HEER BOMMEL en de Labberdaan
REVOLVER MET
MONOGRAM
Alfredo
ALS U HET
V
A
DE MffiNSl
Pelsjagers van
VRAAGT
J
Kopenhagen
verovert
Europa-cup
zaalhandbal
door
Marten
Toonder
tmnY*»
M
^hPIE J?E kVJÊT
Liturgie I
Liturgie II
SPORTNIEUWS
ZATERDAG 17 APRIL 1965
door Dick Pointer
5430 Heer Bommel stond stil en keek gehinderd om
naar de wandelaar die hen inhaalde. Het was de markies
de Cantecler.
„Wat schort er aan, amice?" vroeg deze. „Ge ziet er
wat bewolkt uit. Kwam uw spel patience niet uit?"
„Hmpf", mompelde heer Ollie. Hij slikte iets weg en
hernam: „Patience! Bah! Lieden van onze stand hebben
het niet gemakkelijk, dat moest u weten! Een lui leven
tje, zegt men! Alsof werken het enige is! Men moest
eens weten, hoe druk wij het hebben met mooie gedach
ten en het in stand houden van de beschaving. Zegt u
nu zelf!"
De edelman hief zijn lorgnon en bekeek de spreker
koeltjes.
„Fi done!" prevelde hij afkeurend. „Spreek voor u
zelf, Bommel! Mijn leven is geheel gevuld met nuttig
werk. Het nalopen van mijn pachters en mijn commissa
riaten eist al mijn tijd op. Praat me niet over uw drukte,
amice. Dat ontstemt mij!"
Na deze woorden vervolgde hij zijn wandeling met af
gemeten tred en heer Bommel bleef beteuterd achter.
„Hij ook al", zei hij, een wantrouwige blik op Tom Poes
werpend. „Begrijp je nu wat hij bedoelt?"
Maar Tom Poes gaf daar geen antwoord op.
„Kijk", zei hij, het gesprek een andere wending ge
vend. „Daar komt de auto van Grootgrut aan. Hij kan
haast niet tegen de helling op, ziet u wel? De weg is
slecht, heer Ollie!"
Nu, dat was waar. De brave kruidenier had grote moei
te om zijn driewieler over de hobbelkeien te sturen
en in het voortgaan wierp hij plassen modder op die zijn
proper voertuig ernstig verontreinigden.
Nieuu)
AVONTUUE
VAM SPKoeTje
N/er eea Eter
ve/esraMD bscggpo
SCN/VNr. H/JK NO
H/e/e eeejs a/ggg..
Tok A
ToN.f Up :'-l
ue/s op
'l/U&uMf OGvyvCvMfi--'
De Wadders PANIEK IN DE DROOMFABRIEK
U
PAUL
VLAANDEREN
yvr v
19
MOCO
De commissaris verwacht mij, zei hij tegen de agent die hem tegenhield.
Langzaam reed hij de korte oprijlaan in en zag toen enkele andere
auto's geparkeerd staan. Toen hij dichterbij kwam, bleek in dit gedeelte
van de tuin grote activiteit te heersen. Allerlei mensen waren in de weer,
met fotoapparaten en meetlinten, en midden in dit gewirwar stond com
missaris Duprez als een legeraanvoerder, die de bewegingen van zijn
troepen volgt.
Verloopt alles naar wens commissaris?
Het gezicht van Duprez, die met argwaan naar de naderende auto had
gekeken, ontsloot zich in een plotseling herkennen. Met uitgestoken hand
kwam hij op Covens toe, die inmiddels de wagen aan de kant had gezet en
nu het portier achter zich dichtsloeg.
Naar wens, wat is naar wens? Als u bedoelt of de dader al achter
slot en grendel zit, moet ik u teleurstellen. Maar we kammen de zaak uit,
dat is altijd het beste.
Een typerend antwoord voor Duprez, die stellig kwaliteiten had, doch in
zijn handelen een zekere omslachtigheid niet kon vermijden. Hij was een
veertiger van gemiddelde lengte, met achterover gekamd haar, dat begon te
dunnen. In de omgang vertoonde hij een zekere gladheid, doch zodra men
daarbij de sluwe oogjes zag, werd het duidelijk dat deze slechts diende om
een aangeboren voorzichtigheid te verbergen.
Dat is de wagen?
Covens wees naar een blauwe Dauphine, die enkele meters voor een ge
sloten garage geparkeerd stond en het middelpunt vormde van drukdoende
mannen van de Technische Recherche. Duprez knikte, doch zei niets. Blijk
baar was hij met zijn gedachten niet bij het gesprek en Covens wilde hem
niet storen. Hij keek van opzij naar Duprez die rechtop stond als een
pilaar, in zijn linkerhand een grote sigaar, evenwijdig aan zijn lichaam,
de askegel omhoog, terwijl ook de duim van diezelfde hand naar boven
wees. Was dit een symbolische uiting van het karakter van Duprez? Tekende
dit een man die snel promotie maakte? Als jonge man was Duprez in het
begin van de oorlog bij de Veiligheidsdienst gekomen en hoewel Zwitserland
neutraal was gebleven, had het een vertakt veiligheidsapparaat opgebouwd
Deze groei had Duprez meegemaakt. Hij was als het ware meegegroeid, had
na de oorlog wat rondgekeken in New York, Londen en Parijs en was
vervolgens benoemd tot hoofd van de Recherche in Genève, een baan
die hem ondanks zijn limieten uitstekend paste. Hij was stellig niet bril
jant, doch in hoge mate betrouwbaar, grondig en vasthoudend.
De auto heeft niet veel nieuws opgeleverd, maar we hadden niet anders
verwacht. Helemaal klaar zij ze trouwens nog niet,
Is er nog een kogel uit te voorschijn gekomen? Wij hadden bij de operatie
de indruk, dat er tenminste drie maal geschoten moest zijn.
Dat is juist. Uit de zitting van de voorbank is een kogel verwijderd,
die aansprakelijk geweest zal zijn voor het schampschot waar u op doelt.
Laten we even gaan kijken, dan kan ik u wijzen waar de kogel gezeten heeft.
Ze wandelden op de Renault toe en bekeken de bank, waarvan de be
kleding na verwijdering van het projectiel zoveel mogelijk in zijn oorspron
kelijke toestand was teruggebracht.
Verder is er aan de auto niets bijzonders gevonden?
Langzaam schudde Duprez het hoofd.
Een aantal vingerafdrukken die op dit ogenblik worden geïdentificeerd.
Verder niets. Dat wil zeggen niets bijzonders.
Covens keek hem scherp aan. De toon waarop dat laatste zinnetje werd
uitgesproken was aarzelend, haast in tegenspraak met de inhoud.
Waaruit ik begrijp dat er wel iets gevonden is?
Niets bijzonders. Op de achterbank lag de aktentas van Van Polsbroek
en die leek onaangeroerd. In het dashboardkastje bevonden zich een paar
dameshandschoenen, sigaretten, een lipstick, een poederdoos en een pak
papieren zakdoeken.
Covens trok de wenkbrauwen op.
(Wordt vervolgd
&<u-/e/oeMe dg Ce n oe u>e«\
Ne/s oNNr/ooec c rju uooe /&-)
De&E AA0&C T/UD VGA/ H/GPE
t-GGT GPLoP€N...^-,1
"Nee MG&fS/,.,
U/Grt>jef ze
UV/K/O T De VVGK-
evv VGh/oO-J-
TGA/D, Mg CFT te
egn //cs/a/SF as
METDIE
UlfozCEK, /-V
VAN 7k'SPELEtf/
Pf
WATEEN POMMEL.POM.
AAN Her tYEGAO /ZOEfO
VIJ AAN E/E LCANr
wacht;
re m/jhe ia sTun.'ms
VB2B HtsT,PCBT. NEEM HO
HEM MEE
VE PEN/CV ZEHE&,
OdfA/e 77JD HESeoN
SST 7 HteT ZOVEEL.
H£LE NUr& t/MtXEtSf
OM /D'oTe &OATFE// 7É
MAEEN H
(mAAk,,
SWAN KATURES SYNDICATE
36 „Onze vijanden hebben zich gesplitst in
twee groepen". Wij zagen nu ook, hoe een spoor
naar het noorden afboog, terwijl het oude doorliep
naar het westen. Wij onderzochten beide sporen
uiterst nauwkeurig. Vier waren afgeslagen en de
andere vier waren doorgereden. „We moeten dubbel
voorzichtig zijn", waarschuwde ik, „Het is moge
lijk, dat deze lui in een boog rijden om ons van ach
teren aan te vatlen". „Dat denk ik niet", zei Win-
netou. „Zij zouden dan moeten weten, dat wij ze zo
dicht op de hielen zitten. Het lijkt mij waarschijn
lijker, dat ze zich hebben gescheiden om het ons
later moeilijk te maken. Want welke richting heeft
Santer genomen?" Weer onderzocht hij de sporen
een eindweegs, maar er was geen aanknopings
punt te vinden, dat er op kon wijzen, dat Santer een
bepaalde weg had gevolgd. „Er zit niets anders op,
dan dat wij ons groepje ook splitsen", stelde ik
voor. Winnetou kan kiezen, welk spoor hij wil vol
gen; Sam en ik zullen het andere nemen". „Winne
tou rijdt naar het westen. Zijn gevoel zegt hem, dat
Santer daar is" Hij gaf mij de hand. „Hier schei
den zich onze wegen. Het is de wil van Manitou, de
Grote Geest, die gij God noemt. Maar Hij zal ons
ook weer bij elkaar brengen Howgh!" Hij zette zijn
paard aan een galoppeerde naar het westen.
Lezers schrijven de krant
Wij hebben al enkele malen een on
verkwikkelijke satire gelezen op de ver
nieuwde Liturgie. Maar daardoor wordt
juist datgene, wat die voorstanders van
oude vormen verdedigen ontdaan van
zijn waarachtigheid. nemen een
houding aan van Simon die tot de Heer
sprak „als Gij wist vie u de voeten kust,
zoud Gij haar wegsturen". Wij nemen
schrijvers niet kwalijk dat zij de zin
van deze vernieuwing niét begrijpen
maar wel duiden wij het euvel dat
zij een veroordeling uitspreken over
de bedoelingen van hen die de verniew-
Ing voorstaan. Het woord „ontluiste
ring van de Eucharistie" is dan het
stokpaardje waarop zij ten strijde trek
ken tegen de moderne hervormers.
Er zijn 'meer uren in de Kerkgeschle-
dinis aan te wijzen waarop te laat
werd geluisterd naar mensen die gewe-
zen hebben op een noodzakelijke her
vorming. Wij geloven dat juist het aan
wezig zijn van de Heer onder ons meer
zichtbaar wordt in de eenvoud en sa-
menhorigheidsbesef. Wie de eerbied
voor het H. Sacrament meent te moe
ten manifesteren tn de praal en pracht
van het verleden, mag dit gerust voor
zichzelf menen, Wanneer een grotere
uiterlijke soberheid wordt afgewezen als
ontluistering gaat men buiten zijn boek
je. Wij hebben b.v. al verschillende
moderne kerkgebouwen bezocht en er
de H. Eucharistie gevierd en wij von
den het schoon. Wij hebben geen ogeblik
ervaren: hier is een tol betaald aan de
protestanten. Laat ze nu maar binnen
komen want hier voelen zij zich hele
maal thuis. en wat dan nog? Geen
enkele schrijver heeft het recht onze
andersdenkende broeders te diskwalifi
ceren als minderwaardigen. De vernieu
wing heeft niets te maken met conces
sies, tol betalen aan andere christenen.
Wij proeven uit de toon van schrijven
bovendien dat onder velen de oecumeni-
gedachte nog ver te zoeken is. De men
taliteit: wij zijn nu eenmaal de ware
Kerk en daarmee basta, moge dan ge
groeid zijn onder de druk van het ver
leden, nu is er gelukkig een doorbraak
gaande, want bidden alleen is niet vol
doende. Wij moeten ook de Geest leren
verstaan en niet alleen zelf aan het
woord zijn. Dat de Kerk nooit vernieu
wing nodig heeft wordt gelogenstraft
door de feiten. Zoals in het O.T. heeft
ook de geschiedenis van het Volk Gods
in het N. Verbond haar uren van on
trouw gekend, terwijl de Heiligen onder
hen hun profetische stem hebben doen
klinken. God staat wel garant voor het
goddelijke in Zijn Kerk maar het men
selijke kan als een woekerplant het
goddelijke verdoezelen. De Reformatie
is niet alleen de schuldige partij (mis
schien de minst schuldige) maar de on
trouw van die Zijn Bruid hebben ont-
eerd! Dit zeggen wij zonder dat wij van
plan zijn Zijn Kerk te verlaten.
Wij willen ons zelf geen heiligen noe
men Paulus noemt zijn christenen
wel zo en wij willen anderen geen
zondebokken verklaren. Wij zouden al
leen .maar dit willen zeggen: als gij
iets tegen uw broeder hebt, wacht dan
maar met welke vorm van Eucharisti
sche viering en ga u eerst verzoenen.
Want bij de Heer gaat alles om de
liefde, en wel tot God en naaste! En
weest u maar niet bang voor witte
muren in de kerk. want dat is al lang
uit de mode en dat geeft maar kalk-
vlekken, En de Heiligen komen er ook
wel weer in en zitten misschien wel
gewoon tussen de gelovigen!
PASTOOR VET.
KETHEL
Ik ben het in alle opzichten met de
heer B. Deken eens ook over hetgeen
hij zegt, wat de schaal met hosties
betreft, die hier en daar in de Kerk
zouden worden neergezet, waaruit de
jeugd naar hartelust grabbelen kan.
Nu vindt de redactie dit een gru
welijke opmerking. Dan weet u zeker
niet dat er wel andere opmerkingen
gemaakt worden. Ik zou willen vragen:
wie is de schuld van al die oneerbie
digheden? Ook zou ik graag wMlen zien
dat de redactie wat meer rekening
hield met de abonnees, die niet geheel
voor de vernieuwing zijn, want het is
wel opmerkelijk dat u meestal kritiek
levert °P de stukjes in uw blad ge-
ilaatst van abonnees, die toch ook graag
iun mening willen zeggen.
Haarlem
A. v. d. Linden
Naschrift Wij meenden, dat wij
b.v. door onze enquête oevr de bele
ving der vernieuwde liturgie voor- èn
tegenstanders ruimschoots aan het woord
gelaten hebben.
c
23 7 Omringd als ze waren door
het gramstorige personeel van de
filmstudio, bevonden Piet Loeris en
Sientje zich nu in een uiterst pre
caire situatie. En deze werd nog er
ger, toen er een maar al te bekend
gezicht opdook, waaruit allerlei drei
gende klanken spetterden. „Mij deze
man al jaren gezocht hebben!" siste
Hat Si Kee, zijn grote tegenspeler
triomfantelijk blikken toewerpend:
„Mij adviseren jullie deze heerschap
koppie kleiner te maken, anders hij
jullie in zijn macht krijgen!" Deze
afschuwelijke taal verwekte grote op
winding onder het personeel. De de
tective trachtte nog olie op de gol
ven te gieten. „Geloof hem toch niet,
stooflap draait de zaken om. Hij is
helemaal geen sjeekspiervertolker,
mannen!" riep hij. „Deze kleine
maar een beruchte gangster en rad
draaier, die al jaren door interpol ge
zocht wordt." „Wie spreekt er nou
de waarheid?" riep een der filmmen
sen vertwijfeld uit: „Wat is dat nou
vervelend! Nou weten we niet meer,
wie we moeten aftuigen!" Er volgde
nu een hevige woordenwisseling tus
sen het personeel en daarvan maakte
Hat Si Kee gebruik. Hij begon uiterst
voorzichtig naar de deur van de stu
dio te sluipen, teneinde zich van zijn
aartsvijand te verwijderen, maar
gelukkig kreeg Sientje dat tijdig in
de gaten. „Meneer Loeris," fluisterde
ze: „Hat Si Kee probeert te vluchten".
Terwijl de ruzie om hen heen steeds
hoger oplaaide, maakten de detective
en zijn hulpje zich ongemerkt zit de
schreeuwende menigte los. En het
was geen seconde te vroeg!
VÓÓR DE LÜMCH ZUL-
IEM ALLE MEISJES WEL
TOILET &EMAART
HEBBfM. MIS
SCHIEN HEBBEN
WE GELUK.
WEI- LRTEM WE
TERUG GAUW EN
HOREN OF MEVR
HARDING NIEUWS
HEEFT.
- 50-22
It LEGDE DE SHAWL
OP M'N TAFEL,ZOALS
U GELEGD HAD. IRIS
WHSOM NAM HEM
MEE.
DBTYPIST
ZE WAS
ERG VERBAASD HEM DAAR
ZE MISTE HEM
GISTEREN VAM HARR BUREAU
TATA, 17 april Voor de eerste maal
Is de Europese beker zaalhandbal voor
dames naar Denemarken gegaan. Welis
waar verloor de Deense kampioen H. G.
Kopenhagen vrijdag in het 65 kilometer
van Boedapest gelegen Tata van Honga
rije'» kampioen Spartacus Boedapest met
10-7 (5-3), maar de Deense dames had
den In de eerste wedstrijd van de finale
(14-8) al zoveel voorsprong veroverd, dat
dc overwinning geen moment in gevaar
geweest is.
De doelcijfers over de twee wedstrijden
spreken duidelijke taal: 21-16. De pres
tatie van HG Kopenhagen is des te op
vallender, omdat Spartacus in het beker
toernooi eerder het zeer sterke Trud
Moskou uitschakelde. Overigens werd de
Nederlandse kampioen Swift Roermond,
dat door overwinningen op de Franse en
Duitse kampioenen tot de halve finales
was doorgedrongen, eveneens door HG
1 Kop^hivg^n
