In Spaarndams „Spookhuis
kan de kunstminnaar met
krappe beurs keuze maken
Judasoogwerpt blik op
breed publiek
OTTGERING
Twee metselaars aan een
bakstenen kunstwerk
Prachtig vakwerk in gigantisch
reliëf voor katholieke L.T.S.
Cornell's Siegers maakt van
zijn hart geen moordkuil
Hij lijkt
veel op
Adenauer,
voort*
varend
en heel
oprecht
vloerkleden
reinigen
Tevreden
SLEUTEL WEC7
van TAPIJTEN
Gewone man
Laat nu Uw
Taunusl2M.I7M,20M
GROEN Co.
Voor hei reinigen
naar
ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1965
PAGINA 3
HAARLEM, 11 sept. Gebo
ren en getogen Spaarndammers,
die bejaard en bovendien nog bij
gelovig zijn, passeren slechts met
een zekere schroom een hoekhuis
aan de Westkolk dat al sinds men
senheugenis aan de voet van de
dijk staat weggedoken. Niet zon
der reden overigens, want als het
waar is wat men zegt, doolt
's nachts rond het „Spookhuis"
nog altijd de witte non. Dove
Henk, de fotograaf en Spaarn-
dammer in hart en nieren, heeft
haar een paar jaar geleden nog
rusteloos zien zweven.
De legende zegt dat in vroeger
tijden een nonnenklooster het
geestelijk leven van de dorpsge
meenschap in Spaarndam domi
neerde. De religieuzen zouden in
tijden van gevaar kunnen ontsnap
pen via een onderaardse gang, die
het klooster met het „Spookhuis"
verbond.
door (I zelf
gebracht en gehaald
f 2.50 per m2
Het „Judasoog" werd door de ex
poserende kunstenaars zelf opge
knapt. Van kunstschilder tot huis
schilder is maar een klein stapje.
„DE SLEUTELSPECIALIST"
Het bovenaanzicht van de reus
achtige zeshoekige moer is, zoals
bij echte moertjes het geval is,
bol. Een karwei dat de twee met
selaars zonder hulp van mallen
of stuikdraden moesten zien
te klaren.
Velen vinden dat hij op Conrad
Adenauer lijkt. Met een
beetje fantasie kan men in
het gerimpelde gelaat van de 79-
jarige Zandvoortse architect Cor-
nelis Siegers inderdaad wel enige
gelijkenis ontdekken met dat van
de oude Duitse staatsman. Hij is
minstens even voortvarend, zegt
zijn vrouw met een trots die goede
echtgenoten past. Er is geen
enkele reden om daaraan te twij
felen. De bewijzen liggen namelijk
voor het oprapen. In de kleine
werkkamer, waarin de secretaire
en de tekentafel eigenlijk maar
nauwelijks passen en waar wij
weggedrukt op een stoel in de hoek
op ons interview wachten, hangen
ingelijst de schriftelijke blij
ken van waardering voor de acti
viteit en toewijding waarmee
Cornelis Siegers de Katholieke
Middenstandsbond gedurende vijf
endertig jaar diende en zestig jaar
jaar lang zijn plicht als kerkzan
ger „vroom en trouw" vervulde.
En de aanleiding tot ons bezoek
geldt zijn vijftigjarig raadslid
maatschap voor de KVP in Zand-
voort, bij de herdenking waarvan
zijn voortvarendheid al evenzeer
is geprezen.
Trouwens, Cornelis Siegers wil,
in alle bescheidenheid, zijn
eigen voortvarendheid graag
benadrukken. „Als wethouder was
ik in de crisisjaren zeer voortva
rend, ik schiep werk voor drie
honderdvijftig Zandvoorters. Ik
voelde de nood van de mensen
aan en ik wilde ze helpen." Het
lijkt onbescheiden maar zo klinkt
het niet. Hij zit behaaglijk onder
uit gezakt in een makkelijke stoel
bij het grote raam in zijn gezél
lige, volledig op het woongenot
ingestelde huis aan de Dr. Kuy-
perstraat. Hij praat ongeremd. Zó
is hij hélemaal: een man die van
zijn hart geen moordkuil maakt;
eerlijk en rechtuit.
OARAGE „PETERS"
CENTRALE VERWARMING
„DUIKER" OLIEBRANDERS
„DUIKER" AARDGASKETELS
In dit pand, met een waas van raad
selachtigheid omgeven, gaan vijf kun
stenaars hun werk tentoonstellen. Van
daag hebben ze, na dagen van plamu
ren, schilderen en timmeren, de deur
van de kleine expositieruimte officieel
geopend. In het vervolg kan iedere
liefhebber iedere zaterdag en geduren
de de dagen rond kerstmis en nieuw
jaar hier een kijkje komen nemen.
De bekende Spaarndamse kunst
schilder Leen Spierenburg heeft de
kiem voor dit plan gelegd. „Ik had al
een tijd uitgekeken naar de mogelijk
heid om mijn werk onder het publiek
te brengen zonder tussenkomst van
(Advertentie)
per m2
Haarlem: Amsterdamsevaart 28-32 - Tel. 11561
Grote Houtstraat 5a Tel. 10771
Heemstede: Binnenweg 137
Tel. 84373
een kunsthandelaar. Toen op een dag
de timmerman, die achter geblindeerde
ramen in het „Spookhuis" zijn ambacht
uitoefende, het veld ruimde, werd ik in
de gelegenheid gesteld om het van de
eigenaresse te huren." De heer Spie
renburg trommelde onmiddellijk een
paar collega's in de kunst bijeen en
samen besloten zij het pandje als ex
positieruimte te gaan inrichten.
Corry Bakker zou er met haar pop
pen een plaatsje krijgen; Jeanett Plas
kon er haar handweefprodukten smaak
vol draperen; sierlasser Joost Spar-
hout kon er zijn kunstwerkjes opstel
len en Leen Spierenburg en Ton Wen-
tinck zouden de muren Kunnen oenut-
ten om de grafische voorstellingen en
schilderijen ten toon te stellen.
„Wij zijn alle vijf bezeten van het
idee om ons werk onder de gewone
man te brengen", zegt Leen Spieren
burg. „Voor de meeste mensen is kunst
toch nog iets dat geheel buiten hen
om gaat. Iets wat je tijdens een ver
regende vakantiedag in een museum
gaat bezichtigen. En hoe komt dat?
Omdat een kunstwerkje voor de ge
wone man niet te betalen is."
Het is zijn stellige overtuiging dat Jan
Publiek zich wel degelijk voor kunst
zal gaan interesseren als het maar bin
nen zijn bereik komt. „En dat willen
wij nu gaan propageren Wij willen
daar werken tentoonstellen, die voor
iedere beurs bereikbaar en moeten
zijn." De prijs van de schilderijen,
smeedwerkjes, poppen en weefstukjes
zullen dan ook in het algemeen de grens
van honderd gulden niet oversein ij den
Alle tentoongestelde werken zullen
zijn voorzien van een prijskaartje.
„Daardoor verkomen wij de onaange
name situatie die ontstaat als iemand
die zijn zinnen op een kunstwerkje heeft
gezet te laat bemerkt dat de aankoop
ver boven zijn financiële draagkracht
uitgaat."
Vele rasechte Spaarndammers heb
ben zich al tevreden getoond met de
nieuwe bestemming van het oude
„Spookhuis". „Het krijgt nu tenminste
een eervolle bestemming en het blijft
voor Spaarndam behouden", hebben zij
de heer Spierenburg gezegd toen hp zijn
plannen bekend maakte. En het moe*
gezegd worden dat de benedenverdie
ping van het „Spookhuis" zijn verhe-
venste functie sinds jaren krijgt. De
aandachtige toeschouwer ziet onder de
pleisterlaag nog de woorden „Varkens
slachterij" schemeren. En voordat de
timmerman het als werkplaats inrichtte
dreef lange jaren een groenteman er
een bloeidende handel.
De vijf kunstenaars hebben hun nie-
we showroom de naam „Judasoog" toe
bedacht. De naam is ontleend aan het
gelijknamige glaasje dat vroeger in de
voordeur was gemonteerd en waardoor
de bewoner van het huis een beperkte
blik op de wereld aan gene zijde van
de deur kon werpen. Een houtgesneden
uithangbord zal binnenkort aan iede
re voorbijganger duidelijk maken welk
bedrijf er in het bijbehorende pand
wordt uitgeoefend.
„Want wij moeten er van doordron
gen raken dat wij een gewoon ambacht
uitoefenen. Zoals de een van beroep
boekhouder of bouwvakker is, zo ben
ik kunstschilder. Veel kunstenaars heb
ben de neiging am zich van de wereld
af te keren. Daardoor plaatsen zij zich
zelf buiten spel. Hoe kan de artiest im
mers van de maatschappij verwachten
dat zjj zich om hem bekommert, als hij
toch niets met haar te maken wil heb
ben. Door hier in het centrum een
winkeltje in te richten, komt de kun
stenaar in direct contact met zijn ko
pers en erkennen wij dat wij ook min
of meer van hen afhankelijk zijn."
Leen Spierenburg' is er van overtuigd
dat hij, in ieder geval wat Spaarndam
betreft, zijn doel zal bereiken. „De men
sen die hier geregeld een blik naar
binnen werpen en zo nu en dan een
gesprekje met ons aanknopen, zullen er
toch eens van overtuigd moeten raken
dat er nog wat meer bestaat
dan het klassieke herder met-schaap-
jes-op-de-hei-prentje", zegt hij. „Ons
eerste doel is het publiek vertrouwd te
maken met de kunst. Wij zullen dan
ook moeten oppassen dat we de men
sen niet afschrikken door moeilijk be
grijpbare werken te exposeren."
In de zomermaanden zal het Judas
oog iedere dag geopend zijn. Dit vanwe
ge de grote toeloop van toeristen die
het schilderachtige dorpje in het hoog-
;rken.
seizoen krijgt te verwerk
M. de G.
(Advertentie)
LANGE VEEESTRAAT 10 TEL. 11491
Daar kunnen de andere raadsleden
in Zandvoort overigens over mee
praten. Siegers neemt nimmer
een blad voor de mond. Dat deed
hij zelfs niet toen hij werd gehuldigd
ter gelegenheid van zijn gouden raads
lidmaatschap, terwijl men bij zulke ge-
Advertentie)
fELEFOON 80461 - HEEMSTEDE
legenheden graag bereid is met loftui
tingen te komen. Maar Slepers spuide
zelfs bij die gelegenheid zpn kritiek.
„Ik heb altijd geprobeerd het recht te
doen wedervaren, maar ik ben er hei
lig van overtuigd, dat door de over
heid sommige rechten van de burger
niet altijd in acht worden genomen."
Op de toenemende ambtenarij hakt
hij al jaren. „Het gemeentelijk appa
raat is te ambtelijk geworden. Voor
al als architect en aannemer ik
ben maar een klein baasje hoor
UlllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIllllllllllllllll
HAARLEM, 11 sept. Ruim zes we
ken staan de twee broers Han en Ruud
Smit (36 en 29 jaar) al langs de wes
telijke muur van de Katholieke lagere
technische school in Parkwijk op de
steigers en het is al overduidelijk waar
het heen moet: een gigantisch reliëf
van negen bij negentien meter in zand
kleurige baksteen. De Haarlemse kun
stenaar Levi mis Tollenaar maakte het
ontwerp voor de muur, de twee broers
metselaars uit roeping voeren
het nauwgezet en gewetensvol steen
voor steen uit. Wanneer over een week
de steigers zullen zijn weggehaald zul
len de Haarlemmers het kunnen zien!
negen symbolen der techniek met een
reusachtige zeshoekige moer als dank
baar middelpunt.
Het baksteen-reliëf ter verfraaiing van
grote muurvlakken is een nog maar
kortgeleden ontdekte tak van kunst.
Het was dan ook de eerste keer dat da
twee gebroeders Smit een dergelijk kar
wei kregen opgedragen. „De oudere
vakbroeders beweren vaak, dat de jon
gere generatie metselaars tot moeilijke
werkstukken niet meer in staat is",
zeggen ze, „wjj kunnen met deze muur
gelukkig het tegendeel bewijzen. Overi
gens, je kunt het de jonge metselaar»
niet kwalijk nemen, dat ze misschien
alleen verstand hebben van rechte, strak
ke muren. De woningnood en de strak»
ke lijnen van de moderne flatgebouwen
laten weinig gelegenheid tot experimen
teren met versierseltjes."
Op het eerste gezicht maken de ge
broeders Smit niet veel verschil met
andere metselaars in actie. Dezelfde
metselgeluiden, dezelfde gebaren van
het voorzichtig hakken van de stenen
in de hand, dezelfde witbestoven schoe-
nen. Maar geen metselaar zal zich zo
het hoofd hoeven breken over het uit
zetten van de juiste maten van de mo
tieven, over in ingewikkelde wiskundige
figuren gespannen draden tot waar de
muur daarachter moet worden opge-
dikt of uitgespaard, over glooiingen, bol
lingen en scherpe hoeken of over afwis
selend ruige en vlakke voegen. Tot op de
milimeter moet alles kloppen, willen al
le in elkaar overgaande motieven vol
ledig tot hun recht komen. Lagen wor
den nageteld, de hoogte van de voegen
berekend, de snelheid van het drogen
bepaald in verband met gevaar op zak
ken of wegglijden van schudnlopende ge
deelten. Een groots bewijs van vak
manschap dat langzaam opgroeit uit
bouwtekeningen van schaal een op hon
derd.
„Kjjk eens, wjj zijn op de allereer
ste plaats metselaars", zegt een van
e- neden op straat „kunstenaars'n'ara
de broers, „al roepen de kijkers be
neden op straat „kunstenaars" naar
ons, niets mee te maken, wü zijn
metselaars. Want dat ene stapje ver
der dat een ingewikkeld baksteenwerk
tot kunst maakt, dat kunnen we niet
zetten. Dat kan alleen de kunstenaar.
Hij doet vaak voorstellen, waar wij
met onze ogen over knipperen. Maar
achteraf denk je altijd, hij heeft ge
lijk, dat maakt het werk pas levend.
Knap evengoed, om als buitenstaan
der de metseltechniek zo goed te be
heersen en er zelfs mee te kunnen
spelen."
'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiniiii
hinderen mij al die vergunningen die
je nodig hebt om te kunnen bouwen.
En je bent afhankelijk van het oor
deel van een paar mensen."
En toch: Cornelis Siegers is heel
gelukkig met de ontwikkeling die
Zandvoort in de afgelopen vijftig
jaar heeft doorgemaakt. Hij heeft
er ook van het begin af aan achter ge
staan. En hij vindt dat het gemeente
bestuur het niet zo slecht heeft gedaan.
Natuurlijk, als architect van de oude
stempel kan hij weinig waardering op
brengen voor de ontwerpen van jon
gere architecten die in „noord" en
„zuid" zijn gerealiseerd. „Wat is dat
veranderd in die vijftig jaar. Kijk eens
naar die grote blinde muren. Dat kunt
U toch niet mooi vinden". Hij wijst
naar de overkant van de straat en
trekt een vies gezicht. „Maar het is
tegenwoordig ook wel heel moeilijk met
al die beperkingen", voegt hij er ver
goelijkend aan toe.
Terwijl wij in de feestgebak duiken
„vandaag (dinsdag) is de dag"
wagen wij het moreel ter spra-
;e brengen, dat, zoals velen menen,
in Zandvoort in de zomermaanden ver
te zoeken is. Maar de verwachte reactie
blijft uit. Hij fulmineert niet tegen de
langharige jongens en de blote meisjes
of hun gedragingen. „De mentaliteit
van de mensen is veranderd en de
mode ook. Vroeger was het net zo erg.
Toen gluurde men tussen de badwagens
door ook naar de vrouwen die
zich met de lange pijpbroeken in zee
begaven. En toen speelde zich op het
st*,
fc- N
strand ook vreemde taferelen af. Alleen
waren het toen niet de jongeren, maar
de advocaten en doktoren".
Van die soms vreemde toe
risten moet Zandvoort het trouwens
hebben. Dat weet Cornells Siegers
heel goed. „Vijftig jaar terug verzet
ten velen zich tegen het aantrekken
van toeristen, maar onder druk van
het vreemdelingenverkeer is hier veel
goeds verricht. Daar hebben we het
busstation en het postkantoor aan te
danken. En ziet U eens wat er van
het centrum geworden is. Vroeger
liep er een sloot langs het raadhuis
plein. Dat was de grens van de be
bouwing en tevens het riool voor het
hele dorp".
Als hij over woning- en stedebouw
spreekt wordt de heer Siegers on
rustig. Maanden heeft hij niet kun
nen werken vanwege een operatie
aan zijn voet. Dat is nog niet helemaal ge
nezen. „Ik hoop spoedig weer achter mijn
tekentafel te kunnen springen", zegt hjj
enthousiast alsof zijn tachtigste verjaar
dag niet in het verschiet ligt. „Maar
het is wel het laatste jaar dat ik in
de raad zit. Dat wordt me te zwaar.
Geloof me, het is geen ere-baantje
meer als vroeger. Het is nu erg inge
wikkeld en je moet een goede scholing
hebben".
Ook hierin is hjj voortvarend. Meer
nog dan Adenauer. Hij weet wanneer
het zjjn tijd is om te gaan. En hij
heeft er niet te lang gezeten.
J. v. H.
(Advertentie)
O VER VEEN TELEF. 54855
