vooruit.' GELD MOET G-R-O-E-l-E-N:
Vierde zitting
concillie wordt
deze week
De Kerk
MOEILIJK
WOORD
DOMINEES
VROUWEN
DUBBELE
IMPASSE
Chanel was niet klaar
Zenuwarts De Wind na congres:
Concentratiekamp-letsel
erg moeilijk te genezen
Aanvankelijk vrees voor
heroproepen van emoties
bij ex-kampgevangenen
[-
pa
Marathon
A.N.W.B.-OPROEPEN
AAN TOERISTEN IN
BINNEN-en BUITENLAND
Vooraan beginnen
Een bloemetje
Door rector
D. Coppes
Hulp een gezicht
Om nooit te vergeten...
MARTINI
NIEUWE WINTERMODE IN PARIJS
De opvoeding
Pakken we
kinderen te
zacht aan?
Trainen
In gebreke
c.v. J. KRAA1JENHAGEN Co.
Liturgische week
kalender
REPRESAILLE
ZATERDAG 31 JULI 1965
PAGINA S
Hoofdkwartier voor uw beleggingen
Driekoningenstraat 4 Amsterdam Tel. 020-63011
Het onsympatieke woord
„Schema" wordt op het Concilie
gebruikt voor de teksten, die ter
goedkeuring aan de „Vaders"
(een zeer sympatiek woord)
worden voorgelegd. Na goedkeu
ring en na bekrachtiging door
de Paus, worden ze de officiële
teksten van het Concilie en kun
nen ze „gepromulgeerd" worden:
öat wil zeggen: kunnen de kon-
fcfekwenties van die teksten voor
C® praktijk genomen worden.
PgmIU
kmm
«dËSÉ
Muziek laten klinken en Martini drinken. Zo creëert
men sfeer. Zo worden leuke momenten verbonden
aan de goede smaak van Martini. Gekoeld? Met
soda? "On the rocks"? Een avond met Martini is
altijd onvergetelijk.
MARTINI - iets bijzonders bij elke gelegenheid!
Kijken, kieken
en gauw terugzien
Advertentie)
marathon der Vaders
ï'oor het zover is dat zo'n schema
op tafel komt, en wat er dan daarna
nog allemaal kan gebeuren aan ver
anderingen, omwerkingen, soms tota
le afwyzing... iedereen herinnert het
zich uit voorgaande zittingen.
De vierde zitting begint over ruim
een maand en aan de orde komen
nog elf schema's, waarvan er nu vijf
gereed zijn en reeds aan de bisschop
pen toegezonden ter bestudering.
Het zijn de schema's over Gods
dienstvrijheid (deze week was er een
schrijven van de Wereldraad van Ker
ken, waarin bij het Concilie nu al
wordt aangedrongen op positieve ver
klaringen over die godsdienstvrijheid);
over het lekenapostolaat; over het
priesterambt; over de missionering;
over de taak van de kerk in de we
reld van vandaag.
Steeds meer insiders vragen zich af
of het mogelijk zal zijn vóór Kerst
mis met die elf schema's klaar te
komen.
In het blad voor het Aartsbisdom
„Op de Hoogte" van vorige week
schrijft dr. L. Alting von Geusau, die
recteur van het Documentatiecentrum
voor het Concilie te Rome:
„Sommigen menen, dat men in drie
maanden niet klaar zal komen en
dat een vijfde zitting nodig zal zijn.
Anderen geloven dat doorgewerkt zal
worden tot alles klaar is, ook al zou
men met Kerstmis in Rome moeten
blijven." Het lijkt er dus op dat de
vaders een marathon tegemoet gaan.
En dan... Er zullen talloze kwesties
overblijven en nieuwe zullen er ont
staan. Wat ons zo hevig interesseert
is de vraag of er na het Concilie een
permanente adviesraad zal blijven,
waarin bisschoppen van heel de we-
I reld vertegenwoordigd zullen zijn. We
moeten het afwachten.
In het nieuwe schema over de mis
sionering komt een oude kwestie tot
uitdrukking: het verschil tussen mis
sie en zielzorg. Onder missie verstond
men doorgaans het apostolaat dat ge
richt was op het stichten van de
Kerk, waar zij nog niet bestaat; on
der zielzorg het apostolaat, dat uit
geoefend wordt, waar de Kerk reeds
voldoende is gevestigd, over de nor
male middelen beschikt, zoals vooral
een eigen clergé en episcopaat.
Een vijftiental jaren geleden was
iiiMmiimiiiiiiiiHiiiiiimiimimiiiiiiiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiih
Wegens familie-omstandigheden wor
den de volgende personen verzocht zich
te melden bij de ANWB-oproepdienst
in Den Haag, tel. 070-814381, dagelijks
van 8 tot 22 uur.
DENEMARKEN Theodoor J. Kort
uit Amserdam in blauwe Opel Rekord
JR-36-85 in Denemarken, Esbjerg of
Hirtshols.
A. Verhoef uit Rotterdam in gele
Opel TG-37-57 van Kopenhagen op weg
naar Goetenberg.
NEDERLAND Mej. A. van Heu-
kelom met mej. E. Kooistra uit Dor
drecht in DKW junior, gebroken wit
FT-17-97 in Nederland reizend langs
hotels.
BENELUX, ZWITSERLAND, DUITS
LAND, FRANKRIJK C.M.D de
Lang uit Amsterdam in eremekleuri-
ge Citroën Ami GG-38-33 vanuit Luxem
burg naar het zuiden..
DUITSLAND Echtpaar M. Zuider-
wijk uit Delft in witte Opel Olympia
TP-90-99 naar Nederland vanuit Duits
land.
Echtpaar Van der Hoek-Threel en
T. Resoort-Van der Hoek uit Schie
dam in gele Renault RU-08-12 in Zuid-
Duitsland op camping.
DUITSLAND, ZWITSERLAND
Echtpaar W. A. Remkes uit Rotter
dam in Morris Oxford, gebroken wit
Mh-36-23 in Zuid-Duitsland of omge
ving Bazal.
ZWITSERLAND, OOSTENRIJK,
ITALIË Echtpaar A. Eelman uit
Amsterdam in blauwe Opel caravan
AP-59-07 door Zwitserland, Ttalie en
Oostenrijk.
ITALIË Echtpaar J. Versnel uit
Amsterdam in Fiat, lichtcreme JS-08-70
vanaf camping Cangerongio bij Oser-
raio'elba vertrokken.
Pieter van Dijk uit Amsterdam Z in
Ford Taunus, blauw FF-26-47 vertrok
ken van camping Roese Tormeletto-
Lago Maggiore op terugreis.
SPANJE, FRANKRIJK W. Porten
gen uit Amsterdam in Volkswagenbus-
le, zeegroen met gebroken wit kente
ken onbekend van Spanje naar Neder
land.
FRANKRIJK Echtpaar W. J. v d.
Moosdijk uit Rotterdam in grijze Tau
nus 12 M EÜ-95-35 in hotel in Bretagne.
H. G. Levelink uit Pijnacker in blau
we Taunus 12 M JR-81-10 in midden
1 rankrijk.
DUITSLAND, FRANKRIJK Me
vrouw Rika Humme-Brouwer uit Am
sterdam in blauwe Opel stationwagen
kenteken onbekend in Duitsland of
Frankrijk kamperend.
de discussie het felst, toen namelijk
in Frankrijk het woord missie ge
bruikt ging worden voor het apostolaat
in de ontkerstende gebieden. De in
stituten die daartoe werden opgericht
kregen de naam: Mission de ^rance,
Mission de Paris. En de gedachten
van o.a. abbé Godin (La France, pays
de Mission?) ter verdediging van het
gebruik' van die naam vonden veel
weerklank. De bestaande zielzorgme
thoden, vooral vanuit de parochies be
reiken in feite niet meer de mensen,
gaan er totaal langs heen; dus moeten
er totaal nieuwe gevonden worden en
kun je niet meer over een al gevestig
de kerk spreken.
De discussie bleek allerminst louter
theoretisch te zjjn. Men schreef de
daling van de belangstelling voor de
„verre" missies toe aan dit signale
ren van de missies „vlak bij" en men
had veel moeilijkheden met de voor
rang die er gegeven moest worden aan
de verschillende missionaire activi
teiten. Nu is het wel zeker dat ei nog
heel andere situaties zijn dan deze
twee extreme van „dichtbije" en
„veraffe" missies en dat je bijna
nooit met één woord een situatie kunt
aanduiden.
Daarom is het verhelderend wat
pater Congar o.p., die een groot aan
deel heeft gehad in de samenstelling
van het schema, daarover zegt m een
interview vorige week met J. Felis-
sier:
„Soms komt de Kerk in streken,
waar het evangelie nog onbekend is;
zij moet dan helemaal vooraan begin
nen. Een andermaal werkt zij waar
de Blijde Boodschap reeds lang is ver
kondigd, maar waar de middelen ont
breken om de Kerk tot volle bloei te
brengen (bijvoorbeeld Latijns-Ameri-
ka, C.). Elders is het zo goed als
onmogelijk formeel het evangelie te
verkondigen; toch mag zij zich nooit
van pogingen daartoe ontslagen ach
ten (b.v. landen achter het ijzeren
gordijn C.). Weer op een andere
plaats is de Kerk stevig gevestigd en
heeft een bloeiend leven, maar er
zijn toch ook grote belangrijke groe
pen mensen, die Jesus Christus niet
kennen (b.v. Frankrijk, C.). Dit al
les kan men verstaan als de éne mis
sionaire of zendingstaak van de Kerk
die telkens een andere gedaante krijgt
naargelang het gebied waar gewerkt
moet worden."
Het is goed dat men het zo stelt.
In het schema wordt over „Missies"
gesproken in de strikte zin van het
woord, dus de situatie, waarin de Kerk
met haar werk begint. Daarnaast
echter ook over jonge Kérken", die
hun volwassenheid nog niet hebben
bereikt.
We mogen verwachten dat deze en
andere duidelijke taal in het missie
schema verheldering zal brengen en
nieuw élan.
In Het Parool van 23 juli j.l. haalt
Jac. Roos, de samensteller van de
m.i. uitstekende rubriek .Nieuws uit
de Kerken" een lang citaat aan van
een domineesvrouw, Mary Woodhall,
uit het weekblad van de Kerk van
Engeland „Church Times", waaruit
het volgende
„Nee, we hebben geen vakvereni
ging voor domineesvrouwen en we
hebben ook nog niet gedreigd !n sta
king te zullen gaan, maar laat nie
mand onder u denken dat we daar
geen reden toe zouden hebben
„Een groot deel van je tijd moet je
spenderen om van de telefoon naar
de deur te rennen, formulieren uit te
reiken, bijzonderheden op te nemen
en hulp te bieden bij de uitgebreide
correspondentie. Je hoort in allerlei
comité's te zitten, moet helpen bij het
organiseren van acties, moet klaar
staan voor op bezoek komende ambts
dragers en altijd met een goed ver
zorgd uiterlijk en een glimlach voor
iedereen, ook al ben je bekaf. Steeds
moet je ook klaar staan om een even
wichtig en onpartijdig oordeel te kun
nen geven over allerlei problemen in
de gemeente, speciaal van de vrouwe
lijke helft...
En toch niettegenstaande al deze
zaken wil niemand van ons haar
tele type vdp rb tijd Marathon der V
leven ruilen. Als ik terugzie op een
ervaring van 26 jaar huwelijk met een
predikant, denk ik aan vele goede
vrienden die we gekregen hebben en
aan het grootste geluk dat we deelden,
soms tegelijktijdig mét het bitterst
verdriet. Och, wilt u zo nu en dan
eens aan ons domineesvrouwen
denken? Wij zijn heel gewone mensen
die proberen ons best te doen. Een
bloemetje en een paar bemoedigende
woorden tijdens ons leven zijn meer
waard dan een lijkwagen vol kransen
en vele redevoeringen bij onze begra
fenis."
Voor katholieke lezers een merk
waardig citaat. En wel leerzaam, voor
als het waar mocht worden wat ze in
de kloosterfamilie van frater Venan
ti us zeggen: „Dat komt nog wel, na
het Concilie".
Het thema van morgen- „Maakt u
vrienden door middel van de onrecht
vaardige mammon", doet mij denken
aan een dubbele impasse ten aanzien
van het ontwikkelingswerk, waarva.
in het nieuwe schema over de Mis
sie niet of nauwelijks gewag gemaakt
wordt.
Een paar berichten van de 'aatste
weken kunnen ter illustratie dienen:
Minister Bot schijnt het na lang
praten gelukt te zijn overeen
stemming te bereiken t.a.v het Jon
geren Vrijwilligersprogram. Daar zit
heel wat achter. Van de ene kant
waren er de particuliere organisaties,
die aan ontwikkelingshulp deden en
door de overheid gesteund wilden
worden. Van de andere kant was er
het eigen initiatief van die overheid,
die ook op eigen verantwoordelijkheid
jongeren wilde uitzenden. Enorm ge
harrewar over competenties heeft in
de afgelopen jaren remmend gewerkt
op de daadwerkelijke hulp."
Bij gelegenheid van het 40-jarig
jubileum gaat de KRO een plan
van jaren her uitvoeren: het oprich
ten van een sterke radio-zender in
Afrika, ten dienste van het ontwik
kelingswerk. Alhoewel de zender niet
alleen katholieke belangen zal die
nen is het een katholiek initiatief.
Soortgelijke initiatieven zjjn er van
protestants-christelijke zijde, ook in
Afrika, a] eerder genomen an ter
ondersteuning daarvan hield de
NCRV vorig jaar, bij haar 40-jarig
jubileum een grote financiële actie.
Deze en vele soortgelijke berichten
duiden op die dubbele impasse, die
in de ontwikkelingslanden zeer scherp
wordt aangevoeld en die de argwaan
tegenover het cristelijke westen doet
voortleven.
Op de eerste plaats is ei het onver
mogen van het welvarende westen om
tot een hulp te komen, die zo sterk is
dat daardoor de spanningen tussen
oost en west kunnen verminderen. En
dat welvarende westen is overwegend
christelijk. De christenen van vele
kerkgenootschappen zjjn in de parle
menten en regeringen van de landen
der welvaart sterk vertegenwoordigd.
Er is te weinig coördinatie tussen de
ontwikkelingsactiviteiten van die
kerkgenootschappen en van de rege
ringen en samen komen ze tot onvol
doende resultaten.
Op de tweede plaats zjjn de ont
wikkelingsactiviteiten van de verschil
lende christelijke kerken nog steeds
gescheiden. Zowel in het moederland
ais in de ontwikkelingsgebieden zelf
wordt er los van elkaar geopereerd,
alhoewel er plaatselijk tussen Dredi-
kanten en zendelingen en hun aan
hang vaak spontane samenwerking
voorkomt. We weten al lang dat de
onderscheiding in kerkorde en belij
denis niet hoeft te verhinderen dat we
in het gewone helpen één gezicht kun
nen vertonen: dat van de evangeli
sche naastenliefde, waarover geen
misverstanden en geen verschil van
opvatting bestaat.
En toch gebeurt het niet.
Het lijkt heel goed om deze ïmpas-
see als een dringende gebedsintentie
„aan te zetten" tegen het evangelie
van morgen, waarin ons wordt verwe
ten dat we niet slim genoeg om gaan
met ons geld.
Op grote schaal kunnen wij per
soonlijk niet zoveel doen aan deze we
reldwijde problematiek. Maar de be
langstelling van ieder afzonderlijk
daadwerkelijke steun aan de bestaan
de acties en interesse, ook voor de po
litiek op dit punt zal op den duur
toch van onder af het élan naar de top
moeten doorgeven.
Heel de benarde wereldsituatie anno
1965, met inbegrip van het afschuwe
lijke drama in Vietnam is één grote
illustratie van de op de 8ste zondag
na Pinksteren vermelde „stommiteit"
van de kinderen van het Licht.
(Advertentie)
ui™
EULA1
tHl BRB&OZfWG
ROSSO, BIANCO EN EXTRA DRY </l R« f7.» V: fle» f 3.7S
(Door ANNE BIEGEL)
PARIJS, 31 juli Twee dingen zijn
mislukt. Chanel liet voor haar show
verstek gaan omdat ze niet klaar was,
zodat alle verslaggeefsters die met een
kaart voor de première naar oinnen
wilden, konden afdruipen. Zoiets kan
men van die grillige oude dame ver
wachten. Zij is een lastige tante en
elk stuk van de collectie controleert
ze persoonlijk. Bevalt iets haar niet,
dan legt ze haar hand op de manne
quin, neemt de schaar en rukt alle
naden los. Zij heeft het programma
van menigeen nu danig in de war ge
schopt want elke dag zit al „vol".
Maar groot nieuws is er in haar shows
toch niet. Het zijn alleen de details die
zich wijzigen.
De tweede mislukking voor ons was
een ontvangst in het enorm kostbaar
ingerichte huis van Helena Rubinstein,
die een half jaar geleden is gestorven.
Haar zaakwaarnemers hadden de pers
uitgenodigd op een koud buffet. Maar
er barstte een zondvloed los boven
Parjjs en er was geen taxi te Krijgen,
want gisteravond was de grote ir'ttocht
voor de vakantie, waarbij Parijs leeg
stroomt en taxi's zich beladen met kof
fers alleen naar de grote stations spoe
den. Te voet naar de metro-halte wa
den, nadat de wolkbreuk de hele dag
was neergeplensd, was niet te aoen.
Op de shows van Cardin kwamen
terwijl het buiten goot sommige jour
nalisten binnen in spierwitte lakjassen,
het nieuwste, of in half-wit, hal (zwart
lak, jassen die we hebben zien han-
Advertentie
Ontwikkelen en afdrukken moet
goed en gauw gaan! Dat mag u
verlangen. Dat mag u eisen. De
Solleveld Service Groep garan-
deert u goed en gauw.
fpgj! Dat is altijd al zo ge-'
weest.
Amsterdam
Damrak 13-15, Tel. 249742- Kinkerstr.193
Tel. 185899 - Linnaeusstr. 78, Tel. 742863
Slotermeerlaan 125a, Tel. 134893
Apeldoorn: Hoofdstr. 2, Tel. 05760-12289
AMSTERDAM, 31 juli „De psychi
sche gevolgen van eer. verblijf in een
concentratiekamp zijn in het algemeen
zeer moeilijk te genezen." Dit vertel
de tijdens de laatste persconferentie
van het 24ste internationale psychoana
lytische congres de Amsterdamse ze
nuwarts E. de Wind.
„De psycho-analyticus heeft in het
algemeen te maken met ziektebeelden,
waarin normale gevoelens van verdriet
bij de patiënt een rol spelen. In deze
gevoelens kan de psychiater zich ver
plaatsen, hetgeen de eerste voorwaarde
voor een succesvolle behandeling is. Bij
een patiënt, die in een concentratie
kamp heeft gezeten, is er geen sprake
van normale gevoelens van verdriet en
ellende," aldus de heer De Wind.
Dat is ook aanvankelijk de reden ge
weest dat tot zeker tien jaar na de oor
log maar weinig ex-concentratiekamp
gevangenen, die psychische moeilijkhe
den kregen, werden behandeld. Men
nam aan, dat 'n poging tot genezing zo
wel bij de patiënt als bij de psycho-ana
lyticus te grote emoties te weeg zou
brengen", aldus de heer De Wind. Hij
zei voorts dat in deze visie wijziging is
gekomen door de wetten voor schade
loosstelling van slachtoffers van 't nazi
regime. „Er werden toen van onze kant
rapporten gevraagd en zo ontstond een
hernieuwde belangstelling voor dit pro
bleem."
De heer De Wind weet waarover hij
spreekt want hij heeft zelf anderhalf
jaar in het concentratiekamp Auschwitz
doorgebracht. „Een groot probleem bij
de behandeling van deze gevallen is,
dat de patiënt liever niet wordt gecon
fronteerd met de ergste kampervarin
gen. In het begin vertelt hij alleen de
grappen die in het kamp de ronde
deden. Pas aan het einde van de be
handeling komt de patiënt voor de dag
met de meest schokkende gebeurtenis
sen, zo leert mijn ervaring. Dat leidl
dan vaak tot het opwellen van zeer
heftige gevoelens van verdriet en woe
de. En dan pas kan genezing volgen."
Hij vertelde iets over „aanpassing"
van de kampgevangenen. „Als valide
Joodse jongemannen in het kamp
voor slavenarbeid werden gebruikt,
vroegen zij aan de reeds te werk ge
stelde gevangenen, waar hun familie
en bekenden eigenlijk waren geble
ven. Het antwoord was dan: dat ruik
je toch (aan de verbrandingslucht uit
de crematoria). En als z;i dan vroe
gen, wat er met hen zou geschieden,
kregen zij te horen: misschien een
week, misschien twee weken, dan ver
gaat het jou net zo.
Het schokeffect dat dit veroorzaakte
kon alleen worden opgevangen door
plotseling weer kind te worden, d.w.z.
van minuut tot minuut te leven, niet
vooruit te denken, een vegetatief be
staan te lijden.
De weinigen, die het overleefden,
hebben daardoor een totaal veranderde
levensinstelling gekregen. Toen zjj in
de gewone maatschappij terugkwamen,
was een heraanpassing noodzakelijk.
Sommigen zijn daar moeilijk in ge
slaagd, anderen minder moeilijk, maar
er zijn er ook die er nooit in zullen
slagen", aldus de heer De Wind.
Prof. dr. J. Bastiaans, hoogleraar in
de psychiatrie aan de Leidse Universi
teit, heeft gisteren een samenvatting
van de slotrede van Anna Freud, doch
ter van Sigmund Freud gegeven. „De
psycho-analyse ontwikkelt zich snel.
Vroeger werd zij gelijkgesteld met
mensbeschouwing. Thans weten wij dat
het in de eerste plaats een wetenschap
is." Wat de dwangneurose betreft had
Anne Freud erop gewezen, dat er on
derscheid dient te worden gemaakt tus
sen de dwangmatige persoonlijkheid en
de dwangneurotische persoonlijkheid.
Volgens prof Bastiaans komt de eerste
in Nederland vrij veel voor: iedereen
beleeft wel eens na een periode van
ziekte, dat hii wat besluiteloos in de
wereld staat. De dwangneuroticus wordt
gekenmerkt door een totale besluiteloos
heid.
Anne Freud merkte in haar rede op,
dat de persoonlijkheidsontwikkeling
vroeger eenzijdig werd belicht. Haar
vader had zijn aandacht uitsluitend ge
richt op de libido-ontwikkeling. Later
werd meer aandacht besteed aan de
structuur van het ik (de totale persoon
lijkheid). Zij meent dat de mens voor
drie grote dilemma's werd geplaatst:
liefde of haat: activiteit of passiviteit
en man-zijn of vrouw-zijn.
gen in het winkeltje van YehYeh-kle-
ren in de Rue de Sèvres.
De opening van de Cardinshow was
wel in stijl met het weer buiten. Zijn
opening is altijd een shock. Enige man
nequins stroomden binnen als mars
mannetjes, in korte witte tunieken met
donkere zig-zag bontrand, de lange spil
lebenen in donkere tricot-slobkousen,
vóór op het hoofd een strakke vierkante
bont-baret. Het gaat bp Cardin altijd
als een wervelwind: ruiten tunieken bo
ven hoge ruiten benen, in wijde geplis-
seerde zwarte lak-regenmantel, niet
doorgeregen rode ceintuur boven hoge
zwarte lak-benen. Een rode tuniek met
brede zwarte bontrand waaron
der zwarte kant-kousen. Cardin smijt
zijn duizend-en-een ideeën voor bet pu
bliek met een adembenemende vaart.
De rokken zijn een stukje boven de
knie, de kousen, voorzover licht, ge
zien in de kleur van de matte make
up. Wat er aan kleren zit tussen knie
en kin is met een col verlengd, maar de
col voor winter 1965 moet een beetje
afstaan van de hals. De mantels heb
ben ook dat hoge, een col die is te
ruggeslagen en een kraagje vormt, dat
van voren is weggesneden. De mouwen
in de mantels zjjn heel strak. En om
dat Cardin zijn stof bij voorkeur dia
gonaal neemt geeft dat bij de kimono-
inzet brede plooien.
Interessanter dan de pakjes in rib-
belstoffen in vreemde verschoten kleu
ren zijn de jurken van slappe crêpe,
mouwloos, weggesneden tot bijna aan
de hals, ook met col. Hij kan er niet
genoeg van krijgen en maakt ze, ook in
die ongedecideerde, soms afstotende
kleuren met enorme ruche-rand aan de
zoom of een glinsterende rand van
kraaltjes of struisveer. Voor de avond
zijn het lange slappe hemden met ho
ge col waarop middenvoor een lang
sieraad, samengesteld van brokken ro
de koraal. Of hij heeft middenvoor etn
verticale reeks flinke gaten in de jurk
geknipt, waaromheen stralen van kraal
tjes zijn geborduurd.
Jonge kleren zijn het niet, ai zijn ze
volstrekt niet geposeerd. Maar het zijn
harde jurken voor vrouwelijke spionnen,
voor een Jeanne Moreau als ze nog eens
een (betere) Mata Hari-film moet spe
len. Of voor James Bond-vrouwen die
met messen in hun schoenen lopen.
Een vrouw kan een keihard wezen zijn,
ook in het raffinement van ijle chif
fon met struisveren! leanne Moreau,
de speciale vriendin van Cardin was er
niet; zij schijnt ergens te filmen op
het ogenblik. Maar ze lijkt als film
ster de collectie wel geïnspireerd te
hebben.
Hoe dieper men in de mode-week komt
hoe moeilijker 't wordt om ook maar
enigszins te zien waar het naar toe
gaat. Een totaal ander genre is Bijvoor
beeld de collectie van Patou. De ont
werper Goma is duidelijk geïnspireerd
door Courrèges, en geeft een prachtig
staaltje van vervrouwelijkte Cour
règes. Met pastelkleurige pak
jes, met trechter-rok waarbij een witte
col-trui en witte kabelkousen. De korte
jasjes met dubbele stiksels en witte
voering zijn ook omkeerbaar te dragen.
ZONDAG 1 AUGUSTUS: 8e zondag na pink
steren; eigen mis; credo; pref. v. d. H.
Drieëenheid - groen -
MA: H. Alfonsus Maria Ligori, bisschop, be
lijder en kerkleraar; eigen mis; 2e geb.
H. Stefanus - wit -
Dl: mis v. d. 8e zondag na pinksteren -
groen -
WO: H. Dominicus, belijder; eigen mis -
wit -
DO- O L Vrouw ter Sneeuw: mis Salve:
prei v d. H. Maagd Maria - wit -
VR: Gedaanteverandering des Heren; eigen
mis: 2e geb. HH. Xystus en Gezellen; cre
do - wit -
ZA: H. Cajetanus, belijder: eigen mis: 2e
geb. H. Donatus - wit -
ZONDAG 8 AUGUSTUS: 9e zondag na pink
steren; eigen mis; credo; pref. v. d. H.
Drieëenheid - groen -
fc&>
HU
Tegenwoordig hoort men nogal
eens zeggen, dat de opvoeding,
zeals die door de moderne pe
dagogen wordt voorgestaan,
veel te zacht is. De kinderen wor
den in de watten gelegd, zo vindt
men. Bijna alles wat ze doen wordt
goed gevonden. Op school zou het
ook al zo zijn. Daar wordt niet meer
gewerkt, zoals vroeger, er wordt
veel te veel aandacht aan andere
onderwerpen besteed. Daar tegen
over wordt dan als ideaal gesteld
een hardere opvoeding, een training
voor het leven, vooral door het doen
van onaangename dingen. We zullen
deze opvattingen eens nader bekij
ken.
In de eerste plaats moeten we
stellen, dat de moderne pedagogen
helemaal niet een zachte opvoeding
voorstaan. Misschien lijkt het er af
en toe wel een beetje op, maar dat
komt doordat ze meer begrip willen
kweken voor het kind. Ze zijn heus
niet van plan het kind altijd zijn zin
te geven of altijd alle moeilijkheden
weg te nemen. Dat zou regelrechte
verwennerij worden en daar is nie
mand bjj gebaat. De gevolgen van
verwennen hebben we al 'ens eer
der besproken. Ze zjjn bekend en
niemand wil er graag zijn kinderen
de dupe van laten worden.
Wel willen we eens wat verder in
gaan op wat de anderen, die niet
tevreden zijn over de opvoeding met
begrip, dan wel willen. We noemen
ze wel eens de ..flinkheidspedago
gen". Wat ze bedoelen is heel goed;
ze willen hun kinderen tot flinke
mensen in de maatschappij maken,
gehard tegen tegenslagen, gewend
aan tegenvallers. Dat is prima, daar
valt niets op te zeggen, maai het
gaat er nu maar om. hoe dat tot
stand gebracht wordt. Tegen de ma
nier waarop hebben we bezwaar.
Ik heb eens van een vader ge
hoord, die zijn zoon beloofde sa- 1
men uit vissen te gaan op de
eerstvolgende vrije dag. Wat een
heerlijk vooruitzicht voor die jon
gen, want hij hield veel van vis
sen. En dan nog wel met zjjn va
der. Maar toen de dag was aan
gebroken kwam de vader zonder
meer vertellen, dat het niet dooiv
ging. U begrijpt de teleurstelling.
Waarom handelde die vader zo?
Och, hij was er van overtuigd,
dat hij zijn zoon teleurstellingen
moest leren verwerken Dat was
goed voor later. Dat zou hem te
pas komen. En daarom dan maar
zo. Het leven is ook zo leuk niet.
U vindt natuurlijk met mj een
dergelijk onpedagogisch optreden zon
der meer belachelijk. Je kun1 je
trainen in sport, maar op het ge
bied van teleurstellingen en verdriet
moet het anders gaan. In de loop
der geschiedenis zijn er steeds vol
keren geweest, die een dergelijk op
voedingssysteem in praktijk brach
ten. Harden en trainen in ontberin
gen om zo het jonge geslacht sterk
te maken. Wij geloven daar niet in.
Maar nu' een vraag: moeten wjj
onze kinderen dan niet meer leren
verdriet, teleurstelling en tegenval
lers te dragen? Natuurlijk moeten
we hun dat wel leren, maar op een
heel andere wijze. Niet door expres
beroerde situaties voor hen te schep
pen. Weet u watdaarvan komt? Wrok
en misschien zelfs wel afkeer. Kin
deren vragen om begrip, liefde, be
scherming. Wanneer het dan gaat
om teleurstellingen, dan moeten we
als opvoeders, die helpen dragen.
Opvoeding is immers hulp tot de vol
wassenheid. Ze moet werkelijk hulp
zijn. Dat betekent ook dit: ze niet
in de kou laten staan als er een
tegenvaller komt. Zoals b.v. het ge
val was met Jan (16). Die mocht
met een paar vrienden kamperen.
Hij vond het fantastisch. Maar door
plotselinge omstandigheden kon het
niet doorgaan. Zijn ouders bleven
tamelijk koel en nuchter reageren.
„Zo is nu eenmaal het leven." zei
zijn vader. Jan stond alleen met
zjjn verdriet.
Hier bleef de opvoeding in gebre
ke. Veel beter zou het zijn geweest,
wanneer hij met begrip was toeg>
sproken en wanneer er misschien
een ander verzetje voor hem als
pleister op de wond in het vooruit
zicht was gesteld. Op die manier
zou Jan geholpen zijn, en gelooft
u mij: door het opvangen in geval
van teleurstelling krijgen uw kinde
ren een veel betere levensles dan
door ze in hardheid en koelheid al
leen er mee te laten zitten.
Wie in het huisgezin geholpen is,
staat later veel sterker. Zijn ouders
hebben hem geleerd te dragen en
te verwerken. Wie daarentegen het
regiem van de „opvoeding tot flink
heid" heeft moeten ondergaan, komt,
hoe goed deze ook bedoeld is, tekort
en misschien herinnert zo iemand
zich zijn hele leven door zijn ouders
als mensen, die het goed bedoelden,
maar die je niet opnamen in de
warmte van hun beschermende lief
de. Dat zouden ouders hun kinde
ren moeten besparen.
AGNES VAN VESSEM
LONDEN, 31 juli (AFP) Enge
land heeft de tweede secretaris van de
Russische ambassade in Londen, Vita-
ljj Bojarov, tot „ongewenst persoon"
verklaard. Hij moet zo spoedig moge
lijk het land verlaten, zo heeft het Brit
se ministerie van buitenlandse zaken
bekendgemaakt.
