mtm
VRAAGT
Pelsjagers van Pecos
TOM POES en de vuursalamander
REVOLVER MET
MONOGRAM
ALS U HET
DE /VffimlSlËEN &SSK3K8&
Okker uit
de strijd
door
Marten
Toonder
PANIEK IN
DE DROOMFABRIEK
Tennisioeniooi
in Nice
Vastenactie
Stille Omgang
VRIJDAG 9 APRIL 1965
yJ/jfuHG Heser
jou ToeGesraarJ
oir uer ppuzk 7
e& uier zuur
rMoppen
Mist op
mem.»
VOHÓM //c...
Kif rrr
5423 Door het openbarsten van de vloer viel het for
nuisje om en de kookpot werd er op ruwe wijze af ge
slingerd, zijn inhoud uitgietend over heer Bommel. Deze
had zijn evenwicht verloren in een poging om het kook
sel te ontgaan en daar zat hij nu, morsig en geurend ob-
der het verbrijzelde venster. Zijn zelfvertrouwen was ech
ter ongeschokt en toen hij uit het gat in de grond Agilius
zag oprijzen was hij niet verbaasd.
„Ik heb u opgeroepen, heer Salamander", zei hij, zijn
voorhoofd afwissend. „Ik heb een wens, als u begrijpt
wat ik bedoel. U moet zorgen, dat de markies zijn geld
terugkrijgt!"
De opgeroepene antwoordde echter niet. Hij zag er
tamelijk verwilderd uit en zijn gewone beleefdheid had
hem geheel verlaten. Nu steeg er ook een dreigende
stem uit de verbrijzelde vloer omhoog.
„Hier blijven!" riep die. „Vluchten zal je niet baten!
Ik heb je bij de staart!"
„Het geld van de markies!' herhaalde heer Ollie streng
„Hebt u mij verstaan?"
Op dat moment maakte Agilius een rukkende beweging,
onder de vloer klonk gekraak en de plof van een vallend
lichaam en daarop schoot de Salamander uit het gat als
een kurk uit een fles. Via het hoofd van heer Bommel
verdween hij door het versplinterde raam in de nacht
en niemand heeft hem ooit terug gezien.
Het merkwaardigste was echter dat achter hem een
wolk van bankbiljetten uit de vloeropening omhoog steeg,
meegevoerd door de luchtstroom.
„Tiens" prevelde de markies, die het gebeuren onthutst
had gadegeslagen, ,d,ev erborgen krachten van deze
Bommel hebben een kwade geur. Maar ze zijn krachtig,
dat moet men toegeven".
Lezers schrijven de krant
NieuuJ
flVONTUUC
VAN SPCO&TJ6
KARL may
V //^/AW/zW/
eeu DRfiMGBMfze.
PfQO/o voorn GSM
door Dick Pointer
De Wadders
PAUL
YLAANOEREN
U//77T
JCOMGU, OLS to/j
©PIB
COPEMHflGIH
SWAN FEATURES SYNDICATE
rEATWES SYNDICATE N/'kRQ RAD105TR1P
f H5E l
mm rtiffmWTZ
v ViT*'- I
KLINKT HOOPGEVEND.
WRfleOW DE EIGEKiFI-
EE9 VRN DE SHRWL
^JOIET GEZOCHT?/
'DRT PRREtJE ZRG EEN GEOTE
VERCHTWRGEN OP EEN ZÜWEG
»k. STRRH, EEN ÜUEVOÓEDRT
fei^aaA JOHNNY GEDOOD J
fmBBSk JWKD.
DE DETRILS Z'JN WRTVRRG,
DOS GR IN HUN GE-
HEUGEN WRT j
\OPFEISSEN.^^Njï
MOCO
Goedenmorgen meneer, uw ontbijt.
De bediende rolde de serveerboy binnen, waarop een mandje met brood
stond, krulletjes boter en een grote pot thee. Van het onderblad nam
hij bord en kopje en begon te dekken op een klein tafeltje bij het venster.
Covens, die zich stond te scheren in een blauwe kamerjas, waar de gestreepte
pijpen van zijn pyjama onderuit kwamen, had de gordijnen opengetrokken,
zodat de morgenzon helder de kamer inscheen.
Al inschenken meneer?
Na het knetterende onweer van de vorige dag had het weer zich hersteld
De benauwdheid die 's avonds op de stad gedrukt had, was weggevaagd
en had plaats gemaakt voor een aanlokkelijke frisheid. De vakantiegangers
waren bevrijd van het lome gevoel, dat hen tijdelijk had verlamd, en
hadden hun ondernemingszin hervonden. Als je uit het venster keek zag je
ze monter over de boulevard lopen, terwijl velen reeds vroeg de stad ver
laten hadden om wandelingen te gaan maken in de bergen.
Hoewel Covens nog dagelijks genoot van het uitzicht vanuit zijn hotel
kamer op het meer, zou hij de voorkeur gegeven hebben aan een hotelletje
zoals hij in zijn studententijd wel bewoond had. Verschillende vakanties
had hij toen doorgebracht in een goedkoop logement tussen de antiquairtjes
van de Grande Rue, een smalle hellende straat niet ver van de Saint-Jacques,
de kerk op het hoogste punt van de oude stad. Hij miste toen weliswaar
het wijde uitzicht over het meer, doch zag neer op de schilderachtige daken,
die schots en scheef beneden zijn venster lagen en die hem zo sterk deden
denken aan de oude wijken van Parijs. Maar nu kon hij zich dit helaas niet
meer permitteren. De vele officiële personen, die hij ambtshalve moest
ontvangen, zouden vreemd opkijken, wanneer hij ze zou uitnodigen op
zo een bescheiden kamertje in de oude binnenstad.
Terwijl dr. Covens de zeep van zijn gezicht waste, ging de telefoon op
het nachtkastje.
U spreekt met Frank Verhoeven van de Nieuwe Amsterdamse Courant.
Het was even stil. Frank Verhoeven? De naam deed ergens een bel
rinkelen, maar hij was toch niet in staat deze zonder meer thuis te brengen.
Ik heb al eens eerder het genoegen gehad u te ontmoeten. Dat was
in Eze enkele jaren geleden. Kunt u zich mij nog herinneren?
Nu was hij thuis. Hij had Verhoeven ontmoet aan de Rivièra, waar ze
beiden zijdelings betrokken waren geweest bij de plotselinge dood van
een oudere man, die op raadselachtige wijze in Eze in een afgrond gestort
was. Verhoeven was tijdens zijn vakantie als reisleider opgetreden van
een gezelschap Hollanders, dat per touringcar de Cöte d'Azur bezocht.
Tijdens de reis gebeurde het ongeluk en Covens had op verzoek van de
Franse Recherche medegewerkt bij het oplossen van het raadsel.
Ik heb gehoord, dat er een aanslag is gepleegd op meneer Van Polsbroek
en voor nadere inlichtingen heb ik mij gewend tot de politie hier in Genève
maar commissaris Duprez - met wie ik tussen twee haakjes op goede voef
sta - heeft mij naar u verwezen. Hij zei, dat u de operatie hebt meegemaakt
en over meer gegevens beschikt, dan hij zelf.
Covens vermoedde dit reeds op hetzelfde ogenblik, waarop hij de naam
Verhoeven had thuisgebracht. Het was een slimme streek van Duprez om
Verhoeven naar hem te verwijzen. Dan was hij zelf van alle moeite af
Maar als het in zijn bedoeling lag de gehele pers door te sturen, dan had
hen het toch bij het verkeerde eind. Er was geen enkel bezwaar tegen
om Verhoeven te ontvangen; als hij wat meer tijd gehad zou hebben, zou
hij het zelfs bijzonder aardig gevonden hebben eens herinneringen uit Zuid-
Frankrijk op te halen, maar daar moest het ook wel bij blijven. Stel je voor.
hen was geen contactman tussen politie en pers!
Zou ik u in de loop van de ochtend ergens kunnen treffen? Ook voor
het kortste onderhoud bij ik u zeer erkentelijk.
(Wordt vervolgd)
Is het niet mogelijk om de actie voor
onontwikkelde gebieden te steunen nog
groter te doen worden door de heren pas
toors te vragen om al het overtollig*
wat vroeger onze kerken zo mooi maak
te, te verkopen. Ik denk aan de prach
tige altaarkleden en grote altaarkande
laars, altaarkruis, sierkussens, mon
strans, want dat alles is toch niet meer
nodig nu de vernieuwing er is. Ook pro
cessiebaldakijn, va-ndels en vlaggen,
mooie kazuifels waar nog een kruis op
staat, want dat mag nu ook al niet meer,
dat zien onze reformbroeders niét zo
graag. De mooie beelden met gouden
kroontjes kunnen ook weg, schilderijen
enz. enz. Want er moeten witte strakke
muren komen, zonder versiering. Nu da
ontluistering van het H. Sacrament er
door is, hebben we ook geen behoefte
meer aan gouden kelken. Dat kan nu ook
met tinnen bekers.
Alleen het orgel dat moet groot en
krachtig zijn, want anders overstemt het
niet het enorme geluid van het kerkvolk
met zijn prachtige zang, zoals „Wilt he
den nu treden" en 2e couplet van Wil
helmus. Waar zijn toch onze mooie Ma-
rialiederen gebleven? Of mogen die ook
niet meer gezongen worden"'
Als al deze prachtige dingen door on
ze ouders en grootouders geschonken
aan Gods huis, verkocht zijn, dan zal er
een groot bedrag kunnen worden bijge
schreven voor onze vastenactie.
Rotterdam A. Tangelder
In Uw blad van 27 maart en Uw blad
van 30 maart '65 kwamen enige stuk
jes voor betreffende de Stille Omgang.
Aan genoemde inzenders zou ik gaam*
het volgende mededelen: Niet alleen de
K.R.O. heeft een diep stilzwijgen betref
fende de Stille Omgang toegepast. Ook
Uw eigen lijfblad deed hetzelfde. Welk*
reden men daarvoor heeft kan ik na
tuurlijk niet mededelen. Wel kan ik zeg
gen dat ondergetekende reed? half fe
bruari de redactie er opmerkzaam op
maakte, dat de Stille Omgang een mooie
gelegenheid was om de mensen op te
wekken tot een openlijke geloofsbelijde
nis, in de tegenwoordigheid van Jezus in
bet H. Sacrament des Altaar' "">n dit
schrijven ontving ik van de redactie een
brief, meldende: „dat de redac''? d*
Stille Omgang als altijd wel zou geden
ken". Hebt U iets van een artikel "n de
ze geest gezien? Ik niet. Gelukkig heb
ben de zestig duizend, die dit jaar da
Stille Omgang hebben meegemaakt, ge
tuigenis van dat geloof afgelegd en werd
hef, bewaarheid, zoals iemand in een
krp-Mig gedichtje schreef
,.Dat is het wonder van de tijd,
dat zonder aan te sporen,
de pelgrim komt van wijd en zijd
in tal als nooit te voren."
Moge een groeiend aantal dat volgend
jaar nog eens bevestigen.
Zaandam A.L. van de Huijsen
Naschrift: Zoals iedere keer hebben
wij dit jaar (en zullen wij ook volgend
jaar) in normale verslagen aandacht be
steed aan de „Stille Omgang". Wie van
deze stille omgang een demonstratie wil
maken met veel tam-tam en publiciteit,
vergrijpt zich aan zijn wezen. Men bidt
in stilte.
12
HOOFDSTUK 2
29 Wij bonden Collins aan een boom om hem,
nadat wij met Santer hadden afgerekend, te ko
men halen. Wij reden terug een eindje langs de
weg, die wij gekomen waren en op een punt, dat
ons daarvoor gunstig leek, bonden wij onze paar
den vast en wachtten op Santer. Minuten vergingen
maar nog steeds geen teken van onze vijanden.
Then zagen wij in de verte een ruiter in woeste ga
lop in de richting, waaruit wij Santer verwachtten.
Wegrijden. „Zou dat Collins zijn" opperde ik. „Laat
mijn broeder gaan zien, of hij zich heeft weten los
te maken". „En als zij dan intussen hier komen?"
GEEF ME EEN KRN9,
VIRRNDEEEN.DE SHRWl
15 NOG OP HET DIS-
VTOCT55UEERU. IN
NEEM HEM MEE.
16 De heer Jo Docus keek Piet en
Sientje vragend aan, toen de ober
hem voorstelde, de specialiteiten van
het huis op te dienen. „Mij is 't al
lang goed", bromde de detective;
„En mens moet zich tenslotte aan
de gewoonten van een land aanpas
sen, al zijn die nog zo slecht!" Goed
zo, seur!" sprak de ober; „Dat is
tenminste verstandige "taal. Dat hoor
je niet al te vaak". Hij spoedde zich
weg, om de bestelling door te geven.
Op dat ogenblik ging de deur van 't
restaurant open en kwam er een ben
de persfotografen naar binnen rol
len. „Wat heeft dat te betekenen,
meneer Docus?" vroeg Sientje
nieuwsgierig. „Is er weer een of an
dere beroemdheid in aantocht?" De
heer Docus keek eens op z'n horlo
ge. „Tien voor een!" sprak hij. „Dat
is de tijd, dat Koos Kaneel komt lun
chen. Vaste prik, hij is nooit een se
conde te laat. Inderdaad klonk er nu
gejubel en er stopte een zwarte lang
werpige limousine. Even later za
gen ze Hat Si Kee zich door de me
nigte heenworstelen, glimlachjes en
„Dan zal Winnetou ze alleen ontvangen en ver
slaan". Ik reed snel terug. De boom, waaraan Col
lins was gebonden, was leeg. Snel zocht ik de bodem
af en zag sporen naar de boom toelopen, die niet
van Collins konden zijn. Hij was bevrijd door
iemand, die ik meende te kennen! Snel keerde ik
terug naar Winnetou en vertelde, wat ik had ge
zien. „Oef! Santer is nu gewaarschuwd door Col
lins. Straks wordt het donker. Santer zal niet meer
komen. Wij gaan naar de vesting en zullen morgen
Santer achtervolgen en doden. Howgh!
handtekeningen uitdelend en zo nu
en dan het vette handje heffend!
„Krijg het detaillistenvet", gromde
de speurder: „Nou denk je, dat je
rustig kunt gaan eten en nou komt
me dat kleine stuk niersteen naar
binnen zeilen". „Waar heeft u 't
over, mister Loeris?" vroeg Jo Do
cus verbaasd: „Heeft u nog nooit
van Koos Kaneel gehoord? Hij is de
grootste Sjeekspiervertolker van al
le tijden en hij speelt de hoofdrol in
de film over het leven van de gang
ster Sakkie Popoff, waar u adviseur
bij bent!"
In de achtste finales van het dame»
dubbelspel zegevierde de Nederland
Australische combinatie Cecille Pelll
kaan/Robyn Lesh met 62, 26, 6I
over de Frangaises Bedoret en Spinoza.
Advertentie
N.V. YEREENIGDE TOUWFABRIEKEN. ROTTERDAM AMSTERDAM
NICE, 9 april. Tom Okker had tij
dens het tennistoernooi in Nice tegen
Michel Leclerq, de ontdekking van het
Franse winterseizoen geen reëele winst
kansen. De Haarlemmer begon met het
winnen van de service, verloor de drie
volgende games, waarna de linkshandige
Fransman zonder moeite de eerste set
op zijn naam bracht. In de tweede liep
Leclerq uit tot 31. Okker hield na een
achterstand van 1540 zijn service voor
3—2. Het werd 4—3 en vervolgens 5—4
in het voordeel van Leclercq. Even scheep
het dat de Nederlander gelijk zou ko
men, toen hij op eigen service met 40—
15 voor kwam. Maar de ene slag. die hen
scheidde van 55 kwam niet van zij»
racket. Het werd 4040, waarna d.
Fransman de partij beëindigde met eei
fraaie backhandvolley.
