IS nu ii
HiSil
Maria
Glowka
MfjfWjMg.
ÜERLIJNS LAATSTE
PUINRUIMSTER
Massage
bij elke
stap
Kleding
zonder
naad
Linda Roberts
Ik ben een luie vrouw
mi n ii
Rubberdopjes
In opmars
Toegift
,M'
Hamburgers
met ananas
V)
GEESTIGE SONGS
ALLEMAAL „BEAT
ZEVENTIEN
KAMERS
I °en twintig jaar geleden miljoenen vrouwen in Duitsland de han-
uit de mouwen staken, om in de verwoeste steden bergen
tyas p en as op te ruimen, die de verloren oorlog had nagelaten,
die 0Jc de Berlijnse Maria Glowka van de partij. Zij bikte stenen,
vatl Weer voor opbouw wilde gebruiken en hielp bij het afbreken
Seled Uurresten die waren blijven staan. Maar toen ongeveer 15 jaar
]j0n ,en dezelfde vrouwen herademend hamer en beitel neerlegden,
Verrtp6 Rijnse vrouw zich niet goed voorstellen, dat het werk thans
koud r Zon^er haar zou worden verricht. Zij was van haar werk gaan
Dm* n.en Zo Weef zij, wat zij uit pure noodzaak had moeten worden:
^Uiruimster.
Sd e.®h slopersfirma in haar geboor-
de desti3ds dertigjarige zich
hi8 opleiden. Chefs en zeven col-
pi ee„Devestigen thans vol respect, dat
Vliifi Stekende „vakman" geworden
rt^htst -n betrouwbaar, en altijd goed
m Zevp bovendien duldt Maria onder
fjï", r geen onenigheden. „Proost Ma-
ePt men haar tijdens het middag
zo gp en de laatste puinruimster
rhjn laat zich het bier goed sma
B. S,
Op goede voet met
gezondheidssandaal
formeel is en niemand er aanstoot aan
neemt als de doktersassistente, de
schoonheidsspecialiste, de masseuse, of
welke vrouw ook in een beroep waarin
ze de hele dag moet staan, u ontvangt op
haar houten sandaaltjes. Ze worden trou
wens steeds eleganter. Amerika, Duits
land en Zweden zijn de promotoren van
deze de voeten weldoende sandalen. Een
Zweedse fabrikant heeft een uitstekend
compromis gevonden tussen „gezond" en
„elegant" met een naar de teen toe af-
lopen jullie daar ook al op",! vrij. En na een dag op knellende en!
j„ tv,pijngevende schoenen is dat voor de'
Z6i 6611 Vein d.6 Noorse gasten, voeten en hun bezitster een ware be-
verbaasd toen wij, alweer vrijding.
vier jaar geleden, op de Noorse pe gezondheids-sandaal heeft het getij j
gastenboerderij aan het eind van: ook wel mee nu iedereen veel minder
de dag in de bergen ons stevige
schoeisel verwisseld hadden voor
de niet elegante maar wel uitrus
tende houten gezondheids-sanda
len. Ze verkeerde in de vaste me
ning dat uitsluitend Noorse en
Zweedse vrouwen op dit luchtige
houten klos-klos schoeisel liepen.
In de vitrines van de speciale gezonde-
voeten winkels in Oslo zagen wij toen al
een grote keus aan houten sandalen en
een soort half klompen die de voet toch
vrij laten en zo geschikt zijn voor een
natte bodem. Of dat nu is de smeltende
sneeuw of een op te dweilen vloer! De
eerste „gezondheijlssandalen" waren er
toen In ons land ook al, zij het in weinig
gevarieerde uitvoering, maar nu zijn ze
bezig een geweldige vlucht te riemen.
Dat is gewoon de wet van actie en reac
tie: de iebelschoentjes met naaldhak
jes die de voeten doodmoe maken en
de hele mens die op de voeten moet|
steunen hebben de stevige sandaal
waarin de voet helemaal uitrust en tot
zichzelf kan komen, gewoon uitgedaagd.
En de makers van de gezondheids-sanda
len zien er dus brood in en zetten er ons
j steeds meer voor.
Een Nederlandse fabriek die sinds kort
ook met het produkt bezig is, liet de
pers dezer dagen een en ander zien van
I haar assortiment, waarbij de zogenaam
de massage-sandaal met de verhoging
onder de grote-teen-aanzet en ook een
i platte houten sandaal waarbij de voet
rust op rubberdopjes als een fakir op een
zacht spijkerbed! Die dopjes heb
ben de bedoeling de huid van de voet bij
moment hadden wij geen tijd een paar
te kopen. Terug in Nederland informeer
den wij dus via de gebruikelijke weg
waar wij in het eigen land zoiets kon
den krijgen, maar de importeur meld
de, dat hij de vraag in Nederland te
gering vond om de mooiere sandaal aan
ons hier voor te zetten.
Nederlandse vrouwen moesten het
maar met de houten klossen blijven
doen! Misschien heeft hij wel gedacht,
het is toch een klompenlandü
niet nieuw, iedere zogenaamde ge-
zondheids-sandaal is bedoeld om de
voet bij het lopen te masseren. Een
groot overzees concern dat zich bezig
houdt met moeilijke voeten heeft al
lang geleden patent genomeh op de
houten sandaal met de bobbel onder
de teen en de brede dwarsband over
de voorvoet die samen zo zijn gecon
strueerd dat de draagster als het ware
door voortdurende teen-gymnastiek de
houten zool onder haar voet houdt. Dat
gaat al gauw vanzelf. Een mens went
aan alles: aan steunzolen, aan een ge
bodem goed lopen is en die al heel
gauw bij de vóet lijkt te horen. Men
rust er namelijk volmaakt op uit want
er knelt niets en de voet is helemaal
lt-
werk betreft kunnen de mannen
de bouwarbeidster Maria niet overtroe
ven. Honderdtwintig oude, ten dele ver
woeste huizen, tezamen dus een klein
dorp, heeft zij in de loop van de jaren
dat zij nu werkt, helpen slopen. De ste
nen, die zij heeft moeten afbikken, kan
zij niet meer tellen.
Ondanks de harde arbeid echter is
Maria Glowk a(46 jaar) geen puinruim
ster van de oude stijl. Als zij de puin
hopen op en af klautert, herinnert niets
meer aan het leger van Duitse vrouwen
in oude opgelapte kleren en hoofddoe
ken. De helder gele veiligheidshelm
draagt zij zeer flatteus als een model-
hoed en haar halflange leren broek is ge
garneerd met heldere biezen. Wel heeft
zij nog altijd stevige handschoenen en
schoenen aan, echter alleen gedurende
het werk. Om 4 uur vertrekt uit de werk-1
keet een elegante Maria Glowka, die
men beslist niet dit zware beroep en.
zoals ook de collega's galant opmerken,
al helemaal niet haar werkelijke leef
tijd aanziet.
Berlijn"s enige puinruimster is zelfj
ook al een trotse grootmoeder. In haar
gezellige woning vindt zij ook nog tijd
voor het verzorgen van haar bloemen.
Het inkomen van haar man is meer dan
voldoende voor twee. Zo kan de onder-
nemingslustige familie Glowka echter
verre reizen maken, want dat is hun
grote hobby. Europa hebben zij al hele
maal gezien. Voor de volgende reis wordt
nog gespaard: de beide Berlijners
zouden zo graag eenmaal in hun leven
het beroemde carnaval in Rio willen
meemaken.
-v s
De Franse regering heeft haar
goedkeuring gehecht aan een
voorstel om de historische rech
ten van de Franse mannen wat
te beknotten en daarmee de da
mes meer ruimte te geven. Als
het voorstel door het parlement
wordt aangenomen kunnen de
Franse vrouwen een winkel be
heren, een beroep uitoefenen of
een bankrekening openen zonder
van tevoren toestemming van de
heer des huizes te hebben ge
vraagd.
De minister van justitie, Jean
Foyer, die het voorstel tot wij
ziging van het uit 1806 daterende
burgerlijk wetboek bij de rege
ring indiende, gaf toe dat som
mige voorschriften de Franse
echtelijke wetgeving even mo
dern hebben gemaakt als petro
leumlampen en zeilschepen.
De Fransé vrouwen hebben
emancipatie- of suffragettebe
wegingen gekend en zij zijn al
tijd onderworpen geweest aan
hun mannen waar het brood
winning betrof. Ondanks hun
historische numerieke meerder
heid: op het moment wonen er
in Frankrijk 25 miljoen vrouwen
en 23 miljoen vertegenwoordi
gers van het sterke geslacht.
-kotnst er'Jue'nae jonge moeders in Engeland ziet de
„n" is tiitoei,Onjt0er nu de z-9- „scooterkinderwa-
het rnotnJt^T?™' ^et 's een klein karretje dat opzij
Y^-kt, dat er y bevestigd kan worden en zó is ge-
'chroeven die ,Tecj?s een kinderwagenbak in past. De
worden losgedraaid van het wielenstel,
kunnen tn het karretje weer stevig aangedraaid worden:
De kosten bedragen ongeveer f300. Voor moeders met
een ruime beurs dus een pracht gelegenheid om hun
kleine handenbindertje voortaan mee op sleeptouw te
nemen.
Uit kunstvezels vervaardigde textiel
kan worden gelast in plaats van ge
stikt. een vinding, die heel nieuwe
perspectieven voor de kledingindustrie
opent. De mechanisatie in deze industrie
is reeds ver gevorderd door de construc
tie van machinerieën, die aan de lopende
band automatisch bepaalde handelingen
verrichten, die vroeger uitsluitend in
handwerk werden uitgevoerd. De moge
lijkheid, om „draadloos" mechanisch ge
sneden stukken materiaal van kunstve
zels aan elkaar te hechten heeft nu in
Duitsland geleid tot de constructie van-
machinerieën, die deze mogelijkheid ten
volle uitbuiten. De gelaste naden zijn
„was-vast" en blijken zich bij proeven,
die thans worden genomen, uitstekend te
houden.
De vraag is natuurlijk, hoe het publiek
zal reageren op kleding, die nergens een
naad vertoont en waarvan zelfs de
knoopsgaten volkomen glad zijn afge
werkt.
Nu zijn ze er dan dus wél, de impor
teur is dus toch door de kniëen gegaan.
Een Nederlandse fabriek maakt ze nu
ook. De gezondheids-sandaal is in op
mars En dat is maar gelukkig voor
heel wat paren voeten. Want wie op haar
zestiende jaar al begint haar voeten te
maltraiteren met schoenen die wel
„énig" zijn maar voor de voet niet deu- De vanaf de elleboog gestreepte mou-
gen, zal daar misschien op haar zestig
ste voorstrompelend, dikke tranen over iven geven dit eenvoudige jurkje een
huilen.
A. BGL.I apart accent. Het materiaal is acribel.
Laat u de biefstuk eens anders sma
ken door het vlees te combineren
met ananas. U hebt er voor nodig:
gehakte biefstukjes, evenveel kleine
1 plakken ananas, ananassap, twee
theelepels bruine suiker per plak ana
nas, boter, zout, peper en eventueel
een eierdopje witte vermout.
Bak de biefstukjes (voorzien van
zout en peper) op de normale manier
plm. 3 minuten in hete boter bniin
en, al naar gelang uw smaak en die
1 van uw huisgenoten, meer of minder
doorgebakken. Bak halverwege de
plakken ananas mee. Neem vlees en
ananas uit de pan, rangschik ze op
een ingevette vuurvaste schotel (de
ananas op de biefstukjes), strooi de
suiker er over, giet er wat sap e*
eventueel, de vermout bij. Zet d«
schotel vijf minuten in een hete oveïi
of onder de hete grill. Zonder oven:
suiker, sap en vermout in pannetje
i opkoken en over de ananas gieten.
(Voorlichtingsbureau voor de Voe-
i ding).
gebogen houten zool, een kittig hakje en
een band die midden op de voet smal is
maar aan de uiteinden waar hij de voet
pakt, zo breed, dat hij alle steun geeft.
Die lichte houten sandaaltjes zijn ei
genlijk een beetje toegift want de ech-
elke"stap""te^matsëreh^en du's "een "góede te. „gymnastiek-sandaal" moet zwaar
doorstroming van het bloed te geven, zijn, moet voldoende gewicht hebben om
wat altijd gunstig is. Want de bloedsom- voetspieren voortdurend in oefening
loop in de ledematen is zoiets als het te houden De nieuwste uitvoering van
verkeer, hoe gesmeerder en met hoe <-e gezondheids-sandalen in plastic of
minder stagnatie dat verloopt hoe beter. leer, over een laagje schuimrubber
wel met handhaving van de gepaten-
teerde bobbel onder de grote teen
Een massage-sandaal is overigens u dan ook een tegemoetkoming aan de
sierlijkheid, waarvan de ware vrouw,
ook met vermoeide voeten, geen afstand
wil doen. Dat hoeft ook niet. Ook tegeno
ver gezondheids-sandalen moet men
staan met gezond verstand. Wij weten
dat er vrouwen zijn die van hun man
op naaldhakken moeten lopen ook al
hebben ze de meest zielige moeilijke
voeten. Maar wat Iet hen een paar rust
gevende open sandalen bij de hand te
hebben en daar hun voeten mee te ver
troetelen zodra manlief niet in huis is!
Sinds kort zijn er dus de massagesan-
bit, aan een ingeslepen bril, ook aan (jajen ;n wat elegantere uivoering, over-
de houten zool waarmee het op iedere trokken met leer, in wit of in andere
kleuren. Een jaar of twee geleden zagen
wij ze in Zwitserland voor het eerst
in de stad Bazel in een straatvitrine
van een internationaal concern in
witleren uitvoering en aangezien wij
nooit anders dan de houten dingen gezien
hadden sprak dit eleganter maar toch
makkelijke zusje ons sterk aan. Op dat
OOI LAND, Neder-
j ijl land- maar schrik-
barend duur", vindt
mevrouw Robert Schwarz, in
de wereld van de showbusi
ness beter bekend onder de
naam Linda Roberts. On
doorreis naar Londen, waar
ze de produktie van haar
musical „Down in front"
gaat bespreken, deed de niet
meer jonge, maar ongeloof
lijk vitale vrouw Rotterdam
van. In het Hilton Hotel
brachten we deze Ameri
kaanse, aan wie Je beter
kunt vragen in welk land ze
ulèt. dan waar ze wèl is ge
weest. een bezoek.
„Drankjes en meer stoelen"
verzoekt ze haar echtgenoot
oezweert de fotograaf haar
niet van opzij te portret
teren „mijn profiel is ver
schrikkelijk" gooit, wan
neer de drankjes zijn gearri
veerd, en passant mijn flesje
tonic om. verontschuldigt
zich daarvoor in een stort
vloed van worden, brengt in
het Spaans een toast uit
„gezondheid, liefde, geld en
da tijd om ervan te genieten"
en vervolgt in dezelfde
vaart de beschrijving van
haar musical.
De titel bevat een onver
taalbare woordspeling. „Down
in front" is dezelfde kreet,
die wij slaken wanneer in
een zaal of op een tribune
iemand vóór je je het uit
zicht beneemt: „zititèèèn".
„Down in front" slaat echter
ook op een laag décolleté en
daarmee zijn we in de mode
wereld beland, die het décor
vormt voor de musical. Een
redactrice van een modetijd
schrift een z.g. „career-
Eirl" heeft tot taak een
internationaal modefestival
in de open lucht te verzor
gen. Als plaats van samen
komst wordt een klein ko
ninkrijkje, Belmodië. uitge
zocht, waar het nooit regent,
maar waar op de betreffende
datum natuurlijk het water
met bakken vol neerstroomt.
De organisatrice richt daar
om het oog op het paleis,
bewoond door, natuurlijk,
een vrijgezel. Deze prins
sluit aan het slot van het
verhaal het meisje in zijn
armen. Maar daaraan gaan
uiteraard tal van verwikke
lingen, in muzikale vornl,
vooraf.
„Ik kan niet zingen", ver
ontschuldigt Linda Roberts
zich, maar niettemin zingt zij
helemaal niet slecht, blade
rend in haar manuscript, een
aantal songs uit haar musical.
Daarbij is het geestige „I
can't stand tourists", vertolkt
door de butler van het kas
teel, dat regelmatig door va
kantiegangers wordt bezocht
„ik hoop dat ik voor die
rol Stan Holloway te pakken
kan krijgen" en de klacht
van een groep toeristen, die
alles kunnen kopen, maar al
leen niet dat, waaraan ze het
meest behoefte hebben: een
paar nieuwe voeten. Haar
man, directeur van het Wil-
liamsburgh General Hospital,
luistert aandachtig toe. „Het
is de eerste keer dat ik ze
hoor. Ik bemoei me niet met
de zaken van mijn vrouw en
zij doet dat ook niet met de
mijne,"
De musical is Linda Ro
berts' eerste, „afgezien van
een musical die ik schreef
toen ik nog op college was."
Behalve „Down in front"
de muziek is van Irving Mop
per heeft ze vele liedjes
geschreven. Ze levert boven
dien regelmatig bijdragen
aan Amerikaanse en Engelse
bladen en houdt lezingen
over de theaterwereld en
over de positie van de
vrouw.
Hoe ze over de moderne
„songs" denkt? „Ach, het ie
allemaal „beat" tegenwoor
dig," zegt ze, waarop de
heer Schwarz een heel
rustig man overigens
prompt op zijn knieën be
gint te drummen, en een
paar yeah yeah-kreten ten
beste geeft.
Op haar reizen gaart ze
veel souvenirs bijeen. Uit Pa
rijs is een tasje afkomstig,
dat ze ons met trots toont:
het heeft de vorm van een
accordeon, compleet met
toetsen en knopjes. Aan
haar arm draagt ze een heel
oude armband. „Vroeger
mochten dames geen geld
meenemen. Om toch een
fooi te kunnen geven aan
bijvoorbeeld, de knecht
die hen bij het afstijgen van
hun paard hielp, droegen ze
een armband, waarin een
munt gestopt kon worden."
Ze vraagt of we ln mode ge
ïnteresseerd zijn. en op ons
bevestigend antwoord troont
ze ons mee naar haar garde
robe. In Amerika is er op
het moment een rage om
oosterse sari's om te vormen
tot cocktail- of avondjurkjes
en Linda Roberts heeft ver
scheidene van die oosters ge
tinte kledingstukken in haar
garderobe. Heel blij is ze met
een witte mantel, gemaakt
van raffia en gevoerd met
zijde.
Het adres van het echtpaar
is het hotel Granada In New
York. „Vroeger hadden we
een huis met zeventien ka
mers en een stoet personeel,
maar ik was daar veel te lui
voor", verklaart ze. „Boven
dien beginnen dienstmeisjes
bij ons hun werk om elf uur
en als ik vóór die tijd een
afspraak met Iemand had,
was het nog niet opgeruimd."
Vandaar dat de heer en me
vrouw Schwarz hun Intrek
namen in een appartement
van drie kamers in Brooklyn.
De heer Schwarz (chirurg)
heeft zijn spreekkamer ln
hetzelfde hotel.
Als we afscheid nemen,
mogen we niet vertrekken
zonder eerst een presentje
uit een grote papieren zak
diept ze een lipstick op in
ontvangst te nemen. Ze wil
ook ons adres hebben, „om
een kerstkaart te stu
ren" en geeft ons haar
kaartje, voor het geval we
nog eens in New York ko
men. „Kom dan bü ons lo
geren".
