TOM POES en de vuursalamander
Alfredo
alles (BO kan met CBtabEl/Bf
PROBLEEM IN
AERDENBERG
HET VALSE HOOFD
Pelsjagers van Rio Pecos
HET GROENE LUIPAARD
DE MRRMSTËEN
ha heet oom an en
os bent Nier eu oe
alie
maal
Msesiseii
Kinder
r>
h
SMMPRIl
n—mnnw.
door
Marten
Toonder
f%r§s-
Lang Leven
Prins Charles
DINSDAG 9 MAART 1965
A
5396. Uit de herberg klonk de stem van Joost, die een
diep gesprek met de herbergier onderhield. Het was ech
ter duidelijk, dat Agiel Salamander er niet aan deelnam.
Zijn tengere gedaante talmde een poosje in de deurope
ning, keerde zich toen plotseling om en snelde naar de
Oude Schicht.
„De knecht slempt koffie", hoorde men hem mompelen
terwijl hij achter het stuur kroop. „De meester heeft
de bewaking van zijn schatten aan een onwaardige opge
dragen en de gevolgen blijven niet uit
Hij zweeg en Tom Poes, die achter de auto stond, zag
hem gejaagd van links naar rechts schuiven. Het oude
voertuig begon te schudden en de overbelaste veren piep
ten akelig toen de inzittende zich tenslotte met de rug
omhoog over de bodem bewoog.
„Zoekt u iets?" vroeg Tom Poes, nadertredend. „Mist
u dit soms?"
Met een ruk richtte de ander zich uit zijn moeilijke
houding op en staarde over het portier naar het contact
sleuteltje dat hem voorgehouden werd.
„Glmpff!" prevelde hij, terwijl er een rode gloed in
zijn cgen verscheen. „Sprsstt
Toen krabbelde hij overeind en terwijl hij in een meer
normale houding op de bank plaatsnam slikte hij moeilijk.
„Aha!" sprak hij. „Dat staat u fraai! Daar betrap ik u
net! Stilletjes wegrijden met de bezittingen van uw vriend
en beschermer, hè? Bah! Hoe grof zijn de stervelingen
van het materiële plan! Het is maar goed, dat meester
Olivier een machtige geest heeft om over hem te waken.
Geef die sleutel hier, nietige aardkluit, anders zal ik u
vernietigen".
„Niks hoor", zij Tom Poes. „Ik Seef hem wel aan
Joost als die terug komt".
door OLAF J. DE LANDELL
Mee Af ff.
DPT /S TE
e.TGGf
De Wadders
MUM kTLEGEN'.C.
WMGZVN MJN
KLeeeNjv/
Hangerig
PAUL
VLAANDEREN
Niet lekker? Een pijntje? Haal
op tijd de dokter en geef gauw
een paar verantwoorde, pret
tige Sinaspril zuigtabletjes.
Verantwoord: dank zij da
voorzichtige, speciale kinder
dosering. Sinaspril bevat bo-
vepdien een stof die de gevoeli
ge kindermaag beschermt.
Prettig: frisse limonadesmaalc
- een oranje Sinasprilletje gaat
er zonder mokken in en helpt
dan snel.
/\0dnd
LuiüI
MOCO K Bo« 6 Cop.nt.og*.
Advertentie
93
„Aap," zei ik oneerbiedig. „Waarom heb je me zo hemeltergend laten
schrikken?"
„Ik moest je straffen voor die ziekelijke belangstelling van je," weerde
hij af. „En laat me nou je buil zien. Als je d'r niet een hebt, slA 'k je d'r een.'
„Heb het hart eens," dreigde ik. „Dan wordt de zaak hier nooit opgelost!
„Die is al opgelost, als jij een buil hebt," legde hij uit. En vervolgde met
hoopvolle stem: „Heb je er een?"
Ik voelde eens voorzichtig, en ontdekte werkelijk een kleine heuvelachtige
verhevenheid op mijn hoofdhuid. Knikte.
„Bravo," zei Terry opgeruimd. „Han, ik zou je de hand willen drukken,
als je niet zo geniepig was geweest. Nou moet je het natuurlijk voor straf
zonder stellen."
„Wacht maar," zei ik. Maar meer viel er ook al niet te zeggen. Terry is me
van den beginne af stukken vóór geweest met praten.
,,Waar maakte je die knal mee?" informeerde ik maar gauw.
„Met een leeg sigarenzakje, dat ik nog in de koffer had zitten. Had ik
bewaard, omdat er een rebus achterop stond."
Hij keek me aan en glimlachte vaderlijk breed. „Han, ik houd van je
als van een broeder!Zij het dan ook een vervelende, ongezeggelijke broe
der. Toen ik je daar zo zag wegglijden achter dat gordijn, kreeg ik opeens
inspiratie
„Waarvoor?" vroeg ik per ongeluk.
„Om je te straffen," wimpelde hij af. Maar meteen ging hij plechtig voort:
„Ik zeg je, deze zaak is opgelost. Nou jij een buil hebt, klopt alles als een
bus."
„Léuk ben je," antwoordde ik, terwijl op de bodem van mijn hart iets
begon te koken. Als hij niets beters wist te doen, dan mij belachelijk te
maken, zou hij het gauw zonder mijn gezelschap moeten stellen.
„Kom, kerel!" zei hij hartelijk. „We gaan de hele rommel bij elkaar trom
melen, en dan geef ik mijn oplossing. Vanmiddag grote voorstelling. Van
de illusionist Terry van der Linden met zijn hulpje, linke Han-met-de-Buil.
Komt dat zien, komt dat zien! De Franse dame wordt middendoor gezaagd
en valt uiteen in twee helften."
Intussen kreeg ik niets te horen van de oplossing, die hjj beweerde gevon
den te hebben, dank zij mijn buil!
HOOFDSTUK XIII
Die middag kwamen we intiem bij elkaar in de kamer van Henri van Doff:
Mr. Burgheem, commissaris Crommer met zijn onafscheidelijke inspecteur
Menters, burgemeester Pael (door Terry zelf geïnviteerd, vanwege zijn be
langstelling voor dit soort aangelegenheden), dr. Gants, madame Enbourg,
Terry en ik.
Ja, madame Enbourg was ook uitgenodigd, want Terry zei, dat ze daar
recht op had, als verloofde van Henri. Hij was trouwens voor de lunch nog
naar haar toegegaan, en had zijn nederigste excuses gemaakt voor wat hij
een afschuwelijk misverstand noemde. Arlette had hem zwijgend aangehoord,
en dwars door zijn vest heen in de tuin gekeken. Het was duidelijk, dat de
twee Van der Linden's lucht voor haar waren. Doch Terry smeekte zo, en
toonde zich zo opgelucht en blij, nu hij een oplossing gevonden had. die
goed zijn móest, dat ze niet kon helpen, enige belangstelling te gaan tonen
voor ons. Ik stond erbij en knikte nadrukkelijk bij alles wat Terry beweerde,
wat ten slotte madame's ogen in zoverre deed ontdooien, dat er heus een
verwijtende blik in verscheen.
(Wordt vervolgd)
fK &OL HGT TOUOJ-
rse OM MUM MP MD
EM /CS MPPK DE
/PA/OOP STOW... OPT
/S WeVC/CEASf
Mflfltz Die
lights
SCHOK IS HL
VOLDoeM oe
OM HST TO<JUi
Te ooeM
BezunjKeNi'
HET MooPD
Uc/EG T cue<2HET
EMtGG BEU/MS
F/PMTPSfo'S' OA/-
a
2 6. Ik bood mij ervoor aan, maar de soldaten
wezen mij erop, dat ik door het gebied der Okanan-
da-Sioux zou moeten trekken, welke stam geen
blanke met rust laat. De padiar kon zich zonder ge
vaar onder hen wagen, daar zij zijn diensten niet
konden ontberen, maar een eenzame reiziger liep
door hen groot gevaar. Dus werd er besloten, dat
ik samen met Winnetoe z°u Saan. Sam Harry,
Dick en Will waren volkomen in staat om voor Old
Firehand te zorgen en de soldaten zorgden voor
voedsel en, zonodig, bescherming. Daar Winnetou
ip deze streek bekend was, bereikten wij reeds na
drie dagen de Turkey-rivier, maar hoe moesten wij
nu de padlar vinden? Als hij bij de Indianen was,
moesten wij al héél voorzichtig te werk gaan. Maar
in de naaste omgeving hadden zich de laatste tijd
ook enkele blanken gevestigd, zodat het ons het
beste leek, eerst maar eens bij hen te informeren.
Tegen het vallen van de avond vonden wij een blok
hut, door een stevige palissade omgeven, die in-
plaats van ramen slechts schietgaten had. Toen wij
door de opening in de omheining op het huis wil
den toelopen, zagen wij twee geweerlopen op ons
gericht en hoorden wij een stem ons toeroepen:
„Ho! Blijf staan en zeg, wat je wilt!" „Ik ben
Duitser en zoek de pedlar".
NONIN& VE BENT VAN
OE PAARD GEVALLEN...
A/BZEN AP EN/US CJ HET TÓE
WAT... wat
/S BR MmT L
Jfif' ME G*R—~
BEURPP WAAR ben
JKUP Wie... H//E
STAAT. ZAL 'K PAPELUK <SAAN
RUNEN PP /E /ETS.
herinner ve TE HbT
T MEER P"
7MN VUJJJE p
P/E
N/eT
NIEUWS"
P/EGKS.'
SWm FEATURES SYNDICATE N/kRfl. RADIOSTRIP
69-t>
W—
WIE LANG WIL LEVEN kan een
voorbeeld nemen aan mijnwerker
John Hogue uit Louisville (Kentucky).
Eén en zestig jaar lang daalde hij
iedere dag trouw de mijn in voor
een lange, inspannende werkdag. Nu
is Hogue 100 jaar en geniet nog
steeds van een perfecte gezondheid.
„De mijn is goed voor een mens",
beweert de veteraan. „Het is een
doelmatige oefening en men eet on
der de grond niet erg veel. Trouwens
ook niet bij thuiskomst, want na een
dag van vermoeiende arbeid lokt het
bed toch het meest."
Al weer een bewijs dat een zeer
matige maaltijd toch in alle opzich
ten verstandiger is.
Telefoonloze uren
NAAR DUITS VOORBEELD heeft
een meubelfabriek in Engeland het
personeel van hoog tot laag ver
boden tussen 10.30 en 11.15 en tussen
14.15 en 15.00 uur op te bellen. Alleen
als men een zeer dringende reden
heeft mag men bellen en nu het sys
teem al enige tijd werkt schijnt nog
niemand die reden te hebben gevon
den, zegt de directie vergenoegd. Zij
heeft geconstateerd dat de telefoonre
kening is gedaald en dat er meer be
stellingen worden geboekt. Het tele
foonverbod was afgekondigd wegens
klachten van klanten dat het zo lang
duurde voor men een van de vijf lijnen
van de firma vrij kreeg.
Vorige maand heeft een Duitse fir'
ma al het telefoonverkeer, ook bin
nenkomend, een uur per dag stopge
zet om het het personeel mogelijk te
maken zich tenminste een uur per dag
op zijn werk te concentreren.
PRINS CHARLES, de erfgenaam van
de Britse troon, heeft van een
Londense muziekwinkel een trompet
van 800 gulden gekocht. De 16-jarige
prins speelt al twee jaar trompet in
het schoolorkest van Gordonstoun.
Verleden jaar kocht hij een elektri
sche gitaar.
Demonstratie
EEN GROEP VAN as jomo™
NEGASKEN, die zich hadden aange
meld voor de functie van croupier in
het vermaarde casino van Monte Car
lo, hebben gedemonstreerd tegen de
Griekse scheepsmagnaat Aristoteles
Onassis omdat deze hen heeft afge
wezen voor een loopbaan bij de maat
schappij die het casino exploiteert.
De Monegasken, die allen nog in da
20 zijn, zakten voor een schriftelijk
examen. Zij lieten het er niet bij zit
ten. In 12 auto's, voorzien van de vlag
van Monaco, trokken zij door Monte
Carlo, leuzen uitroepend als: „Ieder
een zei ja, maar Onassis nee".
Op de muren van het aan de boule
vard gelegen gebouw waarin de kan
toren van de maatschappij zijn ge
vestigd, plakten de demonstranten ro
de pamfletten aan waarin zij hun zaak
uiteenzetten. Personeel van de maat
schappij verwijderde de plakkaten la
ter.
Wereldrecords
DRIE AMERIKAANSE STUDEN
TEN in Californië hebben een nieuw
wereldrecord gevestigd. Het drietal
speelde een „partijtje" biljart van 122
uur zonder onderbreken. Na afloop
wisten zij, voordat ze slaapdronken
vertrokken, nog te vertellen dat de
Amerikaanse biljartbond het record
had erkend.
Michael Mowlen, een 19-jarige, met
een weelderige baard getooide student
heeft 500 keer om de gebeeldhouwde
leeuwen op Trafalgarsquare in Lon
den gelopen en vervolgens een re
cord opgeëist voor zijn zeven uur en
10 minuten durende, ononderbroken
tocht van 40 kilometer.
69 Terwijl Piet Loeris, Sientje en
inspecteur Parbleu door Hat oi Kee
en zijn trawanten onder 'n bergje kos
telijke jurkjes werden bedolven, drong
het eindelijk tot de detective door, wat
zijn aartsvijand met hen van plan was.
„Ze gaan ons naar een afgelegen plek
vervoeren," fluisterde hij tot Sientje,
die het ook moeilijk had: „Het zal
een toer worden, om dit avontuur tot
een goed einde te brengen!" „Ik zie
er ook geen gat meer in, .eneer
Loeris." antwoordde zijn trouwe as
sistente zwaar ademend, want ze had
een mouw in haar mond: „En wat een
zonde van die schitterende jurken. Al
dat kostbare materiaal komt in de
kreukels te zitten." „Wat maakt dat
die kleine moddertor nou uit?"
„Trouwens, m'n oom Johan zei al
tijd: Die hootkoetuurjongens zijn in
staat, om vrouwen een schoorsteen
mantel over d'r décolleté te laten
dragen. En wat dat betreft, is Hat
Si Kee geen haar beter!" Op dat zelf
de moment werden ze met jurkjes en
al door sterke knuisten opgepakt en
naar beneden gedragen. Even later
werden ze in 'n gereedstaande vracht
auto gesmeten, die zich vlak daarop
in beweging zette. Stotend en schud
dend reden ze naar een onbekende
bestemming. De detective sloot zo nu
en dan de ogen om even na te denken,
maar er schoot geen reddende gedach
te door zijn hoofd. Gelukkig was dat
niet nodig, want opeens klonk de stem
van inspecteur Parbleu vlak bij zijn
oor! „Ik heb me kunnen bevrijden,"
zei de Fransman zachtjes: „En nu zijn
jullie aan de beurt
Advertentie
wflT 15
n RAM
DEHRUD?
NIETS... 0M7E
VEIEMD HIEKZRT
WE MET EEN HM?
P05W RCHTEIZNA
EM TOEM MOEST
IICHRMDE
IIW-0PTEE-
DEM.
WRT HEEFT DIT
U TE BETEKENEN
