SPORTFLITSEN
TOM POES EN DE PASMUNT
HET IIIJIS MET
HE ROZEN
VRAAGT
DE ZOON VAN DE BERENJAGER
door
Marten
Toonder
EiSi [ISi® van dê \^DK?D(aO(§?[SM
De Wadders Piet Loeris en de Tappalappa's
Loui des I
Lourdes II
Democratie
DONDERDAG 19 AUGUSTUS 1965
f g
M#m os /-/ai/SA/^\
KARL MAY
PAUL
VLAANDEREN
door Mea Allan
Lezers schrijven de krant
NieuvJ
flVOWTUUE
VAN SPROETJE
5532 Super en Hieper stonden in een diepe verbazing de
wegschommelende draagstoel na te kijken. Hun wegge
worpen geldbuidels lagen eenzaam op de rijbaan terwijl
de commissaris van politie neuriënd in de zijstraat ver
dween.
„Snap jij er iets van, baas?" vroeg Hieper tenslotte
bedrukt. „We worden beroofd waar de politie bijstaat.
En c-commissaris B-Bas n-neemt steekpenningen aan!"
„Het is erg, jongen. Héél erg!" zei Super smartelijk.
„Waar moet het naar. toe met de wereld?"
„We hebben ons geld weer terug", hernam Hiep, ter
wijl hij zich bukte om de zakken op te rapen. „Maar
waarom? Omdat die rover ontdekte, dat het vals was?
Niks hoor! Omdat hij dacht, dat het écht was! Heb je
daar van terug?"
„Nee", mompelde de ander. „Het gaat me boven de
pet. Ik weet niet wat hier aan de hand is, maar het zit
me niet lekker. Waar moet het heen als er geen orde en
tucht meer is? Waar blijven we dan met onze prima flo
rijnen?"
„Het is zulk mooi geld", prevelde Hieper. „En toch
gooien ze het weg. Is het soms te mooi? Of zit er een
luchtje aan?"
„Zeur niet langer", sprak Super, zich vermannend.
„We gaan in die winkel wat inkopen doen dan merken
we het vanzelf".
Zo sprekend betrad hij Grootgrut's handel in fijne com
estibles en rinkelde met zijn buidel. De winkelier die in
landerige houding achter zijn toonbank verwijlde, leefde
op.
„Goede middag, heren!" riep hij met een kruiperig
lachje. „Wat hoor ik daar? Echte pasmunt? Dat tref ik
niet alle dagen. Zegt u maar wat het wezen mag; mijn
voorraad staat tot uw beschikking!"
EN VLUG,.' !K LH=&
ruJES Nf/PNNSN SN EEN
^/eacNTUVGGeu nod/g^s
.=n Twee opccn Pflflewc
fr WIET EUEH DE ^^ti
'FE.13SE. LUCHT IU,TflUTE
BUtólCE... W'JGRRU URRE
k 'T ACHTERSCHIP,
flH.EEGRRTWRT
GEBEUKEH...^
BEU OGEWBUK, MÊWEEEIK.
HRRl tm WRT 50DRWHTE
~\\f SODRWRTEE?
\VBBTWILIK»IETf J
"'•3
De Geleense voetbalclub Fortuna
zal in de kwartfinales van het toerno°
om de Coupe Rappan uitkomen tegen b®
Zwitserse FC Lugano. Fortuna A
enige van de vier Nederlandse clubs
de eerste ronde overleefde werd
naar van groep 2. Lugano plaatste Z1<L
als eerste van groep 1. De loting, die 1
Genève werd gehouden, laat verder
volgende paringen zien: Norrkopi®#..
Motor Jena, Empor RostockChen1
Leipzig, Velez Nicar SerajewoOergry1
De uit- en thuiswedstrijden moeten v°
31 oktober zijn gespeeld.
Een nieuw geluid tussen deze tra^i
tionele draverijen is de ren om de G<»
Cup, waarvoor meteen maar duchtig 8»
de prijzenpot is gerammeld. Ruim '®L
duizend gulden wacht op de verdelins-
hetgeen ertoe heeft geleid dat de sn
sten uit Duiligts volbloedcavalerie 0 J
krachten zullen beproeven. Het bel
een goed bezette en uitstekende re"jeu
worden, waarin het aantal kan spa ar
onwaarschijnlijk groot is. Miss
Miss Willy, Pasja en Whitefoot peti
voor zijn zege in de grote prijs
Haag belast met 4 kg extra je
de meest aangewezen paarden voo
eerste gouden beker op Duindigt.
Helaas moeten wij het in vele opzich"
teii eens zijn, rriet hetgeen uw redacteur
Hofhuizen over „zijn" bedevaart naar
Lourdes schrijft.
Maar toch vragen wij ons af, of de**
wijze Van beschrijven wel de juiste i?:
De heer Hofhuizen schrijft wel, dat hu
iemand verbood een fles water uit
baden mee te nemen, maar maakt de 1®*
zer.niet duidelijk waarom.
Bij ons rijst steeds meer de vraag,
de heer Hofhuizen voor hij naar Loura®*
ging, zich wel volledig op de hoogte na®
gesteld van de geschiedenis, die Lourd®5
gemaakt heeft, tot wat zij nu is, wij m®"
nen dat sterk te moeten betwijfelen. D®"
ze twijfel is o.a. ontstaan over hetge®®
hij schreef over de baden, en het onder*
dompelen van. de zieken daar in.
Weet de heer Hofhuizen, dat zi'j, die' i®
Lourdes geloven (eerlijk en oprecht),.ook
geloven in de. opdracht (en), die Maria
door Bernadette Souhirous aan de we
reld heeft gegeven: Drink van het water,
en ga je wassen in de bron".
Lourdes vraagt niet om ovêrdreven de
votie of om hysterie, maar wel om eeB
eerlijk antwoord aan De Dame, op Haar
vragen om gebed, boete en nederigheid.
Dat is het. waar het in Lourdes om moet
gaan.
Voor velen zal de serie artikelen een
schok betekenen, voor anderen zal het
aanleiding zijn te zeggen: „Dat heb ik al
tijd wel gezegd, zo'n bedevaart is onzin-
Wij hopen, dat velen deze artikelen goed
zullen lezen, en er zich met ons over ver
heugen, dat de niet ter zake doende over-
drvnhedn nu eens duidelijk beschre
ven worden. Uit dit oogpunt mogen W®
gelukkig zijn met de eerlijke openhartig
heid van de heer Hofhuizen, al weet hij
het o.i. niet altijd duidélijk genoeg op
papier té zetten.-
ROTTERDAM.
ARTIE N(otre) D(ame)
de L(ourdes), N.D.L.
B.N. VRIJVÓGEL, C. v. d. POLI*
Zijdewindestraat 71.b
Naar aanleiding van een schrijven 1.1.
(door Herman Hofhuizen) over Lourdes,
wens ik niet langer abonnee van uw blad
(Nwe Dagblad) te zijn.
Ik had niet gedacht, dat een r.k. pers.
dit in een r.k.- blad zou opnemen, wel in
een blad als het Vrije Volk.
Het is voor ons, en ik denk voor vele
geloofsgenoten, een grote ergernis. Ik
zelf heb eens een bedevaart naar déze
plaats meegemaakt, en vond het een
roerend moment, die Zieke stumpers, in
vol vertrouwen tot de de H. Maagd,-die
ons toch door onze Moeder dg JJ, Kerk
wordt voorgehouden, zo te belagen al®
een janboel -an barbaars krankzinnig.
RQUPERPAM,j vSfeio. M.Meulemans.
Naschrift van de redactie: Mógen wij u
en andere briefschrijvers verwijzen naar
de laatste zin, in het artikel van onze
verslaggever in de krant van heden.
„Waar hebben we een democratie voor
nodig als de^. slogan wordt: al wat de re
gering doet is welgedaan".
Aldus de redactie in haar naschrift op
mijn ingezonden artikeltje „Prijzen" d.d
14 augustus ƒ.1'
De in ditzelfde naschrift aan mij ge
stelde vraag of ik de zegswijze „de te
ring naar de nering zetten" ken, zou ik
willen beantwoorden met „een goed ver
staander heeft maar een half woord no
dig". c
Wanneer de pers van mening is dat
voor het behoud resp. verdieping der
democratische waarden voor haar een
min of meer oppositionele rol is wegge
legd dan is dat haar zaak en een moge
lijke reële betekenis hiervan wordt
geenszins door mij ontkend.
Mijn kritiek richtte zich ook niet op d«
toon van „Opzij van het nieuws", maar
op de naar mijn mening eenzijdige argu
mentatie. Deze kritiek vervalt weliswaar-
door mijn akkoord gaan met „de tering
naar de nering zetten", maar confron
teert mij direct weer met andere proble
men wijl we in het experimentele vlak
terechtkomen.
Er is voor mij geen enkele reden om
te twijfelen aan het verantwoordelijk
heidsbesef van de betreffende persmen
sen. Ik vind het echter gevaarlijk voor
de democratie als we de pers zonder
meer als spreekbuis hiervan gaan zien.
Voor zogenaamde wetenschappelijk®,
psychologische benadering etc. haal i*
mijn schouders op. Er is bijzonder veel
lef voor nodig om. de eigen persoonlijk®
verantwoordelijkheid te laten prevaleren
als hiervoor een wetenschappelijke ana
lyse of „recept" voor kennisgeving dien»
te worden aangenomen Deze eigen, ver
antwoordelijkheid is echter de hoekstee®
van een ware democratie. Ik blijf daar
om huiverig voor persartikelen in de
geest als hier in discussie. Vertaling
door de massa geschiedt maar al .t®
vaak ten koste van het constructieve ele
ment. Resultaat: .kankeren.
Naschrift v. d. redactie: Discussie ge
sloten.
Rotterdam, J. L. KOUWENHOVEN,
„Als je dat prettig zou vinden en het gaat niet dieper, dan vind ik dat
goed," antwoordde hij. „Je hebt wat afleiding nodig."
„Je bent heel zéker van jezelf."
„Ik ben zeker van jou," antwoordde hij op ernstige toon.
Oscar ging opzettelijk weg naar Londen om te zien óf Dodo
het enkele dagen alleen zou kunnen uithouden. Als zij "dat
kon, zou zij weer spoedig haar zelfbeheersing terugkrijgen en de bange
dromen en de akelige herinneringen zouden langzamerhand op de achter
grond raken.
„En dan," ging hij verder, „je moet vertrouwd raken met je Amerikaanse
keuken, zonder dat ik de hele tijd om je heendraai. Wat een heerlijk diner
zal mij vrijdagavond worden voorgezet. Ik ben om ongeveer zeven uur
weer hier."
Toen Oscar vertrokken was besloot Dodo van het huis een werkelijk
„home" te maken. De meubelen stonden nog lang niet zoals zij het wenste.
Ze begon met veranderingen aan te brengenn en ze werd er geheel door in
beslag genomen. Het was de eerste keer dat Oscar haar langer dan een
paar uur alleen liet en een gevoel van eenzaamheid drukte haar Maar dat
was het niet alleen. Ze tobde erover dat zij het horoge kwijt was.
Daar werd op de deur getikt. Toen zij ging kijken stond King Harry
voor haar, het horloge op zijn hand en hij lachte haar vriendelijk toe.
Zij was zo blij dat ze hem had kunnen omhelzen toen hij zei: „Van u,
is 't niet, Mrs. Lubecke?"
Ze greep het van zijn hand. „Waar heeft u het gevonden?"
„U liet het achter op het strand zondagochtend." Hij wees met zijn hoofd
naar de hond, die vlak achter hem stond. „Shag vond het. Maar ik dacht
dat ik het u persoonlijk moest gaan brengen, anders zou u misschien een
standje van uw man krijgen."
Dodo schoot in de lach. Die man begreep de mensen. Zij vroeg zich af
hoe groot de beloning zou moeten zijn. „Ik zal mijn man vertellen dat u
het gevonden heeft," zei ze, waarmee ze te kennen wilde geven dat de man
des huizes de fooi in orde zou brengen.
„Best. N6u, ik ga maar weer, Mrs. Lubecke."
„Nee, kom even binnen,' en Dodo hield de deur voor hem open. „U bent
onze eerste bezoeker en dit moeten we vieren."
King Harry liep zonder aarzelen achter haar naar binnen.
„Mr. Lubecke zal hier niets tegen hebben?" En na deze formele woorden
voelde hij zich onmiddellijk thuis bij zijn vreemde gastvrouw.
Ze waren al heel gauw in een interessant gesprek gewikkeld. Het bleek
dat King Harry heel wat wist te vertellen over de geschiedenis van Staveney
en hij ging zelfs terug met zijn verhaal tot in de middeleeuwen. Ook over
„Rose Cottage" wist hij veel. Zij luisterde met veel belangstelling en begon
haar nieuwe „home" nu met heel andere ogen te bekijken. Het was een
huis met historie van honderden en honderden jaren.
„Wat een geluk dat mijn man het gekocht heeft," zei ze met schitterende
ogen, „anders zou het afgebroken zijn geworden."
„Die oude vrouw, die hier woonde," vroeg Dodo, „was zij ook een afstam
melinge van die beroemde Tradescants?"
„Ze is het nog," grinikte Harry. „Een flinke vrouw en met veel verstand
van tuinieren, waardoor haar voorvaderen zo beroemd zijn geworden. Haar
man zei dat hij haar getrouwd had omdat zij de enige was die wist hoe men
roze moest snijden."
„Oh. Dodo vond het een nare gedachte dat zij zo onvriendelijk tegen
de oude vrouw was geweest. Ze zou waarschijnlijk een heleboel over de
planten in de tuin weten en haar goede raad kunnen geven. Maar ach, dacht
zij verder, Oscar had toch speciale vaklui daarvoor aangenomen.
Toen Dodo King Hary verzocht binnen te komen had zij
het gevoel dat zij hem een vriendelijkheid bewees, maar het
duurde niet lang of de rollen waren omgekeerd en zij was
het die hem bedankte dat hij zoveel van zijn tijd had willen afstaan om met
haar te babbelen.
Wordt vervolgd)
Deze mededeling was hem te machtig. Hij viel op
de bank, die in de kamer stond, neer en verborg
het gezicht in de handen. Ik wilde naar buiten om
mijn moeder te zoeken, maar hij had nog zoveel
tegenwoordigheid van geest, om mij tegen te hou
den. Uren had hij zo gezeten, toen hij eindelijk op
stond. Ik moest in de hut blijven. Door de kieren
kon ik zien, dat hij een kuil aan het graven was,
Toen begreep ik, dat ook mijn moeder als slachtof
fer van de beer gevallen was." „Ontzettend, ontzet-i
tend," riep Jemmy uit en ook hij veegde enkele
tranen weg.
45 „Vertrekken?" riep Sientje
verschrikt uit: „Maar dat is toch een
onzinnig plan, meneer Loeris! Het is
hartje nacht en bar koud! Ik wil
naar m'n warme bed!" „Niet zeuren,
Sientje!" gromde de detective: „loet
moet snel en doeltreffend uknnen
handelen zonder al die jongens om
me heen! Vooruit, trek je jas aan en
kom mee." Mopperend en tegensput
terend voldeed Sientje aan het bevel
van haar beroemde patroon. Even1
later waren ze ubiten in de heldere
vriesnacht. „We zullen eerst voor
vervoer gaan zorgen!" sprak dei
speurder: „Daar verderop liggen de
stallen van de rendieren. We zullen
wel een paar snelle beestjes uitpik
ken!" „Dat wordt een hele romp
slomp, meneer Loeris," zuchtte Sien
tje: „Want daarna moeten we die
dieren nog voor die arresleden span
nen en daarna De detective trok
de wenkbrauwen op. „Hoe kom je
daar nou bij, Sientje? Dacht je nou
werkelijk, dat it van plan was, om
arresleden te gebruiken? Welnee,
we doen het veel eenvoudiger! We
klimmen ieder op een rendier! Klaar
is Kees! M'n oom Johan zei altijd:
Als je geen armoe wilt lijden, moet
je onnodige ballast vermijden! En zo
is het!" Ondertussen waren ze de
stallen genaderd, van waaruit zo nu
en dan een klagelijk gemekker op-
steeg. Voor de ingang zat een forsge-
bouwde stalmeester te dommelen,
die echter opschrok, toen ons tweetal
hem naderde. „Hola, wat mot dat?"
mompelde hij geeuwend: „De toe
gang tot de stallen is streng verbo
den voor onbevoegden! Hebben jullie
permissie van de koning om hier bin
nen te gaan?"
33. „Ik zag hoe hij zijn geweer ophief en toen
liet vallen. Hij greep zijn mes en trof hiermee de
beer met zo'n kracht tussen de ribben, dat het ge
heel verdween. De beer hield zich nog even staan
de, maar viel toen met een zware plof op de grond.
Mijn vader had hem precies in het hart geraakt."
„Wat een opluchting," zuchtte Jemmy, „maar hoe
stond het met je moeder?" „Ik heb haar nooit te
ruggezien Bij deze woorden rolden de rtanen
hem over de wanren. „Mijn vader vroeg mij on
middellijk naar mijn zusje te gaan en hortend en
stotend vertelde ik hem, wat zich had afgespeeld.
Tu/ee uur lciteiz op
toec;, die wfloe oe vil
la vflisj omzg veieM-
Oew CëlDT.
KON IK oe GG/JGF
SPBeKEN IK ZGL HEM
sepffffreN me Zijn
oNoe/zzeeëff re uee-
Kopsn 'K Geer ee
ooo Doccnss l/ooR!
EEN NIEUW flVONTUUl? VAN JOH ON EN PIEREWIET
V/Z/en-
Oe n?
Gaar oueè\ tot nu toe.
Goed. ueeg MP/op Oe ucooT
6oonupe Js/gued z°<-/
'ons M,er MOETEN
ous/zua c cenII
k/aozoM meen, nog n/et.'
ZUN use Nt€T\Map/Z. Zo DEP UJe
TacXuic CE- ONS &/J UfGFUSS
noeg om een en fe/otnjop ge-
Gevecmt te Ji/oegd nebben.
OEGfNNEN?
TWEE NEVEN
vnn odd. om met
ONS 'ZVCCEN VSCN-
Tenovee. Tujee
zullen
ZMN:
goed
PI B
COPENHAGEN
MOCO
(£5*e3/'/-esse~
