Vergeleken met
andere bijbelstof
Gelukkiger
i Slecht gekleed
Eerst actrice
Nieuwe Don Camillo
V
Optimistisch
Geen risico
Rita Hayworth
PLUS
2 APRIL liVoii 4
vaUen kasteel bij het dorpje Te-
poztlan. Jeanne Moreau nam stuk
jes vlees van haar bord en wierp
die naar de loslopende honden.
Haar gezicht was sombei; en de
felle zon deed de donkere kringen
van vermoeidheid onder haar ogen
nog scherper uitkomen. Als ze in
de spiegel kijkt, staren 37 jaren
haar aan. Het is een gezicht, dat;
op bepaalde ogenblikken bijna le
lijk is. Maar er straalt ook schoon
heid vanaf. De droeve schoonheid
van een vrouw, die veel zorgen
heeft gekend en vaak heeft ge
weend. Een groots gelaat.
lllllllllllllllllll!
JOHN Huston heeft het ver-1 vertrokken. Alleen de dieren zijn
schrikkelijk moeilijk. Na tien er nog. En natuurlijk Noë, een rol
maanden de regie gevoerd die wordt gespeeld en volgens
te hebben over zijn drie-en-een- deskundigen prachtig gespeeld
half uur durende film-epos „The door John Huston zelf.
Bible" is hij eindelijk toegekomen
zöver Jfien te krijgen, dat ze
ark binnenwandelen. Twee aan
twee. Hoewel de film slechts de
eerste dertig van de in totaal 1.300
bladzijden van de bijbel in beeld
brengt, heeft hij al wat problemen
dat van de schepping. Maar in ver-i
We zaten aldus vervolgt de
Britse filmjournalist Peter
Evans zijn verleden week
op deze pagina verschenen verslag
over zijn bezoek aan het Mexicaan
se Cuautla onder bomen aan
klaptafeltjes, niet ver van een ver-
COUNT BASIE.
In de nieuwe col
lectie jazz-LP's
van de laatste
weken valt op de
herpersing van
het Roulette-album „The Ato
mic Mr. Basie" (met composities
en arrangementen van Neal
Hefti), het tweede album in de
serie „Thelonious Monk in Euro
pe"; de verrassend sterke mu
ziek die voorkomt op de platen
van het Vee Jay-label (door
mensen als Wynton Kelly, Wal
ter Perkins, Wayne Shorter en
Frank Strozier); de naar Euro
pese maatstaven gemeten voor
treffelijke jazz op de CBS-lang-
spelervanhetDuitseJoki Freund-
sextet en last but not least
de opmerkelijke come back van
pianist John Lewis op de Atlan-
tic-LP „Essence". Voorts ver
scheen in de Jazz-expres-serie
van Philips een 45-toerenplaatje
van Rita Reys waarop zij o,a. de
fraaie Bill Evans-compositie
„Waltz for Debby" zingt.
AMER!KANEN LANC65RDEN BEMANDE TWEE TRAPS RAKET AMERIKANEN LANCEERDEN. BEMANDE TWEE TRAPS RAKET
John Huston als de kardi
naal-aartsbisschop Glen-
non van Boston in Otto
Premingers film,
dinaal".
,De Kar-
Jeanne Moreau js een van Frankrijks
beste actrices. Maar ze is meer. Haar
rollen in films als ,.Les Amants'' en
„Les Liaisons dangereuses" hebben haar
tot de meest besproken actrice in de we
reld van de film gemaakt. Hier, in Me
xico, treedt ze voor het eerst samen op
met Brigitte Bardot, een heel ander
soort vrouw, die op een heel andere
wijze boeit. Dit is misschien wel de
voornaamste reden, waarom ze het zo
uitstekend met elkaar kunnen vinden.
Jeanne werpt het laatste stukje vlees
van haar bord naar de honden die erom
beginnen te vechten. We staan op en
wandelen terug naar haar caravan.
..Vindt u niet", zegt ze, „dat er een
waas van dood en bloed en tragedie
over dit land hangt? Het intrigeert me
op een vreemde manier".
Ondanks de felle stralen van de zon
huivert ze even. We gaan op het trapje
van haar caravan zitten, wachtend tot
de regisseur, Louis Malle, haar zal roe
pen voor de volgende scène in zijn film
..Viva Maria", het verhaal van twee
varit--sterren rond de eeuwwisseling.
Voor John Huston was de
schepping maar 'n peuleschil
TEN
aan het moeilijkste deel. Hij moet Bewonderaars van deze ruwereus zul-
v -n j j- 'en zich ongetwijfeld zijn optreden her-
300 verschillende soorten dieren mneren in de film The Cardinal". Het moeilijker dan alles, wat tot nog toe
- 'n in1 heb' gedaan", merkt hij op. Maar het
ergste van alles is me in Egypte over-
I dieren omgaan. In de paradijs-scène,
I waarin Adam alle dieren namen geeft,
j wilde Huston, dat de acteur die de
eerste mens speelt, naar een panter
zou toegaan, zijn hand op de kop van
het dier leggen en zeggen: „Ik noem u
I panter". Michael Parks, een vroegere
Perry Mason-acteur, die de rol van
Adam speelde, zei: „U bent gek". Dus
i deed Huston het hem voor. Hij aaide
de panter net zo lang, tot hij op zijn
rug ging liggen spinnen".
Na deze onderbreking zet Huston het
gesprek weer voort. Hij heeft een heel
klein petje op en draagt een enorme
sportjas. („Lk wist direct, dat hij een
genie was", heeft Marilyn Monroe
eens van hem gezegd, „omdat hij zo
slecht gekleed was").
Peter Evans vraagt haar naar de
sfeer van droefheid, die haar schijnt te
omringen. Ze glimlacht. „Ik ben op 37-
jarige leeftijd heel wat gelukkiger dan
toen ik 30 was. Ik denk, dat dat hoofd
zakelijk komt door twee belangrijke ge
beurtenissen, die zich in mijn leven
hebben afgespeeld, nadat ik 30 was.
Gebeurtenissen, die mijn hele denken
en levenshouding hebben veranderd. De
ene was het ongeluk, waarbij mijn zoon
ernstig werd gewond. Het was een won
der, dat hij er het leven afbracht. De
andere was de dood van een heel goede
vriend, een schrijver. Ik had dergelijke
dingen nog nooit meegemaakt. De na
bijheid van de dood laat zich heel sterk
voelen. Ik begon meer van het leven
te houden, of beter: me er aan vast
te klampen. Ik begon me voor het eerst
hartstochtelijk op het leven te verheu
gen. Dat had zelfs zijn weerslag op
mijn werk. Nu acteer ik met een inten
siteit, die ik vroeger maar zelden voel
de".
Als ze spreekt, kijkt Jeanne Moreau
iemand recht in de ogen, vorsend naar
een reactie. Het is een soort oogopslag,
die men zelden bij vrouwen aantreft.
Haar ogen zijn bruin en lachen, hoewei
de rest van haar gezicht er geen deel
aan heeft.
,.Elke scène in deze film is tienmaal
de was een van de weinige goede dingen
een overigens ni«t zo er6 goede film.
Toen hij er mee klaar was, bekende hij:
„Ik heb er alleen maar in gespeeld,
omdat ik meende, dat acteren misschien
een goede afwisseling zou zijn van het
regisseren. En dat was hetook. Maar
ik doe het vast niet meer. Teksten uit
j;„„ je hoofd leren is eigenlijk een dwaze
onlangs woedde er Qovendien manier om je tUd zoek te brengen als
een brand moeten oplossen, voor- je boven de vijftien bent".
gelijkmg met de moeite, die het hem Noë in zijn eigen film spelen? „Wel.
kost om een stel Watoesi-runderen dat zal ik u precies vertellen", legt hij
n a i i znn bezoeker uit. staande op de met stro
netjes naast elkaar te laten lopen, J bedekte bodem van de 150 voet lange
is de hele schepping een peule- ark. „Het worden moeilijke scènes. Noë
schilletje geweest. Eigenlijk heeft g&jTS?
alleen het optreden van de slang in dieren kunnen omgaan. En dat kan ik.
de Hof van Eden hem nog hoofd-.r'CT'ÊfT
brekens gekost. Want de komngs- weest sinds ik een kind was. Ik kan
slang, die daarvoor speciaal was uitstekend met dieren opschieten. En
ju geloof maar. dat ik dat nodig heb, om
geïmporteerd, belietde niet te ac- ,jje beesten twee aan twee aan boord
teren. Erger, hij viel in de hitte
van de schijnwerpers prompt in
slaap. Datzelfde is trouwens ge
beurd met de adder van Elizabeth
Taylor in „Cleopatra" De mense
lijke sterren, die in „The Bible"
optreden, Peter O'Toole, Ava Gard
ner, Richard Harris en George
Scott, zijn allemaal al uit Rome
te krijgen."
komen, toen we de grote gevechtsscènes
opnamen, waarin Abraham zijn neef Lot
te hulp komt tegen de vijandige stam
men. We zaten op een afstand van 45
kilometer van Caï ro midden in de woes
tijn en ik had voor een opname 1500
figuranten nodig. Die hadden we laten
engageren door bemiddeling van een
Egyptische filmmaatschappij, maar toen
het zover was, waren er maar een paar
honderd. Ik schold de hele boel aan
elkaar en dus gingen de Egyptische
producenten er in Caïro nog een stel
meer opsnorren hier en daar op
straat, veronderstel ik. In elk geval,
tegen drie uur in de middag begonnen
de lui, die er al van 's morgens vroeg
af waren, ongeduldig te worden. Ze had
den niets te eten of te drinken gehad
en het was verrekte heet. Dus vertrok
ken de Egyptische producenten weer
naar Caïro. nu op zoek naar voorarden.
Kunt u zich voorstellen, wat het is om
1500 broodjes en 1500 glazen water in
Caïro te bestellen op een gloeiend hete
middag? Dat duurde natuurlijk even. Na
Angelo Lombard:, het hoofd van de een poosje zagjk dat de rosachtige
dierentemmers, bevestigt de bewerin
gen van Huston: „Het is inderdaad
waar. Signor Huston kan geweldig met
Jeanne Moreau tijdens haar optreden
in Mexico voor de film „Viva Maria"
van Louis Malle.
We spreken over de thans 30-jarige
Brigitte Bardot. „Pas na mijn dertig,
ste". merkt Jeanne op, „begpn ik wer
kelijk succes te krijgen. Dus zijn de
jaren daarna mijn mooiste tijd. Ik
vind het helemaal niet erg 37 te zijn.
Ik ben nooit een mooie vrouw geweest,
dus heb ik niets té vrezen, als ik des
morgens in de spiegel kijk. Ik let veel
meer op mijn gedachten en gevoelens.
Als die mooi zijn, ben ik een gelukkige
vrouw. Een vrouw dient zich meer
bezorgd te maken over lelijke gedach
ten en gevoelens dan over de vraag,
of haar gezicht de tand des tijds goed
doorstaat".
Ze zwijgt een ogenblik. Tussen de heu
vels stijgt rook op in de lucht en trekt
vreemde figuren tegen de wolkeloze he
mel, alsof een Indiaan bezig is te leren
spellen. Dan spreekt Jeanne Moreau
weer: „Sinds ik een klein meisje was,
heb ik altijd geweten, dat ik een soort
macht had om de aandacht van andere
mensen te trekken. Op 17-jarige leeftijd
had ik graag een schoonheid willen zijn,
maar omdat ik niet erg bescheiden was,
heb ik nooit schoonheid nodig gehad om
mensen aan te trekken. Heel mijn le
ven heb ik genoeg zelfvertrouwen gehad
om in contact te komen met iedere
man, om wie ik iets gaf."
Toch heeft Jeanne Moreau. vreemd
genoeg, evenmin als Brigitte Bardot, een
succes van het huwelijk weten te ma
ken. Haar enige huwelijks, met de au
teur Jean Richard, eindigde in echt
scheiding. Haar veelbesproken verloving
met de mode-ontwerper Pierre Cardin.
liep op niets uit. Thans is ze weer vrij
en zegt: „Ik geloof wel, dat ik een goede
vrouw zou kunnen zijn, maar ik ben niet
van het soort, dat gauw trpuwt. Maar
als ik trouw, zal mijn man moeten be
grijpen, dat acteren een stuk van mijn
leven is. Er zouden ogenblikken komen,
dat ik eerst actrice zou zijn en dan pas
een echtgenote."
Jeanne is nog altijd bevriend met haar
vroegere echtgenoot en met de andere
mannen, die verliefd op haar zijn ge
weest. Ik sta nog altijd in contact met
alle mannen, die, sinds ik een jaar of
25 was, iets voor me hebben betekend.
Je kunt ze zo goed om raad vragen.
Mannen, die verliefd op je zijn geweest,
begrijpen je beter."
Haar glimlach wordt oen lach, als ze
besluit: „Maar zelfs fouten kunnen be
langrijk zijn en interessant. Zonder mijn
fouten zou ik niet de vrouw zijn. die ik
nu ben".
DE Italiaanse regisseur Luigi Comen-
cini is van plan het nieuwste boek
van Giovanni Guareschi, „II Com-
pagno Don Camillo" te verfilmen, we
derom met Fernandel in de titelrol en
Gino Cervi als diens communistische
aartsvijand en boezemvriend Peppone.
Na ,,L»on camtllo', „ue terugkeer
van Don Camillo". „Don Camillo contra
Peppone" en „Don Camillo op de barri
cade", zal deze vijfde film in de serie,
naar hij hoopt, een even groot succes
worden als de vorige.
ri
bende zich klaar begon' te maken om
ons met stokken en stenen te bestor
men. Het heeft er toen even om ge
spannen. Maar gelukkig kwamen de
voorraden net op tijd".
John Huston. 58 jaar oud, is optimis
tisch over ,.The Bible". Hij denkt, dat I
hij wel goed wordt. „En", ging hij
voort. „aan goede films wordt meer
verdiend dan ooit. Ik vind het erg dwaas
om medelijden te hebben met een in- j
dustrle, wier produkten 60. 70, misschien i
wel 80 miljoen dollars opbrengen".
Huston heeft zijn producent Dino de
Laurentiis beloofd, dat hij een copie
van de film in oktober klaar zal hebben
om aan de Paus te laten zien.
Op de vraag van zijn bezoeker, of
Huston, die ongelovig is, door het lezen
van de bijbel van mening was veran
derd. antwoordde hij: „Feitelijk niet.
Als op een muntstuk aan de ene zijde
de beeltenis van een godloochenaar staat
en aan de andere kant die van een
godsdienstig mens. dan is de ongelovige
de man, die de munt op zijn kant laat
draaien. Trouwens, ik denk. dat ik niet
eens een ongelovige ben. Ik lees de bij
bel en dat is meer dan heel wat men
sen kunnen zeggen. U zou verbaasd zijn
over het aantal mensen, dat hier op
bezoek is geweest en vroeg: „Wie speelt
nu de rol van Judas?"
Huston keek peinzend naar zijn ark.
..Wilt u wel geloven", besluit hij het
gesprek, „dat de dieren heel veel ge-
dr.d met ons hebben gehad? En dat ze
heel wat minder moeilijkheden hebben
gegeven dan sommige acteurs, die ik
zou kunnen noemen? Ze spreken nooit
tegen".
Intussen neemt de producent Lauren
tiis geen enkel risico. Voor het onwaar
schijnlijke, maar niet onmogelijke ge
val, dat Huston's overwicht °P dieren
hem in de steek mocht laten als de
twee ruim vierhonderd kilo wegende Si
berische tijgers aan boord komen, wor
den de rollen van twee van Noë's zonen
gespeeld door echte dierentemmers.
•uajocl
J.3P U33 1SIIU 'jlZ UVIU 3%S J3pptm
sp doxvvm jaojs ap Uvvqïqoizuo
si snamtpa; apunojs ap una pum;
-X3yui\ ap :x3ui3in si sofuii uuaips
-amaajaj ?aif '.a3Bw[ si 'si xvvq%\[oiz
uiwx isq zoop sjipaz top ennoq
-30 ï3i( uva yvp %3q :u3}J-ods .tap
U33 «dvxi apzap" ap jstiu fiutuaojaj
-zajipaz ap do ;apusBioa ap uCiz
lazzndua^ai 3zuo ui uaBuissiBxaa 3q
AN Hollywood uit worden nieuwe
pogingen gedaan om prinses Gra-
cia van Monaco terug te lokken
naar de filmcamera's. De acteur Rod
Taylor wil haar laten optreden in zijn
filiit Caravans", dié in Afghanistan zal
worden opgenomen. „Waar ik ook kijk
en zoek", aldus Taylor, ,.ik kom altijd
weer bij Grace Kelly terecht. Zoudt u
denken, dat prins Rainier zijn vrouw
voor vijf maanden naar Afghanistan wil
laten gaan?"
ITA Hayworth (foto boven) zal te
rugkeren op het witte doek en wel
in de Metro-Goldwyn-Mayer-film
„The Money Trap" als tegenspeelster van
Glenn Ford. Ze kreeg, naar verluidt, de
rol, nadat Ford er op had gestaan, dat de
studio haar zou engageren.
Waarom hij dit heeft gedaan? Omdat
Miss Hayworth 25 geleden. t'*"n zii
op het toppunt stond van haar roem,
dezelfde studio heeft weten over te halen
om Ford, toen een volslagera onbekende,
te engageren als haar tegenspeler in
,,The Lady In Question".
Nieuwe collectie Jazz-LP.'s
et genoegen maken wij mel
ding van de herpersing van de
plaat „The Atomic Mr. Basie"
op het merk Roulette (MGRL
9406). Men hoort hier Basie's orkest
op z'n best in composities en arran
gementen van de grote musicus Neal
Hefti. De opname werd al heel wat
jaren geleden voor het eerst uitge
bracht. Toen al begreep men dat
deze Basie-Hefti-samenwerking had ge
resulteerd in een album dat zonder
meer thuishoort in de discotheek van
iedere rechtgeaarde jazz-liefhebber.
Zelden hebben wij de Basie-Band zo
op dreef gehoord als in deze Hefti-
stukken. Het is van de eerste tot de
laatste maat gaaf big band werk
wat men te horen krijgt, boeiend en
telkens veranderend van kleur en stem
ming. Nummers als het aangrijpende
„Lil'darlin", „The kid from red
bank", het door Newman en Thad
Jones vertolkte „Duet", „Whirley-
bird", „Midnite" en „Dquble-O" zult
u blijven draaien. Fraaie soli door
fluitist Frank Wess en trompettist Joe
Newman completeren deze (aanbevo
len) opname.
by" krijgen een eerste klas vertol
king van een nog altijd knap fraze-
rende Rita Reys die af en toe weer
doet denken aan de echte „first lady
of jazz" van enkele jaren geleden.
De begeleiding van het Jacobs-trio is
zoals gewoonlijk voorbeeldig.
n de Jazz-express kwam een plaat
je uit van Rita Reys met het
Pim Jacobs trio. „The boy from
Ipanema" en de „Waltz for Deb-
„HWTZOUDENZEBEDOELENMEn EN NU STOTEN WE DE 3e7RAPAF»?" „WT ZOUDEN ZE BEDOELEN MET.' EN NU STOTEN WE DE 3e TRAPAF..?'
Er zitten tussen deze twee tekeningen kleine verschillen, in totaal weer vijf. Oplossing elders op deze pagina.
ohn Lewis plays the compositions
and arrangements of Gary Mc-
Farland" is de ondertitel van de
nieuwe LP, die John Lewis voor
Atlantic (1425) liet opnemen. Een heel
mooie opname Is het geworden, een
plaat waarmee zowel Lewis als Mc
Farland (een uitzonderlijk talent) veel
eer inleggen. John Lewis, leider van
het Modem Jazz Quartet en het veel
besproken „Orchestra U.S.A." is nog
altijd dé grote stuwende kracht in
de zogenaamde Third Stream-muziek.
Dat laatste zou men overigens nauwe
lijks kunnen constateren als Lewis
met zijn „Orchestra U.S.A." het re
pertoire doorspeelt dat reikt van de
blues en de barok-muziek tot en met
de avant-garde jazz en de seriële mu
ziek. Lewis heeft zich nooit willen
vastleggen in een bepaalde stijl, een
bepaalde richting. Steeds weer experi
menteert hij en niet zelden heeft men
zijn muzikale onderzoekingen omschre
ven als uiterst belangwekkend. Lang
zaam maar scherp afgetekend, begint
zich b;j deze musicus een rijpingspro
ces te voltrekken dat in meer dan
één opzicht de moeite waard is. On
miskenbaar onderscheidt men de mu
ziek van John Lewis temidden van de
vele nieuwe dingen die zich op het
ogenblik in de gehele muziekwereld
afspelen. De jonge Gary McFarland
is een volgeling van Lewis. De zes
stukken die men op de onderhavige
LP kan beluisteren, zijn daar duide
lijke voorbeelden van. Met wisselende,
middelgrote bezettingen schept Mc
Farland die speciale klankkleur in zijn
werk welke ook Lewis al jarenlang
gebruikt.
Het orkest vormt de warm getinte
achtergrond waartegen de vloeiende
melodische lijnen, doortrokken van
een lichte droefheid en nostalgie,
sterk naar voren komen. Twee stuk
ken „Hopeful Encounter" en „Ano
ther encounter" tonen zowel com
ponist als solist het meest illustra
tief. In de benadering van deze won
derschone thema's herkent men de
twee muzikale geestverwanten. In
„Night Float", „Notions" en het prach
tige „Wish me well" beluistert men
tevens de hechte eenheid tussen solist
en orkest. In „Notions" krijgt Fred
die Hubbard de gelegenheid om een
fraaie trompet-chorus te blazen. De
bijdragen van de verschillende orkest
leden zijn trouwens toch de moeite
waard. Maar wat wil men ook met
mensen als Eric Dolphy (op altfluit),
Benny Golson, Jimmy Giuffre, Phil
Woods er Jim Hall als side-men...
De muziek op deze plaat behoort
duidelijk tot de Third Stream en dat
wil zeggen dat ook de niet-jazzliefheb-
ber er volop van genieten kan. Een
heel belangrijke plaat, deze Essence-
LP.
