Tomatensoep moet van zijn
Borduren is meer dan
de eeuwige kruissteek
Piet Loeris en de Tappalappa's
HET HUIS MET
DE ROZEN
HEER BOMMEL EN DE WISSELSCHAT
ALFREDO
DE ZOON VAN DE BERENJAGER
OOST WEST THUIS BEST
Sprookjesachtig werk
van Cecile Dreesmann
W onderbaarlijke
tandpasta
Muziekkenner
door
Marten
^A\ Ir 07*47*
Wat kinderen
er van zeggen
Klachten
Roze zwanen
Treinrit
Handen drukken
Zakenr\sico's
Parade
Parkeer paradijs
DINSDAG 28 SEPTEMBER 1965
Toonder
5565 Heer Bommel keek peinzend naar Kwetal, die
driftig met de twijg in zijn baard harkte.
„Daar heb je het al" riep het ventje geërgerd. „Daar
knapt de tak. De houtsoort is te krakerig voor mijn haar-
verknoping."
„Ja, ja", zei heer Ollie afwezig. „Je kunt beter een
kam nemen. Maar nu ik je toch tref, wil ik je een vraag
stuk voorleggen waar ik mee zit. Hoe kan ik Tom Poes een
schat laten vinden, die er «niet is?"
„Door hem te maken, natuurlijk" zei de dwerg. Hij
wierp het takje weg en schudde bekommerd het hoofd.
„Als ik nu maar een regelmatig geplitste schijf had",
hernam hij. „Een beetje afgeplat aan één kant, zodat er
een tandvorming optreedt. Maar dan van verdicht mate
riaal, natuurlijk. Géén silicaat; dat is te bros. Eerder iets
met een kalkverbinding
„Neem mijn zakkam maar", mompelde heer Bommel,
die zijn eigen gedachten volgde. „De kwestie is: hoe
maakt men een schat? Het is zo gemakkelijk gezegd..
Kwetal antwoordde niet direct. Hij wierp een blik op
het haargerief en begon toen verheugd rond te dansen.
„Dat is precies wat ik bedoel" riep hij uit. „Wat een
eendenkraam! Precies de goede, taaie grondstof met een
scherpe en toch afgeronde vertanding! Een kam hè? Nou,
als ik deze Kam mag hebben zal ik een schat voor de
geestelijke reus Bommel maken"
08
NU MET QRAT1S SPELDJEl
j^e Wadders
VLAANDEREN
Steeds weer schrikt de zware
zoemer van de voordeur de ge
dempt pratende dames uit de
conversatie. Cecile Dreesmann.
een spontaan voorbeeld van een
welverzorgde, charmant-en-
thousiaste vrouw met veel tijd
voor verfijnde aangelegenhe
den, groet de nieuwe bezoek
ster met een stralende glimlach,
heeft desgewenst voor een van
de werkstukken een kleine in
leiding en is voor het overige
zichtbaar gelukkig met haar
borduurkunst en de waarde
ring die zij daarvoor onder
vindt. „Met deze expositie vier
ik, na vier jaar in Laren, mijn
terugkomst naar Amsterdam,"
vertelt ze. „Jarenlang heb ik in
ditzelfde huis gewoond. Nor
maal is dit vertrek mijn atelier,
maar voor deze gelegenheid heb
ik alle werkspullen achter het
gordijn geborgen.''
Propaganda
door Mea Allan
c, PIS
MOCO
Advertentie
67. „Dat is het werk van Old Shatterhand,"
riep Jenuny uit en drukte de prairieheid hartelijk
de hand. „Niet alle eer voor mij," wimpelde deze
af. De anderen hebben ook hun best gedaan. Lange
Davy nam de taak op zich de nieuwsgierige vragen
van Jemmy en Frank te beantwoorden. Frank kreeg
echter geen kans, om ook maar één antwoord te
horen, want plotseling werd hij door twee zuilen
van armen omvat en hoog opgetild. Het was Bob,
die dolgelukkig met zijn meester boven zijn hoofd
als een baby, een rondedansje maakte. „Zet me
neer! Zet me neer!" kwekte deze benauwd. „Allee
Bob" riep Martin. „Gedraag je als een beschaafd
mens." „Ja, ja," haastte de neger zich te zeggen
en hij zette Frank gauw weer neer. „Maar massa
Bob ook zo veel boel blij met bevrijding van massa
Frank." „Ja, 't is goed Bob. Kom hier zitten. We
gaan de vredespijp roken." „Nee, nee, Bob hier
blijven. Ik weten, dat rood opperhoofd niet graag
hebben, Bob met mond aa'h zijn pijp." Nu bemoeide
Old Shatterhand zich er mee. „Wij gebruiken mijn
pijp, beste kerel en geen Shoshone zal er iets van
zeggen, als jij die rookt." Even later zat Bob trots
in de kring, waar de vredespijp van Old Shatter
hand de ronde deed.
WESTDUITSERS poetsen hun
tanden niet zo vaak als
zij zouden moeten doen.
De Tandartsenbond wijt dat aan
het feit dat de mensen de recla
me van tandpasta, die „lang na
werkende eigenschappen" zou be
zitten te letterlijk opvatten. Wan
neer een Westduitser iedere och
tend en iedere avond zijn anden
zou verzorgen, zou hij gemiddeld
per jaar vier tandenborstels ver
slijten; het aantal verbruikte tand-
borstels is echter per persoon
mkar één.
Overigens vertelde een van de
tandartsen van de Westduitse bond
dat tanden poetsen met een kalk-
oplossing zeker zo goed is, als het
tandpasta.
FEATURES SYNDICATE N/KRO. RADIOSTRIP
79. „Dat had je gedacht, oplichter,
flessetrekker!" brulde Piet Loeris op
eens door de volle troonzaal, waar de
verdorven professor Acidius bezig
was, de macht van de goedwillende,
maar slappe koning Peul over te ne
men. Er ontstond een vreselijke con
sternatie en alle hoogwaardigheidsbe
kleders begonnen door elkaar heen te
schreeuwen en radeloos heen en weer
te rennen, maar dit vermocht de koe
ne detective niet van de wijs te bren
gen. Hij had zijn stoorzendertje reeds
tevoorschijn gehaald en richtte dit on
vervaard op de wriemelende menigte.
„Transistors in baviaanstand, stroom-
onderbrekers in bokhouding," com
mandeerde hij op zakelijke toon, alsof
er niets aan de hand was: „Remkik-
kers uitdraaien, schoercontact verbre
ken!" De gevolgen van deze korte, af
gebeten orders zijn met geen pen te
beschrijven, maar we zullen het toch
maar trachten te doen! Een enkeling
daargelaten sloegen de gasten als een
blok tegen de grond en bleven daar
bewegingloos liggen. Maar, zoals
reeds gezegd, er waren uitzonderin
gen. Een daarvan was professor Aci
dius, die wit van drift het helse tafe
reel had gadegeslagen. „Wie flikt
me dat?" krijste hij met overslaande
stem: „Laat ie zich ogenblikkelijk
melden" Onvervaard stapte de we
reldberoemde speurder naar voren.
„Hier ben ik, broer, gifbout!" sprak
h" rustig: „Wees verstandig en geef
je over, dan zal ik zien Verder
kwam hij niet, want de geleerde had
zich gillend van razernij op hem ge
worpen!
JE moetaard/g
VOOR JE VRIENDJE S
Z/JN
JA, DAT ZE ME
AAN KUNNEN
9RIAN, DAT MAG JE
NIET DOEN
DENKEN
...NU NOC ZIEN PDOR TE PRINfiEN
TOT T PKOPUCTIG-TEAM,./
UUBAAP 1
IK BEN JE ERG DANKBAAR
PEREK/lK ZAL WETJE
LATER UITLEGGEN
MAAR LUigi
WEETJE
PAN NIET. PAT
PIT PE BEROEM
PE PAUL
VLAA.-/P£R£N
IS, WC WET
PXAAISOEK
VOOR PE
FILM
c EST?
PU1ZENP
MAAL PARPON
3ICN0K/
Zweden krijgt binnen niet al te
lange tijd zijn tweede televisienet. De
experimentele uitzendingen zullen be
gin 1967 aanvangen. In de eerste tijd
zullen alleen Stockholm en omgeving
ervan kunnen profiteren.
Cecile Dreesmann had nog een re
den om een expositie van eigen bor
duurwerken in haar huis aan de Anna
Vondelstraat» nummer 1 te houden.
Langzamerhand heeft zij een nieuwe
stijl ontwikkeld en zij vond het niet
meer dan vanzelfsprekend dat alle be
langstellende borduurliefhebsters van
de nieuwe kundigheden zouden kun
nen mee-profiteren. De stijlverande
ring zit 'm voornamelijk in het ge
bruik van „borduurvreemde" materia
len: geslepen steentjes, schelpjes, hou
ten sierseltjes, geblazen glasorna
mentjes, stro of fijn goud-spiraal, zij
geven het borduursel soms een Oos
terse, dan weer een sprookjesachtige
of precieus-rorpantische nadruk.
„We denken, tegenwoordig veel te
veel in termen van kroonkurken of
touw, Als je iets moois maakt, waar
aan je alle zorg en liefde besteedt, zijn
duurzame en dure materialen toch ze
ker de moeite waard. Ik heb tenslotte
de illusie dat mijn borduursels voor
heel wat tientallen jaren bestemd
zijn."
Cecile Dreesmann zoekt stad en land
af naar oude knoopjes, hangertjes en
kraaltjes. Oude dames, die eens over
haar gelezen hebben, laten haar soms
de hele linnenkast na, inclusief gebor
duurd linnen en dito kastranden.
Bij iedere vrouw en zeker bij iedere
vrouw die van borduren houdt, is Ce
cile Dreesmann bekend. Sinds de oor
log maakt ze op overtuigende wijze
propaganda voor deze bij uitstek vrou
welijke huisvlijt. De basisopleiding
borduren ontving zij op de royal
school of needle work in Londen.
Daar kreeg zij de hoeveelheid moge
lijkheden tot haar beschikking waar
uit zij later zelf zou moeten kiezen.
Cecile Dreesmann heeft tenslotte ge
kozen voor het vrije borduren. „De
mensen zouden eens af moeten van
die eeuwige kruissteekpatronen. Een
kruissteek is zo gemaakt en de teke
ningen hoeven maar lijntje voor lijntje
te worden opgevolgd. Geen kunst aan,
iedereen kan dat. Bij het vrije bordu
ren begint pas de zelfwerkzaamheid.
Zelf een tekening maken, zelf steken
ontdekken. Dan krijg je ook het idee
dat je een beetje met „kunst" bezig
bent, dat wil zeggen, iets van jezelf
geven, dat geen ander nog voor, je
heeft gedaan."
Cecile Dreesmann heeft een voor
liefde voor die onderwerpen, waarin
iedere vrouw haar wel zal kunnen
volgen: bloemen, ridders, jonkvrouwen,
dromen, minnende paartjes. In fijne
stekenlijntjes gaan ze tegen een ach
tergrond van zwaar moiré zijde of
shantung in hun eigen wereld op. De
meeste taferelen hebben iets onbe
stemds historisch. „De vroege middel
eeuwen boeien mij enorm, zeg maar
het einde van het Romaanse tijdperk.
De geschiedenis, de zeden, de archi
tectuur ervan, alles. Al mijn vrouwen
figuurtjes krijgen iets uit die tiid
mee."
Cecile Dreesmann ontwerpt alle teke
ningen zelf. Sommige werkstukken
borduurt ze zelfs zo uit de hand.
„Dat is een nieuwe rage van me," zegt
ze, „meestal zijn het ontwerpen waar
bij ik veel van de andere materialen
gebruik maak." Die borduursels krij
gen aan de achterzijde een extra-ver
steviging mee tegen het uitzakken.
Midden in het atelier trok enkele da
gen geleden een model van een reuze
stamboom de aandacht. De twee bred#
zijtakken torsten elegante staatsie-por
tretten in vele.kleuren. De echte reuze
boom zal een wand beslaan van het
Nederlandse paviljoen op de komends
wereldtentoonstelling en zal de ge
schiedenis van het Huis van Oranje
„verpersoonlijken". De studio van Joop
Geesink zorgt voor de boom. Cecile
Dreesmann portretteert alle beroemde
oranje-telgen. Op de kleine vlakken
moeten kleuren en mode de vorstelijke
stamboomhouders identificeren. Inten
se studie dus van alle gegadigden, van
hun karakter en de tijd waarin ze
leefden.
De togepaste borduurkunst is op het
atelier Van Cecile Dreesmann een
hoofdstuk apart. Zij het dan op een
andere manier dan men eeuwenher
gewoon is. Om grammofoonplaten
hoezen gaat het, of kerstkaarten,
postkaarten. verjaardagskalenders.
Want het is maar al te bekend dat
precieuze motiefjes in deze on-preci-
euze tijd heel gewild zijn. Vanzelfspre
kend krijgen deze commerciële ont
werpen minder kostbare materialen
Het gaat immers maar om een foto, en
om het effect.
Cecile Dreesmann, die naast bordu
ren nog tijd overhoudt voor talloze
lezingen, demonstraties, artikelen in
damesbladen, radiopraatjes en pocket-
books schrijven, houdt het erop dat
borduren niet alleen kunstzinnig of
nuttig, maar ook heilzaam is. „Bor
duren," zegt ze, „schept evenwicht,
eigen creaties brengen je tot jezelf."
Mijn ouders waren vijftig jaar ge
trouwd en ter gelegenheid daar
van studeerden wij een lied voor
hen in op de wijs van het Slavenkoor
van Verdi. Mijn jongste zoon van vier
jaar hoorde dat Koor daarna een keer
op de radio en riep verbaasd. „Oh,
mam, dat hebben ze van ons gepikt".
(Mevr. C. Stokman-Stut. Vijfhui
zen!.
1
allemaal
mensen
61
Mrs. Burgess troostte zich met de gedachte dat zij door Ann zoveel
nieuwe ideeën had gekregen dat zij na Ann's vertrek zich een eersteklas
bloemenkenner, die een Londense opleiding had gehad, kon veroorloven.
Ann wilde zelf ook niet anders. Zij hield van de wijze waarop het altijd
geweest was, dat de man werkte en de vrouw voor de man zorgde. Zij
had een voorbeeld in het gelukkige huwelijk van haar ouders, en als zij dit
vergeleek met de meeste moderne huwelijken, dan prefereerde zij de oude
stijl. En voor Donny was het ook beter, als hij alléén voor het huishouden
werkte, zonder haar bijverdienste; dat zou hem meer een volwassen gevoel
geven en een verantwoordelijkheidsbewustzijn.
Eén ding zat haar een beetje dwars: zij had nog niet aan Donny verteld
dat zij voor Tolly werkte. Maar er was ook altijd zoveel te bepraten als ze
bij elkaar waren, dat er gewoon geen gelegenheid voor geweest was.
Dodo ging nu regelmatig met haar man naar Londen terug, hetzij op
zondagavond of maandagmorgen vroeg. Eens in de week, op donderdag,
kwam er een tuinjongen van de firma Catchpole, om het onkruid op de
tuinpaden te wieden. Polly had er een gewoonte van gemaakt dagelijks naar
haar oude tuin te gaan om daar te werken. Zij commandeerde Tim, de tuin
jongen, alsof hij in haar diénst was, en toen de jongen de eerste keer zich
verzette en te kennen gaf, dat de baas gezegd had, dat hij alleen maar
onkruid behoefde te wieden, ging Polly daar helemaal niet op in, maar liet
zij de jongen doen, wat zij nodig achtte in de tuin De Lubecke's wisten hier
helemaal niets van, evenmin als het hun bekend was, dat Polly regelmatig
de rozen verzorgde in de tuin. Zij kwam altijd langs het indertijd omstreden
pad en het was Dodo en Oscar wel eens opgevallen, dat hier altijd zoveel
voetstappen stonden, doch zij dachten, dat de bevolking een goed gebruik
maakte van haar recht dit pad als publiek eigendom te béschouwen.
De vakantie van Bill Casham was voorbij en hij maakte aanstalten om
weer naar Londen terug te keren Tolly had veel van hem geleerd, maar ook
waren er dingen, die hem in de Fleet Street-manieren niet bevielen Men
bracht daar een eenmaal gewekte sensatie niet tot een einde, de pers was
brutaal en wreed, heel anders dan hier op het land.
„Zoiets zou ik hier niet kunnen doen,'' zei Tolly tegen Casham. „Ik moet
met deze mensen hier leven, begrijp je?"
„Je bent zo'n goed reporter, dat je in Londen geen slecht figuur zou
slaan," antwoordde Casham. „Kom mee naar Londen je geluk beproeven.
„Geen uitzicht daar voor mij," lachte Tolly.
„Hier is geen uitzicht voor je," viel Casham in. „Dat bedoel ik juist,
jongen. Waar kan je heen behalve naar Londen?"
Tolly wist dat hij volgens Iverna altijd naar Zuid-Afrika kon gaan,
maar hij zei' „Waarom zou ik hier vandaan gaan' Ik heb een eigen huis
heb jij dat?: ik heb een behoorlijke wagen jij? En het volgend jaar hoop
lk mede-eigenaar van een nieuwsblad te zijn De Cready-Pers is zich aan 1
uitbreiden reisgidsen, een tijdschrift wij worden een hele uitgevers
maatschappij Tegen dat ik dertig ben heb ik alles wat ik wens En jij?
Bill Casham klopte Tolly op zijn schouder en zei een beetje spottend:
„Heerlijk als men tevreden mensen ontmoet Ik zal aan je denken, Tolly
als ik over het Londense asfalt loop Maar wat mij betreft, geef mij Fleet
Street maar Laten we er zaterdag een vrolijke avond van maken als
afscheid nou?"
„Ik kan niet," grinnikte Tolly, „ik moet naar een party."
„Neem me dan mee."
„Ja, het zou eigenlijk wel behoorlijk zijn als je op je eigen afscheidsfeest
zou komen Iverna geeft een feest voor jou. Heb je niets gemerkt, toen wij
erover zaten te smoezen?"
(Wordt vervolgd)
Volgens het Russische persbureau
Tass heeft Monika Gaskene uit Vilnius
in Litauwen voor de eerste maal een
dokter bezocht naar aanleiding van
klachten over haar oren- Zij is 118 jaar
In de vijver van het park van East
bourne (Engeland) zwemmen zeven roze
zwanen.
„De een of andere grappenmaker heelt
een rode kleurstof over die zwanen ge
goten", zei een parkwachter, „nu kijKen
hun sneeuwwite soortgenoten hun met
zwarte blikken aan. We zullen het maar
blauw blauw laten, maar het is eigen
lijk wel grijs".
John Davies-Scourfield stapte in de
Engelse stad Woking uit- de vroege trein
naar Londen om wat snoep te kopen.
Toen hij naar de trein terugliep had
deze zich reecL in beweging gezet. Voor
g°en kleintje vervaard sprong hij op de
bumpers van de locomotief en zette al
dus zijn reis y°°rt-
„Ik had bagage in die trein
staan en ik wilde er niet van geschei
den worden," verontschuldigde hij zich
tegenover de rechter. Het hielp hem niet,
hij moest vijftig gulden betalen.
De Zuidafrikaanse student Frikkie
Botha beroept zich erop een nieuw
record handen-drukken te hebben ge
vestigd. In twaalf uur zou hij 9.572
mensen een hand gegeven hebben.
„Met mijn handen gaat het best,
maar ik kan niet meer op mijn be
nen staan", gaf Frikkie tot bescheid.
Vijf regimenten van de brigade of
guards in Pirbright (Engeland) heb
ben een parade gehouden bij gelegen
heid van het na 44 jaren dinst af
zwaaien van Ted Murray, theezetter
van het regiment.
De antieke wagen van waaruit Mur
ray op het kazerneterrein de man
schappen bediende, werd ter plaatse
op stal gezet.
Het hoofd en drie onderwijzeressen
namen bezit van een nieuwe lagere
school in Birmingham. Er daagden
evenwel geen leerlingen op. Het school
gebouw is eerder klaar dan de flats
eromheen die de kinderen moeten le
veren.
Als een auto voor misdadige doel
einden wordt gebruikt moet deze ver
zekerd zijn voor „zaken-risico's" zo
heeft een rechtbank in Braintree (En
geland) bepaald. Twee mannen onder
vonden dat in hun portemonnee want
zij werden respectievelijk tot vijftig
en twintig gulden boete veroordeeld
omdat zij gebruik hadden gemaakt van
een auto, die slechts voor particulie
re risico's was verzekerd.
de BRITSE STAD BRISTOL was
voor een dag een stad waar men
maar raakt mocht parkeren als ge
volg van een eendaagse stadsbussta
king. De parkeerwachten mochten nie
mand bekeuren en moesten de auto
mobilisten zoveel mogelijk behulp
zaam zijn.
Levensxvil
In een ziekenhuis in Los Angeles in
de Amerikaanse staat Californië ligt
een jonge Mexicaanse vrouw, die
twee maanden lang lichamelijk lijden
heeft verduurd dat iemand met een
zwakkere wil om te leven niet zou heb
ben doorstaan.
Zij woonde met haar man en kind
van twee jaar in eenlemen hut in
Tesapaco in Mexico, 965 km ten zui
den van de Amerikaanse grens.
De 20-jarige vrouw was op 5 mei
het eten aan het koken, toen de vlam
men in haar versleten gietijzeren ka
chel naar buiten sloegen en haar jurk
in brand zetten.
Zij wierp zich op de moddervloer van
haar woning en probeerde door te rol
len de vlammen te doven. Toen haar
man thuiskwam zag hij zijn vrouw be
wusteloos op de grond liggen. De huid
van de hele voorkant van haar li
chaam was in hoge mate verbrand.
In Tesapaco weet men weinig van
geneesmethoden af, zodat zij volstond
met in bed te kruipen en er zo'n posi
tie in te nemen dat ze de pijn het bes
te verdragen kon. Ze bewoog zich zo
min mogelijk en nam van de enige
plaatselijke „verpleegster" de enige
voorradige medicijn in: aspirine.
Zij werd tenslotte gevonden door dr.
Robert Lawson van „Liga interna-
tion", een groep artsen die in eigen
vliegtuigen het achterland van Mexi
co bedienen. Hij bracht haar over
naar een ziekenhuis van Los Angeles,
en zei: Slechts een dappere vrouw
met een sterke wil om te leven kon
dit doorstaan. Hij geeft haar vijftig
procent kans.
