JUBILEUM IN ROTTERDAM
Het sprookje
van
James Bond
Heerlen had
de primeur j
te
Uniform
kon beter
Britse
verpleegsters
naar Amerika
Zoek de
zon(nebril)
op
SABJCAS
ZóVEELSTE
Memphis Slim
M
Rijst met
kaas en
Ongewapend
Tevreden
m
John Lee Hooker
MOULOUDJVS
DESERTEUR
R
ft"
SÉ)
JL2 JCAI 1965
PLUS
TMen jaar geleden liet de Rotterdamse politie, „in alle eer en
deugd", zoals hoofdinspecteur K. Huiskamp het formuleert,
haar oog op de vrouw vallen. De voornaamste aanleiding om het
Maasstedelijke politiekorps uit te breiden met vrouwelijke agenten
vormde het schrijnende personeelstekort- Een euvel overigens dat
ook nu nog niet uit de wereld is geholpen. Het aantal vrouwen in
uniform bedraagt momenteel achttien. Waarom niet meer? „Dat
ligt niet aan ons. Wij kunnen er best meer gebruiken". Misschien dat
het uniform een obstakel vormt? Men zegt wel eens, dat vrouwen
zich graag laten imponeren door mannen in uniform- Maar jezelf in
een tenue steken, dat als de bekende twee druppels water lijkt op dat
van legio anderen, is wellicht voor vrouwen minder aantrekkelijk.
In een gesprek met een van Rotterdams vrouwelijke agenten hoorden
we bovendien, dat haar het uniform niet zo best bevalt. Het jasje zou
best wat korter mogen zijn en de schoenen zouden wel een wat hoger
hakje mogen hebben, vond zij. Maar verder had zij niets op haar
politiële werkkring aan te merken. Integendeel.
De Rotterdamse politie is tevre
den over „haar vrouwen". Ook van
buitenaf komen er geen klachten
over het optreden van de dames'
binnen. En wat het oordeel van de! Mevrouw T. L. KLEIN-MEDEMa
vrouwelijke agenten zelf betreft: ....pionierster....
de drie die wij gesproken hebben, ,-p qt de „pioniersters" behoort me-
getuigden, het Uitstekend naar hunj I vrouw T.L. Klein-Medema, die in
-in fp Viehhpn 3ul1 haar tienjarig jubileum bij de
5>?
*H!Se?ï
Ronnie Potsdammer,
„flink" als steeds
te#**..
gouden randen.M
Tien jaar „vrouwen in
(politie)-uniform''
P. ?.?5n dingen, die je gezien moet
Ur n'et omdat je mee wilt
te a'en, maar alleen omdat mo-
Welk gebied ook, niet toevallig
HenWordt- En als James Bond nu in
hooi, nieuwe avonturen overvolle zalen
deJ' «an heeft hij iets, dat speciaal bij
ïfojt'id hoort. Zodat iedereen, die
C" zijn tijd te begrijpen, met Ja-
1 i nd wil kennis maken. Herinnert
ten 1 Waar, hoe sociologen en psycholo-
op de Beatles zijn afgestormd.
eg k Waakte dus kennis met James Bond
kes °nd het merkwaardig. Hoewel af
ten i Van geweld heb ik verheugd zit-
Vers Wchen bij de ondergang van di-
liij. Personen. James Bond zet name-
ttljg^el een gezicht, of alles echt is,
lts!» J?.e^ ts gewone, grofgesneden fan-
de »t ,'e nergens op slaat. Bij een goe-
h0- "tuier kun je achteraf nog nagaan,
te ahes ook weer precies in elkaar pas-
Jl i i i TIJ f-\ n ^1
te C s 00 K weer precies m eiKaai
UW a ar dat moet u bij James Bond
1>aai n' want het komt toch niet hele-
(ja, uit. Ik zou me kunnen voorstellen,
do,. ®en echte geheime agent, overmand
dt> fi. de meest tegenstrijdige gevoelens,
V0o Wzaal uitgeleid zou moeten worden,
—iizaai uitgeleid zou moeien
hij tot hevige daden overging. Ach.
oD geheime agenten altijd zo regelrecht
pül kern van de door hen op te lossen
tarnen konden afstevenen! Achter het
tjtt^U waar James Bond door gluurt,
Het werk van de vrouwelijke politie
agent verschilt maar heel weinig van Jat
van haar mannelijke collega en wordt ook
gelijkelijk beloond. Naast het regelen van
het verkeer behoort tot haar taak het
toezicht houden op plaatselijke veror
deningen en op het naleven van bijzon
dere wetten, zoals de winkelsluitingswet
en de arbeidswetgeving. Ze trekken er
ook met de radiowagen op uit om te
surveilleren.
Komt er echter een klacht binnen over,
bijvoorbeeld, dronken lieden en hoort de
meldkamer, in antwoord op het doorge
ven van dit bericht aan de dichtstbij
zijnde radiowagen, een vrouwenstem
door de microfoon, dan krijgen de da
mes opdracht door te rijden en wordt
een „mannelijke wagen", die in de buurt
is, op de onruststokers afgestuurd.
Vrouwelijke agenten dragen geen wa
pen ze hebben alleen een fluitje en
hoeven in de regel geen nachtdienst te
verrichten. Juist 's nachts immers kun
nen er zich moeilijkheden voordoen, waar
je niet bij voorkeur een vrouw op af
stuurt. 't Gebeurt wel eens, dat ze in bur
ger met een mannelijke rechercheur
's nachts meegaan om een onderzoek in
te stellen naar een eventuele overtre
ding van de kansspelenwet. Een „echt
paar" immers wekt niet zo snel wantrou
wen op als twee mannen, zo redeneert
men.
Men startte op 1 juli 1955 met een aan
tal van elf dames, die hun opleiding kre
gen aan de Boezemdwarsstraat. Dit aan
tal was in de loop van een decennium
vaak aan wisselingen onderhevig. De
voornaamste reden tot vertrek vormde
he: huwelijk. Van de achttien dames, die
het politieuniform verwisselden voor het
huishoudschort trouwde de helft met
een mannelijke collega. Een aantal ging
over naar de kinderpolitie, waar overi
gens ai eerder vrouwen in dienst waren.
De vrouwelijke hoofdagenten en agenten
die od dit moment in dienst zijn, ziin in
gedeeld bii de bureaus Centrum en De
Slinge. Een niet zo bijster groot aantal
vergeleken bij het geüniformeerde man
nelijke korps 1884).
politie vjert Met enjge moeite beklom-
H. K. men we de sporten van 't steile trapje,
i AP 1 juli 1965 is het tien jaar -
M 11 geleden, dat de eerste vrouwe-
g Hjke agent op het Rotterdamse to
ll neel verscheen. De Maasstad is niet
de eerste, die dames in het politie-
uniform stak. Dat is Heerlen, waar
s op 16 juni 1953 de eerste vrouwe-
g Hjke agenten In dienst kwamen.
H Het waren er drie, van wie er in-
g middels twee zijn getrouwd en een
s naar de kinderpolitie in Oss ver-
M huisde. Evenals in Rotterdam zjjn
s er in de loop der jaren nogal wat
g mutaties geweest. Op het ogenblik
telt het Heerlense korps twee vrou
welijke leden; een derde is in op
leiding. De initiatiefnemers tot het
aantrekken van vrouwelijke agen
ten waren hoofdinspecteur F. Prick,
thans hoofdcommissaris te Nijme
gen, en commissaris J. Th. Spaen,
ook nu nog werkzaam te Heerlen.
Zij gaven medio oktober 1953 de
drie eerste vrouwelijke agenten in
Nederland „aan de openbaarheid
prijs", waarna vele andere steden
volgden.
dat naar het verkeershokte op het kruis
punt Blaak-Posthoomstraat leidt.
Met élan bespeelt zij daar de knopjes
van het schakelbord, waarmee het op dat
uur tussen vijf en zes enorm druk
ke punt geregeld wordt. Onze vraag of
het moeilijk is om al die auto's,
bromfietsers en fietsers in goede banen
te Leiden, ontkent ze glimlachend. Het
blijkt eenvoudig een kwestie van, bij
voorbeeld, „geen rood geven wanneer
het geen zin heeft". Het uitdelen van de
kleuren, berust, zo begrijpen wij, op een
goed inzicht in het verkeer, dat, zoals me
vrouw Klein zegt, „moet kunnen vloei
en".
„In het begin waren er wel eens men
sen. die je allerlei onnodige dingen vroe
gen". vertelt de kwieke donkere hoofd
agente (een goed schermster volgens
hoofdinspecteur Huiskamp), „maar nu
gebeurt dat niet meer". Zij vindt het
ook niet moeilijk om haar huishoudelijke
taak met haar werk bij de politie te com
bineren: „Je hebt toch onregelmatige
diensten".
radio-zonnebril.
de Courrèges-look.
cirkelrond
Vit
nooit willekeurige mensen zo
lr t.v. te kijken, nee, hoofdfiguren'
verschrikkeiijke affaires bespreken
)jefr net hun topgeheim. En dan gaat
jJL verhaal alleen nog verder, omdat
bn a3 vi5and steeds zo rustig en
gduricr toekeert, zodat ze
vernietigingsplannen tot
stadium 'kunnen doorvoeren.
--■> ue vijanu steeds zo rusug <H
Keurig de rug toekeert, zodat ze ach
*en m ^un vernietigingsplannen to
Jjjp ver stadium 'kunnen doorvoeren,
ite 9.mkijken, hoor James'. Je' speelt
Sen helemaal niet in een thriller,
te detective of een spionage-verhaal,
Cr°ar een Sprookje even kleurig,
even kleurig, even
even overdrachtelijk als welk
kssprookje ook.
Daar rijd je in je pijlsnelle wagen
al die geheime wapens en afweer
middelen, die de moderne automobi-
rf ?°V, 70 graag tot zijn beschikking
fou hebben. Tussen ons: mijn man en
«-denken al lang over een bord met
„jhtlctterR nchti,r op onze wagen, zo-
At we andere Weiigebru(kers even
ie Waarheid kunnen zeggen. We heb-
,eh het idee, dat zulks goed zou zijn
Nr onze bloeddruk. Een automobi-
,st is nu eenmaal een uitermate ge
castreerd mens, die zich aldoor moet
sheersen, terwijl hij eigen en an-
„armans stommiteiten incasseert.
f>enan,daar dat James Bond in zijn wa-
(je alle strapatzen uit mag halen, waar
^[.autorijder alleen van droomt. Maar
(Jen die wonderwagen kan je niet red-
ie 4 James. Je wordt klemgereden, uit
bijlagen gesleurd, natuurlijk niet door
"len nee' door kleurlingen. Koreanen,
Vji met ondoorgrondelijke gezich-
Want als modern mens
er ag je je natuurlijk weieens af, of
btejfaks nog plaats overblijft voor de
b„ aken, daarom zijn «le schurken die
O gerechte straf niet zullen ontlopen
Vah een James Bond-verhaal zo vaak
a ander ras. Rustig maar, James
^"jd, alias mens van vandaag, je bent.
«i
ADRl VAN DE MAAT
.erfelijk
yj. JC DCll l
hpVujft toch de superieure blanke hoor!
Viii een whiskey, kus de beelschone
]jaudin zo, dat haar betere gevoe-
wakker worden en druk op de knop!
hevi knop? Maar, lieve James, je
j-D toch altijd een wonderwapen bij
«e'neen koffertje met een traangasbom,
lek auto met een schietstoel of een wil-
teeurig woord, dat je hebt opgevangen,
Z0 Waarmee je de keiharde gangster
hpt 'ous kunt maken, dat hij je op
deri suPreme ogenblik niet durft te do-
hiet? Deming is dood en van de doden
haoa- dan goeds, maar wat heeft hij
een trefzekere formule opgesteld!
het envoudig! Net zo eenvoudig als
Cu aYIeJ: het vuur en de wankelmotor,
Zijp die dingen eenmaal uitgevonden
C'iCth 0,11 Ik dan toch een beetje wee-
h>es JS ben geworden? Omdat die Ja-
Voiv ®°nd met zijn glimlach, zijn re-
z'jn ontelbare toevluchtsmid-
ZieijC en zijn onoverwinnelijkheid zo'n
hij f beeld ophangt van de mens, die
ban/'1 wensdroom dient: een onzekere
Uiaif d; die zo graag wil toeslaan,
h°u Diet durft, die vrouwen met een
st(IJ.„,alant tikje de laan zou willen uit-
Vgat U. maar in plaats daarvan de
hejjj helpt drogen. En dat laatste zou
het "let tot schande strekken, als hij
opvatte in een geest van behulp-
hij j "eid en kameraadschap, maar als
levn sen droomt van een overdadig-
.rrride Pussy Galore, is het alleen
Uo» s'eur en slavernij. En dan is hij
\Vaa Eeheim agent! Van wie? Van wat?
Ziej. voor? En waarin onderscheidt hi.i
Zgp Van de vijand? Is hij de geheim
OPA was bij de recherche en mijn
andere grootvader was jachtop
ziener", vertelt Adri van de Maat,
„misschien is dat van invloed geweest op
mijn verlangen om ook bij de politie te
gaan werken. Toen ik in de kranten de
foto's zag van de eerste vrouwelijke po
litieagenten ik was toen een jaar of
veertien dacht ik meteen: dat lijkt
me wel iets". Ze is nu, na de eenjarige
opleiding aan de Boezemdwarsstraat,
twee jaar in de „straatdienst".
Evenals haar collega's oordeelt zij, dat
het publiek wel gewend is aan het „ver
schijnsel vrouwelijk agent". Al zijn er
wel eens mensen die het kennelijk wat
vreemd vinden als er bij een aanrijding
een vrouw de zaken komt regelen. Het
gebeurt ook wel eens, dat er mannen
zijn die bij het zien van een vrouw in
het verkeershokje op een kruispunt, hun
hoed afnemen. „Er is ook eens iemand
geweest, die uitnodigend een grote zak
doek te voorschijn haalde, toen ik een
keer even in mijn ogen wreef".
■pirrAAROM ik bij de politie ben
1/1/ gegaan? Het leek me fiin
werk, als ik die meisjes be
zig zag". En het is Eva van Dijk,
die nu vier jaar in dienst is, niet
tegengevallen. Haar enige wens
afgezien van een wat vlotter uni
form is, nog eens bij de kinder
politie te mogen werken. „Je nebt
ook nu veel contact met alierlei
verschillende mensen, maar altijd
vluchtig. Bij de kinderpolitie is dat
contact intensiever".
Wordt de vrouwelijke agent >n
Rotterdam nog als een buitenissig
verschijnsel beschouwd,.Nee.
meent zij. Als er eens iemand
vreemd opkijkt, dan is dat meestal
iemand van buiten de stad, uit een
plaats, waar nog geen vrouwelijke
politie is". Problemen met het tol
de orde roepen van mensen die
een overtreding begaan, heelt ze
niet of nauwelijks ondervonden.
„Wel reageerde er iemand eens
niet bijster vriendelijk, toen ik hem
erop attent maakte, dat zijn auto
verkeerd stond geparkeerd. Maar
dat liep gelukkig goed af. Ik heb
ook eens een dronken man near
het bureau gebracht. Naderhand
heeft hij nog eens geprobeerd met
me in contact te komen. Maar ik
heb hem duidelijk gemaaat dat de
enige plaats van ontmoeting het
hoofdbureau zou kunnen zijn.
We spraken hoofdagente Van
Dij/c op de Groenendaal, waar zij
blinden van de inrichting aan de
Kipstraat op het spitsuur helpt
oversteken. Een van de taicen, die
behoren tot een gevarieerde dag,
afwisselend binnen en buiten door
gebracht.
licht of donkergekleurd hout
N de Verenigde Staten waait tegen
woordig een Britse wind die zich
o.a. openbaart in grote belangstel-
ling voor Britse secretaressen. Er zit
een nogal aanzienlijk element van
snobisme in de vraag naar Engelse
medewerksters, maar ook een strikt
zakelijk: de Amerikanen zijn van me
ning dat de Britse meisjes harder wer
ken, minder pretenties hebben en meer
stijl dan de Amerikaanse. Wat de meis
jes aangaat: de in het algemeen veel
hogere bezoldiging en het element van
avontuur trekken. Een verblijf in de
Verenigde Staten is weer eens wat
anders dan thuis.
De Britten zien het vertrek van deze
over het algemeen prima krachten met
zorg. Hun oordeel over de Ameri-1
kaanse taktiek om hun beste perso
neel weg te halen is niet milder ge
worden nu de Verenigde Staten ook\
op Britse verpleegsters grote aantrek
kingskracht blijken uit te oefenen.
Binnenkort zou, naar verluidt, de
10.000e Britse verpleegster naar de j
overkant worden uitgezonden. Wel
dient bedacht te worden, dat /velen
na een periode van één of een paar'
jaar zijn teruggekeerd of zullen terug- j N de televisieserie „De Schavui-
keren, zodat dit niet betekent, dat dit J[ ten" genoten onlangs twee leden
grote aantal voortdurend in de Ver-van deze schelmachtige familie
enigde Staten aanwezig is. in Rio de Janeiro schijnbaar rustig
Salarissen, huisvesting en andèrelV.^J1 e?n bruinend zonnetje. In werke-
.vierkant.
W"; Van een instituut, dat een betere
»ofe'd nastreeft, of alleen maar van
eigen wat armoedige verbeelding'
H.Sw.
A'o^j-
'Als je belooft me niet uit te la
nen zal ik je vertellen, hoe het
allemaal gebeurde
De ene LP van flamene tarist
Sabicas is nog niet besproken
of de volgende is alweer uit.
Vandaag de beurt aan Aione's
PAP 113, waarop Agostin C'.-.s lón -
zoals zjjn werkelijke naam luidt on
der het motto Gypsy flamenco"
weer een aantal stalen van zijn ver
bluffende techniek demonstreert. Deze
keer zijn nog twee gitaristen, een
danseres en een flamenco-zanger in
de opnamestudio aanwezig geweest
om er samen een „wild, moody Spa
nish gypsy flamenco fiesta" van tei
maken. De effecten zjjn er nu alle
maal nog eens extra dik opgelegd.
Wat dat betekent zal ieder duidelijk'
zijn die Sabicas' stijl sen': overrom
pelend maar te zeer gebaseerd op
uiterljjk vertoon alléén zodat nij toch
nooit lang kan boeien. Anderzijds be
zorgen verschillende combinaties van
artiesten toch wel beide plaatkanten
de nodige afwisseling; eentonigheid
kan men déze, Sabi°as' zoveelste
schjjf niet zozeer verwijten.
2~f eer terecht heett Fontana ervoor
gezorgd dat de VEE-JAY-lang-
_j speler waarop John Lee Hooker
zijn werk zingt, ook hier kon
verschijnen. Zo komt men nu op de
LP met «het nummer 688.510 TL zes
tien titels tegen uit het reuertoire van
deze grote blues-artiest, die nu onge-;
veer 45 jaar oud moet zijn. Voor een
groot aantal platenmaatschappijen1
heeft hij, onder al evenvele namen,
zijn hartekreten want dat is dei
blues bij een man als Hooker vrijwel
zonder uitzondering gezongen. Veel
„traveling songs" zjjn daarbij ge
weest: ,3obo blues", op kant 1, ls
er een prachtig voorbeeld van. Deze
zelfde kant bekoort ons het meest: in
nummers als „No shoes", „I'm a
llm'lHi i 11!
stranger", „Solid slender" en „Dusty
road" is John Lee Hooker de echte
oude blues-zanger die alleen met zijn
stem, zijn gitaar,,spel" en voetstam
pen een sfeer oproept, een ontroering,
die de luisteraar voor honderd pro
cent nog eens de ..country blues" be
leven laat. Op kant II hoort men hem
met een uitgebreide begeleiding, in
„rhythm en blues" stukken gladder,
opzettelijker en commerciëler.
De zon komt iedere dag door
mijn deur; de wind zet op en
draagt mijn blues met zich
mee", zo zingt Memphis Slim.
Fortuna heeft een langspeelplaat
uitgegeven (688 511 TL), waarop men
twaalf van zijn eigen blues kan be
luisteren. De aangehaalde regels hier
boven zijn, aldus Slim, voor hem aan
leiding geweest zich in het gehele
scala van blues te verdiepen. „Wan
neer je geen zorgen hebt", zo zegt
hij ergens, „kun je de blues ook niet
aanvoelen." Niemand minder dan Big
Bill Broonzy hielp Slim zich een eigen
stijl te verwerven. Nu is hjj een van
de centrale figuren van het „New Hou
se of the Blues" (Chicago). Memphis
Slim heeft de wereld van de blues
met talrijke nummers verrijkt. Deze
EVA VAN DIJK
geen buitenissig verschijnsel
zijn gang gaan een onbenullig
werkje kan er toch niet beter van
worden. Jammer dat ook de puike
begeleiding van Henk van Dijks
combo er in zo'n geval niet aan is
besteed.
arbeidsvoorwaarden liggen in Amerika
op hoger peil dan in Groot Brittannië.
Het salaris zou voor gespecialiseerde
verpleegsters kunnen oplopen tot
f 2000.per maand. De zuigkracht
van de werving van Amerikaanse
ziekenhuizen wordt intussen pijrtlijk
voelbaar. In Engeland begint men al
danig te murmereren over het door
het vertrek ontstane tekort aan ver
pleegsters.
plaat (oorspronkelijk een VEE-JAY-
uitgave) laat onder meer de Basie-
Hit-Everyday horen. Wie er naar luis
tert voelt zich beter. Verdere opmer
kelijke nummers: „Wish me well" en
„Lend me Your Love".
Ronnie Potsdammer, schrijft Dolf
Verspoor achterop het CNR-
EP'tje HX 1311, „zingt niet zo
zeer voor de goede bedoelers
als wel voor de goede verstaanders.
Die hebben weliswaar maar een half
woord nodig, maar ze krijgen veel
meer." Dat is precies de reden
waarom Potsdammers „liefdeslied
jes" ons meestal zo gauw de keel
uithangen. Altijd „veel meer dan een
half woord", van die flinke Pots
dammer die het dan toch maar alle
maal durft te zeggen. Laat hij zich
bepalen tot goede liedjes zonder
meer „Klein chanson" is er op
dit plaatje een voortreffelijk voor
beeld van of ze al dan niet „ge
waagd" zijn kan ons dan echt niet
interesseren. Als Potsdammer ze zo
graag dat etiket opplakt, laat hij dan
arcel Mouloudji, kortweg be
kend als Mouloudji, heeft on
danks het feit dat hij nog
voor in de veertig h al ln meer
dan vijftig films een min of meer
belangrijke rol gespeeld. Daaronder
is het grote werk „Nous sommes tons
des assissins" uit 1952. Ook als
toneelacteur is hij bekend; hij speelde
o.a. bij Jean-Louis Barrault en Char
les Duliin. Maar dat is nog niet alles.
Hjj kreeg een prijs voor zijn roman
„Enrico", schreef hierna nog twee
romans en vijf toneelstukken. Als
schilder bewees hij tevens zijn talent j
en tentoonstellingen in Parijs en AI-
lijkheid gaf de een, zijn gezicht ver
borgen achter een zonnehoed, radio
grafisch aanwijzingen door aan zijn
partner, die deze wenken ontving via
zijn zonnebril. Aan dit tafereeltje
moesten we denken bij het bekijken
van een uit Hongkong afkomstige zon
nebril, die tegelijkertijd dient ais ra
dio-ontvanger. Het montuur is aan bei
de zijden voorzien van een apparaat
je, dat in de oren wordt gestoot. In
het ene oor schakel je het radiootje
in, het andere ontvangt het geluid.
Deze vernuftige constructie zorgt er
in elk geval voor, dat zonnebaders.
die op stilte gesteld zijn, niet gehin
derd worden door lawaaiige muziek.
Zonnebrillen zijn er tegenwoordig in
allerlei modellen, maar meest in fors
formaat. Ze hebben ronde of uilachtige
glazen, wel of geen (soms gouden)
randen, houten of schildpad-monturen,
groene of blauwe glazen, spiegelende
of helemaal witte exemplaren, zoals
Courrèges ze brengt, slechts voorzien
van een spleetje. Ideaal om je een
geheimzinnig uiterlijk aan te meten,
maar minder handig, wanneer je veel
wilt zien.
IJST is een gerecht, dat je in een
groot aantal variaties kunt op
dienen. Deze keer hebben we
giers werden
carnatie vaa
een succes. Een
Jean Cocteau?
rein-
Het
een recept, waarbij kaas en uien een
belangrijke rol spelen.
1 jjkt er op, maar Cocteau zong geen ,„Pe ingrediënten personen) z n.
400 gr. rnst, plm. drie kwart liter
chansons en dat doet Mouloudji b j e
water, twee bouillonblokjes of een
stukje van een bouillontablet drie
kwart kg uien, plm. 25 gn (2 eetle
pels) boter, margarine of olie, plm.
150 gr. geraspte kaas en eventueel een
of meer teentjes knoflook.
De uien en de knoflook schoon ma-
wel.
Vanaf 1950. Niemand minder dan
Boris Vian ontdekte zijn merkwaar
dige melodieuze wat zachte stem. In
het mondaine Saint-Tropez kreeg Mou
loudji voor het eerst bekendheid als
zanger. Terug in Parijs ging hij
zingen in de kleine keldertjes van ken. De uien fijnsnijden. de knoflook
Saint-Germain des Prés. Een bezig-i in een braadpan fijn wrijven. De uien
lieid, die weldra voor hem de belang- in de hete boter, margarine of olie
rijkste werd. Er is door Philips nu lichtbruin bakken. De rijst toevoegen
een singletje uitgegeven (Philips 328'on onder omscheppen even meebak-
031) waarop - 1„ een zwakker, tekst- ^en Het water toevoegen en het ge-
lf heel aan de kook brengen. De rnst in
bewerking van Mouloudji zelf - weer minuten ^oken. De rijst
eens het beroemde lied van Boris Vlan: even droogstomen en de geraspte kaas
„Le déserteur' (In Frankrijk langeerdoor mengen. U kunt hierbij een
tijd verboden) staat, evenals „Le long:ffjs slaatje van rauwe groente ser-
des rues do Paris". Een plaatje vol veren. I1B
atmosfeer en met eeii onmiskenbaar (voorlichtingsbureau voor de Voe-
eigen geluid. [ding), J
schildpadmontuur
