SAHARA
Ideaal
Nieuw-
K
Extraatje
voor de
feestdagen
- v
I
s5Sweet musicvan
Franck Pourcel,
Platendebuut van Fons Jansen
De Lachende Kerk
wordt bestseller
Nieuwe langspeler van
Les Frères Jacques
Borstplaat
Bronson Singers,
Pro Musica
Cabaret
de jeugd
JHV
sif
PLUS
(Van een medewerkster)
DE strijd tegen droogte en
verdorring wordt in som-
nrige landen reeds lang
j6Voerd- Al voor men met het
aanproject begon werden
gedeelten van de Israëlische
°estijn veranderd in groene
^°°rngaarden door het benutten
11 lang verwaarloosde bronnen
0ases- Rond de Sahara is
een vrouw, miss Wendy
aiI1I>bell-Purdie, die zich als
®vensdoel heeft gesteld, een
°rdel van groen rond deze
0estijn te creëren.
VVT ENDY CampbellPurdie
»V is een Nieuwzeelandse
li fri köerendochter die haar
- e voor bomen van haar
°uders erfde.
Nadat zij zich in Europa enke-
z. laren met bosbouw had be-
Sgehouden kreeg zij het groot-
g id.ee bomen te planten in de
j. ara. Er zijn meer mensen
v 6 2ulke ideeën hebben. Zij blij-
en thuis mee zitten en praten
rover. Miss Campbell Purdie
anders: zij had toen net ge-
geld om naar Marokko te
omen, maar niet genoeg om te-
2 te keren. Toch waagde zij
ae sprong.
Nlen zou zich kunnen afvra-
waarom de woestijn juist
^mzomen met groen? Is het niet
Wouden te planten die van-
bepaalde punten diep in de
oestijn steken? De reden hier-
?or is> (ja^ de woestijn zich
tbreddt door erosie. Elke dag
^mt de zandvlakte toe en dit
an gestopt worden door een
0sgordeL Bovendien veroorza-
Uu bomen vochtigheid, waar-
°°r er regen naar de Sahara
^trokken zou kunnen worden.
Marokko is de beste plaats om
«MI&MjXi
BftfmBm
met planten te beginnen, omdat
daar het grondwater dicht onder
de woestijnoppervlakte stroomt.
Miss Campbell-Purdie deed
eerst vertaalwerk op 'n kantoor
en toen zij daarmee genoeg geld
had verdiend huurde zij een
huisje met een groot stuk land
in Tiznit, 40 km ten zuiden van
Agadir gelegen, aan de rand
van de woestijn. De minister van
landbouw gaf haar zeshonderd
zaailingen van de eucalyptus
boom. Zij huurde tien man en
begon de rotsige boden om te
ploegen. In 1960 weidende jon
ge boompjes geplant; in* 1964 wa
ren ze al bijna vier meter hoog.
En nu kreeg zij de kans om
haar theorie te bewijzen. De
bomen waren in een grote cir
kel geplant en daarbinnen zaai
de zij tarwe en gerst. Het groei
de voortreffelijk en dat op een
plaats waar dit vroeger onmo
gelijk was.
Toen zij tevreden was met
de gang van zaken in Tiznit trok
zij naar Tunis om daar hetzelfde
te doen. Op dat moment brak
echter het conflict om Bizerta
uit en het gevolg was dat miss
Campbell-Purdie er soldaten
verpleegde inplaats van bomen
te planten. In Tunis zat het haar
niet mee en toen Algerije onaf
hankelijk werd besloot zij dit
land te gaan helpen. Zij zette
haar twee honden in een auto
en reed naar Algiers. Daar was
de toestand zo verward dat men
geen tijd had zich bezig te hou
den met het planten van bomen.
Pas na een jaar kon zij een huis
huren in Bou Saada, een
woestijndorp. Zij kreeg hulp toe
gezegd van het 'iterie van
Landbouw dat i duizend
zaailingen van de eucalyptus
en de acaciaboom s' -rde, en
van de plaatselijke u...oriteiten
die haar land in bruikleen ga
ven.
In maart 1964 begon zij te plan
ten nadat de grond met houwe
len en' schoppen was omge
ploegd. Vele vrienden in Euro
pa stuurden haar geld en in de
cember van dat jaar kon zij nog
tienduizend bomen planten. Ze
ventig procent van het bos
groeit goed, een gedeelte ervan
steekt zelfs al boven haar uit.
Haar werk in Tiznit en Bou Saa
da beschouwt zij zelf slechts als
proefstationa.
Miss Campbell-Purdie ver
toeft op het moment in Enge
land om geld te verzamelen zo
dat zij haar werk zal kunnen
voortzetten. Maar bovendien
hoopt zij de Verenigde Naties
ertoe over te halen haar plan
op het ontwikkelingsprogramma
te zetten. Zo zal zij haar droom
van een groene gordel rond de
woestijn kunnen verwezenlij
ken.
V Y" YY«h '«Y-
m M f <1
m iN- i
I
M
u- fl
m
A
fMj
m --Y t 1
Fons Jansens
solo-cabaret „De
Lachende Kerk"
is op de plaat gezet (Columbia
HSX 121). Nadat ik het resul
taat van deze opname meer
dere malen beluisterd heb, ben
ik er helemaal van overtuigd,
dat „De Lachende Kerk" binnen
korte tijd zéér veel gelovigen zal
trekken. Dat komt dan in de eer
ste plaats door de voortreffelijke
keuze die men voor dit album
heeft gemaakt. Men is er in ge
slaagd juist die gedeelten uit het
programma te lichten, waarin
se
Mi
In zijn Lachende Kerk-programma
treedt Fons Jansen ook op als de
„Eerbied in Gods Huis"-man. He
laas kan men dit kostelijke nummer
niet op de plaat aantreffen. Maar
er blijft genoeg te genieten over:
de reeds veel besproken „Kerk-
berichten" bijvoorbeeld.
Jansen werkelijk op z'n best, het
meest zichzelf is ook.
*-
groene gordel
tv -
f 7*..XV Nv
sW. i
DE feestdagen staan voor de deur.
met alle drukte die daaraan voor
de huisvrouw verbonden is. Mocht
u ondanks alle geroezemoes nog tijd
vinden om „tussendoor" iets extra lek
kers klaar te maken, dan hebt u mis
schien iets aan de .volgende recepten.
150 g amandelen, 150 g (15 eetlepels)
kristalsuiker, 1 ei (middelgroot), één
citroen.
De amandelen met ruim koud water
opzetten, aan de kook laten komen, af-
afgieten en met koud water overgieten.
De amandelen pellen en drogen. De ci
troen goed afborstelen met koud water.
De amande - n malen en mengen met
de suiker het ei en geraspte citroen
schil. Dit mengsel nog eens een of meer
keren malen en de spijs in een schone
plastic zak verpakken. De spijs kan ook
worden bewaard op een diep bord met
daar overheen een stukje plastic. De
spijs op een koele plaats liefst enige
tijd bewaren.
250 g (plus minus 2 kopjes) suiker,
5 eetlepels melk of water, (2 pakjes
vanillesuiker
De borstplaatvormen en een stuk vet
vrij papier invetten. De suiker in een
pannetje doen. De melk of het water
erop schenken. Op een zacht vuur de
suiker laten smelten. De massa vlug in
koken onder roeren met een metalen
lepel, totdat de laatste druppel, die van
de lepel loopt, een draadje trekt. Tij
dens het keuren de suikermassa niet la
ten doorkoken. De pan van het vuur ne
men en de massa roeren tot hij dik en
ondoorzichtig begint te worden. De mas
sa snel uitgieten in de borstplaatvor
men, die op het ingevette papier zijn
geplaatst. Als de borstplaat koud en
stijf is, ze op de zijkant zetten om te
drogen.
Volgens dit grondrecept kunnen ook
de volgende borstplaatsoorten bereid
worden.
chocoladeborstplaat: hiervoor onge
veer 1 eetlepen cacao met de suiker
vermengen.
0 koffieborstplaat: plus minus 2 thee
lepels koffie in poedervorm met de sui
ker vermengen of inplaats van water of
melk, koffie-extract nemen.
gevulde borstplaat: 50 g gehakte no
ten of geconfijte vruchtjes of gember
vlak voor het uitgieten door de borst
plaat mengen.
0 vruchtenborstplaat: vlak voor het
uitgieten enige druppels essence met
vruchtesmaak en desgewenst kleurstof
toevoegen. Vooral niet te veel gebruiken.
0 tweekleuren-borstplaat: in een vorm
vanille-borstplaat gieten, zodat de vorm
net meer dan half vol is. De borstplaat
laten afkoelen. De vorm verder vullen
met chocolade-, koffie of vruchtenborst-
plaatmassa.
I—
h - |v| t. -V - - v
„Ik ben c. l op leeuwen, ze zijn
trouwer dan katten", zegt de Engel
se mevrouw Farrar. „Ik vind het
jammer dat ik ze na een jaar of twee
aan een dierentuin moet verkopen,
maar het is onmogelijk ze langer in
huis te houden." Rajah is de derde
leeuw, die deel uitmaakt van de huis
houding. Evenals zijn voorgangers
maakte hij op heel jeugdige leeftijd
zijn entree in het gezin en werd hij
zorgzaam grootgebrachtHij speelt
gr' -g, maar moet daarbij een beet
je in toom gehouden worden omdat
hij anders, zij het onopzettelijk, te
veel schade aanricht.
De Farrars hebben tot dusver pas
één keer een nare ervaring met een
van hun huisgenoten gehad. Daarvoor
is hun tweede leeuw verantwoordelijk
die mevrouw Farrar aanviel, toen
zij haar tas voor zijn gretige tanden
wilde behoeden. Helena Farrars ge
negenheid voor leeuwen, stammend
uit haar circustijd nu tweeëntwin
tig jaar geleden is er niet door
verminderd.
De bovenste foto is een bewijs voor
de aanhankelijkheid van Rajah v -
zijn bazinnetje. Onder: Rajah
behulpzaam bij het strijken.
- - v
- fppil pil jj^pgpMif v vo-
i *1
c-v: v.
- L.-.',
S - S.
IT' r zijn van die uurtjes die ge-
Ji schapen zijn voor sweet mu-
sic". Iedereen kan op zijn tijd
behoefte hebben aan wat ro
mantisch getinte muziek, zelfs de
ener als hij of zij moe gebeukt is
°r de beat van de yeah-yeah. Vio
len
zvjn over het algemeen wel de
'eest geijkte instrumenten voor dit
jVprt oorstrelende, niet veel irspan-
phg vereisende verstrooiing. Franck
dit »ce'' Fnanse grootmeester op
Den ,rrein. heeft dit terdege begre-
vini' z«n serie Amour, danse et
hen 's nu nllrnmer 23 versche-
jYi1, een met veel vakmanschap ge-
bra i stereo-langspeler (uitge-
Vm door de Franse His Masters
mee), dat bekroond is met een van
riat ^gste Edisons. Wel een bewijs
hot ranck Pourcel de jaren door
bop, Srote publiek heeft weten te
on h en °°k te bekoren met zijn
Zo „°°K Peil staande zeer melodieu-
not concerten, die behalve muziekge-
Se' ie geven de luisteraar met Fran-
ktinX.^hrfme ook tot zoete mijmering
Per?n^n Y.PSen. De titels alleen al hel-
biontA* ar Amour, excuse-moi. A
lot nous deux. La ronde, etc.
The Wil] Bronson Singers willen
een gelijksoortig divertissement
geven, maar slagen daarin veel
Cdt tSLHher op een langspeler van
vro?Px (PCX-023). Deze plaat staat
•woCime gezang dat in wezen bar
VXYm? van elkaar verschilt. Het
fertile bestaat uit vijf vrouwen en
met stemmen die wel
fn s™°°ld zijn, gedisciplineerd ook en
"i staat heel harmonieus te zingen
over „The things we did last sum
mer", of over „Easy Street". „The
bend of the river", „That's love",
„Spring is here" en „But beauti
ful", welk laatste nummer de plaat
haar naam heeft gegeven. Allemaal
lyrics uit Broadwayshows en show-
films, waarvan men echter wel gauw
genoeg krijgt. The Will Bronson Sin
gers zijn op de Amerikaanse tv vee)
te horen in commercials, onthult de
hoes. Ze moesten zich daartoe maar
beperken en zeker geen hele LP van
hun „gekweel" laten volpersen. Een
EPtje gaat nog nèt.
Dm horen we toch liever het
frissere geluid van „Pro Mu
sica". het al langer dan twin
tig jaar bestaande Nederland
se koor van Lex Karsemeyer, dal
zeker over minder geoefend stem-
materiaal beschikt de leden zijn
alle amateurs maar een veel
meer eigen en pakkender sound
heeft. „Pro Musica" heeft grote be
kendheid verworven door klassieke
uitvoeringen, o.a. van Handels Halle
luja in Japan een heel best ver
kochte plaat en door haar optre
den voor de Wereldomroep. Het lich
te sweet music- en musicalgenre be
heersen de 137 zangeressen en zan-
ers echter ook voortreffelijk. „Pro
usical" heet zeer origineel de Phi-
iips-LPP 12959 L, waarop Lex Kar
semeyer zijn koor uit vijftien Ame
rikaanse en Engelse musicals lyrics
laat zingen. Natuurlijk vooral de hier
te lande bekend geworden nummers
zoals b.v. „In the still of the night"
uit Rosalie, „Some enchanted eve
ning" uit South Pacific, „The girl
that I marry" uit Annie get your
gun, en het onsterfelijke „Ol man
river" uit Showboat. Uit Oklahoma,
Caroussel, The King and I en Kiss
me, Kate worden op de andere kant
enkele medleys gebracht. Het koor
wordt begeleid door een orkest van
28 radiomusici, onder wie Sem Nij-
veen en Bennie Behr. Toch is ook
dit geen langspeler om in zijn ge
heel in één keer af te draa.len, want
daarvoor is net als bij de Will Bron
son Singers de variatie te beperkt.
Maar „Pro Musical" is wel een plaat
om een verloren kwartiertje aange
naam te vullen. J. wie.
Voor de conférences heeft men dan
ook veel plaats ingeruimd. Terecht,
want Jansen moet het juist van zUn
praatjes hebben. Daarmee wil ik ove
rigens niet beweren dat zjjn liedjes
niet goed zouden zijn. Integendeel: Hij
heeft een voortreffelijke stem (de ra
dio-nieuwsdienst had deze kwaliteit
na de oorlog al gauw ontdekt) en zijn
liedjes bezitten onmiskenbaar een eigen
kleur en sfeer en zijn ook muzikaal
heel acceptabel. Maar een speelse,
spitse geest als die van Fons Jansen
werkt toch vooral in de conférence.
In deze vaak verrukkelijk opgezette
babbeltjes moet hij zijn oogst binnen
halen. Zijn humor is scherp en mild
tegelijk. Toch krijg ik vaak de indruk
dat Jansen in wezen veel feller is dan
hij het in zijn cabaret wil doen voor
komen.
Ook vroeger in zijn aandachtvragende
artikelen-reeks in het (mede door hem
opgerichte) maandblad G-3 heb ik die
indruk al eens gekregen. Sommige
grapjes (vooral de wat meer theolo
gische) liegen er niet om. Zo zegt hij
ergens (over het Concilie): „Ze hebben
de godsdienstvrijheid gelukkig buiten
de kerk weten te houden. Binnen de
kerk ligt alles zoals het was, alles
blijft dus verboden, behalve wat mag
en dat is verplicht."
Over de presentatie valt op te mer
ken dat Jansen kennelijk sterk is be-
invloed door Wim Kan. Dat is duide
lijk waar te nemen In de opbouw van
sommige nummers. Men mag hem die
beïnvloeding overigens niet als een
bezwaar aanrekenen: Jansen blijft ge
heel zichzelf en de Kan-benadering
past volkomen in het karakter van
zijn cabaret en stoort allerminst. Bo
vendien had hij zich een slechter voor-
beeld kunnen kiezen
Ik geloof dat de stichter van De La
chende Kerk met zijn cabaret (en
uiteraard ook met deze LP) midden
in de roos heeft geschoten. Hij heeft
in dit programma niet te veel hooi op
zijn vork genomen. Met hetzelfde ge
mak had hij zijn teksten scherper en
schokkender kunnen maken, maar met
een feilloze intuïtie heeft hij aange
voeld dat „de tijd daarvoor nog niet
rijp was". Hij heeft zich beperkt tot
het (virtuoos) verkennen van het
enorme terrein dat door de keuze van
zijn onderwerp is blootgelegd. Toch
komt die tijd wel: in zijn volgend
(oecumenisch) programma zal hij, na
het overweldigend succes dat hij in de
afgelopen drie jaar heeft geboekt,
zich méér kunnen veroorloven. Dan
zullen ook de nu iets te veel voorko
mende, nochtans zeer effectief wer
kende woordgrapjes kunnen worden
vervangen door wat verdergaande hu
mor.
Over het gebodene op deze plaat
wil ik mij niet gedetailleerd uitspre
ken: het verrassingselement moet ten
slotte bewaard blijven. Wél wil ik be
kennen dat voor mij nummers als
„Broeder Lazarus, de portier", het
Concilie-praatje („de enige bijeen
komst waar de vaders het voor 't zeg
gen hebben") en de onbedaarlijke
lacher „Kerkberichten" („het hoesten
na de consecratie begint vandaag bij de
achterste banken") zonder meer hoogte
punten zijn in een als geheel voortref
felijk programma dat Roomsen en niet-
Roomsen, geestelijken en tijdelijken,
conservatieven en progressieven een
uurtje van kostelijk amusement en
kritisch cabaret te bieden heeft.
Wellicht dat er straks van de winst
die op deze LP gemaakt wordt een
bijdrage kan worden gestort voor de
bruidsschat van juffrouw Van Dam
die, aldus Jansen, „in het klooster
treedt, maar geen geld genoeg heeft
om de gelofte van armoede af te leg
gen"...»
Fr. B.
Les Frères Jac
ques bestaan
twintig jaar.
Zo mag men
dat wel zeggen. Be
staan, feestelijk, on
vergelijkbaar en
voortdurend op
groot niveau. On
langs zijn ze een
wereldtoernee be
gonnen, die zij zich
zelf hebben aange
boden, want twintig
jaar is geen kleinig
heid in de lichtvoe
tige wereld van hun
kunst. Het recital
waarmee zij nu op
stap zijn is door Phi
lips op een lang
speelplaat vastge
legd. Het is een op
name van hun op
treden in de Comé-
die des Champs-
Elysées. Uiteraard
niet helemaal. Men
zou willen dat dit
waar was, trant elk
nummer is een
hoogtepunt. Men
heeft echter zé ge
kozen het nieuw
ste uit hun reper
toire dat er een
goede indruk is ont
staan van wat Les
Frères Jacques op
hun jubileumtocht
de wereld aanbie
den. Opvallend is
ook nu weer, dat de
chansons het op zich,
los van de visuele genoegens die aan
een optreden van deze groep vastzit
ten, uitstekend doen. Elk liedje, voor
namelijk van een sprankelende ont
spanning, is anders, raak en origineel.
Hoe meer men Les Frères Jacques be
luistert des te grotere bewondering
krijgt men voor hun muzikaal vermo
gen en hun gevoel voor tekst-expres
sie. Wat zij doen met z'n vieren (eigen
lijk vijven, want de pianist Pierre Phi-
Y
lippe is onmisbaar) blijft een wonder.
De vondst die hun optreden in deze
vorm ooit is geweest heeft zichzelf
niet uitgehold. En dat is na twintig
jaar een prestatie! Bijzondere aan
winsten in hun repertoire zijn: „L'As-
sommoïr", „Les Barbouzes" en „Le cor-
beau et le renard". „Le moucheur de
chandelles" is een klasse apart. (Philips
Standaard B 77 716 L).
FJ3Ü.
HET DRAAIORGELTJE, een lampion
boekje van Uitgeverij De Lanteern, be
vat zes versies van Jules de Corte. Het
eerste is: „Zal ik eens wat spelen, zegt
het orgeltje" en het laatste „De orgel
man uit sloddervos" en daarmee ligt
„het kader" en de titel vast. Het zijn
fijne versjes die met leuke, bijzonder
kleurrijke illustraties van C. van Velsen
omgeven zijn, zodat voor de kleinste kin
deren, voor wie de versjes misschien nog
wat moeilijk zijn, aan de hand van de
plaatjes toch wel begrijpelijke verhaal
tjes zijn op te bouwen. En de grotere
kinderen kunnen én aan de versjes én
aan de plaatjes plezier beleven, (ƒ3,25).
DE CAPTEINTJES MET EEN C be
leven in „Joop gaat op reis", „Jet komt
in de krant" en de „Capteintjes gaan
uit" tal van avonturen. Mevrouw Claren-
beek- van Klaveren beschrijft ze leuk
voor jongens en meisjes van zes en zeven
jaar, die zelf al kunnen lezen. Joop. Nel
en Zus (die eigenlijk Jet heet) hebben
op de tekeningen van Herman Focke
bolronde toeten en gezonde sproeten ge
kregen. Zij gaan met hun vader fijn op
vakantie of naar de boerderij van hun
oom Jan, maar zij zijn ook wel eens on
deugend. Alle benarde avonturen lopen
echter gelukkig goed af. De boekjes zijn
uitgegeven bij de N.V. Drukkerij De
Spaarnestad en kosten per deeltje 1,95.
„MEER OVER BOLDERBUREN" en
„P1PPI LANGKOUS GAAT AAN
BOORD", beide geschreven door Astrid
Lindgren, zijn, evenals de eerste delen
van deze twee series, in een nieuwe uit
gave verschenen. Aan de belevenissen
van de kinderen'uit Bolderburen zullen
kinderen van acht tot plm. twaalf jaar
veel genoegen kunnen beleven, terwijl da
illustraties van Ilon Wikland het uitste
kend doen.
Niets dan lof ook voor de tekeningen
van Lisbeth Borgesius-Wildschut, die
„Pippi Langkous" verluchten. Minder
enthousiast zijn we echter over de in
houd van dit boekje, waarin de fantasie
een wel wat erg vreemde vlucht geno
men heeft. Hoofdfiguur is een wonderlijk
meisje, een soort James Bond, maar dan
in miniatuur. Als men weet, hoeveel kin
deren ernstig letsel of erger oplopen
door het bemachtigen van medicijnen,
lijkt het ons volkomen onjuist om, zoals
in een der hoofdstukken het geval is,
het hoofdpersoontje doodgemoedereerd
de inhoud van diverse medicijnflessen
naar binnen te laten werken, zonder dat
het daarvan ook maar enige schade van
ondervindt. De boeken zijn uitgegeven
bij Ploegsma en kosten resp. ƒ3,90 en
3,50.
PAUKE PRESTO EN DE WONDER-
HOORN (Uitg. De Lanteern) is een
nieuw boekje van Lea Smulders en teke
naar Acosto Moro, een combinatie die
zijn klasse al meermalen bewezen heeft.
Ook dit werkje is van uitstekende kwa
liteit. Het verhaaltje voert het jongetje
Pauke door de toverkracht van zijn won-
derhoorn langs een aantal muziekinstru
menten. Hij en dus het kind aan wie
voorgelezen wordt of dat zelf leest
ontdekt ten eerste dat al die instrumen
ten er zijn en bovendien dat muziek
in alle omstandigheden en plaatsen be
staat, kan laten lachen en huilen, dat
muziek iets waardevols ls in het leven.
De illustraties In dit oorspronkelijk in
Spanje verschenen boekje zijn prachtig
5,90).
