TOM POES en de vuursalamander
Alfredo
PROBLEEM IN
AERBENBERG
ALS U HET
HET VALSE HOOFD
k
Pelsjagers van Pecos
a
VRAAGT
aïic*
maal
mensen
DE MBBrtSIËEN n/twSO OHAW-^iPJE J?£ MET
J
r
NEEM DIRE KT EEN AKKERTJE
HET GROENE LUIPAARD
door
Marten
Toonder
k
<3*
m
Klap II
Afgekeurd
Moskou
Testament
Sportief
DINSDAG 2 MAART 1965
5390. Heer Ollie hield halt voor de ingang van het oude
kerkhof en zette de walmende pot neer.
„Dit is een geschikte driesprong", mompelde hij. „Hier
kan een heer ongestoord zijn verborgen krachten losla
ten, als men begrijpt wat ik bedoel. Eens even kijken
wat mij nu te doen staat".
Hij bladerde wat in het boek en begon toen met bevende
hand een cirkel in de drassige grond te trekken, terwijl
hij van tijd tot tijd angstige blikken om zich heen wierp.
De mist hing roerloos over de dodenakker en behalve het
krassen van de toverstok en het klapperen van zijn tan
den was er niets te horen. Toen de kring getrokken was
werd het dan ook héél stil.
„Dat is dat", fluisterde heer Bommel, terwijl hij héél
voorzichtig ging zitten en het boek ter hand nam.
„Obele genomeni flasseras sunt", las hij mompelend.
„Wat zou flasseras zijn? En daar bedenk ik me ineens
dat ik het blaartrekkend akselkruid vergeten heb! Zou dat
erg wezen?"
Ongerust staarde hij naar de walmen maar na enig
snuiven begreep hij, dat nog meer kruiderij de lucht on
verdraaglijk zou maken. Berustend gaf hij zich daarom
geheel over aan het hardop lezen van de tekst. De volle
maan scheen bleek door de nevels, vleermuizen fladder
den hem stil om de oren en het vaatwerk dampte.
„Maricos Wennedreus!" prevelde de magister. „Dat
moet onafgebroken herhaald worden wanneer er een ver
schijning opdoemt.... Eh.... ik hoor iets! M-Maricos
W-Wennedreus! Een v-verschijning, bébedoel ik!"
En ja hoor! Uit de schaduwen van de begraafplaats
trad een gedaante in het licht die hem met zachte pas
naderde.
door OLAF J. DE LANDELL
o/e m jouu> pcppts" pr/zes-
ee/zrje esj wer pcpstigike/J
NoopaTeppc<«e/J nntjoE
Mfleoweuu
af2 ou lustig, u/ea
De Wadders
Lezers schrijven de krant
L- hendrikse.
Si
li##
kpSSj/
VVV
VVV
PAUL
VLAANDEREN
17Q6
>\V|,
Copyright P. t- 0. Box 6 Cotwnhnoa*.
MOCO
Advertentie
87
De zieke leunde terug in zijn kussens en lachte ongedwongen mee. „Ik
schrok gewéldig," gaf hij volmondig toe. „Die ruzie met m'n broer zat me
eerlijk gezegd nog zo in het hoofd.
En toen lieten we hem alleen, na hartelijk afscheid genomen te hebben.
In de wagen vroeg Burgheem: „Wat denkt u van zijn aandeel in de ge
schiedenis?"
„Onschuldig," zei Terry ronduit. „Staat buiten alles. Alleen.het zal een
verduivelde toer zijn, de dader aan te wijzen, want alle gegevens liggen kris
kras door elkaar."
Ik mocht hem graag om de manier waarop hij zijn onkunde beleed. Het
was zo typisch voor Terry, niet gewichtiger te willen schijnen dan hij was.
Doch tegen mij zei hij later in de beslotenheid van onze kamer: „Ik heb
zo'n idee, dat Burgheem hem ingelicht heeft, zodat hij op alles kon antwoor
den. Hij maakte een buitengewoon gunstige indruk, maar dat neemt niet weg,
dat hij een hekel had aan zijn broer, en die aan hem, en dat er woorden ge
vallen zijn, die beter niet gezegd hadden kunnen worden. En dat Martijn
gestorven is, toen hij terug was."
„Waaruit maak je dat op?" wilde ik dadelijk weten.
„Uit allerlei dingen," zei hij vaag. „Burgheem was nerveus en opvallend
op zijn qui vive. Ik hou niet van mensen, die zo doen.
„Acht je die verklaring over de roze watten juist?" vroeg ik.
„Het lijkt me heel waarschijnlijk," gaf Terry toe. „Maar voorlopig schakel
ik de gedachte aan een slimmigheidje van hun kant niet uit."
„Voorlopig?" vroeg ik plagend. „Zou je dan vandaag niet de verklaring
geven, de oplossing van het geval?"
„Het zal erom spannen," antwoordde hij beduusd. „Ik zou het graag willen,
en het is net, of ik de oplossing wéét, diep in mijn onderbewustzijn.Net
zoiets als een vergeten droom, begrijp je?Ik weet alles, maar als ik
erover ga denken, ontschiet me de pointe, en dan sta ik op een dood punt
HOOFDSTUK XII
We begaven ons naar het huis van de Van Doffs. Ervoor stond een agent,
als wacht, om madame Enbourg af te weren, als zij eventueel haar muzikale
driften niet zou kunnen beheersen, en toch weer mocht komen opdagen. Want
madame Enbourg was 's morgens verlost van de agenten voor haar deur. Men
had haar medegedeeld, dat ze niet moest vluchten, wilde ze geen volslagen
verdenking op zich laden. Dat ze desniettegenstaande geschaduwd werd, en
dat het huis van haar -verloofde van voren en van achteren met 'n agent
versierd was, behoorde tot de dingen, die ze zelf moest ervaren.
De agent voor het huis werd aangegaapt door vijf kinderen, drie slampam
pers en twee ouwe mannetjes. En door ons, en passant. Want wij waren van
die gewichtige mensen, welke aan het moordenaarshuis aanbelden met nog
weer een andere bedoeling dan de bakker en de slager.
Juffrouw Booner deed ons de deur open, met nog steeds rode ogen en 'n
snuffelneus. „Ken u Gert niet loslate?" vroeg ze verwijtend.
„Nee, lieve juffrouw," antwoordde Terry, „hjj moet nog even verhoord
worden. Maar ik sta er met mijn eigen lijf borg voor, dat hem niets overkomt,
als hij onschuldig is, hoor!"
„Ik vin' het afschuwelijk," snikte de huishoudster. „Ik ken niet meer
slape!
(Wordt vervolgd)
EAJ O/T NEB Je VPM FP/J TPS/ O,
A5-/... etJ IK Zpc
T/S KUUfje/J CPP/J, doof
/IS ffGT CCOFFEfZTJG
CJG UP COG/.
UPUJ
(/PM
91. Langzaam stond Winnetou op. Hij veegde
zijn bebloède mes af, aan .fle kleren van zijn versla
gen tegenstander, richtte zich op en sprak slechts één
woord: „Ribanna!" Ih had mij nuttig gemaakt, door
de bruine hengst op te vangen en had daarbij ge
merkt, dat Parranoh zien mijn geweren had toege-
eigend. Natuurlijk nam m die nu terug. Weer stegen
wij op en weer suisden wij verder, want de Ponkas
hadden van het oponthoud gebruik gemaakt, om ons
akelig dicht te naderen. Harry hield zich manmoe
dig. Ik bleef zo dicht mogelijk naast hem rijden om
in te grijpen, als het nodig was, maar hij beduidde
mij met een zwakke glimlach, dat hij 't wel redde.
De afstand tussen ons en de Ponkas werd spoedig
weer groter en wij waanden ons al in veiligheid toen
plotseling Winnetou's paard begon te hinken.
„Mijn broeders kunnen doorrijden. Winnetou zal de
Ponkas ophouden." „Geen sprake van," protesteer
de ik. „Misschien is het alleen een doorn, die in de
hoefzool is gedrongen." Winnetou steeg af, terwijl de
kreten van onze achtervolgers steeds luider werden.
Toen hoorden wij ook rechts van ons hoefgetrappel
van vele paarden!
Na de onderwijzers en leraren die we
gens een ongelukkig aangekomen klep
voor de rechter worden gesleept, hebben
we nu de pastoor uit Eygelshoven.
Na zijn misdrijf ging hij naar he*
buitenland. Gelukkig liet de vader van
zijn slachtoffer het er niet bij zitten
en zo kwam de pastoor na zijn reis terug
in het nieuws. Op de frontpagina van
een sensatie-blad? Van dit blad!
Een uitvoerig bericht met een pakken
de kop en zonder zetfouten!
De pastoor heeft een onderhoud gehad
met de vicaris-generaal en die was zo
vriendelijk aan de ouders van het slacht
offer excuses aan te bieden. Dat zal de
pastoor, die overspannen is, wel goed
gedaan hebben!
Is het nodig dergelijke onverkwikke
lijke zaken wereldkundig te maken? Ob
jectieve berichtgeving? Algemeen be
lang? Het zal mij niet verwonderen als
pa de dominee van Nijkerk de pastoor
van Eygelshoven .een plaatsje krijgt in
„Wissewassen" van de K.R.O. Ook van
wege de objectiviteit. Over de katholie
ke pers kan hij intussen tevreden zijn.
Denkt een publicist er wel eens aan
wat het voor iemand betekent zó in het
nieuws te komen? Hetkan hem een
knauw geven die hij niet te boven komt.
En wie is in diergelijke gevallen het
slachtoffer?
En wat de ouders betreft is de ont
luistering van het ambt al zo ver dat zij
er geen been in zien hun pastoor voor het
gerecht te dagen? Wie of wat is hier
mee gebaat? Zij moeten er I Kor. 6 maar
ee?/r op nale2en.
ij®1* voor plaatsing.
Naschriftvan de redactie: Heeft de
lezen °°k °nS commentaar ge-
VACHT
KIJK.
63. De deur ging open en er ver
scheen een gedrongen kerel met een
knots van enorme afmeting in de
hand. „Kijk, kijk!" baste hij, op ons
drietal afdreunendheb zo'n
idee, dat de grote Loeris best een
extra scheiding in z'n haar kan ge
bruiken!" De detective, die inmid
dels was opgestaan, keek hem rustig
en onbevangen in de groezelige
ogen. „Kun je 't niet eens met je
blote handen af, broer, stofnest?"
smaalde hij, terwijl hli de gezette
gangster een vlijmscherpe blik toe
wierp. „Voorzichtig meneer Loeris,"
fluisterde Sientje, die achter haar
patroon was gaan staan: „Dit heer
schap lijkt me tot letterlijk alles
in staat." De vermaarde speurder
trok zijn mondhoeken minachtend om
laag. „Dat hoef je me heus niet te
vertellen, Sientje. M'n oom Johan
zei altijd: als een zwaan je een klap
met z'n vleugel geeft, heb je met
een vlerk van een zwaan te doen.
En zo is het!" Onze doorgefourneerde
lezertjes hegrijpen natuurlijk al lang,
dat het de detective erom te doen
was, om zijn lijvige tegenstander van
zijn geestelijk overwicht te door
dringen, en dat lukte tot nu toe heel
aardig, want de kerel stond hem
met open mond aan te kijken. „Jij
moeten hem eerste tikkie geven,
Vodkof!" gilde Hat Si Kee, die blijk
baar de régie van deze scène wilde
voeren: „Jij niet moeten gaan staan
wachten, tot hij jou te grazen ne
men!" De man scheen deze woor
den te vatten, want opeens hief hij
de knots op, teneinde deze op de
schedel van de detective te laten ne
derdalen, maar toen vond deze het
langzamerhand tijd, om iets terug te
doen. En dat deed hij dan ook.
BIJ DE KEURING voor het Itali
aanse leger in 1884 werd Achile Abulli
nauwkeurig onderzocht. De legerart
sen verklaarden hem ongeschikt. Vol
gens hen had hij een hartkwaal en
nog maar enkele jaren te leven.
Thans heeft Abulli zijn 101ste vér
jaardag gevierd. Hij is nog steeds
actief, werkt op het veld, kookt zijn
eigen maaltijden en zegt dat hij van
hart hoegenaamd geen last heeft.
DRIE VROUWELIJKE BAKKERS
en de chef van een broodwinkel in
Moskou zijn wegens het verkopen van
brood op de zwarte markt veroordeeld
tot gevangenisstraffen variërende van
acht tot 12 jaar. Er waren ook andere
bakkers, winkelchefs en bestuurders
van broodauto's betrokken geweest bij
de illegale handel en ook zij hadden
gevangenisstraffen gekregen. De
strafmaat werd echter niet bekend
gemaakt.
De schuldigen hadden letterlijk be
neden de maat zijnde broden gebak
ken en het uitgespaarde meel gebruikt
voor broden en andere baksels die
werden verkocht op de zwarte markt.
Vergissing
MEVROUW BLANCHE GRISWOLD
die gehaast op het vliegveld van Sa-
ranac Lake in New York een vlieg
tuig binnenstapte, kwam enige tijd la
ter in de lucht tot de ontdekking, dat
zij zich in het particuliere vliegtuig
van de familie Kennedy bevond. Me
vrouw Jacqueline Kennedy, senator
Robert Kennedy en enige kinderen
keerden naar New York terug van een
korte skivakantie. Zij hadden begrip
voor de vergissing van mevr. Gris-
wold, die op weg was naar Miami in
Florida.
f DIESEL
MCT0E! HIER
VIBK 'BOVEN
EMU0GIET5,
TIM... HET
HAEPOENGE-"
ANKEREN
TROUW AAN ZIJN TESTAMENT
zal Bernhard Sunley, de miljonair, die
van bezitter van een paard en wagen
uitgroeide tot president van een tech
nisch reuzenbedrijf, worden herdacht
aan een diner dat 35.000 gulden zal
kosten. De enige voorwaarde die hij
stelde was dat geen „spreker" het
woord zou vragen om hem op te ha*
melen.
PASTOORS EN PREDIKANTEN uit
het Zwitserse kanton Vaud hebben
hun krachten op sportief gebied geme
ten. Tot nu toe zijn de pastoors aan
de winnende hand. Zij wonnen een
voetbal- en een skiwedstrijd. Er kom»
nog een derde sportieve ontmoeting»
weer op het voetbalveld.
Hartkwalen
IN DE VERENIGDE STATEN
men gemiddeld de meeste hartkW®
len voor, zo heeft de Amerikaans
associatie voor hartziekten bekends^
maakt. Vergeleken met andere
reldsteden is Washington de stad t
het grootste aantal hartkwalen 11
dodelijke afloop.
te
