Scheidend A.N.W.B.-directeurA. G. M. Boost:
Niet alleen
aan 1970
denken - ook
al aan 1980
lü
iC
\i
•1
J/ZEL
m
m
m
m
m
m
a i
Man steekt
huis in brand
uit wraak
Ontslag van
t.v.-monteur
ingetrokken
Wild West op
Times Square
HET WONDER VAN LOURDES III
Boer puurt goud uit tapijtafval
Gezin waakt 's nachts
bij lucratief meertje
MARIO-MODE OOK
NAAR HET HEELAL
Duitse is
kousen -
kampioene
Eigenwijs
H
Beeldbuisconflict
weer bijgelegd
Brandt vergelijkt
Erhard met een
pudding
Wat kinderen
ervan zeggen
Duitsland eist
medezeggenschap
NAVO-kem-
wapens
Bewoner slaapt op
brandende divan
Jongeman maakt amok
Baal onder water
Wekker rinkelt
Weinig schoonheid
Man onderweg uit
Curagao overleden
in Lissabon
DINSDAG 24 AUGUSTUS 1965
PAGINA 5
(Door VIC SNIEKERS)
De naam is Boost. Broer
van Charles. Broer van
Wim (Wibo). Broer van
nog enkele andere Boosten, die
allemaal min of meer bolle
bozen in het tekenen zijn gewor
den. „Dat erfden we van onze
vader", zegt de heer A. G. M.
Boost, die na vele jaren (sinds
1941) te hebben getekend met
Boost, directeur Wegen en Ver
keer ANWB", nu 8 september
officieel met pensioen zal gaan.
»Ja, ik teken ook graag. Ben
van plan dadelijk, als ik over
méér vrije tijd ga beschikken,
ook weer te gaan schilderen en
pianospelen".
A. G. M. BOOST
zéér ver vooruitzien
BAARN, 24 aug. Voor de
Baarnse veehouder L. Bouwhuij-
zen lijkt een onbezorgde tijd te
zijn aangebroken. Zijn rustieke
waai (een door een breuk in de
Eemdijk ontstane plas), is plotse
ling veranderd in een goudkreek.
De waai aan het Zuidereind gaat
de heer Bouwhuijzen namelijk een
bedrag van 125.000 gulden opleve
ren. Dit dankzij een voorstel van
de Eerste Hollandse Viltfabriek
„Heugten" N.V. te Amersfoort,
een fabriek van vloerbedekking,
die kampte met het probleem waar
de restanten afgekeurde en over
gebleven vloerbedekking moesten
worden gestort.
Deze plastic cape is een voorbeeld
van de nieuwe Beatmode, die
gepresenteerd zal worden door
de kaar-kunstenaar Mario uit
Amsterdam.
„Ons verkeer vraagt
een Generale Staf"
De naam van deze Boost is over
bekend in de internationale verkeers-
jyereld. HU heeft zitting in talrijke
lichamen en commissies, is bestuurs
lid van het Nederlands Wegencongres,
de Bond Heemschut en van het CBR,
hd van de commissie van overleg
voor de wegen en publiceert scherp
geformuleerde artikelen in de ANWB
bladen. Het verkeer is zijn vak ge-
\ve,efjt, jarenlang. Hij heeft gezien,
dat het aanvankelijk niet werd onder
kend als een sector waarin een zeer
belangrijke ontwikkeling plaatsvond.
Vdch bepaalt het de economische en
sociale leefbaarheid van ons land.
7i''Wat we moeten doen is vooruit-
fl™' Vooral wegenbouw vergt tijd,
leem de Zuiderzeestraatweg. Het tra-
sch- ls al vastgesteld in 1948. Mis-
cnien dat de weg volgend jaar klaar
.1 zgn. Achttien jaar, voor een stuk-
bo v,an zeventig kilometer. Ja, we
hels Prachtige kunstwerken. Tun-
ben,iruggen- Daarvoor kun je een
verspil termijn stellen. Maar we
rendem vaak de aanvoerwegen. Het
Wordt 1 van een duur kunstwerk
hodil Z9 vee' (e klein. Soms zal hel
van aI vijf jaar voor de bouw
DanrrSü kunstwerk te gaan beginnen,
uaarom: vooruitzien".
2eSj bet als een veldheer. Dat
is hij ook. De heer Boost altijd
verzorgd gekleed en jong van uiter
lijk: hij ziet er uit als een veertiger
kreeg zijn opleiding bij de KMA in
Breda. Beroepsofficier. Als in 1937
plotseling de behoefte ontstaat aan
zestien infanterie-kazemes, moet de
kapitein der genie Boost, kapitein-ad
judant van het regiment genietroepen
binnen een half jaar met het ontwero
ter tafel komen. Ze zijn gebouwd,
deze kazernes (onder meer in Bergen
op Zoom, Roosendaal, Tilburg, Roer-
niond, Arnhem, Grave, Wezep, Ede,
■krmelo en Bussum) en ze worden
»Boost-kazernes" genoemd.
Tijdens de oorlog (van 1942 tot 1945)
verblijft kapitein Boost in de krijgs
gevangenkampen Stanislau en Neu-
brandenburg. De kwelgeest ver
veling krijgt bij hem geen kans. Hij
iwaakt portretten van honderden van
Z'jn lotgenoten en stuurt de afbeel
dingen naar zijn vrouw, die voor ver
dere verzending zorg draagt. Op die
dianier wisten de officiersvrouwen
biet alleen dat hun man in krijgs
gevangenschap het goed maakte, zij
konden bovendien aanschouwen hoe
bij er uit zag. Een „service" van
onschatbare waarde. „Ik had het zo
druk", vertelt de heer Boost nu, „dat
>k afspraken moest maken en noteren
Ju mijn agenda". In die dagen maakte
"ij ook muurschilderingen. Een er
van, „Het Laatste Avondmaal", w. s
wee bjj drie meter en prijkte achter
bet altaar in de kapel. Het altaar
*elf was van afbeeldingen voorzier.
ÖINSDAG 24 augustus.
Horizontaal: 1. ongeletterde; 2. Euro-
Pces land, rivier in Toscane; 3. apostel,
"itroep; 4. symbool americium, kron-
eL symbool cobaltum; 5. leer der
j ^sprekendheid; 6. telegraaf restant,
®bdschap, meisjesnaam; 7. park in
Jbbem; 8. spijskaart, gewicht embal-
sek in' gemoedsbewegingen, voorzet-
i. 10. bijbeis persoon, Morgenland:
reden, lekkernij.
y®rtic?al.: 1. kamer; 2. deel van breuk-
4 struisvogel; 3. zangstem, koord;
tine 'fïfïfï 5' kortwieken, in oprich-
wafrde V: „,t Sieraad van §erin^
8 Dlnatc ir, ivr on~u-de, voetstuk;
het N0°rd Brabant, beest; 9.
sferpTant De Z6tten: 19' voetbalpool.
OPLOSSING VAN 23 AUGUSTUS
Rome; 2. Medemblik; 3. blikvanger-
4. ervaren; 5. renderen; 6. rendier.
VWS®
KRUISWOORDRAADSEL
I
2
3
4
6
O
9 10
door een generaal-majoor van de ge
nie.
Toen de Nederlandse officieren het
kamp verlieten, werd de wandschil
dering vernietigd, maar de Oostenrijk
se commandant had er foto's van ge
maakt, zodat de afbeelding bewaard
is gebleven.
Na de bevrijding door de Russen
wacht de ANWB, dan nog alleen „De
Bond die de wegwijzers plaatst". Het
verkeer groeit snel. De ANWB ook.
Het aantal leden neemt toe tot 730.000
De verkeersafdeling eens één man
wordt een bedrijf. Er komen
nieuwe activiteiten bij. En de groei
zet nog steeds door. In 1971 zal het
imposante ANWB-paleis van nu te
klein zijn. „Daarom kijken we nu al
weer, wat er dan moet gaan gebeu
ren". Na zijn afscheid blijft de heer
Boost in 1958 benoemd tot Officier
in de Orde van Oranje Nassau de
ANWB adviseren bij de bouw van
nieuwe vestigingen en Wegenwacht
stations. Hij keert dus terug bij zijn
oude liefde. Het verkeer gaat hij een
beetje loslaten.
Dat verkeer. Zien we het belang er
wel van in? Nederland is een dienst
verlenend land. Wij zijn gebaat bij
een hoogwaardige verplaatsing van
mensen en goederen. „Ik ben erg g-
lukkig", zegt de heer Boots „met
het KVP verkeers-memorandum. Een
nieuwe fase in ons politieke denken.
Ik juich dat ten zeerste toe. Nog te
weinig beschouwt men het verkeer
als een te aanvaarden uiting van het
moderne leven, waar we behoefte aan
hebben is een coördinerend lichaam.
Als je je tot het uiterste moet in
spannen, moet je zéér ver gaan bij
het opstellen van plannen en werk
programma's. Niet alleen aan 1970
denken. Ook al aan 1980. Vooruitzien".
De oud-officier is aan het woord als
hij zegt: „Wat we voor het verkeer
nodig hebben is een Generale Staf.
Het leger is de oudste organisatie
vorm uit de praktijk. Een ieger is
toch ook onbestaanbaar zonder een
coördinerend brein. Daarom: voor
wegenbouw en verkeersplanning, een
Generale Staf". Een militante raad
bij een saluut. Tekenend voor de man
van wie hij afkomstig is.
(Van onze correspondent)
ENSCHEDE, 24 aug. - Een bewoner
aan de De Genestetstraat is zondag
nacht ternauwernood aan de verbran-
dingsdood ontsnapt, nadat zijn woning
door een 41-jarige man uit wraak in
brand was gestoken. Slechts met grote
moeite konden de buren de man. die op
een divan lag te slapen in veiligheid
brengen. De divan brandde reeds, ter
wijl het overhemd van de man al had
vlam gevat.
De vrouw van de brandstichter woont
sinds enige tijd bij een 34-jarige bewo
ner van De Genestetstraat. Hierover
had de man zich zo kwaad gemaakt dat
hij de ruiten ingooide van zijn rivaal en
diens 41-jarige vriend, de eerder ge
noemde bewoner van De Gene
stetstraat.
Beide vrienden vernielden op hun
beurt de ruiten van de brandstichter.
Deze werd daarop zo woedend dat hij
door de vernielde ruiten van de wonin
gen van de vrienden een brandende
lucifer aan de vitrage hield. By de 34-
jarige man werd de brand snel ontdekt
en geblust. Diens 41-jarige vriend sliep
echter ai. Buren drongen zijn huis aan
de achterkant binnen en wisten de man
in veiligheid te brengen.
(Van onze verslaggever)
HAARLEM, 24 aug. Het ontslag,
dat een maand geleden aan de Haar
lemse tv-monteur P.M.v.H. werd aange
zegd naar aanleiding van de deining
rondom een ongevraagd geplaatst tele
visietoestel is ingetrokken. Dit deelde
ons gisteren de directeur van de Haar
lemse radio- en t.v.-handel De M. mee.
De heer De M. twijfelt er namelijk
aan of zijn monteur indertijd werkelijk
bij een Santpoortse familie, waar in
opdracht van een tot nu toe onbekende
grappenmaker een televisietoestel werd
geplaatst, gesuggereerd zou hebben dat
het een verkoopstunt van de firma be
trof.
Nadat de Santpoortse familie B. eind
juli van een bezoek thuis kwam be
merkte de heer B. dat er in zijn af
wezigheid een antenne op het dak was
gemonteerd. De volgende dag verscheen
er een installateur van de firma De
M. aan de deur met een t.v.-toestel.
Een onbekende zou opdracht nebben
gegeven het apparaat bü de familie B.
te plaatsen.
Toen echter na verloop van enige
dagen de gever zich niet bekend maak
te, rees bij de heer B. het vermoeden,
dat hier van een reclamestunt sprake
kon zpn. Hu verzocht daarop de Haar
lemse firma het toestel weg te komen
liaien. Volgens de heer B. zou de mon
teur, de 46-jarige P.M.V.H., hebben la
ten dporschemeren, dat het hier wel de
gelijk een verkoopstunt zou betreften.
Het beeldbuisconflict kwam .n de
schijnwerpers van de publiciteit en de
heer De M. zag zich genoodzaakt
zijn monteur te ontslaan. Met klem ver
zekerde hij dat dergelijke verkoopprak
tijken door zijn firma nooit zijn toege
past. Praktijken, die naar zijn mening
zelfs veel te grote zakelijke risico's met
zich mee zouden brengen. De monteur
echter ontkende ten stelligste ooit het
woord „verkoopstunt" in de mond ge
had te hebben. Nadere bestudering van
de feiten beeft de directeur ertoe ge
bracht de woorden van de heer B. in
twijfel te trekken, waarna hij zijn mon
teur in ere herstelde
NEW YORK, 24 augustus (UPI)
Tientallen voetgangers op Times Square
in New lork hebben gisteren dekking
moeten zoeken voor een vuurgevecht
tussen een 21-jarige jongeman en een
groep politiemannen.
Het incident begon toen een opgewon
den gemotoriseerde weggebruiker aan
verkeersagent Thomas Gray meedeelde
dat een passerende voetganger hem had
afgetuigd. Toen de voetganger door agen
ten werd omsingeld, trok hij de dienst
revolver uit de holster van agent Fran
cis Brennan, vuurde twee schoten af,
rende naar een parkeerplaats en stal
onder bedreiging van de parkeerwach
ter een auto. Daarmee kwam hij ech
ter in het drukke verkeer vast te zitten.
Hij zette de vlucht te voet voort en
schoot het wapen op de achtervolgende
agenten leeg zonder iemand te raken.
De agenten, die het vuur beantwoord
den, schoten de man, Carson Callo
way, dood. Een omstaander werd licht
gewond.
BERLIJN, 24 aug. (UPI) Willy
Brandt, burgemeester van West-Ber-
lijn en socialistisch kandidaat voor
het kanselierschap, heeft zijn tegen
stander, de christen-democratische
kanselier Ludwig Erhard, met een pud
ding vergeleken.
In een gesprek met buitenlandse jou.-
nalisten vergeleek hij Erhard met
diens voorganger. Konrad Adenauer.
„Adenauer was een geweldig man" zei
Brhndt, „je wist altijd waar hij stond
Maar als je Erhard wil peilen, dan
ben je met een pudding aan het wor
stelen".
Het Asile, een groot Golgotha
(Door HERMAN HOFHUIZEN)
AMSTERDAM, 24 aug. Telkens als
ik in het Asile in Lourdes kwam
en ik ben er vele malen geweest
wist ik niet goed wat ik er mee aan
moest. Dat is waar. Zoals het waar
is, dat tie talrijke verpleegsters, de
brancardiers, hospitaliers en allen,
die er rond liepen om te helpen het
wél wisten. Zq déden gewoon, waar
ik mq liep „af te vragen". Zij déden
met een biymoedige vastberaden
heid, die rnqn diepste respect af
dwong en die mij zelfs een tikje ja
loers maakte. Ook heb ik geconsta
teerd dat er een wisselwerking ont
stond tussen de offerbereidheid van
degenen die onderhevig waren aan
het lijden en die van de anderen, die
het trachtten te lenigen. Heb ik daar
een bewijs voor? Neen. Ik heb het
ervaren. Waaruit bestond die wissel
werking dan? Uit een soort „uitwis
selende" blijmoedigheid aan beide
kanten, die niet omschrijfbaar is.
Misschien gaat het hier dan wel om
een re. lisering van enigerlei boven
natuurlijkheid, die men niet kan
„pakken". Ik weet het niet.
Wat ik wél weet is, dat in dat vlak
gezien de zieken de gezonden waar
schijnlijk meer helpen, dan omge
keerd het geval is. Daarom is het zo
jammer, dat veel gezonde pelgrims,
eenmaal in Lourdes. geen contact
meer zoeken met de zieken. Ik heb
in het Asile veel met zieken gespro
ken. Dat moest ik doen als verslag
gever. Ik heb dus gesproken met een
dame, die mij zei kanker te hebben;
„en-dan-weet-u-het-wel". Ik wist het.
Zij zei;
„Drie jaar geleden zei de dokter: U
heeft nog een half jaar te leven. Ik
heb er dus al twee en een half jaar
bijgekregen. Neen, zij *'as er niet op
de eerste plaats om genezing af te
smeken, zü was er om kracht te vra
gen. De kracht had zjj al. Zij troostte
mij, dooir er gewoon te zijn. Dat ik
gezond was deed niet ter zake.
Maar nu moet ik u toch even vertellen
van een ander „geval". Er was in
Lourdes een jongeman, die gewond
was geraakt bij een auto-ongeluk:
beide benen verlamd, dat was er van
gekomen. Hij kon mooi op beide han
den „kunstfluiten". En ik ben naar
hem toegegaan om te luisteren. Hij
vroeg:
„Waarom kom jij naar my luis
teren?"
Ik antwoordde:
„Waarom fluit jij?"
Hy zei:
„Omdat ik dat plezierig vind".
Ik zei:
„Ik kom omdat ik het plezierig
vind er naar te luisteren".
Hij klopte my op de schouder en be
gon: „Droomland". Het wés heel
mooi en ik vond het plezierig. Maar
aan de andere kant lag een mensen
hoofd op een brancard en wat er on
der de dekens lag kon men verder
niet zien. Het hoofd werd gevoerd
door een verpleegzuster, maar het
lukte niet zo goed. Ik vroeg aan de
jongen, die kon kunstfluiten:
„Kan hij ook praten?"
Hy antwoordde:
„Hij? Het is een ,,zü".
Dat betekende voor my een schok. Ik
moest het U bekennen. Achteraf heb
ik beseft dat ik deelgenoot geworden
was van een menselijk ïyden, waar
van het grootste slachtoffer misschien
wel de gezonde mens is.
Hoe dan ook, in Lourdes ben ik ge
confronteerd geworden met 'iet lijden-
pur. Een priester omschreef het
„Asile" voor my als „eer groot Gol
gotha". Hij zei: „Volgens Gods vrye
wilsbeschikking is Hij in de uitdeling
van de overvloedige genade van
Christus' Lijden afhankeiyk van de
gebeden, de versterving van de men
sen, die in Christus geloven. Een van
de grootste verstervingen, die een
mens kan opbrengen is het geduldig
aanvaarden van het ïyden, dat hem
heeft getroffen. Daarin is de mens
nauw verbonden met de grote Kruis
drager, daarin is hy actief verlos
send."
Eén groot Golgotha. Ik schreef: er
wordt in Lourdes gepronkt met het
lijden. Had ik moeten schrijven: in
Lourdes wordt het lijder gevierd?
Door zieken en gezonden?
Laat ik even praktisch wezen: het Asi
le in Lourdes is géén goede verbiyf-
plaats voor de zieken. Voor degenen
dus, waarom het op de meest voor
de hand liggende wyze gaat. Het is
grauw en vervelend. Dat geven ook
degenen toe, die het vuur uit hun
sloffen lopen om de zaken zo goed
mogeiyk te doen verlopen. Nü is er
sprake van een soort opvangstcen-
trum, waar gezonden zeker geen vre
de mee zouden nemen. Ik heb verno
men, dat er plannen in bespreking
zijn voor een nieuw gebouw Het
wordt tijd dat die plannen worden uit
gevoerd. Ook heb ik gehoord dat de
Fransen Lourdes beschouwen als
„hun" gebied en dat zy, ondanks al
le influisteringen van het buitenland
om die zaak van het Asile nu eens
ter hand te nemen slechts schoorvoe
tend tot enige verbetering overgaan.
En dat men een ondergrondse basi
liek gebouwd heeft is uitstekend, ur
genter is nog steeds het bouwen van
een leefbaar Asile.
ik grüp nog even terug op myn ge
wijde zegsman: „Lourdes is geen
schepping van de Fransen, maar een
weldaad Gods aan de wereld. Dat de
plaats die God heeft uitgekozen om
die weldaad aan de mensheid te be
wijzen in Frankrijk ligt. moet dat
land stemmen tot blüde dienstbaar
heid en niet tot autoritair optreden
tegenover pelgrims van andere lan
den".
Lourdes is goed, maar wat er aan
Lourdes mankeert is een kwestie van
methode. En dat op allerlei gebied.
Ik ben nóg niet uitgesproken.
(Van onze correspondent)
Aanvankelijk stortte men het afval in
balen tegeiyk ergens in Lunteren, maar
daaraan is onlangs een einde gekomen.
Verschillende lieden uit alle delen
van het land en zelfs uit Duitsland ble
ken een meer dan normale belangstel
ling voor het betreffende afval te heb
ben. Zij laadden het in auto's en ver
dwenen ermee. Later kwam men tot de
ontdekking, dat deze handige jongens
de restanten vloerbedekking een speci
ale bewerking lieten ondergaan om het
verkregen produkt vervolgens aan par
ticulieren als Heugafelt-tapyt te ver
kopen. Een en ander helemaal buiten
medeweten van „Heugten", die geen
enkele garantie voor de kwaliteit van
de vloerbedekking kon geven en even
min voor de wijze, waarop die door
dezelfde particulieren werd gelegd.
De directie zocht vervolgens naar een
mogelijkheid om het afval uit handen
van deze mala-fide handelaren te hou
den. Verbranden bleek onmoge
lijk, want de vloerbedekking bevat een
soort teer, voor de verbranding waar
van te hoge kosten gemaakt zouden
moeten worden. Slechts op een plaats
zou het afval veilig zijn: onder water.
Aldus belandde de fabriek by de vee
houder Bouwhuüzen in Baam, wiens
meertje aan alle eisen beantwoordde.
De fabriek bood hem een bedrag
van 1.25 aan voor iedere baal afval,
die in zijn waai mocht worden ge
stort. Er zouden voorlopig ongeveer
100.000 balen worden gestort. Con
tractueel werd de veehouder echter
verplicht, erop toe te zien, dat het af
val niet in handen van onbevoegden
kwam. De heer Bouwliuijzen ging ak
koord met de gestelde voorwaarden.
En een paar dagen later kwam de
eerste vrachtauto de eerste tientallen
balen storten. Alles leek goed te
gaan; de heer Bouwhuüzen leek sla
pende rijk te zullen worden.
Maar de scharrelaars kregen er lucht
van, dat de afval van de Amersfoortse
fabriek nu naar Baam werd gebracht
en er ontstonden direct moeiiykheden.
Diep in de nacht verschenen zij met
soms drie of vier auto's tegelijk en
laadden alles in. wat nog niet in het
water was verdwenen. De heer Bouw
huijzen plaatste een hek om zijn waai,
en een artikel 461-bordje er voor, maar
het haalde weinig uit, zodat hy zich
genoodzaakt zag om de hulp van de
politie in te roepen. Verleden week
bleek voor het eerst, dat politie-assis-
tentie bijna iedere nacht noodzakelijk
was, een eis, waaraan de Baarnse
politie zelf onmogeiyk kon voldoen.
Daarom heeft de familie Bouwhuüzen
zelf de wacht maar by haar kostbare
waai betrokken. Ieder uur rinkelt des
nachts in de boerderü aan het Zuider
eind de wekker. Eén van de kinderen
rent dan naar het raam om te zien of
er geen kapers op de (waai) kust zijn.
Want tenslotte staat een bedrag van
125.000,- op het spel.
Kort geleden kwamen echter ook van
andere kanten moeiiykheden. De politie
bracht de heer Bouwhuizen ter kennis,
dat het ingevolge de Algemene Politie
Verordening verboden is om op of aan
de openbare weg vuilnis en afval te stor
ten. Overigens is de Baarnse politie niet
van plan om de overtreding te gaan
constateren en proces-verbaal op te ma
ken inzake overtreding van het betref
fende artikel van de APV. De heer
Bouwhuizen zelf is zich hier ook wel
van bewust.
Hij is geenszins van plan om zich
door allerlei verordeningen en bepalin
gen van de wqs te laten brengen: „Het
is mün grond, en ik doe ermee, wat ik
wil", zegt hy vastberaden en het lü'kt
erop, of geen mens hem tot andere ge
dachten zal kunnen brengen.
Want ook de provincie Utrecht brengt
het onverwachte inkomen van de heer
Bouwhuüzen in gevaar. Ingevolge een
provinciale schoonheidsverordening
moet nl. de waai van de heer Bouw
huijzen in zijn oorspronkelijke staat be
waard blijven. Hüzelf kan overigens wei
nig schoonheid aan zyn waai ontdek
ken. Bovendien is hy voornemens, om
in de toekomst een nieuwe, zü het veel
kleinere waai (van ongeveer 400 m2)
te graven. Met het uitgegraven zand
wil hy de volgestorte waai afdekken.
In ieder geval wil hy zich door niets
en niemand laten weerhouden. „Het
storten van de balen gaat gewoon door.
Want tenslotte Iaat men toch niet zo
maar bijna anderhalve ton aan zijn
neus voorbij gaan," is zijn nuchtere
commentaar.
LISSABON, 24 aug. (UPI) Een
Nederlander die uit Curasao onderweg
was naar Amsterdam om zich daar on
der medische behandeling te stellen is
gisteravond in de Portugese, hoofdstad
overleden.
De 37-jarige Janas Elizar Fresco
werd in Curasao ernstig ziek en men
besloot hem zo snel mogeiyk naai Am
sterdam over te brengen Hy vertrok
in gezelschap van zyn vrouw, Anna
Alberta Fresco en de arts A. Donker.
In het vliegtuig verslechterde zijn toe
stand echter en in Lissabon werd hij
door een ziekenauto opgewacht om hem
zo snel mogelük naar een ziekenhuis
over te brengen. Hy overleed op weg
naax het ziekenhuis.
'W
(Van een verslaggeefster)
AMSTERDAM, 24 aug. In een
ruimte met bewegende decors, schet
terende jazzmuziek en flitsende
schijnwerpers presenteert coiffeur
Mario vanavond een nieuwe mode,
speciaal bestemd voor jonge mensen,
die graag zich kleden in de mode
van de toekomst: de ruimtestijl.
Zowel de modellen die getoond
worden als de presentatie daarvan
wyken geheel af van de traditionele
modeshows, die, aldus Mario leuk
en aantrekkehjk waren in 1900. maar
nu, in 1965 niet meer te genieten
zijn. „Het wordt een geweldige
show". Binnenkort zal deze mode,
die gebracht wordt onder de naam
„Flashion Fashion" in alle winkels
worden aangeboden. De produktie is
in handen van de Shubette of London.
Vanavond om half tien wordt re
jazzmusicus Piet Kuiters, die de pre
sentatie van de modellen zal opluis-
terren op Schiphol afgehaald en in
aansluiting daarop vindt de show
plaats. Waar en hoe en wat is van
middag nog een grote vraag.
Een grote Westduitse onderneming
heeft een onderzoek doen instellen
naar de uitgaven van jonge mensen
van 14 tot 24 jaar. Het resultaat was,
dat de vrouwelpke geënqueteerden
gemiddeld niet minder dan 585,-
bleken te besteden aan kleding en
büna 95,- aan schoonheidsmiddelen.
Het aantal kousen dat het Duitse
meisje gemiddeld per jaar koopt, is
eenentwintig. Zy is up dit gebied we
reldkampioene. Zelfs in de Verenig
de Staten komt de vrouw niet hoger
dan zeventien paar. Wellicht is de
kousenoorlog in Duitsland zeer
goedkoop, maar ook zeer gauw ka
pot hier de oorzaak van.
De manneiyke jeugd is minder
„duur": in de onderzochte groep ga
ven de mannen van 14 tot 24 jaar
niet meer dan 368,- aan hun kle
ren uit, en bijna 37,- aan artikelen
voor de verzorging van hun uiter-
bjk, daarbij ook scheermesjes en der
gelijke meegerekend.
Anneke (4) weet het altijd beter.
Op een wandeling met papa
komt ze langs een boerderij.
„Kijk papa, haantjes", wyst
ze. „Nee Anneke", antwoordt papa,
„dat zijn kipjes". Eigenwijze Anneke
stapt naar de ren, buigt zich naar
voren, luistert aandachtig en zegt
triomfantelijk: „Papa, ze kunnen
praten en ze zeggen, dat ze haantjes
zün.".
(Mevr, W. Zeef, Rotterdam),
BONN, 24 aug. (DP.A) De Westduit
se regering en het presidium van de
christendemocratische partij hebben gis
teren in Bonn de eis gesteld, dat de
Duitse bondsrepubliek medezeggen
schap krijgt in de atoombewapening
van de NAVO.
Bondskanselier Erhard en vooraan
staande leiders van de CDU onder wie
minister van Defensie Kai-Uwe von Has-
sel. minister Krone en dr. Konrad Aden
auer hebben een verklaring opge
steld met de volgende kernpunten:
1. De Duitse bondsregering en de CDU
zullen de politiek van het Europees-
Atlantische deelgenootschap voortzet
ten.
2. Algehele steun voor het streven naar
een algemene gecontroleerde ontwa
pening.
3. De kwesties van ontwapening en ont
spanning moeten met de Duitse kwes
tie verbonden biyven.
4. Gezien de positie van Duitsland en
zqn bqdrage in de NAVO-defensie
moet de bondsrepubliek een passen,
de medezeggenschap inzake de kwes
tie van de atoomwapens niet ont
houden worden.
Voorts wordt de socialistische party
verweten dat zü zich niet van haar oude
illusies kan losmaken.
CULEMBORG, 24 aug. Met ingang
van 1 januari is aan het Nederland»
Schrifteiyk Studie-centrum van de pa
ters Augustynen alhier een twee-hoof
dige directie benoemd. Tot directeur
werden benoemd pater mr. drs. VAN
KLEEF uit Haarlem en de huidige pro
curatiehouder de heer J. M. VAN
BLOKLAND uit Culemborg.
Als opvolger van pater VAN DAAL
werd als secretaris benoemd de heer
E. G, STOKS, thans adjunct-secretaris.
