HEER BOMMEL en de Labberdaan
K
REVOLVER MET
MONOGRAM
Miele er is geen betere!
Pelsjagers van Rio Pecos
OE /VffiRMSTËEN
V
alle
maal
mense
door
Marten
Toonder
PANIEK IN DE DROOMFABRIEK
-J
-WDOIUW WPlE ZE WIET
Tegenslag
Dertien
Overval
Paraplu
Sahara
Gillertjes
Service
Tweeling
Indianen
Troost voor u
WOENSDAG 9 JUNI 1965
f'Nmcs.
5471. Professor Prlwytzkofsky klom voorzichtig uit zijn
voertuigje en wendde zich tot Tom Poes.
„Waar is der Pleb?" vroeg hij. „Ik wil zijne behande
ling voortzetten. Heden had ik hem wederom elektronisch
impulseren gewild!"
„O", zei Tom Poes. „Waarom eigenlijk?"
„Waarom?" herhaalde de geleerde verbaasd. „Om te
kijken wat er in de kop steekt, natuurlijk? Der Pleb is een
schoon gewassen knaap met gezonde moeskels. Het is
toch ene schade dat zijn denkleven teruggebleven is!"
„Ik weet het niet", mompelde Tom Poes. „Hij wil al
leen maar graag werken".
„Daar heb ik u!" hernam de professor. „Het is de taak
van de wetenschap om de wereld vooruit te brengen. En
misschien kan ik een ordentelijker mens van der Labber-
dahn maken door het jagen van elektrische prikkels door
zijn verhoornde hersenschors. Soms geeft dat wonderbaar
lijke uitkomsten! Daarom moet ik wederom ene behande
ling geven. Waar steekt hij?"
„Ik weet het niet hoor", zei Tom Poes. „Hij zal hier
wel ergens in de buurt zitten. Maar ik weet niet of die
behandeling van u hem gelukkiger zal maken. Vandaag
had hij voor het eerst niet zo'n zin meer in werken!"
„Praw!" riep de geleerde uit. „Ziet u? Dat is reeds
der werking van de eerste behandeling! Der kop begint
te werken en wanneer ik gans rustig voortga met die
impulsen zult u verbaasd zijn. Der Pleb wordt een groot
aardiger kerel!"
„Hm," zei Tom Poes. Hij draaide zich om en liep ont
stemd verder.
■pi BI
door Dick Pointer
B&ti NieüuJ
OVOMTUUI2
VAN SPfZo&Tje
OMOe/zuvec, zrjtf uve
KuJeTS&G&/e.f TEMeerZ,
UVG C0MGZG0M MoB-
TGfJ fZfJCïEM OM OG
P/ee&S/e- IhJST/ZUMEtiTEÜ
Te o/i/r-z/eM.
bij het
DAG
lpot ze Mao/e KoMes/r
7pil Ze eeM cuPtZMe omt-
C/PAJGSr BS/ZE/OGH.' MPP&
ujpp/2 /s SP/Zoetje Toa-t
op opt oCiEnslik Nier ve^
DPP EVANDflflN.
KARL MAY
1
De Wadders
iNtoJLU/ z—
voho u N/er car de
PAUL
VLAANDEREN
Diiif
■eP
A
V
V
- '^rj
COPENHAGEN
60
—En wanneer zal die conferentie dan zijn?
Duprez grijnsde.
We zullen niet vergeten dat in de uitnodiging te vermelden, zei hij over
zijn schouder. Daarna sloeg hij de hoek om en liep in stevige pas naar de
CclfBtdriR
Terwijl hij een broodje verorberde, liet hij de gebeurtenissen van de afge
lopen dag de revue passeren. Het onderzoek op Meerzicht het gesprek; met
Vera. Hier stopte hij de film, die in zijn geest voorbijtrok. Een merkwaardig
meisje was de dochter van Van Polsbroek. Hij vergeleek haar met zijn eigen
dochter, Gertrud, die van ongeveer dezelfde leeftijd was. Wat een verschil.
Beiden bezaten een grote zelfstandigheid, Gertrud, die gauw zou gaan trou
wen, was kordaat in haar optreden en praktisch van aard. Vera, ondanks het
feit dat ze nog naaf het conservatorium ging, was ook gedecideerd in haar
optreden, maar toch heel anders. Het was moeilijk onder woorden te brengen.
Ze was bijna.Duprez had moeite het juiste woord te vinden.sophisti
cated te noemen. Hij kon het niet helpen, maar hij gaf toch de voorkeur aan
hoe zijn dochter was. Het leek hem natuurlijker.
Vera van Polsbroek, onkundig van de gedachtengang van de commissaris,
reed in haar Triumph door Genève. Het was haar goed uitgekomen, dat dr
Covens had aangeboden om mevrouw Henner naar huis te brengen. Nu
behoefde ze geen smoes te bedenken om zich van haar gezelschap te be
vrijden, ten einde op tijd te zijn voor haar afspraak met René.
Het ging ten slotte niemand aan dat ze ook voor vandaag weer had afge
sproken om met hem te dineren. Maar eerst ging ze naar de commissaris, om
hem haar vondst te melden. Nu ze mevrouw Henner niet behoefde thuis te
brengen, had ze tijd genoeg om naar het hoofdbureau van politie te rijden en
toch om kwart voor zeven op de Quai Wilson te zijn.
Ze passeerde de Rhöne en kruiste de Grand Quai. Juist toen ze langs de
verkeersagent reed, snerpte zijn fluitje in haar oren. Ze gaf gas bij en volgde
het langgerekte plein, waarna ze de heuvel beklom via een paar smalle en
bochtige straatjes, die naar het hoofdbureau leidden.
Maar toen ze voor het gebouw stil hield, was de lust om commissaris
Duprez nog eens te ontmoeten plotseling verdwenen. Ze dacht aan het ge
sprek van die middag en draaide het contact weer aan. Dr. Covens leek haar
veel aardiger, ze kon toch ook naar hem toegaan? Ze bracht de motor weer op
gang. Hij was bij de ondervraging geweest, daaruit bleek toch wel, dat hij
officieel met het onderzoek tejnaken had. Ze keerde de wagen en reed de
helling af. Het was alleen de vraag of hij nog wel bij dr. Henner zou zijn.
Enfin, zo niet dan kon ze altijd nog naar het politiebureau gaan.
Mevrouw Henner deed haar open en haastte zich dr. Covens te
roepen. Toen Vera hem gesproken had, reed ze met spoed terug
naar het centrum, op weg naar haar afspraak. Het zou haar goed doen
wanneer eindelijk een antwoord gegeven was op de vragen die de hele
middag in haar hoofd gonsden:
Had René de vorige avond met zijn boot bij Meerzicht aangelegd?
En zo ja:
Had hij iets uitstaande met
Ze remde en stopte nog juist voor de streep. Op het laatste moment had ze
de verkeersagent opgemerkt.Hoe laat was het? Nu had ze nog tijd over
(Wordt vervolgd)
Advertentie
VRAAG WASAUTOMATEN-PROSPECTUS NR. 15 BIJ MIELE. GOUDSESINGEL 92. ROTTERDAM.
VPKJ DS
77- Het eerste, wat ik mij weer bewust werd,
was een hevige pijn. Kreunend sloeg ik de ogen op
en zag 'n Huron bezig m'n voeten en benen met
sneeuw te wrijven. Die ontdooiden nu en veroor
zaakten 'n hevige pijn. Ook m'n handen tintelden
onhoudbaar. Ik lag op een berevel in een teepee zag
ik. Naast mij zag ik twee Hurons bezig met „On
tembare Hand". „Hou op", kreunde ik en krabbel
de overeind, waarbij mijn spieren leken te scheu
ren. Liggend kon ik de hevige tinteling niet ver
dragen. Ik begon als een getergde panter op en
neer te lopen, tot verbazing van de Hurons intus
sen hardop zingend!
Die tinteling was verschikkelijk! Zo kon ik me
enigszins afreageren. Ik zag, hoe men „Ontembare
Hand" wisselbaden gaf. Hij was nog steeds buiten
kennis, maar ik zag de kleur al op zijn gezich te
rugkomen. Als hij er maar niet erger aan toe was,
dan ik. Er was niets helemaal bevroren bij me,
stelde ik vast. Ik mocht van geluk spreken. Toen
een hulpvaardige Huron een schaal sneeuw voor
mij neerzette, stak ik er meteen mijn voeten in. Ze
er beurtelings in en uit halend, was de tinteling
spoedig bedaard.
VOOEDAr WE
HAAK. DE 7oV£
NAAJS GAAN, ATOE
TEN WE TEEUcO,
OM &/AL3E, TE
\HALEN*
/AC AC WAM fAOfZr ATA TOLL/E VezT/ZEAC Of=> HET
HAAN.
PAS tZAL /IC
VULLtE IN
TOSSEN VER
TELLEN. HOE
HC MEE GE
H&MEH 8ENf
DE HELE GESCHIEDENIS VAN DE MAANSTEENOE VoCGeH-
7D DAG W/WE HIJ VEETjSEAC/CEN EN /AC STELDEHEAf
MET HEM NEE TE GAAN. TÓEN INE S/J DE 7&VENAAE LCMC-
MsN, VONDEN WE HEM 0U/T&N TZ/EHJTECJer BORSTROK.
vee wensend, omdat h/j Hem het tó v/sreormnl es
Boeac ONTSrólEN had en pierewiet de steen*
HZ VROEG OLIVIER ME OE WEG NAARDE HOT VAN
BORSTROK TE W/JZEN EN HZ VERTROK ToEN /AC
J^%1NKWANT, BRANDDE VE HOE ETN /AC VOND
ALLEEN PIEREWIET; D/E AVE VERTELDE wat
-- - nam
TóVENAAE EEH BEETJE
VEEEMOE MAN WAS P
64 Ouwe Slim probeerde Piet Loe
ris nog bij de arm te grijpen, toen
hij opstond om zich in de arena te
begeven, maar de detective schudde
hem af, als of hij een vlieg was en
wandelde rustig het trapje af, dat
naar de piste leidde. „Zal ik meegaan,
meneer Loeris?" riep Sientje, die er
niets voor voelde, om alleen achter
te blijven, maar haar patroon beduid
de haar met een enkel gebaar, dat
zij moest blijven zitten. „Maakt u
zich maar niet ongerust, meneer Slim",
sprak zij tot de bejaarde cowboy:
„Koos Kaneel is nog een ouwe kennis
van mijn meester. Hij zal 't vast
leuk vinden, als hij 'm ziet!" „Ja,
maar de filmopnamen zijn nog aan
de gang!" riep de oude man vertwij
feld: „En wij hier van 't dorp heb
ben een contract met de filmmaat
schappij, waarin staat, dat de opna
men ongestoord moeten verlopen. An
ders krijgen wij geen centen voor on
ze medewerking!" Ondertussen v/as
Piet Loeris ongemerkt de arena bin
nengestapt en begaf zich rechtstreeks
naar de schillenhit, waar Hat Si Kee
met een verwaand gezicht op rond
reed. Uiteraard moest hij daarbij de
nodige voorzichtigheid in acht nemen,
want de rodeo was nog steeds aan
de gang en het was helemaal niet
moeilijk, om een trap van de als
dollen in het rond springende beesten
te krijgen. Daarbij kwam nog, dat
regisseur Bralmeier nu ook in de ga
ten kreeg, dat er zich een vreemde
ling in de piste bevond en dat zijn
kostbare opnamen dreigden bedorven
te worden. „Weg jij!" brulde hij woe
dend: „Je loopt in het beeld!"
HltE IS JE BflU-
DlETV03PEE.
VEEBINDZ'JN
REM MRRE.
HEM
fTRRKT
Geen overwinning zonder
In de Engelse stad Ashford sta
vijf paarden voor een race. Eenejjjf
viel uit, een tweede bleef s {l
staan, een derde weigerde een n (s
nis in het midden van het parco
nemen en de twee overige Pa ne-
weigerden de laatste hindernis
men. Jockey Stewart Jeanes flp.
winnaar. Hij besteeg zijn Paa^r{ --
nieuw, keerde terug naar de sta
en legde het parcours alleen af.
d«
Een duif, die met zijn poten J®
legraafdraden verward was ëe .^g,
en ondersteboven in de lucht •-
werd door de brandweer vannar-
Engelse stad Hincktey uit zijn "e
de positie gered.
Toen de brandweer de draden gja
knipte was de vogel te verbaas® r.
de vleugels uit te slaan en
does in de armen van een spf"®
Het paard Stanley Dicker
door parkeerwachter nr. 13 de
baan van Bognor Regis in Eng®' r.
binnengeleid, dus zette een PaI*.iet
wachter in op nr. 13. Zijn faV°v,et
won met 13 tegen 1. De winst aan
eind van de dag? Dertien pond 51
ling 1300.-.).
Een Engelse kruidenier werd
1 rtnVlrtATlD llAW 7 11
drie boeven aangevallen. Zij i®8
ten zich meester van zijn tas, fl®
thee. suiker eieren en bacon beV&'j
De 250 gulden die hij in zijn jas
raakten zij niet aan.
In de Australische stad
Newca$
maakte dezer dagen een man van
nood een deugd, door, toen hij
een zware regenbui werd overval!8
een vuilnisemmer als paraplu te
bruiken. Het kostte hem veertig
den boete, omdat hij de inhoud
de emmer op straat had gedeponeet
Bij opgravingen in het ziuden va®
de Sahara, zijn de vijfduizend ja8"
oude geraamten van een volwasse
mens en twee kinderen gevonden. L1^
het feit dat daar ook visgraten
den gevonden, leiden oudheidkundf'
gen af dat de geraamten dateren Ul
de tijd toen de Sahara droog en to
een woestijn werd-
Al jarenlang zoekt Denys ParsoP8
kranten en tijdschriften door naa'
wat hij noemt „gillers en rafiteiten
Zo was hij eens voor een hotel j**
Engeland komen te staan waar i®
de hal op een bord de volgende un'
nodiging stond: „voor hen die zake®
en plezier willen combineren: een ksh'
toor en typiste beschikbaar".
Hier zijn enkele Engelse gillers, miS'
schien niet zo leuk na de vertaling P
het Nederlands:
„Werkende alleenstaande dab1
zoekt kamer, moet bad hebben, driu*
gend". (Advertentie in Brits blad)^
„Gevraagd zinken bad voor volwas^
sene met sterk onderstuk". „Steriu'
teit kan geërfd zijn". (krantekop'J
„Parfumeer uw ondergoed door le
ge parfumflesjes in uw kast te stop'
pen", (tip in een damesblad).
„In haar volgende film zal zij gee®
enkel glamorachtig kledingstuk dr^
gen. Het is een verhaal over de Wtl'
de open ruimten, (kranten-artikel)-
„Blanks restaurant waar goed voed'
sel een onverwacht genot is", (advef
tentie).
„Voor de christen bestaat geen kla$'
senonderscheid die idee is voorna'
melijk verzonnen door de werkend'
klassen", (brief aan de redactie).
„Pas op voor de treinen die tege'
lijk beide richtingen gaan", (spoof
wegbord).
Zondag hield een rector van ee®
kerk zjn afscheidspreek. Het koo»
zong het lied: „O, klap in uw ha»'
den", (krantebericht).
De Australische badplaats QueenS'
lans Beach heeft een parkeermetef
controleuse aangesteld, die, in bikinj
gekleed en voorzien van een zak vol
munten, een nieuwe munt in een paf
keermeter laat glijden zodra z®
merkt dat een automobilist zijn toe
gestane wachttijd heeft overschreden-
Sinds de invoering van parkeerme'
ters in Queensland Beach, drie maan^
den geleden, werden 2.000 „bonnetje*
uitgedeeld.
Een 38-jarige Ierse boerin, heef*
het leven geschonken aan haar zesd*
tweeling Zij heeft nu 18 kinderen g®'
had, 15 er van zijn nog in leven.
In het ziekenhuis, waar de tweeling
ter wereld kwam, werd gezegd da'
de kans zesmaal een tweeling te kri]'
gen een op het miljoen is.
De regeringen van Colombia en V®'
nezuela maken zch zorgen over he'
feit dat twee met elkaar in onmin 1®'
vende Indianenstammen, pas ont
groeid aan het pijl-en-boog-tijd'
perk, de handgranaat hebben ontdek*-
Blijkens in Caracas ontvangen berich'
ten gaan ze elkaar nu daar mee
lijf.
Slechts 48 procent van degenen-
die verleden jaar in Engeland ee®
rij-examen aflegden, zijn geslaagd.
