Veel
vrouwen
doen domme
dingen
De vrouw met de
eenendertig gezichten
Aantrekkelijke albums in
Jazz Club Serie Fontana
MONK IN
EUROPE
Queen and
Quincy
Adam en Eva
BRUBECK OVER NEW VORK
Griesmeel
met
rabarber'
compote
Bijverschijnselen
ichte
Waarborg
Biologisch
Tot wanhoop van
Prins Philip
Overvloedig materieel
verantwoorde keuze
*LzlJ5 mei 1965
PLUS
EEN paar meisjes kochten onlangs goedkope mascara om „mooie
ogen" te maken maar dat bekwam hun slecht want ze ondervon
den er schadelijke en pijnlijke gevolgen van. Hun gezichtsver
mogen had er zelfs onder te lijden. Het heeft in alle kranten gestaan.
Er gebeuren echter wel meer nare dingen door onvoorzichtige om
gang met schoonheidsmiddelen, maar dat weet men zo niet, en daar
om maakt men er zich niet zo erg druk over of er enige bescherming
9 is op cosmetica. Nu is er wel een warenwet, die controle houdt over
li TfH 1 a^es wat we eten en drinken, maar de preparaten waarmee de vrouw
haar huid opschildert (dat is het toch meestal) vallen niet onder de
j warenwet. Al zei de woordvoerder van de Keuringsdienst van Waren
die we er naar vroegen ons, dat alle artikelen die in direct contact
met de huid komen niet „van ondeugdelijke samenstelling" mogen
zijn. Maar hele precieze eisen zijn er (nog) niet, al wordt er door de
wetgever gewerkt aan een „cosmeticabesluit". Maar nu al dit soort
dingen internationaal geregeld moet worden in verband met EEG en
Benelux en in- en uitvoer vice versa is dat nogal ingewikkeld en
duurt het jaren voordat zo'n bèsluit in kannen en kruiken is.
En tenslotte, wie van zichzelf
weet dat ze erg gevoelig is, moet
niet tegen beter weten in mooi wil
len zijn. Wie niet of niet meer (bij
het ouder worden neemt de gevoe
ligheid soms toe) tegen mascara
kan, moet dan maar met onge
verfde wimpers door het leven, wat
beter is dan met tranende ogen.
En bij de schoonheidsspecialiste
die aan het slot van haar behande
ling de lippen wil kleuren met een
voor vele voorgangsters gebruikt
penseel of lippenstift zegge men,
dat men aan de eigen lipstick de
voorkeur geeft. Maar aan zoiets
denk je pas als je er eens narig
heid mee hebt gehad.
Op het Fontana-label is on
langs de „Jazz Club Serie"
gelanceerd: een aantal
fraai uitgegeven langspeelalbums
van grote ensembles en solisten
uit de wereld van de moderne
jazz. De uitgaven bevatten zorg
vuldig en goed geselecteerde
opnamen van o.a. pianist Bill
Evans, „third-streamer" John
Lewis, Coleman Hawkins, Wes
Montgomery, Cannonball Adder-
ley, Charlie Byrd, Gerry Mulli
gan, Erroll Garner en Art Bla-
key. De stukken staan voor het
grootste deel op eerder uitge
brachte platen van de mede
werkende artiesten. Belangrijk
was daarom dat men uit het
overvloedige discografische ma
teriaal een juiste en verant-
woorde keuze zou doen. Welnu:
van deze moeilijke taak hebben
de verantwoordelijke samenstel
lers zich uitmuntend gekweten.
I Londen kan men dezer dagen
®«creet boren fluisteren dat prins
Zllzah ip' ec'ltgenoot van koningin
®Ii hu van Engeland, blij zou zijn
ee. °P 31 mei ergens buiten honden
Deiicu zou kunnen doorknippen of
nig* f °ezlgheid dan ook verrichten, om
die 6 ^oeven deelnemen aan de thee
zVn vrouw dan aan negenduizend
£es aanbiedt.
in g tuinfeest zal het drukste zijn ooit
!ac oranierieën van Buckingham Pa-
tchr'iPefl°uden, en de zes tuinlieden
"cicen >s nachts wakker bij de ge-
Controle (nog)
niet afdoende
natuur actie is voor het verbouwen van,
groenten niet met kunstmest en bespui- 1
tingsmiddelen maar met natuurmest in
de pure natuur, is het in de mode om
cosmetica te maken met natuurlijke
stoffen. Maar vergeet u niet, dat er
dan conserveringsmiddelen in moeten
ritten. En er worden meestal reukstoffen
aan toegevoegd, hoewel de ongeparfu
meerde crèmes beter zijn voor de huid.
Maar het publiek, zo zei een schoon
heids-specialiste die veel preparaten ver
koopt, ons, wil nu eenmaal een lekker
luchtje. Als iemand naar een crème
vraagt is het eerste wat ze doet naar de
kleur kijken en er aan ruiken.
Wat de hormooncrèmes betreft, die
een tijd een rage zijn geweest, van
verschillende zijden wordt geraden daar
voorzichtig mee te zijn. Ook al omdat
men nooit precies weet wat voor hormo
nen er nu in verwerkt zijn. In Amerika
is de verkoop van hormoonpreparaten
voor de huid verboden. Ze mogen wel
worden gefabriceerd voor de export. De
strenge toezichthouders in de Verenigde
Staten willen hu,n eigen vrouwelijke be
volking er blijkbaar niet aan wagen.
Zeer voorzichtig moet men ook zijn met
(hormoon) preparaten die per postor
der-advertentie worden aangeboden ter
verbetering van de lichaamsvormen. De
werking kan wel eens minder ongevaar
lijk zijn dan men meent.
Een hoofdstuk op zichzelf is het gebrui
ken van cosmetica door wie allergisch
is. Onschuldig lijkende dingen">als haar
verf en nagellak kunnen dan onvermoede
bijverschijnselen geven. Trouwens, met
haarverf moet men altijd oppassen, en
die behandeling alleen door een ver
trouwde kapper laten geven, die feitelijk
eerst een „gevoeligheidsproef' moet
doen en die 24 uur laten zitten zoals een
zegsman van de Kappersbond ons vertel
de. En wie allergisch is voor bepaalde
planten en vruchten is onverstandig als
ze dat niet aan de kapper (of degene die
de huid behandelt) zegt.
mooie ogen.
idhakken straks zullen aanrichten.
S(j.'e' alleen prins Philip, maar ook
ni'u^nten en voetknechten van ko-
- nffin Elizabeth hopen op een taak el-
en ze verbeiden met angst en
litiet rooster van dienst voor 31
-.^e negenduizend gasten van de ko-
2n0in zijn leden van het „Women's In-
j 'fUte", dat deze maand zijn gouden
Jf&Uetim viert. Het is een organisatie
e vijftig jaar geleden, in Canada is
ytstaan uit een gewoonte van platte-
Jhdsuroumen om één keer per maand
elkaar te komen en elkaar, onder
0ïn kopje thee, van dienst te zijn. De
Q^anisatie stak al gauw de Atlantische
kentu1 .ouer en nu is de als W. I. be-
omninstetling de grootste vrouwen-
riik<atie van Engeland die belang-
bricht werk heeft verricht en nog
Koningin Elizabeth is lid van de af-
d ,TlS Sandringham van W.I. In San-
tongJlarn, in Oost-Engeland, heeft zij
ïui nd9°ed. Als ze er vertoeft ver-
ze nooit plaatselijke vergaderin-
van W.I. bij te wonen. Ze zingt
het lied „Jeruzalem" mee, be-
zaken van plaatselijk belang.
En intussen worden lustig de ogen
zwart gemaakt en de lippen rood of
roze of wit en dp haren kastanje of
koper of korenblond en de
zonnebruin (om van het gouden
finger-vel nog maar te zwijgen) en
wordt er gestoven met poeder en
haarlak en 's avonds heimelijk ge
smeerd met „verjongingspreparaten'
zonder dat men precies weet of er
niets bij is dat schaden kan. Hoe is
de vrouw daartegen beschermd?
Wij hebben het aan een schoonheids
specialiste en aan een bona fide drogist
die veel schoonheidsmiddelen met ken
nis van zaken verkoopt, gevraagd.
Zij zeiden: veel vrouwen doen domme'
dingen. Ze kopen maar raak, ze ken
nen hun eigen huid niet voldoende om
te weten wat ze wèl en wat ze niet kun-;
n©n hebben, ze nemen veel te veel van
alles. Iemand heeft een droge huid en;
denkt: nu smeer ik ex 's nachts een dik- j
ke laag vet op, dat wordt het vel wel
weer soepel. Maar daarmee sluit ze alle
poriën af en de huid neemt toch niet
meer op dan op een bepaald moment
mogelijk is.
Vooral de tieners en wat vlak daarbo
ven is smeren veel te royaal met de verf.
Eyeliner en mascara voor de oogharen
om de blik maar interessant te maken.
Huidverzorging kan hun niets schelen.
Nu is een jonge huid natuurlijk nog wel
gaaf en soepel. Maar een vrouw moet
tientallen jaren toe met diezelfde huid en
door met verf te smeren houdt men het
verval niet tegen.
Een waarborg is ook het gebruik van
merk-artikelen van gerenommeerde hui
zen. De grote cosmetica-industrieën heb
ben hun eigen laboratoria en research
afdelingen waar de produkten gecon
troleerd en getest worden. Iets anders
is het, dat niet iedere huid elk (goed)
tw rt naar sprekers, volgt een de-
hie* s}ratie- an gebruikt thee en cake
haar medeleden.
Voor de huidverzorging zijn er vp-
lerlei crèmes, waaruit men met
nis van zaken moet kiezen. Dat
kennis van de eigen huid. Men kan
daartoe het advies vragen van een
huidverzorgster en dat is niemand an
ders dan de schoonheids-specialiste.
Die is er niet alleen om iemand te le
ren zich goed op te maken, maar voor
al ook om je te leren je huid op de bes
te wijze te verzorgen en in vorm te
houden De, erkende schoonheids-spe
cialisten in Nederland zijn lid van hun
bond, de ANBOS (Algemene Neder
landse Bond van Schoonheidsspecialis
ten). Dat is voor degenen die hun huid
in handen van zo'n huidverzorgster
stellen, dus een waarborg.
merk verdraagt. Dat is iets dat men
zelf moet uitzoeken en -dat men meestal
leert, zoals het spreekwoord zegt, door
schade en schande. Men koopt eens een
ander merk en ervaart dat de huid niet
goed reageert. Dan moet men in gods
naam die (dure!) pot maar niet verder
op gebruiken. Dat *s ook iets wat veel
vrouwen doen en wat dom is. Veel te
veel kopen omdat men zich door de illu
soire wijze van aanprijzen toch weer
verleidem en dan al die potjes maar
wastafel of het toiletkastje laten
en uitdrogen. O Pk cösméti-
ca-produkten behouden hun vitaliteit
niet eeuwig. In Frankrijk is er een fir
ma die de datum van aanmaak op de
potjes zet. Maar dan nóg. Hoe lang
blijft de inhoud goed? In een warme ka
mer ongetwijfeld minder lang dan in de
kou.
Men moet van huidcrèmes ook weer
niet alles verwachten, ook niet als er
met „biologisch" wordt geschermd U
weet wel, net als er een terug-tot-de-
T/ ]r^,..Ppris Hüsgen is het onmogelijk zich in haar
,te „vergissen", zoals vrouwen wel eens ple-
dertie n "°en. Smokkelen is niet mogelijk, als eenen-
Vader rnf«e °^en je daarop kunnen betrappen. Doris'
PortrèttpQ„!)~jarige Duitse beeldhouwer Heinrich Hüsgen,
Veriaarriao f ,zlJ,n dochter namelijk vanaf haar eerste
g tot die, waarop zij voor de eenendertigste
maal haar geboortedag vierde. Zo ontstond een unieke
collectie, waaruit precies valt te zien, hoe Doris van
baby tot kleuter, van kleuter tot tiener en van tiener
tot jonge vrouw opgroeide. Heinrich Hüsgen is voor
nemens deze jaarlijkse traditie zo lang mogelijk te hand
haven.
Toons one
man show
Voor de vele Hermans-bewon
deraars is er goed nieuws.
Ruim vijf en veertig minuten
van zijn zo Succesvolle, laat
ste one man show zijn vastgelegd
op een fraai verzorgde
langspeler (CLPH 111). De plaat
is al enkele weken in de handel
en gezien de verkoopcijfers tot op
heden mag verwacht worden dat
ook deze Hermans-plaat wel weer
een best-seller zal worden.
De opname is gemaakt in Carré,
het theater waarin Toon zijn groot
ste successen heeft geoogst. Het
zijn voornamelijk liedjes die men
te horen krijgt. Gelukkig ontbreekt
ook de „High Society"-conférence
compleet met bal gehakt, appel
moes en half-omaatje niet op het
programma. Opvallend goed blijkt,
bij een tweede keer luisteren, ook
het liedje over de Scheveningse
Pier. Eigenlijk is Toon in dit liedje
het meest zichzelf. Verdere hoog
tepunten van de plaat? Het Spaan
se „folkloristisch werkje", de ge
zongen liefdesverklaring aan Su
zanne en het manifest tegen de
moeheid.
Het zou, dunkt ons, aanbeveling
verdienen van de niet opgenomen
gedeelten uit de show te zijner
tijd eveneens een plaat uit te
brengen. Wij zijn ervan overtuigd
dat voor nummers als „De diri
gent" en het verhaal over „Adam
en Eva" (om maar eens wat te
noemen) nog een grote „markt"
IS.
Overigens: kópen deze langspe-
ler.
De derde en (helaas) laatste plaat
in de Riversideserie „Monk in
Europe" is, evenals de tweede,
opgenomen in het Olympia-thea-
ter in Parijs. Deze live-recording da
teert al uit 1961. Het is naar ons ge
voel niet de beste opname geworden
in de serie. Nochtans kan men genie
ten van zeer attractieve „Monk-jazz".
Het (lange) openingsnummer van de
plaat, het van structuur zo fascine
rende „Jackie-ing" is een belangrijke
feature geworden voor drummer
Frank Dunlop, een van de leden van
het kwartet die op deze Monk 3 bij
zonder in de schijnwerpers wordt ge
zet. De chorussen van Charlie Rouse
zijn heel boeiend maar niet altijd
even zuiver van intonatie. Het tweede
tien minuten durende nummer
van de plaat is „Rhythm-a-ning".
Monk probeert hier van alles. Hij
puurt het thema op alle mogelijke
manieren uit. Soms doet hij knappe
vondsten, maar over het algemeen
missen zijn experimenten toch de an
ders bij hem zo rijkelijk aanwezige
spanning. Drie ballades kan men op
kant II beluistéren: het mooie „I
mean you", „I'm getting sentimental
over you" en (het wel erg korte,
maar toepasselijke) „April in Paris".
Voor ons is deze opname toch be
langrijk vanwege de zeer fraaie solo
maten van Charlie Rouse en het ge
varieerde, uiterst geladen spel van
drummer Frank Dunlop. De maestro
zelf valt op deze plaat eerlijk gezegd
wat tegen.
Sinds de plotselinge (lood van Di
nah Washington is de belangstel
ling voor deze zangeres aanzien
lijk toegenomen. Platenmaatschap
pijen brengen het ene allium na liet
andere op de markt. Recentelijk ver
scheen op het Mercury-label (125 963
MCE) serie opnamen van Dinah Wash
ington met het grote orkest van Quin
cy Jones. „Queen and Quincy" is de
titel van de plaat waarop zestien
songs zijn opgenomen. De stemkwali-
teiten van miss Washington zijn zo
onderhand genoegzaam bekendde
arrangementen en het vakmanschap
van Quincy Jones behoeft eveneens
geen nadere toelichting. Nieuw is ech
ter de combinatie van Dinah's grilli
ge, boeiende stem met de machtige
orkest-sound van Quincy Jones. Bei
de artiesten zijn in top-vorm. Hoog
tepunten telt deze opname te over:
„Èv'r.v time we say goodbye", „Easy
living", „Caravan". „Perdido", „Ne
ver let me go" en het razendknap
gearrangeerde liedje met de onmoge
lijke titel „Is you is or is you ain't
my baby".
Naast de vocale bijdragen van Di
nah Washington kan men voorts op
windend solowerk horen van Clark
Terry, Jim Cleveland en de voortref
felijke gitarist Barry Galbraith.
Jazz-impressions ot New York" is
de titel van een zojuist versche
nen CBS-album (62485) waarop het
kwartet van pianist Dave Brubeck
muziek speelt uit de film „Mr. Broad
way". De elf stukken zijn door Bru
beck zelf gecomponeerd. Blijkens uit
latingen van de producenten van de
film, vermeld op de achterkant van
de hoes, is men zeer tevreden over
Brubecks muzikale bijdrage aan deze
„story". Persoonlijk kunnen wij het
enthousiasme van de filmmakers niet
in alle opzichten delen. Wij wéten dat
Brubeck :.ls componist ongetwijfeld
grote mogelijkheden bezit („Elemen
tals" is daar een duidelijk voorbeeld
van), maar deze „Broadvvay"-muziek,
lo» van de bijbehorende beelden, is
op enkele uitzonderingen na te
weinig „zelfstandig" om als echte
luister-muziek te kunnen dienen.
Wat ontbreekt in deze Brubeck-ori-
ginais is „ziel". Afgezien van het
werkelijk luisterrijke .Theme from
mr. Broadway" wordt men van de
overige stukken koud noch warm
Het klinkt allemaal net iets te gerou
tineerd, te gemakkelijk ook. Slechts
af en toe zoals in „Winterballad"
bijvoorbeeld komt er iets van sleoi
en bezieling in de muziek. Toch zijn
de opnamen merkwaardigerwijs meer
„jazzy" dan men van Brubeck de
laatste tijd gewend is. Vooral Paul
Desmond krijgt nu volop gelegenheid
chorussen te blazen. Helaas leek hij
ons minder geïnspireerd dan gewoon
lijk. Joe Morello slaat weer enkele
knappe breaks, maar zijn mamier van
begeleiden is toch vaak té eenzijdig.
werken, is vooral typerend voor de
wijze waarop Lewis enige jaren ge
leden speelde. Zijn muziek is de laat
ste tijd, menen wij, dieper en intenser
geworden. De Down Beat-plaat ten
slotte betekent een duidelijke „must"
voor de liefhebber. „Alle grote solis
ten en ensembles kan men op deze
opname beluisteren. Van Eric Dolphy
tot de „Swingle Singers" toe."
Het beste van iedere artiest heeft
men bijeengebracht, zodat ook dege
nen die de opnamen al kennen een
interessant inzicht in het werk van
een bepaalde musicus krijgen. De
I. P's in de „Jazz Club Serie" wor
den tegen de uitzonderlijke lage prijs
van 12,95 in de handel gebracht.
Op aile in de serie verschenen op
namen nader in te gaan zou te ver
voeren: verreweg de meeste uitge
voerde stukken zijn al in voorgaande
„Draaitafel"-rubrieken besproken. We
mogen nog wel even de aandacht ves
tigen op de albums van Bill Evans
en John Lewis en de prachtige ver
zamelplaat waarop een groot aantal
winnaars van de Down Beat Poll 1964
is te beluisteren. De plaat van Evans
lijkt mij de sterkste in de hele serie.
De keuze die men hier gemaakt heeft
is waarlijk voortreffelijk en geeft te
vens een goed overzicht van de ar
tistieke en creatieve mogelijkheden van
dit buitengewoon piano-talent. De
LP van Lewis waaraan gerenommeer
de musici als tenorist Bill Perkins,
drummer Chico Hamilton, bassist Per
cy Heath en gitarist Jim Hall mee-
WES MONTGOMERY
.het beste bijeen.
-r t an het Haarlemse cabaret Adam
en Eva onder leiding van Frans
T en Fiet Koster heeft Imperial
een aantrekkelijk 25 en album
uitgebracht (ILPT 135). Mede dankzij
de voortreffelijke begeleiding van En
rico Neckheim en het degelijk ensem
ble-werk van Maria Lindes en Cees
van Oyen is deze opname een belang
rijke aanwinst geworden in het Ne
derlands cabaret repertoire.
De ster van het gezelschap is zon
der twijfel de zeer begaafde Fiet Kos
ter die met name in het gekke „Iets
jongensachtigs" en „Kluup de Domi
no" bewijst tot onze allerbeste caba
retières te behoren. Frans Kosters bij
drage „De Dauwtrapper", niet hele
maal nieuw wat opzet betreft, is een
heel rake typering geworden. Het en
semble-werk in „Marihuana" en „Te
Zwoel" klopt voortreffelijk* Een regel
rechte uitschieter is ook Fiet Kosters
creatie ais „Yma Sumac in Artis".
Een aanbevolen opname.
Griesmeelpudding vormt
met rabarbercompöte een com
binatie, die er als nagerecht wel
in zal gaan. Voor de pudding hebt u
nodig: liter melk, geraspte citroen
schil, 45 gr (4Mi eetlepel)griesmeel,
40 gr (4 eetlepels) suiker, een beetje
zout.
Breng de melk met de geraspte ci
troenschil aan de kook; vijf minuten
laten trekken. De griesmeel met de
suiker en het zout vermengen en bij
de melk strooien. Het mengsel al roe
rende aan de kook brengen en in pl.m.
vijf minuten gaar laten worden. De
puddingmassa in een met koud wa-
ter omgespoelde puddingvorm doen
;en laten afkoelen.
De ingrediënten voor de rabarber
compöte zijn: 3,i kg rabarber, citroen
schil, 2 dl. water, pl.m. 100 gr (10
eetlepels) suiker, 1 afgestreken eetle-
j pel aardappelmeel.
De rabarber schoonmaken, wassen
jen in stukjes van pl.m. 2 cm lengte
snijden. Het water met de citroen-
schil en de suiker aan de kook bren-
igen en zachtjes laten doorkoken. De
stukjes rabarber in de hete suiker
stroop zacht laten worden en ze voor-
I zichtig in een schaal overdoen. Het
vocht binden met het aangemengde
aardappelmeel en bij de stukjes ra
barber schenken. De compote koud la-
ten worden. De pudding storten en
garneren met wat rabarbercompöte.
De rest van de compote er apart bij
I geven.
I Dit recept is berekend op vier per
sonen. U kunt dit toetje laten vooraf-
1 gaan door aardappelen, en witlof met
ham.
j (Voorlichtingsbureau voor de t»oe-
Idinp).
Wees verstandig met cosmetica
