NAAST BEWONDERING
OOK BEZWAREN
KRO-tv-ploeg uit
Spanje uitgewezen
Propaganda maken
voor rozenkrans
1
*y
la familia que reza unida permanece unida
Kotter vist oud
kanon uit zee
Sr ,%j
Het gezin,
dat vereend
bidt, blijft
bij elkaar
TWAALF UUR LANG VASTGEHOUDEN
Liturgische week
kalender
Publiciteitsbom
Tranen
'S
Samenvatting
Klandestiene bouwer
van Bogaerswoning
krijgt geen bloemen
ZATERDAG 27 MAART 1965
PAGINA
Sll J
Leidse rector weigerde
solidariteitscommuniqué
voor te lezen
(Van onze correspondent)
BARCELONA, maart „La
ten wij eerst even de Heilige
Maagd om een beetje genade
vragen. Ave Maria, Gracia plena,
Dominus tecum. Benedictatu in
mulieribus..." Zo begint het in
terview met de man, die eens
ooit „de public relations officer
van Maria" is genoemd, de
Iers-Amerikaanse pater van het
Heilig Kruis, Patrick Peyton.
Onlangs op een zondag heeft hij
in Barcelona 800.000 mensen op
het asfalt van de Avenida Gene
ralissimo Franco laten knielen,
om met hem de rozenkrans te
bidden. Een jaar geleden bracht
hij met hetzelfde doel 1.200.000
mensen in Madrid bijeen. In Sao
Paulo kwamen 2.000.000 mensen
met hem biddend op straat. In
Rio de Janeiro waren het er
1.500.000, in Bogota 1.000.000,
in San Francisco 500.000, in Ma
nilla stroomden meer dan
1.500.000 gelovigen in de regen
samen. In totaal hebben ruim
13.000.000 mensen in vijfenveer
tig landen samen met deze zes
envijftig] arige pater het rozen
hoedje gebeden.
Door Wie' Toen d<; tv- kwam ben ik ook
*-/ -
JAN VAN BEEK
We moeten uitdrukkelijk voor
op stellen dat we heel veel respect
hebben voor deze pater Peyton
uit dit wonderlijke verhaal. An
ders zijn er vast weer veel men
sen die mopperen: echt iets voor
een Nederlander om er heel nuch
ter tegen aan te kijken en aller
lei bedenkingen je maken. Mis
schien kan ik beter ook maar
direkt zeggen wat ik in deze man
bewonder. Hij heeft fantasie, hij
is werkelijk oprecht religieus be
wogen, hij kan de gloed van zijn
geloven doen overslaan op an
deren, hij geeft zich belangeloos,
hij laat zich als het ware „opte
ren" door zijn idealisme.
Zijn stimulans doet duizenden
en duizenden samenkomen en
toch maakt hij er geen misbruik
van. (Er zijn er die dat wel doen,
maar die graven meestal gauw
hun eigen graf). Pater Peyton
wil alleen maar dat mensen er
beter en gelukkiger van worden
en we mogen dat van zijn eigen
getuigenis onvoorwaardelijk gelo
ven.
In zijn „geval" heb ik ook bewon
dering voor het uiteindelijke doel
van de rozenkranskruistocht: dat
mensen er door tot bidden komen
en dat hen dat zal behoeden voor
oppervlakkigheid en kwaad. Ik ben
ervan overtuigd dat de noodzaak tot
gebed dringender is dan ooit. Alleen
de vorm van gebed, zoals die in de
rozenkranskruistocht wordt aanbe
volen, bevalt mij niet helemaal. En
daar beginnen dus de bezwaren.
Natuurlijk is het duidelijk, dat
aansporing tot gebed in het vage
en algemene weinig uitwerking zal
hebben. Als je dus uit overtui
ging alles op alles wilt zetten
PATER PEYTON:
public relations officer
van Maria
HILVERSUM, 26 maart Een repor-
tageploeg van de KRO, op werkbezoek
in Spanje heeft kennis gemaakt met
de geheime politie van generaal Fran
co. Twaalf uur lang zijn Ed van der
Elsken, cineast, Daniël de Lange, sa
mensteller Tom van Huystee, producer
en Hans Keiler regisseur, vastgehou
den op het hoofdkwartier in Madrid.
Daarna werden wij uitgewezen. Via
Parijs en Schiphol arriveerden wij van-
mogren in Hilversum, waar hun bevin
dingen op een persconferentie werden
bekendgemaakt.
Drie van hen waren dinsdag naar
Spanje getrokken om een documen
taire te maken over dat land in ver
band met een eventuele toetreding tot
de EEG.
Regisseur Hans Keiler, was reeds
een week eerder vertrokken voor de
voorbereidende werkzaamheden, zoals
het verkrijgen van de nodige werk
vergunning. Deze vergunning was m
het bezit van de reportage-ploeg, die
dus volkomen legaal zijn werkzaamhe
den uitoefende.
Na de eerste werkdag dinsdag
nam de ploeg zijn intrek in een hotel
te Escorial. zestig kilometer van Ma
drid, een plaatsje dat in het schema
van de documentaire was opgenomen.
De ploeg had die avond in dat hotel
een volkomen toevallige ontmoeting met
één van de professoren van de universi
teit van Madrid, die sinds de studenten
relletjes van februari jJ. rond de een
heidsvakbeweging zijn geschorst, t.w.
Gracia Calvo. Dit gesprek vermoe
delijk door een van de kellners doorge
geven aan de geheime staatspolitie is
er wellicht de oorzaak van dat de ploeg
woensdagmorgen kort voor het vertrek
werd opgewacht door zes man van de
geheime politie die de KRO-mensen
kwam vertellen dat zij waren gear
resteerd. Een protest tegen deze arres
tatie zonder opgaaf van redenen mocht
niet baten.
Een helpen. Ondanks herhaald aan
dringen werd hun ook geen contact
toegestaan met de Nederlandse ambas
sade. Evenmin kreeg men. een advocaat
of een tolk toegewezen. De reportage-
ploeg werd naar Madrid gebracht en
aldaar vastgehouden in het hoofdkwar
tier van de geheime staatspolitie. Het
werkmateriaal werd ook weer onder
protest van de KRO-mensen uit de
auto gehaald en gecontroleerd. Na een
vrijheidsberoving van twaalf uur kreeg
men toestemming een hotel op te zoe
ken dat in het politieboekje werd op
genomen als verblijf-adres.
De camera's, twee bandrecorders en
een geluidsbandje werden teruggegeven.
Het inmiddels ontwikkelde filmmateriaal
werd echter vastgehouden. De repor-
DEN BURG, 27 maart In de Noord
zee ter hoogte van Petten heeft een
Texelse kotter, een oud scheepskanon
opgevist. Het kanon van klein formaat
is zozeer door schaaldieren overwoe
kerd, dat het eerst grondig schoon ge-
Haakt moet worden om te kunnen na
gaan van welke makelij het is, en in
welk jaar het is gegoten.
Men hoopt de naam te ontdekken van
het oorlogsschip, waartoe het behoord
heeft. Van de zijde van de musea op
het gebied van geschiedenis en scheep
vaart bestaat voor de vondst veel be
langstelling.
tageploeg heeft van 's morgens tien
tot 's avonds tien uur gevangen ge
zeten. De volgende morgen kregen de
KRO-lieden te horen dat zij werden uit
gewezen wegens misbruik van de ver
gunning. Eerst toen kon men ook con
tact opnemen met de ambassadeur, die
o.a. een attaché beschikbaar stelde
om de ploeg naar het vliegveld te ver
gezellen. Met hem gingen ook zes poli
tiemensen mee.
De voorzitter van de KRO, mr. H.
van Doorn, heeft gisteravond contact
opgenomen met onze min. van Buiten
landse Zaken, mr. Luns, die hem toe
zegde stappen te zullen ondernemen bij
de Spaanse autoriteiten tegen het op
treden van de Spaanse politie, vooral
om het feit dat aan de betrokkenen
geen toestemming was verleend om
contact op te nemen met de ambas
sadeur. De KRO-voorzitter hoopt dat
de reportageploeg na een onderzoek
door de Spaanse autoriteiten toestem-
ming_ zal verkrijgen om zijn werk in
Spanje af te maken.
(Van onze universitaire correspondent)
LEIDEN, 27 maart Zoals bekend
hebben de rectoren magnifici van de
rijksuniversiteiten geweigerd hun goed
keuring te geven aan het voorlezen van
een communiqué van de Nederlandse
studenten Raad. Dit zou hebben moe
ten gebeuren aan het begin van de
colleges van elf uur op donderdag 24
maart de dag van de solidariteit met
de studenten in Spanje en Portugal De
Leidse rector magmficus, prof. <Jr. D.
J. Kuenen, gevraagd naar de motieven
van deze weigering, antwoordde dat men
over onvoldoende objectieve gegevens
beschikt aangaande de werkelijke toe
stand op het Iberisch schiereiland. Hij
acht colleges ongeschikt om er politie
ke of politiek-culturele manifestaties
aan te doen voorafgaan. Het is volgens
prof. Kuenen de vraag of de Spaanse
en Portugese studenten met een derge
lijke actie inderdaad gebaat zouden
zijn. Hij gaf toe dat de vrijheden waar
bij de Leidse universiteit telken jaren
op 26 november stilstaat ter herden
king van de historische protestrede
van prof. Cleveringa, van de zelfde or
de zpn als die waarvoor de Spaanse en
Portugese universitaire wereld thans in
beweging is. Aldus meldt het Leids uni
versiteitsblad in zijn nummer van 25
maart.
Zondag 28 maart: 4e zondag v. d. vasten:
eigen mis; credo; pref. v. d. vasten -paars
of rose-
MAANDAG: maandag l.d. 4e week v. d.
vasten; eigen mis -paars-
DINSDAG: dinsdag i.d. 4e week v. d. vas
ten; eigen mis -paars-
WOENSDAG: woensdag l.d. 4e week v. d.
vasten; eigen mis -paars-
DONGERDAGdonderdag i.d. 4e week V. d.
vasten; eigen mis -paars-
VRIJDAG: vrijdag i.d. 4e week v. d. vasten;
eigen mis -paars-; 2e geb. H. Franciscus
van Paula; pf b.g.v. eerste vrijdag, votief-
mis v.h. H. Hart; 2e geb. v. d. dag; 3e geb.
H. Franciscus van Paula -wit-
ZATERDAG: zaterdag l.d. 4e week v.d, vas
ten; eigen mis -paars-
Zondag 4 april: Passiezondag: eigen mis;
credo; pref. v.h. Krui* -paars-
„Ga in mijn stoel achter mijn bu
reau zitten, dan zit je gemakkelij
ker en dan zal ik je vertellen hoe
dit allemaal zo gekomen is. Het is
een wonder." Pater Peyton gelooft
in dit wonder en hij krijgt tranen
in zijn ogen elke keer als hij het
vertelt.
,,In ons huisje op de onvruchtbare
Ierse hoogvlakte waren maar twee
kamers en een keuken. Wjj woonden
er met zijn dertienen. Toen wii m-n-
ter werden was er geen plaats meer
en trok ik met mijn broer naar Ame
rika, zoals in die periode zovele Ieren
de oceaan overstaken m de hoon er
rijk te kunnen worden. Dat was in
1928. Het laatste wat mijn vader te
gen mjj zei was: „Jongen verraad
God nooit." Ik heb hem daarna nooit
meer gezien. Eenmaal in Amerika
zwierf ik maanden rond zonder wert
te kunnen vinden, totdat een kane
laan van de kathedraal van New
York mjj een baantje gaf als hnln
koster. Ik had er nooit aan gedanbt
priester te worden maar het wert
in de kerk maakte mijn roeping
mq wakker. Tijdens mijn studies
werd ik ziek, heel ernstig ziek rvf
doktoren hadden mij al opgegeven
totdat mijn biechtvader hfj fw
vorig jaar gestorven, God hebbe ziin
ziel een half uur met rnii kwkS
praten en mijn geloof wakker ma»k
te. Hq zei twee dingen die ik „jl;,"
zal vergeten. „Bidt, zei hij birtt^ï
Maria, want als bemiddelaarster +4
sen God en de mensen is zii
tig; Maria kan alles doen wat nïa
kan, maar op een andere
En ik begon te bidden en waar d»
doktoren machteloos stonden hiel
Maria mij en ik genas. nieip
Op de laatste zondag van ianunri
1942, kort na mijn priesterwijdiuc
werd ik mq bewust, dat ik voor deze
genezing een schuld bij Maria in te
lossen had. Op die zondag werd ik
vervuld van het idee de hele wereld
ervan te overtuigen, dat de redddnè
van de gezinnen ligt in het gebed
Tien minuten samen bidden per vier'
entwintig uur moet het gezin in staat
stellen elke crisis te overwinnen Ik
zag een visioen van alle huizen'vol
liefde en trouw, geïnspireerd door
het genadelevende gebed. En ik wist
dat ik dit realiseren kon. De enige
moeilijkheid was mijn oversten ervan
te overtuigen, dat zij mij vrij moes
ten laten in de verwezenlijking van
mijn plannen. In juni van 1942 had ik
mijn ideeën zover uitgewerkt, dat ik
om de permissie van mijn oversten
durfde vragen. Die kreeg ik vrijwel
onmiddellijk. Ik begon in die oor
logsjaren alle soldaten aan het front
te vragen brieven naar huis te schrij
ven waarin zij hun ouders smeekten
tien minuten per dag voor hun vei
lige terugkeer te bidden. That beat
the drum. Dat sloeg in. Ik besefte,
dat ik in dat moment van algemene
geloofstwijfel iets zeer concreets had
gevonden, een reddingsboei in de
vorm van de rozenkrans, waaraan de
mensen zich konden vastgrijpen. Van
overal in Amerika stroomden de
sympathiebetuigingen bij mij binnen.
Ik reisde van Noord naar Zuid en
van Oost naar West om in alle ker-
kenmyn rozenkranskruistocht te
prediken.
,P".k er bijna kapot aan en toen
besefte lit ,ja j GOj< het katholieke ge
loof gebruik kan maken van de mas
samedia tot publiciteit zoals de com
merciële wereld dat doet. Op 18 mei
1945 kreeg ik mijn eerste nationale
half uur over de radio. God zelf
moet mij <ne kans geboden hebben,
want die aaR, vvas niet alleen Victo-
ryday, die het einde van de oorlog
in Europa betekende, maar het was
ook moederdag. Wat doe je met zo'n
programma van een half uur, dat
mjj de kans gaf om Maria in het
middelpunt van geheel Amerika t®
plaatsen?
Ik zou de rozenkrans laten bidden.
Maar door wie. Ik moest mensen
hebben die het hele volk aanspraken
en die vond ik in de Sullivans uit
Iowa, een braaf gezin waarvan de
vijf enige zonen met hetzelfde 8e .rj
pedeerde oorlogsschip gesneuveld
waren. Dat zou aanslaan. Ik belde
ze op en met tranen in hun stem
gaven zij hun toestemming. Die buii-
livans dat zat goed, maar ik moest
nog meer hebben. Waarom Ring
Crosby niet, die was geliefd bij het
hele volk en ik belde ook hem op.
En met zijn fraaie stem zei hij:
„Oké father, stuur mij maar wat ff
zeggen moet en ik zal het doen
Dat zat ook goed, maar ik wou nog
meer. Ik wilde Spellman, de aarts
bisschop van New York, die was
toen nog geen kardinaal. Hem kreeg
ik ook en mijn programma weraeen
nationaal succes. Het werd het beste
genoemd dat die dag in de ether had
gehangen. Ik naar Hollywood, want
ik wilde niet alleen Bing Crosby,
maar ook Lorette Young, Jimmy
Durante, James Stuwart, Bob Hope
en al die anderen laten voorbidden
voor het Amerikaanse volk. m het
zelfde jaar contracteerde ik achttien
van de bekendste filmsterren. Nu
heb ik er vierhonderd onder contract
want nog steeds is Wi" „Family
theatre" elke week een half uur lang
in de ether. Het werkt precies als
alle commerciële firma s. Ik breng
foed entertainment en aan het slot
aarvan zeg ik, in plaats van koop
die en die zeep, of dat en dat merk
auto, bidt, bidt de rozenkrans, want
een gezin dat samen bidt blijft bij
een, een biddende wereld is een vre-
dige wereld.
UUI daarmee begonnen en ga nog steeds
door. Amerika heeft nu leren bidden
en daarna ben ik buiten de grenzen
getrokken, Australië, Engeland. Bel
gië, de Philipijnen Zuid-Amerika en
nu Spanje. Ik los mijn schuld af aan
Maria en meer dan dertien miljoen
mensen hebben met mij in het open
haar tot haar gebeden. Steeds wor
den de volksmenigten groter. Het is
een wonder. Mary is omnipotent..."
We organisatie van pater Peyton
schuwt geen enkel publiciteitsmiddel
om het rozenkransgebed te verbrei
den. Wjj werken als een leger in de
oorlog, zo zegt hjj zelf. „Wij bombar
deren eerst de stad waarin wjj gaan
werken plat en sturen dan onze In
fanterie erin om het terrein te be
zetten". Zo'n operatie duurt zes
maanden lang en vindt alleen plaats
°P verzoek van de bisschop van het
betreffende diocees. Om te beginnen
worden alle parochiegeestelijken bij
een geroepen aan wie de propagan
disten van pater Peyton het schema
van hun actie uiteen zetten. Dit sche
ma is vastgelegd in een ljjvig hand
boek dat zo uitvoerig is, dat vergis
singen zijn uitgesloten. Daarna wor
den alle onderwijzers en leraren bij
elkaar getrommeld die eveneens een
handleiding krijgen, waarin uitvoerig
wordt uiteengezet hoe zij de propa
ganda voor de rozenkrans kunnen
verwerken in al hun lessen.
Gedurende een maand wordt het
rozenkransgebed in alle kerken tij
dens de preek gepropageerd. Daarna
worden er buiten de kerk'in de open
lucht een serie films vertoond, die
door pater Peyton zelf zijn gemaakt
om ook de mensen te trekken die
anders niet in de kerk komen. Dan
wordt een publiciteitsbom tot ontplof
fing gebracht. Radio- en t.v.-pro-
gramma's worden opgekocht, dag- en
weekbladen worden verzocht pagi
na's af te staan, advertenties ver
schijnen in de bioscopen en duizen
den posters worden overal aange
plakt. In de parochies wordt op het
zelfde moment een leger vrijwilligers
gevormd dat met formulieren huis
aan huis gaat en de gezinnen verzoekt
om officieel te ondertekenen dat
zij tien minuten per dag zullen bid
den. Na zes maanden is het diocees
klaar gemaakt voor de apotheose van
deze actie, een massale rally die hon
derdduizenden op de been moet bren
gen om in het openbaar saimn te
bidden.
De organisatie achter dit alles
werkt feilloos en maakt gebruik van
de meest moderne middelen. De kos
ten lopen in de miljoenen die wor
den opgebracht door het bedrijfsle
ven, dat deze rozenkranspater on
voorwaardelijk steunt. In Brazilië bij
voorbeeld betalen de Mercedes-auto-
mobieifabrieken gedurende drie jaar
lang een t.v.-programma van vijf mi
nuten per week. In Califomië doet
General Tyres hetzelfde. Nog nooit
heeft pater Peyton zelf één rozen
krans of één prentbriefkaart hoeven
te verkopen om aan geld te komen.
Hij wil dit ook niet. De Heilige
Maagd zorgt voor alles.
ÉÉÉfe
De motor van deze rozenkrans
kruistocht is het tegenovergestelde
van een harde zakenman. Deze
Amerikaanse Ier is een weemoedig
man die hulpeloos ontroerd lijkt door
zjjn eigen succes. Bij elke massabij
eenkomst rollen de tranen over zijn
wangen en zelfs tijdens het inter
view bljjft hjj zijn gevoelens nauwe
lijks meester.
Ik vraag hem of de besprekingen
tjjdens het Vaticaans Concilie over
de plaats van Maria in de kerk enige
invloed uitoefenen op zijn kruistocht.
Het lijkt alsof deze vraag hem niet
raakt. Ik heb acht brieven van de
laatste drie pausen gehad zegt hij.
Daar zjjn natuurlijk fotocopieën van
voorradig. Het zijn brieven van lof
en van instemming. Op een vraag of
hij bereid is een rally te organiseren
om samen met andere christenen te
bidden, kijkt hij rnjj onthutst aan en
zegt: „Als God het wil zal ik het
doen, maar ik heb er nu nog niet
aan gedacht." Hij kent Billy Gra
ham, de Amerikaanse dominee die
soortgelijke massabijeenkomsten
houdt en dezelfde publiciteitsmidde-
len gebruikt voor de verbreiding van
het Christendom. Billy Graham heeft
pater Peyton wel eens gevraagd om
samen iets met hem te ondernemen,
zegt mij een medewerker, maar wij
zijn daar natuurlijk niet op ingegaan.
En hü gaat verder: „de grootste
moeilijkheid is dat de andere Chris
tenen met ons samen niet het Ave
Maria willen bidden maar wel het
Paternoster. Maar pater Peyton voelt
het als eei verraad aan Maria om
de rozenkrans als basis van zijn
kruistocht te laten vallen."
„I hope to die soon", zegt pater
Peyton tegen mij. Ik hoop spoedig te
sterven, er zijn vele mensen die mij
nu al zesenzeventig jaar geven, ter
wijl ik er pas zesenvijftig ben. Zijn
stem stokt en in deze woorden ligt
een grote tragiek verborgen. „Ik
hoop te sterven zodra Maria meent
dat ik mijn schuld aan haar heb af
betaald, ik ben een weerloos instru
ment waardoor de hemel zijn gena-
degolven over de wereld zendt. Denk
niet dat mijn eerste doel die grote
massabijeenkomsten is, en dat ik al
leen maar miljoenen mensen op de
been wil brengen. Ik wil de gezinnen
doordringen van de noodzaak van ge
bed. Een vader die samen met zijn
gezin gebeden heeft pleegt daarna
geen ontrouw, maakt geen ruzie, be
drinkt zich niet, want hij leeft meer
samen met zijn gezin als hij enkele
minuten met vrouw en kinderen op
zijn knieën heeft gezeten." Op zulke
momenten wordt de ontroering pater
Peyton te machtig.
Terwijl hij dit zegt glijdt zijn rozen
krans voortdurend door zijn vingers.
Hij verslijt er één per maand. „Die
gebedssnoer is mijn leven." Vanuit
Spanje hoopt hij zijn kruistocht over
de rest van Europa te kunnen voort
zetten. Hij zou graag uitgenodigd wil
len worden door Italië en door Frank
rijk om het rozenkransgebed ook daar
te propageren. Maar hij heeft nog
geen concrete uitnodiging van Ita
liaanse en Franse bisdommen ontvan
gen. „I hope to die soon" zegt hij
weer, „Bring my message to Holland",
breng mijn boodschap over aan Ne
derland. Tranen vullen de ogen van
deze overgevoelige reus.
om mensen tot bidden te krijgen,
moet je een duidelijke vorm van
gebed voorstellen. Een vorm die
zó is. dat iedereen hem kan „han
teren" en die van de andere kant
toch ruimte biedt tot persoonlijke
bezinning. Het ligt voor de hand dat
deze pater de rozenkrans daarvoor
heeft gekozen. Maar met die keuze
kwam hij ook terecht in een be
perktheid, die er oorzaak van is,
dat hij in bepaalde landen en in
bepaalde kringen nooit toegang zal
krijgen.
Dat ligt nog niet eens aan het
rozenkransgebed zelf. Daarin kan
men immers goed en oprecht ver
wijlen bij de dingen van de Heer.
De moeilijkheid zit in de manier,
waarop die rozenkrans in het ver
leden eenzijdig gebruikt is. Dat
geeft het gebed een odium, waaraan
ook pater Peyton niet kan ontko
men. Ik bedoel een eenzijdig be
nadrukken van het vragen om gun
sten, van het rekenen op de „al
machtige" bemiddeling van Ma
ria bij noodgevallen. Ik ontken dus
niet de mogelijkheid van die be
middeling. Ik stel alleen maar, dat
daar eenzijdig de nadruk op is ko
men te liggen. Een appèl op de
massa om elke dag die rozenkrans
te bidden kan niet ontkomen aan
een nog grotere benadrukking van
die eenzijdigheid. En dat is op zich
zelf fout, nog helemaal afgezien
van de onmogelijkheid om in een
mariale gebedactie samen te zijn
met niet-katholieke christenen.
Pater Peyton verkondigt een te na
ïeve leer over Maria's voorspraak.
De uitspraak: „Maria kan alles doen
wat God kan, maar op een andere
manier" is natuurlijk gevaarlijk en
ook onjuist. Hij werkt verder een
wijze van bidden in de hand, die te
sterk gericht is op de gebedsver
horing, waardoor wij dus wel wat
twijfelen aan de geweldige invloed
die er van uit zou gaan: „Hen mi
nuten bidden zal elke crisis over
winnen". Je zou willen dat zoiets
mogelijk was voor een concrete
gebedsvorm, die niet deze bezwaren
had.
Ik vind de uiting van onmacht
van pater Peyton ten aanzien van
de suggestie om met een figuur als
Billy Graham of in het algemeen
met niet katholieke christenen sa
men te werken, heel triest.
Zoals u dus merkt gaan mijn be
zwaren helemaal niet uit naar
het publiciteitskarakter van pater
Peytons actie. Ik had al veel eer
der gehoord van dat radio-pro
gramma, maar wist er het fijne
nut van. Ik denk, dat het gewoon
goed is zoiets te doen. Je moet na
tuurlijk enorm kritisch blijven op
dat je niet de demagogische, onop
rechte facetten van de reclame laat
doorwerken in de boodschap die
je moet verkondigen. Maar daar
kan voor gezorgd worden.
Ik ken ook een heel concreet en
belangrijk object voor zo'n verkondi
ging met alle middelen van de mo
derne publiciteit: de nood in de
wereld en in de kerken. Wat daar
nu aan gebeurt is goed, maar veel
te weinig gecoördineerd en lang
niet „hard genoeg". Ik denk dat
een gezamenlijke aanpak van dat
object, door alle kerken in Neder
land, via de machtige publiciteits
media, die ze bezitten, een wonder
zou verwekken.
Maar er schijnen te veel bezwa
ren te zijn. Ik begrijp het niet zo
goed. We kunnen van alles: een
dorp in één dag; een song-festival
met honderd miljoen kijkers; re
portages uit alle delen van de we
reld in de kortst mogelijke tijd, en
zovoorts, enzovoorts. Maar dit kan
nog niet. Als je probeert uit te zoe
ken waarom niet word je er hele
maal verdrietig van.
D. COPPES
(Advertentie)
300.000 kinderen leven angstig In de riolen
van de grote steden In Zuld-Amerlka.
Helpt het kind In zijn schreeuwende noodl
Bij 6torting vanaf f25,— ontvangt U deza
aangrijpende litho van Aart van Dobben-
burgh of langspeelplaat van het koor van
de Jongensstad, waar kinderen liefde ont
vangen door Uw hulp.
Stichting Swltzar'a Jongensstad, Braslli
Secr.: Vijverhoef 54. Amsterdam-Zuid 2,
Postgiro 559955.
APELDOORN, 27 maart Zonder
officieel vertoon is gisteren in het
dorp Beekbergen de eerste Bogaerswo
ning in gebruik genomen. Men had de
bloemen, die bij plechtigheden plegen
te worden uitgereikt al besteld, maar
de eigenaar bleek een onverbeterlijk
klandestien-bouwer en zodoende ging
te elfder uur het feest niet door.
In de eerste Bogaerswoning zou ie
mand komen te wonen, die tot nu toe
gehuisvest was in een door hem klan-
destien gebouwde noodwoning. Naast
zijn nieuwe woning had hij klandesüen
een garage laten bouwen. De klap op
de vuurpijl kwam evenwel toen donder
dag ambtenaren van de dienst gemeen
tewerken met hem wilden afspreken
dat hij zijn noodwoning zo spoedig mo
gel\jk zou afbreken. Op dat moment
stopte voor het nieuwe Bogaers-hui»
een trekker met oplegger. Even later
werd een barak van forse afmetingen
afgeladen. Deze zou een plaats krijgen
m de tuin en dienst doen als volière.
Een vergunning was er niet voor afge
geven. Het was de druppel die de em
mer deed overlopen. Voor de gemeen
te Apeldoorn was dat het sein om de
bloemen af te bestellen.
