is honderd miljoen
en één miljoen is tienmaal hon
derdduizend gulden enhoe
veel zouden die ruitjes kosten?"
„Lieve schat we kunnen er
best nog wat hijkopen" merkte
ik rustig op. Toen kwam de la
wine van verlangens: 'n beeld
van 'n tas bij de Vries, een
nieuwe schemerlamp, een stuk
je Koninklijke Olie en een Me
dische Encyclopedie, zodat we
eindelijk te weten kunnen ko
men wat we mankeren en wat
we kunnen krijgen....
„We zullen het de minister
vragen" zei ik geruststellend
„misschien kunnen we er 'n snel-
wegje mee financieren, de AOW
in de buurt wat verhogen en de
pastoor 'n vrolijke collecte be
zorgen".
Toen kwam ze terug op aarde,
de koude, naakte grond, waar
van we een verdwaald dubbel
tje oprapen, al zitten we er nog
zo goed bij. „We hebben hele
maal geen twee, twee-tiende"
zuchtte ze, maar dan ineens fel:
„als je maar weet, dat ik die
ruiten gordijntjes koop
pijn gebouwd, stand houden, zowel in weer en wind fprrAn A.
en advocaat zijn er Ü5f,!de tar'even.
Maar ze houden zich er gewoon niet aan.
Ze zeggen „wie doet om wat als we
het allemaal doen". noot houdt
zich er aan, en dat is een warhoofd"
„Ik ben nog nooit een advocaat te
gen gekomen die zegt. asttifc ongelijk
heb. Ik heb wel collega s gesproken, die
zeggen „Waarom maak je daar zo'n
drukte over. Natuurlijk neb 3e gelijk_
maar eer je het krijgt b we al
lemaal a.o.w. Doe niet zo gek, het is
toch eigen belang" Ze denken alleen
maar aan geld, en niet aan_de wet. Dit
kan je in geen enkel land 20 spelen,
zoals de advocaten dat
komt alleen door het samengaan van
die functies".
singh om uitstel gevraagd, omdat de
raadsman van mr. Nijgh ziek was. Ik: -
verzette me tegen uitstel, omdat ik wist i tij opgericht. Alleen een reieren-
dat deze raadsman helemaal niet ziek
was, dat had ik gecontroleerd. Boven
dien hadden ze vijf dagen tevoren al
uitstel aangekondigd, dus ik wist dat
er een luchtje aan zat".
„De president zei: „Ik moet de pro
cureur geloven als hij dat zegt". Ik
zei: „Hoe weet u of mr. Nysingh als
advocaat praat of als procureur". Het
ls namelijk zo, dat een procureur on
der ede iets verklaart, maar een ad
vocaat mag „versieren" zoveel hij wil.
Daarom zijn die twee functies niet te
verenigen"..
„De uitspraak van de president was
tenslotte dat „een procureur in prin
cipe zijn ministerie niet mag weigeren".
„Maar intussen is, 13 november 1964,
de eerder genoemde procureurswet in
de Tweede Kamer aangenomen, na een
WANNEER het In deze wintermaan
den wat kil wordt ln de kerke
lijke bureaus van het apostolisch
palels in Vatikaanstad dan schakelt men
de fomacula rheophoro praedita in. Dat
is, zoals iedereen binnen de Vatikaanse
maren geacht wordt te weten, een elek
trisch kacheltje.
Overigens is het waarschijnlijker dat
mgr. Amletö Tondini, de geleerde vroe
gere aalmoezenier van de Guardia Pa-
latina (een van de pauselijke militaire
korpsen) opdracht tot het aansteken
van de kachel zal geven in het Italiaans
of wat hij aan Romeins dialect heeft op
gestoken sinds hij int zijn gebrortestaa
Ravenna naar de Eeuwige Stad is
men. Het vertalen van hedendaagse De-
grippen in het Latijn is een
Tondini's taken èn een zijner geliefkoos
de tijdspasseringen.
De 64-jarige prelaat is in 1S»U An
tonio Bacci, toen door paus
tot kardinaal verheven, opgevolgd als
pro litterae in forma brevi ad principes
secretarius, dat is: als secretaris van
de pauselijke brieven aan staatshoofden.
Kardinaal Bacci is nog steeds de onge-
kroonde koning van de Latinisten in de
wereld, maar Tondini is ongetwijfeld
zijn kroonprins.
Het vinden van Latijnse vertalingen
voor moderne zaken is een gebiedende
eis voor de Heilige Stoel, omdat &Ue
officiële stukken in het Latijn worden op
gesteld. In de Middeleenwen, toen nieu
wigheden beperkt waren, was het be
trekkelijk eenvoudig, omdat men ge
woon het Italiaanse woord nam en de uit
gang verving door „us" of .urn". De
rode bonnet van een kardinaal werd
zodoende van biretta biretum en daarmee
was de kous af.
De nieuwe tijd met zijn talloze ont
dekkingen en de daarmee gepaard gaan
de verandering in de Vatikaanse smaak
ten gunste van een meer klassiek en Ci
ceroniaans gericht Latijn, wierp een
aantal nieuwe problemen op. Kardinaal
Bacci en monseigneur Tondini zetten er
sinds tientallen jaren hun schouders on
der, als ambtenaren van het Vatikaan en
als particulier geïnteresseerden, en ze
hebben resultaten bereikt die Cicero zelf
hun zou benijden.
In de pauselijke encyclieken en andere
officiële zendbrieven staan genoeg refe-
renties aan moderne begrippen, zoals
automatic, vakbonden of de h-bom, maar
men zou toch niet veronderstellen dat een
paus het Latijnse woord zou nodig heb
ben voor ritssluiting of knoedels met to
matensaus. Toch zijn die te vinden in
kardinaal Bacci's Italiaans-Latijns
woordenboek van moderne en moeilijk te
vertalen begrippen, een Initiatief dat hij
louter voor zijn eigen genoegen onder
nomen heeft.
Ritssluiting heet in het Latijn van Bac
ci „Verticulus". Centrale verwarming
heeft hij vertaald met „caleductus".
Met knoedels in tomatensaus en kaas
ligt de zaak moeilijker. Bacci vertaalde
met „convoluti pastilli lycopersico suco
ac pulverato caseo conditi". Een dubbe
le boterham met beleg is een „pastil-
lum obsonio farsum", Een sigaret of si
gaar een „tabaci bacillum" (Stokje ta
bak).
Een reiziger met haast zal moeilijk
komen uit Bacci's naam voor trein: „ha-
maxostlchos". Hiervoor is de kardinaal
te rade gegaan bij het Grieks, zoals
voor „anabathrum" (lift)iets wat hij
zoveel mogelijk probeert te vermijden,
er verontschuldigend op wijzend dat
ook Cicero af en toe wel eens een Grieks
woord Inlaste.
Mgr. Tondini heeft in het jongste num
mer van „Latinitas", het tijdschrift
voor Latijnse studiën, namen van elek
trische apparaten van een Latijnse verta*
ling voorzien. Radio is geworden: radi°'
phonium, fonograaf phonographium, e"
transistor transistorium. De radio
een auto moest worden omschreven e?
werd „undisonum scriniolum autoraed'5
paratum". En een automatische draag
bare grammofoon werd „capsella cuw
discis sonoribus et variabilibus."
Tondini keurde „television" en de ad.'
jectieven „televisificus", ,,televisualis„
of „televisorius" af, omdat „tele,
(ver) van het Grieks afstamt en de res:
van het Latijn. Hij voelde meer voor be'
geheel Griekse „telehorama", en noed1,
de een televisietoestel „capsella telc
horamica", al of niet „transistorio acta
Een elektrische kachel heet in Tondinj.'
vertaling „fomacula rheophore praed'
ta". Fornacula betekent „kleine kachel
rheophore praedita, dat ze is uitgerU®
met een rheophorus, een Griekse naaP
die Tondini gaf aan stroomdraad.
In hetzelfde Latijnse tijdschrift
de Latinist Tommaso Mariucci LatiJ?'
vertalingen van begrippen in het Ital'a
se verkeersreglement.
At
Tot slot een keuze vertalingen v»n
drie hierboven genoemde latinisten:
Ijskast: capsa frigoriflca
Gepofte maïs: zeae granum
Automatie: hominis opera mach-^j
demandata Cs mensen werk toevertrou
aan machines)
Koffiemolen: pistrilla cafearia
Stofzuiger: pulveris hauritor'11
(stofzwelger)
Wasmachine: automatum labe
fullonicum
Jazz: absurda symphonia, 8
cantus, of absurd! soni
bsuf'
