HEER BOMMEL en de Labberdaan m#etv»»<a>riin
I
REVOLVER MET
MONOGRAM
ALS U HET
Alfredo
VRAAGT
mm
Pelsjagers van Pee os
1
m
Piet Loeris en de Tappalappa's
0
maal ^i -
mensen
door
Marten
Toonder
6
■IMwfiJ
Verloving III
een Nieuuj
Heer in het verkeer
Batig saldo
Misdaad bracht geluk
j Corset van horloges
Service
DINSDAG 29 JUNI 1965
door Dick Pointer
5488. Piep staarde enige tijd met lodderige blik naar de
elektrische gitaar die Tom Poes hem had gegeven.
„Je kunt er op spelen", verklaarde deze. „Hij maakt
muziek en daar houd je toch van?"
„Dit apparaat geeft elektrische impulsen", mlde de
geleerde aan. „Zij zullen de werking van uw neuronen
versterken!"
De Labberdaan luisterde echter niet. Zijn dwalende
blik was door het venster gevallen en met een schorre
kreet veerde hij overeind om de wrakstukken van de ta
fel te beklimmen.
„Daar gaan baas!" riep hij uit. „Baas lopen weg en
geven niet werk. Piep willen mooi, sterk werken en niet
spelen met muzieke pulsen! Werken!"
Zo schreeuwende sprong hij van zijn verhoging af en
rende dreunend door de muur heen naar buiten om heer
Bommel te volgen.
„Dat is jammer", zei Tom Poes, die hem door het gat
naoogde. „De list werkt niet".
„Daarvoor was ik schoon beangstigd", mompelde de
professor bedrukt. „Nu ontloopt mij der kerel zonder dat
hij aanstandig heeft geworden gekund!"
„Heel betreurenswaardig", sprak Joost op de achter
grond. „Het metselwerk heeft ernstig geleden, met uw|
welnemen. Ik hoop, dat heer Olivier er in zal slagen de
heer Labberdaan beter passende werkzaamheden te ver
schaffen". J
Daar zag het echter niet naar uit. Heer Bommel slofte I
neerslachtig door het bos. Sombere gedachten speelden!
hem door het hoofd en zonder op zijn omgeving te letten
of te luisteren naar het vogelgezang en de kreten achter
hem begaf hij zich steeds verder van huis.
„Mislukt als ondernemer", prevelde hij zacht voor zich
heen. „Als werkgever te kort geschoten. Ach, wat zou;
mijn goede vader daarvan hebben gezegd?"
UoeR
De Wadders
PAUL
VLAANDEREN
Proces
EÖH gn tir. k k i Advertentie
NU MET GRATIS SPELDJEI
fUWUMWlJM
COPENHAGEN
MOCO
De commissaris keerde het wapen, dat hij haar met zijn rechterhand
voor hield om, zodat de zijde te zien kwam waarop het monogram stond.
Hij wees ernaar met zijn linker wijsvinger.
Kan dit monogram u op weg helpen?
Hield ze de adem een ogenblik in? Covens dacht het, maar zo ze verrast
was geweest, had ze haar zelfbeheersing een fractie van een seconde later
hervonden.
Het spijt me commissaris, maar ik geloof niet dat ik u helpen kan.
Kom, kom, mevrouw. Is er niet iemand in uw naaste omgeving
—Ik zou het niet weten.
Duprez legde het wapen op zijn bureau.
Hebt u in de letters H.E. werkelijk de secretaris van uw man niet her
kend?
—Mr. Elinkwijk?
Haar stem was een en al verbazing.
Het is geen ogenblik in mijn hoofd opgekomen om hem te verdenken.
Maar waarom?
Duprez gaf geen antwoord en het scheen, dat ze dat ook niet had verwacht,
want ze vervolgde:
En waarom heeft hij dan het wapen in mijn kaptafel verborgen? Zou
hij gedacht hebben dat niemand het daar zou zoeken? Dat het door mijn
afwezigheid niet dadelijk ontdekt zou worden? Maar dan had hij de revolver
toch beter in het meer kunnen werpen! Of denkt u. dat hij hem in
mijn kaptafel heeft gelegd om de verdenking op mij te laten vallen?
Dit laatste kwam als nieuw denkbeeld in haar op en ze sprak de veronder
stelling uit met een mengeling van verwondering en verontwaardiging.
Maar waarom dan? Wat heb ik hem gedaan? Waarom heeft hij mijn
man vermoord?
Duprez wendde zich tot Covens.
Wilt u mevrouw Van Polsbroek wellicht nog iets vragen, dr. Covens?
Een kleinigheid, commissaris.
Hij wachtte tot ze haar emoties de baas was en vroeg toen:
Kent u dr. Henner al lang?
Het duurde even voor ze Covens antwoordde:
Dr. Henner heeft een jaar of vier geleden mijn man geopereerd. Sedert
dien is hij min of meer tot onze vrienden gaan behoren.
Dank u wel, mevrouw. Dit is alles.
Duprez keek hem met enige verwondering aan, richtte zich vervolgens
tot mevrouw Van Polsbroek.
Ik heb nog een verzoek. Zou ik een beroep mogen doen op uw gast
vrijheid?
Zeker wel. In welke vorm?
Hij keek op zijn horloge.
Ik zou u willen vragen vanavond om tien uur een gezelschap te ont
vangen van circa acht personen. Ik hoop dan in staat te zijn de toedracht
van de zaak uit de doeken te doen en Je dader te ontmaskeren. Ik zal het op
prijs stellen u als gastvrouw aan te treffen en ik verzoek u ook Vera
aanwezig te willen laten zijn.
Nadat mevrouw Van Polsbroek vertrokken was, kreeg de commissaris het
geweldig druk. Hij moest allerlei telefoontjes afwerken en het leek Covens
daarom raadzaam om op te stappen. Bovendien, ook hij had nog iets te doen
voor hij om tien uur op Meerzicht zou zijn.
(Wordt vervolgd)
Lezers schrijven de krant
Een groot deel van de Nederlanders
land bekend. Nauwelijks waren er ge-
oddelen graag. Daarvoor staat Neder-
ruchten over een aanstaande verloving
van onze prinses Beatrix en was haar
aanstaande echtgenoot bekend of daar
brak het vunspuien uit. De één weet
nog meerte roddelen dan de ander.
Ciaus von Amsberg heeft zijn militaire
dienstplicht vervidu. Dat is toch heel
gewoon, onze Zonen moeteno ok hn
dienstplicht vervullen. En dan heeft
Claus von Amsberg het nog veel erger
meegemaakt, want tijdens zijn school
opleiding werd hij gedwongen in de Ar-
I beidsdienst te gaan. Waar had hij naar
toe moeten gaan als hij dienstweigeraar
was geworden? Hieraan wordt echter
niet gedacht.
En waarom bemoeien wij ons zo graag
met ons Koninklijk gezin? Kijk eens om
U heen en moeten wij God dan met
dankbaar zijn zo'n Koningin te bezitten.
En dan denk ik aan de foto in uw blad
van een aantal Amerikaanse moeders,
die demonstreren voor het Witte Huis
en een bord meedragen, waarop staat:
„Must more mothers mourn?" Ik zou
graag een bord willen dragen om het
overal te laten zien waarop stond: „Moet
onze Koningin nog meer verdriet heb-
oen over het geroddel van haar volk?"
Vandalen tekenen nu overal weer haken
kruizen. Waarom? Teken liever ae
Nederlandse driekleur met de Oranje
wimpel. Onze Zonen en Dochters zijn
toch ook vrij in hun keuze. Waarom
Prinses Beatrix niet?
C. G. Houtzager
Haarlem.
AVOMTUUK
VAM SPKoeTJS
Jc/c.c ie Zuu zee. f A-/er
se&cF/Tc>FFe& GetueesT
Wv afffféauceu... Jullze
HUffffeu DOS ff/ET VER-
OrtCJUT UJC/RDE/J
HM Hf... ff CS DffT
JJ/ET...
.esff luteoeoifJGee is,
D/e de ffNoe/zeu ujtc
u/TSCHHueceu, ujf/qrom
UJ/C Die &EORUVER URN
pre affuse ageu oau hst
vaff muff -
pe/js t/EButffDeeeu?!7
P&T/S GeHElMZlMMlG'
O/E PRIJS HEEFT TE ff
OogC OS OMTDEUXlNGS-
Tochteh o ff oer toareR
re SSVOROERJEffdot
HEEFT ff(€ PIL TIJD GE~
Soeto... eff oaaeoM heb
/X tot GE ff OffOeRZoEX
Bes LOTS M.
ffe&BEff juccre WEL
esffs ove/z os schip
3 reuu va ff os "Hse-
HES„H°REU PRGTEU?
neen kom Bi ffueff. tu
ZpL JULLIE O IE TREUR!
cs Geschiede ff/s
tssRreLLEH...
P>e her mes. to as
séff va\j ffi/uff
Mooiste vrRacHT
So-/eaeff... eff
Het uisucosts
■PfSo To ff. HST
if real
nresse
FEATURES SYNDICATE
94. Recht boven mijn hoofd hadden Santers
mannen een enorme rotsblok losgewrikt en dit
stond op het punt naar beneden te storten! Kleine
re blokken vielen omlaag en daverden op mijn plat
form neer. Sommigen kaatsten omhoog en vielen
verder. Met een paar reuzesprongen was ik bij de
rotswand, waar ik mij plat tegenaan drukte. Toen
was 't, alsof de wereld uit elkaar spatte. Ik zag een
grote schaduw naar beneden flitsen en direct daar
op weerklonk een slag, die de rots deed dreunen.
Rotsblokken, gruis, ijs en sneeuw vielen op en over
mij. Een weeë pijnt rok door m'n lichaam, dat over
al werd gekneusd. Een doodse stilte volgde op dit
helse lawaai, maar toen brandden weer overal ge
weren los. Ik strompelde zo vlug als ik kon weer
naar beneden. Men had mij waarschijnlijk opge
merkt, toen ik op het plateau lag, maar had dft
niet door schoten op mij laten blijken. De wijze,
waarop zij zich van mij wilden ontdoen, was wel
doeltreffender geblekenBeneden kwam ik Onai-
do tegen, die met enige krijgers kwam kijken, wat
er gebeurd was. Met enige woorden stelde ik hem
op de hoogte. „Spoedig zal de duisternis vallen.
Dan komen zij," voorspelde hij somber. „Wij zul
len krijgsraad houden."
NIEUCÜ AVONTUUR VflW JOHPU EN PieR6w
CcJec acta npoMHcr cX
upïr^
hst Zij ff UfffOGR.
Die JE ff/
Holp! (V/£T"\ O
Zo t/LUC, EOEUE
HEERf
Suam fEAruBfs SYhlfytATzJii/ijte qj
18. Piet Loeris en Sientje zaten in
een klein gezellig cafeetje koffie te
drinken. Het was elf uur 's morgens en
het parelgrijze licht van de nog prille
winterdag wierp speels vonkjes op de
blinkende tapkast van het etablisse
ment. „Waar denk je aan, Sientje?"
vroeg de vermaarde detective aan zijn
trouwe assistente, die met een drome
rige blik voor zich uit zat te staren:
„Ik heb zo'n idee, dat je nog steeds
met je hoofd in Hollywood zit, waar ik
zulke opzienbarende successen heb be
haald!" „Daar denk ik helemaal niet
aan," mompelde Sientje: „Ik zit me al-
leen maar af te vragen of ik een keek-
je of een gevulde koek bij de koffie
zal nemen. Wat denkt u dervan?" De
speurder haalde geërgerd de schouders
op. „Vrouwen," gromde hij: „Een man
kan nog zo'n wereldschokkende daden
verrichten, maar zij hebben alleen
maar gevulde koek in der hoofd."
„Dat's niet waar. meneer Loeris!" veer-
!de Sientje verontwaardigd op: „Eenj
mokkataartje zou er ook best inblijven^
Imaar ik geloof niet, dat ze die hier
hebben." Haar patroon verwaardigde
zich niet, hier een antwoord op te ge-'
GERDE... GCRBGEe...GEfHlT,j18 JURE... EEESTE VEEOOEDE-
LMG... HEEFT BEWOOND
DYBDE» RVEUUE 14,
3TEERTHRM
m HEBBED DIVEESE FEE-
DEEICK6EROTS,
JOHU...WEETJE
B'JZOUDEEHE"
IWSPECTEUE VCSPEE
DOE M'J EEU PLEZIEE-
IK HEB IUUCHT/UGED
MODI&OVEEEÊHJON-
GEMRtt, FEEDDIE
GEHOT... HEEFT EEU
STEPFEEGISTEE
ven. Zijn aandacht werd trouwens af
geleid, doordat de deur van het café
opeens open ging. Er kwam een vreem
deling binnen, die een vlaagje snerp-
kou van buiten met zich meevoerde,
dat langs de benen van de weinige be
zoekers streek. „Waard, breng me een
hete cognacgrock!" baste de man. na.
dat hij aan een tafeltje had plaats
genomen: „Maar goed heet. want ik
heb darmen als ijspegels en ik heb een
tong als een bevroren lerenlap!" „Komt
voor mekaar, meneer!" antwoorde de
kastelein.
IK HEB HEM... IHGEBEOKE»
IN EED CLUBHUISNRRE
m OPVOEDINGSGESTICHT
GESTUUED...
WR7 WIL VOS-
PEE MET 20'U i
KEOIMEL-
D1EF?
Een 22-jarige automobilist, die-.yö-
rige maand in Lud wigshaf en door dè
politie is gehuldigdals „héér in het
verkeer", is thans gearresteerd op be
schuldiging van diefstal van 40 auto's.
Volgens de politie van Cannes aan
de Franse Rivièra werden er in die
gemeente in het afgelopen jaar 490
auto's gestolen en 552 teruggevonden
die gestolen waren.
BIJ EEN GEWAPENDE OVERVAL
op een radiowinkel in de Venezolaan
se plaats Puerto la Cruz wist de he
rover zich met een lot uit de loterij
uit de voeten te maken.
Een half uur na de beroving werd
150 kilometer verderop de trekking
verricht, waarbij een prijs van 20.00Q
bolivar (18.000 gulden) op het gesto
len lot viel. De nieuwe eigenaar van
het winnende lot wist zijn extra winst
op te strijken voordat de politie werd
gewaarschuwd.
EEN ADVOCAAT in Parijs, die acht
honderd nazaten van een welgesteld
koopman uit de zestiende eeuw verte
genwoordigt heeft een procedure aan
gespannen om de in Venetië door Na
poleon in beslag genomen familie-
schat ter waarde van ruim 200 miljoen
dollar terug te krijgen.
Het verhaal begint in de stad Cha
teau Thierry in Champagne, waar in
1579 een zekere Jean Thierry werd ge.
boren Intelligent en eerzuchtig ging hij
fortuin zoeken in het rijke Venetië.
Hij werd secretaris en daarna aange
nomen als zoon van een welgesteld
scheepsbouwer in de Dogestad. Toen
Thierry óp 96-jarige leeftijd stierf had
hij in .kastelen, landerijen, kunstvoor
werpen, goud en edelstenen een kapi
taal vergaard dat door zijn familie
werd bewaard op een bank. In 1797
viel Napoleon Venetië binnen en nam
bij vertrek alle goud en goederen mee.
Generaties advokaten hebben gepro
beerd de schat van Thierry voor zijn
nazaten terug te krijgen. De advokaat
van thans wil de 25 miljoen goudfranks
terug hebben die Napoleon in beslag
nam. Omgerekend naar huidige waar
de komt dat neer op 212,5 miljoen dol
lar.
I DE TWEE MANNEN, die de dou-
ne op het vliegveld van Southend in
Engeland wilden passeren, kwamen de
ambtenaren wat erg „ingesnoerd"
ivoor. Nader onderzoek bracht aan het
i licht dat ze speciale korsetten droe-
i gèn waarin 745 horloges verborgen
zaten.
EEN PAK kangoeroebiefstuk, gevon
den op een buitenweg van Londen,
wordt door de politie in een ijskast
bewaard tot de eigenaar komt opda
gen.
