HEER BOMMEL en de Labberdaan REV«LY?« MET
w
i M
MONOGRAM
Wmm
Pelsjagers van
Jazy: nieuw
record
Piet Loeris en de Tappalappa's
7
Poulidor
stilletjes
naar tweede
plaats
I. NOTEBAARD
OVERLEDEN
door
Marten
Toonder
G>S E6@ vaN oe \ü7QC?DKI@>II(j£1
f SPORTNIEUWS J
A
MM
31
■K
DONDERDAG 1 JULI 1965
door Dick Pointer
5490. „W-wat is dat voor een k-knots?" vroeg heer Bom
mel enigszins bevreesd. „Het heeft geen zin om te drei
gen; Ik heb geen werk meer voor je, bedoel ik".
Piep dreigde echter niet. Hij reikte het instrument over
en wendde zich af om heen te gaan.
„Zijn door voor zieke pulsen", verklaarde hij droevig.
„Piep niet willen hebben. Piep willen werken. Baas geen
werken, Piep geen werken".
„Zo is het", gaf heer Ollie toe. Hij keek wat verbaasd
naar het instrument en trok onderzoekend aan de snaren.
Er kwam een galmende toon uit, die door het elektrische
batterijtje, dat de professor had aangebracht tot een ge
loei versterkt werd.
„Vreselijk", mompelde de speler. „Waarschijnlijk een
muziekinstrument, als je begrijpt wat ik bedoel".
Met deze woorden wilde hij het apparaat in de afgrond
werpen, doch de Labberdaan trok het hem gretig uit de
handen.
„Baas muziek maken, Piep muziek maken!" verklaar
de hij. „Met dreunen en stampen van toeter en pulsen!"
Daarop zette hij zich op een steen en begon zo krach
tig op het apparaat te slaan, dat het tussen de bergen
weergalmde.
Het geluid werd door de nachtwind voortgedragen en
bereikte daardoor de oren van enige Labbersanen, die
niet ver vandaar aan het werk wilden gaan.
Zoals de oplettende lezertjes weten zijn deze reuzen een
muzikaal volkje - en ze werden dan ook meteen gegrepen
door de loeiende klanken, die Piep voortbracht.
„Daar is gitaren-Waggel!" riepen ze uit. „Muziek voor
het werk!"
E&H Nieuw
AVONTUUK
VAN SPROETJE
op rv/fJTtG meter hfstft/jd mf/a/
Of Rots gemomem, fj/ecc? het
JW/f sr/c. esj zo mm B/mmekt emccs-
ce M/s/uteh.' Uoorujerpem die /M
o/s omtrem tervggevomdem cve/Z-
oem, dfwezev oor hst mus/
y*acH-scH/p UJ/QS... ÜJHT GtbjGr
cmp/JMeeR ZULLE SS julL/E
a U/rtGUT!
hrmeer oe~
Grfphf Ure oooe~
Ter cd/
Ron CSarke in Helsinki
op 5000 m geklopt
De Wadders
PAUL
VLAANDEREN
1 - i
Y'twiyr"!
.5990
79
PI B
COPENHAGEN
Alfredo
MOCO
hst op o/e plrrts doem. U/RFR
OM ZofJM HST WET BLUFT EEfJ
GSHs/tM, lj/qmt ee. fs GeetJ em~
/ACT MRM M/JM ToeVlugHT ToT HGT
ecn/ocooo.. as her mes,, c-ig,t Zoo
METER O/SP, FIF3M De VoET VFtM
oe MF)F)P... He/zem. ju lus beg RU-
«PP/TE SM JoHSt HElemFI is. DPT IM
RE/FEM HEB GEMoZ^ea/ voor, de
MeDeDIMGeRS HFlfJ Mfjfif PRtJS.
7FT ZOL DUS DEGEEM,
D/E HET URHM 8ERE!UTe,
D/t Belhjst. hetz/j Door
eerj serie foto's, het
zij door eem oeec wa/
DE Boot MEE TE/JE—
Hoe uj/lcem
OEM FJFGELU/S
EEN Nieuw flVONTUUe VflN JOWPW eN PieRewieT
Het zal de wind geweest zijn, zei Pauline na enkele ogenblikken. Ze
stond niet op om de deur te sluiten, draaide het hoofd af. Welke wind?
Covens dacht dat het bladstil was. Hij wierp een blik uit het raam. Geen
blad aan de bomen bewoog. Weer keek hij naar de deur, die nog steeds op
een kier stond van niet meer dan twee decimeter. Niemand lette er meer
opIn de verte hoorde Covens een locomotief fluiten, het geluid van
een snel naderende trein. Dat moest de trein LausanneGenève zijn. Hij
verzonk weer in gedachten Nog verschillende vragen waren onbeant
woord. Waarom bijvoorbeeld had de dader
Weer gilde de trein, vlak bij zijn oor nu. Een locomotief? Of was het een
vrouw in de kamer? Hij hoorde een auto voor het huis stoppen, portieren
klappen, stappen op het grind.
Terwijl in de kamer mensen overeind sprongen, keek hij reflexmatig in
de richting vanwaar hij het geluid gelocaliseerd had. Twee rode fonkelende
ogen keken hem aan vanaf de schouder van mevrouw Elinkwijk, die zich
zo diep mogelijk in haar stoel drukte, terwijl een panische angst uit haar
ogen straalde. In enkele stappen was Vera op haar toegesneld en pakte
het dier van haar schouder.
Thaila! Foei Thaila!
Pauline stelde mevrouw Elinkwijk gerust
Het spijt me, dat de poes u zo aan het schrikken gemaakt heeft. Ik had
er geen idee van dat ze in de kamer was.
Vera had de nagels weermede het dier zich stevig vasthield, poot voor
poot losgemaakt en Covens zag nu dat ze een chocoladekleurige Siamese
poes in haar handen hield, die met een serie korte mauwtjes protesteerde
—Vandaar dat de deur opengegaan is
De Siamees had de deur opengeduwd, juist voldoende om binnen te komen,
en toen niemand er op lette had het dier zijn entree gemaakt en was ver
volgens onverwacht op de schouder van mevrouw Elinkwijk gesprongen
Het incident had de spanning wat gebroken. Iedereen praatte nu door
elkaar en niemand zag daardoor dat de deur openging en Johan een stap
de kamer in kwam.
Commissaris Duprez.
De stemmen stierven plotseling weg. De gezichten der aanwezigen ver
toonden een uitdrukking van schuld, als van betrapte schoolkinderen. Me
vrouw Van Polsbroek zei:
Komt u binnen, commissaris.
Haar stem klonk onwerkelijk, haar gezicht had ze volledig in de plooi.
Duprez stapte binnen, deed een pas opzij om iemand anders door te laten.
Het was René Ronfleur, die met een onverschillig gezicht de kring binnen
stapte. Hij keek naar Vera die nog met de kat in haar armen stond, en
Covens zag dat de trekken van haar gezicht verstrakten. Mevrouw Van Pols
broek bood stoelen aan en gaf de huisknecht aanwijzingen voor het serveren
van dranken. Daarna werd het stil in de kamer. Aller ogen vestigden
zich op Duprez.' De tien stoelen waren bezet.
De commissaris keek de kring rond en schraapte de keel.
Het doet me genoegen te zien dat u allen aan mijn uitnodiging gehoor
hebt gegeven.
Covens vroeg zich af, waarom de commissaris niet zonder meer de dader
gearresteerd had. Maar dit zou wel een uiting zijn van de verregaande om
slachtigheid die Duprez kenmerkte. Of was hij niet geheel zeker van de
identiteit van de moordenaar? Had hij op het laatste ogenblik zijn theorieën
nog gewijzigd?
Hij hoorde Duprez de toedracht van de moordaanslag schetsen. De com
missaris prees de oplettendheid van Maria Krause, waardoor men de
naam Verhoeven noemde hij niet op het spoor was gekomen van de
raceboot. Verdere informatie naar haar betrouwbaarheid had geleerd, dat
ze ruim vier jaar bij de familie in dienst was, bij komst uitstekende refe
renties kon opgeven, en dat niemand reden had aan haar oprechtheid en op
merkingsgave te twijfelen. Bovendien was een van Duprez' rechercheurs
erin geslaagd in de jachthaven Rève d'Eau enkele zeilers op te sporen, die
de raceboot de haven hadden zien verlaten om kwart voor acht. De richting
waarin de boot was weggevaren klopte nauwkeurig met de richting waarin
Meerzicht was gelegen
(Wordt vervolgd)
96 -vr
96 "^an vuurt alles wat vuren kan", vulde
Ontembare Hand" aan. „Juist", beaamde ik.
„Ik zal er onmiddellijk met „Zwarte Schildpad"
over spreken," zei Onaida opspringend. „Ikzelf
voel voor Old Shatterhands plan, maar het is erg
riskant. Hij verdween en kwam na een kwartier
weer terug. „Zwarte Schildpad" en Winnetou jui
chen het plan toe met dien verstande dat de
gehele bezetting op post blijft, maar dat had ik
zelf ook al besloten. Heeft iemand nog iets te vra
gen of op te merken? Nee? Dan gaan we over tot
verdeling van de taken." Onaido deelde nu de pos
ten uit en tot mijn verbazing vroeg hij mij, of ik
het commando aan de oostpoort op mij wilde ne
men. Ik voelde mij, ondanks mijn rotsblok-avon
tuur, fit genoeg, om dit voorstel aan te nemen. 1
Dus trok ik even later met vijftien Hurons naar
de poort om mij bij de vijftien krijgers te voe-j
gen, die daar al waren. Het begon al te scheme-!
ren en de maan stond al boven de poort aan de
hemel. Spoedig zou het, behalve het maanlicht he
lemaal donker zijn. Het was verdacht rustig rond
het kamp. De bandieten hadden zich teruggetrok
ken en lieten zich niet zien. We wachtten urenlang
en eindelijk, daar zagen we schimmen. Een he
vig geweervuur brak los.
3. De vreemdeling keek Piet Loeris
vorsend aan, toen deze vroeg, wie hij
eigenlijk was. Daarna pakte hij de nog
dampende cognacgrock van z'n eigen
tafel en zette het verkwikkende brouw
sel naast het halflege koffiekopje van
de detective., ,,'t Is toch gepermit-
eerd?" vroeg hij. „Nauurlijk," knik
te de speurder: „Ik begin geïnteres
seerd in je te raken. Achteraf bekeken
kan ik je namelijk niet goed thuis
brengen en dat gebeurt me niet gauw.
Ik dacht eerst, dat je uit het warme
zuiden kwam „O nee," viel de
i vreemdeling hem in de rede: „Inte-1 treden. Ik ben Peul. Peul de Eerste,
gendeel zelfs! Mijn wieg stond tussen koning der Tappalappa's! Mijn volk1
de ijzige poolwinden van het hoge is weinig talrijk maar mijn land is
noorden." „Een Scandinaviër dus!", uitgestrekter dan West-Europa!" Er|
concludeerde Sientje, die zich graag viel een verbaasde stilte aan het ta-
op haar geografische kennis liet voor
staan: „Voor mij bent u een Noor of
een Fin of een„Niets van dat al
les!" lachte de vreemdeling: „Ik ben
een Tappalappa! Het rijk der Tappa-
lappa's begint driehinderd kilometer
Iten noorden van Reyckjavic op het
feitje. Piet en Sientje keken elkaar
eens aan, waarna ze hun blikken weer
op de vreemdeling richtten. ,Dus jij
wilt zeggen, dat je een soortement ko-J
ning bent," sprak de detective: „En
ik zal de sjoelbakkenhik krijgen, als
ik ooit van dat land gehoord heb.
duizend meter hoge gletscherplateau, „Peul de Eerste!" schaterde Sientje
dat nog nooit in de geschiedenis van opeens: „Ach, meneer Loeris, 't is ge
jde mensheid door een ander volk is be-j woon een carnavalsgrap!"
DIE DWAZE JOM&EH! BIMUEW
KOET EOÜH'JVeü KOMEN..
NIET TE &EL0VEUFEED-
DIE öEBUT SCHUBT EE
VRNDOOe TE
HEBT U B'JEOUDEEHEDEN?
H'J WERKTE OP EED
BOKDEE'J5MDLURU
HIEL H'J SCHUWT SE-
WOOMDOOCEEB&HTIU
DE HEG UEEDWEMEU TE
IK m ru« 0MT-
SMRPPII06 MOE
TEN D00EGE-
_VEU.
HBKiHiHIBi! afii a
MICHAEL JAZY
recordverzamelaar
HELSINKI, 1 juli De Fransman
Michel Jazy zorgde woensdagavond
voor zijn vijfde record in een maand
tijd door in Helsinki zijn eigen Euro
pees record over 5000 meter scherper
te stellen. De 29-jarige Fransman sloeg
in de laatste ronde scherpe aanvallen
van de Australische recordhouder Ron
Clarke af en finishte in 13 min. 27,6 sec.
Een verrassing was het zonder twijfel
dat op de laatste 100 meter Kipchonge
Keyno uit Kenia met een formidabele
spurt ook de Australiër versloeg en als
tweede eindigde in 13 min. 28.2 sec.
Ron Clarke werd derde in 13.29,4. De
overige lopers brachten allen zeer snel
le tijden op hun naam.
Michel Jazy, Frankrijks onoverwin
nelijke atleet, verbeterde het Europees
record voor die derde maal, dat sinds
1957 op naam stond van de Rus Vladi
mir Kuts (13.35.Het oude record
stond nog op zijn naam met 13 min 34.4
sec- Het wereldrecord is nog steeds in
handen van Ron Clarke met 13 min-
25,8 sec.
BAGNERES DE BIGORRE, 1 juli
Het gevecht om de tourzege is dus be
gonnen. Op de nog met sneeuwresten
bedekte flanken van de col d'Aubisque
en de grimmige Tourmalet zijn de favo
rieten in de aanval gegaan. Toen de
baians in Bagneres de Bigorre werd op
gemaakt, bleek, dat Raymond Poulidor
de beste kaarten in handen heeft gekre
gen. Felice Gimondi, de boezemvriend
van Vittorio Adorn, mag dan nog wel met
geel gesierd zün. niemand vertrouwt
erop. dat Felice Gimondi die prachtige
positie zal kunnen handhaven. Vooral
niet, omdat de tournoviet Gimondi in de
komende, ongetwijfeld zware dagen, de
steun moet ontberen van zijn raadsman
Adorni.
Jan Janssen, die nog steeds de hoop
koestert het Park des Princes als triom
fator binnen te rijden, heeft gisteren zijn
kansen formidabel verdedigd. Ondanks
de spierpijn in zijn rug. die hem erg
hindert. Motta. Gianni Motta. de rele
vatie van de Italiaanse wieierwereld.
heeft gisteren ook slag geleverd. Hij
kon de Spaanse klepper Jimenez welis
waar niet overtroeven, maar hij schaar
de zich in de eerste bergrit toch onder
de grote kanshebbers. Hetzelfde kan
gezegd worden van Ceesje Haast, in
Bagneres de Bigorre vermoeid, maar
zeker niet uitgeput, rukte van de vijf
tiende naar de zesde plaats in het alge
meen klassement. Het had nog beter
gekund, als Haast in de afdaling van
de Tourmalet niet de pech had gekre
gen, dat zijn fietsketting los schoot
Opvallend waren voorts de klimcapa-
citeiten van Foucher, van Lebaube, van
Simpson (tweemaal gevallen!) en van
de jonge Fransman Delisle. Zij allen
zullen in de komende dagen ongetwij
feld nog een grote rol spelen, tenzij zij
in die verschrikkelijke rit van l)ax naar
Bagneres de Bigorre te veel van hun
reserves hebben geëist.
Op de Aubisque en de Tourmalet ver
loor de tour, buiten Adoml en Den
Hartog. nog een van zijn grote troeven:
namelijk de 37-jarige Federico Baha-
montes. Hij hoefde nog niet in de
bezemwagen, neen, die schande werd
hem bespaard. Maar de bergkoning van
weleer, kwam in Bagneres de Bigorre
toch als voorlaatste binnen, met bijna
veertig minuten achterstand op zijn
Spaanse vriend Julio Jimenez.
AMSTERDAM, 1 juli In Amster
dam is gistermiddag op 63-jarige leef
tijd de heer I. Notebaard, lid van ver
dienste van de Koninklijke Nederlandse
Honkbal Bond, overleden. De heer No-
's een van 6e pioniers in de
KNHB geweest. Hij was onder meer
vele jaren tweede secretaris en compe
titieleider en was bovendien een der
eersten die in dagbladen over de honk-
balsport schreef. Als zodanig was hij
ook vele jaren als medewerker aan de
Maasbode verbonden.
Bovendien gold de heer Notebaard
als een groot spelregelkenner en was
hij gedurende een reeks van jaren lid
van de protestcommissie.
De overledene had echter niet alleen
zijn hart aan de honkbalsport verpand.
Hij was een van de oprichters van de
Amsterdamse atletiekvereniging AV '23
en speelde een actieve rol in de sport
vereniging van de Twentsche Bank.
De crematie vindt maandag 5 juli om
half twaalf te Westerveld plaats.
