HEER BOMMEL EN DE WISSELSCHAT
Tomatensoep moet van zijn
De Vleut"
rapste in
Antwerpen
Piet Loeris en de Tappalappa's
HET HUIS MET
DE ROZEN
Model tiener in
nieuwe pop
I
Stroken en
strikjes bij
Offerman
Renniesl
DE ZOON
VAN DE
BERENJAGER
door
Marten
Toonder
Wereldstrijd moderne
vijfkamp in Leipzig
tl
Toeroek aan de leiding
DINSDAG 21 SEPTEMBER 1965
'3
Strijken kan nog
gemakkelijker
a cr stoom
V.. strijkijzer
VflN De WQCMOêtlDa
De Wadderj
'S
VLAANDEREN
Brandend maagzuur?
helpen direkt!
j.vw&s jgkv7 -
5560 Op een namiddag in de zomer stond Tom Poes
voor zijn huisje en staarde een beetje bezorgd naar de ver
zakte muur en de gescheurde balken. Het was duidelijk,
dat het pandje bouwvallig begon te worden; maar op
knappen kost veel geld. Tom Poes had echter nooit veel
belangstelling voor geld gehad en dat wreekt zich vroeger
of later. Daar stond hij nu.
Maar gelukkig leefde hij in een welvaartstaat waarin
niemand zo maar kan verkommeren en daar naderde
dan ook reeds de ambtenaar eerste klasse Dorknoper met
een tas vol papieren.
„Goede avond", sprak de beambte, de pas inhoudend.
„Ik moet eens met u spreken, meneer Poes. U onttrekt u
aan de Sociale Voorzieningen, u betaalt geen premies
voor uw A.O.W., u vult uw belastingpapieren niet in, u
leeft van de hand in de tand en u hokt in een krot. Dat
gaat zo niet".
„Nee", zei Tom Poes bedrukt. „Maar wat moet ik daar
aan doen? Het beviel me best, tot nu toe".
„Jaja", hernam de hooggeplaatste klerk schamper.
„De krekel en de mier. Dansen en zingen zolang de zon
schijnt en aankloppen om steun als de nood aan de man
komt. Laat u inschrijven bij het arbeidsbureau, zals
ieder weldenkend burger; laat u op de lijst voor woning
zoekenden plaatsen en meldt u aan voor overbruggings-
steun. Wij zijn niet onwelwillend".
„Maar ik wil hier blijven wonen" riep Tom Poes uit.
„Dit is een prettig huis en het is van mij""
„Een prettig huis", herhaalde de ambtenaar somber.
Hij legde een beschuldigende wijsvinger op de verzakte
muur zodat deze gedeeltelijk instortte en de bewoner plot
seling voor een bouwval stnd.
„Een prettig huis", zei de heer Dorknoper. „Ja, ja. Dit
pand is hiermede onbewoonbaar verklaard, meneer Poes.
Wendt u tot de aangewezen instanties om bijstand en
snel. Wij houden u in het oog. Goede avond".
Advertentie
NU MET GRATIS SPELDJE!
ANTWERPEN, 21 sept. Jos van der
Vleuten heeft maandag In de omgeving
van Antwerpen een wielerwedstrijd ge
wonnen over 150 km, waaraan werd deel
genomen door 66 renners.
De uitslag was: 1. Jos van der Vleuten,
de 150 km in 3 uur 30 min.; 2. Louis
Proost (Belg.) z.t.; 3. Henk Nijdam (Ned.)
op 10 meter; 4. Marcel Geeraerts (Belg.);
5. Michael Wright (G.B.); 8. Leo van
Dongen (Ned.).
LEIPZIG, 21 sept. Op de tweede dag
van het dertiende wereldkampioenschap
moderne vijfkamp in Leipzig heeft de
Hongaarse Olympische kampioen Dr.
Ferenc Toeroek met 2066 punten de lei
ding genomen voor zijn landgenoot Mona
(1985 p.) en de Oostenrijker Herbert
Polzhuber (1976). Op het programma van
maandag stond het onderdeel schermen.
Na elf uur hadden de Oostenrijker Polz
huber, diens landgenoot Trost, de Kus
Nowikov en de Hongaar Toeroek elk 31
overwinningen behaald. Eerst na barrage
werd Toeroek winnaar van de dag. In
het landenklassement heeft Hongarije met
6129 punten de leiding voor Oost-Duits-
land (4989 p.) en West-Duitsiand (4897
punten). Nederland bezet met 2607 punten
de twaalfde en voorlaatste plaats.
Advertentie
EEN NIEUW AVONTUUi? VAN JoHflH eN PIEREWIET
&eapresse
a
n
738 Tante Coba heeft kattedarmen?
Daar klopt niks van," mompelde de
officier, toen hij het antwoord van
Piet Loeris had ontvangen: „Het we
derwoord luidt; Ome Kees heeft ma
honiehouten pak aan!" „Natuurlijk,
't was me ontschoten!" lachte de de
tective gevat; „Maar je zult moeten
toegeven, dat 't in ieder geval in de
familie blijft, broer goudknoop! Hoe
kon ik nou zó dom zijn!" „Toch ver
trouw ik het niet," prevelde de man:
„Voor alle zekerheid zal ik je aan 'n
derdegraadsverhoor moeten onderwer-
werpen." Hij wendde zich tot zijn
manschappen, die bewegingloos in de
jeep zaten. Arresteer deze twee be
val hij op snijdende toon. „Meneer
Loeris, de stoorzender," fluisterde
Sientje bekommerd, terwijl ze een
paar passen achteruit ging. „Die ke
rels zijn zwaar bewapend en ze kij
ken zo grimmig." „Ze kunnen niet
anders, Sientje. Ze zijn zo afgesteld!"
grinnikte de speurder, terwijl hij z'n
zendertje tevoorschijn haalde. Hij
deed dit precies op tijd, want de sol
daten hadden de jeep met houterige
door Mea Allan
55.
sprongen verlaten en beenden recht
op ons tweetal af. Maar ze kwamen
niet ver. „Staan blijven en je op
de grond laten vallen," teemde Piet
Loeris op zeurderige toon: „En jij ook
druiloor!" Dit laatste zei hij uiter
aard tegen hun commandant: Ter
wijl de soldaten echter als 'n blok te
gen de grond sloegen, bleef de officier
overeind staan. Dat gijntje gaat bij
mij niet op, vriend!" sprak hij, „Je
hebt pech, want ik ben toevalling van
vlees en bloed. Bovendien ben ik judo
kampioen van IJsland, dus ik zou me
maar rustig overgeven als ik jou was.
LIA, IK HERINNER ME.PEZb
EEN PAAR JAAR CELEPEN
GEMAAKT TE HEBB
HECTOR MIR
VILLE-ZAAK
OUDERWETS AAN
FAMILIEGROEPEN
TROUWFOTO'S...
HET M0C6T
PRECIES
KLOPPEN...
WEHEBBEN
HET'N PAAR
KEER OVER-,
GEDAAN
„Dummkopf," zei hij teder, zijn armen om haar heen slaand.
„Je hebt zoveel voor mij gedaan, Oscar, en er was nooit iets
wat ik voor jou kon doen, terwijl ik zo graag iets wilde doen."
„Maar je doet alles voor mij. Je kookt voor meje bent mijn metgezel
en geliefde. Wat kan je meer doen?"
Zij boog zich voorover en gaf hem een vluchtige kus. „Ik ga er nu mijn
werk van maken je dat te tonen, Heer Echtgenoot. Ga nu weg, want ik moet
pakken."
Donny was ook aan 't pakken. Mary liep heen en weer en bracht hem
pas gestreken overhemden en pyjama's en drie paar nieuwe sokken, die zij
zelf voor hem gebreid had. Joe stond in de deuropening een pijp te roken
Ann zat in de kamer en keek toe. Ze keek naar Donny en vond dat hij er
flink uitzag en dat hij in de laatste drie dagen meer volwassen was geworden
Zijn afwachtende, onzekere houding was verdwenen; hij maakte nu plannen
voor hun beiden en er was niets kalms aan de wijze, waarop hij haar iedere
avond goedenacht kuste. Donny was altijd wel hartstochtelijk geweest,
maar nu was deze passie omgezet in iets sterks en vertrouwensvols. Zo
was het geworden vanaf het moment dat hij de ring aan Ann's vinger had
geschoven.
Toen hij met pakken klaar was ging hij nog wat met Ann wandelen. Het
regende nog wel, maar zij namen daar geen notitie van.
Ook Polly was aan 't pakken. Joe en Mary zouden haar straks met een
gehuurde auto komen ophalen om Donny gezamenlijk naar het station te
brengen. Zij zou dan mee terug gaan naar Joe's huis, waar ze enige tijd
zou logeren, maar dat zouden niet meer dan een paar dagen zijn, want Donny
zou van tijd tot tijd thuiskomen en dan wilde Polly geen beslag leggen op
zijn kamer. Het was alleen dat het buiten regende, maar evenals Polly
dat in Rose Cottage gewend was het water begon door het dak te
druppelen. Het lekte daar ook weer. Dus zette Polly maar weer pannetjes
en kommetjes neer om de druppels op te vangen.
Polly had een plan uitgedacht om weer naar Staveney terug te kunnen
komen. Zij hoopte het zo te kunnen regelen, dat zij met de weduwe van
Deck Paston zou kunnen samenwonen in het huis van Mrs. Paston. Niet
alleen dat haar dit beter leek dan hier in Dellwood, maar ze zou ook dichter
bij Rose Cottage zijn. Altijd nog had ze een voorgevoel, dat zij ééns weer
op Rose Cottage zou terugkomen. Niet dat zij iemand kwaad toewenste,
maar er zou toch wel eens wat met die Lubecke's kunnen gebeuren of
misschien kregen ze wel eens genoeg van het leven op het land, en gingen
ze weer naar Londen terug. Men kon nooit weten. En zij zou een wakend
oog blijven houden.
Joe was kwaad toen hij zag dat bij zijn moeder het dak lekte. „Trek je er
niets van aan, ouwetje, je komt met ons mee naar huis," troostte hij haar
De trein kwam binnen. Donny kreeg een vaderlijke omhelzing van Joe,
een betraande zoen van Mary en een stevige zoen van Polly, die hem nariep:
„Je zult gauwer terugkomen dan je denkt!" Ten slotte omhelsde hij Ann,
en wel zo, dat hij bijna zijn trein miste.
„Vooruit, Donny, anders gaat de trein zonder jou weg!" riep Joe. Hij
trok hem aan zijn arm, duwde hem de trein in en wierp hem zijn valies
achterna.
Terwijl ze naar huis terugreden vroeg Mary of Ann bij hen bleef voor
het avondeten, en Joe sloot zich bij Mary's verzoek aan.
„Heel graag," zei Ann, maar ik moet eerst even naar Moeder. Zij verwacht
mij. Ik ben in een minuut terug."
CWordt vervolgd)
In 1959 werd
Barbie in Amerika
„geboren". In heel
Europa en zelfs in
Afrika wordt Bar.
bie nu verkocht.
Deze tienerpop met
haar vriendjes, Zus
jes en vriendinnen,
is geliefd bij jonge
meisjes en bij
meisjes, die de pop-
penleeftijd eigen
lijk allang te boven
zijn. En dan gaat
het vooral om de
kleertjes. Gisteren
heeft een levende
Barbie in het Am-
sterdamse Hilton-
hotel haar nieuw,
ste garderobe ge
toond. Het zijn niet
uitzonderlijke mo
dieuze kleren die
'ze draagt, maar zij
wil vooral de tie
ner er op wijzen,
dat ieder jong
meisje aandacht en
zorg aan haar kle
ding moet beste,
den.
In Amerika neemt
men deze wenk ter
harte. Daar heeft
men al een Barbie
Fanclub opgericht
en naar het kan
toor daarvan kun
nen tieners hun
problemen - hoofd
zakelijk op moe ieus
gebied - schrijven.
De fanclub telt
acht miljoen leden.
In Nederland
waar het poppetje
van alle Europese
landen het test
verkocht wordt -
zal binnenkort ook
zo'n fanclub wor
den opgericht.
Barbies kleertjes
worden niet, zoals
iedereen misschien
denkt, in Amerika
gemaakt Zij worden
daar alleen ont-
worpen. Japanst»
naaisters die blijk,
baar fijnere vin
gers hebben dan da
Amerikaanse, ma
ken alle kleertjes
met de hand.
Dat de Barbie,
mode niet alleej
een poppenmode i^
maar een echte
tienermode, werd
gisteren bewezen.
Meisjes, die Bar-
bic- en Skipper-
kleren droegen, za
gen er uit als „mo
del-tieners" en nu
is het aan onze
jongens en meis
jes om te beoorde
len of dat werke
lijk hun ideaal is.
EEN grote hoeveelheid stroken,
strikjes, knopen en stiksels werd
ons gisteren voorgeschoteld bij
de presentatie van de herfst- en win
tercollectie van Ferry Offerman in
Amsterdam. Als hij maar even de
kans zag verwerkte hij struisveren
en bont aan zijn modellen, aan de
kraag, aan de mouwen of aa n de
zoom. Vele mantels, die van prachtige
tweeds waren gemaakt, hadden een
bontkraag. Het bont zat dan echter
aan de onderkant zodat het bijna nood
zakelijk werd de kraag voortdurend
op te zetten.
Overigens toonde hij ook losse bont
kragen op pakjes en mantels, die
als hoeden konden worden gedragen
een ideetje voor vrouwen die „altijd
wat anders willen". Afstaande kragen
en collen zijn bij Offerman nog altijd
favoriet. Schuine rij en knopen op een
pak of jurk en ingezette stukken en
passen komen bijna altijd terug. Toch
werden ook jurken getoond met of
zonder jasjes, eenvoudig en smaakvol
En vooral de gebruikte stoffen vielen
op door kwaliteit en kleur.
Offerman waagde zich ook aan en
kele tienermodellen Zij werden door
uitzonderlijke korte rokken en grote
koperen knopen gekenmerkt. Een
avondjurk voor tieners was recht
van lijn maar geheel in tegenstelling
daarmee waren de kanten strookjes,
die het materiaal vormden.
Fez-achtige hoeden completeerden
vele modellen van Ferry Offerman.
Advertentie
61. „Het opperhoofd der Shoshonen was afwezig,
toen de blanken werden overvallen," verontschul
digde Dappere Buffel zich. „Waarom heeft hij de
gevangenen dan niet weer in vrijheid gesteld? U
hebt de oorlogsbijl toch niet weer opgegraven?"
„De gevangenen moeten beslist sterven, want zij
hebben het bloeddal betreden." „Dan zult u ook
sterven." „Dappere Buffel is niet bang om te ster
ven. Het zou hem zelfs aangenaam zijn." „Hoe dat
zo?" „Dappere Buffel is gevangen genomen door
een blanke. Smadelijk uit zijn tent ontvoerd, zonder
zich te kunnen verdedigen." Zijn stem klonk moe
deloos. „Inderdaad verdient Dappere Buffel te ster
ven. Ik wil hem echter weer vrijlaten, mits hij d«
opdracht geeft, de gevangenen aan ons uit te le
veren." Het opperhoofd antwoordde met een be
slistheid, die scherp afstak bij zijn moedeloosheid
van zoëven: „Dappere Buffel heeft reeds gezegd, dat
hij wil sterven Hij zal de marteldood ondergaan
zonder een spier te vertrekken" „Ik ben een Chris
ten. Zoiets doe ik niet. Zelfs een dier dood ik alleen
uit noodzaak en dan op de minst pijnlijke manier.
Maar ook zonder u te doden zal ik de gevangenen
bevrijden." „Psaw" De Shoshonen zijn nu op hun
hoede. U zult gedood worden, voor u de gevangenen
ziet."
