TOM POES EN DE PASMUNT
Y0
HET HUIS MET
HE ROZEN
J
iSfeU^L
SS
LMl
Piet Loeris en de Tappalappa's
Jaar schorsing
voor trainer
van militairen
Elftalcommissie
van hockeyers
wordt gewijzigd
W iegand heeft
record terug
door
Marten
Toonder
d
DE ZOON VAN DE BERENJAGER
Bep Weeteling
gekozen in
team van Rome
NEDERLANDSE
PLOEG DANIG
GESLONKEN
/in
ie
6zt u&VM66etfée, fruUt uit (falifatuie
c, tu eec&jp
"er SP/P.- l
SUP/tPMf /S
W'Mk mimi'
PAUL VLAANDEREN
ONTBREKENDE
TWEELING
f SPORTNIEUWS
n.
In Tsjechoslowakije
DONDERDAG 26 AUGUSTUS 1965
55538 Heer Bommel was bezig zijn pasmunten te tel
len. Om niet afgeleid te worden door vogelgefluit of
storend zonlicht had hij alle ramen en gordijnen geslo
ten en nu zat hij tussen spinraggen en stofresten in zijn
verwaarloosd vertrek dat door een flakkerende kaars
spaarzaam verlicht werd.
„Zesentwintigzevenentwintigtelde hij, met grote
omzichtigheid een torentje van geldstukken stapelend.
In deze bezigheid echter werd hij plotseling gestoord
door het binnentreden van Tom Poes; geen wonder dan
ook, dat hij grommend opkeek.
„Ik ben niet thuis", sprak hij met gebarsten stem. „Ik
ben bezig, bedoel ik".
„Dag heer Ollie", zei Tom Poes vriendelijk. „Wat een
mooie munten hebt u daar"
Dat moest de gastheer toegeven.
„Mooie munten", prevelde hij terwijl een dierlijke
glimlach om zijn mond flakkerde. „Prettig van kleur
en warm in de hand. Héél mooi Ach, had ik er maar
méér.
Méér?" herhaalde Tom Poes. „Daar kan ik voor zor
gen, hoor! Als u mij gewoon, papieren geld geeft kan ik
u pasmunten leveren"
Heer Ollie rees met zo'n geweld op van achter het me
taal, dat de stapeltjes rinkelend omvielen.
„Kan je dat?" roep hij overspannen lachend. „Voor
gewoon papieren geld? Dat is aardig, jonge vriend! Dat
is mooi van je! Wacht dan even. Kom hier, bedoel ik.
Waar is dat koffertje? Juist. Houd het vast, dan zal ik.
Zijn woorden vervaagden tot koortsig gemompel terwijl
hij met groot geweld stapels bankbiljetten uit zijn brand
kast rukte en in de tas propte die Tom Poes hem voor
hield
bpiB NV
Sunkist citroenen zijn thans volop verkrijgbaar! q O q
door Mea Allan
&&H Nieuw
flVONTUUC
VAN SPROETJE
hLobblp'
van dg.
uepctesiu e&op.'
OoPuce! PcS tce
Mope, u/er vee
"eesruuueP/
KARL MAY
De WaddersJ
^S&LECTRONICAS' AUTOMATION
iJSlffil
COPENHAGEN
MOCOI
L.
3*72.
Advertentie
Sunkist
wettig gedeponeerd
Hij zag hem nog voor zich, de Jood met zijn dure kleren en naast hem zijn
opgeschilderde vrouw. „Net een pop. Hij kocht haar en nu denkt zij.
dat zij ons kan kopen."
Ann vloog op. „Je bent jaloers! Omdat hij heeft wat jij niet hebt!"
„Waarom zou ik het moeten hebben?" vroeg hij.
„Hij heeft er waarschijnlijk voor gewerkt," was haar scherpe antwoord. En
hierou kon Donny niets zeggen.
Op de dag van de begrafenis van het kleine jongetje ging Donny in alle
vroegte de rozen plukken. Hij dacht wel dat niemand hem zou zien, maar hij
had verkeerd gerekend. Doda had die nacht slecht geslapen, sinds heel lange
tijd; Oscar was nog in Londen en zij had liggen tobben over het feit wat zij
zou moeten doen als hij eens niet meer terug zou komen. In deze stille dagen
waarin ze helemaal alleen was, was ze begonnen Oscar werkelijk lief te
hebben. Eerst had ze van hem gehouden om alles wat hij voor haar gedaan
had. voor het heerlijke leven, dat hij haar kon geven, voor zijn vrolijk ge
zelschap, maar nu, nu hij er vier dagen in de week niet was en vier hele
nachten! nu begon in haar langzaam de echte liefde te rijpen, en besefte
ze dat ze hem begon lief te hebben om hemzelf. En ze was bevreesd dat hij
vrijdagavond wel eens niet meer zou kunnen terugkeren, dat hij in het
krankzinnig drukke verkeer een ongeluk zou kunnen krijgen, en ze zou
hem dan niet meer kunnen laten merken hoe werkelijk lief zij hem had ge
kregen.
Zij sprong haar bed uit en keek naar buiten. De dageraad brak aan en zette
de hemel in zachte fijne tinten. Plotseling zag zij een man in de tuin, eeD
donkere kerel die, op z'n knieën, iets afplukte langs de heg van het nieuw
aangekochte stuk grond. Hij stal hun bloemen.
Zij wierp een kimono om en haastte zich naar beneden.
„Hoe durf je. Breng direct hier wat je hebt afgeplukt!"
De man stond op. Hij was nog jong, een van de dorpsbewoners; zij had
hem wel eens op een wagen zien rijden. In zijn hand had hij een bosje witte
rozen, die zij daar nooit had zien bloeien, omdat ze deze vanuit de tuin niet
kon zien. Ze keek in zijn richting en zag hele trossen sneeuwwitte rozen
tussen het groen.
Dodo hield haar hand op. „Geef ze mij!" herhaalde ze.
Hij voldeed niet aan haar bevel en zij stampte van woede.
„Ze zijn van mij!"
„U moogt ze net zo goed plukken als ik, Mrs. Lubecke," zei hij stug. „Dit
hier is een openbare weg en ik doe niets verkeerds."
„Ik kan de politie laten komen."
„De politie zal u uitlachen."
Bij het woord politie kromp Dodo plotseling ineen. En al de verschrikkin
gen van het kamp kwamen weer bij haar boven. Eens had een man op een
winterochtend haar buiten in de felle kou geslagen. Zij had geschreeuwd en
hij had haar steeds erger geranseld. Toen, plotseling, had zij hem aangekeken,
niet met woede, niet verachtelijk, maar met medelijden, omdat hij zo lelijk
was en zo gehaat. De man had toen zijn ogen neergeslagen en had haar nadien
nooit weer aangeraakt.
Wordt vervolgdi
EEN
Ml.HUUJ FWOMTUUB VAN JoHflN eN PieR€MJl€1
MET CJoBtOT PL
Stf... U/JP:... PP Of),
Ou) O PL
VaoeutT,
Voo/g V/JF z/t-
Geucjisw/c. Doeor^
'r/h
Per acor, e/poeujct.
Per esoMP t/ou ePtDTH-
■Joo uom uier vee
aeee Zum.
5WAN FEATURES SYNDICATE
39. „Tha," zei Jemmy, „in het westen krijg je
zoiets eerder, dan een hoofdprijs in schoonrijden,
maar kijk eens naar het spoor" Plotseling waren
de indrukken overgegaan in andere. De twee man
nen keken elkaar verwonderd aan. „Dat gaat be
denkelijk op toverij lijken," meesmuilde Jemmy.
Het ene spoor komt uit het westen, het andere van
het oosten. Hier hebben zij elkaar ontmoet, doch
niets wijst er verder op, waar zij gebleven zijn. Wij
zullen maar niet terugkeren, maar onze weg ver
volgen." Na een half uur, maakte de zandige bo
dem plaats voor hardere grond. Hier groeide gras
in overvloed. De hoge, dichtbegroeide berg, die het
dal aan de ene kant begrensde, lag voor hen. Plot
seling hield het spoor op, nadat het door een met
kiezelstenen bezaaide plaats had geleid. „Nu kun
nen we het raadsel nooit oplossen," klaagde Frank.
„Onverklaarbaar," verbaasde Jemmy zich. Het
paard, of wat het ook geweest is, is uit de lucht
komen vallen en er weer in verdwenen ook. Zou
het misschien de geest der prairiën geweest zijn?
Ik geloof niet aan spoken, maar ik zou wel graag
weten, wat dit te betekenen heeft."
„Uw wens zal vervuld worden," klonk een stem.
518 Sientje stiet een kreet van ver
rassing uit, toen er midden in de
rauwe natuur een wit-zwartgeblokt
huisje zichtbaar werd, waarnaast zich
een slagboom bevond. „Kijk nou es,
daar wonen mensen, meneer Loeris!
Wie had dat nou kunnen denken!'
„Sientje, waar zit je verstand," ant
woordde de detective: „Dit is gewoon
een grenspost en geen woonhuis. We
zijn eindelijk, waar we wezen willen!
Hier begint het rijk der Tappalappa's.
Die lui zullen ook wel blij zijn, als er
iemand de grans passeert!" Op dit
ogenblik ging de deur van het huisje
l open en er verscheen een man in dou
aneuniform. De speurder stapte op
hem af. „Hier zijn twee reizigers!'
meldde hij zichzelf en zijn assistente
aan. „Dat zien ik," gromde de man
op korzelige toon: „Hebben jullie wat
aan e geven en mag ik jullie pas
poorten even zien?" „Dat kan gebeu
ren, broer; koperknoop!" lachte de
speurder op gulle toon: „Behalve de
ze twee beesten hebben we niets aan
I te geven en hier zijn onze paspoor-
ten!' De beambte nam de twee pas
sen aan en begon ze ongeinteresseerd
door te bladeren. Maar toen hij dei
naam van de beroemde detective zag,
veranderde hij van houding. „Loeris,
hè," mompelde hij: „Piet Loeris.
Wel, wel. En de dame heet juffrouw
Sientje. Zo zo. Dat noem ik nou casu
eel. Héél casueel." „Wat is daar dan
voor bijzonders aan?" vroeg de detec
tive enigszins verbaasd over de merk
waardige reacties van de douanier:
„Je hebt er toch geen last van, dat
we zo heten?" „Nee, dat niet!" sprak
de man: „Integendeel zelfs, zou ik
zeggen!" Toen liep hij het huisje bin
nen.
NA KANTOORTIJD BEREIDT
EEN STAFLID Z'JN OVER
HAAST VERTREK VOOR
£M DE
OFDKANTOOR.
bOOR FRANC S
RlME
e
DEN HAAG, 26 augustus Jan
Zwartkruis (Amersfoort), trainer van
het Nederlands militair voetbalelftal en
van de zaterdagclub CJVV, zal de klap,
die hij op 7 juni van dit jaar. tijdens
de wedstrijd CJVVKVVA aan een
scheidsrechter uitdeelde duur moetei»
bekopen. Zwartkruis is namelijk door
de KNVB gestraft met het tot 10 au
gustus van het volgend jaar intrekken
van zijn licentie, wegens het, zoals de
Sportkroniek aangeeft „als trainer de
tijdelijk het bewustzijn verloor".
Inmiddels heeft Zwartkruis tegen de
ze beslissing beroep aangetekend. Tot
dat daarover een uitspraak bekend is
zal de commissie voor internationale
militaire sportwedstrijden (CIMS) nog
geen maatregelen nemen voor een even
tuele vervanging.
DEN HAAG, 26 aug. In de Ne
derlandse zwemploeg voor de zeslanden-
wedstrijd (Eurovisie), die 4 en 5 septem
ber in Rome wordt gehouden zijn enkele
wijzigingen gekomen.
Op de 400 meter wisselslag persoonlijk
wordt Jan Jiskoot vervangen door JeUe
Ordwein (VZV) Beb Weeteling (Nereus)
zwemt de 100 meter rugslag i.p.v. Cobie
Sikkens.
In de 200 meter vrije slag estafette
ploeg start Johan Schans i.p v. Bert Sit
ters. De 4 x 100 meter wisselslag estafet
teploeg heren wordt geformeerd door Pe
ter Schillemans, Hans Spijkerman, Johan
Bontekoe en Bert Sitters. Rerserve bij de
dames is Cobie Sikkens en bij de heren
Peter Serier.
DEN HAAG, 26 aug. De elftalcom
missie van de Koninklijke Nederlandse
Hockeybond en daarmee in feite ook
de leiding van het Nederlands elftal
krijgt binnenkort een andere samenstel
ling.
Mr. J. M. Elink Schuurman en P. J.
Nefkens zullen zich op de algemene ver
gadering van 18 september niet herkies
baar stellen. De vergadering wordt voor
gesteld Piet Bromberg te herbenoemen en
naast hem te kiezen de heren J. Th.
(Jules) Ancion, H. J. J. (Harry) Derckx,
mr. B. M. (Bert) Keulen en H. C. W.
(Hans) Schnitger.
Dit viertal naast coach Piet Bromberg
kan men beschouwen als exponenten in
de elftalcommissie van respectievelijk
het westen, het zuiden, het noorden en
het oosten. Het zijn, evenals Bromberg,
allen oud-Nederlands-elftalspelers Wan
neer de algemene vergadering de be-
stuurskandidaten kiest, zal een elftalcom
missie zijn gevormd, waarvan de leden
samen 185 interlandwedstrijden op hun
naam hebben staan.
PRAAG, 26 aug. Vreugde en leed
voor Nederland in de vierde etappe van
de wielerronde van Tsjechoslowakije. De
Limburger Hans Hesen legde in de bij
slecht weer gereden etappe beslag op de
tweede plaats, maar daartegenover stond,
dat de Nederlandse ploeg van vijf tot
twee renners werd teruggebracht. Piet
Heynig mocht op doktersadvies niet
starten. Jan van der Horst gaf op en Jan
Serpenti arriveerde na de sluiting van de
controle in gezelschap van vijf andere
coureurs.. Alleen Hesen en Piet Deenen
zijn dus nu nog In de strijd.
De uitslag van de 173 km lange rit van
Kasiee naar Tatranska Lominice was
als volgt: 1. Jan Svorada (Tsj.slow.)
4.52,55; 2. Hans Hesen (Ned.) 4.54,03 3.
Lothar Borschel (O.-Did.) 4.54,33; 14. Piet
Deenen (Ned.) 4.57,58.
Algemeen klassement na de vierde
etappe: 1. Billy Bilsland (Schotland)
16.49,06; 2. Antal Megyerdi (Hong.)
16.50,09; 3. Pavel Konecny (Tsj.slw.)
16.50.11; 12. Hans Hesen 17.01,31; 18. Piet
Denen 17.05,35
LEIPZIG, 26 augustus De Oostduit
ser Frank Wiegand heroverde woensdag
in Leipzig het Europese zwemrecord op
de 220 yards vrije slag, dat hij 1 augus
tus aan Hans Joachim Klein (West-Duits-
land) had moeten afstaan. Klein bleef
toen in Londen, waar een aantal West-
Duitsers recordpogingen ondernamen met
1.59.7 tweetiende seconde onder de pres
tatie van Wiegand. Nu maakte deze laat
ste in Leipzig een tijd van 1.59.2 waar
mee hij het record precies een halve se
conde scherper stelde.
