Trouwen in andermans pah
gebruik
steeds meer
in zwang
Pekingeend
Verkoop van merkartikelen
onder de prijs
Reductie
winkels in
Amerika
boeken
veel succes
Bruids
boeket:
liefst
wit
sinaasappel
Pomppraat
1
m
GEZINSVERZORGSTERS AAN 'T
WOORD OVER HUN BEROEP
Fel
Bij ons?
Revolutie
Toewijding Negatief
Aanpassing
Geen
dameskleding
Boekje
Matglas
e
5
17 APSE 1965
PLUS
kledii
JE MOET een zekere schroom
overwinnen om een winkel
binnen te stappen, waar geen
'ding verkocht maar verhuurd
wordt en om zo duidelijk te la
ten blijken, dat je geen geld hebt
°f over hebt voor het kopen van
een bepaald kledingstuk. En nog
gekker is het te bedenken dat
•edereen datzelfde kledingstuk kan
huren, dat een pak dat u vandaag
^roeg, morgen iemand anders aan!
beeft en overmorgen weer een an-
ter. Dat u trouwt in een jacquet,
waarin misschien vóór u al ik-
Weet-niet-hoeveel bruidegommen
bun ja-woord hebben gegeven en
Waarin na u wellicht nog velen dit
2ullen doen. En u, mevrouw, vindt
u het geen vreemde gedachte, dat
u op „de mooiste dag van uw le
ven" gelukkig was in een bruids-
teilet waarin anderen vóór en na
u op hun dag dat zelfde geluk be-
leefden
55
Het is duidelijk dat John Ken
nis en alle andere kledinghuurbe-
drijven het van de etikette moeten
hebben. Aan een bruiloft van twee
mensen in „burger", dat wil zeg
gen de bruid in een deux-pièces
of simpele japon, de bruidegom in
een donker pak, aan een alleen
maar „geklede" receptie of infor
meel feest, valt voor hen niets te
verdienen.
G. H.
Na de beëindiging van de twee
de wereldoorlog is er op het
terrein der distributie veel (ver
anderd. De betekenis van de zo
vele jaren vertrouwde „toonbank
winkel", het typische voorbeeld
van een bepaald contact tussen
koper en verkoper, werd geleide
lijk verdrongen. Het zelfbedie-
ningsbedrijf diende zich aan. Wij
gingen een nieuwe tijd tegemoet.
De omstandigheden in de distri
butie-sector waren radicaal gewij
zigd. Dank zij de gelegenheid,
welke ik kreeg om deze omscha
keling in de Verenigde Staten
van zeer nabij te kunnen gade
slaan heb ik in de „keuken" kun
nen rondkijken.
"0
.'n beetje rommelig, maar bijna altijd stikvol
DUIZENDEN zeggen „JA"
in een gehuurd kostuum
van dienst te zijn, gezamenlijk kan men
zelfs een studentenfeest van 300 man
aan. Wanneeir het colbert of de panta
lon niet helemaal goed zit. brengen de
huiskleermakers de gewenste correcties
aan.
Niet alleen costuums. jacquet, rok en
smoking verhuurt John Kennis," ook al
le toebehoren, als vest. strikje, sokken,
pochet, schoenen, hoed. handschoenen,
cape, parapluie, shawl, "das, bretels, ge
klede overjas en overhemd zijn ver
krijgbaar.
Acht jaar geleden had John Ken
nis ook bruids- en bruidsmeisjestoi
letten. Daar is men mee opgehouden.
Dameskleding is te veel aan mode
onderhevig. De collectie kon niet lang
genoeg mee en bracht naar verhou
ding te weinig geld op. De dames
kunnen er nu alleen nog terecht voor
bontstola's of capes in alle denkbare
soorten en kleuren, ok in wit. Bruids
jonkers kan de firma wel geheel van
passende kleding voorzien.
Alle kleding wordit nadat deze door
de huurder is teruggebracht gereinigd.
Behalve het huurgeld, betaalt men ook
een waarborgsom. De praktijk heeft uit
gewezen. dat er zelden iets kwijt raakt
of beschadigd wordt, zodat de borgsom
meestal in zijn geheel weer terug be
taald kan worden.
Mede dank zjj de goede reclame is
de firma Joh„ Kennis geworden wat
Het Is een verschijnsel van na de oor
log, de kledingverhuur. Min of meer uit
nood geboren. toen men zich een maat
vale niet meer kQn veroorloven, toen ook
w" Jnntectlepak voor de meesten bo-
voopd* beïroting uitging. Zeker gold dit
meren.»ln, gelegenheidskostuum, dat het
dan „II1 van d» mensen toch niet meer
dig" he®ftof tSrep keer in zijn leven no-
DE lente is by uitstek het
jaargetijde waarin je, net
als in de natuur het geval
is, zin hebt om helemaal opnieuw
te beginnen. Bij de een beperkt
zich dat tot het witten van het
plafond, het vernieuwen van het
behang en het kloppen van de
kleden, de ander slaat een wer
kelijk volkomen nieuwe levens
weg in. Veel jonge paartjes ge
ven elkaar in dit jaargetijde het
jawoord. Wij hebben dan ook,
nu de lente zich al weer enigs
zins heeft ingeburgerd, aandacht
besteed aan twee onderwerpen,
die betrekking hebben op de
bruiloftsdag: de verhuur van de
daarbij gebruikelijke kleding en
de keuze van het bruidsboeket.
r.schroom overwinnen
voor elke maat....
zij nu is. De grootste omzet leveren de
bruiloften. Van de Burgerlijke Stand
in iedere plaats krijgt het hoofdkantoor
in Amsterdam alle namen van trouw
lustigen op. Al deze bruiden en bruide
gommen stuurt John Kennis een boek
je waarin op bijzondere overzichtelijke
wijze is uiteengezet, hoe men zich voor
een bepaalde gelegenheid kleedt en ge
draagt, wat de etikette daarover ge
biedt.
.Een
die tot dan toe jarenlang uitsluitend
kleermakersvak had uitgeoefend. De
teden werden slechter, de ammo voor
Jhaatpakken werd minder. Hij ging door
toet kleermaken, maar specialiseerde zich
gelegenheidskleding Samen met.
edewerkers maakte hij pakken in ®l-
'e mogelijke voorkomende maten en mo
dellen. In het begin hadden de mensen
jvat moeite de winkel van John Kennis
"innen te stappen. Ze schaamden zich
een beetje. In die tijd was dan ook
de toegangsdeur tot de winkel van dds-
ereet matglas. De eerste winkel van
John Kennis werd in Amsterdam ge
opend Nil de oude John Kennis over
leden is en zijn vier zoons het bedrijf
hebben overgenomen, zijn er elf filia
len .waarvan drie in België.
Het schaamtegevoel is intussen heel
"Wat minder geworden. Het bestaat nog.
toaar men zet er zich gemakkelijker
overheen Uit de cijfers blijkt wel hoe
veel men gebruik maakt van huurkle-
ding. In de grote steden zijn er gemid
deld 120 bestellingen per week. In het
topseizoen wanneer er veel huwelijken
jvorden gesloten, in de maanden mei
mnii juii en december, worden
bestellingen per dag gedaan. Nooit
"oeft men bang te zijn. dat een bepaal-
de maat niet leverbaar is. De elf
ton met elkaar zijn in staat iedere klant
Het ging daarbij om de reductiewinkels,
een bijzonder verschijnsel aan het distrl-
butiefirmament. Bij de beoordeling van
dit winkeltype moet men evenals bij
andere distributievormen rekening
houden met het feit, dat de omvang van
de distributie in de Verenigde Staten dus
danig is, dat men zich ten onzent daarvan
nauwelijks een voorstelling kan vormen,
maar daarnaast dient men te bedenken,
dat ruim 80% van de consumptie-goede
ren in dit land merkartikelen zijn. En
over de merkartikelen gaat het nu.
De prijzen van deze merkartikelen
zijn van fabrikantenzijde vastgesteld.
Op zichzelf niets opvallends, maar het
blijkt nu, dat tal van merkartikelen
fabrikanten later hun vaste prijzen heb
ben laten varen (zoals u weet is bij ons
de verticale prijsbinding onlangs gedeel
telijk opgeheven). In de praktijk bleek
dat de omvang van de verkoop van
merkartikelen-onder-de-prijs zich enorm
uitbreidde. Pogingen om er tegen in te
gaan boekten weinig succes. Een der
meest vooraanstaande merkartikelen
fabrikanten stelde een eigen controle
apparaat in, waarbij een drietal detec
tive-bureaus werd ingeschakeld. Het re
sultaat was nihil. De gemaakte kosten
zullen wel enorm zijn geweest. Daarbij
kwamen voortdurend nieuwe ervarin
gen naar voren. Zo bleek dat in het
beroemde deel van New York, Manhat
tan, niet minder dan 70% van de winke-
liers-in-merkartikelen zich niet aan de
vastgestelde prijzen hielden.
De positie der reductiewinkels bracht
met zich mee dat de warenhuizen zich
actief gingen tonen. De ijskast van 460
dollar in het warenhuis betrekt men eni
ge straten verderop in de reductiewinkel
voor ongeveer 250 dollar, een broodroos
ter van circa 44 dollar voor 29 dollar.
Reducties van 15 tot 30% zijn niets bij
zonders. De meeste „elektrische" artikelen
werden met kortingen van 30 tot 40 pro
cent verkocht. De felheid van de strijd
kende in menig opzicht geen grenzen. De
winst op elk artikel in de reductiewinkel
is van weinig betekenis. Het gaat om de
grote omzetten. Daarin schuilt in wezen
het bestaansrecht van de reductiewinkel.
De aanvankelijke argwaan van het pu
bliek tegenover deze winkels is in ieder
geval verdwenen. Het grootste bedrijf op
dit gebied is E. J. Korvette's op de hoek
i van de Fifth Avenue en 47 th. street, met
zijn zeven verdiepingen. Een prachtig ge-
heel. Meer belangstelling had ik voor de
kleinere types. Een beetje rommelig, wei
nig service, geen thuisbezorging, maar
bijna altijd stikvol. Met mijn inkopen was
ik niet gelukkig. Maar dat merkte ik eerst
toen ik weer thuis was in Holland.
Eigenlijk moet een
bruidsboeket wit zijn",
zegt bloemist H .Hartlieb
jr. „Het staat het mooiste en
het past zo echt bij de positie
die de bruid op haar trouwdag
inneemt. Zij is het stralende
middelpunt. Vroeger was er ook
nooit sprake van een gekleurd
bruidsboeket. Dat hoorde ge
woon niet. Toen werd het ook
met veel meer zorg gekozen. Er
kwamen meer mensen aan te
pas. De moeder van de bruid
had echt een beslissende stem.
Tegenwoordig komt de bruide
gom op zaterdagmiddag even
langs en wil dan het liefst rode
rozen voor zijn bruid. Maar hij
vergeet, dat een roos een nogal
zware bloem is, en dat een rood
bruidsboeket teveel accent krijgt
tegen een witte japon.
Lelietjes van dalen en stepha-
notis zijn wel de mooiste bloe
men om in een bruidsboeket te
verwerken. Voor wie er veel
geld aan wil besteden zijn witte
orchideeën heel bijzonder. Een
bruidsboeket moet ook niet zo
groot zijn. Veel bruidegommen
denken, dat als het maar groot
is, het ook mooi zal staan. Maar
dat is een vergissing. Zeker als
de bruid klein is en slank, zal
een groot bruidsboeket veel te
zwaar zijn.
Als de bruid niet in het wit
gaat, maar bijvoorbeeld in crè
me, mogen er zachte kleurtjes
in het boeket verwerkt worden.
Het mooiste is dan als het boe
ket in de kleur van de japon
wordt gemaakt en, als dat niet
kan, in een zacht contrasteren
de tint."
A. ten K.
ductiewinkels als goede klanten kunnen
beschouwen en dat de betrokken merk
artikelen-fabrikant de gevraagde netto-
prijs ontvangt.
In welke branches komen nu de groot
ste kortingen voor? Men vindt ze in
de auto- en televisiebranche; een der
meest merkwaardige uitingen op dit ge
bied vond ik de reclame van de auto
handelaar, die aankondigde, dat hij 1000
dollar geeft op alles wat rijdt en vier
wielen heeft.
/NGREDIENTEN: 1 pekingeend,
zout, stukje boter, peper, 1 kop
sinaasappelsap, 1 kop bouillon.
6 eetlepels (60 gr) pitloze rozijnen,
bloem, 4 eetlepels rode bessengelei.
Een pekingeend kan voldoende zijn
voor vier personen; het hangt na
tuurlijk van de grote of kleine maag
van de eters en van de verdere ge
rechten die op tafel komen, af.
Was de eend en wrijf haar in met
zout. Zet haar op in een bodempje
water op een zacht vuur. Zo trekt
het vet eruit Als het water verdampt
is en het vet bruin kan de eend in
„eigen vet verder braden. Laat de I zachtjes doorkoken. Laat ze in
pan dan afkoelen en schep zoveel mo- stroop iets afkoelen en garneer
gelijk vet af. Voeg boter, peper, si-dan de eend mee.
naasappelsap, bouillon en rozijnen toe! (Voorlichtingsbureau voor de Voeding)
en laat alles een kwartier doorprut-
telen. Roer de bessengelei en, als de
ze is opgelost, de met wat water aan
gemengde bloem erdoor. Maak de
saus echter niet te dik. Garneer de
eend met geglaceerde parten sinaas
appel of mandarijntjes. Geef de saus
er apart bij.
Voor geglaceerde sinaasappel hebt
u nodig: 2 flinke pitloze sinaasappels,
6 eetlepels bruine suiker, 3 eetlepels
water, 1 eetlepel rietsuikerstroop.
Schil de sinaasappel en maak de
parten schoon. Breng suiker, water en
stroop aan de kook, leg 2 minuten de
parten erin en laat ze drie minuten
de
Van de zijde van de televisie-industrie
is een poging gedaan om de reductiewin
kels te lijf te gaan door de handelsmarge
van 25-30 procent tot 15-20 te verlagen.
Veel resultaat werd niet bereikt. Het
spreekt ook vanzelf, dat men zich af
vraagt: Kan dat alles bij ons ook? We
hebben al zo dikwijls dit of dat uit de
Verenigde Staten overgenomen; hoe zal
het hiermede nu gaan? Het is mijn vaste
overtuiging, dat de Amerikaanse reductie-
winkel in ons land in het geheel geen of
uiterst weinig kans zal hebben. Waarom?
In de eerste plaats, omdat de Neder
landse markt te beperkt van omvang Is
en men hier vergeleken met de Ver
enigde Staten veel te dicht op elkaar
geplakt zit. De afstand tussen de Noord-
zee-kust en de Duitse grens Is natuurlijk
niet te vergelijken met de afstand tussen
oost- en westkust in de U.S.A. Een beetje
populair gesteld zou men kunnen zeggen:
men heeft elkander hier vlugger in de
gaten dan ginds. Daarnaast dient niet ver
geten te worden, dat het gebruik van
duurzame consumptie-artikelen ln ons
land beperkt is.
JHR. DR. J. C. MOLLERUS
Met landgenoten en Amerikanen heb ik
b\j herhaling gesproken over de verdere
gang van zaken met betrekking tot deze
winkels. Veel wijzer ben ik niet gewor
den. De een zag in dit soort winkels een
voorbijgaand iets, de ander dacht aan een
zich gestadig uitbreidende vlek met even-
ituele kwade gevolgen, terwijl ik ook be-
I luisterde, dat er een „revolutie" in aan
tocht was. Maar hoe dan ook: vele wa
renhuizen gingen tot prijsverlagingen
over, terwijl de eigenaars van de reduc
tiewinkels toch ten slotte „leveranciers"
dienden te hebben om in leven te blijven.
Het is bekend, dat artikelen betrokken
werden van de groothandel en ongetwij
feld van „bevriende" relaties, waaronder
zelfs middenstanders. Daarbij dient na
tuurlijk niet vergeten te worden dat tr\
van fabrikanten in merkarkelen de re-
„Hoe denkt u over uw be
roep?" Deze vraag stelde de
propagandacommissie van de
Rotterdamse Raad voor Ge
zinsverzorging en Gezins
hulp aan de gezinsverzorg
sters en -helpsters, die ln
dienst zjjn van de verschil
lende instellingen voor ge
zinsverzorging ln de Maas
stad. Het antwoord diende
te worden vervat in de vorm
van een opstel.
Met de uitspraak: „dit be
roep heb ik gekozen niet
omdat het zo gemakkelijk is,
maar omdat ik iets of
iemand wil verzorgen", ver
tolkt een der schrijfsters de
opvatting van de meeste deel
neemsters. „Het is heerlijk
te kunnen helpen"; „het is
een huishoudelijk beroep,
maar tevens een dienende en
verantwoordelijke taak", „het
is een roeping: in ieder ge
zin is er gelegenheid naas
tenliefde te betonen"; „het is
nodig dat ik er kom, anders
kan het gezin niet gewoon
verder leven". Dit zijn zo
de opmerkingen over een
beroep, dat juist vanwege de
belangrijke sociale kant
ervan zoveel voldoening
schenkt. „Het fascinerende
ervan vind ik, dat je altijd
werkt met mensen".
wat moeder gewoonlijk
doet"; „de huisvrouw rust
geven, opdat ze opknapt,
waardoor hiet hele gezin
vrolijker wordt". Zorg en
toewijding voor het gezin
waarin ze is geplaatst, spe
len een grotere rol dan de
huishoudtechnische kant van
haar taak.
De taak van de gezinsver
zorgster wordt als volgt om
schreven: „De zieke moeder
verzorgen, orde scheppen en
de kinderen leiding geven",
„het werk opvangen totdat
moeder in staat is het zelf
te doen"; „een gezellige sfeer
scheppen": „de heer des
huizes, die moe van zijn
werk komt, van de zorg voor
de huishouding ontlasten":
„alles doen voor de kinderen
Er zijn ook minder positie
ve geluiden, zoals „een orgel
dat elke dag draait, dat ben
je"; „zonder waardering
houdt men het niet uit"; „in
de winter, wanneer je lang
op tram of bus moet wach
ten en ook nog moet over
stappen, valt het niet mee";
„als de moeder overspannen
ls, vind ik het wel moeilijk
werken".
Dat niet alle gezinnen,
waarin een gezinsverzorg-
ster wordt geplaatst, een
juiste opvatting hebben van
haar taak, daarvan getuigt
een opmerking als: „Wan
neer je de hele dag moet
werken, kun je geen aan
dacht hebben voor de zieke".
Veel word gevergd van
het aanpassingsvermogen,
het geduld en de krachten
van de gezinsverzorgster.
Soms komt zjj in gezinnen
die hiervoor onvoldoende
begrip tonen en dit leidt tot
teleurstellingen. Teleurstel
lingen, waar de gezinsver
zorgster meestal snel over
heen komt, want „als je
daarna in een leuk gezin
komt, ben je de zorgen van
het vorige gauw vergeten".
