r
Omringd
door
kostuums
Engelse chef-kleedster bij Sleeswijk-revue
voor
Om gesloten huis
loeren in vakantie-
tijd vele gevaren
k
Zuigelingen
sterfte in
Nederland
en Zweden
het langst
Verena
kreeg
ongewone
erfenis
-O
TWEEHONDERD Rotterdamse
HUISVROUWEN naar WENEN
wmm l ij
E
pfe:f j |jl gj J
Wu^^ÊIÊÈÈ
belangrijk
Ijltempo
Vroeger
Lachspieren
Lijstje
Deelneemsters
aan
internationale
gymnastiek-
demonstratie
i Bii - kr f I
Aardappel-
stoofschotel
Sfü ^^mÊÊmmÊÊÊ.
mËÊkèMÊmt®-
Wm£
Let u niet op mijn stem, ik
ben verschrikkelijk verkou
den", zo begroet Joan Mul
len, chef-kleedster bij de Sleeswijk
Revue, me. „Ik denk dat ik besmet
oen door mijn assistente, die net
uit Engeland is overgekomen. „Oh
nee, het is een typisch Hollands
koutje", protesteert deze met klem.
<r\ V v
Een alleenwonende dame in een klein huisje in een stille laan
die nogal eens graag bij vrienden logeert of aan de Rivièra zit,
heeft een hele verzameling plastic kamerplanten voor elk seizoen
en dito kleurige plastic bloemboeketten. Ze zet die natuurgetrouwe
imitatie voor de ramen als ze haar huis sluit, om dieven en andere
kwaadwillenden de indruk te geven dat het huis bewoond is.
Nadrukkelijk wordt aanbevolen
om z'n vakantie-adres achter te la
ten bij de buren en om in geen ge
val op de voordeur van het lege
huis een briefje te prikken dat men
van zo tot zo lang afwezig is. Want
dat staat gelijk met een „invitatie"!
Joan Mullen „van tijd
in Nederland
Een danseresje past Joan Mullen's lievelingstoilet, waarmee een zwaan wordt uitgeoeeta. tsr noort een enorme hoed
"et. is het vierde jaar dat Joan Mul
len uit Engeland naar Amsterdam komt
om de laatste hand te leggen aan de
kostuums voor de Snip en Snap Revue.
De ongeveer tweehonderd toiletten tel
lende garderobe voor de revue „Van tijd
tot tijd(Uit. goed voor u) lijn
ontworpen door de Engelsman Anthony
ïï?i en "^gevoerd door de firma
Vidrobes, waar mej. Muilen als kos-
tumiere in dienst is. Haar werkterrein
in het Carrégebouw bestaat uit een
vertrek, waarvan de wanden schuil
gaan achter rekken vol elegante japon
nen en grappige pakjes met daarboven
legio hoofddeksels, enorme gevaarten
en kleine dopjes.
Twee weken voor de première (vrijdag
gehouden) snorden de naaimachines vlijtig.
De kostuums - door 'n gelukkig toeval zijn
deze bij de beruchte brand niet verlo
ren gegaan worden in Engeland ge
maakt. maar er dient vaak nog iets
aan te worden veranderd. Het kan im
mers gebeuren dat een toilet het op
het toneel toch minder goed doet dan
was verwacht. De kleuren spelen hierbii
een belangrijke rol. Die mogen uiter
aard niet vloeken bij het décor. Is dit
toch het geval het toneellicht veran
dert 'n kleur soms aanmerkelijk dient
óf het décor óf het kostuum te worden
overgemaakt.
Joan Mullen toont ons een aantal ont
werpen op papier, zodat we die kunnen
vergelijken met de toiletten, zoals ze
in de rekken hangen. Daaruit blijkt, dat
er tussen deze schetsen en het uitein
delijke resultaat vaak verschil is, al
blijft het essentiële van een ontwerp
wel bewaard. We krijgen de indruk, dat
„te" taboe is. Zo bleek een japon, waar
van het lijfje oorspronkelijk bezaaid
was met glittertjes. in werkelijkheid
van deze schitterdingetjes te zijn ont
daan.
Haar lievelingskostuum is dat van
een zwaan, een ontwerp dat deel uit
maakt van een reeks voor de London
Starlets bestemde toiletten. Er hoort
een enorme hoed bij met een fraaie
zwaan erop. een niet te tillen gevaarte
lijkt ons, maar schijn bedriegt, want de
binnenkant is van heel licht materiaal
tfoam) gemaakt.
Met trots toont zij ook 't „Goldfinger"
-toilet voor Anneke Grönloh, een heel
strak geval van jersey, waarop, zo ver
telt ze, goud is gespoten. Lurex is
een van de meest gebruikte materialen
voor de garderobe. Heel kostbaar zijn
de veren, waarmee een aantal hoeden
Is getooid. Tot de accessoires behoren
uiteraard vele sieraden; opmerkelijk en
praktisch zijn die. waarvoor wasbaar
plastic de basis vormt.
Als we aan het onderwerp accessoi
res toe zijn, herinnert mej. Muilen
zich een benauwd ogenblik. Twee
dansers waren „op" in een kostuum,
dat voorzien moest zijn van een goud
kleurige ceintuur. Op het moment dat
ze al op het toneel waren, herinnerde
zij zich eensklaps, dat ze slechts één
van deze pakken daarmee had ge
tooid. Ze raakte, ook al was het een
repetitie al bijna in paniek, tot ze
bij een blik op het toneel constateerde
dat beide mannen in het bezit van
zon glinsterend geval waren. ,.De ka
boutertjes", dacht ze opgelucht. Maar
het bleek, dat één van de ceintuur»
geen ceintuur was. maar een kettink
je, behorend bij de bril van haar as
sistente
Wie een poosje terug de televisie-uit
zending gezien heeft, waarin de Wa-
ma's „worstelden" met het probleem
„snel omkleden" zal geconstateerd
hebben, dat dit een belangrijke voor.
waarde is voor een vlot verloop van de
show. Voor het in ijltempo verkleden
is uiteraard vereist, dat er zich geen
perikelen voordoen met de sluitingen,
Tot de oplossingen daarvoor behoren
heel grote haken, olifantshaken ge
noemd. waarmee vlugge vingers weinig
last hebben. En natuurlijk mogen er
helemaal geen strubbelingen zijn, wan
neer op het toneel bijvoorbeeld hand
schoenen moeten worden uitgetrokken
tijdens het dansen. Mej. Muilen laat
ons een paar handschoenen zien die
oorspronkelijk zonder sluiting waren ge
maakt. Al gesticulerend maakt ze ons
duidelijk dat deze veel te strak waren
om in één ruk te worden uitgedaan,
een fout die hersteld werd door ze van
drukkertjes te voorzien.
Mej. Muilen werkt sinds zeven jaar
bij het Londense kostuumbedrijf. Vóór
die tijd was zij danseres. Het vak van
costumière. waarvoor zij ook in die
periode al belangstelling koesterde
leerde zij grotendeels in de praktijk
Zij reist niet alleen naar Nederland,
maar is ook afgevaardigde van haar
firma in andere landen.
Hoe ze over Nederland denkt? Heel
gunstig. Niet alleen omdat wij zo
goed Engels spreken maar ook om
dat we precies zeggen, wat we
bedoelen zodat je weet wat je aan
iemand hebt. Ook over de artiesten
is ze best te spreken. „Ik versta geen
woord van de teksten, maar als ik
Willy Walden en Piet Muyselaar be
zig "zie, werkt dat enorm op mijn
lachspieren".
Waarom de kostuums in Engeland
worden gemaakt? „Daar is er veel
werkgelegenheid voor", vertelt de heer
Sleeswijk jr., „en men heeft zich daar
speciaal toegelegd op de stoffen dia
voor een show nodig zijn. Het is een
vak op zich en dat is in Engeland heel
sterk ontwikkeld".
H.K.
«JMI «**i SC* «<M
M*
CM
Kranen dicht, koelkast leeg, maar
planten op de vensterbank!
'lecoW Tl -mjó i
Bij het lijstje van raadgevingen dat
de politie aan nuissluiters voor de va-
kantie geeft, staat ook uitdrukkelijk ver
meld; „Laat de planten voor de ramen
staan." Het huis moet er Immers zo
gewoon mogelijk blijven uitzien. Dus
ook geen gesloten overgordijnen. Maar
planten hebben iedere dag dorst en
hoeveel plezier je ook van je kamerplan
ten hebt in alle maanden van het jaar,
zodra je je huis alleen moet laten, wordt
het een lastig bezit. Er is al zoveel
bedacht om ze vochtig te houden, vanaf
dubbele potten tot het systeem met ka
toenen draadjes waar vocht uitdruppelt.
De beste methode voor hun verzorging
Is nog altijd om aan een goede buur
de huissleutel te geven en te vragen
of die de planten te drinken wil geven.
En er dan maar op te vertrouwen
dat die zóveel gevoel voor planten heeft
dat niet de ene verdrinkt en de ander
versmacht. Je kunt desnoods iedere plant
van een kaartje voorzien om de steel
met „veel" of „weinig
In deze eeuw van de flat hebben steeds
minder mensen een tuin, maar wie
nog zo rijk is, kan de kamerplanten m
een schaduwhoekje bulten in?
en dan de plastic op de venster bank
hoewel ook dat niet ideaal is- Keurige
in kassen grootgebrachte en bumenshuis
wonende potplanten houden niet e g
7,0'n gedwongen verwildering en Je
ze meestal niet mooier terug. Soms aa g -
vreten door slakken en geteisterd door
stormen en wolkbreuken, zoals m
zomers nogal eens voorkomen, helaas,
Een plantenbalkon kan ook niet Y®'"
weesd achterblijven als de boel fj
gaat. Dan vindt men bij thuiskom
een zielige verdroogde massa, dien
plezier in die hobby een flinke knauw
geeft. In het laatste nummer van „on
ze eigen tuin" staan een paar raadge
vingen. Men kan de zonkant van net
balkon afschermen ofwel de plantenbak
ken naar de schaduwhoek schuiven. Juist
met het oog op de vakantieperiode waarin
de planten alleen blijven, wordt aan
geraden bij het aanschaffen van de bloem
bakken daar rekening mee te houden
en geen al te ondiepe bakken te ne
men waarin de aarde eerder uitdroogt.
Liefst dertig tot veertig centimeter diep
Hemen. Om dat uitdrogen van de grond
enigszins te voorkomen kan men bi) af
wezigheid, de bovenlaag van de bak ook
zoveel mogelijk afdekken.
Maar wat men ook verzint slechts
één methode is afdoende om alle risico
te vermijden dat de planten verplete-
„L, FrT rist is- de huissleutel aan een
goede buur of een dichtbije vriend ge
ven en de verantwoordelijkheid over
dragen voor planten, kranten, post, fris
se lucht en eventueel de kanarie. De
dierenasyls raken ook alweer propvol
en voor honden en katten breekt de pre
caire tijd aan, dat hun slechte baas om
van ze af te zijn. ze „ergens" uit de
auto zet en ze aan hun lot overlaat.
Wie een hond heeft, een oud huis be
woont en dat huis voor de vakantie
sluit, doet er verstandig aan de mat
voor ziin vertrek te bestrooien met in-
sectenpoeder. Anders kan hij we een
een wolk van vlooien terugvinden 1
thuiskomst. Die schijnen zich, bij voor
keur in een mat, snel te vermemgvu -
digen als de vloer niet op normale wij
ze belopen en gestofzuigerd wordt.
Maar behalve gevaar, als men de
boel zorgeloos achter zou laten, kan er
ook ongemak dreigen, want in huis staat
het nooit stil. Er gebeurt altijd iets.
Een stuk vergeten roggebrood of een
halve citroen die blijven liggen vind.
men beschimmeld terug, een melkkan
netje op het laatste moment, niet schoon
gewassen weggezet gaat onbedaarlijk
stinken, in een open suikerpot kunnen
mieren binnenkruipen, een onbeheerd
brokje kaas kan muizen lokken. De laat
ste eetresten voor een haastig vertrek
zijn een ellende. We hebben wel eens
iemand met een halve gekookte bloem
kool op reis zien gaan, die ze in wan
hoop had meegenomen na het legen
van de koelkast. Die kun je toch niet
aan de vogels geven, zei ze en toch
ook niet wegspoelen in het sanitair!
In een niet gelucht huis gaat alles
ruiken. Daarom: lege prullemanden, le-
®e,.?,n .schone afvalemmer, zo min mo
gelijk in de vuilnisemmer al staat die
buiten, ook geen bloemen in huis laten
staan. „Ze zijn nog zo mooi". Ja, maar
bij thuiskomst zijn» ze verdroogd en
in ons klimaat allicht verrot.
Heel onwaarschijnlijk is het dat een
bloemenvaas die blijft staan een ramp
veroorzaakt. Maar het IS eens gebeurd,
dat een bloemenglas gevuld met water
op een vensterbank, waar de zon fel
op scheen is gaan fungeren als brand
glas. Om alle risico's te vermijden moet
men ook geen flessen wasbenzine in
de keuken laten staan en geen onkruid
verdelger In poedervorm In huis hebben,
waarop staat aangegeven dat het brand
gevaarlijk Is.
Een lijstje met alles wat er
ren moet voor je het huis definitief
sluit is wel een waarborg dat er niJ^
wordt vergeten in de drukte van net
vertrek, want dan heeft men al zoveel
aan zijn hoofd. Adviezen worden ver
strekt door de politie en de A.N.W.B.
voegt aan zijn „Toeristische gegevens
voor uw reis" een pagina toe met de
dingen die men niet moet vergeten voor
dat men het huis enige weken aan zijn
lot overlaat. Wij hebben de verschillen
de instituten van voorlichting voor de
huisvrouw gevraagd of die ook speciale
adviezen hadden, maar dat bleek niet
zo te zijn.
Waar het vooral op neerkomt, behal
ve het goed sluiten van ramen en
deuren en het veilig wegbergen vah
kostbaarheden is dat toevoerleidingen
die in «e woning zoveel gemak bren
gen, nu, als het huis leeg staat, geen
gevaar gaan betekenen. Dus gaskraan
dicht, stopcontacten uit, koelkast en
heetwaterreservoir uitgeschakeld, waak
vlam geyser uit, alle waterkranen pot
dicht. (Bij terugkeer het water even la
ten doorstromen aa opendraaien van
de kraan).
EN aardappel-stoofschotel is vrij
gemakkelijk om te bereiden. U
hebt er voor nodig (4 personen):
ongeveer 1 kg aardappelen (geen afko
kers), 300 g mager varkensvlees, in dob
belsteentje gesneden, 1 sjalotje, 1 klein
blikje tomatenpuree, ongeveer 4 dl wa
ter, ongeveer 75 g boter of margarine,
zout, peper, laurierblad, foelie, tijm, pe
terselie.
Het vlees zouten. De ui en de peterse-
liestelen kleinsnijden en in de boter of
margarine fruiten. Het vlees toevoegen
en aan alle kanten bruinbakken. Het wa
ter, de kruiden en de tomatenpuree aan
het vlees toevoegen en het geheel 10
minuten stoven. De aardappelen schillen,
in blokjes snijden en meestoven tot ze
gaar zijn, nog ongeveer 10 minuten. Het
peterseliegroen fijnsnijden en op het
laatst erover strooien.
Bij deze stoofschotel kan bijvoorbeeld
gekookte prei of boontjes uit blik of diep
vries worden gegeven.
(Voorlichtingsbureau voor de Voeding)
ZUIGELINGENSTERFTE is in Neder
land en Zweden het laagst in de wes
terse wereld. In ons land sterven
153 kinderen per 10.000 jonggeborenen
binnen het eerste jaar na de geboorte.
Noorwegen en Finland volgen in de sta
tistiek met respectievelijk 172 en 192
kindertjes, die het eerste jaar niet over
leefden. Veel ongunstiger zijn de cijfers
voor Engeland (221) en de Verenigde
Staten (253). In West-Duitsland is de
zuigelingensterfte het grootst. Daar over
lijden 270 jonggeborenen binnen een
jaar. nadat ze ter wereld kwamen. Dit
cijfer heeft de medische autoriteiten in
de Bondsrepubliek, waar in het algemeen
de medische verzorging toch bepaald niet
achterstaat bij die in andere hoog-ont-
wikkelde landen, aanleiding gegeven tot
een speciale studie van en een uitgebrei
de voorlichtingscampagne onder aan
staande moeders.
Men geeft in enige „Lander" thans
„moederpassen" uit, die alle informaties
bevatten, die van dienst kunnen zijn
voor deaanstaande moeder en voor de
vrouw die zo juist het leven heeft ge
schonken aan een baby.
Veretia en „haar toren.
DRIE keer per week beklimt Vere
na Hemming (27) de stelle trappen
van de uit de twaalfde eeuw date
rende St. Johnskerktoren ln het engelse
plaatsje Henley in Arden. Haar doel is
de torenklok, die regelmatig moet wor
den opgewonden. Oorspronkelijk was dat
de taak van haar vader, maar toen Et-
helbert Hemming op 80-jarige leeftijd
stierf, in 1955, liet hij deze aan zijn doch
ter na. Geen gemakkelijke baan, want
twee van de drie gewichten van de klok
wegen elk 350 kilo.
„Vijfenzestig jaar geleden nam mijn
vader deze taak op zich", vertelt Vere
na". Vanaf mijn derde jaar vond ik het
een feest om er naar te kijken, als hij
ermee bezig was. Toen hij ziek werd
nam ik zijn taak over en na zijn dood
kon ik het niet over mijn hart verkrij
gen om de klok aan iemand anders over
te laten".
Ofschoon Verena nog een baan heeft
zij is cheffin van de telefoondienst in
Henly piekert zij er niet over om af
stand te doen van haar werk in de to
ren. Mijn vader zou het prettig gevon
den hebben als hij wist dat ik met zijn
werk doorging. Ik krijg er niet veel voor.
Mijn vader ontving twee pond per jaar,
ik krijg nu vijf pond. Veel is het niet,
maar ik vind het geen onprettig werk.
Behalve als er een sterke wind staat".
Het opwinden van de gewichten kost
Verena veertig minuten. Zij gaat tijdens
haar vakantie nooit ver weg, zodat zij
steeds terug kan komen, wanneer het
nodig is om de klok op te winden". Mijn
vader heeft zich er vijfenvijftig jaar aa'n-
gewijd zonder ook maar één dag over
te slaan", zegt ze. „Ik wil hetzelfde re
cord bereiken".
en nu, terwijl u heerlijk in uw
auto voortsuistluister naar
RUIM tweehonderd Rot
terdamse huisvrouwen
hangen eind juli het
huishoudschort aan de kap
stok, zwaaien man en kinde
ren goededag en stappen in
de bus naar Wenen. Daar
wordt van 20 tot en met 24
juli de vierde Gymnaestrada
gehouden, een internationale
gymnastlekdemonstratie, die
om de vier jaar georgani
seerd wordt. Tot de deel
neemsters behoren tweehon
derd leden van de „Huis-
vrouwengymnastiek", ressor
terend onder de Rotterdamse
Raad voor de Lichamelijke
Opvoeding.
De „Huisvrouwengymnas-
tiek" werd in 1952 opgericht
door de heer A. Schwantje.
gemeentelijk inspecteur voor
de Lichamelijke Opvoeding.
In de loop van de jaren
groeide het legioen „Vrou
wen van Schwantje", zoals
de gymnastiekende dames
wel worden genoemd, uit tot
een aantal van achttienhon-
derd, afkomstig uit alle de
len van Rotterdam. Er horen
jonge vrouwen bij, maar ook
dames, wier haar vele nuan
ces van grijs tot wit vertoont.
Maar allen verrichten met
evenveel animo de geva
rieerde gymnastische oefe
ningen.
De tweehonderd uitverko-
renen komen elke maandag
in het Ahoygebouw bijeen
om de „Weense" oefeningen
te repeteren Zij zijn daar ge
kleed in een marineblauw
tenue. Het wandelkostuum
bestaat uit een sportief man
telpakje met brede witte
kraag, gecompleteerd met
witte schoenen. Daaronder
schuilt het „werkpakje", ook
marineblauw, met een kort
rokje.
De eerste gymnaestrada
werd in 1953 in Rotterdam
georganiseerd. Thans is het
de beurt aan de Oostenrijkse
hoofdstad. De dames reizen
daarheen met bussen. Behal
ve de deelneemsters gaan
ook „supporters" mee, on
der wie veertig echtgenoten.
Een andere afvaardiging is
die van de Vereniging van
Leraren voor Lichamelijke
Opvoeding, die eveneens een
sectie „huisvrouwengymnas-
tiek" heeft
Het gaat bij deze steeds
meer landen trekkende ge
beurtenis niet om de knik
kers, maar om het spel. Prij.
zen zijn er niet aan verbon
den. De dames hebben ieder
f 300,gespaard, want zij
betalen zelf de reis- en ver
blijfkosten en andere uitga
ven. Het uniform hebben ze
trouwens ook zelf bekostigd.
Vanaf december doen de
dames in het Ahoygebouw
hun uiterste best om de oe
feningen feilloos onder de
knie te krijgen. „Hoe ze dat
met de maandagse was
klaarspelen' weet ik niet",
lacht de heer Schwantje.
