Van de nieuwe dag, het nieuwe dagblad, de nieuwe
haarlemsche courant en het kennemer dagblad.
open)
X
i
m
Buitenlandse bloembollen
en op de loer
Corso-architect Jos van Driel
b
-
„PLUS" VERSCHIJNT ELKE VRIJDAG ALS WEEKEIND BIJVOEGSEL
WÊfcCï'm SP"»
Vernieuwing
Kwaliteit
Verzwakt
SjSffiSra tias5un."ïïV?
Eindredacteur: Hans Stevens
correspondentie bij voorkeur rechtstreeks te richten aan: ,j>lus", n.z. voorburg
wal 65—73, AMSTERDAM-C., TELEFOON 020—221355.
OPLAGE: 61000
26 MAAI1T 1965
DE pas ontloken voorjaarsbloe-
men op de nationale bloemen-1
T tentoonstelling Keukenhof in
bisse verspreiden een geur van se-
ïeidteit. De borders en de licht
Slooiende bloemperken, eigenlijk i
Slhds kort pas verlost van de be-1
Schermende laag turfmolm, teke-
zich door overdadige bemesting
^öt donkere bladaarde markant af
egen de grasgazons, waar het
poen na eer. maandenlange win-
'erperiode weer iets van zijn oor
spronkelijke prilheid terugkrijgt.
nog bladerloze treurwilgen han- i
pn wat mistroostig omlaag in de
pjver, maar de hoog opgeschoten
heesters staan volop in knop en
Spelen met flarden goud zonlicht.
^et is voorjaar in Keukenhof. De
huizenden goud-gele narcissen, in
loeven bij elkaar geplant, kondigen
het jaarlijkse bloemenfeest aan.
dinsdag 30 maart ijs het zover. Dan
k'ordt de befaamde nationale bloe
mentuin officieel geopend. Tot me-
hio mei zullen dag in dag uit de
ruw-houten, bruingelakte toegangs
hekken uitnodigend openstaan.
Voor de vele honderdduizenden uit
hinnen- en buitenland, die de
kleurrijke bloemenpracht voor geen
goud willen missen.
Slechts door een beheerste pro-
duktie-uitbreiding en door het toe
passen van bepaalde exportvoor
schriften kon worden voorkomen,
dat men de afweermaatregelen in
het buitenland aanzienlijk ging
verscherpen. In korte tijd kon de
Nederlandse produktie zelfs nog
worden opgevoerd. En met behoud
van zeer behoorlijke bedrijfsuit-
komsten. Gezien de snelle ontwik
keling van de bollencultuur in het
buitenland echter zal verdere op
voering van de produktie in ons
land weinig zin hebben. „Geen
nood", zegt drs. H. Letschert, voor-
Izitter van de Koninklijke Algeme-
'ne Vereniging voor Bloembollen
cultuur. „Onze kracht moet in de
toekomst gelegen zijn in de supe
rieure kwaliteit van de bol".
PIER JAN KAT
lus
N
arcissen
Ook buite,, Keukenhof, op de honder-
uen hectaren lijnrecht verkavelde bollen.
Stonden is het voorjaar ffeen toekomst
droom meer. Op de zanderige grond, die
enkele weken geleden tengevolge van
fn korte, onverwachte vorstperiode nog
hard en klonterig was, vertonen zich al
^tferste velden in zacht-paarK en room-
na het ïrocus- a,e vóór men het weet,
•n al zi!nat2te restle vorst en sneeuw
Hit schirt nleurschakerin«en de grond
inth zich aan. ol verwachting wordt
a»Or de bollenspecialisten en het Cor-
So-comité uitgekeken naar de, kwaliteit
Van de blauwe hyacinth, omdat daar
mee het welslagen van het jaarlijkse
'oernencorso staat of valt. De bloemen-
«aravaan staat in het buitenland
®t in Amerika toe vanwege haar
overvloedige versiering met de buiten
Onze grenzen nauwelijks geteelde blau-
Jve hyacinth, bekend als het „Blauwe
^orso".
Het komende corso, dat, mits de
"eersomstandigheden redelijk zijn, op
^oterdag 24 april door de Bollenstreek
vU trekken, is op papier natuurlijk al
Jfhg klaar De serie van bijna veertig
^aalwagens valt uiteen in drie groe-
humoristische, spectaculaire en
gierige ontwerpen. Hoewel praalwa-
enus vai? het romantische genre tot voor
,"kele jaren in de karavaan de over-
apd hadden, werden de sierlijke fee-
„r^ke krullijnen waarmee tal van
Prookjestaferelen op de lage platte wa-
konden worden uitgebeeld, langzaam
("aar zeker door de corso-ontwerper ach-
erwege gelaten. Hij is het meer gaan
aeken in strakke lijnen, die hoewel' ze
j-P het eerste gezicht wat koel lijken,
-Oh meer tot de verbeelding van het
koliek schijnen te spreken. Bij het ont
worpen van het komende corso heeft Jos
c,an Driel royaal gebruik gemaakt van zijn
„j'Sen vinding: praalwagens niet meer
vP platte wagens te bouwen, maar ge-
te maken van speciaal gecon-
'njeerde zwenkwielen. Daardoor krij-
5®n de wagens een minder massief ka-
Jjkter en wordt het geheel veel specl-
r, luchtiger en eleganter,
j.fn en rond de H.B.G.-hallen te Lisse
In nu reeds nijvere handen bezig met
Keukenhof (30 maart
luiden
de
C. E. 15763
V
real
Zijn moeder is een astronaute
lente
„Ik geloof niet, dat ik ooit zo'n
ongelukkige geschiedenis gehoord
heb!"
JuFxauw JAn8seN, u bEN;t
oNTs6lag?en!
de opbouw van de ijzeren geraamten, die
overigens pas enige vorm krijgen wan
neer ze bekleed zijn met de meters
lange. losjes gevlochten rietmatten,
waarin straks de bloemkoppen gestoken
D.rie daken voordat de rij praal
wagens zijn route door de bollenstreek
zal maken, breekt, voor tientallen man
nen en vrouwen, jongens en meisjes de
bloem-prik-marathon aan. Met vracht
wagens, die de diverse bollenkwekerijen
van Leiden tot aan Bennebroek afrij
den, worden honderden manden bloemen
aangevoerd Weldra hangt in de ruime
veilinghallen de bedwelmende weeïge
geur van de hyacinth. Het binden van het
corso, zoals dat heet, kan beginnen. Het
wordt een feest, een fleurige, maar ener
verende bloemschikwedstrijd, waarbij
drie etmalen lang miljoenen hyacinthen-
koppen met de uiterste precisie op de
rietmatten geprikt worden. Tergend lang
zaam groeit het bloemendek. Ondanks
het koortsachtig tempo, waarin de corso
binders, soms met jarenlange erva
ring, hun werk verrichten. Onderwijl
koesteren zij één vurige wens: dat op de
corso-dag de zon zich zal laten zien.
Want het is een ware ontgoocheling om
de met zoveel ijver opgetuigde praal
wagens door regen en een stevige noord
wester in één klap al hun kleurige ver
blinding te zien verliezen. En hoe dik
wijls is het al geen verregend corso ge
worden, met hoog boven op de praalwa
gens in plastic-jassen gestoken, kouwe
lijke bloejnenkoninginnen
Dan hebben de lieftallige Jacoba's in
Keukenhof het, tijdens regenachtige en
winderige voorjaarsdagen onder de be
schutting van breed vertakte eiken eii
beuken, beter. In helrood fluweel zullen
zij de drommen bezoekers waar nodig <je
helpende hand bieden met adviezen. ook
op ander gebied verleent hetbestuur
van Keukenhof de nodige service. Zo
kwam het afgelopen jaar een verdubbe
ling van het aantal parkeerterreinen ge
reed en kon het nieuwe informatiekan.
toor in gebruik worden genomen, waar
door de jaarlijks toenemende stroom be
zoekers op efficiëntere wijze kan wor
den geïnstrueerd. Voor de toekomst be
staat een ingrijpend herbebossingsplan,
dat in een tijdsbestek van dertig jaar het
gehele bos van Keukenhof beoogt te ver
nieuwen.
Het herbebossingsplan is jn samenwer
king met ir. Van der Lee ontworpen door
ir. J. D. Sepers uit Haarlem, directeur
van de regionale afdeling Noord-Holland
van Staatsbosbeheer. Het natuurreser
vaat Keukenhof, dat eens eigendom was
van Jacoba van Beieren en daarna over
ging in handen van adellijke famines-
heeft eeuwenlang bekend gestaan om zijn
fraaie bosschages. Trouwens het was m
de gehele omgeving van Lisse vroeger
een lust om te wandelen. In het begin
van deze eeuw werden de bossen rond
Lisse goeddeels gekapt ten behoeve van
de bollencultuur. Rond het kasteel Keu
kenhof werd de oude toestand praktisch
gehandhaafd.
Doch als niet tUdig wordt ingegrepen
zal veel schoons verloren gaa-nUe
eeuwenoude beuken zien er ogenschijn
lijk goed uit, maar deskundigen reali
seren zich met pijn dat ook hier de tand
des tijds meedogenloos geknaagd heeft,
Daarom zullen de beuken geleidelijk
door nieuwe beplanting moeten worden
vervangen. Volgend jaar wil men met
deze geleidelijke vernieuwing al een be
gin maken. Met de verwezenlijking van
het gehele plan, dat tevens voorziet in
een nieuwe beplanting aan de noord
zijde van de tuin. zal circa anderhalf
miljoen gemoeid zijn.
Duitse bollenkwekers op gezette tijden
bijeen te brengen in een Duitse bloemen
tuin.
De verwachting is, dat de Duitse
kwekers heel snel tot de stichting van
'n „tweede Keukenhof" zullen over
gaan. Hoewel de Nederlandse bollen-
kweker het onverwachtse initiatief van
zijn Duitse collega's zeker niet als een
vorm van oneerlijke concurrentie wil
zien. wordt met deze reclame-stunt van
de Duitse kweker, waarbij de aandacht
van het publiek geheel gericht wordt op
de nationale, groeiende bollencultuur
weer eens onverbiddelijk aangetoond,
dat de monopoliepositie van Nederland
met betrekking tot de bollencultuur da
nig aan het verzwakken is.
ALS ER iemand is die zich met hart en ziel
inzet voor het welslagen van het corso, dan is
dat Jos van Driel uit Amstelveen, de artistiek
adviseur van het corso-comité, die er nu al vijftien
jaar achtereen in geslaagd is op oogverblindende
wijze vorm te geven aan zijn fantasieprodukten.
„Dat ik het ontwerpen van praalwagens van de ene
op de andere dag in de vingers had, is natuurlijk
een fabeltje. Die zogenaamde corso-architectuur
heb ik me heel geleidelijk eigen moeten maken",
zegt Jos van Driel. Zijn functie van corso-ontwerper
heeft hij voornamelijk te danken aan de directeur
architect van Keukenhof, ir. W. van der Lee, die
hem op de openingsdag van de eerste Keukenhof
expositie in 1950 schilderend tussen de coniferen en
eiken „ontdekte". Jos van Driel zou in opdracht
van Keukenhof bloemmozaieken gaan ontwerpen.
Hij werd daartoe de dag na het corso van dat jaar
bij een bekende bollenteler uitgenodigd, waar hij
tevens in de gelegenheid was een van de praalwa
gens, die hij tot dusverre altijd als gewoon toe
schouwer op een afstand had voorbij zien trekken,
van naderbij te bekijken. „Dat kan ik ook en mis
schien wel beter" mompelde Van Driel, terwijl hij
zich over de constructie van de wagen en de me
thode van bloemschikken liet inlichten. Zijn besluit
stond snel vast. Het zouden geen mozaieken worden
maar praalwagens. Vanaf die dag doet de heer van
Driel niet anders. Nu, na vijftien jaar, waarbij hij
sinds kort assistentie krijgt van zijn 26-jarige zoon
Kees, is van Driel de „geestelijke vader" van
ruim duizend ontwerpen van praalwagens. Zijn
faam verspreidde zich tot ver over de grenzen.
De heer Van Driel ontwerpt thans ook de corso's in
de Engelse stad Spalding en het Duitse Rheijdt.
Over enkele dagen dus zal de zestien
de Keukenhof-tentoonstelling worden ge
opend, een evenement dait tot ver over
ae grenzen vermaardheid geniet. Tot
dusverre kap Nederland zich nog steeds
als enige natie verheugen over het be
zit van een dergelijke, jaarlijks terugke
rende expositie. Er bestaat evenwel
een goede kans, dat Keukenhof een „con
current" krijgt. Op een bijeenkomst van
een groot aantal bollenkwekers in West-
Duitsland namelijk heeft men onlangs
uitvoerig van gedachten gewisseld over
tentoonstellingsaangelegenheden. Met na
druk heeft men toen de wens naar vo
ren gebracht om alle produkten van
het gaat nu om de kwaliteit
van export-bloembollen
Nederland heeft zich erbij neergelegd,
dat het vooral wat de bollenexport betreft
zijn vooroorlogse positie kwijt is. In
Praktisch alle landen van West-Europa
heeft de bollencultuur, zij het hier en
daar heel schuchter, zijn intrede gedaan.
Het ligt voor de hand, dat de politiek
van de afnemerslanden vrijwel zonder
enige uitzondering gericht is op bescher
ming van de eigen binnenlandse bollen-
markt. Zou Nederland jn de na-oorlogse
jaren wat de export van bloembollen
betreft geen maatregelen hebben getrof
fen, dan zouden ongetwijfeld de afne
merslanden dat hebben gedaan.
„Zal ik een plaats in de bioscoop vrijhouden voor je?'
„Wat nu, u vraagt mij vijfhonderd i
gulden honorarium omdt t u mij
mijn geheugen hebt teruggegeven, j „Wees flink, kerel, tenslotte wor
maar ik heb u nog nooit eerder den de meeste zieken ooit weer gê~
ontmoetj schikt verklaard om aan het werk
te gaan".
i
