TOM POES en de vuursalamander
f
PROBLEEM IN
AERDENBERG
Alfredo
ALS U HET
HET VALSE HOOFD
4
Pelsjagers van Rio
OE IWOmiSTEEN
VRAAGT
Buitenlandse
duels op toto
formulier
HET GROENE LUIPAARD
door
Marten
Toonder
r
X
E
an Tan mijn doel.
Sen man i&n mun doel en
Gehuwde priesters
OE SPORTTOTO
X
X
X
X
y
WOENSDAG 10 MAART 1965
5397 Het toeval wilde, dat ook de markies de Cante-
cler op zijn ochtendwandeling in de buurt van de her
berg geraakte.
„Par exemple", sprak de edelman, zijn oogglas heffend.
„Daar staat de stuitende automobile van die ehBom
mel! Zwaar beladen, nog wel. Een handel in oud papier,
wed ik. Eh bien, het werd tijd, dat hij zich aan nuttige
arbeid ging wijden".
„Het is geen oud papier," zei een toeschouwer, die wat
terzijde van de weg stond. „Het is geld!"
De markies hield verrast de pas in om de spreker te
monsteren.
„Geld?!" riep hij uit. „Ge zijt goed op de hoogte, amice!
Haha! Het is net iets voor Bommel om zijn geldzakken
door het land te laten rijden. Maar hoe weet gij dat? Zijt
gij soms een van zijn trawanten?"
De ander gaf daar geen antwoord op.
„Een wagen vol geld," zei hij somber. „Het is onver
antwoordelijk! Hoe licht komen zwakkere naturen niet
in de verleiding om er met zo'n buit vandoor te gaan?"
„Precies," zei de edelman goedkeurend. „Met moet het
grauw tegen zichzelf beschermen dat is de taak van de
hoger geplaatste."
Hij zweeg enige tijd en staarde peinzend naar Tom
Poes, die in de verte met Joost stond te praten.
„Fi done," prevelde hij tenslotte. „Een walgelijk to
neeltje! Ik voor mij berg mijn middelen liever achter
oude schoonheid dan in een platte wagen. Goede dag."
Zo sprekende hervatte hij met een minzaam knikje zijn
wandeling en Agiel Salamander keek hem fronsend na.
„Achter oude schoonheid," mompelde hij. „Wat be
doelt hij daar mee?"
door OLAF J. DE LANDELL
Moereu
fKMTerzaaa/„ SP/P! Her
'Mer urr mst
£d£vec/ezeA///
ujrrtz
zpl oar om,
mog, tseeM
voeseu??.
vee/af (U Moer oe-
O/zatJD {/pm oe os/T-
—)Sreo</MG, u/eetz
KARL MAY
heep m Bctzsrr&K
De Wadders
WAT 7*
PAUL
VLAANDEREN
29 13 «114-3-
1
2
3
1
2
4
5
6
7
9
V
M
15
Een op fust gerijpte zéér
milde whisky...
sa
NDEiA.
dopyriqht P I B Box 6 Copenhog
1i|l<l¥i i>iÉ
MOCO
94
Mijn neef, die op de een of andere manier een buitengewoon verstand
heeft van vrouwen, was vreselijk terneergeslagen tegenover haar, en zei met
half weemoedige ondeugendheid, dat madame ook niet zo ongehoorzaam
had mogen zijn, in de kamer van Henri binnen te dringen, terwijl het haar
zo nadrukkelijk gevraagd was, dit niet te doen.
Dit deed Arlette weer even retireren. Haar wenkbrauwen trilden de hoogte
in en we werden weer lucht. Maar Terry vertelde haar zachtmoedig, dat
hij nog nooit zo'n stout meisje had ontmoet. Hij noemde haar een enfant
terrible, en dat maakte kennelijk een vroegtijdige voorjaars-kriebel in haar
wakker, want ze beheerste slechts met de grootste moeite haar goede humeur
En toen dat op een ogenblik niet meer ging, zuchtte ze lijdend: „Ik heb zo
afschuwelijk in angst gezeten, monsieur
„Ma pauvre, petite madame!" zei Terry. Hij plukte een sneeuwklokje uit
het perk van de hoteldirecteur, en bood haar het bloemetje aan. „Ik zou
grind willen eten, om boete te doen," bekende hij nederig; hoewel ik twij
felde aan de waarheid van deze verzekering. Terry laat eerder iedereen
om hem heen grind eten, dan dat hij er zelf een mond aan zet. Achteraf bleek
dit alles trouwens weinig beter te zijn bedoeld dan de kus van Judas. Maar
toch klonk het aanbod dramatisch genoeg om Arlette's Franse geest te be
vredigen. Ze zuchtte weer en lispelde, dat vergissen menselijk was en dat ze
al eerder meende bemerkt te hebben, hoe 'n verschil in hoffelijkheid er
bestond tussen een Fransman en een Hollander
Terry en ik sloegen allebei de ogen neer. Ik omdat ik het echt meende.
Toen ik daarna weer naar mijn neef keek, rook madame net aan het sneeuw
klokje, en Terry knipoogde tegen me.
We begeleidden haar zelf naar het huis van haar verloofde, om aanwezig
te zijn bij Terry's verklaring. Ze was zeer nerveus, wat zich laat begrijpen,
als je beminde in het ziekenhuis ligt, zijn broer dood is, en je zelf een
avond en een nacht onder politie-toezicht hebt gestaan.
Onderweg brachten we een bezoek aan een kapperswinkel, met het doel,
Arlette een lekkere fles eau de Cologne of zoiets te geven, als pleister op
de wond. Maar de kapper had niets wat een dame van buiten deze plaats
zou kunnen bekoren. De koop draaide neer op een flaconnetje in de vorm
van een koetje, met een gestreepte jurk aan en een hoed vol bloemen op de
horens. We moesten er alle drie om lachen en madame Enbourg vond het
„bien rigolo"
En zo kwamen we dan veel te vrolijk in de kamer van Henri, waar de
anderen al wachtten. Ik had een somber voorgevoel, want ik kende Terry
al te lang, om niet in zijn ogen gezien te hebben, dat hij iets in het schild
voerde.
We groetten en werden begroet. De heren schenen het opdagen van Arlette
heel gewoon te vinden. Terry praatte en praatte. Hij complimenteerde Crom-
mer met iets, dat hij niet gedaan had, en drukte Menters de hand. Hij lachte
met Pael om een grapje, waarvan ik de clou niet voor herhaling in aanmer
king vind komen, en verzekerde Burgheem, dat Henri volkomen onschuldig
was, wat hij zo dadelijk zou bewijzen.
Ten slotte bood hij madame Enbourg zijn verontschuldigingen aan, omdat
hij, naar hij beweerde, niet de hele verklaring in het Frans kon afsteken. Ze
wuifde zijn bezwaren weg en zei, dat ze dit wel begreep. Zoals ze ook wel
iets van het verhaal zou begrijpen, sans doute.
Toen boog Terry het hoofd, alsof hy nadacht, hoe hij moest beginnen. En
zei het verbijsterende: „Heren, er is geen moord gepleegd."
,,Géén moord?!" herhaalde Crommer, en schakelde op slag zijn blos in.
„Wat is dat voor gekheid? Ik heb nog nooit zoiets gehoord (hoewel ik
het wel had kunnen verwachten)!"
Burgheem knipperde met de ogen. Pael knikte en keek verwachtingsvol,
alsof hij in de bioscoop zat. Menters reageerde niet. Hij wachtte af. Arlette
speelde met haar koe.
Ik moest me vanzelf wel stilhouden, daar van mij natuurlijk verwacht
werd, dat ik de finesses van het verhaal kende.
„Geen moord?" herhaalde Burgheem op het laatst ook. „Gaat u alstjeblieft
verder, meneer Van der Linden."
(Wordt vervolgd)
a
t/PSTMPUeM.' /K
Moer e& pcure/Z
i ujpreeu MP-
r tz/GNeia.'
SWAN WMUMX SYNDICATE
3 6. „Dan moet je zorgen, dat je hem vindt.
Ingerukt!" „Maar u kunt ons toch wel te woord
staan? Zo behandel je alleen gespuis" „Precies!"
„Dus u houdt ons voor gespuis„Allicht". „Waar
om, als ik vragen mag?" „Dat zul je Zelf het beste
weten". „Ik weet alleen, dat Old Firehands naaste
buren niet uitmunten in gastvrijheid". Ik noemde
met opzet die naam. „Die ken ik wel". „Hij heeft
ons gestuurd". „Dat kan iedereen zeggen. Alleen al,
omdat die Indiaan bij u is vertrouw ik u al niet. De
toestand is niet zo, dat we graag roodhuiden zien!"
(H'm, we gingen vooruit. Hij begon me al met „u"
aan te spreken „Als deze indiaan bij u op be
zoek komt, is dat een grote eer voor u", ging ik ver
der. „Nou nog mooier!" „Jazeker, want 't is Win-
netou, het opperhoofd der Apachen!" „Winnetou?
U beweert, dat uw makker Winnetou is?" „Ja, dat
zei ik". „Dan zou ik zijn geweer weieens willen
zien". „Dat kan". Winnetou hield nu zijn zilver
buks zó, dat de bewoner hem door het schietgat
kon zien. „Zilveren spijkers", klonk het even later
,,'t Is Winnetou, maar wie bent u zelf dan?" „Ik
heet May" „En u bent Duitser hè?" „Dat zei ik
u al". „En u leeft hier nog niet zo lang?" „Nee,
maar laat ons eerst toch binnen en vertel ons, waar
we de pedlar kunnen vinden". „Ho, ho, niet zo'n
haast".
/at hoop heT
n/eT voor CE,
WANT ZE zeggen,
CUT HU BEN VEp'-
BOND MET OE,
PU/VEL HEEFT
HOEWEL. HIJ SEEN
ADELUKC. 7ÏTEL.
BEFT, LAATHIJ ZICH
NOEMEN f
HOE HeeT^
DIE SCHAVUIT p
MISSCHIEN
HEN IK HEM
VA.DATWFET IKJmaaf; DESEEN,
aè me wil. bestelen wooNr
NIET OP het KASTÉÉL JE
WEET EIGENLIJK MET. WIE
IK BEN !K HEET C>L 'iVIER
EN BEN OE DIENAAR VAN
oe Tovenaar homn/bus een
ZACHTE en VREDBLIEVEnde
MAN. HU HEEFT ME NAAR een
VER LAND GesTc/URD OM ben S7s£U
TE HALEN METEEN WONDERBAAR-
L'JVE ÉAVEJK KAM UlT
'JkMIS
KWAM ME TeGeMOET/W STtSLDB
r OENoBs hoorde
OE STEEN JE VE/?-
T WEIGERDE.
ME VOOR Hl
KOPEN EN Tóen IK DA.
PROBEERDE HU HEM JE STELEN/
Tenslotte heeft hm me vanoch
tend DOOR DRIE BANDIETEN, DIE
DOOP HEN) BETAALD WAREN,
LATEN OVERVALLEN!K LIER
EEN STEEK IN MUN ZHDE OP
EN VERlOCR MUN WAPENSDOOR
EEN WONDER HON IK ONTKOMEN EN
&HOPPEEPCE JoT DE AVOND DOOR. OP
Lezers schrijven de krant
Na kennisneming van de toelichting
door W. Hornman op de suggestie van
Mgr. Koop voor het aanstellen van ge
huwde priesters in Zuid-Amerika, in
verband met de priesternood in deze ge
bieden vraagt men zich af, of dit er nu
werkelijk wel toe zal leiden dat die nood
verminderd kan worden.
Allereerst mag dan wel gesteld wor
den de vraag: zullen er wel veel ge
huwden zijn die zich geroepen voelen om
priester te worden? Men dient er wel re
kening mee te houden dat. bij een beslis
sing ook de echtgenote een stem in het
kapittel heeft.
De eerste vraag die dan allicht zal ge
steld worden, zal zeer waarschijnlijk
zijn: Wat zal het inkomen zijn waarvan
het gezin moet leven?
VQor de ongehuwde priester is die
vraag niet zo knellend als voor de ge
huwde. De ongehuwde is veelal op reis
en allicht vindt hij wel een huis waar
hij wat te eten krijgt. Doch het gezin
van de gehuwde blijft op zijn standplaats
en moet kunnen beschikken over alles
wat voor het onderhoud nodig is als va
der op reis is.
Zijn de toestanden voor genoemde ge
bieden nu wel zodanig dat dit onderhoud
verzekerd is? Gezien wat wij daarvan
;lezen en horen valt dit te betwijfelen.
Als men daarnaast nog kennis neemt van
het schrijven van Horman in „De
Kath. Illustratie" over de belevenissen
van pater De Vries, dan vraagt men zich
toch wel af, of het verantwoord is ge
huwde priesters uit te zenden naar ge
bieden welke zo onderontwikkeld zijn
Wormer c. Meijer.
(Van onze sportredactie)
Het programma van de betaalde voet
ballers voor zondag Is maar magertjes.
De 29ste aflevering van de Sporttoto in
dit seizoen kon zelfs niet gevuld worden
met wedstrijden van eigen bodem. Twee
wedstrijden uit de Engelse League en
één interland maken het rijtje van der
tien wedstrijden compleet. De commis
sie, die tevoren de uitslagen bepaalt
de»
van net totoformuiier van zondag a.s.
ai eens voorspeid. Sittardta—M.V.V.
zou volgens deze deskundigen eindigen
in een gelijk spel, maar omdat Sittardla
de puntjes beter kan gebruiken dan
M.V.V. en wegens het ierreinvoordeel,
houden wij het toch op een overwinning
voor Sittardia.
Ook bij D.O.S.Fortuna '54 verschil
len wij van mening met de commissie,
die de thuisclub gewonnen gaf. ï'ortuna
'54 lijkt ons echt mans genoeg D.O.S.
in Utrecht te kloppen. Als de deskundi
ge commissie zegt dat N.A.C.Heracles
in een zege voor de Brabanders uitloopt,
gaan wij met deze mening mee. A.D.O.
Telstar lijkt ons nu een zekere over
winning voor de Hagenaars, die hun op
mars niet zullen laten stuiten en boven
dien de nederlaag van 21 in Velsen
willen wreken.
Blauw Wit zal zich niet laten verras
sen door Veendam. Hilversum en Tu-
bantia zijn aan elkaar gewaagd, even
als NOAD en Fortuna uit Vlaardingen.
Roda zal zeker Longa verslaan en Her
mes D.V.S. zal zich niet laten kloppen
door Wilhelmina, hetgeen de drie laat
ste seizoenen ook niet gebeurde in Den
Bosch. S.V.V. wint thuis van B.V.V.
In de landenwedstrijd DuitslandIta
lië kunnen onze Oosterburen dank zij
hun hechte verdediging een kleine zege
boeken op Italië. Chelsea behaalt een
moeizame zege op Manchester United
en Blackburn Rovers brengt een zorg
meer bij Stoke,
fCATi*fa Mount N/«ü «aWW.
IS HIJ HIEP ?PI
WAT VRESELIJK
IH
O.
!K BEN
70 De woorden van inspecteur Par-
bleu klonken Piet Loeris als muziek
in de oren „Hoe heb je je kunnen
losmaken, broer prachtexemplaar?"
vroeg hij de Fransman: „Sientje en
ik hebben er geen kans toe gezien, zo
stevig had dat tuig ons verpakt".
Maar zijn collega gaf geen antwoord,
want hij was op dat ogenblik druk be
zig, de touwen, die de speurder tot
machteloosheid doemden, door te
snijden. Even later was ook Sientje
bevrijd. „Wat heerlijk, dat ik me
weer kan bewegen, meneer Loeris.
Zullen we nu maar meteen van die
vrachtauto springen? Dan kan ik nog
wat gaan winkelen." De detective keek
haar vernietigend aan. „Je bent wer
kelijk onverbeterlijk, Sientje! Deze
vrachtauto brengt ons zo goed als
zeker rechtstreeks naar het hoofd
kwartier van de bende! En op dat mo
ment wil jij de spat nemen! Je
moest je schamen!" Maar Sientje
was allerminst onder de indruk van
deze berisping „Mag ik dan wél een
jurkje meenemen, als alles goed af
loopt, meneer Loeris? teemde ze:
„Uit zo'n grote hoop zal meneer Hat
Si Kee 't toch niet missen." „Je doet
maar wat je niet laten kunt, Sien
tje!" knarste haar meester. „Je
bent te dom, om me kwaad over je te
maken". „We minderen vaart",
„Ik heb zo'n idee, dat we er zijn."
Inderdaad werden zijn woorden met
een gevolgd door remgeluiden en ban-
dengegier. Langzaam kwam de wa
gen tot stilstand. Er klonken rauwe
stemmen, waartussen de typische
keelklanken van Hat Si Kee makkelijk
t: onderscheiden waren. „Lading
naar binnen brengen!" kwaakte hij:
[„Voortmaken, voortmaken!!"
OH, JA, INA...
EE LIST EEN
BISCUITBLIK IN
DE Bflfl!EEN
HEEL BELANG-
K'JK. BUK
OH,NEE,
PAUL
HALLO, GIEOW. BL'J
TE EI EN. WIL JE OP DIT
SUJET PASSEN?
IE MOET NOG EVEN
DUIKEN...
OKE,
FELIX... NAflU
BOVEN-EN GEEN
GEAPJES
"'Ji ll
os
UI
A.D.O.-Telstar
Sittardlq-M.V.V.
D.O.S.-Fortuna '54
3
N.A.C.-Herades
Blauw-Wit-Veendam
Tubantia-Hilversum
NOAD-Fortuna VI.
j
Roda JC-Longa
S.V.V.-B.V.V.
Wilholmina-HDVS
10
Dultsland-ltaliB
Manch. U-Cholsea
12
Stoke-Blackb. Rov.
13
Sheffield U-Liverp.
a»
Everton-Aston Villa
Advertentie
rINtST SMCïlD
voor een zéér milde prijs
f 9.80 pef hele fles
