zingende judoka
Sympathieke reus in
musical op televisie
de
-PLUS" VERSCHIJNT ALS WEEKEIND-BIJVOEGSEL VAN
DE NIEUWE DAG, HET NIEUWE DAGBLAD, DE NIEUWE
HAARLEMSCHE COURANT EN HET KENNEMER DAGBLAD
School
Boek
Redactie-adressen:
11 DECEMBER 1965
OPLAAG: 62.000
Samson
<*)o<e) -
^4^
GEESINK
kampioenschap voor alle catego
rieën. Maar Anton Geesink verge
noegde zich met de eerder behaal
de titel. „Ik sta nu op het toppunt
van mijn carricre. Alles wat ik mij
als judoka kon wensen, heb ik ge
had. Ik ben driemaal wereldkam
pioen, ik heb de Japanners Saka-
guchi en Matsunaga verslagen.
Wat kan ik nog meer willen? Ik
stop er mee", was Geesinks ver
klaring voor zijn opzienbarende
beslissing. Frontpagina-nieuws voor
alle kranten ter wereld.
De judoreus van 1.98 meter lang
en 110 kilo zwaar was nog maar
nauwelijks in zijn geboortestad en
woonplaats Utrecht terug, of
nieuwe feestelijkheden waren zijn
deel. Eind oktober werd met veel
vertoon zijn splinternieuwe sport
school geopend. Beneden een ge
weldige judohal met een in Japan
vervaardigde en door de bewoners
van „wijk C" betaalde mat van
tweehonderd vierkante meter op
pervlak.
Boven de woning van het echt
paar Geesink en hun drie kinderen
Willie (13), Lenie 12) en Anton (6).
Een werkelijk riant gebouw dat
door de burgemeester, jhr. De Ra-
nitz officieel geopend werd. De
burgervader van Utrecht deelde de
talrijke aanwezigen bovendien mee,
dat het gedeelte van de weg waar
aan de nieuwe „dojo" van Geesink
is gelegen, van „Omloop" herdoopt
zal worden in Anton Geesink-
laan'. Oorverdovend was het ge
juich dat op deze mededeling volg
de. Eens te meer was Geesink de
gevierde kampioen, de trots van
het vaderland, de onder al zijn
roem toch zo eenvoudig gebleven
zoon van de Utrechtse volkswijk
C.
Met slechts twee man, Geesink
zelf en een assistent, wordt de
school geleid. Desondanks zien
zij kans wekelijks driehonderd
judo-leerlingen de nodige trai
ning bij te brengen. „Maar een
grote school zijn wij echt nog
niet", vertelt Anton. „Er zijn in
Nederland wel scholen met 600
700 man".
Tijdens een repetitie: van links naar
rechts Anton Geesink, Henk Votel
en Piet Romer.
Dan heeft Geesink zich deze da
gen ook als schrijver doen kennen,
en wel van het boek „Mijn judo
een in vakkringen met waardering
begroet werk, waarin de drievou
dige wereldkampioen zijn eigen
belevenissen verhaalt en leerling-ju
doka's de fijne kneepjes bijbrengt
omtrent het beoordelen van de
tegenstander op de mat. Anton
Geesink is momenteel al weer be
zig aan een tweede deel. Van
„Mijn judo" zijn in diverse landen
al 35.000 exemplaren verkocht. Ja
pan heeft 7.000 stuks afgenomen,
Erigeland en Amerika elk 6.000. In
Nederland zijn 3000 stuks over de
boekhandel verspreid. Zelf is Gee
sink over dit resultaat uiterst te
vreden.
Normaal gesproken heeft hij ei
genlijk geen tijd voor het extra
werk dat aan een musical is ver
bonden. Wie zijn agenda inbladert.
ziet overbezette weken: de school,
de onlangs aangevangen conditie
training van DOS. conditietraining
van wielrenners, training op CIOS.
Overveen, de training van de Duit
se nationale A.-ploeg der judoka's,
de training voor de wereldkampi
oenschappen judo die hij geeft in
zijn tot bungalow verbouwde boer
derij in het Betuwse Rumpt.
scheidsrechter hier, scheidsrechter
daarGek", klaagt hij deson
danks, terwijl hij een kleedje on
der mijn schoenen schuift, om het
verse parket niet te beschadigen,
„gek, maar de donderdag is tot
dusver altijd een slappe dag ge
weest". Var die slapte is overigens
niet veel te merken. Na mij mel
den zich alweer twee bezoekers
aan, en Jansje Geesink blijft met
de koffie redderen.
Vanavond dus Anton Geesink
als Mo, de sympathieke reus.
Eigenlijk precies zoals hg in
werkelijkheid is.
HANS STEVENS
SCHIEDAMSE VEST 111, ROTTERDAM, TELEFOON 010—142011
nieuwe zijds voorburgwal 65-73, Amsterdam, telefoon 020—221355
EMEDESTRAAT 5, HAARLEM, TELEFOON 02500—21544
„Je had misscnien iets eerder op
moeten geven."
„Goede morgen meneer, hebt u
tijd voor een gesprekje over het
afsluiten van een schadeverzeke
ring?"
ANTON
ANTON Geesink sliep nog
toen zijn vrouw Jans mij
binnenliet. „Het is gister
avond ook zo laat geworden".
Ge grote woonkamer was
slechts gemeubileerd met een
Ws bankstel en een eettafel.
Gp de fraaie, pas gelegde, par
ketvloer lagen een paar Pers
jes. „We moeten nog zes weken
Wachten voordat de rest van on-
*e inrichting wordt geleverd.
Onze matrassen liggen gewoon
op de grond", vertelt Jansje
Geesink, intussen bedrijvig
scharrelend in de keuken van
kaar gloednieuwe woning boven
de sportschool van haar be
faamde echtgenoot. Eén verdie-
Ping hoger klinkt wat gestom
mel. De heer des huizes, ge-
Wend om zeven uur op te staan,
klimt nu twee uur later van zijn
•hatras en komt vervolgens met
slaperig gezicht in blauw trai
ningspak de kamer binnen.
^Gisteravond thuis tot half twee
gerepeteerd voor die musical",
*Ucht hjj, terwijl hij zich met
oen plof neerlaat op de nieuwe
Soudgele bank. „Het valt niet
mee, want ik wil m'n school er
biet onder laten lijden".
Anton Geesinks jongste avon
tuur: een rol als acteur in de
VpRO -musical „Hands up, ma
jesteit!", die vanavond (zater-
dï*g), op het tv-scherm, eerste
bet, zal verschijnen. De kam
pioen der judoka's speelt in dit
door Jaap van der Merwe ge
schreven verhaal de rol van de
gangster „Mo", een van de drie
zware jongens die tot taak heb
ben de koning van Trombonië
te ontvoeren. „Maar uiteindelijk
blijken we toch wel een sympa-
tiek soort gangsters te zijn". De
judosport komt er niet aan te
pas, maar dat vindt Anton Gee
sink niet erg. Waar hij wel wat
tegenop ziet, is zijn muzikale
aandeel in het spel. „Ik moet
een paar nogal lange liedjes
zingen, en het kost veel tijd om
die van buiten te leren. Boven
dien heb ik natuurlijk geen ge
schoolde stem, maar dat moeten
de kijkers dan maar voor lief
nemen. Ik heb trouwens maar
een bijrol, ik dien als aanvul
ling". Dat laatste mag dan
waar zijn, het is wel zeker, dat
de aandacht van het publiek
vanavond voornamelijk zal uit
gaan naar Anton Geesink in zijn
nieuwste creatie: ster in een
musical.
Wie mocht menen, dat Geesink
zijn succes voortaan meer in de
showbusiness dan op de judomat
gaat zoeken, heeft het helemaal
mis. „Dit werk is me gewoon aan
komen waaien, ik had nergens om
Het gezin Geesink minus zoon
Anton. Links Lenie (11) en naast
mevrouw Geesink de oudste dochter
Willie.
gevraagd, maar toen de regisseur
Rob Touber mij vroeg de rol van
reus op mij te nemen, leek me dat
erg leuk. En als ik weer eens zo'n
aanbieding krijg, doe ik het mis
schien opnieuw, maar dat wil hele
maal niet zeggen, dat ik mijn
sport zal verwaarlozen terwille
van de showbusiness of welk an
der vak ook".
Éénmaal heeft Arnton Geesink
echter zijn geliefde judo geheel en
al in de steek moeten laten en wel
gedurende verfilming van Sam-
som en Delilah" in de Cinecitta-
studio's in Rome. Het waren we
ken van zwaar werken, soms tot
diep in de nacht, en gezien de ma
tig enthousiaste ontvangst van dit
spektakelstuk in Nederland waar
Anton Geesink de voornaamste
maar ook vrijwel enige trekpleis
ter voor het bioscooppubliek
vormde denkt hij er nu met wat
gemengde gevoelens aan terug.
Was Geesink niet van de partij ge
weest dan had dit Samson-epos
onze bioscopen waarschijnlijk nim
mer bereikt schreef een recensent
afdoende.
Er is de laatste weken weer veel
publiciteit rondom Anton Geesink
geweest. Daar was om te beginnen
zijn overtuigende overwinning op
de Japanner Matsunuga tijdens de
wereldkampioenschappen judo in
Rio de Janeiro, oktober van dit
jaar. Ondanks een geblesseerde
knie wist Geesink opnieuw zijn
meesterklasse te bewijzen. Zijn
triomf betekende het bezit van de
wereldtitel voor zwaargewichten.
Vervolgens kwam zijn totaal on
verwachte besluit om het hierbij
te laten. Het was aanvankelijk de
bedoeling dat hij nog zou deelne
men aan de strijd om het wereld-
„Persoonlijk kan ik u de gebraden eend ten zeerste aanbevelen."
„O nee, lieveling, zo is het beeld
veel te licht".
„Vind je mijn meubels niet mooi?
Ja, wat wil je, Fred is parkwach
ter."
„Nee hoor, zo'n flatwoning is niets
voor mij".
