Tine Govaart-Ha
Echtgenote
52
en vrouw
met
functies
buitenshuis
Vis bij de
vleet
Nieuwe serie
Jazz-albums
Alleen in
ij sprookjes
P
Georges Br assens9
n ieuwsteeha nsons
z
M"
V)
„Ouderwets"
m
Alan en vrouw samen
Met rijst
Vissla
„LES COPAINS D'ABORD"
Haring
Russian
Jazz Quartet
Oliver Nelson
Come-back van
Lionel Hampton
Definitieve
Jazz Scene II
J. J. Johnson
PLUS
1~/" omt u tegen vijven", zegt me-
L\ vrouw Tine Govaart-Halkes
me, na haar agenda te heb-
geraadpleegd. „Ik heb voor die
'jd een afspraak, maar ik hoop
'ngeveer kwart voor vijf thuis te
ijn". Ik ben wat te vroeg in Breda
■h word ontvangen door haar man
haar oudste zoon Andries (11).
k heer Govaart voorziet me van
W en legt daarna, geassisteerd
loor de huishoudelijke hulp, de
Matste hand aan het ordelijk rang-
lchikken van het zondagse servies,
kt de dag tevoren uit een moeilijk
tereikbare kast is gehaald. Als
dama thuiskomt, wordt Andries op
bodschappen uitgestuurd, met een
ijst je, dat door zijn zus Margriet
■Wie wordt samengesteld en dat
-hig piekeren teweegbrengt, want
^at kost nu ook weer een pot
lemberjam? Of het aan de winkel
aan het lijstje ligt, wordt me
liet duidelijk, maar Andries komt
Wen later met een wat ongelukkig
lezicht terug bij zijn moeder, die
taar betoog over de vrouw in ge-
'Jn. en maatschappij dan even on
derbreekt voor haar zoons proble
men bij de kruidenier.
Mevrouw Govaart betreurt het,
dat er, ondanks het toenemend
aantal vrouwelijke studenten, nog
weing te bespeuren is van een wer
kelijke inbreng, althans van de r.k.
academisch gevormde vrouw in het
maatschappelijk leven. „Het aantal
vrouwen, dat zich hiervoor be
schikbaar stelt is klein en dat heeft
tot gevolg, dat de vrouwen die dit
wel doen, het niet zo gemakkelijk
hebben". H.K.
Het is al weer geruime tijd
geleden dat in deze Draai
tafelrubriek nieuwe op
namen werden besproken van het
jazz-label Impulse. (ABC-Para
mount). Onlangs zijn er weer
een aantal aan-
dachtvragende
albums in de
handel ge
bracht, waar
van wij er hier vijf zullen
behandelen. In de nieuwe serie
komen wij o.a. opnamen tegen
van het Russian Jazz Quartet;
een minder overtuigend, maar
wel interessant vervolg op de
fameuze „Blues and Abstract
Truth"-plaat van Oliver Nelson;
het tweede deel van de verzamel-
LP „The Definitive Jazz Scene";
twee opmerkelijke albums van
Lionel Hampton en J. J. Johnson,
alsmede enkele recente opnamen
van Yusef Lateef, Archie Shepp
en Lorez Alexandria. Heel bijzon
der in de nieuwe oogst is echter
de laatste LP van John Coltrane,
„A Love Supreme", waaraan wij
binnenkort méér aandacht zullen
besteden.
Br ci
Georges Brassens, die op het
jongste Grand Gala du Disque
niet zelf aanwezig kon zijn om
zijn Edison in ontvangst te
nemen maar het beeldje in
middels toch wel in handen heeft
gekregen.
Jk zal u één ding vertellen: iedereen die hier komt drinken om te
vergeten, betaalt vooruit!"
Elk jaar nemen we ons leven
onder de loep"
'een gegeven moment mis", zegt ze. „Elk
jaar opnieuw nemen we ons leven onder
de loep, elk jaar gaan we 11a of het
J levenspatroon, dat we ons hebben geko
zen, nog haalbaar is". Ze geeft onomwon
den toe dat de kinderen wel eens rebel
leren, als moeder bijvoorbeeld geen tijd
heeft om een repetitie te overhoren,
„maar daiar staat tegenover dat ze er
vaak blijk van geven een sociaal besef
te bezitten. Ze begrijpen, dat er soms
dingen zijn, die belangrijker zijn dan zij.
Wc experimenteren, en we controleren
steeds of ons experiment succes boekt".
Hoe komt het dat het aantal gehuwde
werkende vrouwen toeneemt? „In de
eerste plaats domweg omdat er een te
kort aan arbeidskrachten bestaat, op al
lerlei terreinen. Daar komt bij, dat de
vrouw zich tegenwoordig een beroep mag
kiezen, een beroep vaak, waarin zij ple
zier heeft en dan valt het niet altijd mee
om daar na je huwelijk afstand van te
doen. En in de derde plaats is daar de
veranderende structuur van het gezins
leven. Je kunt, je mag tegenwoordig
iniet meer zoggen: sluit de boel maar
af voor de buitenwereld. Het huishou
den wordt bovendien eenvoudiger, het
aantal kinderen kleiner. Het valt mij al
tijd op, dat er tegenwoordig veel minder
„Als u om twee uur gekomen was,jover tekort aan huishoudelijke hulp
had u het hier misschien bedrieglijk rus- wordt geklaagd dan vijftien jaar gele-
tig gevonden", glimlacht mevrouw Go- Pen
vaart een beetje verontschuldigend. Nu Mevrouw Govaart ziet heel scherp de
heb ik wel gecomliceerder situaties mee- moeilijkheden verbonden aan het werk
gemaakt, ook in gezinnen, waar de vrouw buitenshuis. „Er zijn zoveel ongrijpbare
des huizes geen baan heeft. Ik verlaat dingen, die overbrekelijk verbonden zijn
huize Govaart dan ook niet met de ge- aan het gewone leven van elke dag Je
dachte: als een getrouwde vrouw bui- kunt anes nog zo perfect geregeld heb-
tenshuis werkt, loopt de boel thuis per se ben er kunnen zich toch altijd situaties
in de soep. Mevr. Govaart maakt overigens voordoen, die die organisatie in de war
geenszins de indruk, een vrouw te zijn schoppen. En wordt een kind ziek, een
die meent alles voortreffelijk geregeld ander moet met een schoolreisje mee.
te hebben. „Als je d'at denkt, loop het op Er moet altijd ruimte blijven voor impro
visatie. Je moet precies uitkienen, hoe
je alles in goede banen moet leiden. Als
ik 's zaterdags niet thuis kan zijn, be
tekent dat, dat ik de dag te voren moet
bedenken, wat er in het weekend wordt
gegeten, hoeveel brood er nog is, of de
melk niet staat te bederven en of er nog
genoeg schone sokken zijn.
f EVROUW Tine Govaart-Halkes
studeerde ln de bezettingsjaren
Engels en na de oorlog Nederlands.
Zij Is moeder van drie kinderen, 'n doch
ter van veertien en twee zoons van elf
en acht jaar. Tot de vele fucties die zij
bekleedt, behoren: presidente van het
Katholiek Vrouwendispuut, bestuurslid
van de St. Hadbouwstichting, redactielid
van het maandblad Te Elfder Ure, re
dactielid van een binnenkort uitkomen
de schriftelijke, sociaal-ethische leer
gang, waarin katholieken en protestan
ten samenwerken. Zij is onlangs, met
de directeur, pater dr. Ad. Vermeulen
O.S.A., belast met de zorg voor een
opleidingscentrum voor pastoraal werk
in Breda. In verband met die laat
ste benoeming zal ze haar Neder
landse lessen aan de leraressen-op
leiding van het nijverheidsonderwijs een
baan die ze acht jaar heeft vervuld, moe
ten opgeven. Van haar hand is het boek
„Storm na de stilte", over de vrouw in
huwelijk, gezin en beroep, de religieuze,
de vrouw als leek in de kerk en de
prouw in het ambt.
Haar man is leraar Nederlands aan
de Rijks-H.B.S. en de M.M.S. in Breda,
houdt zich intensief bezig met beschou
wingen over moderne litteratuur en is
o.m. lid van de N'ed. commissie voor litur
gie.
overheerst, dat het meisje er in de eer
ste plaats is, om het de jongen gezel
lig te maken, om de poëzie te betekenen
in zijn leven. Een geweldige taak en een
inspirerende opdracht, maar het be
nauwende is, dat voor dit lief en gezel
lig zijn de vormgeving nadrukkelijk is
vastgesteld. Als het meisje ingespannen
en met overgave meedenkt en debat
teert, het niet eens is met de algemeene
mening, zelfstandig blijkt te denken, be
dreigt haar altijd het gevaar, dat ze voor j
het volgende feest niet meer wordt ge- 1
vraagd. Want een meisje moet lief zijn,
maar niet lastig".
Glimlachend vervolgt ze: Ik was he
lemaal niets van plan toen ik trouwde.
Het eerste jaar ben ik heel ouderwets
getrouwd geweest". Dat is iets wat
ze heel belangrijk vindt. „Dat automa
tisch blijven doorwerken na het huwe
lijk alsof er niets veranderd is, vind ik
niet ideaal. Het is misschien een wat iom'
dat hij het alleen maar goed vindt,
antieke visie, maar ik zou iedere pas e" geen bezwaar tegen heeft. Het moet
getrouwde vrouw willen aanraden: be-zo zÜn> dat je man het nodig het reeel
leef die nieuwe levensstaat bewust, wijd vindt, dat je het doet. Als dat niet het ge>
je een tijdje aan heel gewone dingen
om je heen, leef, zou ik bijna willen
zeggen, eens even niet efficiënt.
Het enige, dat ik in het begin van
mijn huwelijk deed, was het geven van
val is, als er alleen maar sprake is van
goed vinden, dan krijg je het gevoel,
dat je eeuwig dankbaar moet zijn. En
daar zou je op den duur de pip van krij
gen. Natuurlijk hangt het ook af van de
prlvélessen Engels. Ik ben afkomstig I omstandigheden in het gezin, en van het
uit Vlaardingen, had een boeinde studie- j werk van je man, of je er in de gelegen-
tijd na de oorlog in Leiden, waar we na1 heid voor bent'
ons huwelijk nog twee jaar hebben
gewoond. Ik kende niemand in Bre
da. Toen kwam ik in het Katholieke
Vrouwengilde terecht, een half jaar
daarna zat ik in het bestuur en nog even
later werd ik heel toevallig presidente, j De taak van de vrouw in de maat-
En zo kwam ik van het een in het an- schappij in het openbare leven, in de
der". politiek, in de kerk is een onderwerp,
Dat „een en ander" kun je naar haarwaarover mievrouw Govaart terdege
over de man-vrouw relatie. Man
Eens droomden gewone meisjes er
van prinses te worden, maar tegen
woordig dromen prinsessen ervan ge
wone meisjes te zijn, aldus prinses
Christina van Zweden op een pers
conferentie in North Bergen in de
Amerikaanse staat New Jersey. De 21-
en jarige prinses, die een rondreis door
vrouw" zijn beiden onvolledig mens, bij j de V.S. heeft gemaakt, voegde er nog
menswording hebben ze elkaar nodig, j aan toe dat „alleen in sprookjes' meis-
Niet de man heeft het voor het zeggen jes ervan dromen eens een prinses te
in het openbare leven, in de politiek en 1 'u)0TCjen
in de kerk, maar man en vrouw samen. Chris", zoals de Zweedse konings-
(voor studerehdé 'jeugd van noorden dochter door haar medestudenten aan
zuid) publiceerde zij een artikel over
dit onderwerp, waarop zij vele en zeer
uiteenlopende reacties kreeg. Zij pleit
daarin voor een werkelijk partnership
tussen man en vrouw. Natuurlijk, zo
zegt zij in dit artikel, blijven man en
vrouw toch van elkaar verschillen, dat
is juist het meest boeiende, maar de ma
te van dat anders zijn is niet vast te
leggen. Het gaat erom of we creatief
blijken voor elkaar, of we oog hebben
voor eigen en eikaars mogelijkheden.
Merkwaardig is, aldus mevrouw Go-
Met vis zijn smakelijke en aan voe
dingswaarde rijke gerechten te be
reiden. We laten hieronder enkele
recepten volgen. Gebruik by een vis-
maaltijd altijd groente (of gekookt of
rauw als sla) en aardappelen of rijst.
Als u de vis wilt koken, kunt u eerst
in het kooknat wat geurige verse en ge
droogde kruiden aftrekken, zoals peter-
selie, een worteltje, een stukje ui, tijm,
1 laurierblad. De vis blijft het sappigst
wanneer de bouillon net niet kookt en
de vis maar kort wordt verwarmd. De
verkregen visbouillon kunt u gebruiken
voor een lekkere vissaus of -soep. De
vissaus kan worden afgemaakt met:
citroensap of azijn, mosterd, paprika
poeder, kerrie, tomatenpuree, gerasp
te kaas, peterselie of kappertjes.
Bij het stoven maakt u de vis „boven
op" of in de oven gaar in een vuurvaste
i schotel of schaal met weinig water of
visbouillon (zout, gedroogde en verse
1 kruiden) en boter of margarine.
Bij de gestoofde vis wordt het „stoof-
nat" als saus gegeven. Het staat aardig
j om met de vis tomaatjes of stukjes
komkommer mee te stoven. Garneert
u gebakken vis eens met uitgetande
schijfjes citroen of sinaasappel, gebak
ken banaan, (gebakken) plakken tomaat
of gepaneerde, gebakken schijven kom
kommer of ananas.
De hieronder volgende recepten zijn
bestemd voor vier personen.
oordeel alleen doen, wanneer je man er heeft nagedacht. „Het gaat hier niet om vaart dat eh tot in de jongste generatie
helemaal achter staat. „Het gaat er niet leen vrouwenvraagstuk, stelt ze, maar1 van studenten aan universiteiten het besefis.
de universiteit van Stockholm wordt
genoemd, is al eerder in Amerika ge
weest. Verleden jaar studeerde zij
kunstgeschiedenis aan het Radcliffe
College.
Gekleed in een eenvoudige zomer
jurk van bedrukte katoen hield de
prinses een voordracht voor 3.000 per
sonen die ter gelegenheid van de jaar
lijkse Zweedse dag zondag naar North
Bergen waren gekomen. In haar be
toog verklaarde zij hoe moeilijk hel
leven van een prinses in werkelijkheid
1 -V
v..:.
In déze rubriek willen wij even
stil staan bij de opname van het
Russian Jazz Quartet „Happi
ness" getiteld verschenen op
Impulse A-80. Dit kwartet bestaat
uit de Russen, Boris Midney, alt-sax
en klarinet en Igor Berukshtis, bas en
de Amerikanen Grady Tate, slagwerk
en Roger Kellaway, piano. De beide
Russen weken in augustus 1964 uit
naar Amerika omdat zij in hun eigen
land niet mochten spelen wat zij wil
den. Kort na hun aankomst in New
York hebben de Russen een eigen
kwartet gevormd waarmee zy de
Verenigde Staten afreisden. De sterk
ste persoonlijkheid van de twee „new
comers" is zonder twijfel de leider
Boris Midney, die ook als solist op
de voorgrond treedt. Zijn composities
hebben op mij een bijzondere indruk
gemaakt, evenals trouwens de een
heid die Midney in zo'n korte tijd in
zijn kwartet heeft weten te bereiken.
Vooral de tweede kant van de plaat
zal de luisteraar boeien. De Midney-
stukken „Composition in the form of
the blues" en „Dedication to MJQ
zijn wonderlijk en tegelijk fascine
rend van structuur. Het spel van het
combo (in enkele tracks aangevuld
met altviolist-cellist George Ricci) is
uiterst gevoelig, niet zelden lyrisch
en vaak ook wat sophisticated. De
bijdragen van Tate en Kellaway zor
gen voor de geheel eigen, onmisbare
stijl van het kwartet dat naar mijn
gevoel in „Dedication" een ongekend
niveau haalt. Men lette eens op de
fraaie op Hodges gelijkende toon
van Boris Midney in dit nummer,
dat overigens veel invloeden van de
Europese kamermuziek verraadt. In
de overige stukken op deze aanbevo
len LP krijgen alle leden van het
kwartet volop de gelegenheid om te
soleren. Met name Kellaway, toont
dan nogmaals aan steeds beter te
gaan spelen. Hjj behoort tot een van
die vele belangrijke piano-talenten
waarover men in Amerika op dit
moment de beschikking heeft.
Th ad Jones en Daniel Moore trom
pet, Phil Woods, Phil Bodner,
Ben Webster en Pepper Adams
op saxen, Roger Kellaway piano,
Richard Davis bas en Grady Tate
op slagwerk werken mee aan de
„Blues and the Abstract Truth"-plaat
die onder leiding van componist-ar
rangeur Oliver Nelson tot stand is
gekomen (Impulse A-75). Een geheel
andere bezetting dus dan waarmee
indertijd de eerste onovertroffen op
name is gemaakt. Dat kwaliteitsver
schil laat zich in de acht opgenomen
werken toch wel gevoelen. Ook de
muzikale inbreng van leider Nelson
is beduidend minder dan op de eerste
plaat. Dat neemt overigens allemaal
niet weg dat er soms hele fijne jazz
muziek wordt gemaakt met als hoog
tepunten Nelsons „Blues and the Ab
stract Truth", Hefti's „Midnight
Blue" (met een geweldige chorus van
bopper Ben Webster), Brubeck's
„Blues for mr. Broadway" en het
puntige „The Critic's Choice". Een
curiositeit op deze plaat is wel de
vertolking van de dertig jaar oude
„Goin' to Chicago blues" van Count
Basie in een moderne Nelson-zettlng.
Opvallende solisten: Ben Webster,
drummer Grady Tate, trompettist
Thad Jones, altist Phil Woods en
opnieuw pianist Roger Kellaway.
Ingrediënten: liter water, 500 k 750
gram verse schelvis of kalbeljauw of
plm. 400 gram diepvriesvis; plm. 300
gram droogkokende rijst, plm. 6 dl wa
ter, zout, slaolie, 500 gramm uien, 500
gram tomaten, plm. 100 gram geraspte
kaas, verse kruiden: peterselie, selderij,
een stukje wortel, ui, gedroogde krui
den: laurierblad, foelie, tijm, peper.
De rijst wassen en in plm 30 minuten
in de 6 dl water met zout gaarkoken.
De rijst even laten uitdampen. M 1 wa
ter met zout en verse en gedroogde
kruiden plm. 15 minuten laten trekken.
De vis schoonmaken, van binnen en van
buiten met koud water afsnoeien cn in
het water leggen. De vis plm. 10 minu-
tten tegen de kook aan houden. Een bo
dem olie in een braadpan heet laten
worden, totdat ze net dampt. De uien
in kleine stukjes snijden en in de hete
olie bruin bakken. De rijst in gedeelten
erbij doen en even meebakken. De to
maten wassen of schillen, in stukjes
snijden en met de rijs vermengen.
Alles goed doorwarmen. De vis uit de
bouillon nemen en eventuele graten ver
wijderen. Een vuurvaste schotel laag
om laag met rijst en vis vullen. De
geraspte kaas erover strooien. De scho
tel zo opdienen of er in een hete oven
een bruin korstje op laten komen.
You better know it" is de titel
van de Impulse A-78 waarop nie
mand minder dan good old Lio
nel Hampton zijn rentree viert.
Het is een opwindende ervaring
Hampton na zoveel jaar weer eens
in een nieuwe opname te beluisteren.
Zjjn vibrafoonspel heeft nog niets
aan vitaliteit en warmte ingeboet. In
tegendeel: het lijkt wel of Hampton
aan een tweede jeugd is begonnen, zó
fris en origineei klinken zijn spran
kelende improvisaties op old-timers
als „Ring dem bells", „Sweethearts
on parade", „Vibraphone blues" en
Goodman's „Piek a rib". De mees
ter oplettend volgend, beseft men eens
te meer dat hy het is geweest die
de grondslag heeft gelegd voor het
moderne vibrafoon-spel. Zijn stijl is
piano (weer zo'n talent), Arthur
Harper, bas en Frank Gant, drums
brengt Amerika's „best blower"
vijf standards als „Neo", „Stel
la by Starlight", „My Funny Valen
tine", „Minor Blues" en „Blues
Waltz". Slechts in „Lullaby of Jazz-
land" zijn de begeleiders van J.J.
vervangen door McCoy Tyner, Ri
chard Davis, Elvin Jones en gitarist
Toots Thielemans.
Johnson's trombone-stijl bly'ft my
iedere seconde boeien door de inven
tiviteit en de schijnbaar logische op
bouw van zijn meestal lange
soii. Bovendien zyn er maar weinig
musici die zijn volle, warme toon
kunnen evenaren. Dat is misschien
voorbehouden aan de veel jongere
Curtis Fuller in zyn beste momenten.
„Lullaby of Jazzland" is voor mij het
visite-kaartje van Johnson op dit al
bum geworden. Hierin is J. j. weer
helemaal de muzikant waarvan en
kele jaren geleden beroemde Ameri
kaanse jazz-critici beweerden dat er
na hem geen trombone meer ge
speeld behoefde te worden... („Proof
Positive" Impulse A-68).
Ook op. de tweede „Definitive
Jazz Scene"-verzamel LP zyn
een aantal nog niet eerder uit
gebrachte opnamen bijeenge
bracht van enkele vooraanstaande
mensen als Coltrane, McCoy Tyner,
Tommy Flanagan, Shirley Scott, Man
ny Album, J. J. Johnson, Lionel
Hampton en Oliver Nelson. Hoewel
de gekozen stukken niet altyd gelijk
zijn van kwaliteit, zijn er tocli enkele
pareltjes te noteren. Met name de
bijdragen van McCoy Tyner en Shir
ley Scott vond ik bijzonder sterk.
Voor collectors een duidelijke
„must", deze honderdste Impulse-uit-
gave.
Een goede zomermaaltijd ls vissla,
gecombineerd met groenten als kom
kommer of kropsla. Hiervoor hebt u no
dig:
I kg gekookte aardappelen (geen af
kokers), 400 h 500 gram koude gekook
te vis b.v. kabeljauw, schelvis, tong, 14
ui 1 bosje radijs, 3 eetlepels azijn, 2
eetlepels slaolie, 3 eetlepels slasaus,
zout. peper, een mespunt kerrie, peter
selie. een stuk komkommer.
Een sausje maken van azijn, olie, rla-
saus, peper, zout en kerrie .De ui schoon
maken, zeer fijn snijden en met de sla-
l saus vermengen. De aardappelen in
blokjes snijden. De radijsjes schoonma
ken, wassen en in plakjes snijden. De
is in stukjes verdelen. De aardappelen
de vis en de helft van de radijsjes door
de slasaus mengen. De vissla op een
platte schaal overdoen en kort voor het
gebruik veel fijngesneden peterselie er
over strooien. De sla garneren met de
rest van de plakjes radijs en plakjes
komkommer.
Aardig om 's avonds te presenteren
ls een haringhapje met appel. Hiervoor
nemen we als ondergrond een toostje
of een sneetje geroosterd brood. Daarop
de appel komt een halve, dubbelgesla-
gen haring. Deze kunnen we nog gar
neren met een tipje tomatenketchup of-
-puree en-of een schijfje augurk.
uniek gebleven, swing en drive boei
en onverminderd en men vraagt zich
af waar de grens is in de muzikale
en geestelijke veerkracht van deze
vijftiger. Nog altijd gaat er een zekere
magie uit van spel, hoewel er in dii
album geen extatische hoogtepunten
zyn te melden. En daar kan de jazz
liefhebber alleen maar bly om zyn.
Hampton wordt bijgestaan door Clark
Terry trompet, Ben Webster op te
nor-sax Hank Jones piano, Milt Hin-
ton op bas en Osie Johnson slagwerk.
De session vond plaats op 26 en 29
oktober van het vorig jaar. Karakte
ristiek nummer voor de Hampton van
1965: de pakkende en virtuoos ge
speelde Manny
„Trick or treat".
lanny Album-compositie
es stukken kan men beluisteren
op de nieuwe opname van trom
bonist J. J. Johnson, een man
waarvan ik ook al geruime tijd
niets belangwekkends heb ver
nomen. Samen met Harold Mabern,
De zanger Georges
Brassens bezit nog
altijd een grote schare
fanatieke „fans", die
zijn chansons savoureren alsof het ge
dichten zijn, wat overigens ook wel
juist is. Men kan Georges Brassens
'beschouwen als een „artist complet",
die tijdens zijn leven reeds een zekere
mythe is geworden. Het blijkt dat hij
geruime tijd dan ook kan drijven op
zijn grote wonderlijke reputatie, ai
heeft hij dan ook in zekere zin een
„mauvaise reputation" gehad.
Hy heeft speciale opvattingen over
goed en kwaad, over hemel en hel
en menig keer heeft men hem ver
weten dat zijn chansons te cru wa
ren. Wanneer men het uitgebreide
oeuvre van Branssens beluistert komt
men tot de ontdekking dat hy het
vele malen over de dood heeft (in
„Le Testament" zelfs over zijn ei
gen begrafenis). Het is juist die
merkwaardige oneerbiedige hou
ding tegenover de burgerlijk gangba
re gewoonten en gebruiken, die hem
vooral tot een vertellend soms iro
nisch maar toch steeds heel apart
poëtisch artiest maakt.
Verschenen is nu een langspeel
plaat met elf nummers, waaruit het
zelfde klimaat, die typische sfeer
klinkt (Philips B 77.8941). Er klinkt
ook een vriendelijke gryns-giimlach
uit deze opnamen zodat men kan zeg
gen dat Brassens op deze langspeier
zichzelf is gebleven, ook al moet men
constateren dat hij filosofisch voor
al en ook ouder is geworden. De laat
ste jaren zijn niet gemakkelijk voor
deze zanger geweest. Men fluisterde
wel dat zijn produktieve tijd voorbij
zou zijn. Hij was depressief en maak
te geen nieuwe chansons meer. Maar
zijn vele vrienden zaten niet stil en
wisten de dichter voor ,erval te be
hoeden. Brassens is weer aan het
werk gegaan. Hij heeft op deze lang
speelplaat uitsluitend nieuwe chan
sons opgenomen, zij het dan dat twee
ervan al van zijn kostelijke lustrum
album bekend waren. Aan de bas
staat weer Pierre Nicolas en de twee
de gitarist is Brassens' steun en
toeverlaat Barthélémy Rosso. Men
hoort op deze plaat onder meer het
themalied uit de film „Les copains
d'abord", het dichterlijke „La rou
te aux quatre chansons" en het mees
terlijke „Les deux oncles". Uit deze
langspeelplaat krijgt men globaal ge
nomen een uitstekende indruk van
het artistieke vermogen van Bras
sens.
Cl. 150*4
