HEER BOMMEL en de Labberdaan
V
REVOLVER MET
MONOGRAM
Alfredo
ALS U HET
m
X
Pelsjagers van Pecos
VRAAGT
Piet Loeris en de Tappalappa's
ilfêJS?
SU
LJ
RANG
RANG
RANG
I
Nieuw record
door
Marten
Toonder
i^OP
ue*xu66efy6e, éAfifcópe frudt uit faUifayutie
Woningnood
Apartheid
is alleen
als er
op staat
A 12
DONDERDAG 8 JULI 1965
Ipffie
5496. Op een dag, vroeg in de zomer, maakten heer
Bommel en Tom Poes een wandeling door het bos. Het
was mooi weer, de vogels zongen en een zachte bries
voerde bloemengeuren aan; het was dan ook geen wonder,
dat heer Ollie zich aan prettige gedachten overgaf.
„Er gaat niets boven het leven van een heer" zo sprak
hij. „Schoonheid vult zijn leven en boosheid kent hij
niet.
„Hm", zei Tom Poes.
„Boosheid kent hij niet", vervolgde heer Bommel krach
tig. „Geld speelt voor hem geen rol en dat geeft hem
een héél ruime en verheven kijk op de dingen, als je be
grijpt, wat ik bedoel. Jij moet dat nog leren, jopge vriend"
„Ja, ja", zei Tom Poes. „Hoe?"
„Heel eenvoudig", hernam heer Ollie. ,Je moet eh
ik bedoel.. Hm". Hij stond stil om zijn gedachten te or
denen en daarbij viel zijn blik op een munt, die op de
grond lag.
„Kijk", vervolgde hij glimlachend. „Daar ligt een geld
stuk. Een eenvoudig iemand zou hem oprapen en hem
stiekum in zijn zak steken. Maar hij zou zich toch niet op
z'n gemak voelen en daardoor zou hij schichtig en gebukt
verder gaan. Een heer daarentegen.
Al pratende raapte hij het muntstuk op en nu stierf zijn
stem plotseling weg tot gemompel.
„Mooi, nieuw geld", prevelde hij. „Glanst prettig in
de zon. Gevonden munt is geluksmunt, bedoel ik. Eigen
lijk kan ik hem best houden
„Daar loopt iemand", zei Tom Poes. ,Die zal hem wel
verloren hebben. Laten we het hem vragen, heer Bom'
mei".
De aangesprokene antwoordde echter niet. Hij staarde
naar het geldstuk met een zenuwtrekje om het oog.
Eet nü Sunkist grapefruit - ze zijn er weerl
door Dick Pointer
Perij,
SjEn a
33
Moco
SBH Nte-Uul
AVONTUUC
VAM SPJ206TJ6
SPreoerse-, Bso/ ss e/e zecce/Z vfjo/,
o&r /e c/F/AJF /PoSes Wc/a/t u/a/Dgaj?
a/ze a/oa A//ET eis&o/ op ds
Ktjueo/7
OF/A/iS O, MSA/GGtT
gapf/pf... /cs cue er ~T^-
O/T Ft//V A/OOFO.
Lezers schrijven de krant
De Wadders
eeN
VON D£ \I
van joHflN en pieaewiei
m
ar v\
PAUL
VLAANDEREN
Fruitdrops
en diverse andere
smaken
aan
koop
I ;rakj
Jxtra
m/
va a
sgels
vinst
ndat
den.
•naar
v V h
549A
gels.
1-OP
die
>-OP
Advertentie
Sunkist
wettig gedeponeerd
PI B
COPENHAGEN
85
Ze sloeg venijnig met haar witte handschoenen op de leuning van de
stoel, ten einde haar woorden te onderstrepen. Haar man nam totaal geen
notitie van haar en Duprez knikte haar alleen maar even toe om aan te
geven dat hij haar gehoord had, waarna hij vervolgde:
We kunnen nog andere beweegredenen veronderstellen. Zoals ik zei
wordt geen der veelal belangrijke stukken, die zich bevonden in het studeer
vertrek van de baron of in diens aktentas, vermist, maar hiervoor hebben
we slechts het woord van mr. Elinkwijk!
Wat zou ik met die stukken moeten beginnen?
De uitroep van de secretaris werd gevolgd door een korte stilte. Toen
gaf hij zelf het antwoord op zijn vraag.
U denkt toch niet, dat andere naties. dat ik die stukken in
handen heb gespeeld van een vijandelijke mogendheid?
Verhoeven streek langs zijn snor en keek Duprez ongelovig aan. Spionnen
had hij zich anders voorgesteld.
Commissaris Duprez negeerde iedere reactie en ging voort:
Motieven? U wilt motieven? Voor meneer Elinkwijk zijn ze er te over,
Wist baron Van Polsbroek iets van hem? Iets dat een smet wierp op de
goede naam van zijn secretaris? Iets wellicht in verband met geld? Of
met landsgeheimen? Of iets in verband met vrouwen? Iets dat door baron
Van Polsbroek gesust is.
Herman! snerpte de stem van mevrouw Elinkwijk. Herman! Iets met
vrouwen?
Het hoofd van meneer Elinkwijk werd langzaam maar zeker rood. Eerst
kwamen de blozende wangen terug, daarna kleurde de rest van zijn gezicht,
van zijn hals, zijn nek. Hij voelde dat hij iets moest zeggen, zich moest
verdedigen. Hij slikte en ging wat rechter op zitten.
Commissaris, zo is het genoeg. Ik wijs u op mijn diplomatieke status
en ik vestig er uw aandacht op, dat u mij niet straffeloos kunt beschuldigen
en beledigen.
Vrouwen, Herman?
De duimen van Duprez wezen naar de balken zoldering.
Ik uit slechts veronderstellingen, beschuldig u nergens van, tenminste
op dit ogenblik niet. Ik betoog slechts, dat een motief gemakkelijk te
vinden zou zijn, terwijl ik het zeer verdacht blijf vinden, dat u juist ten
tijde van de aanslag een periode van meer dan een uur niet kunt ver
antwoorden. Een uur is ruimschoots voldoende, om de 17 kilometer naar
Meerzicht heen en terug af te leggen, zelfs wanneer dit geschiedt per race
boot
Toch moet het mij van het hart commissaris, dat ik uw bewijsvoering
uitermate zwak vind. Mogelijk is de schijn tegen mij, maar ik ben van
mening, dat u zich op geheel losse gronden van zeer krasse taal bedient.
Als jurist en buitenlands diplomaat geef ik u ernstig in overweging om,
tenzij u over sterkere aanwijzingen beschikt
(Wordt vervolgd1
FEATUCES SYNDICATE
102. „Waarschuw Onaido!" schreeuwde ik de
wachters toe en wees in de richting van de figuur
tjes. Haastig verliet een indiaan zijn wachtpost. Ik
probeerde de mannen te tellen. Het waren er wel
duizend. „Dat kan Santer nooit zijn," schoot het
door mij heen. „Dat zijn de Hurons, die ons komen
ontzetten." Daar kwam Onaido aanstormen. Hij
keek even scherp en begon toen te grijnzen. „De
boodschappers hebben hun werk goed gedaan,"
prees hij. „Dus het zijn onze mannen?" vroeg ik.
„Ja, ik zie het asn hun manier van oprukken."
Inmiddels was het hierboven een gedrang geworden
van jewelste. Iedereen die niet op post stond, wilde
zien, wat er aan de hand was. Nu waren de figuur
tjes te onderscheiden. Het waren ongetwijfeld india
nen. Toen brak het vreugdegeloei los! De anders zo
ingetogen Hurons sloegen elkaar op de schouders
en overal zag ik lachende gezichten. Daar zag ik
Sam ook staan tussen de indianen. Hij schreeuwde
het hardst van allemaal en zwaaide met zijn oude
hoed. Wijd werd het hek opengegooid en even later
stormde een groep „bevrijders" het kamp in. De
omgeving werd uitgekamd en daarbij bleek, dat de
bende van Santer verdwenen was.
Als gevolg van de woningnood heeft
ondergetekende en met hem ongetwij
feld vele andere woningzoekenden, ken
nis gemaakt met de vaak onsociale hou
ding van veel bejaarde alleen wonenden
die in staat zouden zijn hen aan woon
ruimte te helpen. Dikwijls betreft het
mensen die nare ervaringen hebben op
gedaan met het nemen van inwoning.
Een groot gedeelte anderen echter hoe
ven het om de geldelijke verdiensten
niet te doen: de goede sociale voorzie
ningen als A.O.W. enz, die toch voor
een groot gedeelte zijn en worden be
reikt door inspanning van de jongeren,
maken het nemen van inwoning onno
dig.
Zouden er niet vele a.s. echtparen ge
holpen kunnen worden als bedoelde men
sen méér op de hoogte zouden zrn van
de moeilijkheden die het vinden van
een geschikte woonruimte met zich
brengt?
HAARLEM C. J. SCHOUTEN.
NIEUW flVONTUUe
A/oe/SP.' Ze HtêB&EM °(Vi\
A/oC f/tET.' c-are/Z
Co>e pizo&eiz&H oe
a/pa/opo-/ t vet*/
o/e Af//ae/?.e
p/zouuae -rer
TAZeUKSA/f
A/se. 'jbwwv
Ze.. Z-e
ca/am ee
l/FAt/DOOtl!
Her /r
M/SCUUT^
ci
z* det/asj ons een
Se/*/.'... uee ntppe
-ze u/BA/oeo/ Der
STeve/Z'?
xtec or o/ee,
ze tCoMWA/ L/9A/as os
UUST'
UoO/E/J HST /s So-
t/eo/OrCA/ A/PC Ke><J
C-.fl
HIER HELS
EN GAUW
[gATUWCS SYNDICATE N/vPQ BADlOSTRlP
9 De even tevoren nog zo deftige'
ambtenaar begon opeens droevig te
scnikken. „Iedereen weet alles van
ons af!" riep hij smartelijk uit: „De
hele veiligheidsdienst is geen barst
waard!" „Wat schiet ik daar nou mee
op!" gromde Piet Loeris, die lang
zamerhand spijt van zn komst begon!
te krijgen: „Hou nou es eindelijk op
met dat gejank, broer. Ik wil alleen
maar weten, waar koning Peul de
Eerste uithangt!" „Laat die man tochj
even uithuilen, meneer Loeris", zei
Sientje, wiens hart begon mee te spre
ken: „Laat mij maar even begaan.:
Ik krijg 'm wel aan de praat." Ze
wendde zich tot de ontredderde func
tionaris. „Is het dan zó erg, ventje?"
vroeg ze op moederlijke toon, de man
zachtjes over de schedel strijkend:
„We hebben toch allemaal onze fou
ten, we zijn toch allemaal maar men
sen met onze tekortkomingen en
onze angsten." De ambtenaar zuchtte
diep. „U heeft gelijk, dame," sprak
hij moeilijk, z'n tranen drogend aan
het zakdoekje, dat Sientje hem aan
reikte: „Maar het groeit ons wel eens
boven het hoofd. Ik zal U beiden op
weg helpen. Peul de Eerste zit bij
kolonel Soppel in kamer zeventien
op de tweede eage. Dz rap op."
„Bedankt, broer, traanbuis", grapte
de detective: „Ga nou maar weer rus
tig aan het werk. Ik beloof je, dat ik
niemand zal vertellen, wie me naar
die kolonel Soppel heeft gestuurd."
Even later liepen ze de trap naar de
tweede etage op. „Ik heb 't er tóch
maar uit gekregen, hè, meneer Loeris
dong Sientje naar een compliment.
„Dat heb je, Sientje!" antwoordde
haar meester gul: „En nu op naar ka
mer zeventien!"
As one of the non-white victoms of
Apartheid, please allow me through
your newspaper, to thank the Govern
ment and the people of Holland for
their generous gift of money, which they
donated to the Defence and Aid Fund to
assist the oppressed people in South
Africa, both white and non-white.
This gift has sparked of demonstra
tions here in South Africa, but let we
assure you that very few of the demon
strators were Hollanders. They were
the supporters of dr. Verwoerd and his
insane racial policies. Most Hollanders
here, like their countrymen believe in
Democratic Freedom for all, regardless
of race, creed or colour.
I personally. I 'm under House-Arrest
and I am not permitted to earn a li
ving by going to work to support my
self. my wife and relatives- Letters of
moral support from people in Holland
would be welcome.
Long live democratic Holland!
Als een van de niet-blanke slachtof
fers van de Apartheid zou ik gaarne
door middel van uw blad dank willen
brengen aan de regering en het Neder
landse volk voor de milddadige wijze
waarop zij hebben bijgedragen aan het
..Defence and Aid Fund" om de verdruk
te blanke en nièt-blanke bevolking van
Zuid-Afrika bij te staan.
Deze gift heeft hier in Zuid-Afrika de
monstraties doen opvlammen, maar ik
verzeker u dat weinig Nederlanders daar
aan hebben meegedaan. Het waren de
aanhangers van dr. Verwoerd en diens
onzinnige rassenpolitiek.
De meeste Nederlanders hier geloven,
evenals hun landgenoten, in een democra
tische vrijheid voor allen, ongeacht ras,
geloof of kleur.
Ik zelf heb huisarrest en het is mij
niet toegestaan door werken geld te
verdienen om mijzelf, mijn vrouw en
mijn gezin te onderhouden. Brieven met
morele steun uit Nederland zijn welkom.
Leve het democratische Nederland
Naschrif v.d. red.: Ondertekening is
in het belang van de briefschrijver
die ons meedeelde de brief uit veilig
heidsoverwegingen via Engeland te heb
ben verzonden achterwege gelaten.
Bonafide belangstellenden zal inzage van
het origineel niet worden geweigerd.
Advertentie
MflUEICE J0ME5... Z'J
WAEEW ZBUEEPIKKE
VEIMDEW...
SPEEKEIO
ZBZBtDUB MOET IK WEL VER-
TELLEUPflTGERUTEU JOkiES
Jf)MEB VEEOOEDEELDWEEDEB
WE6EN5 IHBE9FIK IB EEM
CLUBHUIS.
HAD FEEDDIE
GEflBT EEB 60EDE
UEIEMD, WHBEMSE
IK KflB PE8TE0 T
LEIDEN. 8 juli Tijdens nationale
estafette-wedstrijden op de sintelbaan
van het Leidse hout in Leiden heeft het
Amsterdamse ADA woensdagavond het
Nederlandse record op de 4 x 100 meter
voor Meisjes verbetert en gebracht op
48.7 sec. Het oude record stond sedert
30 juni 1963 op naam van Sparta (Den
Haag) met 49.2 sec. De ploeg van ADA
bestond uit de volgende loopsters: Wil
ly Wokke. Willy Kok. Ria v. d. Ploeg
en Willy Bloothoofd.
