Binnenkort afscheid van
VORIG JAAR
ASSISTENTIE
AAN 200.000
PECHVOGELS
INVERKEER
,Venl, waar bemoei f
je je mee?'
Ik voelde mij
diep ongelukkig
Balustrade-
toerisme
-/PLUS" VERSCHIJNT ALS WEEKEIND-BIJVOEGSEL VAN
DE NIEUWE DAG, HET NIEUWE DAGBLAD, DE NIEUWE
HAARLEMSCHE COURANT EN HET KENNEMER DAGBLAD
l il een rapport;
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
CORRESPONDENTIE TE RICHTEN AAN:
JPLUS", NIEUWE Z1JDS VOORBURGWAL 65, AMSTERDAMTELEFOON 020-221355.
OPLAAG: 61.000
21 ALGLSTLS 1965
ffiÉÜfs:
0 QD OQ OQ 00
o <=)D O)
>6 02
QO
OOC
„Van de Wegenwacht verwachten ze alles. Neem nou
die juffrouw. Ze belde op en ze vroeg: hebt u mijn
plaid niet gevonden?". „Waar hebt u die dan laten
liggen?", vroegen we. „Langs de grote weg", zei ze.
^Wanneer?", vroegen we. En toen zei ze: „zès jaar
geleden". We vroegen: „maar waarom belt u daar nu
pas over?" Het bleef even stil aan de telefoon en toen
zei ze aarzelend: „ik heb vandaag pas telefoon gekre-
gen
Ja, zó zijn ze, lacht hij. De directeur Wegenwacht van de ANWB
de heer H. J. Rienstra, zit vol met dit soort verhalen. Nu, vlak voor
zijn officiële afscheid (op 3 september) komen ze bij de grote op
ruiming van archief en bureau weer boven. „En het leuke is, dat
we die juffrouw haar plaid onbeschadigd hebben kunnen terug
geven. Ja, na zes jaar. Kwestie van organiseren. Telefoontje naar
de politie in de dichtstbijzijnde plaats. En ja hoor,, daar lag-t-ie.
Keurig opgevouwen. Had nooit iemand naar geïnformeerd."
Bij zijn afscheid laat hij een omvangrijke, op onze Nederlandse
wegen uiterst populaire Wegenwacht achter. Een korps van circa
vierhonderd man, dat in twintig jaar (het jubileum is begin vol
gend jaar) op alle mogelijke manieren hulp heeft verleend.
Streng
Koffertje
Rapporten
VIC SNIEKERS
De wegenwacht is overal êocd voor...
„Als we niet spoedig uit deze verkeersknoop raken, heb ik de helft van
mijn straf er al opzitten!"
mam"
De Wegenwacht werd opgericht op
16 april 1946. Doel: het personen- en
vrachtverkeer, in die dagen voor onze
wederopbouw zo uiterst belangrijk,
weer op gang te helpen. Zeven man
en een inspecteur. Op oude militaire
motoren. De heer Rienstra was toen
een jaar bij de ANWB, na te hebben
gesolliciteerd op een advertentie
„Hoofdambtenaar van de directie ge
vraagd". Nooit aan gedacht, dat hij
nog eens baas van de Wegenwacht
zou worden. Hij kwam van de Shell:
had jarenlang in Roemenië gezeten.
Daarvoor getracht koffie-makelaar te
Worden, juist als zijn grootvader, maar
dat mislukte. Een lichte graad van
kleurenblindheid. Bij het sorteren van
de bonen-nuances, kwam hij op dc
koffie. Toen een jaar in de bruinkool
één kleur, dat scheelt. Van het
bruin naar het goud-geel: de olie.
Een kleurrijke loopbaan, die tenslotte
een bekroning zou vinden in het geel
van de Wegenwacht. Toch niet gek,
voor iemand met een slecht gevoel
voor kleuren!
„Ik zou worden uitgezonden naar
Venezuela", vertelt hij. Dat beteken
de, dat ik mijn kind moest achter
laten. Dat is toch niet de .bedoeling
van een goed gezinsleven. Vandaar
die sollicitatie. Ik werd belast met
de „ledenvoorlichting". Toen de
plannen voor de Wegenwacht werden
gemaakt, viel dat óók onder „leden
voorlichting". Naderhand werd het
een zelfstandig bedrijfje."
Of het moeilijk is, goeie kerels te
vinden voor de Wegenwacht. Och,
er is belangstelling genoeg. Eén uit
zending via de televisie over de We
genwacht leverde maar liefst 190
sollicitaties op. Jammer: maar ne
gen bleken er naderhand geschikt te
zijn. Ja, onze keuring moet erg
streng zijn.
Vergeet niet, ze zijn allemaal
eigen baas op de weg. Je moet een
V/eaenwnrhu hli "Achetd: de heer H. J. Rienstra, die als directeur
van. het Corns rf een groot aandeel heeft gehad aan de opbouw
Van het Corps Gele Rijders. Hij is 62 jaar nu 'en gaat met vervroegd
pensioen.
Foto bovenaan: op deze oude mili
taire motoren begonnen ze, de eerste
zeven man van de Wegenwacht.
Foto daaronder: nu is de Wegen
wacht uitgerust met handige bcstel-
wagentjes en moderne apparatuur.
onbeperkt vertrouwen in hen kunnen
stellen. Ze werken zonder chef,
moeten zelfstandig beslissingen ne
men. Ze moeten het prettig vinden
andere mensen te helpen. Ze moeten
van alle markten thuis zijn. Ze moe
ten er tegen kunnen verschrikkelijke
ongelukken te zien.
Bij de ANWB bestaat een koffertje.
Een verschrikkelijk koffertje. Het zit
vol met realistische pla.stic-verwon-
dingen, die kunnen worden aange
bracht en opgeplakt. Daarmee wordt
geoefend. Een Wegenwacht zit de he
le dag op de weg, hij loopt nu een
maal het risico dergelijke dingen in
werkelijkheid tegen te komen. Met
spuitende rode verf kan een slagader
lijke bloeding natuurgetrouw worden
geïmiteerd. Elk vak heeft zo zijn
eigen jargon: hier noemen ze het kof
fertje het „lunch-koffertje", in een
poging om de aangrijpende indrukken
met wat cynisme af te reageren.
Het is opvallend, vertelt de heer
Rienstra verder, dat de kwaliteit van
de sollicitanten de laatste tijd beter
wordt. Hoe dat komt, weet ik niet. Zo
af en toe wordt er natuurlijk weieens
eentje weggekocht. Maar na een jaar
tje komen ze toch weer terug. De
weg, de vrijheid, dat helpen....: dat
kan je niet meer missen.
Cijfers goed. Vorig jaar hulp ver
leend aan meer dan 200.000 gestrande
weggebruikers. De maand juni van dit
jaar: assistentie verleend bij 18.686
personenauto's, 3.080 vrachtauto's,
1.020 motorrijwielen en scooters en
204 autobussen, tractoren etc.
Van elk hulpgeval wordt een rap
portje opgemaakt.
Die rapporten spreken méér dan
cijfers. Zjj verhalen over de mens-op-
de-weg. De overspannen automobilist,
die naar huis moet worden gebracht.
Het kind, dat de benen heeft geno
men. De geestelijk gestoorde, die gri-
massen-trekkend langs dc auto-snel
weg zwerft. Het lijk. dat tussen de
struiken wordt gevonden.
Rapport: hedenmiddag liep er op
mijn route een jongetje van circa
vier jaar met zijn autoped op de rij
baan. Hij had kennelijk het voorne
men, om een grote reis te onderne
men. Op mijn vraag, waar hij we)
woonde, beweerde hij dat de weg
zijn „thuis" was. Op mijn voorstel,
om Jantje toch maar op de motor
naar huis te brengen, zei hij dat dat
goed wa,s, als de auto-ped óók mee
ging. Aan kinderen in het dorp ge
vraagd waar hij woonde. Thuis af
geleverd. Met auto-ped.
Het trekken van het mobiele vakan
tie-legioen is een attractie op zich
zelf: vooral in Duitsland kan men
drommen mensen zien staan in de
buurt van de grote Autobahnen en
op de viaducten. Men heeft er de
naam balustrade-toerismeal voor
uitgevonden.
In een van dejongste nummers
van „De Autokampioen" wordt
erop gewezen, dat dit tijdverdrijf
niet eens zo ongevaarlijk is, als het
lijktWant de peukjes en lege siga
retten- en lucifersdoosjes en wikkels
van snoepwaren worden meestal
achteloos naar beneden gegooid.
Wie geconcentreerd sturend ineens
zoiets op de voorruit krijgt, schrikt
onwillekeurig en dat kan fatale ge
volgen hebben. Zelfs gebeurt het,
dat kinderen met steentjes gooien
naar passerende auto's. De Automo
bielclub van Duitsland en der Deut
sche Motorsport Verband hebben al
gevraagd om een verbod van dit
„Balustrade-toerisme".
Rapport: Terwijl ik op de weg
stond kwam er een veewagen aan
rijden. De bestuurder stopte en zei
dat een van zijn koeien moest kal
ven. Daar dit onmogelijk in de wa
gen kon gebeuren, hebben we de
koe uit de wagen gehaald. Alles hao
een gunstig verloop: een opgewek
te boer kon met koe en kalfje ver
der rijden.
Rapport: Heden verleende ik We
genwacht-service aan 'n Amerikaan
se helikopter. Deze service bestond
uit het geven van benzine en olie.
Daarna de koers op de kaart uitge
legd en het noodlandingsterrein vrij
gemaakt van toeschouwers. Dit al
les geschiedde tot volle tevreden
heid van captain John R. Brown, die
mij herhaaldelijk bedankte en daar
na koers zette in de richting van
Luik.
Rapport: Hedenmorgen kwam ik
ter plaatse alwaar een personenauto
aan de linkerkant in de sloot lag.
Ik stopte en onmiddellijk kwam de
bestuurder naar mij toe en zei: rij
door, anders loopt 't in de gaten".
Ik ging natuurlijk toch kijken en
ontdekte dat in die personenauto
varkens vervoerd werden (32 stuks».
Ik kreeg geen woord meer uit de
aanwezigen. Inmiddels was het
volk reeds toegestroomd en ik reed
weer terug en ging de politie bel
len. Toen ik terugkeerde, was de
bestuurder weg. Naar een nabijge
legen boerderij, om hulp te halen,
had hij tegen de omstanders ge
zegd. Via de boerderij was hij 'm
gesmeerd. De wagen werd door de
douane in beslag genomen. Op ver
zoek van de politie en de douane
heb ik de wagen uit de sloot laten
trekken, daar de varkens gered
moesten worden.
Rapport: Donderdag zag ik een
Volkswagen, volkomen in het duis
ter. Plichtsgetrouw stopte ik en
deed het portier open. vragend of
er moeilijkheden waren. Ik kreeg
het volgende antwoord: Hij: Don-
derstr. op. Zij: Vent, waar bemoei
je je eigenlijk mee. Ik voelde me
diep ongelukkig.
De Wegenwacht, aanvankelijk uit
gerust met motoren, patrouilleert nu
uitsluitend met auto's. Goed-getrain-
de mannen, die op onze wegen door
lopend een oogje in het zeil houden.
Op 3 september zullen ze hun direk-
teur uitwuiven. De man. die aan de
wieg heeft gestaan van dit „servi
ce-kind" van de ANWB en die het vol
wassen heeft zien worden.
„Een beknopte beschrijving van de
indringer is echt voldoende, me
neer!"
..Bekijk het zó meneer: als er geen
mensen waren zoals ik, zou er niet
zoveel zijn voor mensen als u!"
