Wat PIEPERLAPPERTJE
allemaal
IS
m
zag
door
zijn
toverbril
ROBBIE DE
BEER en:
Het koekoeksei
KINDERPUZZEL
Computer
verbijstert
scholieren
Onze
pagina
voor de jeugd
Wat zijn de
D
WH* '"m-
R
k'óf<fs
R. GOODE
IC. R. WORK
P. PERA
oss
V. Pergeer
v
'J$k'Vl"oA
PLUS
PAGINA 6
'T1 OEN Pieperlappertje, het
zoontje van kabouter Sikke-
baard, op zekere morgen op weg
was naar de kabouterschool vond
hij een bril. Hij raapte het ding
op en zette het op zijn neus. Wat
kon hij ineens ver kijken. Hij
zag het paleis van de kabouter
koning en het bos er omheen. In
dat bos zag hij Sterkevuist, de
reus. Die zat stilletjes in z'n
eentje te praten. Pieperlappertje
kon horen wat hij zei, want het
was een toverbril, die hij
gevonden had. Door dat ding zag
je niet alleen alles, maar je kon
er nog mee horen ook. Het was
de bril van de kaboutertovenaar,
maar dat wist Pieperlappertje niet.
In ieder geval zag en hoorde
hij wat de reus deed. „Vannacht
ga ik naar het paleis om er de
schatten van de kabouters te
stelen!" grinnikte die. „Maar
eerst ga ik nog een lekker dutje
doen"
Pieperlappertje zag hoe de reus
achterover ging liggen in het mos
en hij hoorde hem even later snor
ken als een varken. Voorlopig
kon hij dus geen kwaad doen.
Maar de komende nacht.... nee,
dat mocht niet doorgaan. Daar
zou Pieperlappertje een stokje
voor stelen. Hij zou naar het pa
leis gaan om er met de koning te
spreken.
En hij deed het óók. Het was
een heel eind lopen, maar Pieper
lappertje bofte, want onderweg
ontmoette hij Snorrekam, de
kapper van de koning, die op de
bromfiets reed. Die goeie man
was onderweg met een fietstas
vol met spullen, die hij nodig had
voor zijn werk: lekkere reukzeep,
waar de koning zo van hield,
baardzalf, scheerkwasten en zo
meer. Pieperlappertje mocht ach
ter op de bromfiets zitten en zo
kwam hij binnen het uur bij het
paleis aan. Maar daar lieten de
schildwachten hem niet door.
„Ik moet de koning spreken;
het is dringend," zei Pieperlap
pertje.
„De koning heeft geen tijd
voor kleine jongetjes. Ga maar
gauw spelen" lachten de solda
ten.
Midden in de tuin
Maar Pieperlappertje gaf de
moed niet op. Hij liep het paleis
rond en zag opeens een klein
poortje. Hij sloop er binnen. Nie
mand had hem gezien. Midden
in een prachtige, grote tuin stond
hij nu. Daar kwam iemand aan
met een kruiwagen. Het was de
koninklijke tuinman. Pieperlap
pertje verstopte zich vlug achter
de struiken en wachtte tot de tuin
man voorbij was. Toen ging hij
weer verder. Nu werd het erg
moeilijk, want hij moest over een
brug en dan zou men hem kunnen
zien. Pieperlappertje keek nog
eens door zijn toverbril, en ja
wel, niet ver daarvandaan zag hij
een konijnenhol. Het hol ging onder
water door. Vlak bij de keuken
kwam het weer boven de grond
uit. Pieperlappertje stopte de bril
weer in zijn zak en kroop door hel
hol. Hij kon er precies door. Aan
de andere kant kroop hij er even
later weer uit en was nu vlak bij
de keuken.
Zachtjes maakte hij de keuken
deur open en stapte binnen. Er was
niemand. Hij zag dat er nog een
deur was. Die deed hij open en
kwam in een andere kamer. Zo
liep hij verder. Van de ene kamer
naar de andere, want er waren wel
honderd kamers in het grote pa
leis. Pieperlappertje liep maar door
enopeens stond hij in een gro
te zaal. Het was de eetzaal. De ko
ning zat juist aan tafel, met zijn
kroontje op het hoofd. Ook de ka
bouterkoningin zat er, en ook zij
droeg een gouden kroontje. En de
prinsesjes en prinsjes waren er. Ze
hadden allemaal kleine kroontjes
op hun hoofdjes en ze aten met zil
veren lepels.
Met zijn neus in de room
Opeens kwam de koninklijke kok
binnen, die een schaal heerlijke
dingen met slagroom droeg. De
dikke man had Pieperlappertje niet
gezien, omdat de schaal zo groot
was dat hij er niet overheen kon
kijken. Opeens struikelde hij over
Pieperlappertjes kleine beentjes en
sloeg met de heerlijke slagroom
pudding tegen de grond. Zijn neus
zal vol slagroom. Dat was een kod
dig gezicht, maar Pieperlappetje
kon er niet om lachen en de kok
nog minder. En de koningdie
was heel boos.
„Hoe kom jij hier?" vroeg hij
streng.
„Ik moet u iets vertellen, ma
jesteit", zei Pieperlappertje, die
ineens niet bang meer was.
„Er mag hier niemand binnen
komen Ik laat je in de gevange
nis stoppen" riep de koning boos.
Pieperlappertje begon nu zo hard
te huilen, dat de koningin medelij
den met hem kreeg.
„Laat dat ventje eerst zeggen
hij te zeggen heeft," zei ze.
„Goed" zei de koning, „om
dat jij het vraagt."
„Majesteit", zei Pieperlappertje
toen, „de reus is op weg naar u.
Hij wil komen stelen".
„Hoe weet jij dat?" vroeg de ko
ning verbaasd.
„Ik heb het gezien door mijn
toverbril"
„Toverbril? Jij kletst maar wat"
zei de koning nijdig.
„Nietwaar, majesteit, kijk u zelf
maar" Pieperlappertje haalde
de toverbril uit zijn zak en gaf hem
aan de koning.
zag hem ock
Die keek erdoor en ja hoor:
hij zag de reus, die door het bos
sloop. En hij hoorde hem zeggen-
„Binnen een uur heb ik de kabou
ter schatten en dan ben ik rijk. Ha-
hahaha"
De koning schrok toen hij dal
hoorde en zag. Hij liet de comman
dant van de paleiswacht komen en
toen die voor hem stond, zei hij:
„Je moet vijfhonderd man in de
tuin verstoppen, want de reus is
op komst."
De commandant maakte een die
pe buiging, klikte met de schoenen
tegen elkaar en verdween. En ja
wel: binnen een uur hadden ze de
reus gevangen. Die moest de ge
vangenis in. Wat was de koning blij
dat hij naar Pieperlappertje geluis
terd had. Hij wilde de toverbril van
hem kopen, maar dat ging niet door
want opeens kwam de hoftovenaar
vertellen dat hij zijn toverbril ver
loren had. De man kreeg zijn bril
eerlijk terug en Pieperlappertje
werd toch nog rijk beloond:hij
kreeg hij een fijne bromfiets om
voortaan naar school te rijden. En
als hij alle klassen goed zou door
lopen mocht hij bij de hoftovenaar
het tovervak komen leren. Dat
vond Pieperlappertje reuze-fijn,
en omdat hij zo ijverig is staat het
vast dat hij heel gauw leerling-to
venaar zal zijn.
THEO LUYSTERBERG.
1
TIEL
EDE
ELST
E chaos is nog te groot. Maar
waarschijnlijk zijn in de
bierstad Munchen dezer da
gen alle records wat het toeristen
bezoek en de bierdrinkerij betref
fen, gebroken. Het 131e oktober
feest is op dit moment nog niet uit
gevierd. De statistici die het hoofd
er echter koel bij konden houden
hebben uitgerekend, dat ruim vijf
miljoen bezoekers dit jaar tussen
18 september en 3 oktober op de
Theresienwiese ruim 3,5 miljoen
Toen Pieperlappertje dat zag,] liter bier hebben gedronken. Het
durfde hij niet naar de koning toe. juiste aantal liters is nog niet be
kend, evenmin als het bekend is
hoeveel mensen het geweldige
feestgewoel dit jaar niet hebben
overleefd en letterlijk en figuur
lijk onder de enorme hoeveelhe
den drank zijn bezweken.
Paarderennen
-
OP een goeie ochtend loopt Robbie de Beer
rustig te wandelen, als zijn vriendje Wim Big
hem plotseling achterna komt. „Hee, Robbie,
wacht 'ns op me" roept hij vrolijk. Maar het lijkt
wel alsof Robbie hem helemaal niet hoort. Wim
zet 't op een holletje. „Wat loop jij daar te den
ken?" vraagt hij. „En wat heb je daar voor kaart
jes in je hand?" Robbie geeft nog steeds geen ant
woord. En dan zegt hij plotseling iets heel geks.
„Wat geeft jouw moeder je eigenlijk als ontbijt?"
WIM staart zijn vriendje verbluft aan. „Wat
zullen we NOU hebben?" vraagt hij. „Wil
je echt weten wat ik 's ochtends eet? Nou,
meestal beginnen we met griesmeelpap. Jullie
ook?" „Nee, wij nemen havermout" zegt Robbie.
„Waarom? Is dat soms lekkerder dan griesmeel?"
vraagt Wim. „Ik vind tenminste van niet." Robbie
begint te lachen. „Ik ook niet, maar er zitten vo
gelplaatjes bij die havermout, hele leuke, en die-ver
zamel ik. Kijk eens, hier heb ik er een paar. Alle
maal enkele."
kr.,u
OBBIE laat Wim de vogelplaatjes zien. „Ik
ben net naar Graatje Geit en mevrouw Brom
pot en Sijmen Slak geweest", zegt Robbie. „Die
eten ook allemaal havermout en van hen heb ik deze
plaatjes gehad." „Hoeveel heb je er nou al?"
vraagt Wim „Achtenveertig" zegt Robbie, „en ik
heb er nog meer twee nodig. Vader zegt dat ik
altijd door moet gaan met iets waarmee ik een
maal ben begonnen, dus ik ga net zolang zoeken tot
ik die twee andere ook heb. Ik wou dat ik wist wel
ke vogels erop stonden." Plotseling horen ze een
luid gekraak en ze draaien zich allebei om. „Wie
deed dat?" fluistert Wim.
J) E twee vriendjes gaan weer verder. „Wat was
dat voor een geluid?" vraagt Robbie. „Ik heb
niets gezien." „Het leek wel alsof het uit die boom
kwam", zegt Wim, „zeg, zou het misschien een
tak of zo geweest kunnen zijn?" Voor Robbie een
antwoord kan geven komt er iemand vanachter een
heg te voorschijn. „Hallo jongelui", zegt hij. „Ik
ben aan het oefenen met golfspel en nou ben ik mijn
bal kwijt. Hij moet deze kant uitgeslagen zijn.
Hebben jullie soms gezien waar-ie gevallen is?"
Hij strijkt eens aan zijn snor. „Ik hoop niet dat
hij een van jullie bezeerd heeft. Een golfbal is heel
hard en kan echt pijn doen."
OBBIE herkent de burgemeester van het
dorp. „Dus dat hoorden we daarnet!" roept hij uit.
„Ja meneer de burgemeester, ik denk dat uw bal
deze kant uitgegaan is. Er kwam net iets tegen de
ze boom. Dat moet 'm geweest zijn. Laten we gaan
zoeken. „Wim komt er ook bij en als ze aan het
zoeken zijn verschijnen er nog drie andere figuur
tjes. „Hee, daar heb je drie gidsen", zegt Robbie.
Hij gaat naar Joke en vertelt haar wat er ge
beurd is. „Hebben jullie tijd om ons te helpen?"
vraagt hij. „Het is zo moeilijk om in dit hoge gras
iets te vinden".
Xlfc VJ
De oplossing van de kihderpuzzel
van 18 september is:
HORIZONTAAL: 2 gewei; 5 kos
tuum: 7 eer; 8 vla; 10 een; 14 wal: 12
das; 14 lus; 15 spoel.
VERTIKAAL: 1 lepel; 3 wasmand:
4 ram; 5 kriel; 6 uil; 8 vos: 9 appel;
11 wol; 13 aap.
De prijswinnaars zijn: Renée Steen
kamer <6 jaar), Koning Willem II-
straat 4 Waddinxveen: Jeroen Randag
(11 jaar). Mollaan 5 Bloemendaal;
Marianne van Kouwen (12 jaar), Stre-
velsweg 202 Rotterdam; Johnnie v. d
Berg (9 jaar), Strengholtstraat 11
IJmuiden-Oost; Mieke Boekelman (8
jaar), Ruivenstraat 40b Rotterdam-11.
De oplossingen van de kinderpuzzel
moeten vóór 17 oktober in ons bezit
zijn. Zij kunnen gestuurd worden naar
de puzzelredactie „Plus", Schiedamse
Vest 111, Rotterdam, of naar het bu
reau van de krant. Vergeet vooral niet
je leeftijd te vermelden.
LONDEN, oktober Zelfs computers
werken niet zo feillos als sommige men
sen willen doen geloven. Op een school
in Chicago bijvoorbeeld schijnt een com
puter verantwoordelijk te zijn geweest
voor een waardering van de prestaties
van de leerlingen in cijfers, die zowel
de scholieren als de leerlaren met stom
heid geslagen heeft.
Een verbijsterde studente kreeg on
langs het prachtige cijfer 72 (van de 100
maximaal te behalen punten) voor ty
pen, een vak, waarvoor ze het examen
niet eens had afgelegd. Een ander meis
je, dat bezwoer maar een vijfde van haar
examen Engels te hebben afgekregen,
werd door de computer hiet het fantasti
sche cijfer 82 beloond.
Zeer tot ongenoegen van de schoolhoof
den. die regelmatig uitstekende academi
sche leerlingen afleveren, weigert de com.
puter op vele scholen in Quebec hun
leerlingen een gmiddelde waardering te
geven, die de 90 pet. overtreft.
Volgens een computer-deskundgie zijn
in het verleden nog wel ergere vergis
singen voorgekomen. Hij herinnerde aan
het geval, waarbij de Amerikanen een
komma weglieten bij hun planning voor
een raketlancering. Het gevolg was dat
de raket uit zijn koers raakte. Een an
der voor de staat minder kostbaar ge
val deed zich voor bij de Admiraliteit,
Daar bleek, dat er in het mechanisme
van de computer, die de lonen moest
berekenen, een storing was opgetreden.
Alle betrokkenen kregen daardoor veel
minder uitbetaald dan waarop zij recht
hadden.
Inmiddels heeft de Engelse Hawker
Siddeley fabriek haar computer, die
tien jaar geleden voor het bedrag van
100.000 pond (een miljoen gulden) werd
geconstrueerd, gratis aangeboden aan
een museum of universiteit, die er inte
resse voor zou hebben, omdat hij ver
ouderd is.
De oude computer wordt vervangen
door een nieuwer model, dat omstreeks
anderhalf miljoen gulden kost. Hetgeen
bewijst, dat Hawker-Siddeley meer waar
de aan computers hecht dan kanaalzwem
mer Erikson of zijn begeleider Liddon.
m
mm
Twee trouwe lezeresjes van deze pagi
na, namelijk Bieneke van der Meer en
Carolien van den Broek, beiden uit Delft
en beiden 12 jaar, hebben weer een bij
drage gestuurd voor Speelplaats. Ze heb
ben al eens eerder iets ingezonden en
we vinden het erg leuk, dat ze er mee
willen doorgaan. Hopelijk wekt het an
dere lezers op ook eens eigen werk in
te sturen. Want jullie weten: als het wer
kelijk aardig is en een ander er ook iets
aan heeft, dan stellen we graag plaats
ruimte beschikbaar.
Ditmaal hebben Bieneke en Carolien
een paar visitekaartjes gemaakt, in de
letters waarvan beroepen verborgen zit
ten. Probeer maar eens, of je die kunt
ontdekken En als het niet lukt. draai
dan de krant maar om, want de oplos
sing staat op haar kop. Om het jullie
niet al te gemakkelijk te maken
•aa;sg3aidJ0A 'jassBddo g
•g ja^aigpooq 'i :uCiz uaSujssoido aQ
MUNCHEN IN OKTOBER: BIER, BIER
EN NOG EENS BIE1
y
Het oktoberfeest is het feest van het
bier. Dan wordt het in maart gebrou
wen „Wies'n-Marzen", een sterk soort
bier, uitgeschonken. Bij duizenden liters
tegelijk verdwijnt het in de stenen
kroezen en het personeel in de acht ge
weldige biertenten op de Theresienwiese
komt handen te kort om de dorst van de
van het zingen schorre kelen te lessen.
Met tien of meer literkroezen tegelijk in
beide handen zoeken zjj hun weg tussen
de overbezette tafels en de s avonds
laat) half dronken massa.
De gasten hebben weinig keus en de
service is slecht. Maar daarom bekom
mert zich niemand. De vela soorten bier
die in de Munchener bierlokalen worden
geschonken zijn bijna alle vervangen
door „die Masz" „Die Masz" is hier 'n li
ter „Marzbier" die in alle biertenten op
de Theresiawiesen 2,20 Mark inclusief
kost. U zult misschien zeggen: aan een
liter heb ik genoeg. Diverse mensen die
ik sprak hadden 30 en meer van deze
glazen achter de kiezen!
Vaak zijn dat de mensen die een heel
jaar lang voor het oktoberfeest hebben
gespaard en die er net tegen opzien
om meerdere kippen van 12 DM per stuk
te verorberen. Dit natuurlijk vooral als
„bodem" voor de vele liters bier. Ook
vele Munchenaren nemen hun vakantie
op in de dagen dat het grote feest duurt
om er dag en nacht bij te kunnen zijn.
Ondanks de ook in Duitsland steeds
stijgende prijzen zal de bieromzet waar
schijnlijk ook dit jaar weer zijn toegeno
men. Daar het oktoberfeest samenviel
met- de laatste dagen van de Internatio
nale Verkeers Tentoonstelling en er dus
meer bezoekers dan gewoonlijk in
Munchen waren, denkt men, dat het bier
record van 1961 (3,5 miljoen liter) ruim
is gebroken. Als iedereen weer nuchter
is zullen de officiële tellingen het uitma
ken
Het Munchener oktoberfeest is ruim
150 jaar oud. Het ontstond op initiatief
van Franz Baumgartner, een onderofficier
in het leger van de koning -'an Beieren-
Hij stelde voor de bruiloft van kroon
prins Ludwig, de latere koning Ludwig I
van Beieren met prinses Thérèse von
Sachsen-Hildburghausen op te luisteren
met grote paarderennen. Die vonden op
17 oktober 1810, vijf dagen na de brui
loft plaats en ruiters uit heel Beieren
streden in het bijzijn van 30.000 (van de
40.000 inwoners van München en de Bei
erse adel om eer en prijzen. Het feest
na afloop duurde voort tot de avond van
de volgende dag en iedereen was zo en
thousiast dat men besloot dit feest jaar
lijks te vieren. De feestplaats kreeg de
naam van Theresienwiese- En met 25
onderbrekingen (23 wegens oorlog en 2
wegens een cholera-epidemie) is men dan
dit jaar aan het 131ste oktoberfeest toe
gekomen. Paarderennen zijn er niet meer
bij, maar het ongedwongen karakter, het
samengaan van jong en oud, arm en rijk,
is gebleven.
En het zijn heden ten dage niet alleen
meer de inwoners van München die eind
september en begin oktober de There
sienwiese platlopen. Vijf miljoen bezoe
kers waren er het vorig jaar. Voor hen
hadden de Duitse spoorwegen 90 extra
treinen ingelegd en met een korting
van 50 pet. op het normale tarief kon
men hiermee vanuit heel Duitsland naar
München reizen. De feestgangers werden
en worden ook dit jaar tot 8o kilometer
in de omtrek van München onder
gebracht. In de stad zelf zyn de 15.000
bedden meestal al weken tevoren be
sproken En als u weet dat het laatste
glas bier op de Theresienwiese oin II
uur 's avonds wordt uitgeschonken d?„n
verdient een hotelbed wel aanbeveling.
Overigens wil dit niet zeggen dat ieder
een om 11 uur al naar huis toe gaat- Tot
diep in de na-ht gaat het feest door.
Voor een glas bier kan men dan echter
alleen nog in de officiële Gaststatte te
recht.
Voor iedereen die deze sluitingstijd te
vroeg vindt zij als troost dat in die goe
de oude tjjd de kelners de tapkranen
om zeven uw 's avonds sloten. Maar
ook toen laaide het feest de volgende
dag weer in volle hevigheid op. Proost!
o_&
W-. f i\)t\ {}.-f
6J> i
ftfMr?
