-rPLUS" VERSCHIJNT ALS WEEKEIND-BIJVOEGSEL VAN
DE NIEUWE DAG, HET NIEUWE DAGBLAD, DE NIEUWE
HAARLEMSCHE COURANT EN HET KENNEMER DAGBLAD
iigiiii
CORRESPONDENTIE TE RICHTEN AAN:
JLUS", NIEUWE Z1JDS VOORBURGWAL 65, AMSTERDAM, TELEFOON 020—221355.
28 AUGUSTUS 1965
Film
Afstand
Beter
ülus
poe een wens
8U DEZE BRON
RUILEN
Foto links boven: Recept voor het traditionele vakantie-kiekje.
Neem vele (onnodige) meters afstand tot Tante Sjaan. Zorg voor
een lekker drukke achtergrond. Let erop de zon fijn in de rug
te hebben en de eigen schaduw voor de voeten. Even lachen: hè,
nu heeft ze juist haar ogen dicht. Toch jammer, het had zo'n
leuke foto kunnen worden. Foto hierboven: Motto in het familie
album: bewegingsvrijheid. Foto links beneden: de familie ten
voeten uit, maar gedeeltelijk onthoofd. Foto rechts beneden:
geijkt, maar grappig vakantie-souvenir aan Pisa met zijn
scheve toren.
Veertig miljoen
vakantiefoto's
wellicht onder invloed van de ver
grote lust tot zelf-doen, en de ro
yalere vrije tijd.
Voor kleurenfoto's en dia's krij
gen we met z'n allen steeds meer
belangstelling en ook de interesse
voor het smalfilmen neemt snel
toe. Circa drie procent van onze
bevolking filmt al; dat is méér
dan in andere Europese landen.
In vakkringen voorspelt men de
smalfilm een grote toekomst, voor
al, nu het door de ontwikkeling
van de moderne apparatuur steeds
gemakkelijker wordt zo'n camera
„Bent u hier al lang?"
„De helft van deze peer is van mij, want hij hangt in mijn tuin!"
,Jk weet niet, wat er ineens met
me gebeurde, lieveling."
„Zodra die film van Perry Mason is afgelopen, ga ik naar m'n moeder!"
Jongens, hartelijk bedankt voor het thuisbrengen en het dineetje
■=5 was heerlijk, nietwaar Jan?"
dat typische vakantie-kiekje. Het
is wellicht de invloed van de tele
visie en de candid camera, die de
amateurs beeld-bewuster maakt.
De belangrijkste fout, die nu
door de amateurs wordt gemaakt,
schuilt in de afstand. Men gaat
veel te ver van het onderwerp af
staan. Een groots landschap. Zie
je die stip? Wel, dat is Tante Mien.
En dat stipje in haar hand. Dat is
een fles wijn. En dat stipje daar
beneden. Dat is de hond. En dat
dikke stipje. Dat zal oom Leen zijn.
Of een vuiltje op de lens.
Volgens schattingen van insiders,
is er in praktisch elk Nederlands
gezin wel één camera te vinden.
Dat betekent drie miljoen came
ra's, waarmee tenminste twee rol-
filmpjes per jaar worden opgescho
ten. Dat zijn 24 foto's. Een aantal
van 72 miljoen foto's is dus wel
zeer aan de lage kant: men mag
het met gemak op 80 miljoen stel
len en vijftig procent daarvan
wordt in de vakantietijd verscho
ten.
Fotograferen we goed met z'n
allen? Het wórdt beter. Naast het
hierboven al geschilderde euvel
van te véél afstand nemen, willen
we de camera nog wel eens bewe
gen hoewel dit minder kwalijke ge
volgen heeft dan vroeger, dankzij
de snellere sluitingstijden, ook van
de goedkope camera's.
Onderbelichte en overbelichte
films komen ook minder voor, door
de sterk verbeterde kwaliteit
van de films, die nu meer „speel
ruimte" toelaten. Ontbrekende
hoofden en voeten vallen nog
steeds op, maar ook in dit opzicht
is van verbetering sprake, dankzij
de technisch hetere zoekers.
Al die foto's gaan voor het over
grote deel naar de ontwikkel-cen-
trales, waar men de films verder
afwerkt. Volgens schattingen van
insiders ontwikkelt maar circa
twee procent thuis de films. Veel
mensen willen wel, maar beschik
ken eenvoudig niet over een ruim
te, die als donkere kamer kan wor
den ingericht. Bij de moderne hui
zenbouw wordt immers slechts re
kening gehouden met de minimum
eisen van wonen. Dat iemand er
een hobby op naFoudt die enige
ruimte eist, gaat -lijkbaar vaak de
fantasie te bover De drang om de
foto's zelf af te werken neemt toe,
te bedienen. Zullen we over 25 jaar,
na zo'n vakantie, allemaal met
films thuiskomen, inplaats van met
„kiekjes"? Zal dan iedereen met
een filmcamera op de buik lopen,
zoals nu met het fototoestel? Mis
schien: in Amerika spreekt men
over de smalfilm al als over de
„slapende reus".
Voorlopig zijn we echter nog een
„kiek-volk", dat als oogst miljoen-
nen plaatjes mee naar huis brengt,
waarop we kunnen zien hoe mooi
het allemaal was, hoe groot, hoe
ver, en vooral, met betrekking tot
juni-juli: hoe nat
verhalen vertellen. Voor de een zijn
ze een dierbaar souvenir van een
episode van pret en zorgeloosheid,
voor de ander zijn ze een irritante
herinnering aan het feit, dat de be
lichtingstijd verkeerd werd geko
zen. Och, u kent ze natuurlijk ook
wel, de traditionale vakantie-kiek
jes. Moeder met de kinderen in zee.
Lachende gezichten, maar strak
getrokken van het in de felle zon
kijken. De kinderen bij een fontein.
Netjes op een rijtje, hand-in-hand.
Maar het gaat er een beetje uit,
VIC.SNIEKERS.
„Hé, Kees, hij is weer eens terug!"
Met een buit van veertig miljoen
vakantiefoto's is reizend Nederland
1,1 de afgelopen maanden thuisgeko
men. Waar we ook waren, in binnen.
of buitenland, we hebben elkaar ge
fotografeerd. Aan zee en in het res
taurant, bij het standbeeld en voor
•Je auto. We vierden vakantie en
®at moest vereeuwigd worden.
->ooit in de geschiedenis heeft ons
f'olk drukker naar het vogeltje ge
kken dan tijdens dit (bijna) afge
lopen vakan tie-seizoen.
Vakantie-foto's kunnen eindeloze
