Terwijl Russische straaljagers
angstig-laag over de stad vlogen
V erbouwing
Groenendaal
gereed
Drie dagen goochelen in zo n
keurige stad als Haarlem
Vraag op
straat een
goocheltruc
H
In de volle kracht van zijn scheppend kunnen
Kees Verwey vijfenzestig jaar
Overzichtstentoonstelling in Haarlems Vleeshal
O
Onwettig school
verzuim nog
niet uitgebannen
Foto's en drukwerken
uit oorlogsjaren voor
expositie gevraagd
ALS U HET
VRAAGT
Invitaties voor andere toneelfeesten
in Duitsland en Frankrijk
Tweede lustrum
Katholieke Bond
van Bejaarden
in Heemstede
k
Waarderhaven
ZATTÜRBAG 17 APRIL 1965
PAGINA 3
II»
1111111111111
Berlijn met de muur als sym
bool van een uiterlijk onwrik
bare tweedracht is althans
voor een klein groepje jonge Euro
peanen tijdens de week van Intei -
drama 1965 het zinnebeeld ge
worden van een toenadei ing op
Europees niveau. Een bescheiden
groep toneelminnende Nederlan
ders onder wie zes Haarlemse
middelbare scholieren en een pas
afgezwaaide Mendelier, heeft een
iceek lang vertoefd in West-Berlijn
samen met afgevaardigden uit En
geland, Frankrijk, België, Oosten
rijk, Zwitserland, Zweden en
Duitsland. Onder leiding van de
heer Th. Ruygrok, leraar voor-
(lra<'htnkunst op enige Haarlemse
fniddelbare scholen, en van de heer
Odé, afgevaardigde van de
NA.TU Nederlandse Amateurto
neel Unie), hebben Rob, Bien, Bet-
tV, Thea, Mieke, Maya en Han hun
brachten beproefd in de toneel-in
terland in Berlijn. Terwijl de Rus
sische straaljagers angstig laag
over de Berlijnse huizen vlogen uit
protest tegen de vergadering van
de Duitse Bondsdag in de Kon-
gresshalle, speelden de jonge
Haarlemmers hun twee Engelse
éénakters in het gebouw van de
Akademie für die Künste.
De Haarlemse middelbare scho
lieren, die verleden week hébben
deelgenomen aan Interdrama 1965
in West-Berlijn, praten graag nog
wat na over het internationale
toneélgébeuren, dat een diepe in
druk op hen heeft gemaajtt. De
groep op bezoek bij de familie
Vanderwildt aan de Zaanenstraat.
aar lemmers opgelet: als u
een van de laatste dagen in
mei op straat een gooche
laar tegenkomt, houdt de man
dan staande en eist van hem, dat
hij een goocheltruc uithaalt. Hij
zal niet weigeren. Misschien neemt
hij zijn witte hoed voor u af, die
rood geworden is, als ie het ding
weer opzet. Het worden drie sen
sationele dagen in Haarlem: 28,
29 en 30 mei. We mogen een paar
honderd goochelaars hier ver
wachten, die onder verdachte om
standigheden zullen gaan con
gresseren. Een nationaal congres.
Nou ja, een congres wordt het ook
weer niet. Het congres wordt om
gegoocheld naar een concours,
waar amateurs en beroepsmensen
om de eerste pry's in de verschil
lende klassen zullen goochelen en
tevens zullen uitmaken, wie zich
nationaal kampioen mag noemen.
Kees Verwey, schilderend aan het
portret, dat hij van Albert van
Dalsum maakte.
Lezers schrijven de krant
Haarlemse scholieren speelden op
„Interdrama" in West-Herlijn
Nederland zou zichzelf niet zijn ge
weest, als het voor het internationale
forum een stuk van eigen bodem zou
hebben gespeeld. De keuze was geval
len op stukken van Engelse huize. Het
succes van de Haarlemmers was er ge
lukkig niet minder om. De jonge men
sen uit de Bloemenstad, tevens de vol
ledige deputatie uit Nederland, speelden
The followers" van Harold Breakhouse
en Where the seas begin" van James
Parish. „The followers" is een blijspel
in kostuum uit het midden van de vo
rige eeuw en het tweede spel dateert
t an omstreeks 1940. Beide stukken heb
ben de eenzaamheid tot thema. Van
zelfsprekend heeft een land als Neder
land meer dan de andere deelnemers
te kampen met de beperktheid van zijn
taalgebied, maar het gehanteerde argu
ment van de verstaanbaarheid bipit wei
erg zwak, vooral als men weet, dat ook
de Zweden hun eigen taal als voertaal
op de planken gebruikten. De Scandi-
naviërs hadden overigens geen spel van
eigen bodem. Zij gaven een opvoering
van een Japans no-spel, dat nogal sterk
pantomimisch van karakter is.
Een van het Haarlemse groepje, de
oud-Mendelier Rob Vanderwildt, heeft
met bijzondere belangstelling alles in
en om Interdrama 1965 in zich opgeno
men. Rob heeft namelijk toneelaspira
ties. Het Berlijnse contact heeft voor
hem persoonlijk een uitnodiging voor
een cursus toneel in Engeland opgele
verd en voor de hele groep gelden twee
invitaties: één voor een amateur-toneel
festival in het Franse Aix-les-Bains en
één voor een dergelijk toneelfeest in
het Duitse Augsburg.
Een kleine dertien uur sporen scheidt
West-Berlijn van Haarlem. Tijdens de
heenreis in de nacht van 3 op 4 april
is van slapen niet veel gekomen. Hier
en daar werd nog een tekst nagezien,
nu en dan een vluchtig dutje gedaan en
verder was het praten, indrukken uit
wisselen, kijken naar de snel voorbij
schietende lichtjes en uren tellen. En
toch kwamen die dertien uren om. De
Haarlemmers strekten hun stijve benen
om naar het Jugend Gasthaus aan de
Ivlückstraszc te gaan. Zondagavond om
zes uur waren zij opgepoetst en nog een
beetje slaperig bij de officiële opening
van Interdrama 1965 door Herr Kurt
^eubauer, senator für Jugend und
m'ort uit. Berlijn. Daarna werden Zwe
den, Nederlanders, Fransen, Engelsen,
Belgen, Oostenrijkers, Zwitsers en
Duitsers overgelaten aan de organisa
torische bekwaamheden van Herr Hans
Dieter Weliowski. Tpering van de
Haarlemmers: „De organisatie klonk
a's een klok."
Allemaal wegens de Bondsdagaffaire
moesten Nederland en Zwitser
land afzien van een optreden in
de Kongresshalle. Interdrama ver
huisde voor die speciale gelegenheid
naar de Akademie für die Künste. Het
Nederlands enthousiasme en de interna
tionale welwillendheid schoven het ge
gier van de Russische straaljagers even
naar de achtergrond. Alle aandacht was
nu voor Bien Moerkerken Van der Meu-
len van het Lorenzlyceum, Betty van
Meurs, Thea Timmerman en Maya
Lammers van de Meisjes-HBS, Mieke
Houtzager van het Coomhert-lyceum,
Han Bertram van de Rijkskweekschool
en voor Rob Vanderwildt, oud-leerling
van het Mendelcollege. Uiteraard lever
den de internationale contacten voor
middelbare scholieren van 1965 niet de
minste moeilijkheid op. De Engelsen
waren bij de Haarlemmers favoriet,
omdat zij ongeveer van dezelfde leef
tijd waren. Frankrijk en België hadden
nogal wat volwassenen meegesmokkeld
ondanks de ondertitel van Interdrama
1965 „Internationales Amateurthea
ter der Jugend." De Zwitsers lieten
het element leketoneel teveel overheer
sen en hadden bovendien hun grote
groep van vijftig man met muziekinstru
menten uitgerust. „Daar kon je moei
lijk aansluiting vinden", vonden de
Haarlemmers.
Op de avond van Palmzondag is het
groepje, vervuld van indrukken, in
Haarlem teruggekeerd. Van de s tad
Berlijn hebben ze niet veel impressies
meegenomen. „Het programma was
nogal bezet en een week is maar kort",
zegt Rob. Zoals bij de meeste vreemde
lingen maakte Berlijn een grauwe in
druk op hem. De Haarlemse scholieren
weten eigenlijk zelf niet wat hen het
sterkste heeft getroffen: De vele ruïnes,
die na twintig jaar nog vertellen van
de gruwelijke verwoestingen van het
laatste oorlogsjaar, of de gigantische
nieuwbouwprojecten die een duidelijke
getuigenis afleggen van de veerkracht
van het Duitse volk. Een bezoek aan
de beruchte muur kon niet uitblijven.
Rob had sterk de indruk dat Berlijn de
muur toeristisch exploiteert zoals de Pa-
rijzenaar zijn Eiffeltoren. Bij zijn sou
venirs heeft hij een ansichtkaart van de
muur in kleur. De muur is afgebeeld
in zoete kleuren en het ontbreekt er
nog maar aan, dat de kaart „Veel
liefs uit Berlijn" als opschrift zou heb
ben.
Terugkomend op Interdrama 1965.
vertelt Rob dat het toneelevenement
zo'n succes is geworden, dat de orga
nisatoren het niet bij één keer willen
laten. Waarschijnlijk zal een tweede
Interdrama in 1967 of 1968 weer een
nieuwe lichting jonge Europeanen
naar Berlijn trekken. Het ligt in de
bedoeling dat Berlijn hoofdkwartier
van Interdrama blijft. Om het jaar
kunnen de toneelminnende scholieren
naar West-Berlijn en in de tussenlig
gende jaren komen dan Europese ste
den aan de beurt. Misschien mag
Haarlem in de nabije toekomst ook
eens gastheer* zijn: Onze stad heeft in
Duitsland een goede indruk achterge
laten en de Duitse kranten wezen
met nadruk op het kennelijk bijzon
dere feit, dat éen stad als Haarlem
een eigen leraar heeft voor het vak
voordrachtskunst in het programma
van de middelbare scholen.
TH. K
HEEMSTEDE, 15 april De front-
zijde van het Verversingshuis Groenen
daal, sinds enige tijd in Landgoed Groe
nendaal herdoopt, heeft een gedaante
verwisseling ondergaan, die na twee
maanden arbeid thans gereed is ge
komen.
De nogal ingrijpende verbouwing heeft
zich afgespeeld in de statige serre,
waarvan de bezoekers niet langer aan
weer en wind bloot zullen staan. De
serre is glasdieht gemaakt, wat voor
het druk bezochte café-restaurant als
een belangrijk winstpunt mag gelden.
Bij mooi, zonnig weer leverde de open
serre voor de bezoekers een aangenaam
zitje op, maar de exploitanten van
Groenendaal stelden zich op het stand
punt dat men er vanwege het wispel
turige klimaat hooguit één maand per
jaar wind- en regenvrij kon verpozen.
Dankzij deze verbouwing zal de serre
ook gebruikt kunnen worden ten dienste
van het restaurant-bedrijf dat dikwijls
met ruimtegrbrek heeft te kampen en
met een uitzicht op het fraaie wandel
bos zal he in de glazen serre, die
Paaszaterdag in gebruik wcrdt geno
men, ongetwijfeld gezellig dineren zijn
De exploitanten, de gebroeders Uiten-
daal, een familie die van vader op
zoon al bijna een halve eeuw de scepter
zwaait in Groenendaal, hopen dat bin
nen afzienbare tijd nog een tweede ver
betering van het café-restaurant gereali
seerd zal kunnen worden. De primitief
aandoende entree tot het Groenendaalse
etablissement (dat nog eigendom is van
de gemeente) moet hoog nodig worden
verbeterd. De bezoekers moeten als het
ware door een keukendeur naar binnen,
wat voor een zaak van dergelijke allure
toch wel benedenmaats is. Met de
bouw van een stijlvolle entree op het
binnenplein tussen de twee restaurant
zalen hetgeen de gebroeders Uiten-
daai voor ogen hebben zou het aan-
5len van het alom bekende „Groenen
daal in belangrijke mate verbeterd
kunnen worden.
iwEin'M®TEDE> aPril De afde-
ia Heemstede van de katholieke bond
„J,1ivJ.j'aarc'eri en gepensioneerden viert
trumfe&sf 21 8pril liaar tweecie lus"
hJÜae te(;stelijkheden bij gelegen-
L i n het 10-jarig bestaan worden
Ü^,7,OUC> n het seminarie Hageveld,
w ivir- s rtlorgens tien uur een plechtige
oAi Ult dankbaarheid zal worden op-
+K-aJ?en-, Na het gemeenschappelijk
ontDut volgt er een korte vergadering,
waaraan vanzelfsprekend de feestelijke
noot niet ontbreekt. Het afdelings
bestuur, dat met dankbaarheid terug
ziet op alle steun die zowel op econo
misch als sociaal gebied de afgelopen
tien jaar in het belang van de bejaar
den werd gegeven, zal 's middags van
twee tot drie uur in de aula van het
seminarie Hageveld recipiëren.
Voor de leden van de bejaardenbond
bestaat er op de komende feestdag ge
legenheid tot vervoer per bus van de
firma Kors naar het seminarie, 's Mor
gens half tien wordt van de volgende
plaatsen vertrokken: Rijnlaan, Glip,
Wilhelminaplein, Huize St. Bavo, Linden-
laan 3, Raadhuisstraat en Raadhuis
plein.
FUHRHOPSCHOOL B. en W. van
Haarlem hebben besloten, dat de Fuhr-
hopschool aan de Planetenlaan voort
aan zal heten „Burgemeester Fulirhop-
school". De heer Fuhrhop was van 1904
tot 1923 burgemeester van het vroegere
Schoten.
COLLECTE De opbrengst van de
collecte voor Nationale Reumafonds
heeft in Wormer het mooie bedrag van
486,53 opgebracht.
Tijdens een besloten bijeenkomst, en
kele dagen geleden in een zaaltje van
het Militair Tehuis aan de Jansweg,
hebben wjj een voorproefje gekregen.
Een stuk of tien goochelaars in
burger zaten wat te glimlachten rond
de drie leken, die waren komen proe-
,ven. Attributen links en rechts, een
zwart gordijn, dat zo nodig de aller-
lllflIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIHIIIIIIfIHIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIirillllllllllllllllllllHllllllllllllllllimilllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
p 20 april wordt de schilder
Kees Verwey vijf en zestig
jaar, een datum die in zijn
woonplaats Haarlem tot 28
april in de Vishal wordt gevierd met
een expositie welke overzicht van zijn
werken geeft. Tegelijkertijd exposeert
zijn Amsterdamse kunsthandelaar M.
L. de Boer „Kunstenaars gezien door
Verwey" en zojuist is in Arnhem een
tentoonstelling geëindigd met de beeld
houwster Charlotte van Pallandt als
zijn metgezellin ter voortzetting van
een indrukwekkende reeks alom in
den lande.
Het is Verwey gelukt om, toen na
1945 de strikt-modernen alle aandacht
voor zich opeisten en de figuratieve
schilderkunst als een verouderde zaak
wilden wegschuiven, niet alleen zich
staande te houden maar zichzelf als
tegenwicht op de schaal te gooien.
Door hardnekkig zijn persoonlijke ont
wikkeling te vervolgen en in de open
baarheid te brengen is hij de grote
antipode geworden van de modieuze
abstractie. Tegen het getij in steeg
zijn roem door de grote kwaliteiten
die hij als schilder tentoonspreidde
en thans is zijn erkenning in het land
volledig.
In de reeks Beeldende kunsten en
Bouwkunde in Nederland verscheen een
monografie over Kees Verwey en het
is opmerkelijk dat deze werd geschte
ven door de promotor der moderne
schilderkunst, prof. dr. H. L. C. Jatte.
Tegenover de opvattingen die zien ont
wikkelden in de internationale kunst na
het impressionisme waarvan hij een
krachtig nabloeier is heeft V envey
echter nooit geheel afwijkend gestaan.
Uit een titel van een zijner schilderijen
uit 1946, „A mon ami Picasso", sprak
onverholen bewondering en de lessen
van het kubisme bracht hij in praktijk
in de stillevens met boeken. Uit 1948
stamt zijn wel zeer expressionistisch
zelfportret met scheve das en ook Pop-
penkamer, uit 1956 Droompaardje. Met
het ontkennen van het alleenrecht der
modernisten heeft Verwey zeker ook de
drang in zichzelf om zich over te leve
ren aan het moderne, beteugeld; hij
heeft zjjn post-impressionistische neigin
gen inmiddels zinvol en eerlijk opgelost
in zijn persoonlijkheidstructuur. Wat de
abstracten aan visuele aanleiding onge
bruikt laten, acht hij een wezenlijk ele
ment van de beeldende kunst dat hij
nooit zal prijsgeven.
Ven
erwey zal zichzelf na 20 april niet
pensioneren; hij verkeert in de
olie kracht van zijn scheppend
kunnen; het besef van de betrek
kelijkheid van heden en verleden stelt
hem in staat uitsluitend en ten volle
zijn eigen aard te volgen in de realiteit
der traditie wat iets anders is dan
conventie. De aquarel, een techniek
die zijn leermeester Boot propageerde,
is onder de talentvolle beoefening van
Verwey uitgegroid in figuratief achis-
me tot een tijdeloos fenomeen van
schilderlüke expressie. Juist in deze,
door hemzelf als niet modern gekwalifi
ceerde techniek heeft hij zijn tijdvak
hecht verbonden met de traditie van
het Hollands realisme.
In de tentoonstelling in de Vishal treft
men niet de hoofdwerken aan welke te
zien waren bij zijn ere-tentoonstelling
die in dezelfde ruimte vijf jaar geleden
werd gehouden en. in groter getale nog,
in de oeuvre-tentoonstelling in Utrecht
in september van het vorig jaar, tege
lijk met Mari Andriessen. Uit de ge
meentelijke verzameling en het persoon
lijk bezit van de kunstenaar is een col
lectie samengesteld die hem als teke
naar, aquarellist en schilder volgt van
zjjn jeugdwerken tot heden.
De tentoonstelling is gegarneerd met
figuren die ook in de kantlijn van zijn
leven en ontwikkeling hebben geschre
ven zoals Van Deyssel, Andriessen, Boot
en Buning. L. T.
grootste geheimen aan het oog onttrok.
In zo'n sfeer zou je jezelf onbehaaglijk
moeten voelen. Ér hangt een spanning,
die niet in gewone woorden is te ver
talen. Een beklemming bijna, die je op
je hoede doet zijn voor allerlei ongrijp
bare verrassingen. Je wacht geduldig
af. Een gewillig slachtoffer, een verte
genwoordiger van het slag mensen, dat
tegen wil en dank beet genomen wordt.
Gelukkig zijn goochelaars gewone
mensen. Zij spreken de taal van alle
dag en onderscheiden zich in niets van
al die on-intelligente mensen, die ze
met plezier laten boeten voor hun goed
gelovigheid. Ze praten en spelen voor
zichtig hun spel. Mooie dobbelsteen, zei
er een tegen een toch argwanend meis
je. Ze pakte de dobbelsteen in haar
vuist. Hij nam een andere steen, blies
over zijn vuist, de steen was verdwenen.
Het meisje zat met twee stenen in haar
blanke vuist. Vraag niet, hoe dat moge
lijk was. U moet nooit iets vragen aan
goochelaars, want in hun antwoord ligt
al weer een volgende truc verborgen.
Wij vertellen u er alleen maar van om
u voor te bereiden op het aanstaande
goochelfeest. De Noord-Hollandse Bond
van Goochelaars heeft het concours
het eerste in Haarlem onder auspi
ciën van de Nederlandse Magische Unie
georganiseerd. Dat gaat in Haarlem niet
zo gemakkelijk. Haarlem is wel heel
gastvrij op papier, maar in de praktijk
kan dat nog wel eens tegenvallen. De
goochelaars willen bijvoorbeeld graag
in de stad pijlen, die verwijzen naar de
belangrijkste congrespunten. Het zal er
wel niet van komen. Het is een gebruik,
dat in iedere stad, waar zo'n nationaal
congres wordt gehouden, in het centrum
een „buitenstunt" voor de burgerij
HEEMSTEDE, 14 april De kan
tonrechter in Haarlem heeft het afgelo
pen jaar vier veroordelingen uitgespro
ken wegens onwettig schoolverzuim in
Heemstede en Bennebroek.
Dit staat te lezen in het jaarverslag
van de commissie tot wering van
schoolverzuim, die bij de binnengeko
men kennisgevingen een zeer ernstig
geval van verzuim te behandelen kreeg.
Het betrof een leerlinge van de Heem-
steedse St. Augustinusschool, die thuis
gehouden werd zogenaamd om moeder
'r-asf huishouden te assisteren. In wer
kelijkheid ging het meisje echter uit
werken. De kantonrechter veroordeelde
hier tot een boete van honderd gulden,
subs, twintig dagen hechtenis, waarvan
-J voorwaardelijk met een proef
tijd van twee jaar. Na deze veroorde
ling werd opnieuw een opgegeven ver
zuim ais onwettig aan de inspecteur
doorgegeven.
Een andere leerlinge van de St.
Augustinusschool werd thuis gehouden
om haar zieke moeder te vervangen.
In het gezin waren echter nog twee
meisjes aanwezig, die de taak van de
moeder hadden kunnen overnemen. De
kantonrechter veroordeelde de vader
tot een boete van vijftig gulden, subs,
tien dagen hechtenis. Van de kath. huis
houdschool St. Lucia in Bennebroek
kwamen eveneens twee meldingen van
onwettig schoolverzuim binnen. In bed
de gevallen werden de meisjes thuis
gehouden, zonder vooraf toestemming
van het hoofd der school te hebben
verkregen. De kantonrechter veroor
deelde in het ene geval tot 25 boete,
subs, tien dagen hechtenis, waarvan de
helft voorwaardelijk met een proeftijd
van twee jaar.
De commissie betreurt de trage gang
van zaken bij de afwikkeling van de
gevallen van verzuim. Dikwijls volgt
eerst na vijf of zes maanden een veroor
deling.
BLOEMEND AAL, 15 april In de
beneden- en bovenzaal van het landgoed
Elswout, waar het Jac. P. Thijssely-
ceum is gevestigd, zal van 30 april tot
5 mei een herdenkingstentoonstelling
worden gehouden van zaken die be
trekking hebben op de jaren 1940 - 1945.
Aan de bevolking van Bloemendaal
randgemeenten wordt verzocht foto's,
tekeningen, drukwerken enz. uit deze pe
riode beschikbaar te willen stellen. Men
kan het in bruikleen geven voor de duur
van de tentoonstellingsperiode of defi
nitief schenken. In het laatste geval
wordt het materiaal, na afloop van de
expositie, gebruikt ter aanvulling van
het gemeentearchief of geschonken aan
het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumen-
Het comité herdenking 5 mei 1945—
1965 in Bloemendaal ontvangt het ma
teriaal graag via de eongierge van het
Jac. P. Thijsselyceum of door telefoni
sche melding bij de heer H. van Tijen,
Merellaan 8 te Aerdenhout, telefoon
42210. Het wordt zo nodig afgehaald.
wordt gehouden. Dat zou in Haarlem
op de Grote Markt moeten gebeuren.
Niets ervan. Dan zou er misschien ge
durende twee uur een bus omgelegd
moeten worden. De verkeerspolitie is al
in paniek. Nu moeten de goochelaars
naar het Vlooienveld, vlak voor de
Provinciale Griffie. Ais het goed zou
gaan, moest er die middag een muziek
korps door de stad marcheren. D»
goochelaars dienen er op te rekenen,
dat ze nul op het request krijgen.
Ze klagen er niet over. De organisa
toren zijn tenslotte zelf Haarlemmers.
Hoogstens zijn ze teleurgesteld. Maar
het succes goochelen ze wel te voor
schijn. Van tijd tot tijd zullen we nog
meer vertellen van de spannende din
gen, die komen gaan. Van al die ma
nipulatoren en illusionisten, van de car-
to- en micro-magie en niet te vergeten
Nan de salon-magie. Geheimzinnige be
grippen, die wij ooit onder het zwarte
doek voor u vandaan zullen halen. Ho
pelijk vergeten we ook niet te vertellen
van de kinder- en A.O.W.-goochelaars.
Twee aparte soorten mensen. Kinder
goochelaars goochelen voor kinderen en
men zou zeggen A.O.W.-goochelaars
goochelen voor A.O.W'.-ers. 3Iaar dat is
precies verkeerd. Deze groep wordt na
melijk gevormd door goochelaars, die
zelf A.O.W.-ers zijn. Het is allemaal een
beetje vreemd en voor ons leken on
herkenbaar. Maar dat is juist de char
me van het goochelen. Drie dagen le
ven in een omgekeerde wereld. Dat lijkt
ons een feest. Vooral in Haarlem, waar
altijd alles zo netjes op zijn plaats moet
blijven staan.
W. H
Vele belanghebbenden zullen met
spanning hebben gewacht op het ant
woord van B. en W. op de schriftelijk
gestelde vragen betreffende de wan
toestanden bij de Waarderhaven. Onder
getekende veroorlooft zich bij het ant
woord enige kanttekeningn te maken.
Het ter beschikking gestelde speelter
rein was door zijn drassigheid totaal
onbruikbaar als zodanig; niet erg ele
gant om nu te verwijten, dat er geen
gebruik van wordt gemaakt. De telefoon
voor de bewoners van de haven is erg
onvrij in een winkel, (de gemeente heeft
niet de aanleg betaald).
Dat er voorbereidingen worden ge
troffen om aan het aantal wrakken
een einde te maken is niet nodig, nodig
is reeds langs bestaande verordeningen
thans eens ten uitvoer te leggen. In
1962 hebben alle bewoners van het
woonwagenkamp een door de burge
meester getekend schrijven ontvangen,
waarin werd gedreigd, dat zonder waar
schuwing, langs de weg staande wrak
ken zouden worden verwijderd. Dit is
nog nooit gebeurd. Nu er van particu
liere zijde veelvuldig op wordt aange
drongen, is een aanvang gemaakt met
optreden tegen dit euvel. Dit gebeurt
echter slechts door de wijkagenten, ge
motoriseerde afdelingen van de politie,
die in de stad terecht overigens
zo ijverig zijn, zien hier blijkbaar niets.
Elders in het industrieterrein moet de
overheid erop worden gewezen, dat een
nieuw sloopterrein dreigt te ontstaan,
zelf ziet men dit niet. Nadat hieraan op
aandrang van particuliere zijde een ein
de is gemaakt, ziet men weer niet, dat
men 100 meter opnieuw is begonnen. Of
men wil niets zien! Hoewel men toch
zó zuinig is op het Haarlemse industrie
terrein, dat oude bestaande bedrijven
uit de stad hier niet economisch mogen
bouwen en men ze liever de gemeente
uit ziet gaan. Maar dat bestaande be
drijven, die reeds tientallen jaren hun
terrein in de Waarderpolder hebben,
zich onderhand moeten generen om be
zoekers uit te nodigen, komt niet in het
industriebeleid van de gemeente voor.
Tientallen brieven hebben B. en W. de
laatste jaren over dit euvel bereikt,
maar men klopt blijkbaar aan dovemans
oren. Een weg van de gemeente, waar
voor door de bedrijven grote bedragen
zjjn betaald voor aanleg en onderhoud,
kan door die bedrijven niet vrijelijk wor
den gebruikt. We wachten maar weer
rustig af, hoelang de voorbereiding
van de maatregelen, als aangekondigd,
nu weer gaan duren. Het is iedereen
bekend, dat men niet weet, waar men
met oude autowrakken moet blijven, een
reden voor B. en W. om over enige
maanden te zeggen, dat er elders in de
gemeente geen plaats is. En dan heeft
men nog gelijk ook. In eigen ogen heeft
men dan weer zijn best gedaan (en de
toestand blijft zoals die was).
J. J. M. Versteeg
