Mijlpalen" die de
baby passeert
i
My name is
Barbra
Canadiana Suite
van Oscar Peterson
Nieuwe Classic Jazz Masters
CRESCENT CITY RHYTHM
EN FLETCHER HENDERSON
ARMSTRONG
FOREVER
Milt Jackson ROY ACUFF
Rol vader
18 DECEMBER 1985
- ~.w J&MBBIÉA
mmm*&ÈMÈèmïiS&0B3ËÊÊ~
ETERTJE probeert al te gaan zitten", vertelde Liesbeth vol
trots aan haar buurvrouw. Dapper toverde Anneke een glim
lach te voorschijn, maar veel meer dan die van de beroemde, aan
kiespijn lijdende, boer kon zij niet produceren. „Frankje is een
^eek ouder", piekerde zij, haar jonge zoon ongerust bekijkend-
nln het boek staat, dat een baby van zijn leeftijd al pogingen doet
overeind te komen, maar hij schijnt daar nog helemaal niets voor
voelen. Hij zal toch niets mankeren?" Angstig vroeg ze raad
aan de dokter, die het kind onderzocht en tot de conclusie kwam
^at het in een prima conditie verkeerde. „Maar waarom doet het
dan nog helemaal niet zijn best om te gaan zitten?" vroeg Frankjes
rnoeder. „In het boek staat toch. „Misschien heeft uw zoontje
dat boek niet gelezen repliceerde de arts.
Huilperiode
MILES DAVIS
ingrijpende vernieuwingen
Van Miles Davis
werd enige tijd
geleden op CBS
(62577)) het al
bum E.S.P. uit
gebracht. Mogen de eerdere op
namen „Miles Davis in Europe"
en „My Funny Valentine" op een
zeer hoog niveau staan, de ESP-
plaat doet daar in het geheel niet
voor onder. Insiders vragen zich
met enige bezorgdheid af waar
dat met Davis wel naar toe moet.
OSCAR PETERSON
verrassend
BARBRA STREISAND
téveel boeiend
Controle
COLEMAN HAWKINS
al in 1923
GEEN TWEE BABY'S ZIJN AAN ELKAAR GELIJK
Het is praktisch onmogelijk om
ontwikkeling van een baby
Nauwkeurig te voorspellen. Elke
baby verschilt immers van de an
dere. Toch is daarmee niet gezegd
dat u boeken over de ontwikke-
bng van uw peuter nu maar in de
Vuilnisbak moet deponeren. Ze
Vormen een praktische handlei
ding, al moet u niet onmiddellijk
bit het feit, dat het dochtertje van
hw zuster „mamma" brabbelt op
een tijdstip dat uw bijna even
oude Marietje alleen nog maar
sputtergeluidjes voortbrengt, con-
eluderen dat er met uw kindje
iets niet in orde is. De boeken ge-
Ven een handleiding voor de ont
wikkeling van het gemiddelde
kind, maar vormen geen grond
wet. Natuurlijk willen we hiermee
hiet zeggen, dat u al te luchthartig
•boet zijn en over iedere „vertra-
Bing" uw schouders moet ophalen.
laat uw kindje natuurlijk regel
matig controleren door een arts of
andere medische instantie.
iHaar onthoud dat, ofschoon de
°uders een belangrijk aandeel
bebben in de ontwikkeling van de
baby, het kindje zelf de tijd uit
kiest voor het moment waarop
het een nieuwe mijlpaal passeert.
Heen kind gaat zitten, staan of
lopen als het daartoe voor hem
Geëigende moment nog niet is
bangebroken. Forceren is uit den
boze.
Er is al veel gezegd en geschre
ven over de oorzaken, waarom het
ehe kind „moeilijk" is en het an
dere geen enkele last veroorzaakt.
He erfelijkheid is een factor, de
°mgeving waarin het kind op-
poeit een tweede en beide elemen-
'en zijn nauw met elkaar verbon
den.
Een aantal doktoren is van oor
deel dat het karakter van een kind
al voor een groot deel bepaald
Wordt vóór de geboorte. Zij zeg-
§en, dat een vrouw, die geen ge
makkelijk leven heeft en die ook
in de periode dat zij in verwach
ting is allerlei problemen het hoofd
heeft te bieden, waarschijnlijk een
„moeilijk" kind ter wereld brengt.
En omgekeerd zal, volgens deze
doktoren, een vrouw die op haar
levensweg weinig strubbelingen
ondervindt en die ook in de maan
den vóór de geboorte van haar kind
geen problemen ontmoet, een gro
tere kans hebben op een kind met
een even ongecompliceerd karak
ter als zijzelf bezit.
Een belangrijkere rol echter
speelt waarschijnlijk de omgeving
waarin het kind opgroeit. Een ba
by moet zich, vooral in de eerste
vijf maanden, gekoesterd weten
door een beschermende liefde.
Daarna dient de moeder haar kind
aan te moedigen bij het ontwikke
len van zijn lichamelijke en gees
telijke vaardigheden. En in het
derde stadium, als het kind twee
tot drie jaar oud is, moet het le-
rert op eigen benen te staan en
zelf kleine probleempjes op te los
sen. Wel moet het zich daarbij
verzekerd weten van het feit, dat
er op de achtergrond mensen zijn,
die van hem houden en bij wie hij
aan kan kloppen-
Volgens sommige geleerden kan
een kind, dat veertien maanden
oud is, al leren lezen. Zover hoeft
u alstublieft niet te gaan uiter
aard, maar het is wel verstandig
om het kind kleine dingen te leren
zoals zelf eten met een lepel bij
voorbeeld. Krijgt een kind deze
begeleiding niet, dan- ondervindt
het daarvan later zelf de last.
Voor dat opvoeden tot zelfstandig
heid is het ook nodig, dat de peu
ter op tweejarige leeftijd al regel
matig in contact wordt gebracht
met leeftijdgenootjes en gewend
raakt aan het gezelschap van
meer volwassenen dan alleen dat
van zijn ouders.
Een probleem voor vele ouders
is het huilen van de baby. Een
verwoed krijsende baby kan zijn
ouders tot wanhoop brengen,
is goed om te bedenken, dat
abnormaal zou zijn, wanneer
kindje nooit huilt. „Ik vind het
verdacht als een kindje al te rus
Het
het
een
DIT zijn de mijlpalen, die het
gemiddelde kind in zijn eer
ste levensmaanden passeert:
1- het eerste aarzelende glim-
lachje 6 w.
2- lachjes en geluidjes 8 w.
3. het houdt zijn rammelaar vast
*2 w.
4. het let op de bewegingen van
2lln moeder 12 w.
5. het probeert te ontdekken waar
«en geluid vandaan komt 16 w.
®- het maakt geluidjes op het
Zl®n van zijn fles 16 w.
het reikt naar zijn ramme-
aar of ander speelgoedje als dat
em wordt gegeven 20 w.
8. het rolt zich van zijn buikje
°P zijn rug 24 w.
het brengt zijn speelgoedje
n de ene hand over in de an
dere 26 w.
10. het kan kauwen 26 w.
11. het rolt zich van zijn rug op
zijn buikje 26 w.
12. het kan een paar seconden
zonder steun zitten 28 w-
13. het maakt geluiden na 28 w.
14. het staat, zij het met steun
36 w.
15. het probeert te kruipen 40 w.
16. het probeert zelf overeind te
krabbelen 40 w-
17. het kruipt 44 w.
18. het brabbelt een onverstaan
baar woordje 44 w.
19. het zegt een paar woordjes
12 m.
20. het loopt zonder steun 13 m.
21. het pakt een beker en drinkt
er zonder hulp uit 15 m.
22. het vraagt zijn moeder om
het potje 1518 m.
23. het doet zijn huisgenoten na
18 m.
tig is," heeft een kinderspecialist
eens gezegd. En een andere dokter
zelf vader van vier kinderen, ver
klaarde: „De longen van een ba
by hebben oefening nodig, hoe on
plezierig dat voor zijn omgeving
ook mag zijn."
Er zijn vijf redenen die de oor
zaak kunnen zijn van een huilbui:
het kind heeft honger, er zit hem
een boertje dwars, het is moe, het
is ziek of het verkeert simpelweg
in de z.g. huilperiode- Er zijn na
tuurlijk ook andere symptomen
die op ziekte kunnen wijzen, zoals
een ongewone lichaamstempera
tuur, slechte eetlust of lusteloos
heid.
Een Amerikaanse dokter ver
kondigde onlangs de stelling dat
de manier waarop een baby
boert een aanduiding vormt van
de persoonlijkheid die hij later
worden zal. Mensen die een lei
dende rol spelen, produceerden
in hun eerste levenstijd krachti
ge boertjes", zo stelt hij.. En
het omgekeerde is volgens hem
eveneens het geval. We durven
niet beweren dat hij gelijk heeft,
maar een feit is dat zo'n boertje
de baby lelijk dwars kan zitten.
Het kind kan ook eenvoudig hon
ger hebben, misschien omdat het
bij de laatste voeding niet genoeg
gegeten heeft. Geef hem dan een
nieuwe voeding. Het is niet nodig
om stokstijf aan het schema vast
te houden, al moet daarvan ook
weer niet te gemakkelijk afgewe
ken worden.
Het klinkt misschien vreemd,
maar ook een baby kan overver
moeid raken en komt dan niet ge
makkelijk in slaap. Laat hem rus
tig een half uurtje huilen. U
maakt een goede kans dat hij ten
slotte tot rust komt en inslaapt. U
kunt ook de wieg zachtjes heen en
weer bewegen, maar neem hem er
niet uit om met hem te spelen,
want dan raakt hij zijn gespan
nenheid niet kwijt.
De meeste babies maken een
huilperiode door. De beste reme
die is: houd het kind zo rustig mo
gelijk en probeer niet in paniek te
Het wonder Davis
Zijn spel beweegt zich nog steeds in
opwaartse lijn. zijn ideeën schijnen
onuitputtelijk en zijn toon lijkt tel
kens weer gaver en ronder te zijn
geworden. Het is onmogelijk te zeg
gen waar Davis' ingrijpende ver
nieuwingen in harmonisch en melo
disch opzicht tenslotte in zullen uit
monden; zeker is dat op dit moment
Davis nog niet heeft gedemonstreerd
„op de weg terug" te zijn. De
muziek van Davis is bewogen en te
vens bijzonder gestyleerd; zijn spel
bezit een merkwaardige aristocratie,
welke oppervlakkigheden onmogelijk
maakt.
Op de E.S.P.-plaat is tenorist Co
leman vervangen door Wayne Shor
ter en dat is naar ons gevoel een
duidelijk winstpunt. Shorter heefl
meer oorspronkelijkheid dan zijn
voorganger en heeft ook een betere
techniek. Pianist Herbie Hancock, bas
sist Ron Carter en drummer Tony
Williams waren er ook de vorige op
namen bij. Terecht, want deze ritme
sectie is momenteel een der beste in
de Verenigde Staten. Van de zeven
opgenomen stukken is E.S.P. naar ons
gevoel het meest „Compleet".
De ballad „Litle One" is van een
verscheurende melancholie, een me
lancholie die de muziek van Davis zo
kenmerkt. Het openingsnummer van
kant twee is een feature voor slag
werker Tony Williams (een heel bijzon
dere solo); „Iris" is weer zo'n uiter-
weer beluisteren, maar het is anders
dan men van deze pianist gewend is:
de razendsnelle passages hebben nu
werkelijk zin en men verbaast zich
erover hoe functioneel die gedeelten
kunnen klinken in het grote verband.
mate weemoedig stuk muziek waarin
ditmaal Hancock voor een kort, doch
zeer fraaie chorus zorgt. „Mood" het
derde stuk van kant II staat even
eens in mineur en laat Davis op (ge
stopte) trompet horen. Het is een
waardige afsluiting van een plaat, die
wij iedere Davis-bewonderaar van
harte aanbevelen.
n de nieuwe, aantrekkelijk gepre
senteerde Limelight-serie van
Mercury werden recente opnamen
gebracht van het trio van pianist
Oscar Peterson (Canadiana Suite
210 OOG LML) en een groep onder
leiding van M.J.Q.-vibrafonist Milt
Jackson. („In a new setting"- 210 008
LML)
Om b(j Oscar Peterson te beginnen:
zjjn „Canadiana Suite" bestaat uit
acht delen. Peterson heeft een jaar aan
deze compositie (opgedragen aan zijn
geboorteland) gewerkt.
Het resultaat is werkelijk verras
send: Peterson vervalt niet voort
durend in afleidend en overbodig
loopjes-werk, maar musiceert in deze
opname werkelijk geïspireerd van de
eerste tot de laatste maat. Peterson
bezit zonodig een ragfijn toucher en
daar maa'kt hij hier nogal eens ge
bruik van. Een stemmings-stuk als
„Ballad to the East", betekent zelfs
een hoogtepunt in Petersons' oeuvre.
„Place St. Henri" en het fraai „ge
schilderde" „Land of the Misty Giants"
zijn voorts nummers waarin men Pe
terson nauwelijks meer herkent. Vuur
werk kan men ook op dit album wel
De nieuwste LP van Barbra Strei
sand, het zo zeer bejubelde zang-
wonder, heet „My name is
Barbra" en werd uitgebracht op
CBS (62534). Nog steeds kunnen wij
ons niet verenigen met de wijze waar
op de zeer begaafde miss Streisand
haar voortreffelijk stern-materiaal ge
bruikt. In enkele songs van deze LP
bewijst de zangeres dat ze wel degelijk
weet hoe het óók kan. (In het subtiele,
heel mooie „Jenny Rebecca", het door
Billy Holiday groot gemaakte „My
Man" en in „If you were the only boy
in the world").
In deze songs benut Barbra ook eens
de andere registers van haar rijk ge-
timbreerde stem. Het gevolg is dan
ook dat men voor deze nummers met
een door de knieën gaat. Dan eerst
komt de volheid van haar klassiek
geschoolde stem tot uiting. Maar in
de meeste nummers vervalt zij in de
oude fout: het steeds maar weer „steun"
zoeken in de hoogte. Miss Streisand
verricht adembenemend trapezewerk.
Dat is boeiend. Héél boeiend zelfs,
maar niet voor een hele LP waarop
twaalf liedjes gezongen dienen te wor
den. Daar krijgt men op den duur
schoon genoeg van. Dat wij deze „My
name is Barbra" (het wat naïeve ti
telstuk is geschreven door Leonard
Bernstein) toch bij de lezers aanbeve
len, is gebaseerd op het feit, dat er
op dit moment maar heel weinig zange
ressen in de showbusiness zijn die
zich qua techniek en voordracht met
miss Streisand kunnen meten en
zeker niet in de laatste plaats om
de drie reeds genoemde songs, waarin
de stem van Barbra te beluisteren is
in al zijn fascinerende rijkdom van
klank, intonatie en expressie.
Milt Jackson heeft voor deze Li me-
light-LP weer eens een studiogroep
samengesteld waarin naast tenorist
Jimmy Heath, ook pianist McCoy Ty-
ner, bassist Bob Cranshaw en drummer
Connie Kay „zitting" hebben. Het is
bepaald geen opzienbarende plaat ge
worden, wat ook weer niet wil zeg
gen dat hij kwalitatief onder de maal
zou blijven. Met name in Project-S
(prachtig blues-spel van Tyner) en
in Ineffablevan Jimmy Heath wordt
voortreffelijk muziek gemaakt. Jack
son zelf is het best op dreef in de z.g.
medium-stukken waarin zijn onge
compliceerd swingend spel goed uit
komt. Kay en Cranshaw spelen niet
erg geïnspireerd, slechts in het korte
„That's in" 1* even een opleving waar
te nemen.
Geen uitzonderlijk goede wel een
acceptabele plaat deze ,Jn a new
setting"-opname.
Kóy Acuff is zijn naam en hij is
een van de velen uit de brede
kring der Country-and-Western-
zangers. Minder spectaculair
als destijds Hank Williams en Jim
Reeves maar wellicht wel origineler.
Dat heeft hem in het land van her
komst der Country Music een grote
populariteit opgeleverd en de bijnaam
..King of Country Music". Op Hickory
PHY 030 is een aantal van zijn succes
sen vastgelegd in de beroemde serie
Country and Western „Hall of Fame".
Meest bekende nummers: „I saw the
light" van Hank Williams en „The
Streamlined Cannonba.lt" van Acuff
zelf. Dit alles goed verzorgd, met
een fijn close-harmonykoortje op de
achtergrond, een honky-tonkpiano,
zwiepende viooltjes en eigenlijk alles
wat zo onverbrekelijk verbonden blijft
aan deze stoere-jongens-muziek.
raken. Misschien is het een troost
te weten, dat deze babies zich vol
gens sommige doktoren ook snel
ler ontwikkelen dan rustiger leef
tijdgenootjes.
Wat is de rol van de vader bij
de verzorging en opvoeding van
de baby? Het is tegenwoordig in de
meeste gevallen niet meer zo, dat
de vader-in-spé als een gekooide
ijsbeer voor de deur van de ver
loskamer heen en weer loopt en
als een gevaarlijk element wordt
geweerd totdat de boreling ter we
reld is gekomen. Wel komt het nog
voor, dat een vader volkomen hul
peloos is als zijn vrouw er niet is
en zijn spruit een schone luier ver
langt. Het kan helemaal geen
kwaad als hij de baby ook eens
verschoont en een flesje geeft. Hij
zal op die manier ook veel meer
plezier van zijn nakomeling heb
ben.
Het is niet verstandig om over
ieder kreetje van de baby in pa
niek te raken, maar schroom ook
niet bij de dokter aan te kloppen
als u zich ergens ongerust over
maakt. Laat, nogmaals, uw kind
je regelmatig controleren.
Het zal wel ter gelegenheid van
het Armstrong jubileum-jaar
zün dat diverse platenmaat
schappijen zün overgegaan tot
het samenstellen cn uitbrengen van
series waarin Satchmo's spel op een
bijzonder wijze wordt belicht. CBS
heeft onlangs de serie V.S.O.P. (Very
Special Old Phonography) gelanceerd
waarin Armstrong te beluisteren is
met diverse musici gedurende de pe
riode 19251931. Men mag aannemen
dat de grote trompettist in deze pe
riode het meest creatie! is geweest.
Toch lopen de opnamen nogal in kwa
liteit uiteen.
Bjj dezelfde maatschappij kwam ook
een verzamel LP uit waarop alle gro
te (niet zelden commerciële) succes
sen van Armstrong te beluisteren zijn.
Helaas laat men ons in net ongewisse
over opnamedata, begeleidende ensem
bles en musici.
Juist bij Armstrong zijn die gegevens
niet van belang ontbloot. De plaat ls
overigens allerplezierigst en successen
als Dinah", „Just a Gigolo", Tiger
Rag", Ain't Misbehavin' The Pea
nut Vendor" en .Muskrat Ramble"
worden afgewisseld met werkelijke be
langrijke nummers als de Saint Lou
is Blues", „Body and Soul" (een heel
merkwaardige vertolking), „Saint Ja
mes Infirmary" en „After you've go
ne." Goed amusement en soms pure
hoogst originele „Armstrong-
jazz" staan op het menu van deze LP,
die ongetwijfeld veel kopers zal vin
den.
In de befaamde Kiverside-serie
„Classic Jazz Masters" bereikten
ons twee nieuwe albums: „Cres
cent City Rhythm 1923-1924" (met
Jelly Roll Morton en zün New Or
leans Rhythm Kings) en „Fletcher
Henderson 1923-1927" (met o.a. Cole
man Hawkins een belevenis en
Louis Armstrong).
Hendersons' orkest kan men beluis
teren op de Riverside 8813 terwijl
men op de LP 8812 naast Morton
ook beroemdheden als trombonist
George Brunies, drummer Ben Pol
lack, pianist Elmer Schoebel en kor-
nettisl Paul Mares hoort.
De albums zijn weer voorzien van
een zeer informatieve, (soms iets te
wijdlopige) hoestekst en fraai illus
tratiemateriaal. De opnamen zijn met
grote zorg gekozen en vooral de Hen-
derson-plaat laat ons opnamen horen
welke zonder meer kostelijk en histo
risch gezien van het grootste belang
zijn. Coleman Hawkins (jazeker: al in
'23 een musicus waar men ademloos
naar luistert) en Armstrong spelen op
dit album met een warmte en een
bezieling die men van laatstgenoemde
helaas zelden meer bespeurt. In alle
zestien nummers die op de Hender-
son-LP voorkomen gebeurt telkens wel
iets bijzonders. Opmerkelijk solo-werk
en prachtige collectieven, represente
ren een wonderlijke muziek die men
met „mainstream" jazz heeft aange
duid. De orkesten zoals die in de ja
ren '23 tot en met '27 door de klas
siek geschoolde, zeer intelligente Hen
derson werden (geleid) hebben de ont
wikkeling van de jazz zeer beïnvloed.
Nummers als „Beale Street Mama",
„Off to Buffalo", „Hop otf", en „Down
hearted blues" werden voorbeelden
van een „nieuwe big-band stijl waar
aan zich later vele andere orkesten
hebben gespiegeld.
De Crescent City (New Orleans)
Rhythm-LP iaat ons de befaamde
„New Orleans Rhythm Kings" van
Jelly Roll Morton horen. Hier gespeel
de nummers als het bekende „Sob-
bin' blues", „Angry" en het grappige
„Clarinet marmalade" (solowerk voor
Leon Rappalo) behoorden vroeger tot
begerenswaardige objecten voor iede
re verzamelaar. Nu kan men ze alle
maal op één plaat beluisteren. De
„Sobbin' blues" zelfs tweemaal (door
de N.O.R.K. op 17 juli 1923 in Rich
mond en door het Midway Garden
Orchestra van Elmer Schoebel op 19
oktober van hetzelfde jaar in Chica
go. Boeiend vergelijkingsmateriaal).
Naast de Original Memphis Melody
Boys hoort men op dit album ook een
stuk van de New Orleans Jazz Band
(It had to be you april 1924
New 4ork). De geluidsweergave op
beide platen is zeer acceptabel.
