Ethische kant van „kinderen uit catalogus"
Prof. Sporken over K.I. en „Adamspogingen"
De Quay
H.P.
Alcohol
Kind gestikt
Liturgische week
Wagon goederentrein
door as gezakt
ZATERDAG 6 NOVEMBER 1965
PAGINA 9
e biologische revolutie blijkt thans
goed te zijn losgebarsten. In zijn
'es-rede voor de Nijmeegse univer
siteit heeft de geneticus prof- dr. S. J.
eerts dat met zoveel woorden ver-
'aard. »Maar bovenal breekt de tijd
aan> zo zei hij, „dat de platoonse
'deale staat, gemoderniseerd met
be brave new world en Man and
ls future in zoverre werkelijkheid
&aat Worden, dat onze voortplanting
£econtroleerd zal worden met het
°°g op een gunstige genen-constella-
be voor onze nakomelingen."
'jn Amsterdamse collega prof. dr.
de Froe heeft enkele maanden
terug in De Gids stof doen opwaaien
111 °t een beschouwing over het „we-
re'do^erbevolkingsvraagstuk" met
°nder meer de volgende passage
^ffet is, ook afgezien van het over-
evolkingsvraagstuk, dubieus of wij
ei goed aan doen het voortbrengen
n an genetisch defecte kinderen of
°°k van kinderen in een klaarblijke
lijk defect milieu vrij te laten. Het
mishandelen van jonge kinderen in
dergelijke gezinnen neemt hand
over hand toe. Wij zullen moeten
kiezen tussen onze zorg voor prin
cipes en onze zorg voor levende
mensen."
Een gezaghebbend geleerde als de
bioloog F. Crick Nobelprijs
heeft aan een gezelschap weten
schapsmensen de vraag voorgelegd
„Hebben mensen eigenlijk wel recht
op kinderen?" En internationaal
klinkt ook zwaar de stem van de
Amerikaanse bioloog Hermann J.
Muller Nobelprijs die selectie
bij de voortplanting bepleit, dus een
positieve teeltkeuze met behulp van
kunstmatige inseminatie om een
kwalitatief verbeterd nageslacht te
verkrijgen. En dit betekent dus ook
dat een deel van de echtparen van
voortplanting uitgesloten moet
worden.
„Weest gen-bewust", luidt de nieuw
ste slogan onder biologen, maar een
eenvoudig mens slaat de angst om
het hart als hij dat zo aanhoort- Men
kan er in ieder geval uit afleiden dat
de biologie zich heeft ontwikkeld tot
een der radicaalste en meest revolu
tionaire wetenschappen van deze
tijd. (Aldus Richard Kaufmann in
De Mensenmakers). Door middel
van tijdschriften, symposions en
congressen wordt de wereld warm
gemaakt voor „een biologisch stand
punt" of „een biotechniek" die de
weg wijst naar een absolute controle
op de voortplanting. Men kan niet,
als een struisvogel, de kop in het
zand steken, want natuurlijk kunnen
de toekomstige biologische verwor
venheden van groot belang zijn voor
de gemeenschap. „Wij moeten onze
gaven en gebreken leren kennen,
naar aanleg en omstandigheden zoe
ken om een verantwoorde indivi
duele behandeling tot een optimale
persoonsvorming te garanderen."
De gedachtegang achter de
.biotechniek' wordt voor-
namelijk beheerst door de
hij vele biologen heersende vrees
0ver de kwalitatieve achteruit
gang van het menselijk geslacht.
toekomstige maatschappij zal
steeds hoger eisen stellen aan de
begaafdheden en vermogens van
oe mens. Het is een bekend feit
nat. het voortplantingsrendement
van de begaafden lager is dan
st n'an m'nder-begaafden. De
eeds knappere geneeskundigen
ewerkstelligen bovendien een
sterk verlaagd sterftecijfer waar
door ook de minder sterken in
groten getale in leven blijven.
2Ün
De te vroeg geboren 900 gram wegende baby in de warmte van
de couveuse. (Foto David Seymour-Magnum). (De foto's bij deze
reportage zijn uit het boek „De eerste negen maanden van ons
leven" door Geraldine Lux Flanagan, vertaling Ph. H. Fiedeldij
Dop, kinderarts, Uitgeverij Contact Amsterdam).
Veertig dagen oud embryo, omgeven door beschermende
weefsels. (Foto Chester Reathet).
In de vierde maand is de baby ongeveer even groot als
de placenta. (Foto Edith L. Potter).
Sterk vergrote foto van menselijk embryo in de zevende week. De vorm is nu met inbegrip van
oren en tenen volledig. (Foto Carnegie Institution of Washington).
BIOLOGISCHE REVOLUTIE IS
THANS GOED LOSGEBARSTEN
,,De Groene" vaak scherp, maar
meestal niet emotioneel weet deze
week geen maat te houden. Daar gaat
De Quay. Het waarom ontbreekt.
De brief die de heer Nederhorst
van de P.v.d.A. aan de fractievoor
zitter van de K.V.P. heeft geschre
ven heeft er niet toe geleid dat
woensdag a.s. de K.V.P. in het Ka
merdebat over het gerezen conflict
inzake „het akkoordje" van De Quay
etc. zal zwijgen. We begrijpen dat
niet helemaal. Leest men de brief
wisseling, dan blijkt de P.v.d.A. heel
wat te hebben ingeslikt. Behalve dan
het feit dat binnen haar fractie ern
stige bezwaren leven tegen de hou
ding die de heer De Quay in de eer
ste oorlogsjaren heeft aangenomen.
Die bezwaren zijn volstrekt gerecht
vaardigd.
Dit nieuwtje uit en voor de verant
woordelijkheid van „Vrij Nederland".
Geruchten zijn er al vaak ge
weest, maar nu is het werkelijkheid:
de Haagse Post zal in de komende
dagen door het Elsevierconcern wor
den gekocht. Hoewel het concern in
het afgelopen jaar een winst van
ruim 3 miljoen boekte, was men
toch niet helemaal gerust op de toe
komst van de in een oplage van
160.000 verpspreide „Elsevier nieuwe
stijl", het magazineformaat van de
door de oude, trouwe mensen volge
schreven wekelijkse portie rommel-
potterij. Wat de advertenties betreft
hoeft directeur Jussen niet zo heel
erg zorgelijk de toekomst te beschou
wen: het aantal kleurenad/ertenties
voor de eerste 3V-> maand is volge
boekt. Op zulk zachtgeurende rozen
zit Jusse: dat Elsevier het zich
kan permitteren het aantal adver
tentiepagina's dat boven het geplande
aantal van die week binnenkomt,
naar de week erop over te hevelen.
Na alle lelijke dingen, die vaak over
het drinken worden geschreven, mag
dit ook wel eens. Uit „De Haagse Post":
Drank is een weldaad voor de
mensheid", meent de Amerikaanse
psychiater dr. Morris E. Chafetz, ver
bonden aan de Harvard Universiteit
en directeur van de Kliniek voor Al
coholisten van de staat Massachusetts.
In zpn pas verschenen „Liquor, The
Servant of Man" wordt deze uitspraak
gemotiveerd.
„Drank veraangenaamt het leven
verklaart dr. Chafetz. „Woorden schie
ten te kort om het plezier te be
schrijven, dat ik beleef aan de aan
blik, de geur en de smaak van een
goed glas wijn. Daarenboven is de
therapeutische waarde van alcohol
niet gering. Ik ben zelfs geneigd te
zeggen, dat alcohol een van de beste
„medicijnen" is, waarover wij be
schikken. Goed gedoseerd is alcohol
voedzaam, een uitstekend kalmerings
middel en veelal aan te bevelen voor
bejaarden en chronisch zieken. Ik ben
een groot voorstander van de „medi
cinale borrel". Van een dagelijks (al
coholisch) drankje is nog nooit iemand
die gezond en behoorlijk gevoed was,
ziek geworden. Bepaald enthousiast
ben ik over het psychologische effect.
Voor querulante, eenzelvige, verlegen,
melancholieke, angstige mensen, voor
„zenuwpezen" en misantropen is (re
gel) matig drinken dikwijls een pro
baat middel om tot een meer posi
tieve levenshouding te komen en de
aanpassingsmoeilijkheden te overwin
nen. Dronkaards zijn te zien als dwa
zen of geestezieken, in het eerste ge
val als roekelozen in het tweede als
Ïiatiënten, ,want er gaapt een onmete-
ijke kloof tussen normaal drinken en
alcoholisme."
BOXTEL, 6 nov. Een twee-en-een-
halfjarig dochtertje van het echtpaar
Heeswijk-Dankers uit Lennisheuvel is
in haar ledikantje verward geraakt in
haar tuigje en gestikt. De moeder vond
het kind gistermorgen dood, toen zij
het wilde wekken.
Prof. De Froe waagt de veronder
stelling dat de mensheid zoals zij nu
]s langzaam maar zeker vervangen
Wordt door een uitzonderlijk onbe
gaafde mensheid, die haar techni
sche voorzieningen niet zou kunnen
handhaven en dus geheel of groten
deels te gronde zou gaan. Omdat
men niet eventuele aanbevelingen
ioor kerk en staat over geboortere-
n-h£ .juist op de onbegaafden waar
schijnlijk de minste indruk zal ma-
acn, zal men datgene bereiken wat
cn wilde vermijden.
andaar de behoefte van zoveel ge
leerden om in te grijpen in de erfelij
ke eigenschappen van de mens. Maar
™at moet dat voor roekeloos avon-
uur worden? De natuur verbeteren
n een richting die onbekend is? Dat
s zeer moeilijk als mogelijkheid te
aanvaarden. Prof. Geerts heeft er
ook op gewezen dat men met ingrij
pen in de erfmassa, in het genenpa-
roon van de mens, er niet is, „Ge-
'en scheppen slechts voorwaarden...
enen zijn geen determinanten, maar
mogelijkheden of onmogelijkheden."
mmers, de milieu-invloeden, vanaf
vim moment van de conceptie tot in
,o''e wasdom, voeding, klimaat, in-
lecties, vergiftigingen, frustraties etc.,
die
evenzeer factoren van belang,
een uitgedokterd genenpatroon
grondig kunnen verstoren. Een diep
st11'' ingrijpen zou een niet te voor-
- en onheil over de mensheid kunnen
atroepen. Veel reëler is het dan ook
alleen te spreken over het corrigeren
an duideljjke fouten en over verbe
uring van een individuele aanleg die
^^Persoonlijke uitgroei ten goede kan
'-bt zal nog zeer intrigerende con
gruenties hebben, zoals:
komen.
a) het toepassen van kunstmatige
"geminatie van dé mens
h) het vooraf bepalen van het ge-
«acht van een kind
c) het „herschrijven" van de ge
netische code om bij het nageslacht
.lepaalde ziekten en kwalen te voor
komen
<b en stellig ook een nog meer be
wuste geboorteregeling.
Het is duidelijk dat de mensheid
met het oog op het bovenstaan
de geplaatst gaat worden voor
gigantische ethische vraagstuk
ken, waarop men zich langzamerhand
moet voorbereiden.
Prof. tlr. C. P. Sporken, assump-
fomst, een 38-,jarige moraal-theo-
'0og die zich heeft gespecialiseerd in
uc medische ethiek, betrekt ook
^raagstukken van eugenese en in
grijpen in de voortplanting in het ter
en van zijn aandacht. Hij werkt na
ts.- aan *'e formulering van een ka-
Jolieke medische ethiek, waarover
,ii!ke'a" 'n bpt Katholieke Artsenblad
kom t. Als bijdrage in een op gang
hij l'c discussie over eugenese wil
als "D mijn verzoek graag zijn opinie
bastes Us geven, hoewel ik in het
t <>;s. van een krante-artikel moet
met een aan de oppervlakte
kaiig e schets van zijn gedachte-
Ec
wijst ?,°uter „biologisch standpunt"
ïSch -i1 evenals een louter „me-
j'hische 1Udpunt" af als daarin de
Pen. 2„?,sPecten niet betrokken wor-
®en k'r,; ws als een arts alleen maar
kjlkt, kif, ,°Pknapt of amandelen be-
n een ki naar de gehele mens.
een erfeiu!?'°pg die zich verdiept in
'eerd met i(isPatroon is niet geïso-
gehele men "?en bez'g. maar met de
medische Uitcnn"snunt van de
Uitgangspunt van de
zoals het in loek is het mensbeeld,
is, zijn neer^i 0<3s openbaring gegeven
Schrift en heeft gevonden in de
Kerk herkent,. levend geloof van de
dynamisch mLarkwordt- ..Dit ]s e®n
geschiedenis riust|eeld omdat door de
6 se eoems <jlt mensbeeld telkens ge
corrigeerd wordt. Onze waarheidsvisie
ontkomt niet aan de historische tijd.
Dit impliceert dat vroegere uitspra
ken over de mens tijd- en cultuurge
bonden eenzijdigheden zullen verto
nen, maar evenzeer dat ook de moder
ne visie niet alleen-zaligmakend en
voor alle tijden is.
De norm voor het medisch hande
len moet volgens prof. Sporken zjjn:
Wordt door dit handelen werkelijk
een dienst bewezen aan de mens die
in zijn lichamelijke én medemenselij
ke bestaanssituatie op weg is naar dat
gene wat hij eerljjk meent te zien
als zijn eindbestemming. Hij zegt:
„De huwelijksliefde als interpersoon
lijke relatie van man en vrouw ten
deert zowel naar liefdesgeluk als naar
het kind. Alle handelingen met be
trekking tot de huwelijksliefde moe
ten gericht zijn op de bevordering van
die liefdesrelatie. Kunstmatige inse
minatie buiten het huwelijk vind ik
in strijd met de ethiek, omdat hier de
samenhang tussen liefdegeluk en kin
deren krijgen uiteen gescheurd wordt.
Kunstmatige inseminatie met behulp
van een derde, een al of niet beken
de donor, sluit ik uit zowel op biolo
gisch als op zuiver menselijk niveau,
omdat ook hier een inbreuk wordt
gemaakt op de intersubjectieve
sexuele relatie. Merkwaardig genoeg
schijnt de praktijk deze opvatting bij
te vallen. Er zijn al nare situaties
voorgekomen, zoals een ietwat over
dreven affectieve binding tussen de
moeder en de gynaecoloog die de
k.i. had toegepast en zoals een moei
lijk te onderdrukken verlangen om
de identiteit van de donor te weten
te komen."
Een veel positiever waardering uit
prof. Sporken voor k.i. tussen echt
genoten. Ook Paus Pius XII heeft
daarvoor in zijn toespraak tot de
vroedvrouwen enige ruimte overgela
ten en slechts zijn afkeuring uitge
sproken over een dergelijke toepas
sing van k.i. dat daardoor het huwe
lijk omgezet zou worden in een biolo
gisch laboratorium. Pius XII acht
kunstmatige inseminatie slechts aan
vaardbaar als zij geschiedt ter com
plementering van een technisch ge
brekkige huwelijksgemeenschap (de
zgn. „oneigenlijke k.i."). De moeilijk
heid begint pas als men een stapje
verder gaat en men gaat spreken over
een psychisch volwaardig huwelijk
waarin een biologisch onvermogen het
verwekken van kinderen tegenhoudt.
Hier is k.i. dus geen hulpmiddel bij
de geslachtsgemeenschap meer, maar
de (kunstmatig uitgevoerde) daad
zelf. Pius XII heeft zich daar tegen
uitgesproken. Maar dat lijkt de ethi
cus prof. Sporken betwistbaar.
Hij brengt mij aan het verstand
dat hij niet behoort tot degenen die
geneigd zjjn de toespraken van Pius
XII over huwelijksbeleving en medi
sche moraal integraal in de Tiber
te laten verdwijnen, zoals wel eens
heimelijk gewenst wordt. „Een uit
spraak van een paus valt niet onder
het onfeilbaar "eergezag van de Kerk
door het feit alleen dat het een pau
selijke uitspraak is. Dat wordt mede
bepaald door andere factoren. De uit
spraken van Pius XII over medische
ethiek kunnen in hun geheel niet be
schouwd worden als gedaan ex ca
thedra en leggen dus geen absolute
binding op. Dit kan nu wellicht dui
delijker dan voorheen worden ge
zegd, nu de historiciteit van onze
waarheidsvisie ook op het Concilie
gebleken is.
Dit houdt echter niet in dat een uit
spraak van Pius XII een bagatel zou
zijn. Deze meen ik te moeten opvat
ten als een directief, waaraan ik mij
ook te houden heb, tenzij ik zeer,
zeer serieuze redenen heb om aan te
nemen dat dit standpunt in een ver
anderde tijd achterhaald en eenzijdig
blijkt. De toespraken van Pius XII
moeten in ons ethisch denken ernstig
verdisconteerd worden. Maar ik ont
dek in deze toespraken dat ook de visie
van Pius XII in de loop der jaren
evolueerde van een eenzijdig soma
tisch naar een meer fundamenteel
mensbeeld. Het blijkt vooral uit een
van zijn toespraken tegen het eind
van zijn pontificaat, als hij voor medi
ci de ethische problemen inzake de
re-animatie aansnijdt, waarvan hij zegt
dat het niet de bedoeling kan zijn
louter biologisch leven te rekken.
Bij die gelegenheid geeft hij blijk dat
zijn sterk somatische benaderingswij
ze, die hij veelvuldig op huwelijk en
gezin had toegepast, verdiept is tot een
totaler mensbeeld. Hier stelt hij uit
drukkelijk als norm: de mens in zijn
totaliteit gezien, in zijn medemense
lijke bestaanssituatie, op weg naar
zijn eindbestemming. Daarop door
denkend zou men kunnen stellen dat
het toepassen van k.i. in een huw„-
lijk waar een biologisch onvermogen
het krijgen van kinderen in de weg
staat, de verwezenlijking van de hu
welijksliefde en de echte menselijke
relatie vaak belangrijk kan bevorde
ren. De „eigenlijke" k.i. (dus toege
past in een situatie waar totaal geen
huwelijksdaad mogelijk is) hoeft
niet noodzakelijk een aantasting te zijn
van de interpersoonlijke verhouding
tussen gehuwden. Dat hangt af van
de sfeer van het gehele huwelijk en
de manier waarop de k.i. gebeurt.
Verondersteld dat een echtpaar dit
psychisch aan kan en dat het op een
dergelijke wijze geschiedt dat het
menselijke voortplanting blijft, vind
ik dit naar mijn diepste overtuiging
ethisch verantwoord."
Als men bezield is met een fun
damentele eerbied voor het le
ven en het beschouwt als een
gave van God kan men bij elk
eugenetisch ingrijpen deze norm
hanteren: Bewijs ik in dat perspec
tief een dienst aan het welzijn van
de mens? Prof. Sporken meent dat
het lang niet altijd gemakkelijk te
zien is of men de mens werkelijk een
dienst bewijst of niet. Om maar een
voorbeeld te noemen: Als de maat
schappij meent dat er veel meer
technisch begaafden nodig zijn om
een goede functionering mogelijk te
maken, is de maatschappij er dan in
alle opzichten ook mee gebaat dat de
genetici een groot deel van de nieu
we generatie met een ingreep in het
erfelijkheidspatroon van een „techni
sche knobbel" voorzien? Daar zou
namelijk het een en ander tegen in
te brengen zijn. Het is denkbaar dat
een gebrek aan technici gedurende
bepaalde tijd heilzaam is juist om
een vertraging in de technische ont
wikkeling te laten ontstaan, welke ver
traging o.a. zeer gewenst kan zijn om
de mensheid fysiologisch en psycho
logisch met de evolutie te laten mee
groeien. Bovendien zit men niet het
doorbreken van een vaste kringloop
altijd met totaal onberekenbare fac
toren, want een gekweekt kwantum
technici brengt zelf ook weer veel
technisch begaafde kinderen voort,
waarbij na enkele generaties zich stel
lig tekorten aan anders geaarde ta
lenten zullen manifesteren. Wat heelt
de tovenaarsleerling dan ontketend.
Niettemin acht prof. Sporken het in
principe juist eugenetische verwor
venheden dienstbaar te maken aan
het welzijn van de mens, om hem be
ter te adapteren aan zijn bestaan.
„Maar," zegt hij, „sommige biologen
lijken gefascineerd te zijn door het
machtige spel van hun kunnen, en
komen niet meer aan een totaal ipens"
beeld toe." Het duidelijkst komt dat
naar voren in de verhandelingen die
de sterk onbegaafden en eventueel de
minder talentvollen willen uitschake
len van de voortplanting. Hier immers
doet zich de aloude spanning gevoe
len tussen het individu en de eisen
van de gemeenschap. Mogen de belan
gen, het geluk, de waardigheid en de
roeping van het individu opgeolterd
worden aan. de belangen van de ge
meenschap? Wie behoort tot de chris
telijke beschaving heeft altud gewe
ten dat het individu recht heert op
geluk, waardigheid, vrijheid etc., die
heeft tegelijkertijd geaccepteerd dat
de collectiviteit alleen maar kan De-
staan uit dergelijke individuen, met
alle tekortkomingen en beperkingen
van dien. Vooralsnog zal het vanuit de
ze gedachtegang uiterst moeilqk zqn
om een rechtvaardiging te vinden
voor sterilisatiewetten, zoals ze mei
en daar in enkele Amerikaanse
staten o.a. bestaan.
Overigens kan men er ook. geen
vrede mee hebben als het welzijn van
een gemeenschap wordt opgeofferd
aan de beperkte belangen van indi
viduele personen. Onze medemense
lijkheid is een sterke medebepalende
factor voor onze houding en onze ge
dragingen.
„Het fascinerende spel der biologen
en chemici" biedt ook nog andere
perspectieven, zoals het vooraf bepa
len van het geslacht. Dat is een waar-
srhiinliike toekomstmogelijkheid,
waartoe k.i. de mens in staat stelt.
Prof Sporken zou zich manipulaties
kunnen voorstellen waarvan de men
selijke gevolgen nadelig zijn (bijvoor
beeld bij overheidsdwang) en dan kan
men er'"een goed woord .-oor vinden.
„Maar fundamenteel kan ik er geen
bezwaar in zien. Dit behoort bij een
redelijke voortplanting. Er zqn huwe
lijken met 9 kinderen, met geen an
dere reden dan dat er eerst acht
meisjes zijn geboren en de ouders
telkens hun hoop stelden op een jon
gen Het zou wellicht heel goed zqn
geweest voor het gezin als er eerder
een jongen was geboren. Waarschijn
lijk is er over dit punt veel meer
te beweren, maar zoals ik zei: fun
damentele ethische bezwaren tegen
zulk een planning kan ik niet inzien."
Ei dan de kwestie van het ver
wekken van leven in een rea
geerbuis, zoals inderdaad al ge
poogd is. Prof. Sporken kan in
dit geval niet anders doen dan uit-
gaan van de tegenwoordig nog gang
bare definitie van „leven", waarvoor
stofwisseling, reactie, vermenigvuldi
ging en groei vereist zijn. Hij voelt
niets voor vroegere opvattingen vol
gens welke men pas van menselijk
leven gaat spreken twee of drie
maanden na de conceptie. „Mijns in
ziens begint het menselijk leven op
het moment dat er versmelting van
de geslachtelijke kiemcellen heeft
plaatsgevonden. Op dit ogenblik van
de conceptie wordt de mens bepaald,
dan kan er geen zeekrab of oli
fant meer uit groeien. Vanai dit mo
ment geldt ook de norm van een
fundamentele eerbied. Nu schijnt het
mij toe dat men door geënsceneerd
leven te verwekken, dus in een rea
geerbuis, tekort doet aan de eerbied
voor het menselijk leven. Waarom?
Ook al zou men na een onbepaald
aantal jaren erin slagen in vitro een
kind te doen ontstaan, hetgeen niet
vaststaat, dan heefl men toch met
een x-aantal experimenten monstrums
vervaardigd.
Wordt hier nog wei het leven be
schouwd als een gave des Heren, of
staat de mens hier óp om zelf schep
per te willen worden van de mens.
Welke bedoeling heeft de wetenschap
hiermee? Wie of wat wordt ermee
gediend? Dat ongelukkige verlangen
naar het scheppen van de super
mens, is dat geen verwatenheid?
Dit pogen om zelf de mens te
willen maken, lijkt in de volle zin
van het woord een Adamspoging te
zijn, dat wil zeggen een poging om
zelf beslissend te willen weten wat
mens-zijn en daarom wat goed- en
kwaad-zijn is. En dat is een aantas
ting van een van de rechten van
Hem die wij erkennen als de Schep
per van alle menselijk leven."
Zondag 7 november: u Wlllibrord, bisschop
en belijder; mis Statuit; 2e geb. v. d. 22e
zondag na pinksteren - wit
ma.: mis v. d. 22e zondpg na pinksteren;
2e geb. H.H. Vier Gekroonden - groen -
Utrecht: H. Aibricus, bisschop en belijder:
mis Sacerdotes Tui: 2e geb H.H Vier Ge-
kroonden - wit -
Groningen. H Willehadus, bisschop en be
lijder; mis Sacerdotes Tui: 2e geb H.H.
Vier Gekroonden - wit -
di.: kerkwijding v. d. Aartsbasiliek van de
Allerheiligste Verlosser; mis Terribilis; 2e
geb. H. Theodorus; credo - wit -
Wo.: H. Andreas Avellinus, belijder; mis Os
Justi; 2e geb. H.H. Tryphon en Gez. - wit
- Rotterdam: Kerkwijding v. d. kathe
draal; mis Terribilis, credo - wit -
do.: H. Martinus. bisschop en belijder: eigen
mis; 2e geb. H. Mennas wit -
vr.: H. Martinus i, paus en martelaar; mis
Si Diligis - rood - Utrecht, Rotterdam:
H. Lebuinus, belijder, mis Os Justi. Rot
terdam: 2e geb H. Martinus I - wit -
za,. H. Oidacus, belijaer; mis Justus - wit
- Utrecht: H. Martinus I, paus en marte
laar; mis Si Diligis; 2e geb H Didacus -
rood -
Zondag 14 november: 23t zondag na pink
steren; eigen mis;; credo; pref. v. d. H.
Drieëenheid - groen -
UTRECHT, 6 nov. Tussen Eind
hoven en Best is gisteravond een wa
gon van een goederentrei -'oor zijn as
gezakt, waardoor een spoor werd ge
blokkeerd. De trein was van de Staats
mijnen op weg naar de Hoogovens.
De goederentrein had 145 minuten
vertraging. De reizigerstreinen op dit
traject ondervonden nagenoeg geen ver
traging.
