TOM POES en de vuursalamander
a
REVOLVER MET
MOMOGRAM
Alfredo
mensen
KOM MET AAN DE ROODBORSTJES
pESSRWsil.
alles s kan met oeta
DE MBRMSTÊEN -i^30HAWREKmiT
Tomatensoep moet van «HTSBb zijn
Pelsjagers van Rio Pecos
m
L
<m:k
I wf- i
door
Marten
Toonder
%*0
u
i
PANIEK IN DE DROOMFABRIEK
mis*;,
L
Helden-honden
Had mummie
prothese
Zwemmen
Brief
Swingende rat
Met pensioen
VRIJDAG 2 APRIL 1965
pp»
door Dick Pointer
5417 De markies wierp een onthutste blik op heer Ollie
en trok ongelovig de wenkbrauwen op.
„Parbleu", prevelde hij. „Als dat Bommel niet is.
„Ja, die is het", gaf heer Ollie toe. „Altijd paraat
als er onrecht gewroken moet worden. Ik ken mijn
plicht als heer en daarom wil ik u graag helpen. Kom
mee, markies. U zult hier kou vatten en thuis kunnen
we rustig over zaken praten. Geld speelt geen rol voor
iemand van mijn stand".
Zo sprekende troonde hij de ingezakte edelman mee
de tuin uit en verdween in de richting van Bommel-
stein.
Agilius had het gesprek met groeiende ontzetting in de
schaduw van een boomgroep gevolgd en nu trad hij
tandenknersend in het licht.
„Heeft iemand ooit zo'n slappe figuur gezien?" vroeg
hij zich af. „Inplaats dat hij blij is over de verbrijzeling
van die markies gaat hij hem helpen! Dit gooit al mijn
plannen in de war! Dit is het einde van deze salamander
als voertuig van het astrale plan!"
Na deze duistere woorden verviel hij tot nagelbijten en
diep gepeins en daarop zette hij het plotseling op een lo
pen.
„Ik moet vlug zijn", sprak hij tot zichzelf. „Redden wat
er te redden valt. Niet langer wachten op meer. De brand
kast van Bommel moet vergeten worden. Ik moet weg
zijn, voordat er iemand tot nadenken komt".
Met deze en dergelijke gedachten snelde hij voort, on
geruste blikken om zich heen werpend, totdat hij tenslotte
het vervallen kerkhof bereikte.
Hij deed dit onbemerkt, naar hij meende. Maar dat
kwam omdat hij Tom Poes niet zag, die hem vanachter
een zerk gadesloeg.
„Tjonge, mompelde die, „daar is heer Ollie's boze
geest! Als mijn plan nu maar niet misloopt!"
wacut;
dB mj hbeeTéeuad
NU MET GRATIS SPELDJEI
De Wadders
PAUL
VLAANDEREN
Mill
vetmoo-ED
b
6
H
H0CO
Van de patiënt was weinig meer te zien. Alleen het operatieveld was
zichtbaar, de rest was afgedekt met lakens. De huid was bruin van de
jodium. Henner nam een mes, tekende de snede die hij wilde maken eerst
in de lucht enkele centimeters boven de huid. dacht nog even na en kerfde
toen de huid.
Buiten klonk de sirene van een binnenkomende ambulancewagen. Koud
stond het staal en het glas van het ziekenhuis in de drukkende atmosfeer
van het naderende onweer.
In de restaurants liepen zwartgerokte kelners af en aan en wisten zich
achter een pilaar het zweet van het voorhoofd. Iedereen verlangde naar
verkoeling, maar het onweer bleef hangen, vervroegde slechts het vallen
van de avond. Alleen klonk nu en dan in de verte wat dreigend gerommel.
Aan het meer waren alle banken bezet en ook op de stenen muurtjes langs
de boulevards zaten mensen. In de restaurants en huizen stonden alle ramen
open. Zoemend draaiden de fans, maar ze bereikten geen ander resultaat
dan een lauwe luchtstroom.
Achtste, alstublieft
De liftboy trok zijn groene uniform glad en ging opzijstaan om de mensen
te laten passeren. Een dikbuikige diplomaat verliet met zijn dame de lift
en betrad het restaurant op de achtste verdieping van het Paleis van de
Verenigde Naties.
Buiten? stelde hij voor.
Zolang het droog blijft, want als het gaat regenen, zal er ook heel
wat vallen en zo lang houden de parasols het niet uit.
Hét was niet druk op het smalle terras. Hoewel er maar plaats was voor
één rij tafeltjes, waren vele stoelen leeg. De meeste bezoekers verwachtten
blijkbaar, dat het onweer zou doorzetten en hadden een plaats gezocht
in het restaurant, om niet het risico te lopen tijdens hun maal wegens de
regen te moeten verhuizen.
Kijk eens wat een lucht!
Met een witgehandschoende hand wees ze boven de bergen aan de over
zijde van het meer. De Mont-Blanc liet zich al lang niet meer zien. De
hele sneeuwketen ging reeds schuil in de laaghangende wolken; in de
richting van Lausanne was de lucht inktzwart. Het meer lag roerloos.
Alle zeilers waren nu binnen. Aan de bomen in het park beneden en in
de Botanische Tuin bewoog geen blad. De bloeiende struiken in de villa-
tuinen langs de Avenue de la Paix stonden onbeweeglijk. Uit het restaurant
klonk gerinkel van bestek en vaatwerk
De spijskaart alstublieft.
Met een lichte buiging legde de ober de spijs- en wijnkaarten op het
tafeltje en trok zich terug, terwijl de heer en dame Overlegden over de
bestelling.
Bourguignonne?
De dame schudde afkeurend het hoofd.
Speenvarken?
Weer schudde ze het hoofd. Forel bleek een betere suggestie te zijn
en de heer loosde een heimelijke zucht van verlichting, terwijl hij de wijn
uitzocht. Hiervoor was geen overleg nodig, want ze kende toch geen ander
onderscheid dan wit en rood, eventueel sec en doux, maar zelfs dit laatste
wist hij niet zeker. Zijn vrouw zocht haar maaltijd altijd uit op het uiterlijk,
en hoe dat op een bepaalde dag moest zijn kon je van tevoren nooit weten.
Maar het kon hem niet schelen, zolang ze zijn beurs niet overschatte.
Zou hij een Zwitserse wijn proberen? Of zich maar bij een Franse houden?
Zijn rose vinger liep langs de kaart. Hij sloeg de bladzijde om. Franse
wijnen. Pouilly-Fuissé 1949, Meursault 1949 en 1952, Chablis 1947, 1949 en
1953. Chablis, hij knikte. Zij keuze was gemaakt. Waarom een risico te
lopen met zo'n Zwitserse wijn uit de omtrek? Hij bedacht met spijt dat alle
exquise zaken, die de keuken van het restaurant te bieden had, beter
besteed zouden zijn aan Valérie, en even fantaseerde hij hoe hij straks,
in plaats van met zijn vrouw, met haar naar het bal zou gaan op de Britse
Ambassade. Ze had hem enkele malen gevraagd of hij haar niet kon mee
nemen, maar dat zou gepraat geven. Hij moest oppassen
(Wordt vervolgd)
Wv... wJ .-. v - w o fcavi
HET AMERIKAANSE nationale ge
nootschap voor medisch onderzoek
heeft drie met zilver beslagen hals
banden uitgereikt aan 3 honden, die
zijn uitgeroepen tot „helden-honden
voor onderzoekingen in 1964". De
honden hebben meegewerkt aan ex
perimenten voor onderwaterademha
ling door het medisch instituut van
Buffalo in de staat New York. Zij
leven nu gewoon als huisdier.
DE CONSERVATOR van het mu
seum van oosterse kunst van de uni
versiteit van Durham in Engeland,
heeft het vermoeden uitgesproken dat
een Egyptische mummie van onge
veer duizend jaar voor Christus de
eerste mens is geweest met een pro
these: een hand. Een röntgenologisch
onderzoek heeft aangetoond, dat de
betrokken Egyptenaar niet alleen een
hand miste, maar dat hij ook hernia
en niersteen had gehad. Men waagt
zich aan de veronderstelling dat de
Egyptenaar aan het hof verbonden
was, en dat men hem een kunsthand
gaf om hem er normaal te doen uit
zien.
EEN UIT DUITSLAND afkomstig
Australisch immigranten-echtpaar
heeft met een omgeslagen boot van
vier en een halve meter lengte, waar
in hun twee kinderen zaten en een
man, die nietkon zwemmen, vijf uur
door een woelige zee gezwommen,
om de kust te bereiken. Zij hielden
hun kinderen onderweg doet door grap
jes met ze te maken. De vrouw ver
telde ze bovendien sprookjes en be
loofde ze dat ze zoveel ijs mochten
eten, als ze maar konden, wanneer de
kust bereikt zóu zijn.
-IE? MET liefde be
broed WORDEU. eu VRN-
DROOr VOLTREKT XICH OKI-
gen met kleine wonder„\
IMOflR pg
GrELUKKI
GrEBEUtaTe
MIS..
Advertentie
EELEECZC h
mee, «ee UE& VE CE A\
«5 7ÊEV
OHO JPtS 7TtOtst
JiUPEtZO!... lOONIJBHSLoTrE
neem PLÜAls EN W
JON&BTXE, <SA LIER
SPELEN EN iVEES
ZOET/
fiNSE NU
HEEEN
HUM 3A
LATEN WE PlE
BEAVEMAN
El&ENLUN
Advertentie
23Terwijl ik nog een ogenblik tevoren het gevoel
had, mijn ogen niet te kunnen opslaan, al hing mijn
leven er ook van af, nu wilde ik opspringen, toen ik
onze grootste vijand herkende. Maar verder dan
een decimeter kon ik mijn hoofd niet van de grond
krijgen, toen viel het weer machteloos neer. Maar
Santer had die beweging gezien! „Hij leeft! Hij
leeft, dus dan zullen wij ons doel toch bereiken. Hij
liep naar mij toe en probeerde door schoppen mijn
bewustzijn op te voeren om mij te dwingen iets te
zeggen. Het leek, of er vlamniem door de getroffen
plaatsen lékten, die in mijn mishandeld hoofd ont
ploften. ,Zeg, doe je smoel eens opèn!" bulderde
Santer. „Herken je mij?" „Ja." „En je bent zeker
heel blij, me terug te zien, hè?" Daar gaf ik geen
antwoord op, wat Santer ertoe bracht, weer met
schoppen te beginnen. „Wil je weieens gauw „ja"
zeggen, anders steek ik mijn mes tussen je ribben!"
„Mijn broeder Old Shatterhand zal geen „ja" zeg
gen, maar zich liever laten neersteken," hoorde
ik Winnetou zeggen. „Zwijg hond!" brulde Santer,
„als je niet wilt, dat ik al je botten stuk sla." En jij
mannetje, zeg's gauw „ja".
SWAN FEATURES SYNDICATE N/kRQ RAPIOSTRIP
10—7. Terwijl het vliegtuig met
brullende motoren het wijde zwerk
opzocht, wendde Piet Loeris zich tot
zijn niets vermoedende assistente.
„Nou moet je eens goed naar me
luisteren, Sientje! Als jij de moed
hebt om dat heerschap om zijn hand
tekening te vragen, kun je meteen
een andere baan gaan zoeken!" Er
volgde een kort zwijgen, want Sien
tje had enige moeite, om deze bitse
mededeling te verwerken. Toen ze er
mee klaar was kreeg ze een hoogro
de kleur. „Zie je wel, u bént jaloers,
meneer Loeris!" snerpte ze: „U kunt
het gewoon niet verdragen, dat Koos
Kaneel zo beroemd is! Maar 't is
goed, ik zeg niks meer!" Er kwam
een vaderlijke blik in de ogen van de
detective. „Je kent het leven niet,
Sientje," zei hij vriendelijk: .Je let
maar op het klatergoud in dit aardse
bestaan. Kijk die Koos Kaneel nu
eens goed aan. Dan zul je t,ot heel an
dere conclusies komen." Sientje haal
de boos de schouders op, maar haar
I nieuwsgierigheid was door de woorden
;van haar broodheer toch gewekt, en
daarom voldeed ze mokkend aan zijn
i verzoek. Het zou voor een psycholoog
[interessant zijn geweest, om die ver
andering, die zich op haar gelaat vol-
[trok, waar te nemen. „Wel, Sientje?"
vroeg de speurder: „Hoe denk je er
nu over?" Zijn trouwe hulpje boog
beschaamd het hoofd. „Vergeef me,
meneer Loeris," stotterde ze: „Ik
heb 'm nu ook herkend, 't Is 't is.."
„Juist, Sientje!" bromde de detecti
ve: „Dit is Koos Kaneel niet maar
niemand meer of minder dan onze
teerbeminde vriend Hat SiKeelDenk
je nu nog, dat het een ongevaarlijke
onderneming wordt?"
EEN BRIEF van het centrum van
de bemande ruimtevaart in de Ame
rikaanse stad Houston (Texas), no
digde de ontvanger niet met zoveel
woorden uit om astronaut te worden.
Maar de lezer zou het zo kunnen heb
ben opgevat als de ontvanger een an
der was geweest dan zuster Margaret
een Benedictines, die studeert aan de
universiteit van Southbend in India
na. In de brief stond dat het centrum
de naam van zuster Margaret had
gekregen, als de naam van iemand
die geïnteresseerd was „in dit van
nationale betekenis zijnde project".
Zuster Margaret voldoet aan de
academische eisen voor een ruimte-
vlucht, maar ze overschrijdt de ge
stelde leeftijdsgrens. Bovendien houdt
zuster Margaret van haar werk; stra-
lings-fysiologisch onderzoek in 'n bae-
terievrij dierinstituut. Er was één re
den waarom zuster Margaret wel
naar Houston had willen solliciteren,
„een reis naar de ruimte zou een
prachtige manier zijn om gewichtloos
te worden zonder dieet aan te hou
den".
„LANCELOT" is wellicht de dans-
lustigste witte rat in gevangenschap.
„Lancelot" is proefkonijn bij een ex
periment in de Amerikaanse staat In
diana, met twee andere witte ratten,
„Arthur" en „Mordrell". „Arthur"
krijgt nimmer muziek te horen.
„Mordrell" krijgt een dagelijks „di
eet" van klassieke muziek gedurende
12 uur per dag. „Lancelot" hoort 12
uur per dag rock and roll-muziek.
„Arthur" en „Mordrell" bleken nor
male witte ratten te zijn. Zij eten
goed en verscheuren het papier in
hun kooien niet. „Lancelot" daaren
tegen gedraagt zich nerveus, hij ver
stopt zich onder papier, verscheurt het,
kruipt 's nachts rond, eet teveel en
gooit zijn waterkommetje om.
„DIT IS DE LAATSTE MAAL dat
u mij ziet, ik ga met pensioen", ver
klaarde de Italiaan Luigi Costa voor
de rechter na zijn 93-ste gevangenis
straf wegens bedelen te hebben ge
kregen. De thans 68-jarige Costa werd
in 1932 voor de eerste maal wegens
bedelen veroordeeld en heeft sinds
dien 1.059 dagen in de gevangenis van
Milaan doorgebracht. Door de nieu
we veroordeling tot 15 dagen hechtenis
komt zijn straflijst op 1.074 dagen te
staan.
Advertentie
TOCH 15'T BBTEE
ALS WE NIETOVEELA-
DEN.MAAE METEEN
LONDEN
KLETS WIET!
DE BRAS
HEEFT EEN
WATEEDICHT
ALIBI vooeows.
NIEMAND ZAL
0M5 IETS MA
KEN.
SEEN PANIEK,BENTINS.
H'J HEEKENDE JE - DUS
MOEST IK HEM NEERSCHIE
TEN. OF HAD JE LIEVee
EEN JAAE OF EES
GEBEOMD
MARE
NU IS "I
MOOW^
J'J IDIOOT. JOE,
JE HEBT HEM
RED BAND ROOSENDAAL
