als je moeder
Gezinsgeluk niet
aan roem offeren
(„GOLDFINGER
„Er gebeurt iets met
Italianen
werpen zich
(in Spanje)
op Western
Het spook van
St. Johns Wood
Goldfinger
Onbegrijpelijk
Vervlakking
Shirley Eaton
iSpoofliiaï
IParteerfèneinJE:
PLUS
15 MEI 1965
bezin VOOr wordt het plotseling heel wat
der waardevol".
99
Toch denken we niet, dat Shir- fe'ÉH MÊÊÊ8i°i^
ley Eaton een meisje is, dat het Gordon ScQtt die de titeIrol speelt*
succes de kans zal geven, de ba- de Italiaanse Western Buffalo Bi"*
sis van haar geluk te ondermij- held van het Wilde Westen-
nen. Want ze gelooft, dat ze de,
mo.fr/iok.S"a,1„kmdt~rr?".„ik:beIa,,grijkste rol in haar leven bij.
ces het do6l van heel mijn streven zijn j na zes jaar geleden te spelen heeft
geweest, sinds mijn twaalfde jaar. Ik gekregen: de rol van moeder van
kan het nu niet opgeven".
0. haar zoon Grant.
WAT Rome werkelijk tot een
nieuw Hollywood maakt, zijn
niet zozeeir de .pogingen van
bop^alde Italiaangg, gaxQ^üpejite)
om beroemdheden als Zariuck en
Goldwyn te overtreffen in het pro
duceren van films en het uitge
ven van kapitalen (die ze niet heb
ben) als wel de gave om aan te
voelen, wat het publiek wil en,
zo nodig, zelf de mode in het bios
coopbezoek te bepalen. Elk sei
zoen hebben ze tot nog toe iets
nieuws gebracht. Eerst waren het
de Hercules-, Ursus- en Maciste-
spektakels. Daarna de wereld-bij-
nacht- en Modo Canefilms. Toen
Hollywood niettemin verleden
jaar plotseling weer in opkomst
bleek te zijn, moest er iets anders
worden bedacht. En dus trokken
de Italianen voor het seizoen 1964-
1965 naar het Westen. Wie verle
den jaar een bezoek bracht aan
Spanje, viel eenvoudig over de
Italianen, die er „Westerns" aan
het maken waren. Niemand kon
toen nog vermoeden - en de Italia
nen zelf misschien wel het minst
- dat er binnen enkele maanden
een nieuwe filmmode zou worden
geboren: de Italiaanse Wild-West-
film.
20, kees, heb JE DE BUXMETJES SUS BUITEN4EZET?
Oefen uw geduld maar weer een» op deze twee tekeningen en probeer de (vijf) kleine verschillen te ontdekken.
Al» u er niet uitkomt, raadpleeg dan de oplossing elders op deze pagina.
'V*
Keukenhof
IcrituutpT
f' II 'l
lUifzicW"1
develden
- OenHaaq
Grens kd. mm
bollenstreek
DE MOOISTE,TOCH1EIV
'LANGS DE BOLLENVELDEN^,
HAARLEM
Heemstede..
rière als filmactrice. Als ze geen rollen
kreeg - en dat was vaak het geval - had
ze de troost van een gelukkig huwelijk
en het vertrouwen, dat het bezit van een
zoon aan een vrouw kan geven.
SHIRLEY EATON
het is afschuwelijk te
moeten bedenken, dat het
succes misschien afbreuk
zal kunnen doen aan mijn
persoonlijk geluk
kleur passende Jaguar-auto van het tY- belangrijker in de Ogen van 8
En Ze voelt, dat het mooist® nog relf' maar je wordt ook
moet komen. rijker als mens. Acteren ,g
stuk van mijn leven. Maar 8
A het met ahdere dingen verg®
„Ik weet," ging ze voort, „dat W /'ffifl
sommige mensen me dwaas zullen vin- -^llOCsai^rfH
Maar op 28-jarige leeftijd kreeg zij
de rol in de film „Goldfinger" waarin i den, zo te spelen met mijn geluk en het
zij sterft in een mantel van goudverf. En geluk van mijn gezin. Maar als je iets
toon begon het te gebeuren. Filmpro- begint, moet je het ook afmaken. Toch
ducenten bekeken haar nog eens opnieuw zou ik voor geen geld van de wereld
en wat ze te zien kregen, viel bijzonder l mijn gezin willen verwaarlozen. Het is
goed in hun smaak. Ze was niet langermijn reddingsanker. Ik bedoel, ik ben
een aardig blondje maar een boeiende met Colin (Colin Lenton-Rowe, een bouw-
vrouw. De aanbiedingen begonnen bin-1 ondernemer) getrouwd, toen ik 20 was en
non te stromen. ik steun in alles op hem. Maar ik geloof
Het salaris, dat ze voor een filmoptre-wel, fla-t ik de druk zal kunnen weer
den kan vragen, is verviervoudigd. In-staan. Misschien zou het zeker mis zjjn
tussen is ze al in Engeland opgetreden j gegaan, als dit allemaal veel eerder had
als tegenspeelster van Hugh O'Brien ingebeurd. Nu niet meer",
de Agathe Chiristit-film ,,T;en kleiine ne- Ze lacht, maar dat duurt slechts even
gertjes Thans is Hollywood aan de j en ze vervolgt: „Vreemd, hè? Ik bedoel
beurt. hoe meer je het leven leert kennen, des
Shirley Eaton
Maar gelukkig beseft Shirley heel
goed, dat nu de moeilijkheden eigen
lijk pas goed beginnen. Want succes
in de filmwereld betekent maar al te mijT'persoonlijk^ g~eïuk'\
vaak, dat iemands persoonlijke geluk
in gevaar komt
,Ik wil graag een grote ster zijn",
zegt ze, „maar dat mag niet gaan ten
koste van mijn levensgeluk. Je denkt
zo gauw dat jou zo ieits met zal overko
men. Maar het leven leert dikwijls
anders Wie zal het zeggen. Toch ga
te verwarder wordt het. Het is afschuwe
lijk te moeten bedenken, dat het succes
misschien afbreuk zal kunnen doen aan
Shirley Eaton is een vrouw die weet
hoe ze de vruchten van de roem kan Er gebeurt iets met je, als je
genieten. Ze is reeds de trotse eigeina- J Jlj
res van een mimk-jas en een bij de|een kind krijgt zegt ze. „Je wordt
•idoq jLd%n?di dp uva dmopi ap
;(U3P
-jiaoq ap uva uaatsaooyos ap
ajsjooj.6 ap uva uCx\wv%s ap 'd^ 60ix
aayuij }aq uva öoodiuy ap '.aft\dlg
jaq uva ixnvjs ap :uaffaj,jaq 'Wv *(1
j/aatf ivvua^ai ap aip uajnof fff1
De Ironie van het lot wil, dat de film,
die deze nieuwe mode pas goed heeft ge
lanceerd en die op het ogenblik in Italië
het grootste kassucces is, „Per un pugno
dl dollari" (Om een handvol dollars),
heet. Behalve een paar Spaanse en Duit
se zijn alle namen van de medewerkers
aan deze film Amerikaans. Maar in feite
is het een volkomen Italiaanse onderne
ming. „Rob Robertson" de regisseur,
heet In werkelijkheid Sergio Leone en
onder de acteurs is er maar één echte
Amerikaan. Clint Eastwood. De „John
Wells" in de film heet eigenlijk Gian Ma
ria Volonte, en hij is een van de beste
Jonge toneel-, televisie-, en filmacteurs
in Italië.
„Per un pugmo dl dollari" moge dan
misschien nitt een John Ford-film op
zijn best zijn, hij is in elk geval verre te
verkiezen boven 'n Ford op zijn slechst.
Zijn grootste verdienste L wel. dat er
geen liefdesgeschiedenis m voorkomt.
Om het goede hart van de held te bewij
zen, krijgt men te zien, hoe hij een
Mexicaans paar herenigt, dat was ge-
ischeiden door de schurk, die het meisjei
had ontvoerd. De film is als het ware]
een bloemlezing van iedere Western, die,
ooit is vertoond. Maar Leone heeft hem
geregisseerd op de manier van „Inder
daad, beste,, mensen, ik weet drommels
goed, dat jullie het allemaal al eens eer
der hebben gezien, maar laten we eens i
hartelijk lachen tén koste van Holly-1
wood en bewijzen, dat we dit soort din-j
gen minstens even goed kunnen doen.."|
Natuurlijk ligt het geweld er duimen-
dik bovenop. De held krijgt een afram-j
meling, die er niet om liegt, maar die
toch geen sadistische trekken vertoont.
De meeste van de Italiaanse Westerns
worden in Spanje opgenomen of in de
provincie ten noorden van Rome. In de
omgeving van Madrid is een Wild West
stadje gebouwd dat Silver City" wordt
genoemd. Een tweede is verrezen in een
nieuwe studio aan de Via Tiburtina op
een paar kilometers buiten Rome.
De films dreigen karakteristieke titels
als „Buffalo Bill, eroe del Far West"
(Buffalo Bill, held van het wilde westen"
die binnenkort hier te lande in vtrto-
ning komt), „Cavalca e uccidi (Rijden
en sterven)' „Le pistole non diiscutuno",
(Revolvers spreken niet), „La strada
per Fort Alamo" (De weg naar Fort
Alamo) en „Gli invincibili tre" (De
onoverwinnelijke drie). De me-este ervan
hebben een uitsluitend „Amerikaanse"
rolbezetting. Maar nu zal er ook een Ita-
i liaanse Western worden uitgebracht op
naam van een Italiaanse regisseur, Ser
gio Corbucci, die al een paar Hercules
films heeft gemaakt en verder wat k'ueh-
ten met acteurs, die op het ogenblik bij-
j zonder populair zijn in Italië. Zijn vol-
i gende film wordt een parodie op „II
Gattopardo" (De Tijgerkat) van Luchi-
no Visconti met de komieken Franco
Franchi en Ciccio Ingrassia in de hoofd
rollen.
En met deze twee namen zijn we be
lang aan een nieuwe „golf" In het Ita
liaanse filmbedrijf, die door niemand
was voorzien en die voor alle betrokke
nen volkomen onverklaarbaar is, maar
waarvan nu reeds mag worden ver-
I wacht, dat zij die van de westerns verre
in omvang zal overtreffen. In het duo
Franchi-Ingrassia heeft de Italiaanse
film namelijk sedert een half jaar, naast
het vierspan Tognazzi-Manfredi-Sordi-
Gassmann, een nieuw komiekenpaar, dat
niet alleen alle kasrecords met stukken
slaat, maar dat ook op het punt van on-'
betekenendheid eenvondig niet te over
treffen is. Waar die vier eerder genoem
de komieken althans proberen een eigen
stijl te scheppen, waarbij het min of
meer een kwestie van persoonlijke
smaak is, aan wie van de vier men
voorkeur geeft, zijn Franchi en Ingras
sia volkomen stijlloos. Dit ligt hieraan,
dat ze eenvoudig weg geen tij'd hebben
er zelfs maar aan te denken, een eigen
soort humor te kweken. In de afgelopen
zes maanden hebben ze namelijk aan
minstens vijftien films meegewerkt en
tegen de tijd, dat dit artiikel verschijnt,
zullen ze waarschijnlijk al weer in drie
andere films zijn opgetreden.
Intussen stemt dit fenomenale succes
van deze beide „komicketn" tot nadenken.
Vraagt men aan de Italiaanse bioscoop
bezoekers, waarom ze bij voorkeur naar
Franchi-Iglrassia-film gaan kijken, dan
blijven ze in de meeste getallen het
antwoord schuldig. Trouwens, beide ko
mieken geven zelf toe, dat hun films op
zulk een laag peil staan, dat ze zelf niet
begrijpen, hoe iemand er geld voor over
heeft, er naar te gaan kijken. Daarente
gen aarzelen de producent en filmver-
huurderis en bioscoopexploitanten geen
ogenblik. Gedachtig aan het spreek
woord, diat „niets zoveel succes heeft
als het succes" volgt de ene Francni-
Ingrassia-film op de andere, even on
vermijdelijk als de dag op de nacht
Ze zijn vast van plan, het succes tot de
allerlaatste droppel uit te persen, ook al
geloven ze zelf niet, dat deze „golf" het
nog een half jaar zal uithouden.
Een tweegevecht tussen de blo"
held en de rode schurk zal beslüse*'
wie het recht aan zijn zijde h^e'
Beeld uit „Buffalo Biü, l'eroe del t
West", een Italiaanse Western 071
regie van Solly V. Bianco, die binne1>
kort hier in vertoning komt.
Intussen is er niet alleen op het gebied
,van de filmkomedie een vervlakking
i vast te stellen. Zelfs regisseurs van naam
hebben zich onvoorwaardelijk aan de
commercie overgegeven. Blasetti en
i Castellani bijvoorbeeld, twee vooraan
staande theoretici en regisseurs van het
neo-realisme, draaien op het ogenblik
jvoor de film „De Bijbel" van John Ilus-
ton-scènes, die de Amerikaanse meester
genadiglijk aan, mindere goden over
laat. Blasetti regisseerde enkele massa-
scènes en Castellani filmt details, die la
ter in de film zullen worden ingelast. Dit
i is een manier van werken, die vaker
wordt toegepast. Alleen krijgt de bios
coopbezoeker nooit te horen, hoe zo'n
film precies in elkaar zit. want hun na
men worden natuurlijk niet in de film
genoemd.
i Wat Comencini betreft, die maakt op
het ogenblik „La Bugiarda" een com-
merciëe prod,uk tie in de eindeloz® reeks
Catherine Spaak-films, die de laatste
drie jaar aan de lopende band worden
gemaakt.
Eén ding is dus wel zeker: de Italiaan
se film, die sedert 1945 een toonaange
vende rol heeft gespeeld, bevindt zich in
een periode van grotere commercialise
ring dan ooit.
Jaren lang is Shirley Eaton een van
die onopvallende planeten geweest, die
zich rond Jayne Mansfield en andere be
langrijke sterren aan de Hollywoodse
filmhemei bewogen. Ze heeft zelfs zoveel
domme blondjes gespeeld, dat sommige
trouwe bioscoopbezoekers begonnen te
geloven, dat haar hoofdje meer dan vol
doende plaats bood om er een heel ruim-
tevaartprogramma in uit te voeren.
Niets is echter minder waar. Want gedu
rende al die Jaren heeft Shirley Eaton
heel knap haar particuliere If ven in
evenwicht weten te houden met haar car-
POOKVERHALEN worden meestal
in verband gebracht met oude hul
zen en kastelen. De een zal er zijn
schouders over op halen, een ander boe.
zemen zij angst en schrik in. Het meest
recente verhaal dat momenteel in
Engeland de ronde doet, gaat over een
geestverschijning die 's nachts rond
waart in een Victoriaans huig in het
plaatsje St. Johns Wood. In de geheim
zinnige duisternis kan men er tafels en
stoelen horen omvallen, terwijl dubieuze
stemmen de onheilspellende stilte plot.
seling verbreken.
De bewoners van het griezelhuis zijn
echter na verloop van tijd gewend ge
raakt aan deze nachtelijke activiteiten
en krijgen geen hartkloppingen meer
wanneer zij ruw worden gewekt door
een spookachtige schim in hun slaapver
trek. De huisgenoten zijn er allen van
overtuigd, dat de onzichtbare bezoekster
de geest van Lily Langtry moet zijn, een
actrice en society-schoonheid uit het
Victoriaanse tijdperk. Eens heeft zij in
dit huis gewoond, vele jaren lang. Er
wordt beweerd, dat zij voor haar grot»
vriend, koning Edward VII, speciaal
een mat-glazen gamg liet bouwen vanaf
de voordeur tot de straat zodat een ren
dezvous altijd strikt privé kon blijven.
Vandaag staat het eertijds weelderige
bouwsel met zijn marmeren vloeren en
gebrandschilderde ramen op de nomi
natie gesloopt te worden, om plaatsruim
te te bieden voor flats.
Mevrouw Electra Yaras, de huidige
huurster van het spookhuis, is het met
deze maatregel helemaal niet eens. ,.ïk
juich vooruitgang alleen maar toe, het
is echter doodzonde om een historisch
gebouw als dit met de grond gelijk te
maken", zegt de van oorsprong Griekse
bewoonster. „Er zijn zóveel herinnerin
gen Lily Langtry's geest versoheen
eens aan de deur van mijn slaapkamer,
en vroeg mij, of ik graag een zoon wilde
krijgen. Enige tijd later werd ik moe
der van een flinke jongen, die geboren
werd in de bewuste kamer, ééns haar
boudoir!" De nu 39-jarige mevrouw Ya
ras geeft wel toe, dat ook zij bij de
eerste ontmoeting vreselijk geschrok-:
ken is. „Ik werd die nacht plotseling
wakker, en kon mijn ogen niet geloven
toen ik een boek door de kamer zag
zweven. Mijn man werd óók wakker,
en beiden durfden wij ons in bed niet
te bewegen. Naderhand begon ik aan de
bezoeken van Lily te wennen. Mejt haar
goedkeuring heb ik de stallen bij het
huis laten ombouwen tot een studio".
Mevrouw Yaras, die voor haar werk
- ballet - door heel Europa moet rond
reizen, en deswege toch niet gespeend
kan zijn van werkelijkheidszin, vertelt
met overtuiging, dat zij Lily Langtry
in de tuin vaak heeft zien verdwijnen
in een soort mistwolk.
Sind de dood van de actrice is er aan
het buis niet veei opgeknapt. De deco-
raties in veel kamers cherubijntjes
dansen nog steeds, misschien wat flet
ser van kleur, dartel tegen het plafond
en ook de ornamenten en houtsnijwer
ken op kasten en ander meubilair heb
ben sinds dien geen enkele verandering
ondergaan.
Mevrouw Yaras hoopt uit de grond
van haar hart, dat baar huls, zonodig
omringd door hypermoderne flats, als
een rots In de branding, zal kunnen blij
ven staan. Inclusief de postume, weinig
i vergende bewoonster.
