Ö- 9
utven vissen in Parijs
Stradivarius maakte
800 violen, waarvan
er 1000 verkocht zijn
Moderne wetenschap
doorgrondt meest
vernuftige imitaties
VERKSER(D) IN TAIPEI
Muitte;
Toeval
2?> ME1 1965
PLUS
HET opsporen van kunstwer
ken die op het eerste gezicht
echt lijken, maar dat bij na
dere beschouwing niet blijken te
zijn, is lang niet zo eenvoudig als
men soms wel denkt. Het is wel
degelijk een kunst op zich, waar
uren en uren werk in gaat zitten.
Als voorbeeld nemen wij een schil
derij dat, naar gezegd werd, in de
15e eeuw gemaakt was door een
Florentijns kunstenaar, en het por
tret van een vrouw voorstelde. Het
kunstwerk zou in het Museum van
Schone Kunsten te Rome worden
tentoongesteld.
Hoe lang nog zullen vervalsers
er, ondanks de vergevorderde on
derzoekingen, in slagen hun du
bieuze waar aan de man te bren
gen? 't Grapje: „Stadivarius maak
te tijdens zijn leven ongeveer
j 800 violen, waarvan er meer dan
1.000 verkocht zijn," is nog altijd
actueel. Tegenwoordig worden
[vervalsingen meestal in teamver
band gewrocht. Pseudo-schilders,
beeldhouwers en zakenlui werken
samen met technici om zo natuur
getrouw mogelijke „oude kunst
werken" te produceren. De weten
schap gaat echter steeds een stap
je verder, en het zal voor deze Me
den een toer worden zich in de
„kunst met een grote K" staande
te houden.
et Wordt te erg in Parijs. De duiven nemen
steeds grotere aantallen bezit van de
i ')etiuij>ar'Cen' P^nen en de plantsoenen, ze
Sr en 9evels, vensters en trottoirs, kortom,
ii^t Worden ingegrepen. De gemeentelijke
«ta<2Voor de plantsoenen in de Franse hoofd-
eelt nu de oorlog verklaard aan de duiven
Kijge Tne^^l°de gevonden om ze uit de stad te
bij^ie zelfs geen bezwaar heeft ontmoet
i t Veren*9*n9 voor dierenbescherming. Hoe
I bejj °egaat' 2*c u op de foto'sMen schiet met
»ber Van een aantal harpoengeweren een net
een kolonie duiven. De meeste reageren
te laat op het gevaar en vormen een gemakke
lijke prooi voor hun belagers. Eenmaal gevan
gen worden de beestjes getransporteerd naar
een plaats ver buiten de stad, ergens in de cam
pagne, waar ze wederom in het bezit van de
vrijheid worden gesteld. De actie verloopt tot
dusver uitstekend. Men vangt ongeveer 600 dui
ven per dag, en eenmaal is het record van 870
bereikt. En zoals gezegd, de dierenvrienden van
Parijs en dat zijn er nogal wat hebben
geen protest laten horen tegen de vogelvrij
verklaring van het duivenvolk,
v-
*b. if-.'iib
- ■;.-•■••• 'Siitilaag'mnu
KUNST-vervaSsingen
opsporen ook KUNST
Bij aankomst deed de voorstelling de
experts van het museum een beetje
vreemd aan, zodat zij besloten een on
derzoek naar de oorsprong in te stellen.
Met haarfijne naalden haalden zij mon
sters van de verflagen af om het ma
teriaal nauwkeurig te kunnen bekijken.
Het bleek al gauw, dat er plastic in
verwerkt was. Om het onderzoek te ver
volmaken werden de monsters blootge
steld aan elektronische micro-stralen
die onbarmhartig de verf analyseren.
Ieder element straalt energie uit op
zijn eigen golflengte. Door het meten
van deze golflengten kunnen de des
kundigen de grondstoffen onderscheiden
waaruit de verf is opgebouwd. In het ge
val van 't zg Florentijnse schilderij kwam
vast te staan, dat er chromium en tita
nium in de verf verwerkt was. Dat klop
te niet erg, want titanium werd vóór
1916 nimmer gebruikt door kunstenaars
en chromium zelfs niet vóór 1960! Een
absoluut bewijs dus dat het 15e-eeuw-
se kunststuk vals moest zijn.
De proef met de elektronische micro-stra
is slechts één van de vele methoden om
valse kunstwerken te kunnen identifice
ren. Met het verkopen van „Oude Mees
ters" meestal voor astronomische be
dragen, hebben zwendelaars het momen
teel bijzonder druk. De markt voor antiek
staat nu eenmaal onder hoge druk. Een
oude Chinese vaas bijvoorbeeld die zo
genaamd duizend jaar oud moet zijn en
verkocht wordt voor laten wij zeggen
200.000.- wordt tegenwoordig doodrustig
„even" gemaakt. Er komt een laagje
van een of andere waardeloze rommel
op die roest en verwering in een snel
tempo bewerkstelligt, en ziedaar het
.„eeuwenoude" kunstvoorwerp, gereed
voor wat een gek er voor geeft
Vroeger gingen de experts louter af
op hun kennis om te beoordelen, of
een schilderstuk of beeldhouwwerk echt
was. De tijd leerde echter, dat deze we
tenschap alléén tekort schoot. Een van
de eerste testen die aan het onderzoek
werden toegevoegd, was de toepassing
van alcohol. Na verscheidene eeuwen
verharde verfstoffen dermate, dat alco
hol er geen vat meer op heeft. Nieuwer
verfmateriaal is uiteraard v«el zachter
en wanneer dit met alcohol in aanra
king komt, lost het onmiddelijk op.
De heren vervalsers, ook niet van gis
teren, zijn dit trucje al gauw te lijf ge
gaan door een dun laagje gelatine op
de verf aan te brengen, alvorens de de
finitieve vernis het geheel voltooide. Ge
latine is immuun voor alcohol en dat
leidde de experts in het begin om de tuin.
Al spoedig werd het foefje achter ont
dekt, zodat de vervalsers weer iets an
ders moesten bedenken voor hun „oude"
schilderijen.
de V.S. opgestuurd. Een douane-inspec-
t eur wilde onderweg even de zaak con
troleren en verwijderde een gedeelte van
het plastic omhulsel. Een gedeelte van
de vernislaag kwam tegelijk mee met
de verpakking. Een restaurateur van
een museum in New York werd ontbo
den om het geschilferde vernis weer in
orde te brengen. De schade werd her
steld, en het schilderij moest een nacht
drogen. De volgende morgen echter was
de nieuwe vernis vokomen verdwenen,
waaruit men opmaakte dat er iets moest
zijn dat de verse vernis afstootte. Che
mische testen leverde geen aanwijzigin-
gen op. Tenslotte kwam een analytisch
laboratorium tot de ontdekking dat de
beschermlaag een bepaald soort hars
bevatte die zeer moeilijk te bespeuren
is en absoluut onoplosbaar.
's Werelds meest succesvolle imitator
is waarschijnlijk wel Han van Meegeren
geweest, die zoals bekend diverse kunst
werken van de 17e w kTder Jan
Vermeer heeft vsrvpVt
Oude munten werden over het alge
meen geslagen. Vervalsingen hiervan
kwamen aan het licht bij inspectie met
hulp van 'n microscoop. Geduren
de de Tweede Wereldoorlog werden de
geldstukken gegoten. Vervalsers, die toen
al gauw in de gaten kregen dat imi-
tatiemunten, op deze manier gemaakt
niet van de echte te onderscheiden wa
ren bij microscopische onderzoekingen,
kregen vrij spel en breidden hun duis
tere bezigheden enorm uit. Bij de gego
ten geldstukken ondergaat de vormge
ving evenwel kleine veranderingen. Dit
is duidelijk waar te nemen met behulp
van een apparaat, genaamd de Laue-
camera, dat door middel van X-stra-
len de herkomst van de munt kan vast
stellen. Deze X-stralen dringen door tot
in het metaal. Deze methode heeft ook
andere soorten vervalsingen verraden
zoals een „oud-Egyptisch" beeldhouw
werk, gemaakt uit Franse steen, en een
schilderstuk uit een museum in Turijn,
dat toegedacht was aan de 16e eeuwse
Italiaanse schilder Raphael. Het bevat
te verfstoffen, die pas lang na de dood
van de maker werden uitgevonden.
Een andere vervalsingsmethode kwam
aan het licht door een toeval, toen een
museum in Amerika enkele jaren geleden
een Parijse Oude Meester aankocht. Het
kunstwerk werd, verpakt in plastic, naar
„Gaal u eens opzij, ik kan niets zien!"
Wij denken wel eens dat ons verkeer
chaotisch ls, maar vergeleken met de
onontwarbare knopen waar de verkeers
politie In de Formosa-hoofdstad Taipei
dagelijks voor staat is het hier gewoon
een paradijs. De oorzaak van de ver
keersellende is hier gelegen in de tien
duizend zogenaamde „pedicabs", kleine
driewielige vehikels, die door de chauf
feur worden voortgefietst.
Zij leveren een zeer succesvolle strijd
met de bijna 3000 taxi's in de stad om
de klandizie van de Formosanen, voor
namelijk door hun geringe tarief.
Dat geringe tarief is er in de grond
de oorzaak van dat er zoveel ongeluk-
Zninig met de zen!
We hebben een min of
meer kwakkelende win
ter achter de rug en ook
het voorjaar heeft lange tijd
op zich laten wachten. Drui
pende neuzen en tranende
ogen, griepjes en voorhoofds-
holteontstekingcn hebben
dan ook hoogtij gevierd, ai
zijn we dan in ons land van
de A-gricp gelukkig net nog
verschoond gebleven. De al
gemene verwachting mag
dan ook zijn, dat als de zon
ons straks nog wat gaat ver
wennen, alle middelen zullen
worden aangewend om er
ten voile van te profiteren. Er
zal daarom op zonnige zo
merdagen door legioenen
worden gezonnebaad, niet
alleen omwille van de vita
minen, maar vooral ook in
de hoop dat het resultaat een
mooie gebronsde huid zal
zijn.
Daarom zonnebaden we,
sommigen vaak uren achter
een, onbewogen, en soms
zelfs slapend. En het is juist
dit dat ten sterkste moet
worden ontraden. Natuurlijk
zijn de zonnestralen gezond
voor lichaam en huid en zelfs
een uitermate goede remedie
tegen bepaalde huidaandoe
ningen en infecties, maar
dan moet er ook op de juiste
wijze gebruik van worden
gemaakt wil ons lichamelijk
welzijn er bij gebaat zijn. Zo
werden we aan het einde
van 1963 wel even opge
schrikt door een rapport van
de Wereldgezondheidsorgani
satie, waarin mensen met
een blanke huid werd aan
geraden de huid alleen aan
felle zonneschijn bloot te
stellen, wanneer ze door een
of andere huidcrème wordt
beschermd. Dit rapport,
waaraan de beste specialisten
hun medewerking hebben
verleend, toont wel duidelijk
aan, dat we met de zo vurig
beminde zonnestralen voor
zichtig moeten omspringen,
al moeten we er natuurlijk
geen angstpsychose van gaan
maken.
In de allereerste plaats:
nooit uren achtereen dezelf
de delen van het lichaam
stilliggend aan de felle zon
blootstellen. Alleen mensen
die een zeer sterke huid heb
ben, kunnen hier tegen en
het zijn meestal die geluk
kigen, die spoedig mooi en
egaal bruin worden, omdat
zij veel pigment hebben.
Pigment is de kleurstof, die
in de ogen. haren en huid
voorkomt en het bruin wor
den bevordert en waarmee
als regel donkerharigen
meer gezegend zijn dan men
sen met een lichte of rose
haarkleur. Het zijn dan ook
meestal juist de laatsten, die
over een tere en gevoelige
huid beschikken, moeilijk
bruin worden en zelfs na
langdurig verblijf in de zon
neschijn het alleen nog
maar tot hel rood van de
bekende kreeft hebben ge
bracht. Vaak hebben deze
mensen ook veel last van
sproeten (opaphoopte pig
ment in bepaalde delen van
de huid), die zich dan vooral
in de zomermaanden weer
verdiepen. De meeste van
deze mensen, hoe jammer dit
ook voor hen is, moet ont
raden worden hun huid lang
durig aan felle zonnestraling
bloot te stellen. Overigens is
het schijnen van de zon geen
voorwaarde om bruin te
worden, ook bij bewolkte he
mel dringen de ultra-violette
stralen in de huid door, en
deze zijn het juist, die de
kleurverandering bewerk
stelligen.
Het verdient aanbeveling
het dagelijkse zonnebad zo
vroeg mogelijk in het jaar te
beginnen met circa 10 minu
ten. Dit twee dagen en de
derde dag kan er 5 minuten
bij. Geleidelijk aan kunnen
we de duur van het zonne
bad opvoeren tot bijvoor
beeld een half uur. Langere
tijd achtereen valt af te ra
den. Het beste deel van de
dag valt tussen 11 en 2 uur.
Ongeveer 10 minuten vóór
het zonnebad brengen we
zonnebrandolie of -crème
aan. Veel mensen wassen
zich na het zonnebad af,
maar beter nog is zich nog
maals met crème of olie in
te smeren. Wil iemand per se
roodbruin worden, dan kan
dit worden verkregen door
de huid eerst met warm en
daarna met koud water af
te spoelen. Vervolgens goed
afdrogen en de huid met een
stukje 'komkommer inwrij
ven. Nadat men het vocht
van de komkommer heeft la
ten Indrogen, kan het zonne
bad genomen worden. Door
de zonnewarmte verliest ons
lichaam veel vocht. Door re
gelmatig iets te drinken, vul
len wij het ontstane tekort
aan vocht weer aan. Drink
nooit één keer overmatig
veel om na het zonnebad bij
voorbeeld de dorst te lessen
en vermijd gekoelde dran
ken daar dit té plotselinge
afkoeling geeft. Beter is ge
regeld bij kleine hoeveelhe
den iets te drinken. Gloeien
de thee zonder suiker maar
met een schijfje citroen is
nog altijd een uitstekend
dorstlessend middel.
Sommige mensen nemen
na een zonnebad aan het wa
ter een fikse duik in het
verkoelende nat met de be
doeling zich te verfrissen en
de crème of olie van het li
chaam te verwijderen. Het
verdient echter aanbeveling
eerst het lichaam geruime
tijd ln de schaduw te laten
afkoelen. En natuurlijk nooit
direct vanuit het water in
de brandende zon liggen. In
derdaad is het heerlijk zo op
te drogen, maar de gevolgen
zijn vaak onprettig, 's Avonds
of de volgende dag hangen
de vellen er bij, om nog
maar te zwijgen van de jeuk
of pijn. We hebben al ge
zegd. dat het lichaam door j
de warmte van de zon veel
vocht verliest, maar door het I
overmatige transpireren ver
dampen ook veel voor bet
lichaam onontbeerlijke zou-
ten. Door tijdens het zonne
bad regelmatig wat te eten,
kunnen wij dit verlies enigs
zins compenseren.
Bij de „pedicab"-standplaats verdoen
twee wachtende chauffeurs hun tijd
met een spelletje Che-sze.
ken gebeuren door de pedicabs. De chauf
feurs verdienen met een hele dag hard
fietsen namelijk maar een gulden of vijf
en daarom storten ze zich roekeloos in
het verkeer. Hoe sneller de passagier af
geleverd is, des te eerder kan een nieuw
vrachtje worden opgepikt en des te ho
ger is hun verdienste.
Dit jaar zijn er al meer dan, duizend
ongevallen gebeurd in Taipei, waarbij
45 mensen het leven verloren en duizend
gewond werden. Het roekeloze rijden
van de „pedicabs" is naar de mening
van de politie de grootste oorzaak.
Veel van deze beroepsfietsers hebben
geen huis, ze slapen eenvoudig onder de
kap van hun voertuig. Met him schamele
inkomen kunnen ze zich juist in leven
houden en zo af en toe wat kleren ko
pen.
De regering heeft ol 500 gulden ge
boden voor elke „pedicab" die ingeleverd
wordt, maar dat genereuze aanbod heeft
weinig uitgehaald. Er zijn wel geval
len bekend van mensen die hun pedi
cab tegen de vijfhonderd regerings
guldens inruilden en prompt een nieuwe
gingen kopen.
