DE PASMUNT
door
Marten
Toonder
Intelligentie niet altijd
waarborg voor goede cijfers
[-
ferm
pa
Hoed
H
Canadian Mounted
police in KRO-show
K
Piet Loeris en de Tappalappa's
HET HUIS MET
HE ROZEN
DE ZOON
VAN DE
BERENJAGER
DE OPVOEDING
V
E
0
A
ssa?"'
c.v. J. maiJENHAEENCo. S
ms
Manége-paarden als prairie-dravers
Wat kinderen erv an
zeggen
Auteur H. A. Gomperts
hoogleraar in Leiden
De helft
Per ongeluk
ZATERDAG 4 SEPTEMBER 1965
ixamtm
5546 Commissaris Bulle Bas liet de geldstukken in
zijn zak glijden, maar na enige ogenblikken haalde hij
er weer een paar te voorschijn en keek er tobberig naar.
De munten kwamen hem vreemd voor en geen won
der. Het waren valse.
„WaDmoet dat?" mompelde hij. „Waarom heb ik de
ze penningen aangenomen? Wat heb ik gedaan Waar
om eigenlijk? Wat mankeert je, Bas?"
Deze vragen hielden hem geruime tijd bezig. Maar
omdat hij ook echte Pasmunten in zijn zak had vond
hij er geen antwoord op.
„Het bevalt me niet", dacht hij bekommerd. „Er zit
ergens een luchtje aan, maar het spoor is nog vaag.
Ik moet mijn ogen en oren de kost geven. Het is duide
lijk, dat er binnenkort iemand gloeiend bij is"
Hij wendde zich om en vervolgde broedend zijn
weg. De gedachten die zijn scherpzinnig brein doorkruis
ten verontrustten hem, doch toen hij voor een uitspan
ning een verkeersovertreding opmerkte kreeg zijn plichts
gevoel de overhand.
„Daar staat een auto geparkeerd bij een wachtver-
bod", sprak hij tot zichzelf. „Dat geval is in ieder ge
val duidelijk" En oplevend richtte hij zijn schreden
naar het voertuig, dat oplettende lezertjes reeds als de
Oude Schicht zullen hebben herkend.
Tom Poes, die op de treeplank zat, zag hem reeds
van verre aankomen, zodat hij alle gelegenheid had om
een geldzak onder het neergelaten kapje uit te trekken.
„Hier is iemand in overtreding," zei de politiechef na-
dertredend. „Ken jij de eigenaar van deze wagen, vent
je? Hij is er gloeiend bij".
„Ach", zei Tom Poes sussend.„Laat het toch lopen,
commissaris. Heer Bommel komt zó terug".
En met deze woorden stak hij de ander de buidel toe.
93
VAN D6 WQC?0M©[fKl
Nee hl ff
De Wadders
PAUL
Vlaanderen
d:
\1
door Mea Allan
- >-
Driekoningenstraat 4-Amsterdam (C)
Telefoon 63011 (10 lijnen)
Firmanten: J. Kraaijenhagen, dhr. J. F. de Beaufort,
H. Kraaijenhagen.
üx/en van de Vereénlglng voor den Effectenhandel
TOM PO
s>.«
Cétttt
Alfredo
AAK wordt gedacht dat hoe be
ter de verstandelijke aanleg is.
hoe beter ook de studieresulta
ten «ijn- Dit is echter niet altijd
het gevai. Er doen zich weieens moei
lijkheden voor, die er de oorzaak van
zijn, dat kinderen wier intelligentie
voldoende is, met minder goede cij
fers thuiskomen. Het leek ons goed
om daarover, bij het begin van bet
nieuwe schooljaar, iets te zeggen-
Vooreerst is er de niet-schoolrijp-
heid. We hebben het da-ar al eens over
gehad. Het kind is dan nog te veel
kleuter om met succes het onderwijs
van de lagere school te kunnen vol
gen.
begaafde kinderen bijna altijd daar
mee samenhangen.
Het kind voelt zich dan niet veilig
en geborgen en dat uit zich o.a. in
stoornissen op school. Daarbij komen
dan vaak nog gedragsmoeilijkheden,
die veel ernstiger zijn dan de „nor
male" problemen, die ieder kind van
tijd tot tijd geeft. Het is onmogelijk
deze moeilijkheden op te lossen als
de ouders niet beseffen, dat zij een
andere houding tegenover het kind
moeten vinden. Een al te strenge,
bijna norse opvoeding geeft het kind
een gevoel van eenzaamheid-
En natuurlijk kan het kind ook zelf
de ..schuldige" zijn. Het is misschien
pienter genoeg, maar de ijver ont
breekt of het doorzettingsvermogen.
Maar komt uw kind met een slecht
rapport thuis, begin dan niet onmid
dellijk „uit té varen". Probeer rustig
uit te vinden, wat de oorzaak kan
zijn.
AGNES VAN VESSEM
\jÊpj]
"3 "S
EN tweede punt is het huiselijk
milieu, de sfeer in het gezin.
Een kind uit een „goed gezin" heeft
op school veel voor boven dat uit een
„moeilijk gezin". In het eerste geval
bestaat er thuis belangstelling voor
de school, terwijl in het tweede, waar
de verhouding tussen ouders en kin
deren niet ideaal is die interesse niet
bestaat. Een kind. dat weet dat va
der en moeder belangstelling hebben
voor zijn werk op school, wordt daar
door aangemoedigd. Er wordt naar
het leren geïnformeerd en er bestaat
contact met de leerkrachten. Overdrij
ving is uiteraard niet gewenst- Men
kan ook te veel achter het kind „aan
jagen" en te veel eisen. Er moet nor
male belangstelling zijn, er dient af
en toe eens een pluimpje gegeven te
worden en als een standje nodig is.
mag dat niet achterwege blijven.
NGUNSTIGE resultaten kunnen
ook veroorzaakt worden door dc
school. Wees hiermee echter
voorzichtig. Er wordt nogal eens gauw r/ J J
gezegd, dat de school de schuldige is. /jOlUMlQ 1011(1 OJ)
Maar het kan natuurlijk voorkomen, o l
dat een leerkracht niet in staat is de
kinderen te boeien, of niet voldoends 7\T7„7 J T
gezag over de klas heeft. Als u meent, QClQYIHITCL 1
dat dit het geval is. kunt u het beste
eens met- het hoofd van de school
gaan praten- Overigens: hecht niet
te snel geloof aan de verhalen, waar
mee de kinderen thuiskomen. Stel u
eerst terdege op de hoogte.
et zoontje van onze bakker
rijdt met zijn vader in de auto.
Er passeert een wagen met
een boot. omgekeerd, er op.
Het joch (2) wijst ernaar en zegtt
„Kijk, pap, een toetoet met een hoed
op".
(Mevr. Van Egmond, Achthuizen).
Hilvereumse manege-paarden, in de rol
van onstuimige prairie-dravers. Vanuit
een primitieve schommelstoel voor de
deur van zijn blokhut zong Wim Koop
man de lieftallige Wilma Driessen toe,
die nog in haar hoge rijlaarzen stond
na te trillen van de schrik, want en
kele ogenblikken tevoren was een bij
het decor horende boomstam met don
derend geraas vlak voor haar voeten
neergestort. Gelukkig werden haar
vocale prestaties hierdoor niet ongun
stig beïnvloed, want de hele show
werd in play-back opgenomen, met
uitzondering van hét optreden van de
Canadese groep.
Wat vind je van pappae's hoed".
EEN NI6UU) AVONTUUG? VAN JOMAkl CN PieR€Wl€f
Spoedig is hst eew flice-
Meen GevECMT. siGueos man-
new zuw zicwzeeF u>mea swec
stee etu wet eMTEceu is
flflM BEIDE ZIJDEM MflKghl
De ooeeuji Kt wooes ceovei
wouwen oeoKUoeLEK
eu voc-
LEU OOM UJEEC2 EEM OM
DEöe BOOT OOM
CatuMuia is De kust
Miet v/ea ueGr.'
niet Pt-TiJe> im met vooeoee
^hm de mommen v/om vig-
P<JSS EU FBlPTMJoF
f/tfL u/ar eeM Moor
uecurr ru h<oo Ere ac
OrPnr Mrrerecest. tfGerS,
T&EAf Ze- a/ce- I/Ererzto
H/QTUi/a.
Gt/uT. Sf-
Ccr/eos MM.
A/eny cuiu-
A/erj
TUD'!
MflfJ UiQM
/k/ zee-
ff AS*.
CfM mes eer/.
ojrt/r/ev.
Zoc. /E
59. Piet Loeris en Sientje bevonden
*lch nu helemaal alleen met de man,
die hen gevangen had laten nemen.
'■U kunt beiden gaan zitten!' sprak
Wi op afgemeten toon, terwijl hij op
eeh paar fauteuils wees, die voor zijn
Scnrijfbureau stonden. Toen ons twee-
ta' aan zijn verzoek had voldaan,
Wendde hij zich rechtstreeks tot de be
noemde detective. „Ik ga u nu een
want er staan overal electronische vogeltjes gaan op den duur vals zin
leugendetectors om u heen!" Er; gen! En zo is het!" Er kwam een
kwam een minachtend trekje om de! enigszins verstoorde uitdrukking in de
mond van de begaafde speurder, ogen van de geleerde. „U heeft nogal
„Electronischie leugendetectors?"
vroeg hij met een geringschattend
lachje: „Die zijn zwaar uit de tijd.
broer! Zou je niet eens beginnen met
ons die boeien af te doen? Ik heb wei
nig neiging tot conversatie, als ik die
stalen manchetjes moet omhouden.
Paar vragen stellen. Ik verwacht van ^'n oom joban zei altijd: Gekooide
u> aart u de waarheid zult spreken,
wat noten op uw zang, Loeris! Maar
goed als je spraakwater vermeerdert,
zal ik die boeien verwijderen." Hij
kwam vanachter z'n bureau vandaan,
haalde een sleuteltje uit de zak en een
ogenblik later zaten Piet en Sientje
hun pijnlijke, maar bevrijdde polsen te
wrijven. „Zo en nu gaan wij praten!'
sprak de professor.
ja:
tjETWAQEEN
jSCHOKVDORME.'
«tl VERbWEEN
ZONbER IETS
SgHOQRD
/LAANCEREN ONPERWMCT ROVER
5TEMP3WS UU&HOUPSTER...
we FOTO VAN HEM EN ZUN BROER...
|KWAM RICHARD WEL EENS HIER?
OH. JA.CEREGELD..HOEWEL IK
tEM NOOIT ONTMOET HEB. IK
kWERK 'T WEEK-END NIET.
ZIET
U?
WU MOETEN VAN MEET AF AAN
BEGINNEN. INA, ZIE JU MORGEN
GEBOORTEBEWIJZEN VAN bC
6TEMP60N-TWEELING VOOR
ME TE KR'JGEN
(Van onze radio, en tv-redacteur)
HILVERSUM, 3 sept. De KRO
opent het nieuwe televisie-seizoen zondag
avond (20.30 uur, Nederland I) met
AN nog iets over de verhouding een kleurrijke show rond de Canadian
tussen ouders en kind. Leer- Mounted Police onder de muzikale ti-
maeiüjkheden zijn dikwijls het tel „On thro' the hail". Dit door Nico
gevolg van een tekort aan gevoelsbin- Hiltrop geregisseerde programma houdt
ding met de ouders. De Amerikaanse het midden tussen een operette en een een even vrij van dienst zijnde
Psychologe Mary Kunst stelt dat show. Medewerking verlenen de sopraan ^litieirLan aan tussen oma en mem-
emnstige leerstoornissen bij normaal wilma Driessen, tenor Wim Koopman de tribuneJ geklemd zittend zoon-
en bariton Gé Genemans. Tegen een ye vragen Toen het jongetje het op
achtergrond van blokhutten en sparren
zingen zij onder meer liedjes uit de ope
rette „Rose Marie". Verder is een vijf
tal echte Canadezen, The Sam Camp
bell folk group, deze dagen speciaal voor
de opnamen naar Nederland gekomen.
een schreeuwen zette vluchtte zijn onpe
dagogische papa met een schichtige blik
naar de regisseur zijn blokhut in.
41.
„Ik zal mijn uiterste best doen, beste. Ik heb er al met mijn man over
gepraat, doch ik zal dit nog eens doen. Wij zullen iets vinden. Moed houden
maar."
En dat deed Polly. Als Mrs. Molyneux iets beloofde, dan kon men erop
rekenen.
Elizabeth had tijdens haar telefoongesprek Polly wel gerustgesteld, maar
innerlijk was zij er niet zo zeker van, dat zij iets zou kunnen bereiken.
Want daar was ook William, haar zoon. Er was die ochtend aan het ontbijt
een brief binnengekomen van Bill Curtis, die geschreven had dat William
misschien zonder werk zou komen.
„Maar waarom schrijft William niet zelf?" vroeg Elizabeth aan John.
„Je weet hoe William is," antwoordde John. „Misschien komt hij straks
wel plotseling binnen."
„Met vrouw en kind. Dat zou heerlijk zijn, John. En wat gezellig als de
baby hier zou zijn. Gelukkig hebben we genoeg plaats om ze te herbergen.
Leuk, als de kleine Charles hier zou ronddrentelen. Waar zijn de kiekjes ook
weer, die Sheila laatst gezonden heeft?" Zij stond al op om te gaan zoeken.
„Maak maar niet zo'n haast," viel John in. „Tien tegen één dat William
niet komt. En dan, hoe zou dat kunnen, hij moet toch zijn brood verdienen."
Elizabeth kreeg een ingeving.
„Kan je hem niet op de farm gebruiken?" vroeg zij.
„Het zou best kunnen, vind je niet?" zei John met een blij gezicht.
„Hij houdt van de farm. En dan zou hij toch een job in de buitenlucht
hebben. En je zou een grote steun aan hem hebben, John. Hij weet ook
alles over boekhouden en bedrijfskennis."
„Ja....."
„Waar denk je over?**
„Niets."
„De financiële kant?"
„Nee, die jongen is zijn geld wel waard. Maar Je vroeg mij iets te doen
voor die jonge Tradescant. Als ik nou William in dienst neem, dan moet ik
mijn belofte tegenover jou breken."
„Onzin. William is onze eigen zoon," protesteerde Elizabeth onmiddellijk
„Ja, natuurlijk. Het was maar even een gedacnte."
Maar toen begreep Elizabeth hem en ze zei op langzame toon: „Ik begrijp
wat je bedoelt. Vertel dat niet aan William. Je weet hoe verschrikkelijk
eerlijk hij is."
John lachte even. „Je kunt die twee jongens eigenlijk niet met elkaar
vergelijken."
„We moeten maar even afwachten. Misschien heeft William alweer een
andere baan. Je weet dat hij nooit iets laat weten van zijn moeilijkheden.
Pas als alles voorbij is. schrijft hij."
„William is een fijne kerel," zei zijn vader trofs. „Ik zou hem best graag
hier hebben. Ik vraag me soms af waarom ik hier nog sloof en zwoeg. Het
zou verstandig zijn als William alles hier op een goeie dag kon overnemen
Elizabeth raakte even zijn hand aan. „Zo gaat het ook met mij. Ik werk
als een slaaf in de tuin als Sheila hier was, zou ze de rozen kunnen
plukken, die ik gesnoeid heb."
Daarbij liet ze het. Maar Elizabeth smeekte nog even: „Beloof me één ding,
John; als William niet hier komt, wil je dan Donny Tradescant nemen
al is het maar op proef?" En vlug somde ze alle kwaliteiten van Donny op.
„In orde, maak je maar geen zorgen. William komt eerst en hij kan
zoiets niet in tien minuten beslissen. Laat het maar aan mij over. Ik zal
dan wel zien wat ik voor je doen kan."
(Wordt vervolgd)
Het tijdstip, waarop de opnamen wer
den beëindigd, getuigde enigszins van
De dansgroep Internationaal onder lei- kortzichtigheid in de regie, want op het-
ding van Gérard Bitter bezorgt de zelfde moment brak het spitsverkeer los
met padvindershoed getooide politieman- in Hilversums nauwe straten. De twee
nen een welkome afwisseling in de een- paarden, die zich tot dan toe betrekke-
zaamheid der Canadese bergwouden. lijk rustig hadden gehouden, steigerden
met de koppen nog boordevol Indianen-
Tijdens de opnamen in de naar den-
negroen en vers hout geurende Studio
A heerste een sfeer van stoere manne
lijkheid, die nog werd geaccentueerd
door het ongeduldig getrappel van twee
LEIDEN, sept. De auteur H. A.
Gompers is benoemd tot buitengewoon
hoogleraar aan de Rijksuniversiteit te
Leiden aan de faculteit der letteren en
wijsbegeerte, om onderwijs te geven in
de moderne Nederlandse letterkunde.
Het betreft hier de instelling van een
nieuwe leerstoel naast de leerstoel voor
de Nederlandse taal- en letterkunde.
De heer Gomperts. die in 1915 in Am
sterdam werd geboren, studeerde rech
ten aan de universiteit van zijn geboor
testad. Van 1936, tot 1938 maakte hij
deel uit van de redactie van het studen
tenblad „Propria Cures". Op 14 mei 1940
vertrok de heer Gomperts naar Londen.
Na zijn terugkeer in Nederland in 1945
wijdde hij zich uitsluitend aan litterair
werk. In 1946 aanvaardde hij het cor
respondentschap van „Het Parool" in
Parijs. Drie jaar later werd hij redac
teur letterkunde, enkele jaren later te
vens toneelredacteur van deze krant.
Prof. Gomperts geniet grote aekend-
heid als essayist en als dichter. Zijn lit
teraire werk is vele malen bekroond.
Zo ontving hij in 1938 de gouden me
daille van het Amsterdams studenten
corps. voorts de „Wijnands Franken-
prijs"' van de maatschappij der Neder
landse letterkunde in 1953, de „Pierre
Bayle prijs" van de Rotterdamse kunst
stichting in 1960, de Bssayprij s van
Amsterdam in 1963 en de prijs van de
televisiekritiek eveneens in dat jaar.
songs de straat op, zonder zich te sto
ren aan de fluitsignalen van enkele le
den der gemeentepolitie. De chaos was
compleet en de Mounted Police was ia
geen velden of wegen te bekennen.
-j
RUIM DE HELFT van de Engelsen,
die in de zes maanden eindigend op
31 januari, autorijles namen zijn voor
het rijexamen gezakt
De 179 stemgerechtigden van het
dorpje Wretton in Engeland hebben
voor het eerst in zeventig jaar per
ongeluk gestemd. Sinds 1894 .va
ren de kandidaten voor de plattelands-
raad zonder tegenkandidaat in da
raad teruggekeerd. Maar dit jaar wa
ren er twee kandidaten die allebei
dachten dat ze de enige waren. Toen
een zich wilde terugtrekken was het
te laat en moesten de 179 kiezers
een keuze maken.
Advertentie
47. Nu Winnetou de neger ontwaarde, begreep hij,
dat dit het gezelschap was, dat zij zochten, maar
Bob hoorde het gesnuif der paarden en begreep
niets. „Wie daar?" klonk het doordringend. Stilte.
„Wie daar zijn? Massa Bob wil antwoord. Anders
hij doodslaan, wie daar zijn" Het bleef stil, nu
kwam de neger nader in de richting van de paar
den. Het paard van Winnetou ging plotseling op de
achterbenen staan en bedreigde Bob. Zo flink hij
zich aanvankelijk had getoond, nu begon hij toch te
aarzelen. Vooral toen hij naast de paarden de bewe
gingloze gestalte van Winnetou ontdekte. Hij kroop
in zijn schulp en riep: „Help, help!! Ze willen
Massa Bob doden" „De drie mannen om het vuut
sprongen op en grepen hun wapens. „Waarom
schreeuw je zo?" vroeg Davy. „Een spook kwam
op mij af." „Waar dan?" „Verder bij die rotsen."
„Onzin, Bob. Spoken bestaan niet." Davy wilds
poolshoogte nemen, maar een stem sprak rustig»
„Er is niets aan de hand, Mr. Davy. Het zijn vrien
den." Het was Old Shatterhand, die deze woorden
sprak. „Goede avond, heren. Ik kom u de groeten
brengen van Dikke Jemmy en Hobble Frank." „Waar
hebt u ze gezien?" vroeg Davy meteen. „Toen zij
het olifantespoor volgden."
