HEER BOMMEL en de Labberdaan
REVOLVER MET
MONOGRAM
Alfredo
Y/B
Pelsjagers van Pecos
m
toom ©hm
LJ
II
O
O
II
mense
door
Marten
toonder
m^mu mi
L-.
Borotra niet
op W imbledon
I
m
s
Uitslagen Londens
tennistitelstrijd
PRIMATOUR
Na 60
jaar
Reukloos
Vuurrood
Titel
INA1'
VRIJDAG 18 JUNI 1965
door Dick Pointer
SPORTNIEUWS
5479. De buitendeur van Bommelstein opende zich en
de gedaante van Piep Labberdaan verscheen op de drem
pel. Er was weinig over van de eens zo fiere werknemer
die zich per automobile naar zijn werk placht te begeven.
Zijn houding was gebogen en de flarden van zijn geruite
jas wapperden in de lentewind toen hij verslagen de
stoep afdaalde.
„Piep niet verder groot, prachtig werken?" vroeg hij
een vreesachtige blik achterom werpend. Daar stond zijn
werkgever met uitgestrekte wijsvinger en riep met kou
de stem: „Je bent ontslagen! Morgen kan je je geld
komen halen; maar ik wil weer in mijn eigen kamer eten
als een heer en een Bommel!"
Na deze woorden wierp hij de deur toe en nu stond
Piep in de buitenlucht. Het eenvoudige gelaat van de
werker betrok toen de ernst van het gebeurde tot hem
doordrong. Een stille traan gleed over zijn doorgroefde
wang, zijn mondhoeken begonnen te trillen en daarop
werd de stilte der natuur verscheurd door een rauw ge
roep om werk. Dit werd gehoord door de ambtenaar eer
ste klasse Dorknoper, die zich per bromfiets huiswaarts
begaf. En omdat de beambte een hoge opvatting van zijn
plicht had, spoedde hij zich in overuren naar de Labber
daan.
„Wat is er aan het handje? vroeg hij niet onvriende
lijk. „Moeilijkheden over uw arbeidsovereenkomst?"
„Piep mogen niet verder werken!" riep de ander
schreiend uit, „Niet meer groot sjouwen met dreunen en
ruiten en toeter en platslaan van aanschijn. Piep zijn ont
slagen!".
„Ontslagen?" herhaalde de hooggeplaatste klerk ont
steld. „Dat gaat zó maar niet! Het is goed, dat ik u net
tref, want nu betrap ik een onrechtmatige daad! Waar
is de onslagvergunning? Dat zou ik wel eens willen we
ten!"
Zo sprekende zette hij zijn rijwiel aan de kant en be
klom de stoeptreden.
een Nieuw
PWONTUUG
van spfZoeTje
L MAY
ps#ttof trav
Je Me wo-
SP&oerye
«se 2/j/j
oe toeeecö,
rf'*? sr/cre.' ujpjt
D/epe vee
fm
MEER VAKANTIE PLEZIER
Nog juist tijd voor
Werkt snel en lang
De Wadder, PANIEK IN DE DROOMFABRIEK
VON D&
En
DpfiffGnJDS !S
ee/j v/ssePSPor.'
Ge*/ op ze
Pee uuuerje sro-
u>tct.efJ °ni Jf
oeocerJ!
jéaeGeT/JDe! te zv/
v/rsrec<swo om
eeU
HgMe e/eeeuj/eT.
T/eoosr je Mfvae,
ZeeAjJOeU
SrepeMD fooe. oe
•^^CezoUDf/e/o
.wilê
VLAANDEREN
VfurTr
a.Vrin
68
c
MOCO
A,.-<
&SSJ
Is Reinke nog in huis?
Ik ben er nog maar net, commissaris, maar ik denk van niet.
Lagrange ook niet zeker?
De rechercheur schudde zwijgend het hoofd en keek demonstratief op zijn
horloge. Duprez, die geen antwoord verwacht scheen te hebben, trok een
lade open. Hij nam de revolver met doek en al eruit en overhandigde het
bundeltje aan de politiebeambte.
Bel ze thuis op of elders, zorg in ieder geval, dat er zo snel mogelijk
een expertise gemaakt wordt van het in- en uitwendige van het wapen,
compleet met foto's. Voorzichtig ermee.
Jawel commissaris.
Toen de man de deur al bijna achter zich dicht had, scheen Duprez zich
de reden van diens komst plotseling te herinneren.
Vraag of mevrouw Van Polsbroek even wil wachten.
En zich tot Covens wendend:
U hebt de revolver gevonden in de kaptafel van mevrouw Van Polsbroek
zegt u?
Ik? Welnee. Wat zou ik moeten zoeken in de kaptafel van mevrouw
Van Polsbroek?
De commissaris grijnsde olijk en zijn oren schenen meer af te staan
dan anders.
De revolver bijvoorbeeld.
Nee, nee. De revolver is gevonden door Vera.
Door Vera? Waarom heeft ze dat dan vanmiddag niet gezegd?
Duprez' stem klonk, alsof hij zich gepasseerd voelde.
Ze heeft hem pas ontdekt nadat wij waren weggegaan. Ze zocht iets
voor haar make-up in de kaptafel van haar stiefmoeder en toen zag ze
plotseling
En waarom heeft ze mij niet direct opgebeld?
Deze vraag had Covens verwacht. En aangezien hij moeilijk kon ant
woorden, dat Vera liever naar hem toegegaan was, dan Duprez opnieuw
te moeten spreken, zei hii
Ze trof me toevallig bij dr. Henner, toen ze op weg was naar het
hoofdbureau. Toen ze hoorde, dat ik hier naartoe zou gaan, heeft ze me de
revolver meegegeven.
Duprez bromde iets onverstaanbaars en staarde voor zich uit naar de
grijze huizen aan de overkant.
H.E., mompelde hij. Dus toch de secretaris! Herman Elinkwijk. Ik
vertrouwde hem al niet vanaf het eerste ogenblik dat ik hem zag. Anderzijds
die RonfleurEnfin, eerst mevrouw Van Polsbroek maar.
Ze is zeker regelrecht van het vliegveld hierheen gekomen?
Ja, ik had de gendarme op Cointrin verzocht haar bij de pascontrole
op te vangen en haar over te geven aan Bauer, die ik met een wagen
daarheen gestuurd had. Om kwart over zeven belde de douanepost door,
dat ze onderweg was hierheen.
Hij stond op en liep naar de deur.
Ik zal haar gaan halen, want ze zal wel zo gauw mogelijk naar Meer
zicht willen.
Niet zonder nieuwsgierigheid wachtte dr. Covens op de komst van me
vrouw Van Polsbroek. Hij herinnerde zichzelf eraan, dat zij niet de moeder
was van Vera. Steeds als het over mevrouw Van Polsbroek ging, kreeg
Covens het beeld voor ogen van de eerste vrouw van de baron, waarvan
hij een foto gezien had in het zilveren lijstje op de secretaire. Een knappe
vrouw, eigenlijk niet anders dan een rijpere uitgave van Vera. En hij be
dacht met enige spijt, dat hij die vrouw nooit zou ontmoeten.
Van de stiefmoeder van Vera had hij weinig voorstelling. Ze ontwierp voor
modehuizen, ze was tweeëndertig jaar, en ze zag er niet uit als de vrouw
in het portretlijstje Dat was alles wat Covens wist.
In de gang klonken naderende voetstappen. Een vrij lage vrouwenstem
zei in rad Frans:
Men heeft vanaf het vliegveld naar Meerzicht opgebeld om te zeggen,
dat ik wat later kom.
(Wordt vervolgd)
LONDEN, 18 juni. De
stramme figuur van de nog in
lange broek spelende Fransman
Jean Borotra zal voor het eerst
sinds 45 jaar niet één van de
bezienswaardigheden vormen.
Borotra, eens Wimbledonkam-
pioen en één van de vier mus
ketiers uit het grijze tennisver-
leden. is thans 67 jaar.
Zelfs het van tradities aan
elkaar hangende wedstrijd-co
mité van Wimbledon vindt dat
wat te oud om actieve wed
strijdsport te beoefenen. Het
heeft de eigenzinnige Bask naar
het kwalificatie-toernooi verwe
zen. Vorig jaar nog werd Boro
tra direct tot het herendubbel
toegelaten en verloor toen in de
eerste ronde kansloos van Okker
Hajer. Borotra trok zich er niets
van aan en schreef dit jaar in
voor de heren dubbel (met zijn
jonge landgenoot Christian Gail-
lard) en de mixed (met Chantal
Langanay). De eerste de beste
voorronde was de stramme
Fransman teveel. In het heren
dubbel verloor hij met 60 66
64 van het Britse dubbel John
Clifton en Paul Hutchings en in
het gemengd dubbel verloor hij
met 62 75 van de eveneens
Britse combinatie John Crump
Anne Hutchings.
LONDEN, 18 juni De uitslagen van
de kwartfinales van de kampioenschap
pen van Londen het laatste grote toer
nooi voor Wimbledon luiden:
Heren enkelspel: Emerson (Austr)—
Fletcher (Austr) 62, 63; Drysdale
(Za)Torben Ulrich (Denem) 57, 97,
64; Howe (Austr)—Passarell (VS) 9—7,
46, 86; Ralston (VS)Roche (Austr)
4—6, 9—7, 7—5.
Dames enkelspel: Jane Albert (VS)—
Monique Salfati (Fr) 1311, 86; Anneb
te van Zijl (Za)Virginia Wade (GB)
63, 62; Christine Truman (GB)Air-
na Dmitireva (Rusl) 63, 8—6; Rita
Bentley (GB)Madonna Schacht (Austr)
2—6, 6—3, 9—7.
Advertentie
85. Toen „Zwarte Schildpad" de mannen van
Santer de rotsen zag afdalen, sloeg hij onmiddel
lijk groot alarm. Hij deed dit door op een henen
fluitje te blazen. Het betekende, dat de Hurons, op
één man na, de posten moesten verlaten en zich
moesten verzamelen om hun opperhoofd. Er ver
scheen niemand! „Zwarte Schilpad" stormde terug
naar de oostpoort. Hier lagen Winnetou en één
Huron regelmatig te vuren. De drie andere Hurons
waren dood of zwaar gewoed. ,,De bleekgezichten
dalen aan touwen de rotswand af", stootte het op
perhoofd uit. „Hier blijven en schieten", beval
Winnetou de overgebleven wachter. Hij stond vlug
op en snelde het dal in terwijl „Zwarte Schildpad"
hem op de hielen volgde. Bliksemsnel overzag de
Apache de situatie. „Sam Hawkins! brulde hij
toen. „Hierheen komen, maar hou je gedekt"! On
middellijk verscheen een grote neus boven de borst
wering en even later kwam de gehele Sam naar
beneden. *Dat ziet er kwaad uit, als ik me niet ver
gis". „Kom"! zei Winnetou en begon de berg te
beklimmen. Boven klonken de eerste schoten al,
maar men had de drie mannen nog niet opge
merkt. Op een bepaald punt gekomen, legde Win
netou zich in dekking.
TEGEN REISZIEKTE
EEN
NIEUW OVONTUUI?
VAN Jon on eN PIEREVU161
jaf
P-
t$e1
Dl
V l*
I
&/T
C, oa/eNDPG.' MU/J
sin per
wow.-*""*'""1
De Engelse Alice Gilder en Henry
Williamson treden in het huwelijk,
ruim 60 jaar nadat ze elkaar voor
het eerst ontmoetten. Beiden zijn in
de tijd ertussen twee keer getrouwd
geweest. Alice is achter in de zeven
tig, Henry 85.
72—7. Het geweld, waarmee Bokkle
Bralmeier en z'n gezellen steeds weer
op Piet Loeris aanvielen, werd de be
faamde detective uiteindelijk te
machtig. Sientje trachtte tijdens het
gevecht ook enig gewicht in de schaal
te doen, door de kerels met haar
naaldhakken op het hoofd te timme
ren ,maar na vijf minuten was het
zaakje ten gunste van Bokkie beke
ken en werd ons tweetal met de han
den op de rug gebonden van de hel
ling afgeleid. „We staan er gekleurd
op, meneer Loeris", mopperde Sien
tje: „U ook altijd met uw blutsers!
We hadden beter meteen kunnen
vluchten!" Haar werkgever, die
naast haar liep, gaf zich niet de
moeite, om hier een antwoord op te
geven, want hij had op dat ogenblik
veel te veel aan z'n hoofd, de builen
niet meegerekend. Toen ze eindelijk
beneden waren, werden ze op ruwe
wijze in een jeep geduwd, waarin
Bokkie Bralmeier eveneens plaats
nam en voort ging het! „Waar breng
je ons eigenlijk naar toe?" wilde de
detective weten: „Je moet goed be
grijpen, dat je tegen iedere vorm
van volkerenrecht handelt, b roer,
kalfsuil!" Bokkie tot wie deze woor
den gericht waren, begon vals te
grijnzen. „Dat zul je wel zien, Loe
ris!" knarste hij: „Ik begrijp overi
gens niet, dat jij nog over het volke
renrecht durft te praten, als je met
ontplofbare stoffen in je zak rond
loopt!" Ondertussen had de stoet voer
tuigen het rotsachtig gebied verlaten
en ze renden nu over een keurige as
faltweg, die dwars door de prairie
Hep. En toen zei Sientje opeens iets,
dat Piet Loeris z'n hele leven niet
zou vergeten!
DAM KOM IK b'JUjMF.
VLflfiUDEBE»,.
DOUDEEDAGMOEGEtó
DE KOFFIE
HRIFDBE'S KRCHTS, lU VLRRRDBBBRs
SLRRPXMEE..
■OHWm'JK*
IflDVYEEEOW.
IK STIK lil HET
■VEEK^H
MRHE Ik HEB
UW HULP EEG UO
DIGjME.VLRBÜ
DEEEU.JKEBUU
PEE VLIEGTUIG
LATEI) HfllEM
MOEGEH
De inwoners van Aberaman in
Wales, die wonen in de buurt van een
fabriek, welke rookloze brandstof
produceert, hebben aan de gemeente
om sluiting gevraagd omdat de dich
te rook, die uit de schoorsteen komt
de hele omgeving zwart maakt.
In St. Albans (Engeland) hebben
de plaatselijke autoriteiten toestem
ming gekregen om achterstallige huur
te gaan innen met een vuurrode auto
- in de hoop dat de wanbetaler zich
zal gaan schamen
In Oxford (Engeland) gaat het de
goede kant op met de wegwerkers.
De maatschappij „Oxfordshire coun
ty" heeft de termen als „arbeider"
„grondwerker" of „weghersteller"
laten vallen. Tegenwoordig vraagt
men „weghandwerkslieden".
De West-Duitse burger heeft gemid
deld in 1964 twaalf kg krantenpapier
doorgewerkt, hetgeen drie maal meer
is dan in 1950.
In Nederland werden in 1964 meer
kranten gelezen, namelijk een gemid
delde van zeventien kg per inwoner.
In Zwitserland bedraagt dit gemid
delde twintig, in de Noordse landen
23 en in Groot-Britannië 26 kg per in
woner. Naar verbruik is de Ameri
kaan de grootste krantenlezer, daar
hij in 1964 gemiddeld 38 kg papier
voor zijn rekening heeft genomen.
