TOM POES EN DE PASMUNT
CBtaiiH
HET HUIS MET
HE ROZEN
wESSMSL
Piet Loeris en de Tappalappa's
ALS U HET
VRAAGT
SPORTFLITS
door
Marten
Toonder
DE ZOON VAN DE BERENJAGER
te
[Stil® VAN De
Lour des VIII
Lourdes IX
VRIJDAG 27 AUGUSTUS 1965
tube snelfix+tube velpon
per set f 1.10 met gratis speldje
5539 Super en Hieper waren door de ontwrichte
stad naar de kelder gegaan, waar ze hun ondergrondse
bedrijf uitoefenden. Hun vertrouwen in de samenleving
was ernstig geschokt en ze zaten wat bedrukt bijeen, toen
Tom Poes binnenkwam met een uitpuilend koffertje.
„Dat valt me mee", zei Super, zijn mes wegleggend.
„Jij laat ons tenminste niet in de steek. Het is een gekke
wereld waarin we leven en ik vraag me af, waar het
heen moet, nu de florijn ongeldig is".
„Ach"n zei Tom Poes, „dat soort muntstukken is maar
klein spul. Wat kan je er nu voor kopen? Nee, hier heb
ik écht geld en wanneer jullie flink aanpakken kan je
meer krijgen"
Zo sprekende legigde hij zijn karabiesje op de tafel
en bracht zodoende vele nette stapeltjes bankbiljetten en
enige blikjes levensmiddelen aan het licht.
„Mooi geld", sprak Super goedkeurend. „Daar kunnen
we even mee voort. Maar wat moeten die doperwtjes?"
„Jullie moeten toch eten?" vroeg Tom Poes. „Maar
omdat dit een spoedbestelling is zullen jullie voorlopig
geen tijd hebben om de straat op te gaan en boodschappen
te doen. Kijk, ik heb hier een afdruk van de munt ge
maakt die jullie moeten drukken. Een heel gewone re-
clamemunt met een kraai er op, zie je wel?"
De ander wierp een blik op de afdrukken, die Tom
Poes hem overreikte, doch omdat ze van was waren mis
ten ze de bekoring, die er van de echte pasmunt uitging.
„Een heel gewone reclamecent", gaf hij onverschillig
toe. „Die maakt Hiep met z'n linkerpink. Hoeveel moet
je er hebben? Zeg het maar, broer".
„Veel", zei Tom Poes. „Zoveel mogelijk. Werk dus
flink door en ga niet de straat op, want dat leidt maar
af."
door Mea Allan
een Nieuw
AVONTUU8
VAM SPfZoSTJE
Kortom, OiT uoflS eew
Sc,ec4-iTe OflG vood
Ve MoeRflcéM.
At/7, DP/7R /S
WJ, PPMTM-
S/O.'
Hi.oeat.0f
A/cosBcaf
AA/UCf
AT/Jif es MS. Moe OPT
O/eer/s, dmt zo toten
u/MS, zpcut stu ctsp
Getoo/soetj ss.'...
OpppouT^--
eess sc/ssr Zo
&0S/G, MC S M/J ac
ces M OUtUT...
es? zt/u use sec t/ue
Sees re as tv zee.' oor
SjssMe o omme ots/G zot/
eet/ u/eeecoie p/eoot
zt/t/ ats t-s/J ppt/c.eupt-
Cet/ (cte/RD.'
ver stppt oc/s ups ff
u//j coat/ onze pRoe vest
op eet/ psjoeR oeec.
vpu oe rust Mepten...
een rus
v/de
pc.su.'
PRst öeesrf
ster csatt tt/er steeg
ttct, /e. do At C/o tc*
tseeoeg tt/jog
t-ooet/f
cteue stG(.p.
ttz ttoc
TUD MOSt
KARL MAY
De Waddersj
Lezers schriiven de krant1
PAUL
VLAANDEREN
'6
Advertentie
i
Alfredo
3858
M0C0
Als zij een dergelijke bruut tot rede had kunnen brengen wat betekende
dan zo'n dorpsjongen voor haar?
„Goed dan, je mag de bloemen houden," zei zij. „Later spreek ik er wei
over met de politie."
„Dat zal dan niet veel zin meer hebben," gaf hij ten antwoord. Want dan
liggen de bloemen al op een graf."
Zij rilde even en begon te vrezen dat zij het was, die zich moest schamen.
„Een graf? Denk je dat ik dat geloof?"
„U kunt het geloven. Het is maar al te waar."
„Als je daar bloemen voor nodig hebt, waarom kom je mij dan niet vragen
in plaats van ze te stelen? Je bent toch mans genoeg!"
Die woorden troffen doel. Donny kreeg een kleur en haastte zich weg. Maar
Dodo was niet voldaan ondanks het feit, dat zij het pleit gewonnen had. Wat
had hij gezegd over een grafeen graf
Dodo besteedde altijd extra zorg aan de vrijdagavond-diners, want dan
was Oscar weer thuis. Toen ze even voor de lunch de levensmiddelenvoorraad
overzag, merkte zijn, dat zij nog eij paar dingen bij Fincham zou moeten
gaan kopen. Het was erg druk in de winkel en er waren verscheidene mensen
vóór haar: twee dorpsbewoners, die zij van gezicht kende, een zonverbrande
toerist uit Londen, die er in zijn strandpak vrolijk uitzag, en de predikant.
Eindelijk vroeg Dulcie May, de zlister van eter, de botenbouwer, haar wat zij
wenste. Dodo was nu vaste klant bij Fnioham, hoewel zij er zelden in de winkel
kwam; maar elke woensdagochtend kwam Mr. Fincham de bestelling op
halen.
Toen Dodo alle boodschappen in haar mandje gepakt had, zei Dulcie
„Dat is wel wat zwaar voor u. Ik zal het straks wel even bij u thuis
brengen, als ik ga lunchen. Mrs. Lubecke van Rose Cottage, is 't niet?"
„Van Hathaway Lodge," verbeterde Dodo.
Het wash helemaal niet onaardig van Dulci bedoeld, toen zij vrolijk
knikte: „Ja, dat komt in orde, Rose Cottage. Het oude huis van de Tra-
descants."
Dodo kon haar wel slaan. Zij nam de mand op en verliet de winkel.
Ze was nog maar een klein stukje op weg naar huis toen een oude fiets
naast haar stopte en iemand afstapte. Het was de predikant. Vriendelijk
vroeg hij haar of hij enige woorden met haar mocht wisselen.
„Alleen om u even te zeggen: Dulcie meende het helemaal niet on
aardig zoeven. Het is vreemd, maar deze mensen hebben geen begrip van
veranderingen die hier plaats vinden en ik ben bang dat voor Dulcie May
Rose Cottage altijd Rose Cottage zal blijven. Maar zij wilde u helemaal
niet beledigen, Mrs. Lubecke."
„Weet u mijn naam?"
„Natuurlijk, en ik zou u graag zo nu en dan eens een bezoek brengen, als
u dat goed vindt. Het geeft niet of u niet in de kerk komt. Heel weinig
mensen komen in de kerk. Ik hoop niet dat u het mij kwalijk neemt,
dat ik dat allemaal zeg, maar ik heb Dulcie vanaf haar geboorte gekend,
en zij is een lief meisje."
De impulsieve Dodo vond de predikant een aardige kerel; hij herinnerde
haar aan King Harry. Daarom zei ze: „Waarom zou u niet gelijk meekomen
en een aperitief bij mij drinken?"
f Wordt vervolgd)
vfffr
O0T
U/ppr.'
GEN NIEUW fiVONTUUe VAN JOHQV1 EN PIEREWIET
BhlUeitG OGcN-
LflTcU..
er /MOec/Jct.
UUHMSN
40. Deze woorden klonken in het Duits achter
hen. Toen zij zich omdraaiden, zagen zij een forse
man staan, die hen grijnzend aankeek. Het is alge
meen bekend, dat prairiejagers een uitgesproken
hekel hebben aan netheid.
Een blank gepoetst geweer is hun een doorn in het
oog en niet helemaal ten onrechte, want het geschit
ter van het metaal kan hen aan vijanden verraden.
Hoe smerig een echte prairiejager er in de regel
uitziet, deze man was het toonbeeld van netheid.
Alles aan hem leek nieuw. Van zijn breedgerande
stetson tot zijn glimmende laarzen. „Wij staan
verstomd," verbrak Hobble Frank de stilte. „Hoor
ik goed. Bent U een Saks?" „Zeker en ik ben daar
geboren ook. Maar u bent toch een geboren Duitser?"
„Inderdaad. En waar komt uw metgezel vandaan?"
„Ook uit die buurt. Hij is even sprakeloos, maar
dat komt wel weer bij." Dikke Jemmy sprong nu
naar voren en drukte de vreemdeling de hand. „Ik
begrijp niet, hoe wij op Devils Head een Duitser
kunnen ontmoeten." „En mijn verbazing is twee
maal zo groot, want ik ontmoet twee Duitsers. Maar
vergis ik mij, wanneer ik zeg, dat u Dikke Jemmy
bent?"
iWAN FEATURES SYNDICATE N/KRO RAOOSTftJp
Met grote belangstelling de artikels*
over Lourdes van de heer H. Hofhuizen
gevolgd en ben het iets getemperd met
hem eens. Zelf heb ik met mijn vrouw
onlangs een bedevaart naar Lourdes ge*
maakt; toen ik daar aankwam en al in d#
hotelbus al die souvenirwinkels zag.
dacht ik: „erger dan het Waterlooplein,
en waar ben ik aan begonnen Is dit
Lourdes?" Na drie dagen heb ik di»
troep verkoop, (een ander woord is et
niet voor) naast me neergelegd en ben
toen Maria gaan zoeken. Op zondagmid
dag tussen 1 uur en kwart over 1 heb
ik het aan de Grot getroffen. Eindelijk
een beetje rust en begreep ik iets van het
wonder van Lourdes. Nu kunnen we lang
praten, maar er moet iets gedaan worden,
misschien mag ik enkele suggesties doen.
1. Opheffing van de kleine Kruisweg
bij de Grot, of een andere weg daar
naar toe.
2. Geèn of bij hoge uitzondering, een
Heilige Mis in de Grot indien dit
niet anders kan. dan alleen 's mor
gens een stille Heilige Mis.
3. Allerlei soorten begroetingen en af
scheidspreken of iets dergelijks bij
de Grot verbieden zodat het rumoer
(om niet te zeggen geschreeuw)
wordt verhinderd.
4. De stilte bij het waterhalen aan d«
Bron tot het uiterste bevorderen.
5. De zieken van het hospitaal niet ali
apen in een kooi te kijk te stellen
en het eten voor hen binnen te doe»
plaatsvinden (de hotelgasten eten
ook niet op straat). Zoveel mogelijk
bevorderen dat er met de zieken niet
onnodig wordt gehold van het kastje
naar de muur, en bij het terugbren
gen naar het hospitaal in Lourde»
geen Rozenhoedjes worden gebeden.
6- De souvenirzaken om 6 uur sluiten,
dat bevordert de rust voor 's avond*
een bezoek aan de Grot.
Als laatste wil ik mijn grote bewon
dering uitspreken voor diegenen, di*
de zieken van en naar de hospitalen ver
voeren, en die hun te eten geven. Dez*
mensen verzetten een werk dat niet t»
begrijpen is, dit op zichzelf is al een won
der dat ze het uithouden.
ABBY A. NIEUWHOF
Amsterdam
Rector Coppes doet de reactie in d*
„Volkskrant" op het betoog van drs.
Kuin (aan welke reactie ondergetekend»
bijdroeg) misprijzzend af als de „zoveel
ste" discussie die „eindeloos" ver afstaat
van Maria's eigen geestesgesteldheid en
stelt dat de H. Maagd helemaal niet ge
diend is met dit rumoer. Wel ja; alleen
drs. Kuin, rector Coppes en prof. Fort-
mann mogen op hun oecumenische klom
pen door de catechismus draven en twij
fels zaaien aan aloude waarheden. Hun
die daarop in oprechte verbijstering
reageren, wordt dan een onjuiste mariale
spiritualiteit verweten. Deze poging tot
censuur is ongehoord. Het motief daar
voor „Maria wil dit niet" een unfaire
dooddoener op anoniem gezag uitgedeeld.
Geen van de briefschrijvers heeft gepleit
voor het handhaven van misbruiken in
de Maria-devotie. Men stelt zich echter
te weer tegen het behandelen der dog
mata als weliswaar onwrikbare, maar
eigenlijk betreurenswaardige, althans
lastige waarheden. Men is overtuigd dat
het achterbaks houden van deze waar
heden weinig respect bij onze protestant-,
se broeders zal vinden en op zijn minst
onelegant is tegenover God, die dan toch
maar de moeite heeft genomen ze ons t»
openbaren.
Bovendien, de oecumene wordt toch
nooit bereikt als we wachten op het ogen
blik dat Protestant en Katholiek Chris
tendom precies dezelfde officiële gecata
logiseerde geloofsinhoud hebben. Her
interpretatie, nuancering en versobering
kunnen nuttig zijn, maar helpen de oecu
mene slechts aan de periferie. Ik betwij
fel echter of wij de aanvaarding van d»
dogmata nog langer moeten stellen al»
een conditio sine qua non, voor het lid
maatschap van de Kerk- Zou dat geen
enorme stap vooruit zijn, waarbij de rest
maar een onwaardig lapmiddel is?
P. A. NILLISSEN
Amsterdam
Naschrift van de redactie:
Wij stellen er prijs op ons nadrukkelijk
van de laatste suggestie van de heef
Nillissen te distantiëren.
528 Piet Loeris en Sientje keken el-!
kaar lichtelijk verbijsterd aan, toen
de douaneambtenaar, zonder verder
een woord te zeggen, in het geblokte
wachthuisje verdween. „Wat heeft
dat nou te betekenen?" riep Sientie:
„Hij heeft onze passen meegenomen,
meneer Loeris! We zullen ze toch wel
terugkrijgen?" De detective haalde
de schouders op. „Misschien moet ie
ze afstempelen, Sientje. Ik begrijp
alleen niet. dat ie zo raar deed, toen
hij onze namen las." De speurder zou
dit echter spoedig genoeg begrijpen, I
want even daarna werd het deurtje
van het wachthuisje wederom open
geworpen. De ambtenaar kwam weer
naar buiten. Hij was nu echter niet
meer alleen, maar werd gevolgd door
vier tot de tanden bewapende colle
ga's, die ons tweetal giftige blikken
toewierpen. „Zo!" sprak de eerste
man: „Dit zijn ze. Piet Loeris en
juffrouw Sientje. Jullie staan onder
arrest! Orders van het hoofdkwar
tier!" „Het hoofdkwartier?" vroeg
de detective, die er nu niets meer
van vatte: „Welk hoofdkwartier? We
komen rechtstreeks van koning Peul
i af! Die is onderweg en wij zijn voor-
uitgereisd!" „Met de koning hebben
we geen snars te maken!' verklaar
de een der kerels op weinig toeschie
telijke toon:" 't Is de perfester, die
hier bij de Tappalappa's de lakens
uitdeelt. De koning is maar een strooi
en pop, begrijp je?" De spoorzoeker
keek hem vorsend aan. „Dat kan wel
zijn," sprak hij, na even nagedacht
j te hebben: „Maar jullie zijn toch of-
I ficiële douane-ambtenaren, is 't niet?
|En wij van onze kant hebben toch gel
dige paspoorten bij ons. Wat klópt er
I dan niet?"
ROGER STEMPSON,
HOOFDKASSIER VAM
MELANTIC IND.N.V.,
GAAT HET KANTOOR
MET ONBEKENDE BE-
STEMMING VERLATEN
DIE GOEIE OUWE
RICHARD...DIT
ZAL JE WEL
EEN 3CH0K
OCl/CM
MENEER
STEMPSON!
Cl LAAT ME
SCHRIKKEN
..IK DACHT
DAT U AL
LANG WEG
WAS/
OVERWERK. HARRY/
...EN IK NEEM OOK
NOG EEN MASSA
MEE/
Bruno Forlin, de 25-jarige doelman va»
het befaamde Canadese ijshockey team P®
Trial Smoke Eaters, zal het komende sei
zoen het doel van de Haagse verenig!11»
HIJS Hokij verdedigen. Forlin staat
een tiental jaren in het doel van Cana
dese eerste divisie teams. Hij speel0®
voor The Rossland Worriors en The Nej*
son Maple Leafs en de laatste drie sei
zoenen voor de Trial Smoke Eaters.
Bij de Russische zwemkampioenschap-
pen te Kharkov won de 15-jarige Mo="
kou scholiere Tamara Sosnova de titel op
de 400 m vrije slag in de nieuwe national
recordtijd van 4 min 56.5 sec. Op de
m schoolslag heren zegevierde de zilvere
medaillewinnaar van Tokio, Georgy fr
kopenko, in 2 min. 31 sec. vóór Vladinu
Kravchenko, die 2.34.8 op de klokke
bracht. Kampioen op de 200 m vhnd®L
slag werd een newcomer, de Moskou»,
student Stanislav Dyatlov in 2 min. 1°;
sec., mede doordat de nationale roCOtin
houder en Europees kampioen. Vale»
Kuzmin, afwezig was wegens verblu*
Boedapest voor de universitaire speie
Ook op de 100 m vrije slag kwam e
nieuw gezicht op het erepodium: dei'
jarige Moskouse scholier, die de O®*
won in 56.1 sec., nadat hij in de na
eindstrijd reeds 55 sec. voor zich
laten afdrukktn.
9 Heracles is er woensdagmiddag
Luik voor 3000 toeschouwers niet in.reIj
slaagd Fc. Luik te weerstaan. De Bei,
waren een uur lang duidelijk ster*e> g,
namen io die periode een 3—0 voorspi
Wel kwam Heracles nog terug tot
maar de Belgen stelden daarop P1 „mg.
vierde treffer de zege deminitief v
