Mr. G. M. Bierman van een der sterkste
Rotterdamse havenbedrijven:
Zes miljoen ton graan voor
Veertigduizend binnenschepen
Uitnodigingen slaat
hij altijd af
Amerikanen zien mogelijkheid voor
militair pact Rusland - Westen
Vrije doortocht
RWARMING
AUTOBEDRIJF
KLEUN
Soms te voet
VRIJDAG 28 MEI 1965
PAGINA 17
Washington, mei (UPI> Een
Een schip op de boeien, dat door
drijvende elevatoren wordt gelost
met veel verlies van tijd, want zo
gauw een binnenscheepje vol is
moet de lossing gestaakt en op
grote schaal verhaald worden.
SEINHUIS WACHTER
VOETANGELS
(Door FRANS J. VAN DER HEYDEN)
ROTTERDAM, 26 mei „Op de keper be-
Ihan°UW^ Z^n we kruidenniers" zegt mr. G. M. Bier
tor M6n Van directieleden van de Graan Eleva-
een tsohappij. Terwijl hij zich zo uitlaat over
bed van machtigste en financieel sterkste haven-
a ''Ven van heel Rotterdam kijkt hij mij tersluiks
lik n*euwd naar mijn reatie. Natuurlijk moet je
2j,-0P stuk geven. Per slot van rekening sta je als
Va Sast jn de Rotterdamse Botlek tegen een schip
ele ^-000 ton aan te kijken, dat door vijf graan-
can atoren drie te water met een gemiddelde
scln'^t van 240 ton per uur en twee pneumati-
e °P de wal met een capaciteit van meer dan 400
Graantremmers aan het- werk in
het ruim van een schip, dat ge-
tost wordt door een drijvende
elevator. Zij moeten nog met de
zuigkoppen van de elevator het
Qraan achterna. Bij de pneuma-
ton per uur elk gelost wordt. Trouwens, dat op
zich is nog niet indrukwekkend genoeg: je hebt met
eigen ogen gezien hoe op diezelfde vingerpier nog
eens twee van die geweldige pneumaten bedrijfs
klaar worden gemaakt en hoe aan het eind van de
pier, die eens schepen van 60.000 ton aan weers
zijden afgemeerd zal krijgen, graansilo's gebouwd
worden met een opslagcapaciteit van 60.000 tot
350.000 ton. Bovendien weet je als rechtgeaarde
Rotterdammer, dat er nog minstens 25 elevatoren
in de Maas- en Waalhaven aan het werk zijn. Nee
op zo'n moment kom je er met een „zo-zo" niet
vanaf. „Trekt u de verhoudingen niet een beetje uit
hun verband; als u gelijk heeft zou ik wel eens een
groothandel willen zien", speel ik het spel mee.
VAN „VETERS" AF
tische elevatoren zal dat niet
meer nodig zijn. Een mannetje
aan dek kan de geheel gemecha
niseerde zuigpijpen sturen zoals
hij wil.
MADRID. Generaal Fran
co is ongetwijfeld de minst-be
reisde staatsman van deze eeuw.
Sedert hij in 1939 aan de macht
kwam, heeft hij het Spaanse
grondgebied nooit verlaten. Voor
dien, tijdens zijn militaire loop
baan is hij nooit verder geko
men dan de Spaanse bezittingen
in Noord-Afrika, waar hij als
commandant van het Spaanse
vreemdelingenlegioen een onaf
gebroken strijd voerde tegen de
onafhankelijkheidsstrijders van
Abdel Krim. Het is een inge
roest principe van hem dat zijn
plaats in Spanje is waar de
staatszaken hem beletten ook
maar één dag het land te ver
laten. Als leidende figuren uit
andere landen hem spreken wil
len dan weten zij waar hij altijd
te vinden is, in het trotse paleis
het Prado, in de buitenwijken
van Madrid.
De pneumatische elevatoren aan
het werk. Om het lossen echter
nog vlugger te laten gebeuren
worden zij geassisteerd door drij
vende. Daarom ook zullen de
drijvende elevatoren nooit uit
het Rotterdamse havengebied
verdwijnen.
commissie uit het Amerikaanse Huis
eeü af£evaardigden is tot de conclusie
het?6" dat tenzÜ Rusland en China
o binnen vijf jaar weer eens worden
Sch' **e te vo,£en koers, Rusland mis-
liaJ*'?n moet proberen een militaire al-
»uh- m.e* Westen te sluiten De
(jj commissie voor buitenlandse zaken,
8ch.een studie aan het ideologisch ge-
V iirt 'asscn Moskou en Peking heeft ge-
DniS' ïs e.chter tegen een Amerikaanse
"iek die zou trachten de een tegen
(Advertentie)
de ander uit te spelen. In plaats daar
van wordt in overweging gegeven een
begin te maken met het leggen van
beperkte contacten tussen de Verenigde
Staten en China op een daartoe ge-
eigend tijdstip.
De subcommissie meent dat China op
weg is een atoomnatie te worden. Ver
wacht moet worden dat China wat be
treft zijn mogelijkheden om met een
atoomwapen te opereren binnen vijf jaar
zo ver is dat het Japan, de Filippijnen,
bijna geheel Zuid- en Zuidoost-Azië en
een groot deel van Rusland kan berei
ken en intimideren.
Gelet op een China dat een bevolking
van bijna een miljard heeft, geleid door
militante figuren, en een atoomoorlog
aan de Russische grens kan voeren, zal
Rusland zich misschien gedwongen zien
weer met China samen te gaan of naar
defensieve allianties met het westen te
streven.
Hoofdagent Haarlem e.o.
Showroom: Zandvoortselaan 351
Service: Dr de Liefdestraat 4-10
Tel 02500- 64000 - 43068
HAARLEM BENTVELD
««WIJ ZIJN KRUIDENIERS
(Foto KLM-Aerocarto N.V.)
ging een soort kettingreactie ontstaat,
die verloren tijd „oplevert".
„Nee, geen drijvende elevatoren
meer, «ie het graan, dat zij opzui
gen onmiddellijk kwijt moeten", zegt
de lieer Bierman en hij voegt er on
middellijk aan toe, „dat wil overi
gens niet zeggen, dat wij ooit van het
drijvende materiaal zullen afstappen.
Maar dat is een andere zaak.
Het overslagbedrijf, dat we nu in
de Botlek bouwen ondervangt de moei
lijkheid van de „veters" helemaal.
Vier later zelfs zes rijdende pneu
matische elevatoren zullen de schepen
lossen, die afgemeerd worden aan de
zogenaamde „vingerpier". Deze pneu-
maten, die zo gemechaniseerd zijn,
dat een man achter een schakelpa
neeltje bijna zonder hulp een ruim
kan 'lossen, storten het graan op
transportbanden, die hun last door
een overdekte galerij naar de ver-
deeltoren van het silogebouw bren
gen.
Het graan dat opgeslagen moet
worden in een van de 200 cellen van
de silo wordt door middel van een
ingenieus intern transportstelsel van
redlers de man die dat regelt is
een soort seinhuiswachter verdeeld.
Uiteraard bestaat er ook een soort
gelijk transportsysteem om het graan
en de derivaten produkten, die
overblijven na het uitpersen van za
den e.d. af te voeren.
Het graan dat overgeslagen moet
worden komt via bekerelevatoren
eveneens op een transportsysteem van
redlers of kettjngtransporteurs te
recht. Op deze wijze wordt het graan
naar de laadpieren voor binnen
vaartschepen, coasters en naar de vin
gerpier, waarop de rijdende pneuma-
ten staan, getransporteerd. Deze vin
gerpier heeft twee afdelingen: een
om schepen tot 60.000 ton te lossen en
een om schepen tot 15.000 ton te la
den."
De heer Bierman geeft mij een paar
cijfers om dit op zich nogal ingewik
kelde verhaal een beetje reliëf te ge
ven." Wanneer het bedrijf helemaal
functioneert begin 1966 zal men
per uur 1600 ton graan kunnen los
sen en tegelijkertijd nog eens 1600 ton
kunnen laden. En dat 24 uur per dag.
Het is dan ook te verwachten, dat het
overslag in de Botlek alle andere
overslag in de haven zal overvleuge
len. Dit heeft men trouwens al eens
eerder gezien. Voor de oorlog en ook
korte tijd daarna was de Maashaven
Rotterdams exclusieve graanhaven,
maar naarmate er grotere en meer
schepen kwamen verhuisden de drij
vende elevatoren naar de Waalhaven.
Van de ruim zeven miljoen ton gra
nen, zaden en derivaten, «ie in de
gehele Rotterdamse haven behandeld
worden heeft de Waalhaven het leeu
wenaandeel: meer dan 70 pet. Om
terug te keren naar de Botlek: wan
neer het bedrijf inderdaad op volle
toeren dag en nacht zou werken dan
zou er vier miljoen ton overgeslagen
kunnen worden. Maar daar hebben
we niet genoeg aanbod voor. Voorlo
pig zaJ er alleen overdag gewerkt
worden."
Al zou de G.E.M. willen, men zou
nog niet eens dag en nacht in de
Éotlek kunnen werken, want er zitten
in de graanhandel nogal wat voetan
gels en klemmén. Er zijn schepen, die
's nachts niet gelost mogen worden.
De, Graan Elevator Maatschappij is
een onafhankelijke intermediair tus
sen verschepers en afnemers, maar
moet daarbij wel degelijk rekening
houden met ieders belangen. En die
belangen zijn nogal eens tegenstrijdig.
Zo heeft de verscheper haast om zijn
lading aan de wal te krijgen on
der meer om contractueel vastgeleg
de boetes te ontgaan terwijl de
ontvanger bij stijgende graanprijzen
zijn partij zo lang mogelijk de deur
uit wil houden.
Wel is te verwachten, dat in het
subtiele spel van op tijd of te laat
zijn, „dispatchmoney" (boetes) ver
dienen of laten schieten, verandering
komt wanneer men met die gewel
dige graantankers van 60.000 ton gaat
varen. De opslag van de geweldig
grote partijen gaat dan een essentiële
rol spelen en de ontvangers hebben
dan niet meer te kiezen.
Een ander facet is nog, dat die ge
weldig grote schepen, welke boven
dien gemakkelijk te lossen zijn, om
dat zij speciaal voor massavervoer
zijn gebouwd, lage vrachtprijzen per
ton met zich meebrengen. Maar dat
heeft alleen effect, wanneer men ook
vlug kan lossen. Tegenwoordig is
varen veel goedkoper dan in een ha
ven liggen. Met andere woorden
Rotterdam nu al de grootste
graanhaven van Europa heeft met
het nieuwe overslag- en opslagbe-
drijf van de G.E.M. en G.S.M. niet
alleen zijn capaciteit vergroot, maar
ook een belangrijke bijdrage gele
verd aan de ontwikkeling van het
graantransport.
„O nee", zegt de heer Bierman
dan, „Integendeel. De verhouding, die
ik aangeef is precies de goede. U
moet zich niet blind staren op die
grote schepen met hun geweldige la
dingen. Het is natuurlijk wel zo, dat
wij partijen van duizenden tonnen
graan lossen, maar en nu komt
het deze grote partijen gaan in
„beetjes" van honderd en tweehon
derd ton weg. Vorig jaar hebben wij
iets meer dan 6.000.000 ton graan
en wat daar in de ruimste zin van
het woord allemaal onder wordt ge
rekend overgeslagen. Hieraan zijn
niet minder dan 40.000 lichters te
pas gekomen."
De Graan Elevator Maatschappij en
de Graansilo Maatschappij (waarin
de G.E.M. voor 50 pet. deelneemt)
ziin naar de Botlek gegaan, omdat
zij in de Maashaven en in de Waalha
ven waar op het ogenblik de meeste
elevatoren opereren, de ontwikkeling
in het internationale graantransport
niet kunnen opvangen.
Maar er is nog een belangrijkere re
den. Vooral de G.E.M. had de laatste
jaren behoefte aan een methode voor
snellere lossing van zeeschepen. Dit
niet alleen om het dienstbetoon, dat
in de haven immer voorop staat, te
vergroten, maar ook om economischer
te kunnen werken. Parallel aan dit
streven liep de „sociale" doelstelling
om het handwerk in de graanoverslag
aanzienlijk te verminderen.
Toen men bjj de Elevator Maat
schappij naar die methode ging zoe
ken werd al gauw duidelijk, dat men
van de oude vertrouwde drijvende
elevatoren (in het havenjargon „ve
ters" geheten) zou moeten afstappen.
Deze elevatoren, die tussen het zee
schip, dat gelost en het binnenschip
dat geladen wordt, liggen, kunnen na
melijk niet onafgebroken het opgezo
gen graan spuien. Zodra een binnen
schip met 150 of 200 ton beladen is,
moet het weggesleept worden om
plaats te maken voor een ander
schip. Natuurlijk zijn er schepen bij
van 2000 ton, maar ook in dit geval
kan men niet rustig het graan laten
stromen. Men moet uiteraard zo'n ge
weldige bak van 130 meter geleidelijk
voor, achter en in het midden vol
storten, hetgeen betekent, dat men
de lichter langs de elevator op en neer
moet trekken. Is dus het laden van
binnenschepen op zich al geen lopen
de zaak, het hele lossingssysteem
wordt extra bemoeilijkt, doordat de
binnenschepen, die geladen moeten
worden, in de directe nabijheid van
zeeschip en lossende elevatoren lig
gen, zodat bij iedere scheepvaartbewe-
Franco komt nooit
buiten Spanje
(Van onze correspondent)
Alle uitnodigingen die hij de laatste
vijfentwintig jaar heeft ontvangen
voor staatsie bezoeken aan andere lan
den heeft hij steeds afgewimpeld met
hetzelfde telegram: „Binnenlandse
aangelegenheden beletten Su Excelen-
cia, El Generalissimo Franco het
Spaanse grondgebied op dit ogenblik
te verlaten, in zijn plaats wordt de
Minister van Buitenlandse zaken
...etc.".
Generaal Franco is de enige Euro
pese staatsman die aan Hitier liet
weten dat, als hij hem spreken wilde,
hij dan maar naar Spanje moest ko
men. Hitier wilde van Franco vrije
doortocht krijgen van Duitse troepen
over Spaans grondgebied voor een
aanval in de rug op de Engelse kolo
nie Gibraltar, waardoor hij de toe
gang tot de Middellandse Zee zou
kunnen beheersen. De Spaanse gene
raal voelde er echter bitter weinig
voor, zijn land, dat na de Burgeroorlog
in één grote ruïne was herschapen, in
de Wereldoorlog te betrekken. Met
deze boodschap stuurde hij zijn Mi
nister van Buitenlandse Zaken naar
Berlijn.
Maar Hitier meende, dat Spanje
in rüil voor de grote militaire steun
die Franco tijdens de Burgeroorlog
van hem had ontvangen, wel iets
meer medewerking kon verlenen. Hij
wenste de Caudillo persoonlijk te
spreken. Franco had daar niets op
tegen, maar weigerde Spanje te ver
laten, zodat Hitler in zijn gepantserde
trein moest stappen om naar de
Spaans-Franse grens te reizen. In
Hendaye liet Franco de Duitse dicta
tor anderhalf uur nijdig op het perron
van dit grensstation ijsberen, omdat
hij het in zijn hoofd had gezet Hitier
te laten wachten. Tijdens de bespre
kingen, die plaatsvonden in de wagon
van Franco, welke aan de Spaanse
kant van het perron stond, eiste de
Caudillo in ruil voor deelname aan de
Wereldoorlog de heerschappij over
alle Franse kolonies in Noord-Afrika.
Hierop weigerde Hitler in te gaan en
hü keerde onverrichterzake naar
Berchtesgaden terug.
Franco gaat zelfs niet naar de buur
staat Portugal. De jaarlijkse bespre
kingen tussen hem en de Portugese
premier, Salazar, vinden altijd plaats
aan de grens tussen beide landen in
het Spaanse plaatsje Ciudad Rodriguo
op 25 km afstand van de grens. Hoe
wel de Portugese president, admiraal
Amerigo Thomas, een officiéél be
zoek aan Madrid heeft gebracht en bij
die gelegenheid Franco voor een te
genbezoek aan Lissabon heeft uitge
nodigd, blijft het Spaanse staatshoofd
bij zijn gewoonte dat hij het land niet
zal verlaten.
Deze gewoonte is gegroeid uit de
onzekerheid omtrent de ware bedoe
lingen van het buitenland, betreffende
zijn persoon, In het binnenland was
generaal Franco vooral in de eerste
jaren ua de Burgeroorlog zijn leven
niet zeker. Op zijn reizen door het
land werden de grootst moge
lijke veiligheidsmaatregelen geno
men. Het heeft jaren geduurd voor hü
zich in een open auto aan zün eigen
volk durfde te vertonen. De laatste
jaren worden die voorzorgen voor zün
veiligheid steeds minder en soms gaat
hü zelfs te voet door de volksmenig
ten heen die hem toejuichen.
Maar nog steeds krijgt in elke stad
waar hü een bezoek brengt een groot
aantal personen huisarrest of wordt
voor de duur van dit bezoek in de
plaatselijke gevangenis opgesloten.
Omdat Franco niet zeker is of men
in het buitenland wel voldoende zal
letten op de vele Spaanse uitgeweke
nen, die hem liever dood dan levend
zien, blijft hij thuis.
Mensen uit zijn directe omgeving
hebben mü verteld dat zij niet geloven
dat Franco zo lang hij leeft ooit de
veiligheid van zijn eigen land zal ver
laten. Het enige uitstapje dat hü zich
veroorlooft, maakt hij aan boord van
zyn jacht „Azor" dat dan nog altijd
binnen de terrotoriale wateren van
Spanje blijft varen.
(Advertentie)
