TOM POES EN DE PASMUNT
Alfredo
A
REVOLVER MET
MOVOORAM
mm
SF
r
Pelsjagers van Rio
Piet Loeris en de Tappalappa's
alle
Shaft
mensen
door
Marten
Toonder
9
L
i
[lllv© VAN
jwr&r
Botsing met olifant
Regenmaker
Leugens
Bord
Hikl
zen
Zaterdags vrij
Mastzitten
De Kerk verenigt
Gestolen waar
ZATERDAG 10 JULI 1965
SH
5498. De grijsaard hees zijn kapotte ransel wat hoger,
wierp een hatende blik op heer Ollie en vervolgde mom
pelend zijn weg.
„Dat is sterk", sprak heer Bommel. „Daar sloof ik me
uit om zo'n arme tobber zijn geld terug te bezorgen en
ik krijg een snauw voor dank. Het spijt me, dat ik die
munt niet gehouden heb, wil je dat wel geloven?"
„Hm", zei Tom Poes. „Het is beter zó. Die oude beviel
me niet; hij verliest te veel munten. Daar ligt nog zo'n
ding".
Hij wees en toen werd hij de markies de Cantecler ge
waar, die achter hen het pad afkwam. De aandacht van
de edelman was eveneens getroffen door de glinstering
in het mos en terwijl hij zijn lorgnon hief bukte hij zich
om het voorwerp op te rapen.
„Parbleu!" sprak hij tot zichzelf. „Een merkwaardige
munt met een hoogst ongewone beeldenaar; een kraai, zo
te zien!"
Gedurende enige tijd liet hij de zon op het metaal spe
len en er verscheen een glimlach op zijn anders zo stroe
ve trekken.
„Een mooi stuk voor mijn verzameling", prevelde hij
„Fraai van glans en warm in de hand!"
Met deze woorden liet hij het besmuikt in zijn zak glij
den en repte hij zich voort naar een bocht in de weg waar
hij opnieuw een geldstuk ontwaarde.
Zodoende passeerde hij heer Bommel en Tom Poes,
doch zozeer was de hebzucht van de edelman geprikkeld,
dat hij hen niet opmerkte
„Tiens!" hoorden ze hem mompelen. „Nóg een exem
plaar! Quelle veine!"
door Dick Pointer
EEN NieuuJ
AVONTUUC
VAN SPCOÊTJG
EëtJSt
GOOT
A-kET
de mppsc/p/lp/ji
/s Jc//ST OP DE
OA/OE/e2Eisëf£
a^/ju to of-/ eet/S,
A/OE GEAJ PUUE
C/JU /-/ET TE
A/P/JTE/ZE/J /S'
Tocjj!
ovontuus van Johou eN PieaewieT
met uce/psr
//es f
De Wadders
PAUL
VLAANDEREN
5t98
l
(C PIB
MOCO
87
De diplomaat was lijkbleek geworden en zijn lippen trilden. Met de
hand tastte hij naar zijn boord. Zijn ogen leken weggezonken in hun kassen,
en in zijn oren galmde de stem van de commissaris na:
En dus
HOOFDSTUK 9
En duszei Covens onverwachts, menen wij dat het beter is, wanneer
u precies vertelt hoe u de tijd tussen half acht en tien minuten over half
negen hebt doorgebracht.
De secretaris zat in zijn stoel als uit marmer gehouwen. Hol-ogig staarde
hij eerst naar Duprez, toen naar dr. Covens. Het duurde enkele seconden
voor hij in staat was te spreken en zijn stem klonk zo zacht, dat men hem
nauwelijks kon verstaan.
Ik ik heb geengeen revolver met een monogram erin
maar ik zal vertellen waar ik was.
Hij wierp een schichtige blik op zijn vrouw, die hem sprakeloos aanzag.
Ik was bij Valerie.
Duprez boog zich naar voren en vroeg gearticuleerd:
Bij wie?
Valérie is mijn... is een stenotypiste van mijn bureau en
Groot en geweldig verhief mevrouw Elinkwijk zich, tot ze vanuit de hoogte
op haar man neerzag.
En wat moest jij dan wel met die Valérie?
Maar mr. Elinkwijk had geen aandacht voor haar, hield de blik gericht
op Duprez.
We hebben een Old Fashioned gedronken bij Martinez. Daarna heb ik
haar thuis gebracht en ben toen regelrecht mijn vrouw gaan halen. Werkelijk
commissaris, ik spreek de waarheid. U kunt haar opbellen als u wilt. Ik zal
u het nummer geven.
Hij veegde met zijn zakdoek langs zijn nek. Mevrouw Elinkwijk liet zich
in haar diepe zetel terugzinken.
Hij was bij Valérie! Ik haast me om op tijd van Marleine vandaan naar
huis te gaan en waar is mijn man? Hij is bij- Valérie. Maar ik zal.
Sprekend tot Duprez onderbrak de secretaris haar:
Haar nummer is
Maar inmiddels had dr. Covens opnieuw het woord genomen. Een vage
glimlach twinkelde in zijn ogen.
Wij nemen graag aan, meneer Elinkwijk, dat mademoiselle Valérie uw
getuigenis zal steunen. U beschikt dus, hoewel de schijn ernstig tegen u is,
over een alibi en dus
Covens dacht even na alvorens verder te spreken. Aller ogen waren op
hem gericht.
En dus geloof ik dat het goed is om bepaalde feiten te bezien in een
ander licht.
Er viel een eigenaardige stilte in de kamer. De toon waarop Covens
sprak suggereerde, dat hij iets belangrijks te zeggen had.
Vera, die juist met de hand door het rossige haar streek, bleef in die
houding zitten, als een figuur uit Doornroosje. Louise Henner boog zich
iets naar voren om beter te kunnen luisteren. Alleen monsieur René hing
achterover in zijn stoel en keek verveeld op zijn horloge.
Zoals commissaris Duprez heeft gezegd, bevindt zich op de kolf van
de revolver een monogram, bestaande uit de letters H en E, de initialen
van Herman Elinkwijk. Maar er is geen enkele reden om deze letters niet in
andere volgorde te lezen, in de volgorde E en H. En wie kennen we met de
initialen E.H.?
Covens keek de kring rond. Mr. Elinkwijk slaakte een zucht van ver
lichting; verder was op alle gezichten spanning te lezen. Hij zag de borst
van de tot nu toe zo beheerste Pauline snel op en neer gaan. Had ze redenen
tot ernstige ongerustheid? Hij beantwoordde zelf zijn vraag:
Dr. Henner, Ernst Henner.
Doordat Covens naast de chirurg zat, kon hij diens gezicht moeilijk zien.
Louise Henner trok de wenkbrauwen op. Er klonken verwarde uitroepen.
Boven alles uit hoorde hij Vera roepen:
(Wordt vervolgd)
U U.y U. AèLi
3pgoET
1
SPPoe T/E! AfPLLo
Z/TTE/J.'/E
T-foET SToPPEMf
Af PC CO.' 0/JTWooP.D
rQ-i'O
EEN NIEUUJ
A'EBT U H/ET
(OPT mlepem
Koop. ok/s, op//
«t/MMEM DE-
Of/ZET D«0-
(SrEf/f
JPZEMEP.
SPPOTJ,
Geep
D/E Jo/J-
GE//S DPo
Ge Klep e//.'
PEEP! UJ GELOOF
ZELFS, DPT ZE
Meea. uoor.
pomep!
EP... OPT S
U/PT /u
A/OCE/J U!
SWAN FEATURES SYNDICATE
Men kan dan nog zo'n pathologisch
leugenaar zijn, men blijft zijn rech
ten behouden, oordeelde een Briti
rechter. Hij wees een schadevergoe
ding toe van 5000 gld voor verwondin
gen, bij een auto-ongeluk opgelopen,
hoewel de eiser zijn getuigenis met
leugens had doorspekt.
De 30-jarige Balthazar Claasen, die
m Zuid-Afrika in botsing kwam met
een olifant, terwijl zijn rijbewijs was
ingetrokken, is veroordeeld tot een
vangenisstraf.
De olifant was weggelopen van een
circus dat in Port Elisabeth optrad en
werd op het ogenblik van de botsing
bij de slurf teruggeleid door een ver
zorger.
104. Het voorjaar en daarmee de totale genezing
van Winnetou. Er was nu niets meer, dat ons belette
te vertrekken. Uren van tevoren zat Sam al kant en
klaar op zijn Mary en draafde op en neer voor het
kamp. Wij namen afscheid van „Ontembare Hand".
„Zwarte Schildpad" en Onaido waren 'n week 'tevo
ren reeds naar hun steden vertrokken. „De zon komt
op en gaat weer onder. Vrienden komen en ver
trekken weer," sprak de Huron. „Gij hebt de stam
der Wendat van armoede gered. Wij kunnen ons
daar nooit dankbaar genoeg voor tonen. Is één van
u ooit in moeilijkheden, de Wendat zal u met raad
en daad helpen. Wij hebben de man Santer niet
voor u kunnen, vangen, maar weest overtuigd, dat
wij ons uiterste best hebben gedaan. Zijn spoor liep
dood in de stad der bleekgezichten. Manitou verge-
zelle u en kruise uw spoor, met dat van de moorde
naar. Howgh!" Hierna overhandigde hij ons drie
prachtig bestikte gordels. „Ontvang deze wampums
van „Zwarte Schildpad", het opperhoofd der Wen
dat. Iedere krijger der Wendat zal u, als u deze
wampum toont, bijstaan tot in de dood." Wij be
dankten „Ontembare Hand" en namen afscheid.
Uitgeleide gedaan door de hele bezetting, galoppeer
den wij zuidwaarts.
WfTjtS
ttÜtó'S"#NtiiCATF N/i-Ra AAOOsrwiP
11 Het is te begrijpen, dat Piet
Loeris en Sientje hevig schrokken,
toen een onzichtbare hand de deur van
kamer zeventien met een luide smak
dicht gooide. Maar hun schrik veran
derde in ontsteltenis, toen er plotseling
een krakende stem door de kamer
klonk. „De appel is wormstekig en
het paardenleidsel is in tweeën ge
broken. Heeft u daar een antwoord
op, vreemdeling?" Tot haar verba
zing zag Sientje opeens een opgeluch
te trek op het gelaat van de detecti
ve verschijnen. „Jazeker!" sprak hij
opgewekt: De duinen zijn blond en de
i sambal is gaar. Het rozenwater heelt
Iz'n geur behouden!" Daarna ontstond
er een ogenblik van stilte in de ka-
imer, welke echter door een knarsend
geluid verbroken werd. Een der wan
den schoof langzaam omhoog en er
werd een nevenvertrek zichtbaar
waarin zich twee mannen bevonden.
Een van hen herkende ons tweetal di
rect als degene, die zich koning Peul
'de Eerste noemde en de ander droeg
'een uniform van kolonel bij de veilig
heidsdienst. Deze liep met uitgesto
ken hand op de detective toe. „Pro
ficiat, m'n waarde", sprak hij: „U
kent onze geheimste code. U moet een
vriend zijn". De speurder knikte be
scheiden. „Dat ben ik ook, broerant
woordde hij hartelijk: „U bent natuur
lijk kolonel Soppel en mijn naam is
Piet Loeris! Deze andere heer heeft,
zich reeds aan ons bekend gemaakt!
En nou wil ik maar één ding weten.
Is deze man werkelijk, voor wie hij
zich uitgeeft?" Kolonel Soppel keek
de detective vorsend aan. ,Ja, dat
klopt!" zei hij toen.
rH'JIS D00D,MRUEICE,f!
H'J SCH'JtóT VEEMOOED lil
TE Z'JU.
OH,WEE
WRT 15 EEAtéT
FEED? IE VOEL
DUT ER IETS EESS
SE6EUED IS.
DRT 15
KM HELRRS
WRRE...
31-26
„Zwarte wolk", een 75-jarig Ameri
kaans Indianenopperhoofd, heeft het
bijgestaan door een lieftallige prinses
in New York laten regenen na aan
roeping van „De grote geest."
Zwarte wolk" in de wereld Elton
Green verrichtte de antieke plechtig
heid van het „paren der wateren"
op de New Yorkse wereldtentoonstel
ling, met als doel het maken van pro
paganda voor het feest van de „jonk-
vrouwe van de mist" in zijn woon
plaats.
Binnen een half uur nadat „zwarte
wolk" de grote geest geweld had aan
gedaan, viel voor het eerst sinds 19 ju
ni regen od het smachtende New
York.
„Zwarte Wolk", gekleed in het rijke
ceremoniële kostuum van zijn stam
en waardigheid, zei dat hij niet ver
rast was. „De grote geest reageert
immer op onze nederige smeekbeden.
Soms wat genereuzer dan we ver
wacht hadden, soms wat minder gene
reus," zei hij eenvodig.
De aanroeping van Zwarte Wolk had
bestaan uit het naar de hemel heffen
van de armen en het intoneren van
wat klonk als „ta-rah-yeh-wa-key: gro
te geest, leider die onze behoeften
bevredigt, geef ons regen in dit deel
van de wereld.'' Hierna goten hij en
de 19-jarige Claudia Miller de jonk-
vrouwe van de mist, water uit de Nia-
garawatervallen in de fontein van het
middelpunt van de wereldtentoonstel
ling.
„Een fikse bui" noemde de mete-
reologische dienst van New York de
door „Zwarte wolk" afgesmeekte zn
gemng uit de eeuwige jachtvelden.
New York is in het vierde jaar van
zijn ergste droogte sinds men in 126
weerberichten ging bijhouden.
■•ast
Het Britse ministerie voor de wo
ningvoorziening heeft bevolen dat een
ruim zes meter lang naambord boven
een winkel in Fakenham verwijderd
moet worden, omdat het „te zeer in
het oog valt." Het bord hangt er ai
150 jaar
Een vrouw uit de Amerikaanse stad
Atlanta heeft voor het eerst sinds bij
na twee jaar niet gehikt.
Het hikken, dat op 8 juli 1963 begon
werd via operatief ingrijpen stopge
zet maar het is nog niet bekend of dit
resultaat blijvend is.
Een groep Londense havenarbeiders
heeft zondag een bijeenkomst moeten
afzeggen omdat zij geen gebruik kon
den maken van de zaal die voor hun
vergadering ter bespreking van de
afschaffing van week-end-arbeid no
dig hadden. Het personeel van de zaal
heeft het weekeinde namelijk vrij
De Amerikaan Dixie Blandy beweert
een nieuw wereldrecord te hebben ge
vestigd door 79 dagen door te bren
gen op de top van een 5 meter hoge
mast in het Stockholmse amusements
park „Groena Lund."
Blandy verklaarde na de verbre
king van het oude record van 78 da
gen, dat volgens zijn zeggen op de we
reldtentoonstelling van New York
was gevestigd, dat hij zich goed ge
noeg voelde om tot 15 september op
zijn plaatsje te blijven zitten. Op die
datum sluit het park.
Toen een bruid de Katholieke Kerk
van Tooting in Engeland betrad om
haar huwelijk met een 23-jarige onder
wijzer te laten inzegenen, barstte zij
in tranen uit, omdat zi jeen dood kist
op het pad naar het altaar vond.
„Het was een menselijke fout," ver
klaarde de pastoor naderhand, „ik
had mijn agenda niet geraadpleegd."
Zowel de huwelijks- als de uitvaart
plechtigheid werden tegelijkertijd in
de kerk gehouden, omdat geen van
de betrokken families ervoor voelde
de plechtigheid uit te stellen.
„Ik ben reeds meer dan 60 jaar
priester en dit is de eerste maal dat
mij zo iets overkomt," aldus de pas
toor.
Drie dieven hebben een bezoek ge
bracht aan een politiebureau in de
buitenwijken van Bogota in Colum
bia en het weer verlaten met bijna
alles wat zij konden vinden.
Aangenomen wordt dat de bezet
ting van de post in hun slaap de be
zoekers niet heeft opgemerkt.
Volgens de politie bestaat de buit
van de dieven voornamelijk uit door
de politie teruggevonden gestolen
waar.
