TOM POES en de vuursalamander moet van <hrsrtsfe zijn
REVOLVER MET
MONOORAM
Alfredo
HET VALSE HOOFD
K
v.
DE imv&TEEN feSISraSe
Ia
maal
mensen
ALS U HET
K
VRAAGT
Pelsjagers van Rio Pecos
door
Marten
Toonder
¥m
Kippig
wil jij even
wybertjes voor me
meenemen
DINSDAG 30 MAART 1965
joor Dfcfc p0inteT
5414 Over de weg, die naar het oude kerkhof voerde
liep Agilius de vuursalamander, met vlugge tred. Hij
was nog steeds in stemmig zwart gekleed, doch een glim
lach speelde om zijn mondhoeken.
„De bank gaf een vlotte bediening," prevelde hij ter
wijl hij zijn tasje liefdevol omklemde. „Geen wonder. De
handtekening van de markies was bijzonder fraai en mijn
eigen schrift mag er ook zijn .Nu zal ik snel deze stoffe
lijke zaken naar een veilige plaats brengen, want als
ik mij niet vergis zie ik in de verte meester Olivier na
deren."
Zo sprekende betrad hij de dodenakker en verdween
tussen de zerken. Lang bleef hij echter niet uit het ge
zicht. Toen heer Bommel en Tom Poes op hun wande
ling langs het hek kwamen stapte hij reeds weer naar
buiten.
„Hela!" sprak heer Ollie verrast. „Ik vroeg me juist
af waar u zat, heer Agiel! Doet hij nu wat of doet hij nu
niets, zei ik tegen mijn jonge vriend hier. Maar ik wist:
niet, dat u hier woonde."
„Wees gerust," zei de vreemdeling. „Deze salaman
der woont niet, hij .toeft slechts. En wanneer ik verbin
ding zoek met het astrale plan trek ik mij gaarne terug
op een gepaste plek als deze. Ik heb gewerkt aan uw
opdracht, grote meester."
„Dat verandert de zaak", gaf heer Bommel toe. „Hoe
wel ik niet begrijp hoe men op een begraafplaats kan
werken. Wat jij, Tom Poes?"
„Mijn manier van werken is de uwe niet," verklaar
de Agilius. „Ik heb dit nederige voertuig in harmonie ge
bracht met de zwevende klanken van de oneindige waar
heid om uw opdracht te kunnen uitvoeren. En kijk, het
is gelukt."
„Wat is gelukt?" vroeg heer Ollie, terwijl er een zenuw
trekje door zijn wang voer.
„Het uur der wrake heeft geslagen!1' riep de ander
met holle stem. „Ga naar de markies en verheugt u!
Hij is verbrijzeld!"
acusje&e&sr Zc/cr
a M/e&ifJ Her ooa
oeaj M&SueG wM
A/epeesrsiT u/a/-
K'/JX.'
Afe7" P/eoCGS
Moer G et-ree c
Ue&z/GA/ coo/z oetJ
ueu
loopr... pat/s 8oesïïzB«:M
i/ooeuir wm moetëw uéü
Beletten 7k /duchten r
<JLJJ
Niets veilig
Kroesjtsj of museum
~pêWaddersPANIEK IN DE DROOMFABRIEK
Lezers schrijven de krant
Tuchtschool
Stil getuigen
PAUL
YLAANDEREN
BIJ ELK DOOSJE NU EEN GRATIS
WYBERT SPELDJE
Advertentie
©PIB
COPENHAGEN
MOCO
L/e/j<
Je hebt hem al gezien neem ik aan?
En toen Henner knikte:
Heb je al enig overzicht?
Het is moeilijk te zeggen, hij is er slecht aan toe. Hij heeft vrij wat
bloed verloren en is voor zover ik heb kunnen vaststellen tenminste twee
maal geraakt, maar het kan ook drie maal zijnZe hebben hem in ieder
geval lelijk te pakken gehad Daar komen ze.
De dubbele deuren klapten open en een brancard rolde binnen met daar
achter het wagentje voor de anaesthesie. Er werd haltgehouden naast de
operatietafel, waarna de patiënt met het zeil waarop hij lag werd over-
getild op de tafel.
Iets overstrekken graagDe tafel wat hoger Kun je de lamp
nog iets kantelen?
De anaesthesist schikte zijn slangen en bracht een infuus in. Aan een
standaard hing een kolf kruisbloed gereed.
Is hij nog bij kennis geweest?
Nee, hij werd binnengebracht in shock. Ik heb hem daarna even
gezien en meende voldoende te weten om de operatiekamer klaar te laten
maken.
Covens verwonderde zich erover, dat Henner niet vroeg waarom hij
kwam kijken. Ten slotte was dit een zeldzaamheid en er ging altijd een
afspraak aan vooraf. Vooral wanneer het een bijzonder interessante operatie
betrof kon het wel gebeuren, dat Henner Covens uitnodigde.
Wist je, dat ik zou komen kijken?
Ja. Commissaris Duprez heeft je komst telefonisch aangekondigd.
Dit verklaarde dus waarom Henner in het geheel niet verbaasd was
geweest toen Covens de operatiekamer binnenstapte. Toch bleef Covens zich
afvragen, waarom Henner niet verder informeerde, waarom hij niet vroeg
wie de patiënt precies was. Natuurlijk zou hij van de politie wel een en
ander vernomen hebben, maar hij zou toch kunnen vermoeden, dat Covens
over meer bijzonderheden beschikte.
Maar misschien ook liet de toestand van de patiënt dit niet toe. Hij was
met spoed naar de opératiekamer gebracht en er heerste daar een bedrijvig
heid, die verried dat er snel gehandeld moest worden.
Henner liep naar de tafel om nog enkele aanwijzingen te geven en wisselde
enige woorden met de anaesthesist. Covens keek naar het spiegelende glas
van de instrumentenkast, waarin tussen het wit van zijn hoofddeksel en
dat van zijn mondlap de zware donkere randen van zijn bril weerkaatsten.
Aan de slapen kwamen wat grijzende haren onder het kapje uit. Hij wendde
het hoofd af.
In de stad draaiden de keukens van alle restaurants en hotels op volle
toeren. Een jong paar beklom in de Grande Rue het donkere wenteltrapje,
dat naar het eethuisje Saint-Germain voert. Half op de tast vonden ze de
ijzeren deurklink, en toen ze de oude deur openduwden, klonk hun een
luid geroezemoes van stemmen tegemoet, gemengd met moderne jazzmuziek.
Het vertrekje bleek propvol te zijn, wat gauw kon, want het was maar
klein. Er stonden niet meer dan een stuk of acht tafeltjes, waaromheen
druk pratende, veelal bebaarde jonge mensen gezeten waren. Over het al
gemeen hadden de mannen lang haar en de meisjes en vrouwen kort
Studenten met zware brilmonturen discuteerden heftig, terwijl meis
jes met overgave luisterden naar een door henzelf meegebrachte plaat van
Art Blakey. De ellebogen op tafel en het hoofd in de handen, nu en dan
schokschouderend op het ritme van de muziek.
(Wordt vervolgd)
we Sun s?
maas PleSEWieT.
tZt/tABENS f Dim MAN1. DIE
r~A!Z HAtZO DE OEUS UtV-
J J
alle
Uit een kapsalon in de Engelse stad
Torquay is gisteren een kaptafel
hoogte 1,82 meter, gewicht 50 kilo
gestolen. Het commentaar van een
agent van politie: ,.In deze tijd is ook
niets veilig".
EEN KIPPENFOKKER in de Ita
liaanse provincie Forli heeft zijn 3.000
kippen uitgerust met plastic brille
tjes waardoor hun gezichtsvermogen
aanzienlijk wordt verminderd. Hij
kwam op dit idee, doordat de kippen
door het opgesloten zijn bijzonder
agressief werden waardoor dage
lijks honderd dieren sneuvelden en
invloed. Nu is de rust in 't kippenhok
weergekeerd.
HET KROESJTSJOFMUSEUM in
de Russische mijnstad Donets is ge
sloten.
Reizigers, die onlangs een bezoek
hebben gebracht aan de stad in het
Donets-bekken, waar Kroesjtsjof in
1909 op 15-jarige leeftijd als mijnwer-
iker ging werken, verklaarden dat
plaatselijke mijnautoriteiten het ou-
:de woonhuis van de Kroesjtsjof's dat
later als museum werd ingericht,
thans voor „algemene diensten" in
gebruik hebben. Het zou een maand
geleden als museum zijn gesloten.
Volgens de reizigers bestaat er nog
wel een Kroesjtsjof-bibliotheek, met
ruim 25.000 werken, waaronder enke
le van de ex-premier en -partijleider.
20 „Zeker. Collins speelt komedie" „Ja, ik ge
loof, dat hij die beden kent. Wellicht zijn het tra
wanten van hem, die zich bij ons aansluiten, om aan
de huiden van Old Firehand te komen. We zullen
wel achter hun plannen komen. Vóór wij in de ves
ting zijn, hebben we niets van hen te vrezen" Toen
de avond Y besloten wij niet in de praire, maar
in 'n nabijgelegen bos te overnachten. Weliswaar
konden W1J m de prairie beter uitkijken, maar
daar waren we niet beschut tegen de wind en de
motregen, die ons in de namiddag hadden overval
len. Daar wij voor paar dagen proviand bij ons
hadden, was er voor iedereen eten genoeg. Na de
maaltijd, hadden wij ons eigenlijk ter ruste moe
ten begeven, maar onze gasten schenen hier nog
niets voor te voelen. Niettegenstaande wij hun tel
kens op het hart drukten, niet zo luidruchtig te
zijn, bleven zij hardop zitten praten. Ik kreeg de
indruk, dat de mannen hiermee één of andere bij
bedoeling hadden. Moesten zij 't ons onmogelijk
maken, de geluiden der omgeving nauwkeurig op
te nemen? Maar waf zag ik daar? Ja, werkelijk.
Winnetou, die op zijn zij op de grond lag, trok zijn
ene knie een eindje op. zijn halfgesloten ogen
steeds op één punt gericht houdend. Langzaam
trok hij zijn geweer bij.
(SÜUgTTOWg
i
Naar aanleiding van uw artikel over
de jongen, die een maand voorwaardelijk
kreeg voor het fietsen op een stoep,
wilde ik ook graag mijn ervaring ver
tellen.
Verleden jaar augustus kreeg ik des
avonds de boodschap of ik mijn zoon
van 12 jaar van het politiebureau wilde
komen halen. Wat bleek? Hij had, ter-
i wijl hij nog een uurtje op straat mocht
spelen, met 4 of 5 vriendjes een heel
oud fietskarkas in de Stadionkade ge
gooid. iets wat natuurlijk niet mag.
Terwijl de jongen naar buiten liep,
zei de dienstdoende agent of inspecteur:
I „Och 't is natuurlijk maar een bagatel
en mensen bellen ons op voor de nie-
tigste dingen en wij moeten natuurlijk
ons werk doen".
Ik dacht de kous is hiermee af en
strafte de jongen met een week lang
vroeg naar bed. Wie schetst mijn ver
bazing toen de jongen in februari voor
de kantonrechter moest verschijnen en
daar ook een maand voorwaardelijk te
gen zich hoorde eisen met een proeftijd
van twee jaar? Met hem kregen zijn
vrienden dezelfde straf.
U begrijpt wel dat mijn oren klapper
den. Ik zie hem nu elke dag met angst
naar school gaan en houd mijn hart
vast voor een of ander onbenullig ver
grijp.
Amsterdam D. v. Wijk.
77.Ook Piet Loeris kreeg een blad
met etenswaren op de schoot gezet,
dat hij evenmin als Sientje onberoerd
liet. Toen ons tweetal alles naar bin
nen had geslagen en het eetgerei was
weggehaald, sloot de beroemde detec
tive de ogen om een dutje te doen. Hij
werd gewekt door de stem van de ka
pitein ,die de passagiers via een luid
spreker vertelde, dat ze hun riempjes
nu weer moesten vastmaken vanwe
ge een tussenlanding in New York.
Toen ze eenmaal weer op de grond
stonden, mochten ze het vliegtuig een
half uurtje verlaten om zich in de hal
van de luchthaven te vertreden. „Een
heerlijke reis tot nu toe .meneer Loe
ris!" snaterde Sientje: „Zo heel an
ders dan we gewend zijn! Zo kom je
tenminste nog es met behoorlijke
mensen in aanraking!" Ze had de
woorden nog niet uit de mond, of er
ontstond 'n oploopje in een van de
hoeken van de enorme ruimte. Pers
fotografen en filmoperateurs zwem-
den als dolle horzels rondom 'n ge
drongen figuur, dié zich met 'n ver
veelde glimlach en 'n lange sigaret-
tenpijp in 't hoofd van alle kanten liet
vereeuwigen. „Wie is dat mannetje?"
vroeg de speurder aan een dame, die
geïnteresseerd stond toe te kijken,
„Weet u dat niet, meneer?" antwoord
de ze verbaasd: Dat is Koos Ka
neel, de befaamde filmacteur! Hij is
op weg naar Hollywood om daar zijn
hoofdrol in een film over het leven
van Sakkie Popoff te spelen!" Ze
spoedde zich weg, om haar idool van
naderbij te bekijken. „Dat is die film,
waar we ook bij betrokken zijn, me
neer Loeris!" lachte Sientje: „Zullen
we niet es kennis met 'm gaan maken?
DUIVELS! H'J stopt MID
DEN OP DE WEG - IK"
If AM EE NEEGEMS
BENDE ZRL OP DIT DOE.
VEEWflCHTEM
l&'JGEN
M'J TE
HHIEN
OMTEEK
De liturgische vernieuwing krijgt er
gens het karakter van verruwing. De
„beeldenstorm" richt de bijl reeds op
de tabernakeldeuren, waarachter we on
ze Emmanuel geborgen weten.
Mocht dit jaar de Stille Omgang naar
Amsterdam de getuigenis worden van
zeer velen van ons onwrikbaar geloof in
de wezenlijke en waarachtige tegen
woordigheid van Christus in de Heilige
Eucharistie.
Heemstede
P. G. Tel
Advertentie
(het doosje in m'n auto is bijna leegt)
