Succes van
Drie
nieuwe
films
op
komst
neemt voorlopig geen einde
Draadloos
oproepsysteem
zwervende employe's
steeds binnen bereik
meer
Mode Lucy
Gezin
Griezel
Ill
12 MAART 1965
PIAJS
Cean Connery is de afgelopen weken in Parijs geweest
om de eerste opnamen te maken voor de film „Thun-
derball" naar het gelijknamige boek van Ian Fleming.
Binnenkort vertrekt hij naar de Bahama-eilanden, waar
hij met de Franse actrice Claudine Auger als tegenspeel
ster zal optreden in een liefdesscène, waarvan alleen
tropische vissen en enkele camera's getuige zullen zijn.
Met deze scène, die zich onder water afspeelt, zal de vierde
en duurste James Bond-film worden geopend. Het ziet
er naar uit, dat er aan het ongelooflijke succes van deze
serie voorlopig nog geen einde zal komen. Volgens de
laatste berichten van United Artists worden de bruto-
ontvangsten van „Goldfinger", de vorige, hier nog niet in
vertoning gekomen James Bond-film, die twee miljoen
dollar heeft gekost, op 32 miljoen dollar geschat. Geen
wonder, dat Connery buitengewoon in zijn schik is, niet
alleen om de populariteit, die hem ten deel is gevallen,
maar ook en misschien nog meer omdat hij een per
centage heeft in de opbrengst van de film.
Waarschijnlijk heeft nog nooit
iemand getracht uit te reke
nen, hoeveel kilometers een
verpleegster in 'n groot ziekenhuis
dagelijks tijdens haar werkzaam
heden aflegt. Dat het er met dat
gedraaf tussen ziekenzaal, keukens,
operatiekamer, sterilisatie-afdeling
enz. heel wat moeten zijn, is zeker.
„Zuster, wilt u misschien even
vraagt een patiënt. „Zuster, kunt u
even...." vraagt een ander. En daar
gaat de verpleegster weer, terug
naar de afdeling waar ze zojuist
vandaan gekomen is. De zuster doet
het wel „even".
Het personeel van het nieuw-ge-
bouwde verpleeghuis van het Haar
lemse St. Joannes de Deo Zieken
huis krijgt het gemakkelijker.
Dank zij een centraal oproepsy
steem wordt hier veel onnodig ge
loop voorkomen. De patiënt kan
vanuit zijn bed, door het indrukken
van één knopje, contact opnemen
met de centraliste. Deze brengt het
verzoek van de patiënt over aan
een verpleegster, die (draadloos)
door de centraliste wordt opgeroe
pen.
LUCILLE BAL
grote zaken
Jaar maakt. Bovendien doe ik ook nog
andere dingen. Ik ben pas klaar met
mijn optreden in de film „The HiU"
waarin ik een sergeant-majoor speel,
compleet met kort haar, een snorretje
en een Glasgow-accent. Maar ik zal heus
niet op James Bond afgeven. Hij heeft
me een massa goed gedaan (beslist niet
overdreven, want voor zijn optreden in
„The HiU" kon Connery een honorarium
van anderhald miljoen gulden bedingen
en bovendien schijnt het zo het een en
ander in de wereld van show business te
hebben ontketend
Sean Cónnery als James
Bond in cle film „From
Russia with love".
JAMES BOND
Dat heeft hij inderdaad. Het zal niet
lang duren, of we zitten tot over onze
oren an de geheime agenten. ,.The Ip-
cress File" mat Michael Caine is klaar,
David Niven is bezig zijn optreden in
„One Spy Too Many" in de Elstree-
studio's te voltooien: in Ierland is
Richard Burton voor de helft klaar met
zijn rol in „The Spy Who Came in
from the Cold" en tenslotte heeft de
Amerikaanse filmmaatschappij Colum
bia de verfilmingsrechten aangekocht
van „Casino Royale", waarmee wijlen
Ian Fleming de faam van zijn James
Bond-figuur vestigde. Charles K. Feld-
man, die de film zal maken, is thans
bezig een acteur te zoeken,die deze
figuur alle recht zal doen wedervaren.
Hij zal in de film wctrden omringd door
„vijf van de mooiste en verleidelijkste
actrices, die er in de wereld van de
show business ziin te vinden", verze
kert de producent
kosten, maar tenslotte besloot ik toch
door te zetten en nam ik de aandelen
van mijn vroegere man over. Het heeft
me twee jaar gekost, om de mensen te
vinden, die me konden helpen, de maat
schappij te besturen, dat waren een
paar heel zware jaren. Ik voerde zake
lijke besprekingen met de krulspelden
nog in mijn haar, of tussen twee opna
men in. Als ik 's morgens in de studio
kwam, gingen alle deuren open en kwa
men er overal mensen uit te voorschijn,
die vroegen: „Hebt u een ogenblikje
voor me?"
Hoe is ze er als vrouwelijke werkgeef
ster in geslaagd zich in een hoofdzakelijk
door mannen geleide wereld te handha
ven?
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
lllllilllliiiillllllllllllilllllllllliilllllllllllllllit
,.Wel. ik werkte in de show business,
zoals een ander knopen of koelkasten
verkoopt. In de showbusiness had ik een
zekere reputatie. Dat hielp dus. Het zou
veel moeilijker zijn geweest, als ik ma
was geen bemoeien met iets, waarvan ik
helemaal geen verstand had".
Behalve het beheer van haar eigen
maatschappij en haar optreden voor de
televisie, heeft LuciUe Baü ook nog een
radioprogramma, treedt nu en dan op in
TV-shows van anderen en maakt plannen
voor de produktie van een film.
Ze Is thans gehuwd met de komiek en
radioproducent Gary Morton, heeft twee
kinderen uit haar huwelijk met Arnaz
(Lucie, die 13 en Desi, die 11 jaar is), en
twee huizen, één in Beverley Hills en
een ander 140 mijl verder in Palm
Springs.
Heeft ze nog tijd over om voor haar
huis en gezin te zorgen?
„Ik maak een begroting van mijn tijd
en organiseer ons gezinsleven" luidt haar
antwoord op die vraag. „Er ie een tijd
geweest, dat mijn carrière en mijn leven
thuis met elkaar in conflict kwamen. Al3
de kinderen klein zijn, missen ze j?
teveel. Maar nu ze wat groter zijn, heb-
bn ze me niet zo hard nodig. Toch bef
ik een echte moeder en een goede huis*
vrouw. Ik stel altijd zelf de menu's sa
men en leid het huiswerk. Ik laat mas
sa's briefjes achter In de auto, in d«
keuken of aan de spiegel van mijn toilet
tafel. U weet wel in de geest van: „DenK
om je afspraak met de tandarts" „MaaK
je huiswerk", „Vergeet je honkbal-trai
ning niet" of „Laat de kinderen vroeg
eten, want ik kom pas laat thuis. Daar
na mogen ze naar de televisie kijken".
Natuurlijk zijn er wel eens moeilijkhe
den zoals in elk ander gezin. Laatst
was Lucie brutaal tegen me en dus
stuurde ik ze naar haar kamer tot ze
me verontschuldigingen zou aanbieden
Even later, net, toen ik aan het tele
foneren was, kwam ze naar beneden
met haar vogelkooi in de ene en een
koffertje in de andere hand. Ik sprak
gewoon door en na 'n poosje ging ze
weg. Ik zag haar langzaam het tuinpad
aflopen, langzaam de weg oversteken
en heel langzaam de hoek omgaan. Na
een half uur kwam ze terug en storm
de mijn kamer binnen. „Probeert u dan
Zal LuciUe Ball er ooit in slagen, zich
zelf los te maken, van haar zware dage
lijkse werk? „Op het ogenblik weet ik
nog niet, of ik met ./Die Lucy Show"
zal doorgaan. Maar ik kan mezelf niet
voorsteUen, dat ik me terugtrek. Ik
zal er nooit mee ophouden. De drukte
doet me niets. Ik heb alles georgani
seerd".
En dit is dan tegelijk wel de beste ka
rakterisering, die van Lucy Ball kao
worden gegeven.
BIJNA zeventig jaar geleden, op 10'
jarige leeftijd, speelde Boris Kar»
loff. de griezelexpert de Duivelko-
ning in een pantomime. Thans is hij aan
zijn 131e film toe, die in de Britse
Shepperton-studio's wordt gemaakt. De
titel van deze film, die zich afspeelt W
een van die lugubere oude kastelen vol
verschrikkingen is „House at the End
of the World".
Boris Karloff zelf neemt zijn taak. d0
mensen de stuipen op het lijf te Jagen-
erg luchtig op. Tijdens de pauzes tussc"
de opnamen verdiept hij zich in de sport
berichten van „The Times" Hij vindt
het helemaal niet erg, dat men hem al
leen maar als een griezel ziet. Hij zotf
trouwens helemaal niet iets anders wil
len spelen. „Als Ik hoor van de clown
die Hamlet wil spelen, zeg ik altijd: het
is te hopen, dat niemand het hem laa'
doen, want dan is dat het einde van zijn
loopbaan als clown. Toen Ik indertijd
vier uren per dag bezig was om me ai5
het monster van Frankenstein te grime
ren, hadden sommige mensen medelijl
den met me. Maar ik grimeer me vi'i'1
liever zelf. dan dat ik het een ander «1*
doen".
^5*!-=-1»
In Amerika heeft „Goldfinger" zulk
een overweldigend succes, dat een bios
coop in New-York doorlopende voorstel
ling van 24 uur per etmaal organiseerde
Tenslotte was de directie echter gedwon
gen een pauze van een half uur per dag
in te lassen om de schoonmaaksters in
de gelegenheid te stellen, een voet hoog
tapijt van popcorn op te ruimen.
Sean Connery zelf echter gelooft niet,
dat bet succes van de „007"-films nog
heel lang zal duren. „Thunderball", al-
dus verklaarde hij „is het beste ver
haal van Fleming, dat tot nog toe is
verfilmd, en ik geloof wel, dat de film
nog beter wordt dan „Goldfinger" Maar
ik kan niet inzien, dat de serie daarna
nog met toenemend succes kan worden
voortgezet, hoewel ik een contract heb
om er nog twee te maken, namelijk
„O.H.M.S.S.' en nog 'n andere. Maar
wie weet? Heel Amerika staat ervan
overeind en vooral voor „Goldfinger" lo
pen ze storm. Daarin wordt 'n spiksplin
ternieuwe Lincoln Continental tot schroot
in elkaar geperst. Het was een echte
auto, moet u weten en toen we hem naar
die sloper dn Miami reden, kon de voor
man dat eenvoudig niet uitstaan. Begrij
pelijk, veronderstel ik, want tenslotte is
het bezit van een Lincoln Continental de
droom van iedere Amerikaan. Toen we
er dus eentje zo maar in elkaar lieten
persen, kon de voorman het niet langer
zwijgend aanzien en gilde ons toe-, „el
lendige sadisten
„Mijn enige bezwaar tegen de Bond.
films is, dat ze niet veel van je vergen
als acteur. Het enige, dat je moet heb
ben, is een constitutie als een rugby-spe-
ler. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik
graag iemand anders eens James Bond
zou willen zien spelen,--t-r is sprake van
geweest, dat Richard Bur top het wilda
proberen. Ik heb toen direct gezegd, dat
hij gek zou zijn, als hij het deed. Wat
hij ook zou doen, hij kan de films nooit
succesvoller maken dan ze al zijn. Zelfs
als Sam Spiegel en David Lean (de pro
ducent en regisseur van „ine Bridge on
the River Kwai" en „Laurenoe van Ara-
bië") het zouden proberen, iser geen en
kele waarborg, dat ze het beter zouden
doen".
Connery is niet bang, dat men hem
helemaal met de James Lond-nguur zaj
gaan vereenzelvigen, „veel kans is daar
niet op. Dat kan wèl gebeuren, als je in
een wekelijkse televisieserie optreedt,
maar niet als je slechts een film per
De verpleegster is uitgerust met een
klein entvangertje. De patiënten kunnen
dank zij dit systeem sneller en ef
ficiënter geholpen worden. Ook in een
ziekenhuis in Sneek maakt men sinds
enige tijd van een dergelijk omroepsys
teem gebruik, tot volle tevredenheid van
personeel en patiënten. Ook artsen, chi
rurgen kunnen nu sneller (denk aan
verkeersongelukken etc.!) zijn waar men
hen nodig heeft.
Kort geleden bracht Philips een
nieuw oproepsysteem op de markt:
de voornaamste eigenschappen zijn:
een grote reikwijdte, een groot aantal
deelnemers, eenvoudige bediening en
een voortdurende bereikbaarheid van
aile betrokkenen. Het oproepsysteem be
strijkt een gebied met een straal van
ongeveer 1% kilometer. Een aantal
van 156 mensen wanneer alle tech
nische mogelijkheden worden benut
zelfs 468 is nu te bereiken.
De deelnemers zijn uitgerust met klei
ne compacte ontvangers. Deze ontvan
gers zijn aangesloten op een of meer
(het maximum is zeven) bedieningstoe
stellen. Door het bedieningstoestel wor
den de signalen uitgezonden die nodig
zijn om de medewerker, naar wie men
vraagt, op te roepen. Behalve signalen
kan de centralist de boodschap ook di
rect mondeling aan de betrokkene door.
geven. Iedere ontvanger reageert slechts
op één golflengte: alleen de opgeroepe-
nen hoort dus de voor hem bestemde me
dedeling.
De ontvangertjes zijn zó klein, dat
zij zonder bezwaar in de borstzak van
overall, stofjas d colbert gedragen kun
nen worden. Zij zijn voorzien van een
volumeregelaar en een uitneembare luid
spreker, die men op de revers kan be
vestigen. De geluidssterkte is niet afhan.
kelijk van de afstand tussen zender en
ontvanger. Ook in een omgeving met
veel lawaai (in een fabriek bijvoor
beeld) blijven de signalen en medede
lingen goed verstaanbaar.
De organisaties, waarin mensen sa
men moeten werken, worden voortdurend
groter, zowel bü bestuurslichamen als
het bedrijfsleven. Een snel groeiend
behoefte aan communicatiemiddelen is
ht gevolg. Voor de centrale oproep
systemen, die ambulante medewerkers
binnen bereik houden, Ijjkt ons in de na.
blje toekomst dan ook een steeds belang
rijker wordende plaats weggelegd.
Foto boven: de centraliste achter het toetsenbord van het centraal systeem.
G. P. Foto onder: ook In een lawaaiige omgeving klinkt de oproep zeer duidelijk.
VOOR DE bungalow met de rode deur
ln de Hollywoodse studio's van De-
silu Productions staat vaak de drie
wieler van Lucille Ball geparkeerd. Een
voertuigje, dat symbolisch is voor het
drukko leven van zijn eigenares, een
vrouv/ die niet alleen een van de groot
ste televisie-sterren ter wereld is, maar
die ook presidente Is van de studio, waar
Ze werkt en1 bovendien een actieve vrouw
Cn moeder. Veertien jaar lang al heeft
deze levendige, roodharige vrouw met
de schorre stem miljoenen kijkers laten
lachen, eerst in „I love Lucy" (met haar
vroegere echtgefibot Desi Arnaz) en thans
met „The Lucy Show", die door de te
levisie in 44 verschillende landen wordi
uitgezonden.
In. de bungalow met de rode deur vul
len de gebonden scenario's van haar
shows anderhalve boekenplank, geflan
keerd door een uitgave van Shakespeare,
een exemplaar van ,-Moby Dick" en
„The New Testament Hours"
Zelf is Lucille Ball een niet minder
wonderlijk miengjsel van contrasten.
Gekleed in een blauwe pantalon eri ge
streept overhemd, ziet ze er helemaal
niet uit als de presidente en voor 51
procent eigenaresse van tl maatschap
pij, die een geregelde omzet van 25 mil
joen dollars (ongeveer 85 miljoen gul
den) per jaar heeft.
Wie echter eens met de leiding van de
studio praat, komt al spoedig tot de ont
dekking, dat ze niet alleen maar in naam
het hoofd is. Haastig op geel papier ge
krabbelde memo's circuleren voortdurend
op de verschillende afdelingen en vóór,
tijdens of na haar geregelde bezoeken,
vinden er vaak drukke besprekingen
plaats.
Dit alles is een merkwaardige presta
tie voor iemand, die haar loopbaan is be.
gonnen als «m van de beroemde Göld-
wyn Girls uit de eerste dagen van de
Hollywoodse musicals en die eens kleine
rolletjes speelde in de studio, waarvan
ze nu de eigenares is.
Wat voor vrouw is Lucille Ball eigen
lijk? Hoe slaagt ze er in, op 52-jarige
leeftijd haar drie carrières te combine
ren?
Gezeten achter een ronde tafel, waarop
een stapel vajj haar gele memo-papier,
geeft Lucille Ball zelf antwoord op al die
vragen. „Van nature ben ik geen zaken
vrouw. Het werd me min of meer opge
drongen. Desi en ik kochten de studio
voor 6.500.000 dollars in 1958 en toen hij
en ik uit elkaar gingen, zei hij, dat hij
zich uit de zaken wilde terugtrekken. Dit
stelde me voor de keus om door te gaan
of een groep mensen, met wie ik altijd
graag had samengewerkt vaarwel te
zeggen.
Zin om me terug te trekken, had ik
niet, maar het nemen van een besluit
viej me toch heel moeilijk. Het zou mij
het dubbele aan tijd en energie gaan
Nog een opname van Sean Connery uit de film „From
Russia with love".
