TOM POES en de yyyrsoiomonder
Alfredo
REVOLVER MET
MOVOGRAM
KOM NIET AAN DE
ROODBORSTJES
DE MffflMSlÊEN
m
ALS U HET
VRAAGT
Pelsjagers van Rio Pecos
PANIEK IN DE DROOMFABRIEK
door
Marten
Toonder
Beter laat dan.
T/R/k-^OHAW WPiE J?E MIUsT
bzachT. mij bon toen niet meeg
ZATERDAG 3 APRIL" 1965
te
5418 Agilius verdween springend e nstruikelend achter
de zerken van het oude kerkhof en Tom Poes bleef onge
rust achter.
„Dat is een tegenvaller!" dacht hij. „Nu is het te laat
om een val uit te zetten en bovendien heb ik nog geen
bewijzen. Het ziet er naar uit, dat die salamander mij
toch te vlug af is
Op dat moment verscheurde het geluid van een motor
de doodse stilte en onder het gegier van remmen ver
scheen de agent Dompers voor de ingang van de doden
akker. De waakzame beambte had het plan opgevat om
de omgeving nog eens te onderzoeken. Het zat hem ge
weldig dwars, dat hij hier slapend was aangetroffen
en daarom keek hij geërgerd op toen Tom Poes naderde.
„Wat moet je?", vroeg hij. „Je moet niet denken dat je
lolletjes kan\ithalen om dat ik hier een tukje deed!"
„Dat denk ik niet", zei Tom Poes haastig. „Maar ik
geloof dat ik weet wie de schuld van dat slapen
Nu ontdooide de agent enigszins.
„Dat verandert de zaak", bromde hij. „Wij van de po
litie moeten oppassen als we in slaap vallen. Het wordt
dikwijls verkeerd uitgelegd, vooral door het publiek en
door de commissaris. Vertel op broer!"
„Kom maar mee", zei Tom Poes. „Aan het einde van
dit pad staat een doodgravershuisje en daarin is een
geheime gang, die nu open is wanneer ik me niet vergis".
De agent Dompers monsterde het sombere gebouw
tje aandachtig. „En"? vroeg hij.
„Daar moet u ingaan", legde Tom Poes uit. „Maar wees
voorzichtig; het zou wel eens gevaarlijk kunnen zijn. De
boze geest, die dat slaapje op zijn geweten heeft, zit er
in".
Nu aarzelde de ambtenaar niet langer. Grommend trok
hij zijn pistool en stampte het huisje binnen.
door Dick Pointer
uir wer
west'
£j2a^ 'VüJUjMf
De Wadders
gebeoed
VLAANDEREN
Lezers schrijven de krant
m
van de catechismus was, dat men niet
volgens het geloof leefde, maar van de
verkeerde mentaliteit. Hier had zij nog
was
MOCO
COPENHAGEN
DE BRITSE TANTE POS heeft
wat te verduren gehad. Eerst oefen
de haar vakblad kritiek uit op post
beambten, die in Londen een brief
bezorgden, waarop een kwitantieze
gel in plaats van een frankeerzegel
zat. Daarna kwam de woedende brief
van Macey uit Southampton die een
briefkaart had gekregen, welke op
7 oktober 1956 enkele kilometers ver- {relüOTSOpVOeCling
der gepost was. Het was echter memamcu ,,cl llau
niet de vertraging bij de bezorging „e ^even die do^r\ afgedrukrwerïen een staP-ie verder kunnen gaan'Want die
van acht jaar, die Macey uilzijn vel j s di mevrouw Zoom-Swillens'. mentaliteit is voor een groot deel een
deed springen, maar wel het feit dat Qver geloofsopvoeding Als die opvoe- gevolS van de verwaarloosde^ opvoeding,
de postbode, die voor de kaart aan- ding altijd doelmatig geweest was- dan er ge.erl b
belde strafport eiste omdat er te wei- zou er nu zo'n chaos niet zijn. Mevr. I u ratwhimm voor vd'
nie on zat 'Zoom schreef, dat het niet de schuld We krijgen nu een catechismus voor vol
ing op zeu. wassenen. Laten we dan de scholen ook
maar voor de volwassenen bestemmen;
leren schijnt voor de jeugd niet goed te
zijn. Als je later wilt kunnen rekenen
of volgens je geloof leven zal je toch wat
in je hoofd moeten hebben, dat er prak
tisch alleen gedurende de jeugd inge
pompt kan worden. Waarom willen we,
dat de kinderen zo vroeg mogelijk met
I de regels van het verkeer vertrouwd ra
ken7 Men zou toch kunnen zeggen dat ze
het toch niet voldoende begrijpen en pas
veel later een fiets of auto mogen be
sturen. Het natuurlijke leven wagen we
er toch maar niet aan. Zelfs een hond
•Zou je niet bestellen Herman? of een kip overrijdt men tegenwoordig
•Garcon' nlet' dank zi-i he opvoeding. Iedereen
Hij gaf de bestelling op en nadat de kelner was vertrokken bleven hij moest zulke dingen maar eens overden-
en zijn tafeldame zwijgend uitzien naar de kruiende wolken boven het *pe£0Xg heeft en<>rme
steeds donkerder wordende meer.
In de operatiekamer vorderde Henner gestaag. Hij had een snede gemaakt
juist onder de ribbenboog en exploreerde nu de bovenbuik.
Hoe is de bloeddruk nu?
Nog laag. Ik heb juist eeij tweede kolf bloed aangesloten.
Covens boog wat opzij om langs de assistent heen de werkzaamheden
goed te kunnen volgen. Hij zag de hand van de chirurg rechts langs de
maag tasten, de twaalfvingerige darm passeren en verder doordringen in vertellen hoe ouders hun kinderen moe
de diepte van de buikholte. ten opvoeden, maar ze doen het gewoon.
Hoewel Henner wel zo nu en dan zijn bevindingen rapporteerde, was lijk ongeveer eens per jaar. Als.de ouders
hij zwijgzamer dan anders. Dit hinderde het werk nauwelijks, want het hun voorbeeld volgen, dan komt er dus
operatie-team was goed op elkaar ingesteld Het opslaan van de ogen van vadnete^HZe zhe^Pnn
Henner naar zijn assistent of naar de operatiezuster en af en toe een enkel
woord waren voldoende voor een goede samenwerking. Maar het contact
dat gewoonlijk tussen Henner en Covens bestond, bleef ditmaal uit. Het leek
haast wel, of Henner vermeed Covens aan te zien, alsof hij bang was hem
bij de operatie te betrekken. Dit viel te meer op, aangezien hij van Henner
gewend was dat deze tijdens het opereren steeds overlegde met assistent
en anaesthesist of met een andere specialist zoals Covens. Weliswaar was
het dan meer een hardop denken dan een overleggen, want meestal handelde
Henner naar eigen inzicht. Dit was altijd al zo geweest, ook toen hij nog
assistent was in de universiteitskliniek te Zürich. Soms kon hij het onder
zoek een richting uitstuwen waaraan niemand had gedacht en waarvan
eigenlijk ook niemand enig heil verwachtte. Welke ingevingen of overwe
gingen hij daarbij volgde was Covens nooit goed duidelijk geworden, doch
een feit was, dat hij er meermalen in geslaagd was patiënten te genezen,
die door de collega's al vrijwel waren opgegeven. Mede hierdoor had hij snel
carrière gemaakt en was hij chef de clinique geworden in dit belangrijke
ziekenhuis.
—Hoe lang denk je nog nodig te hebben?
—Hoe dat zo, blijft de bloeddruk zo laag?
Hij vertoont eerder neiging te dalen dan te stijgen.
De anaesthesist kneep van tijd tot tijd in een balgje, waardoor de bloed
transfusie sneller ging verlopen, en keek Henner vragend aan.
Een half uur zal ik toch zeker nodig hebben en mogelijk langer. Ik
zal zo snel mogelijk doorwerken.
(Wordt vervolgd)
Volwassenen gaan nog wel eens wat
leren, maar niet de catechismus. JJoge-
lijk worden ze overgehaald er een te ko
pen. maar men gaat hem zeker niet van
buiten leren. Na alles wat we meema
ken is het ook nog de vraag wat voor
vreemds er in zal staan.
Geestelijken weten gewoonlijk wel te
m
HELAAS'IW DE ALOE
MEklE OPWINDING
MAAKT EEN PASGE
BORENE ©ENJ SPfLoNC...
VAL. T
WA... MtTfr' MAAG... OLIVIEg!...
UW DlBNAAG, DIE V HEBT WEGGE
ZONDEN CM EEK STEEN TE HA-
.LEN'... HEG/NNEGT U HET
GEWOND, C>
l/AN HEMT Té
VAN HEM IE STELEN, CUE HIJ 3/J O
OP WEG GAAN EN VGOE& EU HEP}
AAN U TE BEENSeN Toen ie meg
AANIdWAM, 2A& Hd
o 3d lid NEBr\8at&föaLr maasHe.
ueTumTH DM pe\DE deuguit&aan
EN VOND U aen/fcs
sJèisos'nu
MeY/EEL VdN OE
NELE YEGHAALj M/E
ZIJN D/E BoesTecg:
pu mp ry ui eg r
DAN,
OLIVIER, UW
DtBNAAG, kMM
&IS7EGEN OP
HET IddSnSEL.
MM OE MON/N&
NEEN! MAAG DAT
I LAAT Hd DIE
STEEN EENS ZIEN
EH CUE OU VIEET.
EN BOGsTGCACYP
DE MANPIBUOVlST
voogdaT wu rnrVA -
MEN, HEEFT NEEG.
éESCAGEN
MAAG... U BENT TOCHOE
Tovejjaag HOMNtbus p
OAJA L. NOEM ME dJSJEBUE
"MEESTEG"/... HO AdRDkS,,
HEEL AAGDie.//HET MAS NET
MOD&, HET ISjgVfTSL
PAT/S
p/egewieT!
SWAN fiAlUW» IYND1CAT1
24. „Ja," zei ik. „Zie je wel! Old Shatterhand, de
beroemde Old Shatterhand is zó bang voor Santer,
dat hij alles zegt, wat Santer wil." „Ja," zei ik
weer en nu scheen hij te merken, dat ik .het niet
uit angst gezegd had. „Kerel, wat bedoel je?" „Dat
ik blij ben Santer weer ontmoet te hebben." „Ben
je je verstand kwijt geraakt, dan zal ik je maar
dadelijk laten ophangen!" „Nee, ik ben mijn ver
stand niet kwijtgeraakt en begrijp daardoor, dat
jij niets opschiet, als je mij ophangt. Dan kom je
zeker niet te weten, wat je weten wilt" „Horen
jullie dat? Die kerel is helemaal niet bewusteloos
geweest maar heeft alles gehoord, wat ik die roje
wereld, begin met jezelf"
Dat betekent dan dikwijls, dat je .ie er
maar niet mee moet bemoeien. Heeft
men over die slagzin dan wel eens nage
dacht? Wie heeft hem wel eens omge
keerd gelezen? Dan is hij aanmerkelijk
veel beter.
Pastoor Westerhoven heeft wel enigs
zins gelijk, als hij zegt. dat de krante
jongens en hobbyisten zich er maar niet
mee moeten bemoeien. Maar als het
goed ging. dan zou dat vanzelf niet ge
beuren. Als de aangewezen opvoeders
zwiigen moeten anderen wat doen. Soms
heeft een oudste dochter meer invloed
op haar broertjes dan de moeder .Iemand
heeft eens gezegd of geschreven dat men
sen zijn wat hun moeders er van maak
ten. Als onze Moeder de H. Kerk goede
mannen en vrouwen van ons gemaakt
had. dan waren al die rare dingen niet
nodig. Vroeger waren het Haar vijanden
die Haar 'n discrediet brachten; nu zijn
het Haar kinderen, wat enorm veel er
ger is. Als het waar is dat de Paus de
tegenstanders van de vernieuwing traag
en onverschillig genoemd heeft, dan is
er alweer een grote fout gemaakt. Hij
moest weten dat tragen geen noemens
waardige tegenstanders zijn: die wennen
gauw genoeg. En zeker als men het hun
wat gemakkelijker maakt. Dc tegenstan
ders zijn niet lui. maar dat zijn degenen
die de Kerk in stand houdèn. Zij die al
tijd zo enthousiast overdrijven bij iets
nieuws, z.ijn niet betrouwbaar; als er
weer wat anders komt lopen ze daar
weer vooraan. Op elk gebied kan men
beter mensen hebben die niet over een
nacht ijs gaan: die moeilijker te krij
gen zijn. Bovendien zijn velen gekwetst
omdat hen uit de handen wordt gesla
gen, wat zij van hun geliefde Moeder
kregen om zorgvuldig te bewaren.
De manier, waarop sommigen de ver
nieuwingen trachten door te voeren, is
vaak kwajongensachtig. Ik denk niet in
de eerste plaats aan de kapelaan, die
iemand wilde wegsturen toen die na de
H. Communie nog bleef bidden. Hij was
slechts een al te ijverig en volgzaam
werktuig van anderen, die dat zo voor
schreven. Hij is modern opgevoed. Som
mige pastoors beginnen nu al te zeggen,
dat we niet teveel op „nu" moeten let
ten bij de wegzending. Ook vanwege hun
opvoeding. Zij weten dat het dan de bes
te tijd is om te bidden en dat het voor
velen ook de enige mogelijkheid is om
te bidden. In de kerk word je nu een
T, automaat. En wie bidt er thuis? Dat
hond heb gevraagd „Ik heb niets gehoord, maar gaat niet eens.
heb nog wel zoveel verstand, dat ik begrijp, waar Men kan met de beste bedoeling voor
het jou om te doen is. En dat zal je niet lukken, of tegen de vernieuwingen zijn. Bij som-
zeker jou niet." Een verschrikkelijke vloek was het mige tegenstanders zal het conservatis-
enige antwoord. Even later begon hij met een hate- me .ziin of iets anders van weinig bete-
lijke grijns te vertellen, dat Corner hem volledig kenis. Koorzangers b.v. kunnen spijtig
had ingelicht. Hij kwam er openlijk voor uit datj^ ^"is^at wa?h™lwafrst il ook
hij ons had overvallen om ons te dwingen de berg- he+ zwaarst moet wegen dan is het wel
plaats van de huiden te verraden. Hij vertelde ons nu. Afgezien van Gods leiding staat het
ook, dat onze vriend (dat was Collins) was ontsnapt voortbestaan der H. Kerk op het spel.
en hierbij keek hij instinctmatig in een bepaalde Zij gooit Haar meubilair al naar buiten.
richting.
117. Onze trouwe lezertjes zullen be
grijpen, dat Sientjes stemming met
een onder het nulpunt daalde, toen
Piet Loeris haar meedeelde, dat de
befaamde acteur Koos Kaneel nie
mand meer of minder was dan de ge
vreesde gangster Hat Si Kee. „Maar
dat is vreselijk," mompelde zij: „Wat
ben toch een wezenloze sukkel, om
mij zo om de tuin te laten leiden. En
ik vond het nog wel zo'n leuk ventje.."
„Mij alle passagiers nog 'n rondje
champagne geven!" kraaide het leu
ke ventje op datzelfde ogenblik: „Mij
verschrikkelijk in de wolken zijn door
mooie reisje!" Iedereen lachte om de
ze koddige opmerking en zelfs de de
tective had moeite om zich goed te
houden. „Hij is nog geestig ook, die
kleine pannelap," siste hij lussen zijn
kwame speod zijn eindbestemming
naderde, werd de stemming Pan boord
steeds vrolijker. „En nu wij gaan po
lonaise maken!" gilde Hat.Si Kee, die
langzamerhand door het dolle heen
tanden: ,,'t Is alleen zo jammer, dat was. Mij groot feest maken, want
het in de meeste gevallen ten koste!mij veel centjes gaan verdienen!"
van een ander moet gaan." Als ui „Wat kunnen die kunstenaars toch
maar weet, dat ik geen mond aan die olijk zijn!" riep een heer, die dichtbij
champagne zet," zei Sientje somber:
Dit laatste ook wel letterlijk: ik las de
zer dagen over de preekstoel: „Breek
af dat ding". „Dwaasheid: wie, de men
sen wil toespreken, gaat niet op een
stoel of desnoods een kar staan? In ve
le kerken wordt nu onverstaanbaar ge
preekt en dan deugt de beste preek niet
eens. Het is denkbaar dat een nieuwe
j kerk zo gebouwd., wordt dat een preek
stoel niet nodig is, maar in de oude
kerken is hij beslist wel nodig. Hij be
hoort bij de opvoeding verstaanbaar te
zijn.
Het is gemakkelijk zeggen, dat het
niet ineens volmaakt kan zijn. Maar wat
zegt men van iemand die een nieuw
huis bouwt waar meteen alweer allerlei
verbouwingen nodig zijn om het geschikt
te maken? Men maakt voor dergelijke,
duizendmaal minder belangrijke dingen
tevoren een ontwerp. Een belangrijk ge
bouw als een warenhuis wordt zo ontwor
pen, dat het in alle opzichten het doel
dient: verkopen. Veel meer moet de H.
Kerk zodanig ingericht worden dat Zij
zo efficiënt mogelijk Haar doel kan be
reiken. Dat doel staat niet toe er licht
vaardig mee te experimenteren. Als dat
in economische aangelegenheden ook ge
beurde, dan zouden er nog miljoenen
i mensen meer van honger sterven; ook
ten juist in dichtbevolkte landen.
We zullen er wel doorheen komen, zegt
rector Coppes. Zeker! Als God maar
weer eens ingrijpt. Maar God heeft aan
mensen bevolen tot aan de grenzen der
aarde te onderwijzen. Er was een tijd
dat het niet mogelijk was. Nu is dat
wel mogelijk: wetenschap en techniek
zijn volwassenen. En nu zitten we op het
kritieke moment met brokken.
Een professor zei dezer dagen dat de
Kerk in de loop der laatste eeuwen dik
wijls de boot gemist heeft. Galileï kwam
„Ik heb al gegeten en gedronken, nou
ik weet, wie hij is." Je drinkt het wel
degelijk op: Sientje!", beval haar
patroon: „Het zou teveel opvallen zo'n
weigering! Terwijl het toestel met be-
JRNDZUf JOHNNY TROH HEW VHM
JE GEZICHT, WIET? WE GflRkl NIET
TEEUG OW HEW TE HfiLEH. DE POLI
TIE Z.AL WEL DEUK.EW DUT HET
Z'JM SHRWL WRS.
DRT L'Jia JOHNNY'S RUTO
WEL. DIE HAD RLVEEDEE
MOETEN Z'JM. 5RPPCISTI,
INfl. ER IS
SHRWL
30MIHÜ-
TaiLHTBE
5 mop DL
WEG mn
LONDEN
ons tweetal was gezeten: „Wilt u wel j er ook al aan te pas. geloof ik. Het
geloven, dat ik de tranen in m'n ogen was blijkbaar maar te doen om reclame
hebt van het lachen?" „Ik ook," i te maken voor het modernisme en de
fluisterde Sientje: „Maar niet van 'Oecumene. AHicht zijn er fouten gemaakt,
bet lachen m^T, ze 21111611 kl6111 zhn inver-
menengehjking met die van nu. Het zal nooit
erger zijn geweest de boot te missen
dan nu, nu de mogelijkheden ook de ver
plichtingen groter maken. Nu de ..we
reld" wèl de mogelijkheden uitbuit, nu
de kinderen der duisternis slimmer zijn
dan ooit, De opvoeding is nu in hun han
den: op een indiscrete manier besturen
zij de kerk.
Over enige maanden is het 150 jaar
geleden dat de H. Devi Bosco werd ge
boren. Zou daar evenveel aandacht flan
worden besteed als aan zoiets t.o.v. een
of andere bekende dichter of schilder?
I j En zou men dan bedenken dat er wat te
leren is? Ik vrees dat weinig nozems
enige verandering van klimaat zullen
I bespeuren. Natuurlijk is door hem en
zijn volgelingen veel goeds tot stand ge-
- komen. Dat licht stend ni?t onder de ko
renmaat Maar hebben wij voldoende
moeite gedaan het °P te merken en er
voordeel mee te doen? Dat licht is belang
rijker dan het dwaallicht van Sartre.
Haarlem
J. G. v. d. VEN.
